خانواده برتر

در جواب اینکه چرا در جامعه بچه های فقیر وجود داره؟! و اینکه بدونیم قرار نیست بعد از ازدواج حتما پولدار آنچنانی بشیم هر چند ممکنه هم بشیم.

اول بذارین ببینم هدف از آفرینش ما چیه؟ آیا قبول دارین ما واسه ابدیت آفریده شدیم؟ آیا قبول دارین ما دیگه قرار نیست، نیست بشیم و خدا ما رو آفریده که باشیم اونم تا ابد؟ اصلا تا حالا فکر کردین ابدیت یعنی چی؟ آیا فکر کردین خدای مقتدر ما یگانه ست و اگه اراده کنه می تونه هر آنچه که از اول تا آخر آفریده رو به عدم تبدیل کنه؟ خب به نظر شما خدای یگانه ما با این عظمتش با این نظم آفرینشش با این نظم آفرینش موجودات و اتم ها و سلول ها با این نظم در کرات آسمانی، با این نظم در رفت و آمد زمین و نیروی جاذبه بین کرات و ... هدفش از آفرینش منو شما چی بوده؟ بیایم تو این جهان یه مثلا 80 سال زندگی کنیم و یه سری سختی بکشیم و یه سری از لذت ها رو تجربه کنیم و اون جهان هم بریم بهشت تا ابد کیف کنیم؟ بابا خیلی هدف بالاتره! خیلیییییییی! بابا خدا می خواد از تمام وجود به این ایمان داشته باشیم و با تک تک سلول های وجودمون به این برسیم که فقط خداست. فقط فقط اونه که اگه اراده کنه هیچی تو این این جهان نیست و به عدم تبدیل میشه.

و ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای اینکه مرا پرستش کنند.  (ذاریات – 56)

او کسی که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را آزمایش کند که کدامین نفر بهتر عمل می‌کند.  (ملک – 2)

خب الان خدا ما رو گذاشته تو دنیایی با یه سری قوانین که بتونیم خودمونو واسه ابدیتی که قراره مهمون خدا باشیم آماده بشیم. حالا فرض کنید یه نفر می خواد 80 سال عمر کنه. من یه سوال می پرسم 80 تقسیم بر بی نهایت چی میشه؟ بچه های که ریاضی شون بهتر باشه می دونن چند میشه! میشه صفر مثبت. یعنی یه اپسیلون. در صورتی که ما توی فرضیات ریاضی بی نهایت رو داریم و توی فیزیک بی نهایت نداریم یعنی مثلا فاصله بین کرات (مثل فاصله زمین و خورشید) نسبت به فاصله بین دو تیر برق متوالی، بی نهایت فرض میشه در صورتی که در فیزیک و در واقع بی نهایت نیستش.

در صورتی که ما توی جهان دیگه قراره ابدیت واقعی و نه فرضیات فیزیک رو تجربه کنیم. اونجا دیگه قرار نیستش مثلا 50 میلیارد سال رو تجربه کنیم. قراره ابدیت واقعی رو تجربه کنیم.

و یاد کن روزی را که خدا آنان را (در قیامت) گرد می آورد، در حالی که گویا (در دنیا) جز ساعتی از روز درنگ نکرده اند، (قسمتی از آیه 45 یونس)

این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست؛ و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر می‌دانستند! (عنکبوت – 64)

خب یه عده ممکنه بگن ما توی اون جهان دیگه قراره تا ابد چکار کنیم؟! حوصلمون سر میره! یه چیزی به نظر شما همون طوری که خدا تو این دنیا این قوانین رو تعریف کرده که ما اگه بدنمون بسیار ورزیده باشه و از دیدن مناظری لذت ببریم و از خوردن بعضی از غذاها خیلی لذت ببریم نمی تونه کاری کنه و قوانین رو عوض کنه؟! یعنی مثلا ممکنه ما از تکرار  خیلی از چیزای این دنیا حوصلمون سر بره و واسمون تکراری بشه ولی توی اون دنیا برای نیکوکاران، خدا نمی تونه قوانین رو طوری عوض کنه که از تکرار یه چیزی نه تنها حوصلمون سر نره بلکه لذت هم ببریم. یعنی خدا کاری نمی تونه بکنه که توی اون جهان مثلا از یه لیوان آب خوردن چنان لذتی ببریم که توی این جهان اگه تمام لذتهای حلال (مثلا جنسی در ازدواج و لذت خوردن بعضی غذاها و ...) هم جمع بشن به این لذت آب خوردن توی اون دنیا نرسه؟!

ما اومدیم توی همین دنیایی که در برابر آخرت متاع ناچیزیه و برای یه ابدیت واقعی آماده بشیم. خب حالا چون این دنیا در برابر آخرت متاع ناچیزیه و ما هم اومدیم که واسه یه ابدیت عشق به خدا آماده بشیم آیا باید از صبح تا شب نماز بخونیم و روزه بگیریم و فقط دعا کنیم و بگیم ای خدا من اصلا نمی خوام کار کنم! من نمی خوام تلاش کنم. من فقط تو رو می خوام. من فقط عشق تو رو می خوام. به نظر شما این درسته؟! معلومه که درست نیست! خدا یه سری قوانین هم واسه ما گذاشته. (همون اسلام واقعی) یعنی اگه می خواهیم به عشق واقعی خدا برسیم باید با همون قوانینی که خدا واسمون گذاشته به عشق خدا برسیم.

آیات زیر رو بخونیم:

(بیاد آورید) هنگامی را که موسی به قوم خود گفت ای قوم! نعمت خدا را بر خود متذکر شوید هنگامی که در میان شما پیامبرانی قرار داد (و زنجیر استعمار فرعونی را شکست) و شما را صاحب اختیار خود قرار داد و به شما چیزهائی بخشید که به هیچیک از جهانیان نداده بود. (مائده – 20)

ای قوم! به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته وارد شوید و به پشت سر خود باز نگردید (و عقب نشینی نکنید) که زیانکار خواهید شد. (مائده – 21)

گفتند ای موسی در آن (سرزمین) جمعیتی ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمی‏شویم تا آنها خارج شوند، اگر آنها از آن خارج شوند ما وارد خواهیم شد! (مائده – 22)

دو نفر از مردانی که از خدا می‏ترسیدند و خداوند به آنها نعمت (عقل و ایمان و شهامت) داده بود گفتند شما وارد دروازه شهر آنان شوید هنگامی که وارد شدید پیروز خواهید شد و بر خدا توکل کنید اگر ایمان دارید. (مائده – 23)

(بنی اسرائیل) گفتند ای موسی تا آنها در آنجا هستند ما هرگز وارد آن نخواهیم شد، تو و پروردگارت بروید و (با آنان) جنگ کنید، ما همینجا نشسته‏ ایم!! (مائده – 24)

(موسی) گفت: پروردگارا! من جز بر خود و برادرم تسلطی ندارم، پس میان ما و این گروه نافرمان و بدکار جدایی انداز. (مائده – 25)

خداوند (به موسی) فرمود: این سرزمین تا چهل سال بر آنها ممنوع است (و به آن نخواهند رسید) پیوسته در زمین سرگردان خواهند بود و درباره (سرنوشت) این جمعیت گنهکار غمگین مباش. (مائده – 26)

خب قوم بنی اسرائیل بعد از اینکه خدا با معجزه و شکافته شدن دریا نجاتشون داد، مشاهده می کنید که چی میگن؟ آیا اینها الان خدا رو خواستن یا راحتی این دنیا رو؟

پس می بینین ما بعد از ایمان به یگانگی خدا باید بریم سمت عمل و تلاش و مبارزه. اسلام این نیست که بشینی دعا کنی فقط و تلاش نکنی. باید مبارزه کرد.

خب الان خدا توی دنیایی ما رو قرار داده که هر عملی یه نتایجی داره. قبول دارین آتشی به اندازه کافی می تونه بدن رو بسوزونه و اونو بکشه؟ حالا اگه یه شخص بگه من می خوام سوره ناس و فلق رو بخونم و با توکل بر خدا می خوام خودمو بندازم تو همون آتش به امید اینکه خدا واسه من اون قانون سوختن آتش رو برداره! آیا منطقیه؟ آیا خدا قراره با معجزه واسه هر چیزی بر خلاف قوانین طبیعی که گذاشته عمل کنه؟ حالا چرا خدا واسه حضرت ابراهیم این معجزه رو انجام داد و آتش رو واسش گلستان کرد؟ آیا غیر این بود که حضرت ابراهیم هدفش فقط خدا بوده و مثل یه مبارز واقعی رفته با کفر جنگیده و کلا هدفش مثل این شخص نبوده که بیاد بگه من می خوام همین جوری الکی خودمو با توکل بر خدا بندازم تو آتیش. آیا غیر این بوده که کافران می خواستن حضرت ابراهیم رو بندازن تو آتش و خود حضرت اصلا هدفش چیزی دیگه بود؟ آیا غیر این بوده این حضرت اونقدر همه چیز رو فقط واسه عشق خدا خواسته که حاضر شده حتی فرزندشو به خاطر دستور خدا قربانی کنه؟

پس می بینین که قرار نیست خدا تو این دنیا با معجزه و دعا همه کارها رو انجام بده. و هر عملی یه نتایجی داره.

خب الان آیات زیر رو بخونیم:

مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد؛ خداوند گشایش‌دهنده و آگاه است! ( 32 نور)

و کسانى که (وسیله) زناشویى نمى‏ یابند باید عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خویش بى ‏نیاز گرداند. (قسمتی از آیه 33 نور)

و فرزندانتان را از ترس فقر، نکشید! ما آنها و شما را روزى مى‏دهیم؛ مسلما کشتن آنها گناه بزرگى است! (اسراء - 31)

هرگاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می‌کنند؛ از این‌رو بمقداری که می‌خواهد (و مصلحت می‌داند) نازل می‌کند، که نسبت به بندگانش آگاه و بیناست! (شوری - 27)

خدا روزی را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، برای هر کس بخواهد (و مصلحت بداند،) تنگ قرارمی‌دهد؛ ولی آنها [= کافران‌] به زندگی دنیا، شاد (و خوشحال) شدند؛ در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزی است! (رعد  - 26)

آیا مردم گمان کردند همین که بگویند :«ایمان آوردیم‏»، به حال خود رها می ‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2 – عنکبوت)

ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می ‏کنیم)؛ باید علم خدا درباره کسانى که راست می گویند و کسانى که دروغ می ‏گویند تحقق یابد! (3 – عنکبوت )

قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ها، آزمایش می کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان! (155-بقره )

خب آیا الان خدا داره میگه که اگه فقیر باشیم به خاطر فقر از ازدواج دوری کنیم؟! مطمئن باشید اگه به خدا ایمان داشته باشیم و نیکوکار و البته تلاش گر به اون اندازه ای که خدا مصلحت بدونه واسمون روزی می فرسته. دقت کنید اینجا خدا نگفته قراره ماشین و خونه و درآمد متوسط رو به بالا واسمون بفرسته! البته چه بسا خدا واسه بعضی از بندگان نیکوکارش بعد از ازدواج خیلی بیشتر از اینها هم بفرسته که البته باز به تلاش شخص و البته خواست خدا بستگی داره. یا خدا نگفته که چون ازدواج کردیم دیگه قراره هیچ مشکل مالی توی زندگیمون نداشته باشیم! چه بسا پول متوسط برای یه فقیر چنان برای آخرت اون فقیر بد باشه که تصورش رو هم نتونین بکنین. یعنی ممکنه همین که اون فقیر پولدار بشه باعث طغیان و ستمش به دیگران بشه!

حالا یه نکته بسیار مهم: یه عده بی شرف از همین ممکنه سوء استفاده کنن! یعنی فرض کنین یه جامعه فقیر باشه و یه عده از مسئول های اون جامعه با همین حرفا و با یه سری رفتار ها کاری کنن که اون جامعه خیال کنه که فقری که اون جامعه بهش دچار شده تقدیر تغییر ناپذیر خداست! در صورتی که اینکه فقر یا پولداری باعث طغیان یه بنده میشه یا نه رو خدا تشخیص میده نه اون بی شرف ها! همین سوء استفاده از دین یکی از دلایل بدبینی بعضی ها به دینه اسلام شده! در صورتی که مشکل از اسلام نیست، مشکل از اجرا نشدن واقعی اسلام حقیقی در اون جامعه هستش.

و اینکه میگن فلانی رو ببینید که بعد از ازدواج سختی های زیادی کشیده! اول اینکه شما واقعا نمیدونین بین دل اون فلانی و خدا چی می گذره. اصلا اون فلانی به خدا و کمکش ایمان داره؟ آیا اون فرد ایمان داره ولی ایمانش ضعیفه و خدا می خواد با آزمایش و یه سری چیزا کاری کنه که اون شخص ایمانش بیشتر بشه؟ و دوم اینکه اگه بگیریم این شخص آدمی هستش که بسیار به خدا ایمان داره و سختی های زندگی و آزمایش هایی رو که خدا واسش میاره رو با عشق به خدا و کمک خواستن از خودش تحمل می کنه. و همون طبق اول متن خودشو واسه ابدیتی برای عشق به خدا آماده میکنه. خب الان از بیرون یه عده ممکنه بگن ببین فلانی چقدر زندگیش سخت و مثلا بگن چقدر بیچارست! چون دارن از دید ظواهر این دنیا و از دید مالی اون بنده خدا رو قضاوت می کنن.در صورتی که ممکنه خبر نداشته باشن همین شخص چنان درجه اش پیش خدا بالا باشه که بعدا بهش غبطه بخورن.

 شما از کجا می دونین که اون بنده های فقیری که ایمان به خدا دارند و زندگیشون رو واسه رضای خدا گذاشتن خیلی خیلی از اون زوج ثروتمند لذت بیشتری از دنیا نمیبره؟

و حالا اینکه چرا بعضی از بچه ها توی جامعه فقیر هستن؟ اول اینکه ما دقیقا نمیدونیم فقر برای اون بچه ها بهتره یا مثلا پول متوسط و یا ثروتمندی! منظورم هم این دنیا و به خصوص ابدیتشونه! ولی آیا این دلیل میشه که ما دست روی دست بذاریم و به اون فقیران کمک نکنیم؟ آیه زیر رو بخونیم:

و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى کرده انفاق کنید!» کافران به مؤمنان مى‏گویند: «آیا ما کسى را اطعام کنیم که اگر خدا می ‏خواست او را اطعام می ‏کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهى آشکارید!» (یس - 47)

پس نکته همین جاست که فقط خدا هستش که می دونه فقر برای اون فقیر ها بهتره یا مثلا پول متوسط و یا ثروتمندی! ولی ما نمی دونیم! پس ما باید کمک کنیم به فقیران و نیازمندان جامعه! تو همین آیه ببینید کافران چه دلیلی واسه کمک نکردن به فقرا آوردن! گفتن خدا خواسته اون ها فقیر بمونند پس ما هم کمک نمکنیم! این همون سوء استفاده بعضی از مسولین از دین هم میشه که گفتم. خلاصه اینکه ما باید به این فقیران انفاق کنیم و اون دیگه خداست که تشخیص میده که فقر برای اون فقیر ها بهتره یا مثلا پول متوسط و یا ثروتمندی.

واسه کسانی که ممکنه بگن مثلا غرب رو نگاه کن چقدر پیشرفت کردن چون مثلا دین رو از خیلی چیزها کنار گذاشتن! باید بگم این دینی که الان توی جامعه هستش دین واقعی اسلام نیستش! بعدش لذت های مادی این دنیا هم دلیل بر ابدیت خوب داشتن هم نیستش! مسائل رو با هم قاطی نکنیم.

اگه ما اسلام واقعی رو اجرا می کردیم به نظرم شاید الان ابرقدرت جهان بودیم. به قدری که به تلاش و مبارزه و توکل و علم آموزی و عدالت و ... توی اسلام سفارش شده. یعنی مثلا ما باید روی اقتصادمون اون قدر کار کنیم و متکی به چیزهای داخلی باشیم که کشورهای دیگه جرئت نکنن که بخوان به اقتصاد ما ضرر بزنن. خب اولای متن گفتم هر عملی یه نتایجی داره! خب ما الان روی اقتصادمون کار نکردیم به اون صورت! بعدش مسلمه که تو اینجور وضعی فقیرهای جامعه خیلی زیاد میشن! خدا می تونه معجزه کنه و فقر رو از بین ببره ولی اینجوری خیلی از نظم ها به هم نمی خوره به نظرتون؟

خدا یه قوانینی گذاشته تو دنیا! خب الان اگه همه مردم خودشونو در برابر فقرا مسئول بدونن و در حد وسعشون کمک کنن به نظر شما تعداد بچه های فقیر هم کم نمیشه؟ خب وقتی توی جامعه این کار کمک به فقرا که تو قرآن بارها بارها اومده کمرنگ بشه آیا نتیجه طبیعیش این نمیشه که فقیرها هم تعداشون بالا بره و طبعات خیلی بدی واسه جامعه داشته باشه؟

الان این وضع پیش اومده برای جامعه هم واسه خیلی ها ممکنه مجازات باشه (مجازاتی که شاید باعث برگشت واقعی این عده به خدا بشه) و واسه یه عده دیگه هم ممکنه آزمایش هایی باشه که باعث افزایش درجات اونها پیش خدا باشه و واسه یه عده هم ممکنه که به خاطر اینکه با پول های حرام دارن لذت میبرن افزایش عذاب برای ابدیتشون باشه. و نکته اینجاست که این خداست که تشخیص میده چی به صلاح بنده ش هستش ولی ما که نمیدونیم دقیقا، پس ما باید تلاش کنیم به نوبه خودمون که مثلا با فقر جامعه مبارزه کنیم چون که فقر خیلی خیلی می تونه واسه جامعه ضرر داشته باشه.

آیات زیر رو هم بخونیم:

و اگر مردمی که در شهرها و آبادیها زندگی دارند ایمان بیاورند و تقوی پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنها می‏گشائیم ولی (آنها حقایق را) تکذیب کردند ما هم آنانرا به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.  )اعراف – 96)

براى انسان، مامورانى است که پى در پى، از پیش رو، و از پشت سرش او را از فرمان خدا ( حوادث غیر حتمى) حفظ می کنند؛ (اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتى) را تغییر نمی ‏دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند! و هنگامى که خدا اراده سوئى به قومى (بخاطر اعمالشان) کند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد؛ و جز خدا، سرپرستى نخواهند داشت! (11-رعد)

گروهى از مردم کسانى هستند که می ‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده ‏ایم.» در حالى که ایمان ندارند. (بقره - 8 )

و هنگامى که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» می گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها همان ابلهانند ولى نمی ‏دانند! (بقره - 13 )

مشرکان گفتند: «اگر خدا می ‏خواست، نه ما و نه پدران ما، غیر او را پرستش نمی ‏کردیم؛ و چیزى را بدون اجازه او حرام نمی ‏ساختیم!» (آری،) کسانى که پیش از ایشان بودند نیز همین کارها را انجام دادند؛ ولى آیا پیامبران وظیفه‏ اى جز ابلاغ آشکار دارند؟! (نحل – 35)

بزودى مشرکان (براى تبرئه خویش) مى‏گویند: «اگر خدا می ‏خواست، نه ما مشرک می ‏شدیم و نه پدران ما؛ و نه چیزى را تحریم می ‏کردیم!» کسانى که پیش از آنها بودند نیز، همین گونه دروغ می ‏گفتند؛ و سرانجام (طعم) کیفر ما را چشیدند. بگو: «آیا دلیل روشنى (بر این موضوع) دارید؟ پس آن را به ما نشان دهید؟ شما فقط از پندارهاى بی ‏اساس پیروى می ‏کنید، و تخمین هاى نابجا می ‏زنید.» (انعام - 148)

بگو: «دلیل رسا (و قاطع) براى خداست (دلیلى که براى هیچ کس بهانه ‏اى باقى نمی گذارد). و اگر او بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت مى‏کند. (ولى چون هدایت اجبارى بی ‏ثمر است، این کار را نمی ‏کند.)» (انعام - 149)

و اگر خدا می ‏خواست، همه شما را امت واحدى قرارمی ‏داد؛ (و همه را به اجبار وادار به ایمان مى‏کرد؛ اما ایمان اجبارى فایده ‏اى ندارد!) ولى خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق بداند) هدایت می ‏کند! (به گروهى توفیق هدایت داده، و از گروهى سلب می ‏کند!) و یقینا شما از آنچه انجام می ‏دادید، بازپرسى خواهید شد! (93 – نحل)

زندگى دنیا، چیزى جز بازى و سرگرمى نیست! و سراى آخرت، براى آنها که پرهیزگارند، بهتر است! آیا نمی ‏اندیشید؟! (انعام - 32)

ما می ‏دانیم که گفتار آنها، تو را غمگین می ‏کند؛ ولى (غم مخور! و بدان که) آنها تو را تکذیب نمی ‏کنند؛ بلکه ظالمان، آیات خدا را انکار می ‏نمایند. (انعام - 33)

پیش از تو نیز پیامبرانى تکذیب شدند؛ و در برابر تکذیبها، صبر و استقامت کردند؛ و (در این راه،) آزار دیدند، تا هنگامى که یارى ما به آنها رسید. (تو نیز چنین باش! و این، یکى از سنتهاى الهى است؛) و هیچ چیز نمی ‏تواند سنن خدا را تغییر دهد؛ و اخبار پیامبران به تو رسیده است. (انعام - 34)

و اگر اعراض آنها بر تو سنگین است، چنانچه بتوانى نقبى در زمین بزنى، یا نردبانى به آسمان بگذارى (و اعماق زمین و آسمانها را جستجو کنى، چنین کن) تا آیه (و نشانه دیگرى) براى آنها بیاورى! (ولى بدان که این لجوجان، ایمان نمی ‏آورند!) اما اگر خدا بخواهد، آنها را (به اجبار) بر هدایت جمع خواهد کرد. (ولى هدایت اجبارى، چه سودى دارد؟) پس هرگز از جاهلان مباش! (انعام - 35)

تنها کسانى (دعوت تو را) می ‏پذیرند که گوش شنوا دارند؛ اما مردگان (و آنها که روح انسانى را از دست داده‏ اند، ایمان نمی ‏آورند؛ و) خدا آنها را (در قیامت) برمی ‏انگیزد؛ سپس به سوى او، بازمی ‏گردند. (انعام - 36)

و گفتند: «چرا نشانه (و معجزه‏ اى) از طرف پروردگارش بر او نازل نمی ‏شود؟!» بگو: «خداوند، قادر است که نشانه ‏اى نازل کند؛ ولى بیشتر آنها نمی ‏دانند!» (انعام - 37)

ما به سوى امتهایى که پیش از تو بودند، (پیامبرانى) فرستادیم؛ (و هنگامى که با این پیامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با شدت و رنج و ناراحتى مواجه ساختیم؛ شاید (بیدار شوند و در برابر حق،) خضوع کنند و تسلیم گردند! (انعام - 42)

چرا هنگامى که مجازات ما به آنان رسید، (خضوع نکردند و) تسلیم نشدند؟! بلکه دلهاى آنها قساوت پیدا کرد؛ و شیطان، هر کارى را که می کردند، در نظرشان زینت داد! (انعام - 43)

(آرى،) هنگامى که (اندرزها سودى نبخشید، و) آنچه را به آنها یادآورى شده بود فراموش کردند، درهاى همه چیز (از نعمتها) را به روى آنها گشودیم؛ تا (کاملا) خوشحال شدند (و دل به آن بستند)؛ ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات کردیم)؛ در این هنگام، همگى مایوس شدند؛ (و درهاى امید به روى آنها بسته شد). (انعام - 44)

و (به این ترتیب،) دنباله (زندگى) جمعیتى که ستم کرده بودند، قطع شد. و ستایش مخصوص خداوند، پروردگار جهانیان است. (انعام - 45)

بگو: «من نمی ‏گویم خزاین خدا نزد من است؛ و من، (جز آنچه خدا به من بیاموزد،) از غیب آگاه نیستم! و به شما نمی ‏گویم من فرشته‏ ام؛ تنها از آنچه به من وحى می ‏شود پیروى می ‏کنم.» بگو: آیا نابینا و بینا مساویند؟! پس چرا نمی اندیشید؟!» (انعام - 50)

و به وسیله آن (قرآن)، کسانى را که از روز حشر و رستاخیز می ‏ترسند، بیم ده! (روزى که در آن،) یاور و سرپرست و شفاعت‏ کننده‏اى جز او ( خدا) ندارند؛ شاید پرهیزگارى پیشه کنند! (انعام - 51)

و اگر مردمی که در شهرها و آبادیها زندگی دارند ایمان بیاورند و تقوی پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنها می‏گشائیم ولی (آنها حقایق را) تکذیب کردند ما هم آنانرا به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.  )اعراف – 96)

آیا اهل این آبادیها از این ایمن هستند که عذاب ما شبانه به سراغ آنها بیاید در حالی که در خواب باشند؟ )اعراف – 97(

آیا اهل آبادیها از این ایمنند که عذاب ما، روز به سراغشان بیاید در حالی که سرگرم بازی هستند؟ )اعراف – 98(

آیا آنها از مکر الهی غافلند در حالی که از مکر (و مجازات) خدا جز زیانکاران ایمن نخواهند بود. )اعراف – 99)

آیا کسانی که وارث روی زمین بعد از صاحبان قبلی آن می‏شوند عبرت نمی‏گیرند که اگر بخواهیم آنها را نیز به گناهانشان هلاک می‏کنیم و بر دلهایشان مهر می‏نهیم تا (صدای حق را) نشنوند. (اعراف – 100)

آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم‏»، به حال خود رها می ‏شوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2 – عنکبوت)

ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می ‏کنیم)؛ باید علم خدا درباره کسانى که راست می گویند و کسانى که دروغ می ‏گویند تحقق یابد! (3 – عنکبوت)

قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ها، آزمایش مى‏کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان! (155-بقره)
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (فجر – 15)
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می‌گیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» (فجر – 16)
چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید، (فجر – 17)

و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید، (فجر – 18)

و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید، (فجر – 19)

و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)! ( فجر – 20)

و در کتب ابراهیم، همان کسى که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، (نجم - 37)

که هیچ کس بار گناه دیگرى را بر دوش نمى‏گیرد، (نجم - 38)

و اینکه براى انسان بهره‏اى جز سعى و کوشش او نیست، (نجم - 39)

و اینکه تلاش او بزودى دیده مى‏شود، (نجم - 40)

سپس به او جزاى کافى داده خواهد شد! (نجم - 41)

سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى که نفس‏زنان به پیش مى‏رفتند، (عادیات - 1)

و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهاى بیابان)، (عادیات - 2)

و سوگند به هجوم آوران سپیده دم (عادیات - 3)

که گرد و غبار به هر سو پراکندند، (عادیات - 4)

و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند، (عادیات - 5)

که انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است؛ (عادیات - 6)

و او خود (نیز) بر این معنى گواه است! (عادیات - 7)

و او علاقه شدید به مال دارد! (عادیات - 8)

آیا نمى‏داند در آن روز که تمام کسانى که در قبرها هستند برانگیخته مى‏شوند، (عادیات - 9)

و آنچه در درون سینه‏هاست آشکار مى‏گردد، (عادیات - 10)

بدانید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمل پرستى و فخرفروشى در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى که محصولش کشاورزان را در شگفتى فرو مى‏برد، سپس خشک مى‏شود بگونه‏اى که آن را زردرنگ مى‏بینى؛ سپس تبدیل به کاه مى‏شود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضاى الهى؛ و (به هر حال) زندگى دنیا چیزى جز متاع فریب نیست! (حدید - 20)

به پیش تازید براى رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتى که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و براى کسانى که به خدا و رسولانش ایمان آورده‏اند؛ آماده شده است، این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد مى‏دهد؛ و خداوند صاحب فضل‏عظیم است! (حدید -21)

هیچ مصیبتى (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روى نمى‏دهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است؛ و این امر براى خدا آسان است! (حدید -22)

این بخاطر آن است که براى آنچه از دست داده‏اید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد! (حدید -23)

همانها که بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل دعوت مى‏کنند؛ و هر کس (از این فرمان) روى‏گردان شود، (به خود زیان مى‏رساند نه به خدا)، چرا که خداوند بى‏نیاز و شایسته ستایش است! (حدید -24)

نیکى آن نیست که روى خود به جانب مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکوکار کسى است که به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب خدا و پیامبران ایمان آورد. و مال خود را، با آنکه دوستش دارد، به خویشاوندان و یتیمان و درماندگان و مسافران و گدایان و دربندماندگان ببخشد. و نماز بگزارد و زکات بدهد. و نیز کسانى هستند که چون عهدى مى‌بندند بدان وفا مى‌کنند. و آنان که در بینوایى و بیمارى و به هنگام جنگ صبر مى‌کنند، اینان راستگویان و پرهیزگارانند. (بقره - 177)

هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی! (اسراء - 29)

ما همه شما را قطعاً می‌آزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم! (محمد - 31)

کسانى که کافر شدند، براى آنان تفاوت نمى‏کند که آنان را (از عذاب الهى) بترسانى یا نترسانى؛ ایمان نخواهند آورد. (بقره - 6)

خدا بر دلها و گوشهاى آنان مهر نهاده؛ و بر چشمهایشان پرده‏اى افکنده شده؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست. (بقره - 7)

گروهى از مردم کسانى هستند که مى‏گویند: «به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده ‏ایم.» در حالى که ایمان ندارند. (بقره - 8)

مى‏خواهند خدا و مؤمنان را فریب دهند؛ در حالى که جز خودشان را فریب نمى‏دهند؛ (اما) نمى‏فهمند. (بقره - 9)

در دلهاى آنان یک نوع بیمارى است؛ خداوند بر بیمارى آنان افزوده؛ و به خاطر دروغ هایى که میگفتند، عذاب دردناکى در انتظار آنهاست. (بقره - 10)

و هنگامى که به آنان گفته شود: «در زمین فساد نکنید» مى‏گویند: «ما فقط اصلاح ‏کننده ‏ایم ! (بقره - 11)

آگاه باشید! اینها همان مفسدانند؛ ولى نمى‏فهمند. (بقره - 12)

و هنگامى که به آنان گفته شود: «همانند (سایر) مردم ایمان بیاورید!» مى‏گویند: «آیا همچون ابلهان ایمان بیاوریم؟!» بدانید اینها همان ابلهانند ولى نمى‏دانند! (بقره - 13)

شاید (ابلاغ) بعض آیاتی را که به تو وحی می‌شود، (بخاطر عدم پذیرش آنها) ترک کنی (و به تأخیر اندازی)؛ و سینه‌ات از این جهت تنگ (و ناراحت) شود که می‌گویند: «چرا گنجی بر او نازل نشده؟! و یا چرا فرشته‌ای همراه او نیامده است؟!» (ابلاغ کن، و نگران و ناراحت مباش! چرا که) تو فقط بیم دهنده‌ای؛ و خداوند، نگاهبان و ناظر بر همه چیز است (؛ و به حساب آنان می‌رسد)! (هود - 12)

به علی خوش شانس

خواهش می کنم، ممنون، خدا رو شکر

داداشم با خوندن نظراتت جان نظراتت رو گرفته بودم از قبل، که گفتی سرسری نظراتتو رد کردم.

بعدش هم گفتم که این نظر بعدی که میذارمش توی این پست واسه یه پست های دیگه بوده و اینجا کپی پیست کردم، این نظرات رو مستقیم واسه شما ننوشتم، ولی چون بی ربط نبود اینجا هم گذاشتمشون.

در مورد بعضی از چیزهایی که گفتین چه توی این پست و چه توی پست "هدف زندگی چیه؟" احتمالا تا چند روز دیگه پاسخ هایی رو بگم، البته میگم احتمالا چون شاید طولانی بشن پاسخ ها!

و اما در یک مورد:

گفتین آیه 38 نجم اشتباه معنی شده! خب ببینیم:

عربی آیه و معنی که بنده تو نظرم آورده بودم:

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ (نجم – 38)

که هیچ کس بار گناه دیگرى را بر دوش نمی ‏گیرد،

خب " لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ " در چهار جای دیگه قرآن اومده ببینیم با توجه به سیاق آیه ها چه معنی می تونه داشته باشه؟

قُلْ أَغَیْرَ اللَّهِ أَبْغِی رَبًّا وَهُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ ۚ وَلَا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَیْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ (انعام – 164)

بگو: «آیا غیر خدا، پروردگاری را بطلبم، در حالی که او پروردگار همه چیز است؟! هیچ کس، عمل (بدی) جز به زیان خودش، انجام نمی‌دهد؛ و هیچ گنهکاری گناه دیگری را متحمّل نمی‌شود؛ سپس بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است؛ و شما را از آنچه در آن اختلاف داشتید، خبر خواهد داد.

مَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (اسراء – 15)

هر کس هدایت شود، برای خود هدایت یافته؛ و آن کس که گمراه گردد، به زیان خود گمراه شده است؛ و هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نمی‌کشد؛ و ما هرگز (قومی را) مجازات نخواهیم کرد، مگر آنکه پیامبری مبعوث کرده باشیم (تا وظایفشان را بیان کند).

إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ ۖ وَلَا یَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ ۖ وَإِنْ تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (زمر – 7)

اگر کفران کنید، خداوند از شما بی‌نیاز است و هرگز کفران را برای بندگانش نمی پسندد؛ و اگر شکر او را بجا آورید آن را برای شما می‌پسندد! و هیچ گنهکاری گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد! سپس بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام می‌دادید آگاه می‌سازد؛ چرا که او به آنچه در سینه‌هاست آگاه است!

وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَنْ تَزَکَّىٰ فَإِنَّمَا یَتَزَکَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ (فاطر – 18)

هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد؛ و اگر شخص سنگین‌باری دیگری را برای حمل گناه خود بخواند، چیزی از آن را بر دوش نخواهد گرفت، هر چند از نزدیکان او باشد! تو فقط کسانی را بیم‌می‌دهی که از پروردگار خود در پنهانی می‌ترسند و نماز را برپا می‌دارند؛ و هر کس پاکی (و تقوا) پیشه کند، نتیجه آن به خودش بازمی‌گردد؛ و بازگشت (همگان) به سوی خداست!

آیه آخر رو دقت کنیم. اگه منظور اصلی در این آیه سنگینی گناه نباشه درسته به نظرتون؟ سنگینی که حتی نزدیکان حاضر نیستند اونو حمل کنن!

آره معنی "وزر" به معنی بار سنگین هستش ولی در آیه های بالا منظور سنگینی بار گناه و مسئولیت ها نیستش به نظرتون؟

مثلا توی آیه زیر هم این کلمه اومده که واسه روز قیامته.

مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وِزْرًا (طه – 100) خَالِدِینَ فِیهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حِمْلًا (طه – 101)

هر کس از آن روی گردان شود، روز قیامت بار سنگینی (از گناه و مسؤولیّت) بر دوش خواهد داشت! (طه -100)

در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند؛ و بد باری است برای آنها در روز قیامت! (طه – 101)

و همچنین آیه زیر:

أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ (شرح – 1)   وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ (شرح – 2)   الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ (شرح – 3)

آیا ما سینه تو را گشاده نساختیم، (شرح – 1)

و بار سنگین تو را از تو برنداشتیم؟!  (شرح – 2)

همان باری که سخت بر پشت تو سنگینی می‌کرد! (شرح – 3)

که توی تفسیر نور اومده:

"""""""""" مراد از بار سنگین که بر دوش پیامبر سنگینى مى‌کرد و خداوند با دادن شرح صدر، آن را ازدوش پیامبر برداشت، مسئولیّت رسالت و دعوت مردم به توحید و مبارزه با فساد و شرک و خرافات است.

از آنجا که غم و غصه‌ها را نمى‌توان کم کرد، پس باید ظرفیّت‌ها را بالا برد تا بتوان مشکلات را تحمّل کرد و کم نیاورد. شرح صدر نشانه لطف ویژه الهى است: «فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ» «2» یعنى هر کس را خداوند اراده کند هدایت یابد، روح او را براى پذیرش اسلام باز مى‌کند.

از نظر روانى، هنگام برخورد با مشکلات نباید تمام ذهن متوجه آن شود، بلکه باید به سهولت‌هاى پس از آن که مورد وعده و سنت الهى است نیز توجه نمود. """"""""""""

توی قرآن خیلی جاها ممکنه باشه که معانی کلمات متشابه و متفاوت باشه.

آیه زیر رو هم دقت کنیم:

اوست کسى که این کتاب [=قرآن‌] را بر تو فرو فرستاد. پاره‌اى از آن، آیات محکم [=صریح و روشن‌] است. آنها اساس کتابند؛ و [پاره‌اى‌] دیگر متشابهاتند [که تأویل‌پذیرند]. اما کسانى که در دلهایشان انحراف است براى فتنه‌جویى و طلب تأویل آن [به دلخواه خود،] از متشابه آن پیروى مى‌کنند، با آنکه تأویلش را جز خدا و ریشه‌داران در دانش کسى نمى‌داند. [آنان که‌] مى‌گویند: «ما بدان ایمان آوردیم، همه [چه محکم و چه متشابه‌] از جانب پروردگار ماست»، و جز خردمندان کسى متذکر نمى‌شود. (آل عمران – 7)

در مورد شان آیات 33 تا 41 نجم در تفسیرالمیزان آمده:

آیا آن کس را که از انفاق روى گردان شد مشاهده کردى ؟ (33)

مـخـتـصـرى انـفـاق کـرد و (بـه خـاطـر گفتار رفیقش که گفت ترک انفاق کردى گناهت به گردن من ) ترک انفاق نمود (34)

آیا او علم غیب دارد و مى داند (که رفیقش گناهش را گردن مى گیرد) (35)

یا از آن سفارش ها که در تورات درباره دادن حق شده باخبر نشده ؟ (36)

و در صحف ابراهیمى که حق را به حد تمام ادا کرد (37)

و نـمـى دانـد کـه هـیـچ گـنـهـکـارى گـنـاه دیـگـرى را تحمل نمى کند، و به گردن نمى گیرد؟ (38)

و این که انسان به جز کار و تلاشش سرمایه اى ندارد؟ (39)

و این که نزد وى سعى خود را خواهد دید؟ (40)

و سپس جزاى آن به کاملترین وجهش داده مى شود (41)

سـیـاق نـه آیـه روایـاتـى را کـه در شأن نـزول وارد شـده تـصـدیـق مـى کـنـد، در آن روایـات آمـده کـه مـردى از مـسـلمـانـان امـوال خـود را در راه خـدا انـفـاق کرد، مردم او را سرزنش کردند که انفاق در راه خدا هم حدى دارد و او را از فـنـاى مـالش زنـهار داده و از گرفتار شدن به فقر ترساندند، و به او کـه زیـر بـار نـمـى رفـت گـفـتـنـد: اگـر تـرک انفاق گناه داشت به گردن ما، آن مرد هم پـذیـرفـت و دیـگـر انـفـاق نـکـرد، و بـه مـنـاسـبـت ایـن واقـعـه آیـات نـه گـانـه مـذکـور نازل شد.

موفق باشی داداش

به علی خوش شانس

آره داداش به یه نکته تقریبا مفصل پرداختم چون واسه خیلی از جمله هات به اندازه یه کتاب و حتی بیشتر میشه پاسخ داد. این سری علاوه بر قبلی به چند نکته دیگه هم پرداختم.

پسر خوب تکرار عینی یک جمله در قرآن با تکرار یه کلمه در قرآن خیلی تفاوت داره. الان 5 جای قرآن همونجور که ذکر کردم، دقیقا این جمله عینا هستش: " لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ " که یکی از اونها آیه 18 فاطر هستش که ذکر کرده بودم. دوباره قسمتی ازشو میارم:

ولَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَىٰ

هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد؛ و اگر شخص سنگین‌باری دیگری را برای حمل گناه خود بخواند، چیزی از آن را بر دوش نخواهد گرفت، هر چند از نزدیکان او باشد!

اینجا اگه منظور بار دنیایی باشه، آیا مثلا اگه بنده زیر یه بار دنیایی باشم و اگه پدرمو که مثلا اگه خیلی بنده رو دوست داشته باشه صدا کنم و بهش بگم کمکم کن، آیا سعی نمیکنه مشکل منو برطرف کنه؟

یا مثلا یه جنایتکار توی این دنیای اعمالش نمی تونه روی افراد مومن هم تاثیر داشته باشه؟ مثل کشتن پیامبرها که قبلا شده!

بنده یه سوال از شما میپرسم، فرض کنید پدر بنده بخواد انفاق کنه و بنده بخوام مانعش بشم، آیا الان سود و زیان مالی که توی این دنیا ممکنه بکنه روی بنده هم تاثیر نداره؟

بعد آیه های 8 و 9 اعراف رو درباره "سنگینی" آوردی، داداشم تفاوت هست بین واژه "سنگین" و "بار سنگین"

مثلا بنده اگه یه "بار سنگین" روی دوشم باشه کنایه از اذیت شدن بنده زیر این بار سنگین هستش ولی مثلا اگه بنده یه گاور دار باشم و گاو هام چاق و چله تر و به اصلاح "سنگین تر" باشه اینجا کنایه از اذیت شدن بنده هستش به نظرتون یا منفعت؟

در مورد اینکه گفتی واسه اسراء-15 می تونه واسه هدایت هم باشه و اینکه از هدایت یک نفر یک ذره از نتیجش هم به کسی نمیرسه، مسلما الان پیامبر (ص) هدایت شده و نتیجه اعماشو می بینه اما توی پست "هدف زندگی چیه؟" مفصل درباره شفاعت توضیح دادم، و اونجا معلوم شده که از نتایج اعمال خوب پیامبر و راضی بودن خدا از پیامبر، یه عده دیگه هم سود می برن و مسلما پیامبر(ص) اجازه شفاعت افرادی ( ونه هرکسی) رو دارن. الله اعلم.

و اما در مورد بعضی دیگر از نکات:

توی پست "هدف زندگی چیه؟" جملات زیر رو گفتین:

"""""""""""""""دقیقا گفتم "هستی آرمانی بی نهایت"؛ این کلمه آرمانی مهم بود . هستی بی نهایت هست قبول ،ولی هیچ آرمانی نیست، معنی دار نیست. یعنی یه بازی که بی نهایت مرحله داره و پیروزی در هر مرحله ش لذت داره ، شکستش زجر داره، قبول . ولی معنی نداره چون همش همینه ، لذت بردن و زجر کشیدن . باعث میشه همین احساسات سوال کننده رو داشته باشیم ، دیگه خوشحالی و ناراحتی آنچنانی نداشته باشیم. دیگه آدم بی حس میشه. حق هم داره ، این همه آفرینش خب که چی؟ چون اون هستی بی نهایت ، ویژگی خالق بودن رو داشته ، این ویژگی خودش رو بروز داده، فقط همین.

 گاهی از خودم میپرسم اگه از ترس نگاه های اطرافیان نبود ، بازم واسه مرده هامون گریه میکردیم؟ 

نهایت آرمان ها و اشک ها و لبخند ها و جنگ ها و صداقت ها و عدالت ها و ... ، تهش میرسه به "لذت بردن" که البته چیز  خوبیه ولی یه چیزی مث چراغ سبز در وجود انسانه. آدما سعی میکنن این چراغ رو مدام روشن نگه دارن . دست خودشونم نیست ، اینجوری آفریده شدن. زجر کشیدن هم مثل یه چراغ قرمز توی وجود انسانه. همین .

 اونقدری که ادیان شلوغش کردن هستی آرمانی نیست.

شایدم ما به درستی ادیان رو نفهمیدیم.

ولی چیزی که واضحه اینه که اون بالا بالا ها خبر خاصی نیس ، اونجا هم یه عده فرشته حیرونن و نمیدونن چی شد که این شد! فقط انسان های خالص ، چون بیشتر با منبع هستی وصل هستن ، احساس پوچی کمتری دارن. بی معنی بودن جهان سر جاشه ولی اونا کمتر حس میکنن."""""""""""

راستی قسمت پایین رو هم توی پست "هدف زندگی چیه؟" تقریبا کپی پیست کردم که از لینک زیر می تونید ببینید:

 هدف زندگی چیه؟

خب آیات زیر رو دقت کنیم:

ما آسمان و زمین، و آنچه را در میان آنهاست از روی بازی نیافریدیم! (انبیاء – 16)

اگر مى‌خواستیم بازیچه‌اى بگیریم، قطعاً آن را از پیش خود اختیار مى‌کردیم. (انبیاء – 17)

بلکه ما حق را بر سر باطل می‌کوبیم تا آن را هلاک سازد؛ و این گونه، باطل محو و نابود می‌شود! امّا وای بر شما از توصیفی که (درباره خدا و هدف آفرینش) می‌کنید! (انبیاء – 18)

از آنِ اوست هر که در آسمانها و زمین است. و آنان که در نزد او هستند، از عبادتش به تکبر سر نمى‌تابند و خسته نمى‌شوند. (انبیاء – 19)

شبانه روز او را بی آنکه سست شوند، تسبیح می گویند. (انبیاء – 20)

البته می دونم که نگفتی که هدف آفرینش کاملا لغو و بازیه ولی منزه هستش خدای ما از توصیفی که کردی.

گفتی که " ولی چیزی که واضحه اینه که اون بالا بالا ها خبر خاصی نیس ، اونجا هم یه عده فرشته حیرونن و نمیدونن چی شد که این شد!"

من چند تا سوال می پرسم، آیا شما رفتی اون بالا بالاها؟ آیا پیش فرشته ها بودی؟ آیا شاهد آفرینششون بودی؟ آیا از ذهنشون خبر داری که این حرفا رو می زنی؟

مثلا قبلا ها هم درباره فرشتگان صحبت هایی شده بود که استغفرالله فرشتگان دختران خدا هستن.

از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟! (صافات – 149)

آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! (صافات – 150)

بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‌گویند: (صافات – 151)

«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‌گویند! (صافات – 152)

آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! (صافات – 153)

چرا چنین جاهلانه حکم می‌کنید؟ (صافات – 154)

آیا متذکّر نمی‌شوید؟! (صافات – 155)

یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ (صافات – 156)

کتابتان را بیاورید اگر راست می‌گویید! (صافات – 157)

میان خدا و جن، نسب و خویشی قرار دادند، در صورتی که جنیان به خوبی می دانند که [روز قیامت برای حساب و پاداش] احضار خواهند شد. (صافات – 158)

منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند، (صافات – 159)

آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مؤنّث پنداشتند؛ آیا شاهد آفرینش آنها بوده اند؟! گواهی آنان نوشته می‌شود و (از آن) بازخواست خواهند شد! (زخرف – 19)

آنها گفتند: «خداوند رحمان فرزندی برای خود انتخاب کرده است»! او منزه است (از این عیب و نقص)؛ آنها [= فرشتگان‌] بندگان شایسته اویند. (انبیاء 26)

گفتی:

"هستی بی نهایت هست قبول ،ولی هیچ آرمانی نیست، معنی دار نیست. یعنی یه بازی که بی نهایت مرحله داره و پیروزی در هر مرحله ش لذت داره ، شکستش زجر داره، قبول . ولی معنی نداره چون همش همینه ، لذت بردن و زجر کشیدن ."

هستی معنی دار نیست؟! یه بازیه؟؟؟؟؟!!!!!!!! هستی همش لذت بردن و زجر کشیدنیه که شما میگین؟!

بنده توی همین بلاگ گفته بودم که بهترین لحظات عمرم وقت هایی بود که دچار بیماری هایی بودم و از نظر بدنی خراب بودم! خب اون لحظات خیلی از چیزها رو به لطف خدا فهمیدم و مثلا فهمیدم عشق خدا یعنی چی (البته به اندازه عقل خودم) فهمیدم خدا چقدر ماها رو دوست داره و ماها چقدر قدر این چیزها رو نمیدونیم.

اینو کسی داره می گه که چقدر از نمازهاش دقیقه نودی بود و چقدر با سرعت نماز می خوند.

اینو کسی داره می گه که تقریبا داشت اسیر لذات دنیانی و ظواهرش می شد.

واقعا نظر شما اینه که ما خدا رو باید دوست داشته باشیم واسه اینکه که بعدش فقط بهمون حوری و غذای لذیذ و کلی نعمت مادی بهشتی دیگه بده؟ یعنی لذت بهمون بده؟

یعنی هدف آفرینش ماها و این همه نظم و ... در این جهان اینه که فقط تا ابد به قولی حال کنیم و از نعمت های مادی بهشتی لذت ببریم؟

بابا هدف خیلی بالاتر از اینه! هدف اصلی رسیدن به خود خداست و عشق به اوست. همان یگانه وجود بی همتا. همان کسی که اگه اراده کنه همه چیز به عدم تبدیل میشه. همان مهربان ترین مهربانان. این هدف یعنی چی؟ یعنی اگه حتی خدا وعده حوری و لذاتی مانند غذاهای لذیذ و ... توی بهشت نکرده بود باز هم خیلی ها خدا رو به خاطر خودش می پرستند و بهش عشق می ورزیدن! الان زاهد هایی رو دیدین که ترک دنیا می کنن و فقط به عبادت می پردازن! البته که کارشون طبق خود قرآن درست نیست ولی به نظرتون توی اینا کسی پیدا نمیشه که خدا رو نه به خاطر لذت حوری و ... بخواد بلکه به خاطر عشق به خدا بخواد؟ خب اگه یکی خدا رو مثلا به خاطر حوری که قراره اگه درستکار باشه اونور بهش بدن بپرسته به نظر شما احتمال نداره که توی همین دنیا هم به دنبال زیباترین دخترا باشه؟!

حالا یه چیز می گم، فرض کنین بنده از بچگی می گم که هدف من اینه که وقتی بزرگ شم یه مهندس قوی بشم!

خب الان یه سوالی پیش میاد هدف از خود مهندس قوی شدن چیه؟ مثلا بنده ممکنه بگم واسه اینکه بتونم اختراعات جدیدی داشته باشم و بتونم به جامعه ام خدمت کنم. خب در واقع درس های مهندسی رو با علاقه خوندن و مهندس قوی شدن که در ابتدا به عنوان هدف تعیین شد خودش یه هدف بزرگتر رو پوشش میده که همون اختراعات جدید و خدمت به جامعه هستش. خب یه چیز دیگه بنده موقع بچگی همه هدف این بوده که مهندس قوی بشم و مادیات آخرش واسم مهم نبوده! خب الان اگه همین شخص بعد از اینکه یه مهندس قوی شد و تونست اختراعات خیلی خوبی بکنه و به جامعه خدمت کنه و بعدش از همین علمش خیلی هم پولدار شد آیا باید به این شخص بگیم که تو هدفت از مهندسی خوندن رسیدن به پول بوده؟!

خب چرا به نظرتون خدا گفته جن و انس را نیافریدم مگر برای بندگی؟

خب یعنی اگه ما واقعا به اون بندگی واقعی خدا برسیم در واقع به هدف والای رسیدن به خدا و عشقش هم رسیدیم و نه اینکه صرفا بیایم نماز بخونیم و روزه بگیریم. یعنی تموم تموم زندگیمونو بذاریم واسه عشق خدا. نماز برای عشق خدا. روزه برای عشق خدا. نیکی به والدین برای عشق خدا.  کمک کردن به دیگران برای عشق خدا. امر به معروف و نهی از منکر برای عشق خدا. عشق به پیامبر و ائمه برای عشق خدا. الگو گرفتن از پیامبر و ائمه برای عشق خدا. عشق به همسر برای عشق به خدا، خلاصه تموم زندگی و هستیت برای عشق خدا. عشق خدا رو با عشق های زمینی قاطی نکنیم. عشق به خدا خیلی معنای والایی داره. خیلیییییییییی

البته توی خود همین عشق های زمینی هم می بینیم که مثلا یه مادر چقدر حاضر خودشو واسه بچه اش فدا کنه بدون هیچ چشم داشتی! یا یه زن و شوهر چقدر ممکنه که عاشق هم باشن که نه به خاطر مال و نه لذت هایی دنیایی حاضرن به خاطر همدیگه چه سختی هایی رو تحمل کنن.

عشق به خدا، عشق به کسی که تنها خالق جهانه و آفریدگار منو و شما. به معنی "آفریدگار من" خیلی دقت کنیم. کسی که منو از عدم آفریده و هم او منو دوست داره و هم به من فرصت داده تا بهش عشق بورزم. عشقی ابدی، یعنی ابدیت و بینهایت واقعی رو قراره تجربه کنیم و نه بینهایت های نسبی و محدود این دنیای فانی رو.

بعدش خب بلاخره خدا به کسایی که بنده واقعیش هستن نعمت مثلا حور بهشتی هم میده، خب از نتایجیه که خدا به خاطر مهربانی و بخشنده بودنش، این نعمت رو هم گذاشته. خب الان باید بگیم که این بندگان واقعی خدا صرفا به خاطر لذت حور و ... به خدا عشق می ورزن؟!

خداست که هفت آسمان و نیز مثل آنها هفت زمین را آفرید. همواره فرمان او در میان آنها نازل می شود تا بدانید که خدا بر هر کاری تواناست و اینکه یقیناً علم خدا به همه چیز احاطه دارد. (طلاق – 12)

تو ای روح آرام‌یافته! (فجر – 27)

به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، (فجر – 28)

و در میان بندگان من درآى، (فجر – 29)

و در بهشتم وارد شو! (فجر – 30)

بینین واسه اثبات بعضی چیزها فقط با تئوری ممکنه نتیجه خوبی واسه همه نده! الان فرض کنین یه فرد بسیار تنومند و ورزیده و قلدر که از همون بچگی قوی بوده و اصلا با چیزی بنام درد و یا بیماری آشنا نیستش به یه شخص دیگه بر بخوره که داره از درد کلیه به خودش می پیچه! بعدش اون شخصه می خواد درد کلیه رو واسه فرد تنومند اثبات کنه و بهش بفهمونه که چقدر درد داره! خب اینجا به نظرتون این شخص می تونه فقط با تئوری طئم درد کلیه رو به فرد تنومند اثبات کنه در صورتی که اون فرد تنومند اصلا درد رو تا حالا تجربه نکرده! یعنی هرچقدر اون شخص بیمار به اون فرد تنومند بگه از درون یه درد و یه زجری می کشی که به خودت می پیچی و ... تازه شاید اون فرد تنومند بگه بابا این سوسول بازیا چیه! پس همه جا تئوری صرف نمی تونه کامل منظور شخص رو برسونه و یه قضییه رو به خوبی اثبات کنه که برای همه قابل فهم کامل باشه!

توی خود دنیای فیزیک و ریاضی و مهندسی هم اینجور چیزا خیلی پیدا میشه! مثلا تا همین چند وقت پیش پرواز زنبور، تئوری ها و قضییه ها و اثبات های هوافضا رو نقص می کرد! یعنی اونجا تئوری صرف نمی تونست پرواز زنبور رو توجیه و اثبات کنه! ولی تازگیا و بعد از سال های سال، با یه سری فرمول های بسیار پیچیده ریاضی تونستن که توجیهش کنن که خدا می دونه چقدر درست باشه.

یعنی افرادی که ده ها سال قبل زندگی می کردن و چون پرواز زنبور قوانین هوافضا رو نقص می کرد باید می گفتن: "نه دیگه ما اینو قبول نداریم که زنبور پرواز می کنه! اصلا این زنبور یه چیز خیالی هستش!"

خب معلومه که نه! چون اون موقع هنوز به علمش نرسیده بودن!

فقط یه چیزی به همه بندگان خدا بگم که سعی نکنیم فقط فقط با صرف عقل و تئوری همه چیز رو اثبات کنیم. از ابزار قلب و عشق الهی هم استفاده کنیم. یعنی ابزار قلب و عشق الهی اونقدر می تونه توی اثبات خیلی از چیزها با عقل بهتون کمک کنه که باورتون نشه! اگه توی دنیای واقعی هم می خواستیم از صرف تئوری پیش بریم خیلی از چیزها مثلا اختراع نمیشد! مثلا اگه توی واقعیت از ابزار مشاهده و مثلا دیدین پرواز پرندگان استفاده نمیشد آیا بشر الان قادر بود فرمول های پرواز رو اثبات کنه و هواپیما واقعی بسازه؟! خیلی از فرمول هایی که توی فیزیک هستش تجربی هستش و بر اساس همین فرمول های تجربی خیلی از چیزهای دیگه با تئوری اثبات میشن.

ان شاءالله که هم شما و هم بنده و هم بقیه بندگان خدا عاشق واقعی خدای عزیزمون باشیم.

به علی خوش شانس

کدوم حرفتو قبول کردم؟ سه آیه اول سوره شرح رو میگی؟ که در مورد بار سنگین پیامبر هستش؟ خب تو نظر قبلترش توضیح دادم و تو نظر بعدیم هم گفتم که تکرار عینی یک جمله با تکرار یه کلمه در قرآن خیلی تفاوت داره. تکرار عینی جمله " لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ " با تکرار واژه "وزر" فرق داره!

خب اما اول یه قضییه کلی رو باز کنیم که فکر کنم واست یه سوتفاهم بزرگ ایجاد کرده. آیات زیر رو به دقت بخونیم:

هیچ مصیبتى (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روى نمى‏دهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است؛ و این امر براى خدا آسان است! (حدید -22)

این بخاطر آن است که براى آنچه از دست داده‏ اید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد! (حدید -23)

خب آیه 22 حدید ممکنه افرادی فکر کنن این دیگه یعنی جبر خدا. یعنیچون خدا دیگه از اول می دونه ما مثلا چه حوادثی برای ما توی این جهان رخ بده و هم میدونه ما چه عکس العملی انجام می دیم و این افراد ممکنه دچار یه سو برداشت بشن و بگن دیگه چه کاریه مثلا تلاش کنیم! چه کاریه به دیگران کمک کنیم! خدا ما رو آفریده که همین جوری باشیم! مثلا آیات زیر بخونیم:

و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى کرده انفاق کنید!» کافران به مؤمنان می ‏گویند: «آیا ما کسى را اطعام کنیم که اگر خدا می ‏خواست او را اطعام می ‏کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهى آشکارید!» (یس – 47)

مشرکان گفتند: «اگر خدا می ‏خواست، نه ما و نه پدران ما، غیر او را پرستش نمی ‏کردیم؛ و چیزى را بدون اجازه او حرام نمی ‏ساختیم!» (آری،) کسانى که پیش از ایشان بودند نیز همین کارها را انجام دادند؛ ولى آیا پیامبران وظیفه‏ اى جز ابلاغ آشکار دارند؟! (نحل – 35)

بزودى مشرکان (براى تبرئه خویش) می ‏گویند: «اگر خدا می ‏خواست، نه ما مشرک می ‏شدیم و نه پدران ما؛ و نه چیزى را تحریم می ‏کردیم!» کسانى که پیش از آنها بودند نیز، همین گونه دروغ می ‏گفتند؛ و سرانجام (طعم) کیفر ما را چشیدند. بگو: «آیا دلیل روشنى (بر این موضوع) دارید؟ پس آن را به ما نشان دهید؟ شما فقط از پندارهاى بی ‏اساس پیروى می ‏کنید، و تخمین هاى نابجا می ‏زنید.» (انعام – 148)

بگو: «دلیل رسا (و قاطع) براى خداست (دلیلى که براى هیچ کس بهانه ‏اى باقى نمی گذارد). و اگر او بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت می ‏کند. (ولى چون هدایت اجبارى بی ‏ثمر است، این کار را نمی ‏کند.)» (انعام – 149)

و اگر خدا می ‏خواست، همه شما را امت واحدى قرارمی ‏داد؛ (و همه را به اجبار وادار به ایمان می کرد؛ اما ایمان اجبارى فایده ‏اى ندارد!) ولى خدا هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و لایق بداند) هدایت می ‏کند! (به گروهى توفیق هدایت داده، و از گروهى سلب می ‏کند!) و یقینا شما از آنچه انجام می ‏دادید، بازپرسى خواهید شد! (نحل – 93)

میبینین که کافران چطور درباره جبر صحبت می کنن! یعنی میگن خدا ما رو آفریده که اینجوری باشیم!

بیشتر اینها برمی گرده که ما به "اختیاری" که خدا به ما داده توجه نمی کنیم. درسته که خدا همه چیز رو میدونه ولی ما که نمیدونیم! آیه زیر رو خوب دقت کنیم:

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخّر شما ساخته؛ در این نشانه‌های (مهمّی) است برای کسانی که اندیشه می‌کنند! (جاثیه – 13)

این یعنی خدا به من اجازه داده توی این جهان تغییراتی ایجاد کنم، حالا می تونم توی راه خیر این اختیارم رو به کار ببندم یا توی راه شر! در هر صورت خدا می دونه من می خوام چکار کنم ولی نکته بسیار بسیار بسیار بسیار بسیار مهم اینه که من نمی دونم!

مثلا آیات زیر رو با دقت بخونیم:

(اکنون) تو و برادرت با آیات من بروید، و در یاد من کوتاهی نکنید! (طه – 42)

بسوی فرعون بروید؛ که طغیان کرده است! (طه – 43)

اما بنرمی با او سخن بگویید؛ شاید متذکّر شود، یا (از خدا) بترسد! (طه – 44)

(موسی و هارون) گفتند: «پروردگارا! از این می‌ترسیم که بر ما پیشی گیرد (و قبل از بیان حق، ما را آزار دهد)؛ یا طغیان کند (و نپذیرد)!» (طه – 45)

فرمود: «نترسید! من با شما هستم؛ (همه چیز را) می‌شنوم و می‌بینم! (طه – 46)

آیه 44 طه رو دقت کنیم، مگه خدا همه چیز رو نمی دونه؟ مگه خدا نمی دونست که فرعون حتی با سخنان نرم حضرت موسی هم متذکر نمیشده؟ پس چرا اونجا به حضرت موسی میگه شاید فرعون متذکر شود یا از خدا بترسد؟ نکته مهم اینجاست که درسته خدا می دونه که فرعون متذکر نمیشه ولی حضرت موسی که اینو نمی دونه! همین آیه کلی واسه ما نکته داره! مثلا یکی اینکه درسته خدا عاقبت کارها رو می دونه ولی ما نمیدونیم!

خدا آتیش رو واسه حضرت ابراهیم گلستان کرد! اما اونجا هدف چی بوده؟ آیا الان یه نفر بگه من می خوام با توکل به خدا پرت کنم توی آتیش به امید اینکه خدا این آتیش رو واسه من گلستان کنه درسته؟ فرض کنین این فرد خودشو انداخت تو آتیش و مرد. مسلما خدا می دونسته که این فرد اینجوری خودشو می کشه ولی آیا این فرد اختیار اینو نداشته که اینجور ابلهانه خودشو نکشه؟ پس بازم میگم نکته مهم اینه که خدا میدونه ولی ما نمیدونیم.

خب میگی "دزدان قدرتی مستقل از خدا نداره"

مطمئنا اگه خدا نخواد اون دزده نمی تونه از ما دزدی کنه ولی بنده می گم خدا همون جور که به من اختیار داده به دزد هم اختیار داده! به "اختیار" خیلی توجه کنین که کلید خیلی از سوء برداشت ها از همین توجه نکردن به این واژه می تونه باشه!

بعدش آیا ما وظایفی رو خدا بهمون گفته رو انجام میدیم؟ مثلا قوم بنی اسراییل به خاطر نافرمانی خودشو از مواهب خدا محروم کرد.

(بیاد آورید) هنگامی را که موسی به قوم خود گفت ای قوم! نعمت خدا را بر خود متذکر شوید هنگامی که در میان شما پیامبرانی قرار داد (و زنجیر استعمار فرعونی را شکست) و شما را صاحب اختیار خود قرار داد و به شما چیزهائی بخشید که به هیچیک از جهانیان نداده بود. (مائده - 20)

ای قوم! به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته وارد شوید و به پشت سر خود باز نگردید (و عقب نشینی نکنید) که زیانکار خواهید شد. (مائده - 21)

گفتند ای موسی در آن (سرزمین) جمعیتی ستمگرند و ما هرگز وارد آن نمی‏شویم تا آنها خارج شوند، اگر آنها از آن خارج شوند ما وارد خواهیم شد! (مائده - 22)

دو نفر از مردانی که از خدا می‏ترسیدند و خداوند به آنها نعمت (عقل و ایمان و شهامت) داده بود گفتند شما وارد دروازه شهر آنان شوید هنگامی که وارد شدید پیروز خواهید شد و بر خدا توکل کنید اگر ایمان دارید. (مائده - 23)

(بنی اسرائیل) گفتند ای موسی تا آنها در آنجا هستند ما هرگز وارد آن نخواهیم شد، تو و پروردگارت بروید و (با آنان) جنگ کنید، ما همینجا نشسته‏ ایم!! (مائده - 24)

(موسی) گفت: پروردگار! من جز بر خود و برادرم تسلطی ندارم، پس میان ما و این گروه نافرمان و بدکار جدایی انداز. (مائده - 25)

خداوند (به موسی) فرمود: این سرزمین تا چهل سال بر آنها ممنوع است (و به آن نخواهند رسید) پیوسته در زمین سرگردان خواهند بود و درباره (سرنوشت) این جمعیت گنهکار غمگین مباش. (مائده - 24)

براى انسان، مامورانى است که پى در پى، از پیش رو، و از پشت سرش او را از فرمان خدا ( حوادث غیر حتمى) حفظ می کنند؛ (اما) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملتى) را تغییر نمی ‏دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند! و هنگامى که خدا اراده سوئى به قومى (بخاطر اعمالشان) کند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد؛ و جز خدا، سرپرستى نخواهند داشت! (11-رعد)

و اگر مردمی که در شهرها و آبادیها زندگی دارند ایمان بیاورند و تقوی پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنها می‏گشائیم ولی (آنها حقایق را) تکذیب کردند ما هم آنانرا به کیفر اعمالشان مجازات کردیم. (اعراف - 96)

خب الان توی جامعه ما چند درصد اسلام واقعی اجرا میشه که خدا هم برکات آسمان و زمین رو واسه ما باز کنه؟!

تازه بلاخره ما آزمایش هم میشیم.

قطعا همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ ها، آزمایش می کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان! (155-بقره)

در مورد پاسخی که دادی:

""" نه ، پدر ، دستی از دستان خداست ، اگه خدا بخواد به تو کمک کنه ، بله ممکنه پدرت واسطه خیر بشه ولی اگر نخواد کمک کنه، مشکلی پیش میاد که نتونه کمک کنه . حتی اگه غذا رو مستقیم بذاره توی دهنت ، خدا کاری میکنه بالا بیاری.

پس تا وقتی خدا نخواد ، هیچ کس بار دنیایی دیگری رو هم نمیتونه به دوش بکشه ."""

این از اون جاهایی هستش که دچار جبر گرایی شدی به نظرم! آیه  35 نحل و 148 انعام رو یه بار دیگه با دقت بخون.

در مورد سوال زیر که پرسیدی:

""""" توی دیدگاه های قبلی هم یه سوالی پرسیده بودم ، اگه امروز خدا بخواد از یه نفر با مرگ فرزندش امتحان بگیره ،  ولی توی کتاب محفوظ(که توی قرآن اومده) خدا تاریخ مرگ این فرزند رو یه تاریخی غیر از امروز (مثلا ۲۰ سال بعد) تعیین کرده باشه ، در این صورت ، چه اتفاقی میوفته؟ خدا همچین تناقضی رو چطور حل میکنه؟به خواسته خدا، یه نفر فرزندش قراره بمیره ، از طرفی همون فرزند خودش یک انسانه و خواسته خدا اینه که الآن موقع زندگی ش هست و حتی خیلی سخت تر میشه قضیه اگه خدا بخواد سایه پدر و مادر از سر این فرزند کم نشه!!! دیگه این قضیه واقعا شبیه تناقض هست!!""""""""""

ببین خدا همه چیز رو از قبل می دونه! آیه 22 حدید رو یه بار دیگه با دقت بخون!

و اما واسه هدف آفرینش

داداش حواسم به تفاوت دو دیدگاه هست! اما اینکه میگی که خدا چه نیازی داشت؟! حواسمون هست که اصلا خدا بینیاز هستش.

ببین من توی همون مثال مهندس شدن گفتم هدف اون بنده خدا مهندس قوی شدن بود که بعدش یه هدف بزرگ تر یعنی اختراعات و خدمت به جامعه رو پوشش می داد. خب اینجا بعد از مهندس قوی شدن، مثلا به خاطر اختراعاتش خیلی پولدار هم میشه ولی از همون اول هدفش اصلا مادیات نبوده و هدفش یه چیز دیگه بوده. یعنی پول و مادیات که هدف این فرد نبوده ولی از نتایج هدفش بوده! یعنی اگه این شخص بعد از مهندس قوی شدن پولدار هم نمیشد اصلا پشیمون نمیشده چون هدفش یه چیز دیگه بوده!

خب بنده الان می گم هدف رسیدن به خود خدا و عشق الهی هستش. یعنی خود عشق مهمه! خب خدا کاری کرده که عشق الهی لذت هم داشته باشه یعنی لذت عشق الهی یکی از نتایج عشق الهی هستش.

گفتم عشق الهی رو با عشق های زمینی قاطی نکنیم، ولی توی همین عشق های زمینی هم یه مادر به خاطر عشق به فرزندش و مثلا نجات فرزندش حاضر میشه خودشو فدا کنه! اینجا آیا مادر به خاطر منفعت و لذت عشق خودشو فدا می کنه؟

یه جا گفتی:

"""" اگر همه خودشونو مسئول بدونن، تعداد فقرای جامعه کم میشه؟ هم آره و هم نه! اینجا یه نامساوی ریاضی رو حل کنین. x>y میخوایم از عدد بزرگتر بریزیم توی عدد کوچکتر تا مساوی بشن. شما دارین فقط از دیدگاه عدد بزرگتر جواب میدین درحالی که خدا از دو طرف جواب میده."""""

ببینید قرار نیستش که حتما این دو عدد مساوی بشن! مهم عدالته و اینکه کسی توی فقر مفرد نباشه که نتونه با تلاش هم به نتیجه برسه! یعنی اون فقیری که مثلا توی یه قسمت بد آفریقا هستش چیزای حداقلی رو داشته باشه و بتونه اگه تلاش کنه به هدفش هم برسه. یعنی بچه های کار نداشته باشیم.  آیه زیر رو بخونیم:

و او خدایی است که شما را جانشین گذشتگان اهل زمین مقرر داشت و رتبه بعضی را از بعضی بالاتر قرار داد تا شما را در آنچه به شما داده (در این تفاوت رتبه‌ها) بیازماید، که همانا خدا زود کیفر و بسیار بخشنده و مهربان است. (انعام - 165)

خب اگه اون ثروتمندان زکات مالشونو می دادن آیا اصلا یه فقیر مفرد توی جهان داشتیم؟ آیا اگه این ثرومندان جهان درصدی از ثروتشونو واسه برطرف کردن فقر مفرد میزاشتن، توی بعضی از جاهای آفریقا همچین شرایطی داشتیم که کودکی به خاطر فقر بمیره؟! میدونین که جهان چقدر ثروت داره!!!!!!!

داداش فقط انصافا حواست باشه در مورد حرف هایی که میزنی مثلا وقتی یه نفر حرفاتو در مورد هدف آفرینش رو بخونه و شاید شیطان از این فرصت استفاده کنه و به کلی اونو گمراه کنه!

بگو: «چه کسی زینتهای الهی را که برای بندگان خود آفریده، و روزیهای پاکیزه را حرام کرده است؟!» بگو: «اینها در زندگی دنیا، برای کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ (اگر چه دیگران نیز با آنها مشارکت دارند؛ ولی) در قیامت، خالص (برای مؤمنان) خواهد بود.» این گونه آیات (خود) را برای کسانی که آگاهند، شرح می‌دهیم! (اعراف – 32)

بگو: «خداوند، تنها اعمال زشت را، چه آشکار باشد چه پنهان، حرام کرده است؛ و (همچنین) گناه و ستم بناحق را؛ و اینکه چیزی را که خداوند دلیلی برای آن نازل نکرده، شریک او قرار دهید؛ و به خدا مطلبی نسبت دهید که نمی‌دانید.» (اعراف – 33)

به بندگانم بگو: «سخنی بگویند که بهترین باشد! چرا که (شیطان بوسیله سخنان ناموزون)، میان آنها فتنه و فساد می‌کند؛ همیشه شیطان دشمن آشکاری برای انسان بوده است! (آیه 53 اسراء)

سخن خدا به حضرت موسی:

من «اللّه» هستم؛ معبودی جز من نیست! مرا بپرست، و نماز را برای یاد من بپادار! (طه – 14)

بطور قطع رستاخیز خواهد آمد! می‌خواهم آن را پنهان کنم، تا هر کس در برابر سعی و کوشش خود، جزا داده شود! (طه – 15)

در مورد دختران زنده به گور شده چهارده آیه اول سوره تکویر رو هم بخونیم:

در آن هنگام که خورشید درهم پیچیده شود. (۱) و در آن هنگام که ستارگان بیفروغ شوند. (۲) و در آن هنگام که کوهها بحرکت در آیند. (۳) و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده شود. (۴) و در آن هنگام که وحوش جمع شوند. (۵) و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شوند. (۶) و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد. (۷) و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود، (۸) که به کدامین گناه کشته شدند؟! (۹) و در آن هنگام که نامه‏ های اعمال گشوده شود. (۱۰) و آنگاه که آسمان زجا کنده شود، (11) و در آن هنگام که دوزخ شعله‌ور گردد،(12) و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود، (13) (آری در آن هنگام) هر کس می‌داند چه چیزی را آماده کرده است! (14)

و در آخر آیه 12 طلاق رو که تو نظر قبلیم آورده بودم ترجمه  نصاریان بودش، حالا خود آیه و ترجمه مکارم شیرازی رو میارم:

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْءٍ عِلْمًا

خداوند همان کسی است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را؛ فرمان او در میان آنها پیوسته فرود می‌آید تا بدانید خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد!

به علی خوش شانس

اول بعضی از جملات که تو نظر قبلی گذاشتم رو دوباره با تغییراتی بیارم:

آیه 22 حدید همراه با ترجمه فولادوند:

مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ

هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد، مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم، در کتابى است. این [کار] بر خدا آسان است.

خب میگی "دزدان قدرتی مستقل از خدا نداره"

مطمئنا اگه خدا نخواد اون دزده نمی تونه از ما دزدی کنه ولی بنده اینم می گم خدا همون جور که به من اختیار داده به دزد هم اختیار داده! به "اختیار" خیلی توجه کنین که کلید خیلی از سوء برداشت ها از همین توجه نکردن به این واژه می تونه باشه! 

و اونجایی که گفتم ترجمه نصاریان بود اشتباه تایپی بود و منظورم انصاریان بود.

خب قسمت زیر رو هم که توی پست "هدف زندگی چیه؟" گذاشته بودم رو اینجا کپی پیست می کنم که در مورد شفاعت هستش:

بخش اول:
اى بنى اسرائیل! نعمت مرا، که به شما ارزانى داشتم، به یاد آورید! و (نیز به خاطر آورید) که من شما را بر جهانیان برترى بخشیدم! (122- بقره)
از روزى بترسید که هیچ کس از دیگرى دفاع نمى‏کند؛ و هیچ‏گونه عوضى از او قبول نمى‏شود؛ و شفاعت، او را سود نمى‏دهد؛ و (از هیچ سوئى) یارى نمى‏شوند! (123- بقره)

بخش دوم:
اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟! (6- انفطار)
همان خدایى که تو را آفرید و سامان داد و منظم ساخت، (7- انفطار)
و در هر صورتى که خواست تو را ترکیب نمود. (8- انفطار)
(آرى) آن گونه که شما مى‏پندارید نیست؛ بلکه شما روز جزا را منکرید! (9- انفطار)
و بى‏شک نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (10- انفطار)
والا مقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما)، (11- انفطار)
که مى‏دانند شما چه مى‏کنید! (12- انفطار)
به یقین نیکان در نعمتى فراوانند. (13- انفطار)
و بدکاران در دوزخند، (14- انفطار)
روز جزا وارد آن مى‏شوند و مى‏سوزند، (15- انفطار)
و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند! (16- انفطار)
تو چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (17- انفطار)
باز چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (18- انفطار)
روزى است که هیچ کس قادر بر انجام کارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (19- انفطار)

بخش سوم:

آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیبجویى مى‏کنند، و کسانى را که (براى انفاق در راه خدا) جز به مقدار (ناچیز) توانائى خود دسترسى ندارند، مسخره مى‏نمایند، خدا آنها را مسخره مى‏کند؛ (و کیفر استهزاکنندگان را به آنها مى‏دهد؛) و براى آنها عذاب دردناکى است! (79- توبه)
چه براى آنها استغفار کنى، و چه نکنى، (حتى) اگر هفتاد بار براى آنها استغفار کنى، هرگز خدا آنها را نمى‏آمرزد! چرا که خدا و پیامبرش را انکار کردند؛ و خداوند جمعیت فاسقان را هدایت نمى‏کند! (80- توبه)

بخش چهارم:
در آن روز، همه از دعوت کننده الهى پیروى نموده، و قدرت بر مخالفت او نخواهند داشت (و همگى از قبرها برمى‏خیزند)؛ و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع مى‏شود؛ و جز صداى آهسته چیزى نمى‏شنوى! (108- طه)
در آن روز، شفاعت هیچ کس سودى نمى‏بخشد، جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه داده، و به گفتار او راضى است. (109 - طه)

بخش پنجم:
هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به اوهستند؛ هیچگاه خواب سبک و سنگینى او را فرانمى‏گیرد؛ (و لحظه‏اى از تدبیر جهان هستى، غافل نمى‏ماند؛) آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست؛ کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟ (بنابراین، شفاعت شفاعت‏کنندگان، براى آنها که شایسته شفاعتند، از مالکیت مطلقه او نمى‏کاهد.) آنچه را در پیش روى آنها ( بندگان) و پشت سرشان است مى‏داند؛ (و گذشته و آینده، در پیشگاه علم او، یکسان است.) و کسى از علم او آگاه نمى‏گردد؛ جز به مقدارى که او بخواهد. (اوست که به همه چیز آگاه است؛ و علم و دانش محدود دیگران، پرتوى از علم بى‏پایان و نامحدود اوست.) تخت (حکومت) او، آسمانها و زمین را دربرگرفته؛ و نگاهدارى آن دو ( آسمان و زمین )، او را خسته نمیکند. بلندى مقام و عظمت، مخصوص اوست. (255- بقره (آیت الکرسی))

بخش ششم:
بگو: «کسانى را که غیر از خدا (معبود خود) مى‏پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهى از کار شما نمى‏گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذره‏اى در آسمانها و زمین مالک نیستند، و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند. (22- سباء)
هیچ شفاعتى نزد او، جز براى کسانى که اذن داده، سودى ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانى که اضطراب از دلهاى آنان زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود؛ در این هنگام مجرمان به شفیعان) مى‏گویند: «پروردگارتان چه دستورى داده؟» مى‏گویند: «حق را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد)؛ و اوست بلندمقام و بزرگ‏مرتبه!» (23- سباء)

بخش هفتم:
بگو: «اگر براى خداوند فرزندى بود، من نخستین پرستنده او بودم!» (81- زخرف)
منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفى که آنها مى‏کنند! (82- زخرف)
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه‏ور باشند و سرگرم بازى شوند تا روزى را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند)! (83- زخرف)
او کسى است که در آسمان معبود است و در زمین معبود؛ و او حکیم و علیم است! (84- زخرف)
پر برکت و پایدار است کسى که حکومت آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است از آن اوست؛ و آگاهى از قیام قیامت نزد اوست و به سوى او بازگردانده مى‏شوید! (85- زخرف)
کسانى را که غیر از او مى‏خوانند قادر بر شفاعت نیستند؛ مگر آنها که شهادت به حق داده‏اند و بخوبى آگاهند! (86- زخرف)

بخش هشتم:
به من خبر دهید آیا بتهاى «لات‏» و «عزى‏»... (19- نجم)
و «منات‏» که سومین آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (20- نجم)
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى که بزعم شما دختران کم ارزش‏ترند!) (21- نجم)
در این صورت این تقسیمى ناعادلانه است! (22- نجم)
اینها فقط نامهایى است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏اید (نامهایى بى‏محتوا و اسمهایى بى مسما)، و هرگز خداوند دلیل و حجتى بر آن نازل نکرده؛ آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پیروى مى‏کنند در حالى که هدایت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است! (23- نجم)
یا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‏رسد؟! (24- نجم)
در حالى که آخرت و دنیا از آن خداست! (25- نجم)
و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودى نمى‏بخشد مگر پس از آنکه خدا براى هر کس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26- نجم)
کسانى که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‏کنند! (27- نجم)
آنها هرگز به این سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پایه پیروى مى‏کنند با اینکه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بى‏نیاز نمى‏کند! (28- نجم)

به نظر من مهمترین تفاوت این بخش ها این هستش که حالت آیات چطوره (یعنی مثلا واسه انذار و ترسوندن یه عده هستش یا مثلا روایتی از حوادث کلی قیامت)
بخش اول خدا میگه بترسید (یعنی اینجا موضوع ترسیدن یه عده هستش) یعنی اینجا اگه خدا یه نقطه امیدی بعد از مرگشون به اون بدکارا بده (یعنی بدکارا اعمال بدشون رو ادامه بدن و امید به شفاعت هم داشته باشن) به نظر شما این احتمال بیشتر نمیشه که بدکارها به کار بدشون ادامه بدن؟ فرض کنید توی قانون یه تبصره هستش که اگه یه چیز زیر هزار تومن دزدیده بشه جرم زندانی شدن نداره و فقط باید هزار تومن رو به صاحبش برگردونه حالا فرض کنید یه قاضی می خواد به یه دزد بزرگ و تازه آزاد شده یه جور هشدار بده که اون دزد کارشو ادامه نده! به نظر شما اگه قاضی به دزده بگه
"اگه یه دفعه دیگه دزدی بکنی مجازات سنگینی داری"
 بهتره یا اینکه قاضی به دزده بگه
"اگه یه دفعه دیگه دزدی بکنی مجازات سنگینی داری هر چند یه تبصره هستش"
کدوم از این جملات ممکنه تو تصمیم برنگشتن دزده به کارش تاثیر گذارتر باشه؟ اصلا لزومی داره قاضی بیاد جمله رو کامل بگه و اون تبصره رو واسه اون دزد بزرگ که اصلا شاملشم نمیشه واسش توضیح بده؟
پس به نظرم اینجا لازم نبوده خدا بگه بله افرادی شفاعت میشن چون هدف ترسوندن یه عده بوده و اینکه اون شفاعت ها اصلا شامل حال یه عده نمیشه.

بخش دوم هم واسه ترسوندن هستش به نظرم، یعنی خدا داره در مورد انسان های مغرور در برابر خدا، سخن میگه و بعد میگه درسته نیکان در نعمت اند ولی بعدش در مورد بدکارانی که مثلا روز جزا رو انکار می کنن میگه روز جزا واسه شما اینجوریه. پس به نظرم منظور خدا اینه که ای بدکاران مغرور به خدا و انکار کننده روز جزا، شما باید از روز جزا خیلی بترسید و باز لزومی نداره که شفاعتی که اصلا شامل حالشون نمیشه رو بهشون بگه.

طبق بخش سوم هم یه عده اگه به فرض، پیامبر (ص) هفتاد بار هم واسشون استغفار کنه، آمرزیده نمیشن!

بخش چهارم خدا داره میگه "همه" یعنی اینجا دیگه فقط بدکاران نیستن بلکه افرادی که خدا اجازه شفاعت شدن به اون ها رو میده هم جزء "همه" هستن، بعد طبق این بخش هر کسی هم نمی تونه شفاعت کننده باشه، پس اینجا یه حالت کلی از قیامت هستش.

بخش پنجم هم خدا در مورد حالت کلی شفاعت میگه (چون مظمون کلی آیه درباره بدکارای مثلا مغرور به خدا و انکار کننده روز جزا نیستش)

بخش ششم هم به نظرم همون ترسوندن یه عده هستش، یعنی فرض کنید یه عده (استغفرالله) حضرت عیسی (ع) رو پسر خدا  می دونن و انتظار دارن که از طرف حضرت عیسی (ع) هم مورد شفاعت قرار بگیرن، اینجا نمیگه حضرت عیسی (ع) نمی تونه شفاعت یه عده رو بکنه بلکه میگه ای گناه کارهایی که معبودی غیر خدا رو خوندید درسته مثلا حضرت عیسی (ع) می تونه شفاعت افرادی رو بکنه ولی حساب شما جداست و شفاعت کننده ای ندارین.

بخش هفتم هم به نظرم میشه گفت همون تحلیل بخش ششم هستش.

بخش هشتم هم از شفاعت فرشتگان سخن گفته شده که اونم واسه هرکسی نیستش و شرایطی داره.

خلاصه کلام به نظرم اینکه شفاعت هستش ولی واسه کسانی که خدا اجازه بده و هر کسی هم نمی تونه شفاعت کننده باشه و اینکه یه عده هم بر فرض اگه بهترین بنده های خدا هم شفاعتشونو بکنن باز شفاعت نمیشن اون عده.

به علی خوش شانس

در رابطه با "وزر":

الان بحث روی پنج جایی هستش که توی قرآن عینا جمله " لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ" اومده.

 شما می گی می تونه واسه هدایت هم باشه و اینکه گفتی از هدایت یک نفر یک ذره از نتیجش هم به کسی نمیرسه، الان نظر بالامو درباره شفاعت خوب بخون. قبول داری که از نتایج اعمال خوب پیامبر و راضی بودن خدا از پیامبر، یه عده دیگه هم به اذن خدا سود می برن؟

خب الان اینو با جمله خودت مقایسه کن: " از هدایت یک نفر یک ذره از نتیجش هم به کسی نمیرسه"

خب الان توی آیات در مورد شفاعت، خدا یجا می گه شفاعتی نیست.

یه جا می گه شفاعت هست ولی با اجازه خدا، که توضیح دادم تو نظر بالا در مورد این چیزا.

خب اگه این چیزی که شما می گی درست باشه حداقل یکی از این پنج جا که عینا این جمله تکرار شده حداقل یکجا نباید مثلا به صورت زیر می بود توی قرآن؟

" لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ الا بما شاء"

بلاخره یه عده از نتایج هدایت پیامبر (ص) به اذن خدا سود می برن و در واقع به اذن خدا مورد شفاعت قرار می گیرن. پس طبق چیزی که شما می گی پس استثناهای وجود داره پس حداقل یکی از این پنج جا که عینا این جمله تکرار شده نباید حداقل یکجا مثلا به صورت جمله عربی بالا می بود؟ مثل همون آیات درباره شفاعت که بعضی جاها خدا گفته شفاعت نیست و بعضی جاها خدا گفته به اذن خدا هست.

بعدش می گی منظور این 5 جمله تکرار عینی از آیات واسه این دنیا و سود و ضرر این دنیا هم هستش. خب قبول داری خیلی مثال نقض میشه واسه این گفتت آورد. یکیش که خیلی توی این جهان پیدا میشه همونه که نزدیکان واسه امور دنیایی و مشکلات که واسه نزدیکانشون اومده به هم کمک کنن! حتی بعضی جاها جونشونو هم واسه مشکلات همین دیگه فدا می کنن. ولی توی قیامت مادر گناه کار حاضر نمیشه باری از گناه فرزند گناه کارش به دوش بکشه! بعد مثلا این همون مادر گناه کاری هستش که توی دنیا حاضر بوده به خاطر فرزندش خودشو فدا کنه!

گفتی:

"پس تو هم مثل دوستان قبول کردی دزد قدرتی مستقل از خدا نداره"

ببینین توی مثالی بود که گفتم یه شخص مثلا گفته من می خوام با توکل به خدا خودمو پرت کنم توی آتیش به امید اینکه خدا این آتیش رو واسه من گلستان کنه و این فرد خودشو انداخت تو آتیش و مرد.

خب اینجا آیا آتیش مستقل از خدا عمل کرده؟ خب معلومه که نه! یعنی اینجا هم اگه خدا می خواست می تونست این فرد رو از آتیش نجات بده و آتیش رو واسه همین فرد هم گلستان کنه. ولی خدا توی این دنیا واسه هر عملی، عکس العملی گذاشته و این شخص از اختیارش درست استفاده نکرده.

حالا واسه قضیه دزد وقتی میگیم دزد قدرتی مستقل از خدا نداره یعنی همه قدرت ها از خداست ولی خود خدا به همین دزد اختیار داده که می تونه تغییراتی رو توی جهان انجام بده. همون عمل و عکس العمل.

اینجور که از حرف های شما برداشت می کنم اینه که خیلی از این گناه کار ها هم گناهشون که با اختیار خودشون بوده، کلا خواست خدا بوده و طبق این فرض اشتباه این گناه کاران هم توی اون دنیا می تونن بگن که این خواست خدا بوده که ما اینجوری بودیم که مسلما اشتباهه.

آره خدا اگه بخواد و صلاح بدونه واسه کسی مثل حضرت ابراهیم که اونقدر عاشق خدا بوده، کاری می کنه که آتیش رو هم واسش گلستان کنه. یعنی تو اونقدر عاشق خدا باش و همه چیز رو واسه عشق خدا بخواه خدا هم روزی شو به قدری که به صلاحت بدونه و باعث طغیانت نشه واست می رسونه. جایی هم ممکنه که با فقر آزمایش بشی یعنی حتی تلاش واسه روزی حلال بکنی ولی به اون نتیجه که مد نظر خودته نرسی و چون هدف ما عشق خداست و خدا هم می دونه چقدر روزی به صلاح ماست ما هم همیشه خدا رو شاکریم و به مبارزه مون به خاطر عشق خدا ادامه بدیم.

گفتی:

" من فرض میگیرم قبول کردی حرکت روی یک خط بی نهایت ، چیز معنی داری نیست، جدای ازون خطه سوال "که چی؟" از یه جایی به بعد جواب نداره و از همونجا خلقت دیگه معنای بالاتری نداره."

ببینین حرف شما می دونی مثل چی می مونه؟ مثل اینکه همون شخصی که مثال زدم و هدفش این بود که یه مهندس قوی بشه و بعد از اینکه به هدفش رسید و همچنین به خاطر نتیجه هدفش پولدار هم شد شما بهش بگی پولدار بودن اونقدر ها هم هدف با معنایی نبوده که شما اینو هدفت قرار دادی و واسش تلاش کردی! در صورتی که هدف اون بنده خدا پولدار شدن نبوده و هدفش چیز دیگه ای بوده!

الان بنده می گم هدف رسیدن به خود خدا و عشق خداست. شما از نتایجش ایراد می گیری! خب همونطور که گفتم خدا کاری کرده که عشقش لذت هم داشته باشه! یعنی لذت نتیجه عشق به خداست. خب از ویژگی های این عشق ابدی بودن و زمان بی نهایت هم هستش که شما ربطش میدی به بی معنی بودن حرکت روی یک خط بی نهایت!!

توضیح دادن این که عشق خدا رو چطور با تئوری توضیح بدم که همه بفهمن که چقدر با معنی و آرمانی هستش واسه بنده سخته!

واسه دختران زنده بگور شده دقیقا طبق کدوم محاسبات بنده باید از ظالم سوال پرسیده میشده؟!

خب خدا بعضی جاها درباره ظالمان صحبت می کنه و بعضی جاها درباره مظلوم.

در مورد فرشته ها:

این جمله ها رو خودت گفتی:

"""ولی چیزی که واضحه اینه که اون بالا بالا ها خبر خاصی نیس ، اونجا هم یه عده فرشته حیرونن و نمیدونن چی شد که این شد! فقط انسان های خالص ، چون بیشتر با منبع هستی وصل هستن ، احساس پوچی کمتری دارن. بی معنی بودن جهان سر جاشه ولی اونا کمتر حس میکنن."""""

بعدش می گی:

" حیرونی یعنی یه سوال بپرسی ، نتونن جواب بدن ، یه چیزی جلوشون بذاری ، نتونن درک کنن، مثل همون خلقت انسان که حیرون شدن چرا خدا همچین چیزی آفریده! میگفتن خدایا اگه عابد میخوای ما هستیم ،خدا هم گفت من چیزی میدونم که شما نمیدونین."

اولا ما داریم درباره هدف آفرینش صحبت می کنیم. یعنی مثلا الان یه فرشته می دونه که هدفش بندگی خداست. آیا این هدف یعنی اینکه به همه چیز آگاهی داشته باشه؟! یعنی هر آنچه خدا می دونه این فرشته ها هم باید بدونن؟!

توی قسمت اول گفته هات که بحث سر هدف آفرینشه می گی فرشته ها حیرونن که چرا آفریده شدن، یعنی لااقل ایجوری برداشت میشه از جملاتت! بعد میای یه تعریف دیگه از حیرونی می کنی!

خب بعدش می دونیم که توی فرشته ها هم درجات برتری هستش و آیا ما اونجا بودیم که بدونیم که آیا همه فرشته ها گفتن که چرا خدا همچین چیزی رو می خواد بیافرینه؟ یا فقط بعضی از فرشته ها گفتن؟ اگه اصلا بگیم همه فرشته ها هم اینو گفتن (که البته من نمی تونم این حرفو بگم چون اونجا نبودم) آیا این یعنی حیرونی؟ خب فرشته ها می خواستن دلیل کار خدا رو بدونن، نمی خواستن که بگن خدا استغفرالله می خواد کار بیهوده ای انجام بده! یعنی علم به حکمت خلقت انسان به نوعی نداشتن و می خواستن آگاه بشن. خب این چه ربطی به هدف آفرینش خود فرشته ها داره که از هدف آفرینش خودشون حیرون باشن؟!

توی قرآن هم خیلی جاها هستش که درباره فرشته ها گفته و همچنین مقام بسیار بالای بعضی از فرشته ها نزد خدا.

داداشم فقط بگم قصدم از بحث باهات خیر بوده و هستش.

امیدوارم به حرف های بنده حقیر بدون تعصب فکر کنی.

اگه اجازه بدی دیگه بحث رو ادامه ندیم.

واست دعای خیر می کنم، و ان شاءالله هر دو تامون به حقیقت برسیم و عاشق واقعی خدا باشیم.

به نظرم اگه چند تا چیز رو اصلاح کنی میشه ازت یه مبارز عاشق خدا دربیاد یعنی خیلی بیشتر از هر آنچه که الان هستی، از جمله بیشتر روی هدف آفرینش فکر کنی و خیلی بیشتر از الانت به خدا عشق بورزی. یا روی "جبر" و "اختیار" بیشتر فکر کنی و همچنین خیلی بیشتر حواست به دشمن آشکارمون (شیطان لعنتی) باشه. این توصیه ها برادرانه بودش. واگرنه نه بنده انسان کاملی هستم و نه شما. هم شما نقطه ضعف هایی دارین و هم بنده.

در پناه خدای مهربونمون.

به علی خوش شانس

جمله های زیر رو توی نظر قبلیم اصلاح کنم:

خب اگه این چیزی که شما می گی درست باشه حداقل یکی از این پنج جا که عینا این جمله تکرار شده حداقل یکجا نباید مثلا به صورت زیر می بود توی قرآن؟

" لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ الا ما شاء الله"

اگه اجازه بدی به ادامه بحث نپردازم. فقط جاهایی رو درباره نظراتت نسبت به بنده رو اصلاح کنم:

گفتی : "ولی تو انگار میگی اگر پیامبر(یا هر آدم خوبی) بخواد ، من شفاعت میشم ، وگرنه نمیشه که بشم. "

من اصلا منظورم این نبود که بدون اذن خدا باشه! توی اون نظر مفصل در مورد شفاعت توضیح دادم.

درباره بنده گفتی: "انگار مثلا جایی که قاتل بخواد قتل انجام بده ، اختیار مقتول بی تاثیره!خدا که هیچی اصلا اختیار رو سفید امضا داده دست ظالم!! درحالی که خدا همچین کاری نکرده."

بنده هم اصلا اینجور حرفی نزدم! اتفاقا گفتم بعضی جاها خدا حتی با معجزه یی که بقیه هم واضح ببینند نجاتت میده، مثل گلستان کردن آتیش واسه حضرت ابراهیم! که خدا نذاشت به حضرت ابراهیم آسیبی برسونن!

در مورد برداشتم از اختیار هم توضیح دادم.

در پناه خدا

به علی خوش شانس

آره داداشم می دونم که تقریبا به اختلافاتمون پرداختیم به خصوص از طرف بنده!!!!!! اما یه چیزی:

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : در آفرینش خدا بیندیشید، اما در [ذات] خدا نیندیشید که نابود مى شوید. (کنز العمّال)

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : درباره آفریدگان اندیشه کنید، اما به آفریدگار نیندیشید؛ زیرا شما نمى توانید به عظمت و قدر او پى ببرید. (کنز العمّال)

امام على علیه السلام : هر که در ذات خدا بیندیشد، ملحد شود. (غرر الحکم)

امام صادق علیه السلام : از اندیشیدن درباره (ذات) خدا بپرهیزید؛ زیرا اندیشه کردن در خدا جز بر حیرت و گمراهى نمى افزاید. همانا خداوند عزّ و جلّ را نه دیدگان در مى یابند و نه به اندازه داشتن وصف مى شود. (الأمالی للصدوق)

خب داداش من، الان می خوای 100 درصد پی ببری که از طرف دیدگاه خالقمون، چرا خدا ما رو آفریده؟! به نظرت شدنیه واسه ما؟!

مهم الان رسیدن به خدا و عشقشه و استفاده درست از اختیار در راستای عشق به خدا هستش! خودتو درگیر این نکن که 100 درصد پی ببری که از طرف دیدگاه خالقمون، چرا خدا ما رو آفریده که تو الان نمی تونی! هر چقدر هم به مغزمون فشار بیاریم می تونیم به نظرت؟! همین میشه که ممکنه باعث حس پوچی نسبی بشه واسه افرادی! توی احادیث هم می بینیم ما رو از اندیشدن به ذات خدا نهی کردن. حتی ممکنه باعث گمراهی هم بشه!

مسلما براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیکویى بود، براى آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می ‏کنند. (احزاب - 21)

الان مثل حضرت ابراهیم (ع) مثل حضرت محمد (ص) مثل حضرت علی (ع) یه عاشق مبارز باشیم و در راه عشق به خدا مبارزه کنیم!

داداشم سعی کنیم هر حرفی رو هر جایی نزنیم چون ممکنه یه بندگان خدایی نتونن اونو به درستی درک کنن و بیشتر گمراهشون کنیم تا به راه درست! خود پیامبرها هم به زبان قوم خودش و به اندازه درک مخاطب ها سخن گفتن! مثلا تو میای به یه جوون هفده هیجده ساله که آشنایی با این چیزا نداشته باشه بخوای اثبات های فلسفی واسش کنی؟! مثلا واسه یه کلاس اول دبستانی بخوای توضیح بدی یه هواپیما چطور پرواز کنه چطور بهش می گی؟ خیلی ساده می گی، مثلا می گی بال ها نیروی بالا برنده تولید می کنه و ... ولی مثلا واسه یه مهندس مکانیک بخوای همین رو توضیح بدی مثلا میای فرمول ها و قضایا رو با اثبات واسش می گی.

و اینکه حرف ما هم ممکنه 100 درصد درست نباشه! که بگیم هرکس با چیزی که بنده می گم مخالف باشه چیزی نمیدونه! مثلا خود فرمول معروف نیوتون که زیر بنای مهندسی مکانیک و هوافضا هستش هم انیشتن واسه جاهایی نقصش کرد.

و ما هیچ پیامبرى را جز به زبان قومش نفرستادیم تا - حقایق را - براى آنان بیان کند. (ابراهیم - 4)

سعی کنیم حرفامون واسه بندگان خدایی که ممکنه با این مسائل هم زیاد آشنا نباشن خیلی واضح باشه یعنی پیچیده و ایهام دار نباشه! چون مثلا یه کاربر خاموش مثلا نظراتمونو بخونه ممکنه مثلا خودش توی یه دوراهی باشه و این شیطان لعنتی از فرصت استفاده کنه و بزنه اونو گمراه کنه!

به بندگانم بگو: «سخنی بگویند که بهترین باشد! چرا که (شیطان بوسیله سخنان ناموزون)، میان آنها فتنه و فساد می‌کند؛ همیشه شیطان دشمن آشکاری برای انسان بوده است! (آیه 53 اسراء)

و اینکه خیلی خیلی از جاها با نرمی و مهربانی رفتار کنیم.

پس به برکت رحمتی از جانب خداوند با آنها (امت خود) نرمخو شدی ، و اگر بد خلق و سختدل بودی حتما از دورت پراکنده می شدند. پس ، از آنها درگذر و برایشان آمرزش طلب و در کارها با آنان مشورت نما ، و چون تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن ، که بی تردید خداوند توکل کنندگان را دوست دارد. (آل عمران -159)

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست؛ بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است! (فصلت – 34)

امّا جز کسانی که دارای صبر و استقامتند به این مقام نمی‌رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمی‌گردند! (فصلت – 35)

بسوی فرعون بروید؛ که طغیان کرده است! (طه - 43)

اما بنرمی با او سخن بگویید؛ شاید متذکّر شود، یا (از خدا) بترسد! (طه - 43)

حواسمون خیلی به دشمن آشکارمون باشه:

گفت: «اکنون که مرا گمراه ساختى، من بر سر راه مستقیم تو، در برابر آنها کمین مى کنم! (16-اعراف)

سپس از پیش رو و از پشت سر، و از طرف راست و از طرف چپ آنها، به سراغشان مى‏روم؛ و بیشتر آنها را شکرگزار نخواهى یافت!» (17-اعراف)

فرمود: «از آن (مقام)، با ننگ و عار و خوارى، بیرون رو! و سوگند یاد مى‏کنم که هر کس از آنها از تو پیروى کند، جهنم را از شما همگى پر مى‏کنم! (18-اعراف)

گفت: «به عزتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، (82-ص)

مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!» (83-ص)

فرمود: «به حق سوگند، و حق می ‏گویم، (84-ص)

اگر از بیشتر کسانى که در روى زمین هستند اطاعت کنى، تو را از راه خدا گمراه مى کنند؛ (زیرا) آنها تنها از گمان پیروى می ‏نمایند، و تخمین و حدس (واهى) می ‏زنند. (انعام -116)

و به وسیله آن (قرآن)، کسانى را که از روز حشر و رستاخیز می ‏ترسند، بیم ده! (روزى که در آن،) یاور و سرپرست و شفاعت‏ کننده‏اى جز او ( خدا) ندارند؛ شاید پرهیزگارى پیشه کنند! (انعام - 51)

ای مردم! اندرزی از سوی پروردگارتان برای شما آمده است؛ و درمانی برای آنچه در سینه‌هاست؛ (درمانی برای دلهای شما؛) و هدایت و رحمتی است برای مؤمنان! (یونس – 71)

ما قرآن را برای تذکّر آسان ساختیم؛ آیا کسی هست که متذکّر شود؟! (قمر -17)

آیا خداوند برای (نجات و دفاع از) بنده‌اش کافی نیست؟! امّا آنها تو را از غیر او می‌ترسانند. و هر کس را خداوند گمراه کند، هیچ هدایت‌کننده‌ای ندارد! (زمر - 36)

و ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای اینکه مرا پرستش کنند. (ذاریات - 56)

او کسی که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را آزمایش کند که کدامین نفر بهتر عمل می‌کند. (ملک - 2)

مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، سپس هرگز شکّ و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‌اند؛ آنها راستگویانند. (حجرات – 15)

شما (مسلمانان حقیقی) نیکوترین امتی هستید که پدیدار گشته‌اید (برای اصلاح بشر، که مردم را) به نیکوکاری امر می‌کنید و از بدکاری باز می‌دارید و ایمان به خدا دارید. (قسمتی از آیه 110 آل عمران)

مردان و زنان باایمان، ولیّ (و یار و یاور) یکدیگرند؛ امر به معروف، و نهی از منکر می‌کنند؛ نماز را برپا می‌دارند؛ و زکات را می‌پردازند؛ و خدا و رسولش را اطاعت می‌کنند؛ بزودی خدا آنان را مورد رحمت خویش قرارمی‌دهد؛ خداوند توانا و حکیم است! (آیه 71 توبه)

و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکی کنید! هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار! و بر آنها فریاد مزن! و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو! (اسراء - 23)

جهاد در راه خدا، بر شما مقرّر شد؛ در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید. (بقره - 216)

خداوند از مؤمنان، جانها و اموالشان را خریداری کرده، که (در برابرش) بهشت برای آنان باشد؛ (به این گونه که:) در راه خدا پیکار می‌کنند، می‌کشند و کشته می‌شوند؛ این وعده حقّی است بر او، که در تورات و انجیل و قرآن ذکر فرموده؛ و چه کسی از خدا به عهدش وفادارتر است؟! اکنون بشارت باد بر شما، به داد و ستدی که با خدا کرده‌اید؛ و این است آن پیروزی بزرگ! (توبه -111)

آیا آب دادن به حاجیان و عمارت مسجدالحرام را با ایمان به خدا و روز قیامت و جهاد در راه خدا برابر می دانید؟ نه ، نزد خدا برابر نیستند و خدا ستمکاران را هدایت نمی کند. (توبه - 19)

آنان که ایمان آوردند و مهاجرت کردند و در راه خدا به مال و جان خویش جهاد کردند، در نزد خدا درجتی عظیم تر دارند و کامیافتگانند. (توبه - 20)

در حقیقت، پروردگارت مى‌داند که تو و گروهى از کسانى که با تواند، نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمى‌خیزید، و خداست که شب و روز را اندازه‌گیرى مى‌کند. [او] مى‌داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید، پس بر شما ببخشود، [اینک‌] هر چه از قرآن میسر مى‌شود بخوانید .[خدا] مى‌داند که به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود، و [عده‌ای] دیگر در زمین سفر مى‌کنند [و] در پى روزى خدا هستند، و [گروهى‌] دیگر در راه خدا پیکار مى‌نمایند. پس هر چه از [قرآن‌] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید؛ و هر کار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت. و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است. (مزمل – 22)

مؤمنان کسانی هستند که چون نام خدا برده شود خوف بر دلهاشان چیره گرددو، چون آیات خدا بر آنان خوانده شود ایمانشان افزون گردد و بر پروردگارشان توکل می کنند، (انفال – 2)

همان کسان که نماز می گزارند و از آنچه روزیشان داده ایم انفاق می کنند. (انفال – 3)

همانها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند؛ و خشم خود را فرو می‌برند؛ و از خطای مردم درمی‌گذرند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد. (آل عمران – 134)

آنها که اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند، مزدشان نزد پروردگارشان است؛ نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند. (بقره – 274)

و بشتابید به سوی مغفرت پروردگار خود و به سوی بهشتی که پهنای آن همه آسمانها و زمین را فرا گرفته و مهیّا برای پرهیزکاران است. (آل عمران – 133)

به نذر وفا می کنند و از روزی که شر آن همه جا را گرفته است می ترسند (انسان – 7)

و طعام را در حالی که خود دوستش دارند به مسکین و یتیم و اسیر می خورانند. (انسان – 8)

نیکى آن نیست که روى خود به جانب مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکوکار کسى است که به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب خدا و پیامبران ایمان آورد. و مال خود را، با آنکه دوستش دارد، به خویشاوندان و یتیمان و درماندگان و مسافران و گدایان و دربندماندگان ببخشد. و نماز بگزارد و زکات بدهد. و نیز کسانى هستند که چون عهدى مى‌بندند بدان وفا مى‌کنند. و آنان که در بینوایى و بیمارى و به هنگام جنگ صبر مى‌کنند، اینان راستگویان و پرهیزگارانند. (بقره – 177)

هرگز به نیکوکارى نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و از هر چه انفاق کنید قطعاً خدا بدان داناست. (آل عمران – 92)

هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی! (اسراء – 29)

این آیات و حرف ها رو آوردم نه واسه اینکه فقط توصیه به شما بگم بلکه هم واسه خودم و هم واسه بندگان خدایی که نظرات رو می خونن آوردم.

داداش عزیزم آرزوی بهترین ها رو واست دارم! و 100 البته که بهترین و پایدارترین، چیزی جز عشق به خدا نیستش. پس مبارزه کنیم در این راه. در پناه خدای مهربونمون

به احمد

سلام داداشم. قصد بنده از بحث، خدا شاهده خیر بوده.

نسبت دادن یه چیز اشتباه به خداوند عزیزمون شوخی نیستش! اینو خیلی جدی می گم! خدا خودش کمکمون کنه و گناهان ما رو ببخشه.

و اینکه دشمنی شیطان با ما شوخی نیستش! باید حواسمون به شیطان کافر دیوانه مغرور که حاضر شده تا ابد بسوزه ولی ما رو از راه خدا گمراه کنه باشه و از شرش به خدا پناه ببریم.

در پناه خداوند مهربونمون

خداروشکر زندگی معنی داره و اختیار هست و لذت هست.🌷