خانواده برتر

دختر خوب اخه چرا همچین کسیو قبول کردی؟؟ بخدا مجرد موندن بهتر از ازدواج کردن به هر قیمتیه دیگه وقتی شما 31سالته شوهرتونم حتما 30سالو دارن دیگه مردی ک تا این سن حتی سربازیم نرفته و درسم نخونده و کارم نداره خب معلومه آدم بی مسوولیتیه تورم بخاطر حسادت و عقده های خودش تحقیر میکنه واقعا ب آینده زندگیت با این آدم خوب فک کن

بنظرم تو زندگیتون خلأ وجود داره

انگار خیلی با تنهایی مشکل داشتین که با همچین فردی ازدواج کردین. خیلی اشتباه کردین...اولش که مطلبتون رو نصفه خونده بودم پیش خودم میگفتم تحصیلات که اونقدر هم مهم نیست. همسر صد در صد ایده آل هم که پیدا نمیشه، ولی تا آخر که خوندم خیلی تعجب کردم. چطور با این آدم ازدواج کردین؟

این طور که نوشتین معلومه فقط میخواستین شوهر داشته باشید و هیچ چیزی رو در نظر نگرفتین الان ما به شما چی بگیم . وقتی کسی اندازت نیست دست به اندازه های خودت نزن

فقط علت ازدواج تون با ایشون رو بفرمایید ذاکر شوید تا من بیشتر دهنم از تعجب گشاد تر نشده

سلام.لطفا پسش یک مشاور خوب و مورد اطمینان برید تا کمکتون کنه،خوب میتونن کمک کنن

سلام. کاری به درست یا غلط بودن انتخابتون ندارم ولی شما رفتی دانشگاه و لیسانسِ یه رشته ایو گرفتی. یعنی توی یه رشته ای تخصص دارید. دقت کنید! فقط تو یک رشته! پس ربطی به فهم و درک و نحوه ی زندگی نداره. اینو گفتم که بدونید درس و دانشگاه و مدرک رو ربطش ندین به زندگی. چون تو اکثرِ دانشگاه های ایران نحوه ی درست زندگی کردن رو به کسی یاد نمیدن که بخوایم بگیم مدرک توی شعورِ طرف تاثیر داره! شوهرتونم فکر نکنم بدونه شما از حرفاش ناراحت میشی. اگر با آگاهی به اینکه ناراحت میشید اون حرف ها رو میزنه بحثش جداس ولی اگر احتمال میدید که شوخی میکنه، مستقیم به خودش بگید که از فلان حرفت ناراحت میشم. اونم اگر آدمِ درستی باشه، نباید دیگه تکرار کنه

میگه شما لیسانس خانه داری داری میخواد دست پیشو بگیره پس نیفته😂😂😂

با سلام و احترام

فقط مشاوره میتونه کمکتون کنه.

مشکل تو و شوهرت اصلا تحصیلات نیست. مشکل تربیت ناصحیح شوهرت از اول بوده . برای همین هست که نیشش بازه. 

من کاری به مدرک تحصیلی ندارم اصلا.... خونه و ماشین هم هیچی... سرباااازی نرفته... کار درست حسابی هم نداره... سابقه اعتیاااااااد اخهههههه.... بعد با این توصیفاتی که ازش کردی باز میگی از لحاظ اخلاقی خوبه؟؟؟؟ 😨😨😨😨

عزیزم تگه فکر میکنی پسری که تو خوابم نمیدیده مثل تو زنش شده پس حالا باید قدر بدونی سخت در اشتباهی.چون احتمالا اون ادم به جای قدرشناسی باخودش میگه طرف چه عیبی داشته که زن من شده پرروتر میشه.جدی میگم این واکنش اغلب پسراست وقتی بادختری ازدواج میکنن که خیلی ازشون سره.متاسفانه البته.من راجع به رابطتتون نظر نمیدم چهون تو رابطتون نیستم ادامه یا طلاق هم به خودت مربوطه.فقط خواستم بگم پسرا اغلب اینجوری برداست میکنن نه مثل من و شما.

اخه برا چی اینجوری ازدواج کردی چرا انقد سریع عقد کردی 

با نظر فرزان موافقم

با نظر بابی  هم موافقم

اون تو خواب نمیدیده همچین زنی گیرش بیاد تو هم تو کابوس نمیدیدی همچین شوهری گیرت بیاد!!

"اینکه مدرک شعور نمیاره رو کسایی میگن که نه درس خوندن نه تلاشی کردن میگن یکم خودشونو آروم کنن"

همه رو جمع نبند. تحصیل تو بعضی از دانشگاه های ایرانی حتی بارِ علمیه بالا نداره چه برسه به اینکه بخواد باعث پیشرفت آدم تو ابعاد دیگه ی زندگی بشه.
تعصب رو کنار بذارید

کاملا درسته. افراد کمی هستن که قدر داشته هاشون من جمله همسر خوب رو می دونند. بیشتری ها تازه پررو تر میشن و اعتماد به نفس پیدا می کنند که ببین من چقدر خوبم که منو انتخاب کرده.

سلام

دختری 31 ساله ام و مدرک کارشناسی دارم. با اینکه تا لحظه آخر خواستگارای زیادی داشتم ولی اصلا هیچکدوم جور نمیشد که وصلت کنیم تا بالاخره عقد کردم . حدود 1 ساله ، اونم با آقایی که مدرک پنجم ابتدایی داره. احساس پشیمونی میکنم از ازدواجم با ایشون مخصوصا وقتایی که حرفای ناشایست یا حرکات دور از انتظارم انجام میده.

از نظر اخلاقی و ظاهری خوبه ولی هنوز نمی دونم این تفاوت تحصیلی به زندگیمون لطمه میزنه یا خیر . من که اصلا اهل فخر فروشی نیستم خودمو به رخش بکشم ولی گاهی خودش منو مسخره میکنه و میگه لیسانس خانه داری داری و از این حرفای ناشایست...

به جای اینکه من اونو به سخره بگیرم اون منو تیر باران میکنه در حالیکه خودش ماشین و خونه نداره، سربازی نرفته، کار درست و حسابی هم نداره ، بیمه نداره. سابقه اعتیاد هم داشته.

پس خودتونم متوجه شدید که توی خواب هم نمی دیده که با کسی مثل من ازدواج کنه . درسته با عشق و علاقه ازدواج کردم ولی این کاراش منو سرد کرده منو به طلاق و جدایی راهنمایی نکنید، راهکار بدید مغزم هنگ کرده

---

سلام.

کاش قبل از عقد، مشاوره و راهنمایی خواسته بودید. و الان هم در وضعیت شما بهتره به یک مشاور حرفه ای مجرب رجوع کنید.

اطلاعاتی که دادین خیلی ناقصه.

بنظر خودتون چرا خواستگارهای دیگه تون جور نمیشده؟ ارزیابی داشتین از شرایط؟ دلایلش رو خودتون میدونید؟

آیا شما اضطراری برای ازدواج داشتید؟ آیا از سر ناچاری و فشار تنهایی یا جنسی به این خواستگار جواب مثبت دادید؟

توضیح ندادین "از نظر اخلاقی خوبه" یعنی چی؟
اگه از لحاظ اخلاقی خوبه پس چرا به شما طعنه میزنه و مسخره و تحقیر میکنه؟

با عشق و علاقه ازدواج کردین یعنی چطور؟ چی شد به هم علاقمند شدین؟ چرا علاقمند شدین؟ مثلا به خاطر ظاهر خوبشون یا دلایل دیگه؟

شما یکسری ویژگیهایی از ایشون برشمردید، و گفتید "به جای اینکه من اونو به سخره بگیرم بخاطر اینها..."، یعنی شما در دلتون ایشون رو مسخره میکنید به هر حال، فقط به زبون نمیارید! و ظاهرا خودتون رو سرتر میدونید. خب این احساس کشنده رابطه هست. من نمیدونم چطور میشه کسی نسبت به کسی  احترامی در دل قائل نباشه، اما دوسش داشته باشه؟!؟! احترام پیش شرط عشق و علاقه هست.


 ماشین و خونه نداره:
 این عیب بزرگی نیست بسته به شرایط اقتصادی که فرد در اون قرار داشته.

سربازی نرفته:
سربازی اصولا چیز جالب و منطقی ای نیست، اما به هرحال نرفتنش هم یک جور فرار و مسئولیت گریزیه اون هم وقتی کسی درس هم نخونده باشه و کار زیادی هم نکرده باشه.

کار درست و حسابی نداره:
درست و حسابی یعنی چی؟ یعنی با حقوق بالا؟ یا یعنی کار ثابت و ایمن؟ با مدرک پنجم ابتدایی اصولا غیر از تجارت و کار آزاد خوب، کارهای زیادی نمیشه کرد. اگه طرف باهوش باشه و بلندهمت ممکنه کارش بگیره تو تجارت حتی بدون سرمایه اولیه. ایشون باهوش هستند؟ بلند همت هستند؟ احتمالا با توجه به جمیع اوصاف خیر.

بیمه نداره:
چرا دنبالش نرفته؟ بی مسئولیتی؟

سابقه اعتیاد داشته:
دلیل معتاد شدنشون چی بوده؟ چطور ترک کردن؟
این که این سابقه رو دارن نشونه خوبی نیست. اما اینکه موفق شدن ترک کنن نشونه خوبیه. به شرط اینکه واقعا ترک کرده باشن. احتمال داره برگردن. حواستون باشه!

خب موارد منفی ایشونو بیان کردید، اما موارد مثبت رو نه. در ضمن عیب های خودتونو نگفتین. یعنی شما هییییییییچ ایرادی نداشتین؟! صرف اینکه لیسانس داشتین یعنی از ایشون بالاتر هستین؟ اگه چنین نگرشی داشتین پس با چه منطقی با ایشون ازدواج کردین؟؟؟؟؟

شرایط خانوادگی شما و ایشون چطور بوده؟

من گمان میکنم ریشه اصلی مشکلات همسرتون خانواده نابسامان بوده باشه. و احتمالا ایشون به بلوغ های لازم برای ازدواج نرسیده اند. اگر ایشون یکدوره مشاوره کامل برن، شاید خیلی از این مشکلات مثل  مساله کار و مثل اخلاقیاتی که شما رو آزار میده حل بشن. البته به این شرط که "خودشون مایل به شناخت و تغییر خویش باشند."

همسرتون باید متوجه بشن که اگر کمبودهایی دارن، به صورت عقده بروز ندن، بلکه با خوبیهای دیگه جبران کنن. و اصولا باید نقاط ضعف و قوتشون رو بشناسن. شما هم همینطور

 با مطالعات گسترده روانشناسی میتونید نسبت به خیلی مسائل آگاه بشید و دید واقع بینانه پیدا کنید. و اوضاع رو بهتر کنید. کاش ایشون هم برای مطالعه و آموختن و فهمیدن بیشتر، شوق چیدا کنن. دانش کلید اصلی هر تغییر مثبتیه.

به نظرم حتما حتما حتما هم سراغ مشاور خوب برید و هم کتابهای زیادی درباره ازدواج مطالعه کنید.
 عروسی رو هم به تعویق بندازید تا این مسائل حل نشده به فکر عروسی نباشید.

نسبت به جدایی هم گارد زیادی نداشته باشین.
یک ازدواجِ بد، بدتر از ازدواج نکردنه. یک جدایی زودهنگام بهتر از یک عمر تحمل بدبختی و اختلاف و عذاب و بدبخت کردن چند تا بچه بیگناهه!

در ضمن یادم رفت بگم، تفاوت تحصیلی زیاد بله، به زندگی ضربه میزنه. موجب عدم تفاهم میشه.

مثلا تفاوت سیکل و دیپلم زیاد مهم نیست. تفاوت فوق دیپلم و ارشد رو هم میشه نادیده گرفت. تفاوت لیسانس و دکتری هم قابل قبوله.

اماااااااااا تفاوت پنجم ابتدایی با لیسانس دیگه خیییییلیییییی زیاده. مگر طرف تو کار و زندگی ادم خیلی موفق و شاخص و زبده ای باشه. مثل مسی و کریس رونالدو و....!!!! که ایشون ظاهرا امتیازات دیگه ای برای جبران کمبودها نداره.

فکر میکنم همکفو نیستید.

به نظر عقل و شعور آدمها به تحصیلات دانشگاهی نیست
و باز به نظرم مشکل شما فقط اختلاف تحصیلاتی نیست.بلکه شما بعد عقد تازه داری عیب های شوهرت رو می بینی و این اذیتت میکنه.
سعی کن به این فکر کنی که چه چیز مثبتی در این آقا دیدی که حاضر شدی زنش بشی و سپس همون هارو توی ذهنت برجسته کن تا عیب هاش رو کمتر ببینی.

اما در کل اگر قصد ادامه باهاش داری سعی کن به یه مشاور خوب مراجعه کنی تا راهنماییت کنه تا در آینده مشکلات کمتری داشته باشید

یکی عاقلانه ازدواج میکنه میناله یکی هم عاشقانه ازدواج میکنه میناله....واقعا مشکل در چیه؟! 

 ابیه که ریخته شده

من نمیتونم هیچی بگم چون به دوستانی که دانشگاه نرفتن خیلی برمیخوره.

ببینید خانوم قطعا نمیشه حکم کلی داد که مدرک تحصیلی و دانشگاه واسه کسی فهم و درک و شعور میاره، کما اینکه نمونه های دکتر و مهندس بی شخصیت هم کم نداریم و نمونه های بی سواد متشخص و فهمیده هم کم نیستن.
اما این یه حکم کلیه که همیشه حضور تو محیطای بزرگ و برخورد با پدیده ها و حوادث و افراد جدید، دید آدما رو گسترده میکنه و به اعتماد به نفس و تکامل شخصیتشون کمک میکنه. دکتر و مهندسی که بعد دانشگاه بی شخصیته قطعا اگه نمیرفت خیلی اوضاع ناجورتری داشت و اون آدم کم سواد متشخص هم قطعا با تحصیلات میتونست بازم بیش از این در هر حوزه ای رشد کنه.

بنابراین نباید بر اساس تحصیلات به کسی برچسب بزنیم چون تنوع زیاده اما خب در مورد هر چیزی یه حداقل هایی لازمه. ما داریم تو جامعه ای زندگی میکنیم که خوب یا بد نسل جوانش اکثرا تحصیلات دانشگاهی دارن یا دست کم برای شغل آزاد هم دیپلمشون رو گرفتن. این یعنی جو اجتماعی و فرهنگی فراهمه و تو این شرایط کسی که تا پنجم ابتدایی درس خونده خب واقعا باید روش تامل بشه که چرا؟

خب اگه ناشی از بی مسئولیتی و کم کاری خودش باشه خیلی بده
اگه ناشی از بی استعدادی باشه خب بازم لازمه با یکی هم سطح خودش ازدواج کنه
اگرم ناشی از شرایط نامساعد خانوادگیه شما بازم باید در مورد این شرایط فکر میکردید و بعد انتخاب میکردید.

از طرفی شما کلی توصیفات منفی دیگه هم ازشون کردی و فقط گفتی اخلاقش خوبه که با توجه به این رفتارا من نمیدونم منظورتون از حسن اخلاق چیه و گفتید بهش علاقه دارید که با این لیستی که از عیوبش دارید تو ذهنتون، جای سواله که چطور دوستش دارید؟!!!

-----------------------------------------------------------------------------------------------
اما تا اینجا ما فقط یه بعد قضیه رو دیدیدیم که همسرتونه.
بعد دیگه شمایید که ما تنها یه چیز در موردتون میدونیم و اونم اینه که لیسانس دارید. تو این قضیه بازم حرفه که لیسانس چی و از کجا چون واقعا متفاوته... .
اما ما نمیدونیم که شرایط ظاهری، خانوادگی و اقتصادی شما به چه صورته؟...

شرایط همسرتون در مجموع مناسب نیست اما باید دید با همین اوضاع خب شما اگه شرایط بهتری داشتی چرا انتخابش کردی؟
احتمالا علت اینه که علی رغم همه چیزایی که گفتید بازم ایشون بهترین گزینه ممکن بودن، درسته؟...

خب اگر اینطوره من بهتون توصیه میکنم به جای اینکه این همه ویژگی منفی از ایشون تو ذهنتون ردیف کنید و از انتخابتون پشیمون بشید، سعی کنید با همدیگه در مسیر رشد حرکت کنید و کاستی های هم رو برطرف کنید.

اینکه ایشون مدرک تحصیلی شما رو مسخره میکنه به وضوح ناشی از احساس کمبود اعتماد به نفس هست. شما اگه میخوای جلوی این کارش رو بگیری راهش این نیست که شما هم متقابلا تحقیرش کنی چون قطعا بدتر میشه. شما باید بهش پر و بال بدی و بهش این باور رو بدی که حس برتری نداری.

دفعه بعد که اینو گفت بهش بگو عزیزم من برای تحصیلاتم زحمت کشیدم و دوست ندارم اینطوری باهام صحبت کنی. اما واقعیت اینه که الان درس خوندن کار سختی نیست و من مطمئنم اگه تو هم شرایطش رو داشتی قطعا به اندازه من یا حتی بیشتر تو درس پیشرفت میکردی. من همینطور که هستی انتخابت کردم و دوستت دارم و باید سعی کنیم با هم بهتر بشیم و بی جهت هم رو ازار ندیم.

اینکه سابقه اعتیاد داشته خطرناکه باید حواست باشه با خورد کردنش دوباره برش میگردونی تو همون دام. پس با محبت اسیر خودت بکنش و ازش مردی رو بساز که دوست داری باشه.

حتما اول بفرستش بره سربازی و تو این مدت کمکش کن و بهش انگیزه بده که غیر حضوری سه سال راهنمایی و بخونه. با توجه به سنش براش کار سختی نخواهد بود. از طرفی چون عقد هستید خدمتش هم کوتاهتر میشه و هم میتونه تو شهر خودتون بمونه. سرباز فراری بعدا خیلی جاها به مشکل برمیخوره.

فکراتون رو بذارید رو هم و سعی کنید با هم با یه سرمایه کم یه کار خوب رو دو نفری شروع کنید. مثلا پرورش پرنده هایی مثل بوقلمون یا کبک هم کار خیلی سختی نیست و شما میتونی زود همه چیزش رو دربیاری و یاد بگیری و هم جا و سرمایه اولیه زیادی نمیخواد و میتونید از کم شروع کنید و گسترشش بدید. تو مدت سربازی هم عصرا که خونه است میتونه بهتون کمک کنه.

شما با انگیزه دادن به یه آدم و دادن انرژی مثبت بهش میتونی ازش یه چیز دیگه بسازی و پژواک این عشق و انرژیبه خودتم برمیگرده.

فکرت رو رو به جلو تنظیم کن نه گذشته. شما تو 31 سالگی و در زمان مجردی بهترین انتخابت ایشون بوده، قطعا بعد طلاق بهتر از این نخواهد بود. تلاشت رو بذار برای ساخت و موفقیت و اگه دیدی نمیشه اون وقت فکرای دیگه کن.

اگه شوهرت بالای سی سالشه میتونه سربازیشو بخره.