مشکلم این هست که وقتی صحبت میکنم حرف های بدی میزنم که طرف مقابل رنجیده میشه... دلش میشکنه و یا همیشه حرفم توی ذهنش میمونه، یعنی رنجیدگی خاطر براش میاره و خوب خیلی اذیت میشن ...
به من میگن خیلی غر میزنی و واقعا گاهی زبونم تلخه...، همیشه من شروع کننده نیستم ولی به حرف زدن ادامه میدم و بعد ...
راستش برای بقیه احترام زیادی قائل نمیشم و این آزار دهنده ست، خواهر بزرگترم خیلی در حقم خوبی کرده، یعنی ۱۰۰ برابر بقیه خواهرها، یه چیزی میگم یه چیزی میشنوید، یه جورایی حتی از مادرم هم بیشتر بوده برای من، ولی من احترامش را نگه نمیدارم...
نقطه مقابل من از نظر رفتار ی خانمی هست که با خانوادم در ارتباطه، اون به همه احترام میذاره... کلمه های قشنگ برای صدا کردن بقیه استفاده میکنه و هیچ وقت من ندیدم به کسی تندی کنه و خیلی ملیح صحبت میکنه و البته خیلی هم سنجیده، بخاطر نحوه صحبت کردنش هم همیشه مردم باهاش خو میگیرن یه جورایی خیلی قدرتمنده.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)