خانواده برتر

تعجب میکنم که چرا نگران این مسئله هستید .الان همه مردم اکثرا بچه هاشون تک فرزند هستن.ما هشت

خواهرو برادریم.ولی خودم یک پسر تک فرزند دارم.یعنی همه خواهرا وبرادرام یا یک بچه دارن یا دوتا.واین مشکلی

روکه شما میگید .ده بیست سال دیگه شاید مشکل بچه هامون بشه.ولی هیچوقت به این موضوع فکر نمیکنم.

ادم میتونه با همکار  دوست و اشنا هم رفت وامد کنه.

منم دقیقا مشکل تورو دارم تو تنهایی خیلی اذیت میشم خودم تک فرزندم بابامم تک فرزنده یه خاله و دوتا دایی هم بیشتر ندارم که اونا هم یکیشون بچه ندارن با بقیه هم رفت و آمد نداریم حتی با فامیل های دورم رفت و آمد نداریم واقعا دیگع خسته شدم 

نویسنده ی عزیز

من برخلاف شما از یه ایل وتبار بزرگم ...وبارها وبارها حسرت یه خاندان جمع وجور وکم جمعیت رو داشتم!

آدما هیچ وقت به داشته هاشون راضی نیستن ...

میدونی عروسی برگزار کردن با 1000 تا مهمون  ویا مراسم محرم با 2000 نفر مهمون برگزار کردن یعنی چی؟!

رفت وآمد خارج از توان وناراحتی فامیلت مثلا عموی آدم که شاید بتونی سالی یه بار بهش سر بزنی ...!!!!

من یه مهمونی ساده بگیرم حداقل 30 نفر مهمون دارم !!!

عروسیداداشم بالای هزار تا مهمون داشتیم که همه هم فامیل بودن  پذیرایی از عهده کارکنان باغ خارج بود تو شلوغی پیدا نبود کی به کیه ؟منم که مسئولیت پذییییر!خخ

سکته کردیم  تا مراسم آبرومندانه تموم شه ...همیشه وقتی عروسی هایی میریم که 300 تا مهمون دارم حسرت راحتیشون رو میخورم ...

ناشکری نمیکنم خیلی هم خوبه اما دردسرهای زیادی داره ...

مثلا من همیشه یه پام بازاره یه پام مزون تا لباس های  مناسبی برای مراسم های مختلف داشته باشم ...بارها پیش اومده که عروسی اقواممون در یه شب همزمان بوده که نصف نصف میریم ...

خیلی وقتا ظهر ختم دعوت شدیم شب عروسی...خخ

عیدا رو دیگه نگو 

اصن مث پت ومت دائم از این خونه به اون خونه باز اقوام رو میبینیم وشب دوباره میریم خونشون....!!خخخ

کلا بلبشویی میشه ...

دلم خیلی وقتا تنگ میشه که تنها باشم ...

اتفاقا عروسمون  خاندان کم جمعیتی هستن مهمون کمی داشتن فقط 100 نفر مهمون اونا بود وما میگفتیم چه عالی !!!

پس گلم دغدغه تون اصن نگران کننده نی...

میتونید یه دوست خانوادگی یا مثلا یه همسایه خوب واسه رفت وآمد پیدا کنید...

سلام چرا میگید مشکلی نیست،مشکلی هست خیلی هم بزرگه.منم از دار دنیا فقط دو تا بچه ده و شش ساله دارم.حوصله شون سر میره میگن بریم خونه ی کسی ولی من هیچ کس ندارم.خانواده ی شوهرم هم بیست و چهار ساعته تو قیافه ن.شوهرم هم معتغده و اصلا خونه نیست.تنهایی چیزیه که سالهاصت باهاشم برام مهم نیست ولی برای بچه هام ناراحتم.یعنی میشه خدا در رحمتش بروی ما هم باز کنه؟خسته م خیلی خسته.کاش خدا ادمای تنهارو نمیافرید.انقد پشتمون خالیه انقد تلویزیون نگاه کردیم.انقد چیزی ماجرای جالبی برای گفتن نداریم که حتی دوستان هم حوصله مون ندارن

باز شما ۳ نفرید من خودمم و داداشم دوتا بچه ایم ازدواج کردم شوهرم قد یه طایفه فامیل داره اما من بدبخت هیچکسو ندارم عید به عید که میشه جز خونه مامان بابام و مامانبزرگم کسی دیگه ای رو ندارم کلی هم چیز شنیدم از شوهرم تازه بدتر از همه اینکه از دست شوهرم کتک خوردم فقط بخاطر بی فرهنگ بودن و نداشتن اداب معاشرت مادرم من پدرم ناشنواست ولی اداب و معاشرت داره خوبه ولی مادرم مشکل اعصاب و روان داره قرص میخوره یمدتم تو بهزیستی بستری بود اصلا اداب و معاشرت نداره برادرمم چون میبینه این وضعیت پدرمادرمه این وضعیت بی فامیلی بودنمونه میگه من اصلا زن نمیگیرم یکمم اخلاقش تنده برادر و مادرم اصلا به شوهرم یه تعارف نمیکنن یه سلام علیک خالی هم زورشون میاد بعضی اوقات همونم نمیگن میرن تو اتاق فقط بابام میشینه باهاش حرف میزنه شوهرمم متوجه نمیشه چی میگه خب دارن منو کوچیک میکنن ولی چیکار کنم شوهرمم از بی کس و کار بودن من حسابی ازم تو این سالها سواستفاده کرده از کتک و فحش و خیانت گرفته تازه سرکوفتم که ماشاالله بنظرمن ازدواج نکن یا حداقل با کسی ازدواج کن که دقیقا مثله خودت هیچکس نداشته باشه

حالا من چی بگم  که نه پدرمادرم زنده هستن نه خواهر برادر دارم  نه فامیل دلسوزی کل عید رو تک وتنها تو خونه موندم اگه بمیرم مگه جسدم بو کنه کسی بفهمه  

من فکر میکنم کسانی که توی این سایت پیام گذاشتن میتونن با هم ارتباط برقرار کنن و از تنهایی در بیان چه اشکالی داره که وقتی پیامها رو می خونیم و مثل هم فکر میکنیم و مشکلاتمون عین همدیگس با هم رابطه نداشته باشیم؟مشکل ماها تنهایی چه شخصی چه خانوادگی پس میتونیم با همدیگه رابطه داشته باشیم و جای بقیه رو پر کنیم با این کار هر چند ممکنه اول مشکلاتی باشه ولی انسان دارای تفکر و تعقل میتونه باهاش کناربیاد قطعا فقط باید بتونیم همدیگه رو پیدا کنیم و یه گروه تشکیل بدیم و همدیگه رو بشناسیم و از احوال هم خبر بگیریم و در صورت امکان رفت و امد کنیم به نظرم میشه بهش فکر کرد

ماهم خیلی تنهاییم من پدرو مادرمو از دست دادم و همسرم هم پدرو مادرش تو یه شهر دیگه زندگی میکنن..یه پسر پنج ساله داریم ولی خیلی تنهاییم هیچکی نیس خونمون مهمونی بیاد یا ما رو واسه مهمونی دعوت کنه همیشه سر این مسأله غصه میخورم با اینکه فامیل هم نزدیکم هستن ولی هیچکی رفت و آمد نمیکنه شب یلدا خودمون سه تایی بودیم نمیشه حسرت خونواده های شلوغ دارم