خانواده برتر

خو یه خونه بگیر

اگه یه خونه دوطبقه باشه وخونه مجزا باشه چرا که نه
کسی که به پدر ماد رش خدمت کنه وظیفه خودش رو انجام میده وکارش قابل ستایشه
هرچند سختی های خودش رو داره بالانس کردن این رابطه در این موقعیت

یه آقایی پرسیده بود که آیا خانومی حاضره با مردی که گرایش به زنانه پوشی داره ازدواج کنین؟ من گفتم زیادم زندگی با همچین مردی نمیتونه سخت باشه
ولی با مردی با شرایط شما عمرا بتونم زندگی کنم. من بعنوان یه زن، دوست دارم بتونم با شوهرم راحت باشمو با هم خلوت کنیم و تنهای تنها باشیم.
تحمل اینکه همیشه مادرشوهر کمی اونورتر باشه و حتی صدای حرف زدنم رو هم با شوهرم بشنوه، واقعا سخته. اصلا اصلا با شرایط شما نمیشه کنار اومد.
دوستی که گفته خونه دوطبقه بگیر هم پیشنهاد خوبی داده

به عنوان یه دختر وقتی کسی رو دوست داشته باشم بله

وای چه عذابی بالاتر از این برای یه دختر. حتی اگه طبقه بالاشونم باشی باز کلی مشکل پیش میادو زنت اذیت میشه و کلافت میکنه حتی اگه اولاش راضی باشه. چقد پیر هستن؟ از پس خودشون تا چه حد بر نمیان؟ اشپزی هم مادر نمیکنن؟ میتونین چندتا کوچه اونورتر خونه بگیرید هرروز بعد کارو قبل خونه خودتون یه سری برید پیش مادر پدرتون یه ساعت هرکاری دارن انجام بدید خزیدارو براشون بکنید سر هم که زدید دیگه. اینجوری زندگی معمولی میتونید داشته باشید هفته ای یه بار شام بخرید با خانومتون برید اونجا یه بارم دعوت کنید و ببرید خونتون پنج روز دیگه تم روزی یه ساعت سر زدن کافیه دیگه! اگه هم خیلی کاراشون بیشتره یه پرستار بگیرید روزی چند ساعتم اون بیاد کارارو بکنه

بازم بروخواستگاری، دخترابرای شوهرداشتن هرکاری میکنند

سلام

من اگه مادر شوهرم خوش قلب باشه و حسود و عقده ای ( بلانسبت مادر محترم شما ) نباشه و از نظو روحی سلامت نسبی داشته باشه، هیچ مشکلی با این مسئله ندارم.

  🔊 "راستش من یکی و به همین دلیل رد کردم،  اممممممما نه واسه محل زندگی مشترکمون،    به خاطر مسعولیتش، کلا تک فرزند (دختر و پسرش فرقی نمیکنه)  مسعولیت  زیادی با خودش میاره،                 ما نمونه شو داریم تو فامیل، کلا دکتر و سفر و تعمیر خونه، وسایل خونه، و هزار تا چیز دیگه هست، البته این نظر منه و به کسی تعمیم نمیدم،        ،،،،،،،،،                          نمیگم من انجام نمیدم، اما وقتی چند تا بچه باشه کارا تقسیم میشه،  شما ایرادی نداری، به خاطر طرز فکر دختراست...                           به نظرم قبل از خواستگاری شرایطو بگو اگه طرف قبول کرد بعد برو ببین که خودتم سرد نشی از ازدواج. در ضمن یه چیزی بگم راجب دو تا جواهرت"  اگه خونتون ویلاییه بالا زندگی کن، اگه آپارتمانه جفتشون بمون... یا علی

مگه پدرو مادرت مشکل خاصی دارن؟من دقیقا متوجه منظورت نشدم.اگه امکانش هست توضیح بدید مگه پدر مادر شما چه مشکلی دارن که باید ببریشون خونه سالمندان؟

بله من قبول می کنم.

من تجربه زندگی مشترک چند خانواده ای دارم. مدتها با خانواده عمو اینا و مادربزرگ عزیزم در یک منزل با هم زندگی کردیم. زندگی مشترک سخت هست و اصلا آسون نیست.  فقط خواستم بگم که وقتی گفتم بله از روی هوا نگفتم٬ تجربه شو دارم و میدونم چه مسایلی خواهد بود ولی با اینحال اگر فرد مورد نظر را دوست داشته باشم حاضرم اینکار را بکنم.

شما باید خیلی دقت کنید تو انتخابتون. دختری که واقعا عاقل باشه انتخاب کنید وگرنه خدای نکرده خسر الدنیا و الاخرة میشید عجله نکنید

بلی من حاضرم خخخ خدایی خیلی از این دخترا پیدا میشن این اصن مشول حساب نمیشه مطمعن باشید یه قسمت خوب واستون پیدا میشه

سالمندان دیگه چیه???اگه یه خونه دوطبقه بگیری آره ،البته اگه پسر خوبی باشی ویکمی جذاب 😂😂

سلام من بااین موضوع اصلا نمیتونم کنار بیام..ولی خب چرا شما دو تا خونه.مجزا در یه محله نمیگیرید که بتونین راحت به پدر و مادرتون.سر بزنین و میتونین یه پرستارم واسشون استخدام کنید..

سلام

نزدیکی خونه پدر و مادرت خونه بگیر. هر روز بهشون سر بزن و‌ کارهاشونو انجام بده. ولی تو یک خونه زندگی نکنین. 

واقعیت اینه که زوج جوون اوایل زندگی مشترکشون بهتره جدا از خانواده (خانم یا آقا) زندگی کنن.

یک موردی همه برای من پیش اومد،پسره پدرش فوت شده بود،مادرشوهره اون کسی رو من فرستاده بود خواستگاری گفته بود حتما قید کنید من به هیچ عنوان از پسرم جدا نمیشم،دقیقا همه باید توی اون خونه ای باشم من پسرم زندگی میکنه،دقیقا توی همون خونه،نه طبقه جدا !!!!هرجایی همه من برن من همیشه باهاشون باید برم توی همون خونه!! بعد پسرش خیلییییییی پولدارم بودن،مادره همه کاملا سالم وسرحال،فکر کنم تو پسرش بود،منم گفتم این من اینجور از اولش تهدید میکنند!!البته واسطه همین گفت خب مادرش به خورده گیرم هست،رو پسرش حساسه،دقیقا تاکید کرده بود توی به خونه،هرجا من برن،منم موندم این خواستگاریش با تهدید!!!حداقلش بازم میگفت تو دوطبقه جدا قابل هضم تر بود،حالا شما همه بستگی داره پدر مادرتون چطور باشن،ثانیا اگه طبقه ها جدا باشد به نظرم برای مادرتون همه بهتر باشه،بعضی ها وقتی می‌بینن پسر به زنش توجه کنه فکر میکنم ترکیه پسرها رو برد،برای خودتم کن بهتره،نمیخوای با زنت آزاد باشی؟خودت راحتی پدر مادرت کنارت باشه بخوای با زنت رابطه داشته باشی؟خودت راحتی اینجوری؟؟؟

ولی بنظرم ازدواج نکنید وبیشه بدرمادرتون بمونید وکنارشون باشید مثله من که میخوام بیشه مادرم باشم_‏ منم تا جندوخته دیکه برادرم عروسی میکنه ومیره_‏ یادت باشه ازدواج نکردن خود به تنهای یک دغدغه س ولی ازدواج کردن هزارتا دغدغه_البته این نظرمنه

دوستان راه های خوبی رو گفتم  به راحتی میتونی دوتا واحد مثلا تو  یه اپارتمان اگه شرایط مالیت جوری هس که بتونی،بگیری و زندگی کنی. اگرم که نه؛و ازدواج کردی و باپدرو مادرت تو یه خونه بودین،بدون هرچی اون دختر یا پدرو مادرت خوش قلب باشن بازم یه سری مشکلات پیش میاد. چون نه خودتون استقلال خواهید داشت نه پدرومادر.دوتا سنگم که کنار هم باشن بالاخره صداشون درمیاد مطمئنا بدون مشکل نیست زندگی با پدرومادر. ولی به نظرم به خونه کوچیکترو تویه محله پایینتر راضی باش که بتونی یه کاری کنی که نه سیخ بسوزه نه کباب

جوابای این دخترا رو میخوندم یعنی آتیش میگرفتما به خدا من نمیتونم درک کنم اینا چی میگن :/
من یکی از خدامه زنم بگه بیا خونه بابا ننم زندگی کنیم همچین با کله برما چی بهتر از این که ور دست بابا مامان همسرت زندگی کنی که کلی خاطره و تجربه واس تعریف کردن دارن و میتونن همه سوتیای همسرت رو واست تعریف کن
اصن حاضرم من برم خونه پدر زنم زندگی کنم خانه داری هم بکنم به جاش زنمم بره کار کنه پول تو جیبی روزی 5 تومن هم بده من یه عمر مدیونشم :) دعا کنین یه همچین کیسی هم گیر من بیاد :)

سلام من خودم اصن نمیتونم با این قضیه کنار بیام شما میتونی واسه مادر و پدرت پرستار بگیری و هر از گاهی بهشون سر بزنی چون میگی وضع مالیتم خوبه پس مشکلی نیست 

هیچ دختری
خخخخ
جدا از شوخی
احسنت به محبت و غیرتت
بعدم کار خوبی میکنی
چون تک پسری نبایدم تنهاشون بذلری
ولی باید حس و حال یه دخترم درک کنی
برای همین عوض اینکه پیش پدر و مادر زندگی کنی
نزدیک خونه پدر و مادرت خونه بگیر تا ۳ سوته بهشون برسی اگر اتفاقی افتاد خدای ناکرده
ببین برادر من ، اصلا برای زندگی خودتم که شده بهتره محل زندگیتو از محل زندگی پدر و مادر جدا کنی
حریم ها و حرمت ها بهتر حفظ میشن
اینو واقعا میگم

این بسته به سیاست خودتون داره

خیلی ها هستن قبول میکنن اما مشکلات بعدی انرا باید تحمل کنی اما اگه سیاست داشته باشی میتونی راحت زندگی کنی

من خودم چندین سال با مادرشوهرم تو یه خونه سر یه سفره زندگی کردم سخته ولی با سیاست شوهرم بدون دعوا بود

من 4تا برادرشوهرم داشتم مادرشوهرم هم خیلی تند بود ولی اگه همکاری شوهرم نبود کلا ول میکردم زندگی میرفتم

بعدش ببخشید چرا باید مادر و پدرتون بذارید خانه سالمندان زنی که این پیشنهاد بکنه همون نباشه بهتره

مادر پدر ادم برا انسان پشتوانه هستن اما بازم میگم باید مدیریت بشه

 اصلا جای نگرانی نیس حداقل میدونم تو فامیل ما بهتون زن میدن :)
والا
فردا شب عروسی دعوتیم خونوادش از قبل گفتن به همه، دخترمون لباس عروس نمیخره !یعنی خانواده تا این حد قانع ،دیگه خونه مشترک با والدین همسر که جای خود دارد  (درواقع تاکید دارن به ساده زیستی شدید)
فک و فامیله ماداریم:( خیلی هم اوضاع مالی هردوشون توپه ها ولی ...
البته یه چیزی هم هس که کلا بهتره زیاد همسرتون نزدیک مامانتون نباشن بخصوص که مامانتون چون تک فرزندین  توجه خاصی به شما دارن آخه مادر شوهر و عروس حس رقابت عاطفی  دارن و اغلب نمیسازن حتی اگه تصور کنن مشکلی نیس و اوایل خوب باشه اوضاع اما اواخر خودتون بیش از همه اشکتون درمیاد هرچقدم که سیاست به خرج بدین کنترل اوضاع سخته و تقریبا غیر ممکنه اینو تجربه ثابت کرده:)


ضمنا
 هرکسی جایگاه خودشو داره درسته که والدینتون بسیار محترمن و هم شما و هم همسر گرامی باید بهشون احترام بذارین همیشه، اما جواب من به شخصه به همچین خاستگاری اینه:

نههههههههههههههههههه
نه که بخاطر مسکن مشترک

چون کسی که برگشته میگه به هیچ وجه حاضر نیستم بخاطر یک زن پدر و مادرمو به خانه سالمندان بسپارم
مشخصه هنوز درک کاملی از زندگی مشترک و یک زن نداره چون شخصیت افراد از لحن صحبتاشون مشخصه حالا چه برسه به نوشتن یک متن که زمان بیشتری نیازه تا ارتباط برقرار بشه و مغز کاملا داره به نوشته ها مهر تایید میزنه.
شما دقت کردین که اون زن بعد ازدواج میشه خانووووم خونه شما و اگه میخواین شمارو آقای خونه و آقای قلبش بدونه باید مثل خانوم خونه باهاش صحبت کنید و یا حتی در عدم حضورش همینطوری حرف بزنید که دوس دارین اون درنبودتون اونطوری حرف بزنه راجب شما
فراموش نکنید که همسر شما هم سر شماست یعنی تفاوت در عین تساوی
درسته خانم و آقا متفاوتن و باید تفاوت هارو قبول کرد ولی نسبت بهم برتری ندارن مگر در تقوا که هرکس تقوای بیشتری داره ....(اگه قرانو خوندین بقیش مشخصه)

درسته والدین مهمن همسر هم مهمه و قرار نیست اول کار شما برید سراغ اخرین راه حل (آسایشگاه) که از نظر من این آسایشگاه حتی" راه حل"   نیس  " راه منحله " چون اگه دلی شکسته شه دیگه زندگی واسه ادم نمیمونه
راه حل خونه دو طبقه میتونه خوب باشه اما با توجه به قضیه دوری و دوستی که اشاره کردم دوخونه تو یه محل به مراتب بهتره
لحن صحبتاتون وادارم کرد اینا رو بگم لحنتون شدیدا بوی خودبرتربینی میداد اگه سوبرداشتی هس شما فرصت رفعشو دارین
موفق باشید:)

حتی اگه همسر آیندتون با رغبت و از سر علاقه و یا از سر ناچاری با این قضیه کنار بیاد بازم شما در حق جفتتون ظلم کردید و شیرینی اول ازدواجتون رو به کام خودتون و اون بنده خدا تلخ میکنید. این سبک زندگی مستعد خیلی مشکلاته و شخصا زیر بارش نمیرم.

شما میخوای به والدینت خدمت کنی، خیلی هم عالی، بایدم همین باشه اما این راهش نیست. من استنباطم از حرف شما این بود که الان از کار افتاده ان و به کمک نیاز دارن. اگه اینطوره دو راه پیش روتون هست:
راه اول و بهتر اینه که با همون هزینه یه پرستار بگیرید و خودتون جایی در همون نزدیکی خونه بگیرید و هر روز بهشون سر بزنید.
راه دوم اینه که یه منزل دو واحدی تهیه کنید و مستقل زندگی کنید اما توی یک خونه هرچند اولی به مراتب بهتره.
راه سومی تحت عنوان خانه سالمندان رو کلا فراموش کنید. چنین راهی وجود نداره، فقط چاهه.

این وسط یه نکته مد نظرتون باشه. کسی که وظیفه خدمت به والدین شما رو داره شمایید نه همسر ایندتون، ایشون هر کاری انجام بده لطف و بزرگواریشه و اجازه ندارید توقع پرستاری از والدینتون رو از ایشون داشته باشید.

اما
اما اگه خیلی پیر و ناتوان نیستند، از اونجا که الحمدلله با همن پس تنها هم نیستن و هیچ دلیلی نداره که شما این کارا رو کنید. میتونید در هزینه ها کمکشون کنید اما اینکه زندگی مستقلی تشکیل بدید اسمش رها کردن نیست و طبیعت زندگیه و ده تا بچه هم میداشتن باز هم یه روز مستقل میشدن.

بستگی به رفتار پدر مادر طرف داره... ممکنه انقد مهربون باشن مث مامان بابای خودم دوستشون داشته باشم. ممکن هم هست اذیت کن باشن... با هچین ادمایی توی ی شهر هم نمیشه زندگی کرد چه برسه به خونه...
دوست من با مادر شوهرش توو خونه دوطبقه ان... خیلی راضیه مخصوصا اینکه اون داره بهش کارای خونه و اشپزی اموزش میده... تنها نیست... کلی باهم دوتایی حال می کنند و بیرون می رن...
شاید اگه دوستم یهو میرفت توو خونه شوهر از تنهایی و دوری خسته می شد ولی حالا که بامادر شوهره دیگه تنها نیست...
بازهم تکرار میکنم
رفتار پدر مادر!!!!

سلام . من دقیقا با چنین شرایطی بزرگ شدم . میتونم به جرات بگم اگر خواستگار اینطوری برام بیاد یا همون اول رد میکنم یا به شرطی قبول میکنم که اصلا مثل مادربزرگ خدا بیامرز خودم نباشه .
مادر بزرگ خدابیامرزم تا زنده بود با اینکه 8 بچه داشت ( 4 پسر و 4 دختر ) همیشه خونه ی ما بود . عموهامم نزدیک نمیشدن خودشون میرفتن به کنار یا زن و بچه هاشون با مامان بزرگ بد رفتاری میکردن اونم خونه ی هیچکدوم نمیرفت همش خونه ی ما بود . مشکلاتی که داشتیم : 1. وقتی از فامیلای مامان میومدن خونمون هی میومد سرک میکشید به اشپز خونه ببینه چی تدارک میبینیم . فامیلای مامان یه لحظه میومدن اشپزخونه یه چیزی بخورن میومد ببینه چی میخورن . نگا تو دهن مهمون میکرد . 2. وقتی فامیلای مامانم میرفتن نگا میکرد ببینه مامان چیزی بهشون داده یا نه اگه داده چی داده که بعدا تیکه اشو بزنه یا دعوا و قشرقشو بپا کنه با اینکه مادرمم کارمند بود و هر چی هم میبود حقی داشت هرچند بنده خدا چیزی نمیداد فامیلاش 3. به لحاظ بهداشت وضعیت خوبی نداشت.......! 4. خدا شاهده خونه ی ما 3 اتاق داشت یکیش که پره کمد و وسایل بود یکیشم ما بچه ها بودیم مامان بزرگم رفت اون یکی رو اتراق کرد مامان و بابام تو هال میخوابیدن اصلا وضعیت خوبی نبود 5. الان چندین ساله مامان بزرگم فوت کرده از وقتی فوت کرده هیچ بحثی بین مادر و پدرم نیست تا وقتی مادر بزرگم زنده بود بحث بین خانواده ام بود مسببش هم مادر بزرگم بود 6. حتی ماهایی که بچه بودیم بخاطر مادر بزرگ دعوا شدیم توبیخ شدیم حتی حرف و تحقیر و کتک ... :( 7. یه عادتی که داشت خرج و زحمت و خوب و بدش پای ما بود اما با این حال از وسایل ما بچه ها برمیداشت پنهونی و میذاشت تو وسایل خودش که در اولین ملاقات با نوه هاش ( بچه های دختریش ) بهشون بده 8. دکتر بردنش هم که جدا مسئله بود همیشه میگفت فلان جام درد میکنه اینجام اونجام و.... همیشه ی خدا درگیر دکتر بردنشم بودیم مامان بدبختم از سرکار برمیگشت میبردش دکتر دکترم میگفت هیچیش نیست فقط به لحاظ چربی و قند و.. رعایت کنه و تحرک داشته باشه بابام چون دو شغله و کم حوصله بود نمیرسید بیاد ببرش دکتر بچه های دیگشم که انگار نه انگار این زن مادر اونام هست

به جرات میگم من کودکیم با بحث و دعوا و فشار عصبی گذشت . وجود سر سفیدها ( مادر بزرگ و پدر بزرگ ها ) نعمته اما برا کسیکه بزرگ باشه عاقل و فهمیده باشه نه واسه بچه ها که دوست دارن ازاد باشن کسی بهشون گیر نده اذیتشون نکنه عصبیشون نکنه . ادم وقتی بچس حالیش نیست نشنوه نبینه ماهم بچه بودیم همینطور بود متوجه نبودیم که سن و سالش گذشته یه چیزی میگه یه کاری میکنه توجه نکنیم ما واکنش میدادیم نتیجه این شد که من الان یه دختر عصبی ام . طاقت زندگی با مادر شوهر پدر شوهر رو ندارم چون از نزدیک چنین شرایطی رو دیدم و تجربه کردم و با عمق وجودم حسش کردم . دوست ندارم بچگیم که با وجود یه فرد مسن و خوب و بدی هایی که به بنظر یه بچه همش بدیه گذشت دوران متاهلیم با یه فرد مسن دیگه بگذره دوست ندارم بگم اره ولی بعدا تو نگهداری از مادر شوهرم بمونم . خلاصه به شرطی من قبول میکنم که یا طرف و خواهر برادراش تقسیم بندی کنن هر وقت یبار خونه ی یکی یا اگه طرف مثل شما تک فرزنده خصوصیات مادرش مثل خصوصیات مادر بزرگ خودم نباشه
چون میدونم دیگه اعصابی برام نمونده بخوام تحمل کنم و دوست ندارم طرفم یا مادر شوهرم ازم ناراحتی داشته باشن پس مجبور نیستم قبول کنم و بله بگم و زیر بار این مسولیت سنگین برم . یا رد میکنم یا به شرظی که مثل مامان بزرگ خودم نباشه یا طرف چن پسر باشن بشه این مسولیت رو تقسیم کرد قبول میکنم

سلام برادر گرامی. قبل از هر صحبتی به خاطر این همه مردانگی و محبت و احساس مسئولیتی که نسبت به پدر و مادرتون دارید بهتون تبریک و احسنت میگم. راستش تو این دوره و زمونه ای که آدما لحظه به لحظه دارند از هم فاصله میگیرند، که دیگه نگران هم نمیشند، که هر کسی به فکر پیشرفت و آسایش خودشه، که غم دیگران غم ما نیست، که صدایی که از هر صدای دیگری بلندتره و بیشتر به گوش میرسه صدای شکسته شدن دلهاست، که خیلی راحت از پاره های تنمون، امید و دلخوشی زندگیمون، کسانی که از دعای خیر و زحمت و رنج اونهاست که ما به اینجا رسیدیم (پدر و مادر) به خاطر راحتی خودمون میگذریم و اونها رو یا تنها میذاریم یا تو قفس (خانه سالمندان) میذاریم، که عشق داره معنای واقعی خودش رو از دست میده، وجود انسانهایی مثل شما که عاشقانه و پروانه وار به پدر و مادرتون خدمت می کنید و به هیچ قیمتی حاضر نیستید از اونها بگذرید، یعنی زنده بودن مردانگی، عشق و دوست داشتن، و غیرت. مطمئن باشید خداوند رحمان به پاداش قدرشناسی شما نسبت به پدر و مادر، دختری که در شان و شایسته ی شما باشه، نصیبتون خواهد کرد.فقط باید صبور باشید، تا زمانش فرا برسه.دعای خیر و لبخند پر از مهر و امید پدر و مادر از بزرگترین نعمتهای خداوند رحمانه.کاش همه ی آدمها قدر این نعمتها رو میدونستند.کاش خانه سالمندانی وجود نداشت.کاش باور میکردیم که ما هم یه روز مثل اونها از روزگار جوانی و شادابی به کهنسالی و مراقبت میرسیم.کاش، کاش، کاش...... همه اونایی که الان از نعمت بودن پدر و مادر محروم شدند، یه حسرت بزرگ دارند "که چرا تا وقتی که فرصت بود، کنارشون نبودند" فقط این نکته رو فراموش نکنید که اگر روزی شرایط ازدواج براتون فراهم شد، هرگز نباید نست به وظایف و مسئولیتهایی که در قبال همسرتون دارید کم کاری کنید، از لحاظ عاطفی گرفته تا وظایف دیگه و باید براش سنگ تموم بزارید، اینطوری ایشون هم با یه حس خوب شما رو توی این راه همراهی میکنند.بخشی از این موضوع به رفتار خود شما بستگی داره که در صورت ازدواج باید توازن رو در محبت کردن و رسیدگی به پدر و مادر و همسرتون حفظ کنید. براتون آرزوی عاقبتی نیکو میکنم. یا حق.

باید یه خونه 2 طبقه بگیری و حتما در انتخابت دست روی دختری بزاری که پایبند اخلاقیات باشه و به تونه شرایطتت را درک کنه. تک فرزندی و در قابل پدر و مادرت وظیفه داری.یه عمر برات زحمت کشیدند حالا که به کمکت احتیاج دارند تنهاشون نزار.چون شما تک فرزندی حتما باید تو یه خونه باشید ولی مجزا.اونا به حمایت عاطفی شما خیلی احتیاج دارند. 

یه کف مرتب برای هانی 👏👏👏👏

بستگی به اخلاق مادرشوهر داره اگه مهربون باشه و با آدم کنار بیاد خب چرا که نه زندگی میکنم ولی اگه حسود و عقده ای باشه اصلا ابدا حتی یه دقیقه هم کنارش نمیمونم

سلام

 

ببین آقای محترم خیلی کم دختری پیدا میشه که بخواد با پدرو مادر شوهر تو یه خونه زندگی کنه منم فقط در شرایطی قبول میکردم که تو دو طبقه مجزا باشیم.

ببین جدای از دعوای مادرشوهر و عروس در این شرایط  همسر شما نمیتونه هرلباسی که دلش خواست بپوشه و دائم باید مراعات لباسشو بکنه.اول زندگی زن و شوهر پر از شور و احساسات هستن خب برای ابراز علاقه و معاشقه همیشه باید تو اتاقتون باشید.بعد موقع رابطه جنسی باید مراقب سروصداتون باشید و کلی محدودیت های دیگه که ممکنه باعث دلخوری و ناراحتی بشه و حرمت ها شکسته بشه.

من خودم مجردم ولی از الان فکر میکنم که دوست دارم رابطه ام با خانواده شوهرم خیلی خیلی خوب باشه چون این رفتارو نوعی احترام و محبت به شوهرم میدونم و خیلی هم دوست دارم که شوهرم ب فکر پدرو مادرش باشه.پس در این که شما به فکر پدرو مادرتون هستید شکی نیست و کار شما قابل ستایشه ولی بعد از تشکیل زندگی خودتون، باید نحوه مدیریت و رسیدگی کردن به پدرو مادرتون رو عوض کنید

اگر شرایط پدرو مادرتون طوری هست که نیاز به مراقبت خاصی دارن بهتره براشون پرستار بگیرید و خودتون هم هرروز بهشون سر بزنید ولی اگر شما فقط کمک مالی میکنید بهشون خب برای این کمک نیازی نیست که حتما باهم تو یه خونه زندگی کنید میتونید زندگی شخصی خودتون رو داشته باشید و به اونا هم کمک کنید و هرروز هم میتونید بهشون سر بزنید.

خرید خونه دو طبقه بهترین پیشنهاده به نظرم.

موفق باشید

 

 

من اصلا با همچین مسئله ای کنار نمیام وقبولم نمیکنم .تازه همون واحد های جدا هم عواقب خوبی نداشته .کم ندیدم زندگی هایی که به خاطر این مسئله بهم خورده. دختر دایی من اوایل ازدواجش خونه مادرشوهرش زندگی کرد چه بلاها که سرش نیاوردن.تازه فامیلم بودن .خیر ندیده ها انگار کلفت آوردن.یه روز زن داییم میره خونش میبینه بقیه نشستن به حرف زدن این بیچاره داره واسشون غذا درست میکنه .خودش مقصر بود ولی بیشتر شوهرش پشتش نبود و طرف خانوادشو میگرفت. خدا روشکر جدا شد وکلا دیگه تهران نموند با شوهرش رفتن شهرستان. الآن زندگیش خوبه ومهمتر از اون به آرامش رسیده.

به نظرم این خانوم (دختر بختیاری) ترشیدس و خیلی افاده ایه...

اینکه کسی پیدا میشه که شرایط شمارو بپذیره بله ممکنه.
همه چیز به مدیریت شما بستگی داره چقدر زیادن کسانی که از خانواده ها مستقلن ولی باز شدیدا مشکل دارن حتی به قطع روابط منجر شده.
خانم زیر 30 سال و جوانی رو میشناسم خیلی عالی با خونواده همسرش کنار میاد مجزا هستن ولی در کنار هم.آقا پسر نه تنها مادر بلکه خواهر و برادرهاشم همه جوره؛ مادی و غیر مادی حمایت میکنه درسته اون خانم آدم خوش قلبیه ولی آقا پسر هم باسیاسته نه تنها همسر بلکه خانواده همسر رو به شدت حمایت میکنه مادی و غ مادی
مثلا اگر خانواده همسرش هوس کنن از شهرستان بیان دیدنشون از هزینه بلیط هواپیما تا تهیه مایحتاج و سوغات رو به عهده میگیره یه جورایی میخوام بگم خانم از نظر مادی و معنوی کمبودی نداره پس شکایتی نمیکنه
از اونطرف هم مادر شوهر بخصوص با وجود اینکه عروس خویشاوندی اینجا نداره براش کم و کسری نمیذاره از پرستاری تا الی آخر مثلا تا تولد فرزندشون تمام کمک هایی که نیاز بود رو مادرشوهر انجام میداد با اینکه هنوز تو جامعه ما مرسومه این کمک هارو مادرزن انجام بده ولی مادرشوهر واقعا به چشم دختر به عروس نگاه میکنه.
به نظرم شما نقش خیلی مهمی داری. همسر اگه آدم سالم و نرمالی باشه تا جای کمبودی حس نشه معترض نمیشه.
باید یه سری مهارتها رو خیلی بیشتر از بقیه یاد بگیری.اینکه بخاطر زندگی نامستقل کسی متعرض حریم همسر و خانوادت نشه.خدای نکرده دخالت و مزاحمت و بی احترامی اتفاق نیفته.حریم ها رعایت بشه.به بهانه حرمت والدین در حقوق همسر و فرزندان کوتاهی نکنی مطمئن باش اگر حریم ها رعایت و وظایف انجام بشه برای همسرتون جای کم و کسری نذارید تنش ها به حداقل ممکن میرسن در غیر اینصورت اگر فرسنگ ها فاصله داشته باشید و حتی سالی یه بار رفت و آمد باشه از همون رابطه محدود هم حرف و حدیث های زیادی درمیاد که منجر به جنگ جهانی میشه.
حالا من از شما یه سوال دارم من در علوم پزشکی تحصیل کردم و جدیدا به برنامه نویسی اندروید علاقمند شدم ولی نمیدونم آموزشش رو از کجا شروع کنم اطلاعاتم از کامپیوتر معمولیه و نمیدونم در چه دوره هایی باید آموزش ببینم؟ به آموزشگاه مراجعه کردم ولی باراهنمایی هاشون بیشتر گیج شدم ممنون میشم پاسخ بدید.

سلام

سلام.من تویه خونه دوطبقه باپدرشوهرومادرشوهرم زندگی میکنم وهمسرم هم تک پسرهستندودوتاخواهردارن که ازدواج کردن.نگران نباشین تازه خودمم پرستارم واکثراخونه نیستم

بستگی به مادرت داره 

وا این یعنی چی دیگه؟!! اگه کارت خوبه و خانواده ات هم اهل تجسس و حرص درآوردن و دستور دادن به عروس و روزش رو سیاه کردن نیستن حتما که قبول میکنن خیلی ها..البته بهتره خونه دو طبقه باشید که یه طبقه وسایل عروس جدا باشه..اینطوری خیلی بهتره..و خیلی ها با همین شرایط ازدواج میکنن..2تا خواهرهای من الان خونه پدر شوهر البته طبقه بالاشون هستن..اوضاعشون هم خوبه..

اگر امکانش باشه که مثلا در یک ساختمان و دو طبقه مجزا باشه چرا نه 

خیلی بستگی به شخصیت شما و مادرتون داره

اولا ماهی سه چهار میلیون درامد انچنان بالایی نیست که میگی وضع مالی عالی ای دارم اونم واسه خرج دو تا خانوار. دوما هیچ دختری حاضر نمیشه اول زندگی خودشو به دردسر بندازه ادم دلش میخواد تو خونه خودش لباس راحت بپوشه و با همسن و سالای خودش رفت و اومد داشته باشه و هر چی دلش خواست بخوره اگه خواست با شوهرش رابطه داشته باشه عالم و ادم خبردار نشن و احترام ها حفظ بشه. در یه صورت میتونی یه دخترو بیاری تو اون خونه که با پدر مادرت زندگی کنه اونم اینه که بری از ده طبقه پایین تر از طبقه خودت دختر بگیری.

مواظب باشید. بعضی دخترا فقط میخوان شوهردار بشن. یهو هوایی میشنو قبولتون میکنن ولی بعدش پشیمون میشن و کم میارنو میزنن زیر حرفشون. یک نمونشو از نزدیک دیدم که اینو میگم.

اگر دوسش داشته باشم بله باهاش ازدواج میکنم .
آدم وقتی بچه دار میشه مجبوره جلوی بچش همونقدر مراعات کنه که جلوی پدر و مادر شوهرش مراعات میکنه (مثلا پوشش و ...)اگه خونتون جدا بشه هفت هشت سال دیگه با بزرگ شدن بچتون باز از بعضی لحاظ محدود میشی . پس این نمیتونه دلیل مهمی برای رد کردن خاستگار باشه  ...برای من که اینطوره .

سلام انشاالله که همه جوونها عاقبت بخیرشن ماهم جزو اونها...آقای محترم این سوال شما فقط وفقط بستگی به دختر مدنظرتان داره!چون الان ب شخصه من خودم تو خانواده کم جمعیتی بزرگ شدم و دختر نق نقویی نیستم و مطمئن هستم اگر همچین موردی باشه راضیم کنار خانواده همسرم بدون هیچ منت زندگی کنم و حتی کارهاشونم انجام بدم!چون قبلنم همچین چیزی بود پدربزرگو مادربزرگم مسن بودند و من تنها بدون هیچ چشم داشتی و بارضایت قلبی کارهاشونو میکردم حتی مادربزرگم رو حموم میبردم...کاش هنوزم بودن!متاسفانه در قید حیات نیستن!درکل من ب شخصه فکرمیکنم اگه دختر ازنظر ثواب و اینها به این قضیه نگاه کنه براش خیلی راحته زندگی کنار خانواده شما...البته شماهم بایستی بیش از بقیه به همسرت توجه کنی که او خدای نکرده افسرده نشه ک باوجود زندگی کنار شماو خانواده تان احساس ناراحتی کنه!انشاالله خوشبخت شی بایکی ک لایقتون هست...موفق و در پناه حق باشین :-)

سلام برادر عزیزم

نظر پددو مادرتم بپرس شاید کمکت کنه پدرو.مادر شما که پسر خوبی مثل شما تربیت کردند حتما میتونند راهنماییت کنند.خدا به پدرو مادر شما سلامتی و طول عمر و به شما همسری لایق و با ایمان عطا کند.

به نظر من در این مورد اصلا نمیشه احساسی تصمیم گرفت. حتی دختری که این شرایط رو قبول میکنه بعدا پشیمون میشه و یا زندگی رو به کام بقیه تلخ میکنه یا تحمل میکنه و زندگی خودش زهر میشه. حتی اگه پدر و مادر همسر چه زن چه مرد فرشته هم باشن باز با این زندگی که همه در یک خانه مشترک هستند حتی خونه دو طبقه باعث میشه حرمت ها در یه سری مسایل شکسته بشه . خاطرات خوش پاک میشه اما خاطرات تلخ همیشه گوشه ذهن آدم باقی میمونه. از قدیم گفتن دوری و دوستی.

نه حاضر نیستم به هیچ وجه حتی اگه علاقه داشته باشم .حتی تو یه ساختمان هم نه . این مورد خط قرمزه بدجور . حتی اگه دختری قبول کنه این شرایط رو پس فردا دودش تو چشم خودتون هم میره و نتیجه اش رو میبینید 

تا حد زیادی به رفتار والدینتون بستگی داره

سلام

از تو یه خونه زندگی کردن که بگذریم از طرز حرف زدن شما راجع به همسر آیندتون نمیشه گذشت!بی شک نههههههههههههههه

به منفی نگرها：سلام!جسارتا چرا جوون مردم رو مضطرب و پریشون می کنین؟من خودمم تک دخترم تو نازونعمت بزرگ شدم منم زندگی پر از آرامش میخوام اگه همچین خاستگاری داشته باشم اگه تمام شرایطشون مطابق معیارای من باشه چه فرهنگی چه عقیدتی چه اخلاقیو...حاضرم تو ی خونه باپدرمادرایشون زندگی کنم!چرا آخه انقدر به پدر مادر بدبین هستین؟خب اونها هم مثل پدرومادر شماهستند!لطفا باحالت جبهه گیری نگاه نکنین فقط ایشون باید به همسرش اطمینان بده ک زندگی با پدرمادرشون باعث نمیشه توجه ایشون ب خانمش کم شه یا خدای نکرده دخالتی پیش بیاد ک اینم باز برمیگرده به رفتار باسیاست و منصفانه مرد!ایشالا ک مشکلتون حل شه  

من که عمرا حاضر باشم همچین زندگی داشته باشم ، اصلا تو بگو طرف ده میلیون حقوق داشته باشه ، چون ادم خیلی هاتی هستم و هرلحظه که اراده کنم باید نیاز جنسیم برطرف بشه ، باید مدام عشوه های سکسی و غیرسکسی بیام برای شوهرم ، همش دستم رو آلتش هست ، همش دارم قربون صدقه میرم ، یعنی یه زندگی خیلییی خصوصی دارم.اگه این کارارو نکنم دیوونه میشم حتما

من تجرشو دارم و اصلا هم مثل مادرم نیستم که این همه صبر وتحمل داشته باشم که حداقل هفته یه بار مادر شوهرم و خواهرشوهرم تیکه ای بارم کنن و دم نزنم.مادربزرگم مادربزرگ خوبیه ولی مادرشوهر خوبی نیست منو و برادرم زیاد از این مدل زندگی راضی نیستیم،مشکلات اینجور زندگی ها خیلی بیشتر از اون چیزیه که نشون میده و همیشه یه طرف باید کوتاه بیاد تا بشه چند صباحی زندگی کرد

 به "به دختر بختیاری"                   🔊" کنار دری وریات اسمتو بنویس                        به" حسین حسینی "                     مرسی از شما نه فقط واسه جوابتون، به خاطر شخصیت و جنتلمن بودن شما (اینکه تحمل نکردین)، مرررررسی

یه چیزی یادم رفت برادر عزیزم

اگه دوتا خونه باشه یعنی دوتا خونه نزدیک بهم یا یه خونه دو طبقه باش میشه یه کاریش کرد
...
ولی میدونی داداش بنظر من شما خیلیم خوبید مردی که بفهمه پدر و مادر چیه حتما احترام همسرشم نگه میداره

مشروط براینکه از مادرشوهرم و پدرشوهرم ارث خوب و دهن پرکنی بهم برسه با پسر عروسی میکنم و ولی قبل ازدواجبایداین شرط رو پسر انجام بده وگرنه کی حال حوصله یه پیرزن نق نقوی پوشکی رو داره اونم تواین دوره زمونه

خیلی خیلی خیلی به اینکه خانواده خانمتون چند نفره و چند تا پسر و چند تا دخترن و آیا تجربه تلخی از این مورد و شبیه به شما تو ختنواده شون یا حتی تو فامیلشون دارن یا نه؟ خانواده شون مرد سالار بوده یا زن سالار؟(مرد سالار باشه بهتره یعنی مادرش حرف باباشو گوش کنه و دختر هم قانونشه که بیشتر پواقع جفت مامانشه) ، دختر خانم چقدر سطح تحصیلات دارن و درکشون در مقابل با مدرکشون چقدر هست؟(هر چه درک از زندگی در مقابل مدرک بیشتر بهتر) ، خانمتون چقدر احساسی و عاشقی و گرم مزاج هستن؟ خونه خودشون در مقابل خونه شما که چقدر تفاوت متراژ و... داره و آیا راضیش میکنه که طبقه بالا یا پایین این خونه با این شرایط پدر و مادرتون باشن؟و آیا احساست و مزاجشو میتونه متصور بشه تو این خونه ارضا کنه؟

خیلی خیلی خیلی و بازهم خیلی بیشتر به این بستگی داره که چقدر ایشون رو دوست دارید و چقدر حس میکنن که شما ایشون رو دوست دارید.(عشق بنظر من ارزششو داره)

به سوال کننده:
شما لحن بیانت طوری که انگار متوجه نیستی ازدواج یعنی چی؟ لطفا در این زمینه کمی فکر کن.. طرف مقابل شما حق داره درباره محل زندگیش و مستقل بودنش تصمیم بگیره.. من ندیدم مشاوری یا روان شناسی زندگی با پدرشوهر مادر شوهر رو تایید کنه... اکثرا میگن پردردسر و سخته...
ضمنا لازم نیس توئ یه خونه باشید خونه نزدیک هم بگیرید!
ولی خب دخترهایی هم هستند که شاید قبول میکنند.. منکر نمیشیم .. بستگی داره خواستگاری کی بری...

این قسمت صحبتهای کابوی تنها خیلی مهمه که گفته :
"الان این آقا پسر سوال کننده باید توضیح بده
که برنامش چیه
منظورش از اینکه با پدر و مادر زندگی کنه چیه
یک موقع میبینی خونه پدر ومادر مثل خونه های ویلایی هست که سه تا خانواده هم توش زندگی کنند هست یا یک موقع می بینی آپارتمانی هست خب تو آپارتمان نمیشه پس ای کاش سوال کننده شرایطش میگفت
بعد هرپدر و مادری شبیه هم نیست یک پدر و مادری مثل زبون بسته هستندو خوب که اگر عروس جلوشون یک لقمه غذا گذاشت اون مثل دختر خودشون می بینن یک موقع هم مادرشوهر میذاری تو گاوصندوق درو میبندی اما باز فتنه راه میندازه"



اما من این یه نکته رو هم خواستم بگم که بعضی دخترا با وجود داشتن یه مادرشوهر گل و مهربون و... بازم دوست ندارن نزدیک مادرشوهر یا هر فامیل دیگه ای باشن. کلا بعضیا تنهایی رو خیلی دوست دارن مثل من. من خودم زیاد با فامیل راحت نیستم. نه اینکه اهل مهمونی نباشم ولی اصلا تحمل زندگی با فامیل برای مدت طولانی رو ندارم. چون همش باید مواظب باشم یه چیزی نگم طرف بهش بربخوره یا یکاری نکنم که از نظرش مسخره باشه یا هرچی. کلا راحتی من گرفته میشه و مجبور میشم ملاحظه مادرشوهر و پدرشوهر رو بکنم. درصورتیکه این حق منه برای چند سال هم که شده، یعنی قبل از بچه، با شوهرم تنها باشمو برای خودمون زندگی کنیم. من خودم مامانو بابا دارم و باید هواشونو داشته باشم. شوهره هم همینطور ولی هر چیزی یه حدی داره..

هرچی میخوام اینو نگم...ولی نمیشه...
آقای سوال کننده بنظر میرسه پدر و مادرت برات مهمتر از همسر آیندتن. این خیلی آزاردهندست. با پدر و مادرتون کنار بیایم با خود جنابعالی نمیشه کنار اومد.
(این برداشتیه که از رو جملاتت کردم).

سلام باخوندن پیامتون خندم گرفت...:-) بامزه توصیف کردین!اما به کلی حرفهاتونو قبول دارم.ایشون درست عرض میکنند!موفق باشین

ب نظر من کسی مثل شما که به خونوادش تعهد داره خیلی میتونه قابل اطمینان باشه برا یه دختر

اولا وعض مالی تون ببخشید ولی معمولیه و کلمه عالی یکم واسه حقوق سه چهار تومن سنگینه

به حامد خیلی قشنگ کامنت میذاری خوشمان آمد از شما

به حورا و بانو لیلا: خوشحالم که همفکریم

به کابوی تنها:
مجددا بهتون تذکر میدم، از نظر من مهم نیست بقیه رو چطور خطاب میکنید، اما شرط ادب در لغت فارسی استفاده از دوم شخص جمع در خطاب کردن افرادیه که با شما صمیمی نیستند. بنابراین بنده شما هستم و نه تو، این یک

دو اینکه مشکل حضرتعالی هم اینه که تصور میکنید تنها کسی که در این جمع تجربیات عینی داشته شمایید و بقیه تو یه اتاق ایزوله و یا تو گلخانه بزرگ شدن که هیچ مشاهده یا تجربه واقعی نداشتن!! این حس عقل کل بودن جایی که انتظارش رو هم ندارید بدجوری به ضررتون تموم میشه...

سه اینکه چرا به جای الفاظ عامی ننه دختر و جر میدم و کلفت و ... از چند کلمه مناسبتر و درخورتر استفاده نمیکنید که مخاطب شما رو با همون طیفی که توصیفشون میکنید اشتباه نگیره؟!

چهار اینکه من هر دو مورد رو که زندگی غیرمستقل به جای خوب یا بد ختم شده زیاد دیدم اما قطعا امار زندگی هایی که دچار مشکل شدن بسیار بالاتر بوده و در مواردی که مشکلی نبوده یا عروس شخصیت تو سری خو داشته و اعتراضی نداشته و یا سوخته و ساخته و دم نزده...

پنج اینکه هرچند این مورد به کرات تجربه شده اما برای همه چیز نیاز نیست که تجربه کنید و بعد نتیجه بگیرید، گاهی رجوع کردن به عقلانیت و منطق هم میتونه همونقدر مفید باشه و علم روز هم داره به همین ثیبت میره که بدون انجام آزمایشات روی زمین، نتیجه پیش بینی بشه تا هزینه ها به حداقل برسه و این اساس لم شبیه سازیه اگه باهاش اشنایی داشته باشید.

روانشناسان ده ها دلیل برای نامناسب بودن زندگی مشترک با والدین ذکر کردن که با یه سرچ گوگل میشه دید. حالا موردی هست که اجباری وجود داره مثلا عدم امکان اجاره حتی یک اتاق مستقل یا از کارافتادگی والدین و نیاز به مراقبت و نداشتن توان مالی کمک گرفتن از پرستار که خب وقتی بحث اجباره دیگه کسی از انتخاب حرف نمیزنه. صحبت سر وقتیه که الزامی به این کار نیست و میشه انتخاب های بهتری هم داشت.

هانی خانوم خیلی قشنگ توضیح میدین

به انشرلی با مو های مشکی

من خودم تجربه زندگی با مادر شوهر و خواهر شوهر دارم برای ۴ سال اولش که شناختی از اخلاق هم نداشتیم شاید کمی  ناراحتی داشتیم ولی بعد خیلی خوب و خوش بودیم که حتی من دوست نداشتم مساافرتم با همسرم تنها برم الانم که از انها دور شدم بسار دلتنگشان می شوم.اگر خانواده خودتون با همسرتان رفتار خوبی داشته باشند مطمئن باشین خانمی هست که با شما در این شرایط زندگی کند.البته به نظر من به حای اینکه روش سنتی برای انتخاب همسر  انتخاب کنید بهتر است با کسی ازدواج کنید که هم شما ایشان را دوست داشته باشین هم ایشان شما را انوقت در کنار هم از پس همه مشکلات بر می ایید.موفق باشید.

به شدت با هانی موافقم آفرین به شما

من راضیم به زندگی کردن با خانواده همسرم ...دلیلش هم اینه که من خودم مادر دارم و میفهمم تنها شدن و استرس کشیدن برای مادر و پدر وقتی تنهان چه معنی میده !!!کسی که بخواد واقعا زندگی کنه و درک بالایی از این موضوع که پدرو مادر همسرشو مثل پدرو مادر خودش بدونه و بدونه اونا هم عمری واسه بچشون زحمت کشیدنو زمان پیری بهش احتیاج دارن داشته باشه هیچ مشکلی نخواهد داشت !!!حاضرم با کل خونوادشم زندگی کنم تو یه خونه با وجود اینکه تک دخترم ، ولی فقط دوست داشتن و ارامش تو زندگیم باشه .یکمی کافیه مهربون باشیم ...شما هم هیچ وقت خونوادتو بخاطر همسرت زیر پا نزار چون کسی که خونوادتو زیر پا بزاره یه روزم تو رو زیر پا خواهد گذاشت !

به کابوی تنها:
واقعیتهای متاهلی رو من تجربه کردم نه شما. اینطور که فهمیدم شمایی که از واقعیتهای ازدواج و تاهل میگین خودتون مجردین.
هم من و هم پدرم گفتیم پسر مناسب اینجوریه و اونجوری. من اولویتهام رو مشخص کردم و اینکه شوهرم به خونوادش وابسته نباشه یا خونوادش به اون وابسته نباشن از مهمترین فاکتورها بود برام. به اینکه خودم هم کیم و در چه سطحیم توجه کردم تا یوقت زیاده خواهی نکرده باشم و دنبال یه مرد رویایی سوار بر لامبورگینی سفید نباشم! و مثل پسرهای پرتوقعی که آرزو دارن زنشون تمام و کمال باشه و هیشکیو تحویل نمیگیرن نترشم.
حالا نمیدونم زئوس از اون بالا یه جرقه زد... چی شد...که شوهره ایده آل از آب درومد و تمام ویژگیهای مد نظر من و خونوادم رو حتی بیشتر، داشت.
یادم نمیاد جایی مخالف این صحبتهاتون در کامنت آخرتون که خطاب به منه چیزی گفته باشم. همه جملاتش درسته. نمیدونم چرا اون حرفا رو بمن زدین... من کجا خلاف اونا رو گفتم؟!؟

از دو کاربری که بنده لطف داشتن (tina khanoom و شهلا شهلای عزیز) متشکرم.

به کابوی تنها:
آهان شما در کل میگین باید بعضی جاها کوتاه بیایم و سخت نگیریم. منم دقیقا همینطور فکر میکنم. فقط بعضی دخترا مثل من تو بعضی چیزا اصلا نمیتونن کوتاه بیان. بعضی دخترای دیگه هم بااینکه براشون سخته، میتونن کوتاه بیان و با شرایط این آقا که خصوصیات خوب دیگه ای هم داره کنار بیان. معیارهای هرکس متفاوته. من و بعضی دیگه از دخترایی که نظر دادن گفتیم هیچجوره نمیشه ولی بعضی دیگه هم میگن چرا که نه...
بنظرم منو شما با هم موافقیم و داریم یه حرف رو میزنیم. خخخ

هیچی برا یه زن وحشتناکتر از نیس که مجبور شه تو چنین شرایطی زندگی کنه واقعا سخت و عذاب اوره 

اطرافیانم زیاد هستن که با خانواده پسر تو یک خونه مشترک و یا دو واحد مشترک اما تو یه ساختمون زندگی میکنن و ۹۹ درصدشون مشکل دارن 

بله قبول می کنم

خوش به حال پدرومادرت که چنین پسری دارند کاش پسرمن هم قدرمنو پدرش روبدونه افرین به شماایناامتحان شایدبهواسطه این شرایط خدازندگی خوبی نصیبتون کنه بالاخره یک در۱۰۰۰یکی پیدامی شه باشرایط شما کناربیاد پس چه خوبه که هم دنیاروداشته باشی هم اخرت بازام افرین