خانواده برتر

سلام منم خسته ام

همیشه وللدینم از من توقعاتی داشتند که خودشان هم نمی دانستند بهترین دانش آموز کلای بودم توی کلاس زبان تاپ بودم توی کلاس قرآن بالاترین نمره بودم ولی بازهم می گفند تو به هیچ حرف ما گوش نمی دی منو از دوستام بریدن 

خودشان هم بهم محبت نمی کردن 

همش خاله ها و خانواده ی مادرم توی زندگیم دخالت می کردن

می زدنم دیگه حق بدید اگر می زدن لا اقل از خودم دفاع کنم پس بزنم 

یا انقدر بهم گیر می دهند راه می روم می گویند چرا اینجوری راه می ری 

شعر می خونم میگن باخودت حرف نزن

توی درس تربیت بدنی خوب  نبودم 

بدنم هم به خاطر اینکه دوبار زمین خورده بودم سالم نبود

به زور فرستادنم  شهر دیگر درس   بخونم(حالا من پیرا پزشکی شهر خودمون یک ترم خونده بودم) از ترم دو دکتر گفت سلامتی ات را دوست داری با این رشته خداحافظی کن

گفتن برگردی شوهرت می دیم(حالا من به خاطر موقعیتی که دارم خواستگار زیاد دارم)

دوران دانشجویی هم از نظر اقتصادی بهم نمی رسیدن

به زور می خواستن شوهرم بدن 

قبول نکردم زنگ زدن خانواده ی پسری که ازش خوشم میومد با معرفی کامل من رسما ازش خواستگاری کردن(حالا باور کنید برای پسرا صد بار توی لفافه خواستگاری میکنن که اگر جواب نه  باشه پسره غرورش نشکنه) تازه خانواده او هم عزادار بودن یه معذرت خواهی خشک و خالی هم نکردن

میگم چرا آبروریزی کردین میگن مهم نیست غریبه بودن تو خانواده ات را بچسب چهار تا غریبه را به ما ترجیح می دی

مدام این و اون را میزنن توی سرم

حالا از دید بقیه آدم محترمی هستم 

ته تهش می گویند بچه های مردم والدینشون بدتر از اینا هستند ولی به خانواده عشق می ورزند و گوش به حرف پدر و مادرشان هستند 

می خواهم بدونم واقعا بچه های مردم این طوری هستند ؟؟

سلام منم خسته ام

همیشه وللدینم از من توقعاتی داشتند که خودشان هم نمی دانستند بهترین دانش آموز کلای بودم توی کلاس زبان تاپ بودم توی کلاس قرآن بالاترین نمره بودم ولی بازهم می گفند تو به هیچ حرف ما گوش نمی دی منو از دوستام بریدن 

خودشان هم بهم محبت نمی کردن 

همش خاله ها و خانواده ی مادرم توی زندگیم دخالت می کردن

می زدنم دیگه حق بدید اگر می زدن لا اقل از خودم دفاع کنم پس بزنم 

یا انقدر بهم گیر می دهند راه می روم می گویند چرا اینجوری راه می ری 

شعر می خونم میگن باخودت حرف نزن

توی درس تربیت بدنی خوب  نبودم 

بدنم هم به خاطر اینکه دوبار زمین خورده بودم سالم نبود

به زور فرستادنم  شهر دیگر درس   بخونم(حالا من پیرا پزشکی شهر خودمون یک ترم خونده بودم) از ترم دو دکتر گفت سلامتی ات را دوست داری با این رشته خداحافظی کن

گفتن برگردی شوهرت می دیم(حالا من به خاطر موقعیتی که دارم خواستگار زیاد دارم)

دوران دانشجویی هم از نظر اقتصادی بهم نمی رسیدن

به زور می خواستن شوهرم بدن 

قبول نکردم زنگ زدن خانواده ی پسری که ازش خوشم میومد با معرفی کامل من رسما ازش خواستگاری کردن(حالا باور کنید برای پسرا صد بار توی لفافه خواستگاری میکنن که اگر جواب نه  باشه پسره غرورش نشکنه) تازه خانواده او هم عزادار بودن یه معذرت خواهی خشک و خالی هم نکردن

میگم چرا آبروریزی کردین میگن مهم نیست غریبه بودن تو خانواده ات را بچسب چهار تا غریبه را به ما ترجیح می دی

مدام این و اون را میزنن توی سرم

حالا از دید بقیه آدم محترمی هستم 

ته تهش می گویند بچه های مردم والدینشون بدتر از اینا هستند ولی به خانواده عشق می ورزند و گوش به حرف پدر و مادرشان هستند 

می خواهم بدونم واقعا بچه های مردم این طوری هستند ؟؟