خانواده برتر

ای داد دقیقا منم این مشکل رو دارم 29 سالمه پسر هستم نه پسر نه دختر (اصلا!) دوست صمیمی نداشتم نمی دونم بعضی ها مثل ما اینجورین انگار کاریش هم نمیشه کرد! 

من ولی دوستای نسبتا صمیمی داشتم که سه تاشون از بچگی تا بعد دانشگاه رفتن یه شهر دیگه! من ماندم تنهای تنها میان سیل غم ها ....

دوستان ، مشاوران ، صاحب نظران ، بزرگان ، صاحب سبک ها ، سینگلا ، این رلا و ... کمک کنید که صواب داره

بخدا رفیق هیچ سودی نداره

من پنج ششتا رفیقمو گذاشتم کنار چون غیر از خوشگذرانی هیچ سود دیگه ای ندارن

و تنهایی تو اجتماع بودن لذتش بیشتره دقت کن تنهایی به عنوان فرد مستقل تو اجتماع باش ن اینکه منزوی بشی

خودت برو جاهای مختلف با افراد جدید اشنا شو

و فقط در حد اشنا و دوست معمولی با مردم بمون 

مردم عقلشون به چشمشونه اگر ازت ضعف ببینن زیر پا له میشی

سلام 

من برعکس شمام. مادرم بهم میگه رفیق باز. کلا خیلی با ادما راحت دوست میشم و خیلی بهم میچسبن. 

نمدونم چطوریه ولی من کلا به ادما و اخساسات و روبطشون علاقه دارم ازشون میپرسم. مثلا یه چیزی براشون مهم باشه خیلی زود میفهمم پیگیری میکنم و حمایت میکنم.

حالا اینارو گفتم که درباره خاهرم بگم.

خاهرم ازمن کوچکتره. بامن تو یک مدرسه بود. دوستام همش میگفتن چه خاهری داری خودت انقد خوش اخلاق خاهرت چقدر غده چه بداخلاقه. خاهرمم دوستی نداره تا الان که سی سه سالشه. دختربدی نیست. فقط کلا زیاد به روابط اهمیت نمیده. تو فامیل دوستی نداره. حوصله مهمونی نداره.مهمونیا شرکت نمیکنه ازخیلی رفتارا انقدر زود رنجیده میشه البته به روی خودش نمیاره ولی تو حرفاش میفهمیم مثلا از فلانی خوشش نمیاد.

کلا اهل روابط نیست و بروز نمیده. اول فک کردم براش مهم نیست ولی یکبار با مدرسه رفته بودن اردو. هرکس برای خودش یک رفیق داشت ولی خاهر من تنها مونده بود  و هی به این و اون چسبیده بود انقد بهش بد گذشته بودکه حرفشو زد. که فهمیدم براش مهمه. خیلی خاستم کمکش کنم ولی نشد.

نمدونم نمتونم یعنی پدرمادرمم نمتونن باهاش صمیمی بشن یعنی خودش اجازه نمیده. فکر نکنید که دست و پا چلفتیه چون یک راننده ی بسیار عالیه. خیاط ماهر. تیپ و لباس و حجاب در حد بیست و همیشه چشمها رو خیره میکنه ولی خیلی مردا خیلی مردها دنبالشن برعکس من.

شوهرشم خودش انتخاب کرد زن یک ادم میلیاردر شده هیچچچچی کم نداره. نمدونم خیلی دیوارای سختی دور خودش پیچیده. 

همین یک خاهرو دارم.خیلی ازلحاظ مالی کمکهای انچنانی به پدرمادرم میکنه ولی پدرمادرم منو بیشتر قبول دارن. حداییش خیلی برا مامان بابام خرج کرده ولی من همش سربار پدرمادرم بودم ولی بازم پدرمادرم همش غر میزنن ازش. ولی بامن خیلی راحتن. خیلیا بامن راحتن. منم هم قدم کوتاهه ولی خوشگلم خیلی اسونگیرم باهمه خوش اخلاقم. خاهرمم خوش اخلاقه ولی اصلا کسی نمتونه و خودش نمتونه وارد رابطه بشن که خوش اخلاقیش دیده بشه. و البته بسیار منو رنجونده خیلی زیاد همش میخاد هدایتم کنه

مثلا از دیشب داره منو نصیحت میکنه که عکس پروفایلم که عکس خودمو گذاشتم بردارم و نسبت تبرج بمن داد. 

خیلی ازش میترسم خیلی منو و داداشامو چک میکنه. البته من ادم چادری نمازخون و موجهی ام اما ازش میترسم.

اینا رو درباره خاهرخودم گفتم فکر نکتید درباره ی شماست.

خیلی به این موضوع فکر میکنم. خیلیا میگن اخلاقش یکجوریه و من با خیلیا دعوا کردم ازش دفاع کردم ولی نفهمیدم مشکل چیه.

سلام 

بنظر من ریشه ی مشکل رو در عزت نفستون جستجو کنید

سلام منم همینطوری بودم دقیقا همینی ک میگید درسم خوب بود کارهای زیادی بلد بودم واینک خیلی هم ب همه پیشنهاد دوستی میدادم وکلی باهاشون خوب بودم ولی تحویل نمیگرفتن

بعدا فهمیدم مشکلم اینه ک سراغ کسایی میرفتم ک از لحاظ اخلاق بامن خیلی تفاوت داشتن ومن از اونا خوشم می اومد ولی خب فرق داشتیم و توارتباطات باینک من کوتاه می اومدم بازم مشکل ایجاد میشد رفتم سراغ کسایی ک مثل خودم هست ک البته همین پروسه خودش ۵،۶سال طول کشیده بود ومنم خیلی اذیت میشدم خوشبختانه زودترایناروفهمیدم ودبیرستان خیلی دوستای خوبی پیداکردم

شماهم اگر مشکلی تواخلاقتون ندارین ک فکرنمیکنم داشته باشین سراغ یکی مثل خودتون برین

 درکل تودانشگاه ب خاطر رقابتی ک بینشون هست دوست صمیمی پیدا نمیکنی روابط معمولیه 

سلام عزیزم این مسائلی که ذکر کردی نشونه‌هایی از تفاوت شخصیتی هست و دلیل نمیشه که شما مشکل داشته باشید و اینقدر خودتون رو سرزنش بکنید.

منم پسرم ۲۴ سالمه و همین مشکلات را دارم

یعنی داشتم و الان نمیزارم حتی یه ثانیه هم فکرم رو مشغول کنه.

قبلنا با خودم فکر میکردم اخه چرا اینجوریم و بقیه چرا اینجورین بعدها به این نکته پی بردم که نه بابا اینطور که معلومه مشکل از من نیست و اتفاقا این جدا موندن به خاطر یه سری قوانین و استانداردهای شخصیتی هست که دارم که هر آدم عاقل و بالغی باید اینارو داشته باشه.

مثلا سیگار نمیکشم،مشروب نمیخورم از دروغ و نقشه چینی و خاله‌زنکی بدم میادو...

از یه جا به بعد دیگه ذهنیتم را از این مسائل پیش پا افتاده شستشو دادم.

منم دانشجو هستم سه ساله، هنوز تو این شهر نرفتم کافه ، جاهای دیدنی این شهر توریستی رو نرفتم و...

چون آدمی که بخوام یک صبح تاشب یا چند ساعت باهاش وقت بگذرونم پیدا نمیشه

اصلا هم ناراحت نیستم

از این بابت خوشحالم که با "افراد سمی" نشست و برخاست نمیکنم

در عوضش اوقاتم رو به بهترین نحو پر میکنم.

صبح زود درس میخونم

مطالعه آزاد دارم کتب مختلف میخونم

به صورت خوداموز زبان یاد میگیرم

اشپزی میکنم

عصر یا شب میرم پیاده روی تا استرس و افکار منفی تخلیه بشه

موزیک گوش میدم

از خودم با چای یا نسکافه پذیرایی میکنم

و برنامه های خوب خوب واسه آینده‌ام دارم

اگر هم موقعی دوستی بهم گفت بیا بریم بیرون، اگر فرد نرمالی باشه قبول میکنم

دوستی یک طرفه بدرد نمیخوره عزیزم و در این مورد نباید نکته ضعف نشون بدی

گفتید مورد تمسخر واقع میشید.

در کتاب شفای زندگی امده است که  اگر میبینید دیگران با شما مانند یک حصیر زیر پا رفتار میکنند بدانید که فکری درون ناخوداگاه خود دارید که این رفتار با شما میشود.

هر موقع این رفتار را کنار گذاشتید بقیه هم این کار را قطع میکنند و به سراغ فرد دیگری میروند

این کتاب زندگی من را تغییر داد و خیلی چیزها یاد گرفتم

حتما تهیه و مطالعه کنید

کتاب شفای زندگی نوشته لوییز هی

ارزش شما بیشتر از این هاست

لطفا به خودتون بها بدید و نگاه،تون فقط به اینده روشن تون باشه

موفق باشی

سلام
امیدوارم حالتون خوب باشه

شاید جوابِ سوالتون تخصصی باشه ولی من فقط یه نکته رو بگم ، اینکه این وضعیتتون لزوماً به معنای فرعی بودنِ شما یا مشکل داشتنتون نیس

منم یکی از همونایی هستم که اگه از نزدیکاتون بودم،احتمالاً مثه اونا میبودم

دلیلشم مدلِ خودمه
ربطی به اطرافیام‌ نداره

منم اهلِ رفیق بازی و دوستی نیستم ، خوشم نمیاد ازین مسائل
دوستِ خوب دارم ولی خب اجازه نمیدم خیلی بهم نزدیک بشن
مثلاً ازینکه با دوستم برم بیرون یه دوری بزنم ، چیزی بخوریم ... بدم نمیاد ولی خب زیاد دنبالش نیستم
شروع کنندش نیستم

دوستِ نزدیک خیلی کم دارم ، تازه همینا هم خیلی نزدیک نیستن ، فقط در حدِ پیامِ تلگرام و چن وقت یه بار دیدن و دور زدن ...

اتفاقاً خیلی هم راضیم ازینی که هستم و هیچوقتم به دوستام اجازه ی صمیمیت نمیدم

اینم بگم که فقط با دوستام اینجوریم
با خونواده کاملاً برعکسم

عاشقِ اینم که با خواهرزاده ی کوچولوم برم دور بزنم و بازی کنم و پارک و خانه بازی و بستنی و پیاده روی و ...
عاشقِ اینم که با مامان بابام برم بیرون غذا بخورم

خیلی دوس دارم با خواهرزادم/ آبجی داداشم برم کافه

خیلی دوس دارم وقتمو با خونوادم بگذرونم، تفریح کنم، دور بزنم .. ولی واقعاً همچین علاقه و حسی رو نسبت به دوستام ندارم 😶

با اینکه دوستامم آدمای خوب و درستین ولی خب مدلم اینه دیگه

بخشی ازین رفتارم برمیگرده به درونگراییم

و چیزایی که شما گفتین واسه منم پیش اومده ولی برعکسش ... مثلاً دوستام میگن آخر هفته بریم جنگل ، بریم استخر، بریم فلان جا

ولی من یجوری میپیچونم

جالبه دقیقاً همینا رو دوس دارم با خونوادم تجربه کنم
مثلاً همون هفته دوس دارم با خونوادم برم جنگل

از کنارِ خونواده بودنم خیلی لذت میبرم ولی از کنارِ دوستام بودن ، زیاد نه

نه اینکه خوشم نیاد ... اتفاقا خوبه ، حال میده ولی خب در هر صورت بودن با خونواده رو ترجیح میدم

شما گفتین حس میکنین اونا واستون ارزش قائل نیستن ... بازم میگم اشتباه میکنین

من واسه دوستام ارزش قائلم، اگه واسشون مشکلی پیش بیاد دوس دارم کمکشون کنم ولی واقعاً بودن باهاشون بهم حالِ اساسی نمیده ، خونواده رو ترجیح میدم

نمیدونم تونستم منظورمو برسونم یا نه

تمومِ حرفم اینه که فک نکنین اطرافیاتون با شما حال نمیکنن ... بحث اینه که اونا مدلشون اینه ( حالا درونگرا بذارم اسمشو یا ...؟ )

پس بگردین دوستایی پیدا کنین که مثه خودتون اهلِ دوستی و ارتباطِ بیشتر باشن ، دخترایی که مثه خودتون باشن ، سلایقِ مشترک داشته باشین

شما هم امثالِ منو درک کنید

اینو بدونید که اطرافیاتون شما رو دوس دارن ولی خب دوس دارن تو حالِ خودشون باشن

خیره ان شاءالله

امیدوارم دوستایی مثه خودتون پیدا کنین

تو خوبه ادم فرعی حساب میشی من اصلا حساب نمیشم 

سلام خواهر عزیز

همه ادمها برای همدیگه وقت دارن واگه می بینید دوستاتون برای شما وقت ندارن و یا وقتی که فقط تنها هستن میان سراغ شما ، نشونه اینه که شما الویتشون نیستید و به نظر من این دوستا به درد نمی خورن..

شما خودتون باید انتخاب کننده باشید نه انتخاب شونده.. اجازه ندید که اونا شما رو انتخاب کنن .. شما خودتون بگردید چند تا دوست دیگه پیدا کنید.. و شما اونا رو انتخاب کنید...

ولی یه چیزی که مشخصه اینه که ادمهای شبیه هم معمولا بیشتر به هم دوست میشن و اگه میبینید شما با اونا خیلی نزدیگ نیستید مشخصه خیلی بهم شبیه نیستید..

بگردید افرادی شبیه به خودتون رو پیدا کنید... مثلا اگه اهل طبعت گردی و کوهنوردی و ورزش هستید برید سراغ افرادی که به این کارا علاقه مند باشن.. 

یا اگه اهل رستوران گردی و سینما و غیره هستید برید سراغ افرادی که به این کارا علاقه دارن

سلام دوست عزیز

من هم مشکل شما رو دارم 

البته از کودکی با کسی رفت و آمد نداشتم تو تنهایی بزرگ شدم 

تو مدرسه همکلاسی ها اذیتم می کردن

من دلم میخواد دوستی داشته باشم که اهل فیلم دیدن باشه با هم شعر و رمان بخونیم حتی حافظ خوانی یا شاهنامه خوانی 

خلاصه اهل هنر و ادبیات باشه 

ولی تا به حال چنین شخصی رو پیدا نکردم 

همیشه حسرت دیدن همکلاسی های دیگه ام رو می خوردم که با هم می رفتن خرید حتی گروهی می رفتن شهرستان یا همدیگه رو دعوت می کردن خونه شون برای ناهار یا جشن تولد 

کاملا"درکتون میکنم 

متاسفانه خودم هنوز راه حلی پیدا نکردم 

به مهدی و سوال کننده

دوستان ،شما باید یک نکته ی خیلی مهم رو در نظر بگیرید و اون نکته هم اینه که برای هر فردی در زندگی اش داشتن یک تا دو دوست صمیمی کاملا کافیه و اصلا به بیشتر از دو تا دوست دیگه "صمیمی" گفته نمیشه.

چون وقت ما محدوده و برای بیش از دو نفر اونقدر که باید نمیتونیم وقت و انرژی صرف کنیم.

اتفاقا پیدا کردن یک دوست صمیمی واقعی خیلی هم کار مشکلیه

پس اینطور نباشه که شما وارد هر مقطعی که شدید انتظار داشته باشین یه نفر رو پیدا کنین که هم باب سلیقه ی شما باشه و هم شما باب دل اون باشین و هم هر دو بخواین و بتونین که با هم صمیمی بشین.

خیلی از مواقع دو نفر کاملا با هم مچ هستن ولی تایم کاری و بعد مسافت و مشغله هاو... اجازه نمیده که بتونن به صمیمیت برسن.

اکثرا روابط سطحی شده،در حد همکلاسی و همکار که فقط تو همون تایم مشترک میتونین یه گپ و گفتی داشته باشین

من خودم در کل طول تحصیلم در مدرسه یک دوست صمیمی دارم که اونم هنوز هم بعد۷ سال دوستیمون تداوم داره.ولی برای این تدوام خیلی تلاش کردیم‌.من یه شهر دیگه درس میخونم و یک ماه در میون به شهرم میرم ،اونم در حد ۳-۴ روز ،ولی اکثر مواقع هر جور شده یک بار هم که شده با هم قرار میذاریم و همدیگرو میبینیم،در حالیکه احتمالا خانواده ام ازم انتظار دارند حداقل این چند روزی که خونه هستم رو کاملا در جمع خانواده سپری کنم.ولی من واقعا دلم نمیخواد که این دوستی رو از دست بدم.چون با بالاتر رفتن سن احتمال اینکه بتونم با فرد دیگری که من و درک کنه و منم درک متقابلی ازش داشته باشم خیلی پایین میاد.

خلاصه که در حفظ دوستی هامون باید تلاش وافری داشته باشیم.

در آخر هم اینو بگم که اگه کسی با این خصوصیات در زندگی تون دارین همین یک نفر برای ادامه ی دوستی تا آخر عمر کافیه و اصلا نیازی نیست که در هر کلاس یا محل کار جدید یک دوست صمیمی پیدا کنید.

سلام

امام علی علیه السلام فرمودند: هر کس باطن خود را اصلاح کند خداوند ظاهر او را نیکو گرداند، و هر که براى دین و آخرتش کار کند خداوند کارهاى دنیاى او را کفایت می‌کند  آن که میان خود و خدا را اصلاح سازد خدا میان او و مردمان را نیکو دارد

استیو جابز هم میگه اگه شما کارتون رو عالی انجام بدید مردم شما رو دوست خواهند داشت.

نکته مهم : اگر شما خدا هم باشید قطعا آدم هایی هستند که ارتباط خوبی اب شما نداشته باشند.

پس سعی کنید بقیه و رفتارشون با شما رو کنار بزارید و روی خودتون کار کنید، روی مهارتاتون هم مهارت های تخصصی که مربوط به کارتون میشه هم مهارت های عمومی و ارتباطی.

مثلا چندتا از چیزایی که توی مهارت های ارتباطی مهمه رو بنویسم براتون:

1- موقع صحبت کردن باید صحبت شما دو نفره باشه و هم شما و هم طرف مقابلتون صحبت کنه. میگن که نهایت هر 7 تاجمله ای که شما میگید باید یه جمله هم طرف مقابل بگه.

2- تن صداتون نه زیاد بلند باشه نه زیاد آروم.

3- دهانتون به درستی باز و بسته شه.

4- سرعت صحبت کردنتون مناسب باشه.

و....

مثلا اینا فقط برای طرز صحبت کردن هست، حالا اینکه شما چطور بلد باشید نه بگید، چطور خواستتون رو بیان کنید، از شخص تعریف کنید، یا اگه کار اشتباهای میکنه چطور انتقاد کنید و....

اینا خیلی ریزه کاری داره که شما میتونید با سرچ تو اینترنت یاد بگیرید ولی مهمترین چیزی که من بهش رسیدم اینه که اگه اول از بقیه هیچ انتظاری نداشته باشم، دوم بدون دلیل به بقیه کمک کنم، سوم برای خودم احترام قائل بشم و عزت نفس داشته باشم و سعی کنم وظایفمو درست انجام بدم و اون هر حرف حضرت علی که هر چه برای خود میپسندی برای دیگران هم بپسند و هر چه برای خود نمیپسندی برای دیگران هم مپسند رو اجرا کنم اوضاع ارتباطاتم خوب تر و خوب تر میشه.

یه چیز مهمی هم که هست به جز افراد خانوادتون، اگه دو سه بار رفتید سمت یه نفر و دیدید اون اقدامی نکرد و به سمت شما نیومد، به نظرم بهتره بی خیال بشید چون رابطه یه چیز دو نفره هست و اگه نمیاد سمت شما قطعا اولویت اون بنده خدا نیستید.

موفق باشید

سلام دوست عزیز

به نظر من ادم اول باید از تنهایی هاش لذت ببره به خودتون برسید برید کافه کوه نمیدونم عضو این انجمن های مختلف شید 

خلاصه با خودتون خوش بگذرونید 

اینجوری میشید یه ادم جذاب که به کسی احتیاج نداره و بقیه میان سمتتون 

(چون این مشکلو خودم داشتم و شاید هنوزم دارم یه جایی خوندم و بنظرم مناسب اومد)

گفتید تجربه شخصیتون رو بگید منم میگم 

من تو دبستان و راهنمایی همیشه مورد تمسخر دست جمعی بودم 

تا اینکه سال اول راهنمایی خستم شد 

وقتمو پر کردم اون زمانا درسم خوب نبود 

اونقدر وقتمو با خوندن درسام پر کردم که همه حسودیشون میشد 

من به دوستام اعتماد ندارم و بیش از اندازه باهاشون صمیمی نمیشم  ولی خوش میگذرونم اونام خسته میشن و کم کم ارتباط کمرنگ میشه  و خیلی کم پیش میاد بخوام باهاشون برم بیرون و وقت بزارم

(البته خب اینم بگم من دورنگرا هستم)

دوست ندارم دم به دیقه باهاشون برم بیرون یا هی وقتمو بگیرن واسه اینکه برم خونشون و...

و اینکه بنظرم ادم وقتی به دوستاش اعتماد میکنه ضربه میخوره 

به دوستاتون به چشم همپا واسه همصحبتی و گردش نگاه کنید 

اگه هی دنبال دوست صمیمی و اینا باشید نمیتونید از لحظه هاتون لذت ببرید 

به خودتون اهمیت بدید اون وقته که میبنید بقیه هم بهتون اهمیت میدن

سلام 

خیلی خیلی ممنون از همه دوستان عزیزی که راهنمایی کردن.. میگید رفیق باز بودن خوب نیست یا اینکه ادم بهتره وقتش رو برای خودش مدیریت کنه درست میگید ولی من حسم اینه که الان اوج جوانی و سرزندگی منه، دوست دارم تجربه های جدید و ادمای جدید ملاقات کنم، شاید بعضیا با درونگرا بودن خودشون حال میکنن ولی من واقعا دارم عذاب میکشم، دوست دارم وقتی پیر شدم برگشتم به این دوران کلی خاطرات هیجان انگیز داشته باشم، الان احساس تنهایی بهم دست داده تنها کافه میرم تنهایی فیلم میبینم تنها دوربین به دست اینور اونور دنبال سوژه میگردم دارم فرسوده میشم

بعضی دوستانم اشاره کردن دوستام شبیه خودم نیستن یا اونا منو انتخاب کردن.. درست میگید تا حدی، من کلا خانواده بسته ای ندارم محدودیتی توی سفر مجری یا مثلا همراهی با گروه های کوهنوردی ندارم دوستای دانشگاهم یه مقدار از این جهت خانواده هاشون با من فرق میکنه تازگیا دوتاشون دارن ازدواج میکنن  و اصلااااا هیچ وقتی نداریم با هم باشیم..و اینکه برای من پروسه صمیمی شدن یه پروسه طولانی تره نسبت به بقیه کلا یخم دیر باز میشه اینطور نیستم که هرکسیو دوست داشتم برم سمتش راحت باهاش صمیمی بشم،  یکم دیر خودمو رو میکنم یکی خیلی باید پیگیر دوستی باهام باشه یا اینکه خیلی باهم وقت بگذرونیم تا من یکم راحت باشم باهاش،خلاصه اینکه نمیتونم نقد ول کنم نسیه رو بچسبم وقتی نمیتونم به راحتی با کسی دوست بشم فکر کردم بهتره روابطم رو با همینا هرچند با تفاوت های خانوادگی نگه دارم !یکی از دوستام میگفت اولش که دیدمت گفتم این دختره چقدر خودشو میگیره ما همه حرفی زدیم اما این از خودش هیچی نگفت، اونا فکر میکردن من مغرورم در حالی که من فقط خجالتی بودم یه ذره :(

کاربر مهدی. ف ممنون از معرفی کتاب

سلام 

خیلی خیلی ممنون از همه دوستان عزیزی که راهنمایی کردن.. میگید رفیق باز بودن خوب نیست یا اینکه ادم بهتره وقتش رو برای خودش مدیریت کنه درست میگید ولی من حسم اینه که الان اوج جوانی و سرزندگی منه، دوست دارم تجربه های جدید و ادمای جدید ملاقات کنم، شاید بعضیا با درونگرا بودن خودشون حال میکنن ولی من واقعا دارم عذاب میکشم، دوست دارم وقتی پیر شدم برگشتم به این دوران کلی خاطرات هیجان انگیز داشته باشم، الان احساس تنهایی بهم دست داده تنها کافه میرم تنهایی فیلم میبینم تنها دوربین به دست اینور اونور دنبال سوژه میگردم دارم فرسوده میشم

بعضی دوستانم اشاره کردن دوستام شبیه خودم نیستن یا اونا منو انتخاب کردن.. درست میگید تا حدی، من کلا خانواده بسته ای ندارم محدودیتی توی سفر مجری یا مثلا همراهی با گروه های کوهنوردی ندارم دوستای دانشگاهم یه مقدار از این جهت خانواده هاشون با من فرق میکنه تازگیا دوتاشون دارن ازدواج میکنن  و اصلااااا هیچ وقتی نداریم با هم باشیم..و اینکه برای من پروسه صمیمی شدن یه پروسه طولانی تره نسبت به بقیه کلا یخم دیر باز میشه اینطور نیستم که هرکسیو دوست داشتم برم سمتش راحت باهاش صمیمی بشم،  یکم دیر خودمو رو میکنم یکی خیلی باید پیگیر دوستی باهام باشه یا اینکه خیلی باهم وقت بگذرونیم تا من یکم راحت باشم باهاش،خلاصه اینکه نمیتونم نقد ول کنم نسیه رو بچسبم وقتی نمیتونم به راحتی با کسی دوست بشم فکر کردم بهتره روابطم رو با همینا هرچند با تفاوت های خانوادگی نگه دارم !یکی از دوستام میگفت اولش که دیدمت گفتم این دختره چقدر خودشو میگیره ما همه حرفی زدیم اما این از خودش هیچی نگفت، اونا فکر میکردن من مغرورم در حالی که من فقط خجالتی بودم یه ذره :(

کاربر مهدی. ف ممنون از معرفی کتاب

نمیتونم اینجوری نظر بدم باید ببینمت باهات حرف بزنم 😁 ولی برو خداروشکر کن ادم اصلی حساب نمیشی وگرنه بیچاره بودی. بده الان راحتی؟به این چیزا فکر نکن.تا با یکی صمیمیییی نشی همیشه طرف بی حوصله اس.اما مطمئن باش همون لحظه اگه دوس پسرش پی ام بده بریم فلان جا با کله میره.تا میدونی از دوست و رفیق دوری کن دوست یکی باشه دوتا باشه ولی واقعی باشه پایه باشه امیدوار و سرزنده باشه به ادم انرژی بده با حرفاش و و و...

سلام

شاید اونا ارزش دوستی با شمارو ندارن؟ 

شاید همه ی مشکلات از شما نباشه؟

همه چیزارو از خودتون نبینید؟

منم دقیقا مثل شمام

مشکلی نه تو ظاهر دارم نه اخلاق ولی هیچکس حاضر نیست باهام بیاد بیرون همیشه هر وقت گفتم میگن چون بقیه بچها نمیان منم نمیام

حتی بعضی اوقات دلم میخواد به یکی زنگ بزنم به یه دوست و باهم حرف بزنیم ولی هر وقت بهشون گفتم :میشه هر زمان وقتت ازاد شد تک بندازی بهت زنگ بزنم حرف بزنیم ؟

باز همشون گفتن سرم شلوغه یا بعدا خودم زنگ میزنم

راستیتش تو مدرسه هم همیشه تنها بودم و حسرت میخوردم ولی عادت کردم

خودم تنهایی میرم  کافه تنهایی میرم پیاده روی

تنهایی میرم کتابخونه

کلا اینجوری عادت کردم شما هم عادت کن

به این نتیجه رسیدم منت هیچکسو‌نکش که باهات باشه چ دختر چ پسر..حتی اگ‌ از تنهایی دور از جونت بمیری

به سوال کننده🌼

اول طرز فکرتو نسبت ب خودت اصلاح کن هرچی که هست از درونته تویی که به دیگران اجازه میدی چه رفتاری بات بکنن وقتی از درون  عذت نفسه نباشه تو اصلا خوشتیپ ترین باش بازم یه انرزی هست ک ادمارو ازت دور میکنه!!

2 اینکه سیاست داشته باش معلومه خیلی تو خونه کم حرف بودی و اینطوری بزرگ شدی و خودتو کم دیدی همین باعث شده ساده به نظر برسی و حتما دل نازکی هم داری واسه این میگم سیاسته باید باشه مهم نیست گذشته ات چ ادمی بودی الان باید کسی باشی که نصف شهر بخوان باهات بگردن و تو بگی سارری وقت ندارم. چرا جلو دوستات ساده بازی درمیاری متاسفانه هیچکس از ادمی که ساده اس و همیشه تو اکیپ تو سری خوره و تو خودشه و دیگران تصمیم میگیرن و اون پیروی میکنه خوششون نمیاد ببین اصلا از قصدم نباشه یه حسی بهشون دست میده میگه اذیتش کنیم!!! تو زندگی خودتو داشته باش یبار واسه همیشه قاطعانه تصمیم بگیر که فرق کنی خودتو بسازی نه با باورای خانواده ات و گذشته باباورایی ک تورو بزرگت کنه تورو ارتقا بده. وقتی بزرگ بشی میبینی همین دوستایی که الان نگرانی که بهت توجه نمیکنن اصلا به چشمت نمیان. و باادمایی اشنا میشی که برات همه کار میکنن. ببین گفتن این چیزا شاید شعار باشه به نظرت ولی من یکی بودم بدتر از خودت حالا تغییرکردم. البته بادوستام مشکلی نداشتم اتفاقا همیشه دنبالمن  ولی کم حرف بودم و اذیت میشدم. چرا نباید تو کسی باشی که به اونا رو نده؟! مگ تو چی کم داری!؟ وقتی دیدت رو درست کنی اگر هم مدارت نباشن از زندگیت میرن بیرون مطمین باش فقط باخودت تنهایی حال کن ت احتیاجی ب کسی نداری 

دوست عزیز زیاد خودتو ناراحت نکن بابت نداشتن دوست صمیمی.بودنش خوبه منکر نمیشم ولی وقتی نیست خودتو اذیت نکن.من 3 تا دوست صمیمی داشتم که بایکیشون خییییییلی مچ بودم وهمه وقتمون باهم میگذشت ولی بعدسالها چنان صربه ای ازش خوردم که حاصر نیستم حتی اسمشو بشنوم توهمین هیروویر اون یکی دوستم که دید بین ما بهم خورده افتاد بینمون وحرف ببر بیار میکرد ازاینم حالم بهم خورد دیگه بعدسالها خود واقعیشو نشون داد.خلاصه که الان فقط یه دوست صمیمی دارم که اونم داره ازدواج میکنه خیلی باهم خوبیم ولی بخاطر شرایط تاهل دیگه کمتر همدیگرو میبینیم

من الان خیلی تنها شدم خودممو خودم تنها میرم خرید میرم پیاده روی سینما ورزش میکنم  قبلنا از تنهایی فرار میکردم ولی الان واقعا به این نتیجه رسیدم که تنهایی اصلاهم بدنیست اتفاقااگه بتونی از تنهاییت لذت ببری اونوقته که میتونی ادما رو به سمت خودت جذب کنی ومن بعد سالها تازه دارم اینو تجربه میکنم

بعصی دوستان گفتن بادوستات خوش بگذرون ولی خیلی صمیمی نشو ، کاملا موافقم دوستایی پیداکن برای خوش گذرونی نه بیشتر،اینو منی دارم بهت میگم که سر دوستای به اصطلاح صمیمیو فابریکم قسم میخوردم اما از همونا نامردی دیدم ،البته شاید همه مثل من این شرایطو تجربه نکنن ولی دوستیای این دوره زمونه پوچ وتوخالی شده .به محص اینکه پای منفعتشون میاد وسط یادشون میره دوستیم دارن

منکه دیگه بی اعتماد شدم وسعی میکنم وقتمو بیشتر باخانوادم بگذرونم اتفاقا بیشتر خوش میگذره 

رفتار دیگران

انعکاسی از رفتار ما با خود ماست

اگر من برای خودم ارزشی و شخصیت قائل نباشم

چطور انتظار این رفتارها رو از دیگران داشته باشم

حتی حتی اگر دیگران هم به من احترام بگذارن کوتاه مدت خواهد بود

ریشه را در عزت نفس خود جستجو کنید.

سلام

وقتی دیدی کسی واست ارزش قائل نیست و بی تفاوتی باهاش٬بدون مشکل از تو نیست فقط کافیه جات رو عوض کنی.

ببین تنهایی هم خیلی خیلی بیشتر از اینکه فکرس رو بکنی حال میده٬همش تصمیم گیرنده خودتی که کجا بری٬کی بری٬کی بیای و چیزای دیگه فقط کار اشتباه نکن ماشالا عاقلی و بالغ.

شما همش فکر میکنید که آدم خوبه نیستید وکسای دیگه از شما بهترن در صورتیکه خیلی هم خوبید و الکی دارید از درون خود خوری میکنید و این باعث کمبود عزت نفستون میشه برید تنهایی حال کنید بوقتش دوستان خوبی هم پیدا میکنید الانم قربونش برم دوستیها دوستیه خاله خرسست فقط میان به هم میگن فلان کارو کردم که مثلا بگه برتر از توام این بدتره٬تنها باش و پادشاهی کن.

فرمانروای خودت و خدمتکار خودت.

یاحق

سلام دوست خوبم..

منم میشه گفت همین مشکل شما رو داشتم (و دارم) البته با دوز پایینتر.. من یه دوست صمیمی دارم که همیشه همه میان با این حرف میزنن دورش جمع میشن و باهاش صمیمین و از حرفهای خصوصیشون بهش میگن.. (با اینکه ادم نسبتا ساکتیه اما هرجا لازمه حرف میزنه و بقول روانشناسا تعامل چی چی داره سازنده؟!)

خیلی فکر کردم که فرق من با اون در چیه؟! خیلی رفتارهای خودم و اون رو زیر نظر گرفتم... واکنش هامون و...
فهمیدم اون هرگز خودش رو نسبت به رابطه داشتن با بقیه "نیازمند" جلوه نداده.. هیچوقت من ندیدم حرف یا رفتاری ازش که اینجور نشونش بده.. مثلا بچه ها توی دبیرستان وقتی میدیدن رفیق جینگشون با یکی دیگه خیلی داره جیک تو جیک میشه (به شوخی) اعتراض میکردن یا حتی بعضا ناراحت میشدن.. (و رفتارها و حرفهایی از این دست) اما اون اینطور نبود..

با اینکه مسلما مثه هر انسان دیگه ای به دوست نیاز داره اما جوری رفتار نکرده که ذره ای ادم حس کنه بهت وابسته ست... و احتمالا همین جذابش میکنه... میدونید من فکر میکنم "دست نیافتنی بودن" حتی توی رفاقت با هم جنس هم جذابه (دست نیافتنی با این معنا که طرف مشغول کار و زندگی خودشه و خب یه وقتایی رو هم اختصاص میده به دوستی اونم فقط تا زمانیکه این دوستی کاااملا دوطرفه باشه)

اولویت های خودشو تو زندگی داره و مثه منِ خنگول اولویت اولش ادمای زندگیش نیست!!!!

من ادم نسبتا جدی هستم (البته شوخیم زیاد میکنم با بقیه) اون کمتر
من ادمیم که حس میکنم اگه کسی از مشکلش واسم میگه باید یه راه حل براش پیدا کنم اما اون اینطور نیست بیشتر به حرف طرف گوش میده و یه جاهاییم همدردی میکنه...
و... (میخوام بگم همین چیزای به ظاهر کوچیک خیلی تاثیر دارن)

دختر با محبتیه.. برعکس من که ظاهرم خشن و جدیه ولی ته قلبم خیلی چیزا برام مهمن و ذهنمو مششغول میکنن اما اون میشه گفت برعکسه یعنی ظاهرش خیلی مهربون دلسوزه ولی مثلا اگه من الان از دردم بهش بگم اونقدرا براش مهم نیست (اینو خودش گفت که هرکسی مشکل خودشو داره و قرار نیست بار هم دیگه رو به دوش بکشیم) البته این تفاوتمون مربوط به چهره ست که دست خودم نبوده...

من تو رفتارام همیشه طوری القا کردم که انگار نیاز دارم از طرف بقیه پذیرفته بشم، دوست داشته بشم، مورد رضایت باشم...

اما اون با اینکه این نیازها رو تا حدی داره اما بروز نمیده و شخصیت محکمی داره..

هیچوقت به هیچکس بیشتر از اون حدی که داره برات تلاش میکنه و وقت میذاره، وقت نذار... (بخصوص اوایل دوستی)

راستی یه پیشنهاد! بنظرم دوربینتو بردار تنهایی برو جاهایی که دوست داری و عکس بگیر و تنهایی کلی کیف کن با خودت.. من یه سری تفریحاتمو تنهایی میرم چون واقعا کیف داره.. :)))

البته اولش ممکنه جای خالی بقیه اذیتت کنه اما بعدش خیلی خوبه..

یه پیج بزن عکاسی با قیمت پایین بعد مشتری پیدا کن بعدا می بینی می افتن دنبالت تو رو خدا تخفیف بده عکسمونو بگیر

سلام

بعضی وقتا فکر میکردم از فضا اومدم اما انگار خیلیا اینجا مثه منن

تو خوب باش به همه با لبخند سلام کن کمک کن و خوش اخلاق باش و خودتو همینطوری که هستی قبول داشته باش همینظوری خودتو دوست داشته باش اینکه مدام خودخوری کنیو خودتو عذاب بدی 

واسه بقیه یعنی ظلم به خودت هر کسی یه طوریه بعضیا خیلی راحت دوست پیدا میکنن و تو هر جمعی بالای مجلس میشیننو ودیگران خیلی بهشون توجه میکنن و بعضیام نمیتونن میخوان اما براشون سخته خودتو همینطور که هستی قبول کن و این موضوعم اونقدرام مهم نیس ولی بعضی وقتا بنظر ما بزرگ میاد