خانواده برتر

عزیزم تو فعلا برو درستو بخون موقع انتخاب رشته به این مساله فک کن.

بابا اونا همو دارن. اولش که اومده بودم دانشگاه یه چیزی به اسم آشیانه ی خالی برامون گفتن و گفتن طبیعیه. قرار نیست پدر و مادرت همه اش فکر تو باشن. تو مستقل شی اونام وقت میکنن به خودشون برسن یخورده

سلام خواهرخانمی.اولاکه اندکی؛ هم ازتواتاقت هم ازتو موبایلت بیا بیرون که اختلاط کنیم.بعدشم میدونی من چه تصوری ازاتاقت دارم،یه اتاق تقریبا تاریک باپنجره ای که پرده داره بعدشم شماپردشوکشیدی که نورآفتاب مهتاب نیادتو.فکرنکنم رنگ کاغذدیواری اتاقتم خیلی روشن باشه.بعدشم لامپای اتاقتم رنگی وکم نوره.خب دیگه گفتیم خندیدیم کافیه دیگه،حالابریم سراصل مطلب.میگم من وشمایه وجه اشتراک داریم منم کمی تاقسمتی نورکم روترجیح میدم،میدونی چرا؟واسه صرفه جویی درمصرف برق.جان خودم.سرهمین قضیه بامادرجان اختلاف داریم.ایشون روشن میکنه من پشت سرش خاموش.مادرم روشنایی رودوست داره.بعدبا زبون شیرینش میگه آخه من ازدست توچیکارکنم که خونه روکردی تاریک خونه عکاسی!مثل مادرشماوهمه مادراباهام دعوانمیکنه ولی یه وقتایی تذکرات بجاومهمی بهم میده وچقدر برام شیرینه.وقتی کنارمادرهستیم خیالمون راحته که یاخطا نمیکنیم یااگربخوایم مرتکب خطایی بشیم مادرهدایتمون میکنه ونمیزاره به خطابریم.دلمون که میگیره مادرهست غصه دارکه میشیم مادرهست نگران وبیقرار که میشیم مادرهست ناخوش احوال که میشیم مادرهست تنها که میشیم مادرهست وقتی از چیزی میترسیم مادرهست وقتی سرگردانیم مادرهست.فرقی نمیکنه پدرهم همه این نقشها رو داره.اینها کوچکترین حسنهای کنارپدرومادربودنه.شماکه انقدر دوسشون داری،براشون ارزش و احترام قائلی،نگران تنهاییشون هستی قطعااینوهم میدونی که تمام دلخوشی ودلگرمی وامیدو انگیزه پدرومادرشما؛وسلامتی و سرافرازی شماست وهمه اینها وقتی بیشترباعث آرامششون میشه که درکنارشون باشی.پرواز خیلی لذت بخشه اماوقتی لذت بخشترمیشه که درکناردو فرشته مثل پدرومادربال برای پروازباز کنی که قطعابااین پروازبه اوج میرسی.نمیدونم به چه دلیلی گفتی ازبودن کنارشون لذت نمیبری ولی اینوبدون خیلیا حاضرن تمام زندگیشونوبدندفقط یک لحظه کنار پدرومادرشون باشندفقط یک لحظه.به چهره مهربونشون خیره شووتمام زحمات بی منت وبی دریغی روکه برای به ثمرنشتن شماکشیدندبه خاطربیارانوقت اشک توی چشمات جمع میشه وبه دستهای هردوشون بوسه میزنی وانوقت چنان حال خوبی بهت دست میده که قابل توصیف نیست.کنارشون باش وازبودن کنارشون لذت ببرو اجازه بده اونهاهم ازبودن کنارتو لذت ببرندکه درآینده خاطرات خوبی ازکنارپدرمادربودن برای فرزندانت تعریف کنی.یه چیزایی بودنشون یه نعمت بزرگه نبودنشون یه حسرت جانسوز..

مگه مرغی پرواز چی چی

دوست عزیزم سلام.....من دقیقا شرایط تو رو دارم با این تفاوت که 20 سالمه و دقیقاااااا متوجه منظورت هستم....منم نمی دونم چه کنم ؟؟؟تک فرزندم...دوران دبیرستان شاگرد اول نبودم ولی جزو 5 نفر اول کلاس بودم ....بابا تیز هوشانی بودم ....منم یه سال موندم پشت کنکور....ولی یه کار عجیب کردم....یه کار که مطمئنم غلط بود ...تصور دوری از پدر و مادرم برام سخت بود....یا این که اونا بدون من می تونن زنده بمونن...تا این که سر کنکور سال یه کاری کردم که همه هنوز درتعجبن که چرا چنین شد؟؟!!!! الانم پیش پدرو مادرمم هستم و دوسشون دارم ولی از بودن کنارشون راضی نیستم چون کلا زندگیم متفاوت از اونی شد که تصور می کردممم...اصلااااا حال خوبی نیس ....همش منتظر یه اتفاقم که زندگیمو عوض کنه.....دوستان شما اگه جای من بودین... به کنکور دوباره فکر می کردین؟؟؟الان پرستاری می خونم.....چه کنم؟؟از رشتمم خوشم نمیاد.....هنوزم دکتر شدنو دوس دارم....چیزی که خودم از خودم گرفتم.......چه کنم؟؟؟؟؟ : راستش خیلی دلم می خواد تنها نباشم ولی از همه مردا هم بدم میاد

سلام آقای نجفی

سلام آقای نجفی.