خانواده برتر

سلام من ۲۹ سالمه و امسال ازمون تخصص دارم  و در دوران عقد هستم.

بنظرم اگر اهدافتون به هم نزدیک باشه تحمل شرایط راحتتر خواهد بود، مثلا اگر هردو پزشک یا تحصلیکرده باشید و قصد ادامه تحصیل داشته باشید شرایط خیلی فرق میکنه تا اینکه دختر خانم خانه دار باشند و یا قصد ادامه نداشته باشند.

دخترهای هم رشته محیط کارتون بنظر گزینه مناسبی باشند و یا اگر میخواهید فشار کاری خانمتون کمتر باشه رشته های داروسازی و دندان هم خوبند.

البته من خودم با رشته مهندسی ازدواج کردم و چون دختر بودم محدودیت انتخاب داشتم ولی برای اقایون این محدودیت وجود نداره . 

سلام میشه توضیح بدین ک نارضایتی همکارانتون از چی بوده ؟و اینکه شما خودتون ایا همسر شاغل میخاین یا خانه دار؟ از قشر پزشک حتما باشن یا کادر درمانی یا حتی شغلی بغیر از حیطه درمان؟خب هرکدوم ی امتیاز مثبت دارن برای خودشون و در نهایت بنظرم  دختری هست ک با این شرایط کنار بیاد و خودش هم در کنار شما سعی کنه از شرایط استفاده کنه و ب اهدافش برسه . من ۲۳ سالمه و ب زودی طرح بیمارستانم برای پرستاری شرو میشه

سلام جناب وقتتون بخیر.

من به عنوان یه دختر 20 ساله نظر میدم . ببینید درسته شرایط شما اسون و راحت نیست و باید حتما همسری انتخاب کنید که درک و شعور بالایی داشته باشه و چه بهتر که از رشته های پزشکی یا پیرا باشه چون در این صورت بهتر میتونه شرایط کاری شمارو درک کنه و بهتر باعث پیشرفتتون بشه.

منم درحال حاضر دارم تمام تلاشم رو میکنم و قید ازدواج رو به طور کامل زدم چون واقعا نمیتونم هم هدفم رو دنبال کنم و هم ازدواج کنم چون خودتون بهتر میدونید که رشته دارو سازی رشته راحتی نیست مخصوصا واسه یه خانوم.

شما باید در جلسات خواستگاری دقیقا شرایطتتون رو با دختر خانوم مطرح کنید و از کل سختی های مسیر بهشون اطلاع بدید مخصوصا اون دوسال که باید برید مناطق محروم

متاسفانه و متاسفانه نوع تفکر عده ی زیادی از مردم کشورمون جوری شده که فکر میکنن هر فردی وارد رشته های پزشکی و دندون و دارو شد حتما درامد بالایی داره ولی نمیدونن که اینگونه افراد در سال های اولیه و قبل تخصص درامدی نسبتا کمی دارن.

امیدوارم که خوشحال و خوشبخت باشید

به نظرم شما اگه با یه خانم که پزشکی میخونن ازدواج کنین بهتره میتونه شما رو خیلی بهتر از یه دختری که سختی های این رشته رو ندیده و نکشیده درک کنه و قطعا میتونه بهتون کمک کنه که از نظر علمی هم پیشرفت کنین به هرحال زن و شوهر هم سطح باشن خب طبیعتا خیلی بهتره من خودم دانشجوی پزشکیم و اگه یه روزی تصمیم به ازدواج بگیرم یه پسر دانشجوی پزشکی با همه مشکلاتی که تو طول دوره تحصیلش خواهد داشت رو به فرد دیگه ای که همه چیزم داشته باشه ولی نتونه منو درک کنه ترجیح خواهم داد

ببینید خصوصیات اخلاقی و معیارهای انتخابی دخترا متفاوت هست... 

یه نفر ممکنه همه جوره این شرایط شمارو بپذیره و برخی هم با یکسری موارد شما نمیتونه کنار بیاد

جز با گفتگو با شخص مدنظرتون نمیتونید نظر طرف مقابلتون رو به راحتی پیش بینی کنید 

ولی درررابطه با خانم های خانه دار میشه احتمال بالا داد که شرایط شمارو به راحتی  بپذیرن ولی خانم های شاغل این احتمال ضعیف تره 

 من خودم به شخصه با قسمت خارج رفتن مخالفم چرا که از نظر اعتقادی تمایلی به کشورهای غربی ندارم پس دراینجا به مسائل اعتقادی و مذهبی هم باید توجه کنید ...البته باز نظرها متفاوته

من سنم خیلی کمتره 

نزدیک کنکورمه 

واقعا حقوقتون بعد ۱۲ سال درس و کار اینه؟

 واقعا چرا دوستای من فک میکنن پزشک شن قراره پول پارو کنن؟

 ولی فک کنم چون تحصیل و کار اولیت زندگیتونه بهتره با یه همکار و هم رشته که شرایط شما رو درک میکنه ازدواج کنین 

 و یا با خانمی که واقعا عاشق همین تا این سختی هارو تحمل کنین 

واقعا کارتون خیلی سخته خدا کمکتون کنه😟

سلام

وقتی وارد رشته پزشتی شدید باید این موارد رو در نظر میگرفتید و میدونستید از خیلی از چیزها باید بگذرید.

شما آقا هستید. اما بنده خانوم هستم. پزشکی میخونم و سختی های اون رو پذیرفتم و برنامه گرفتن فوق تخصص رو هم در ذهنم دارم. شرایط ازدواج کلا برای پزشک ها از نظر من راحت نیست. اما مهم آینه که شما تصمیم خودتون رو گرفتید و باید بگم این موارد دیگه مهم نیست.

سلام 

من یه رشته خوب در یکی از دانشگاه های خوب تهران در مقطع دکتری هستم و ۲۹ سالمه 

اگر کسی تفکر و اهدافش مثل شما همین قدر بلند باشه و موقعیت شمارو رو درک کنه قطعا بیش از چیزی که فکر کنید همراهیتون میکنه... 

 سلام وقت بخیر 

 🙂  نظر دوستان درست ولیدر انتخاب همسر شاغل  باید اینم در نظر بگیرید که بچه در زندگیتان کجا قرار دارد و چون بچه نیاز به مراقبت و توجه دارد در یک  بازه زمانی یک نفر از شما متوقف بشود در این مورد هم باید  صحبت کنید.

و خوب به نظرم با دوستانی که متاهل  وچه راضی و چه ناراضی هستند  هم مشورت کنید یه سری نکاتی وجود دارد که به نظر بی اهمیت هستند و در زندگی مشترک اهمیت خودشان را نشان میدهند . و هم اینکه آشنایی نسبی بر شما دارند و میتوانند راهنمایی کنند . 

به عنوان کسی که شرایطم تا حد زیادی شبیه شماست بله قطعا قبول میکنم اتفاقا این حجم از پشتکار و اراده برای من بسیار جای تحسین داره و یک امتیاز مثبت محسوب میشه

به نظرم دختران هم رشته ای یا رشته های نزدیک خیلی بهتر این شرایطو میتونن درک کنن

سلام

بنظر من شما فقط باید فردی و پیدا کنید که این شرایط و درک کنه

من دندانپزشکی میخونم و با فردی شبیه شرایط شما ولی ایشون هنوز تخصص شرکت نکرده بودند صحبت میکردم خیلی ابراز نگرانی میکردن از درامد پایین و این مسائل ولی من کامل درک میکنم شرایط رزیدنتی و با این موردشون واقعا مشکلی نداشتم و حتی خودمم کمک میکردم تو هزینه ها ولی به دلایل دیگه ای نشد.

سلام.به نظرم من اگه با دخترهای هم رشته مثل پزشکی و دندون و دارو ازدواج کنید این مشکل حل میشه چون این افراد خودشون هم از ۱۸ سالگی در حال درس خوندن بودن و میتونن این شرایط رو درک کنن

سلام

من زیر ۲۵ سالمه و دانشجوی سال آخر دامپزشکی هستم

طبق ملاکهای من ، مواردی که گفتین حداکثر سی درصد ماجراست 

هفتاد درصد مابقی تیپ و ظاهر و اخلاق شماست

یعنی اگر برام همچین موقعیتی پیش بیاد اگر از اخلاق و رفتار پسر خوشم بیاد قبولش می کنم در غیر اینصورت نه.

اخلاق و بلوغ شخصیت شما از مواردی که شما مطرح کردید مهمتره

مثل اینه آدم بخواد پنج سال با یک نفر بره سفر دور دنیا

هرچی اون آدم پخته تر و بالغتر باشه سفر لذت بخش تره

ولی هرچی نابالغ و کم تحمل تر باشه سفر زهرمار میشه

✅ شما باید با دختری ازدواج کنید که:

1.وابسته نباشه و شخصیت زودرنج و حساس نداشته باشه.

مخصوصا وابسته به خانوادش نباشه.

(جمله معروف دلم واسه مامان و بابام تنگ میشه)

(چرا بهم توجه نمی کنی؟چرا برام وقت نمیزاری ) 

اینجوری نباشه خلاصه😅

2.شکاک و بدبین نباشه و خودتون هم اینطوری نباشید ، خیلی از اختلافات سر همین مسائله چون پزشکی رشته ای هست که با آدمهای مختلف سر و کار دارید 

3.دختر مستقلی باشه به زندگی تو شهر غریب عادت داشته باشه و بتونه کم و بیش از پس خودش بربیاد.

شما باتوجه به شغلی که دارید باید سعی کنید با دقت بیشتر برای روحیه و نیاز عاطفی خانوم وقت بزارید

یعنی اگر تایم با هم بودنتون کمه باید در عوض کیفیت بالایی داشته باشه

من یه دوست پسر داشتم اینترن پزشکی هست واسه همین تقریبا درک تون می کنم

از پنج صبح بیمارستانه. ظهر خسته و کوفته میاد خونه و یکم میخوابه.بعدم درس تا آخر شب

ده شب باهم یکمی حرف میزنیم و این ماجرا اونقدر تکرار میشه تا بلاخره راندشون تموم شه و بیاد منو ببینه( ما دو شهر مختلف زندگی می کنیم)

دوست من میخواد واسه تخصص بره آلمان و کلا برنگرده

من خیلی دوستش دارم و بهش گفتم هرجا بری میام ولی اون منو پس زد چون بهم اعتماد نداره و خانوادش هم همین طور☹🤧

بی خیال بحث رو عوض نکنیم 😅

در کل:

شما اگر حمایت مالی خانوادتون رو طی دوران تحصیل داشته باشید خیلی بهتره

ولی با این شرایط مالی یکمی سخته

مگر اینکه دختر کار پیدا کنه یا خانواده ها کمک کنن

با بقیه شرایط تون مشکلی ندارم (زندگی تو منطقه محروم یا خارج از کشور ) چون زندگی رو مسیری می بینم که هرچی هیجان انگیز تر و ماجراجویانه تر باشه جذاب تره

راستی اینکه تو شرایط تون اصلا تایم و برنامه بچه دار شدن رو لحاظ نکردین خیلی عجیبه😁😁😁

سلام قطعا افراد زیادی هستند که شرایط شما را قبول میکنند

خصوصا اگر از  هم دوره ای های خودتون و همکارای خودتون باشن که نسبت به شرایطتتون واقف و با علم به شرایط شما وارد این رابطه بشن قطعا اینطور هر دو نفرتون میتونید بهتر شرایط همو درک کنید.

من  دانشجو دکتری حقوق هستم و تقریبا شرایط سختی مثل شما را میگذرونم و امیدوارم با کسی که هم رشته خودم هست و شرایطمو درک میکنه ازدواج کنم.

انشالله خوشبخت باشید.

سلام 

بنظرم بهترین گزینه برای شما دختریه که هم رشته خودتون باشه 

و اینکه دوست دارید به کشور های پیشرفته هم برید بنظرم اونم در کنار شما رشد می کنه و تحصیلاتتونو باهم ادامه میدید

سلام

همسر بنده همکار و هم رشته شماست ایشون هم وقتی ما ازدواج کردیم چندماه بود که تخصص ش تموم شده بود طرح اجباری چند ساله اش به تازگی می خواست شروع بشه و از نظر درآمدی هم مثل شما بود بنابراین اینکه از بعضی جهات نگران زندگی مشترک تون باشید کاملا به جا و منطقی هست و بنده تا حد زیادی نمی گم کامل شما رو درک می کنم

هر انتخاب ی بکنید یه سری نقاط قوت داره یه سری نقاط ضعف ..خودتون باید بسنجید که بنا به روحیه و چشم انداز آینده تون از زندگی مشترک کدوم براتون الویت بیشتری داره

به نظر شخصی من اولا با خانواده ای وصلت کنید که حداقل یکی از اعضاش با سختی های کار بیمارستان شیفت های طولانی و خستگی بعد شیفت و ..آشنا باشه تا این سبک زندگی براش ناآشنا نباشه مثلا خواهر خود من با پست سازمانی بالا از یکی از بیمارستان های معروف تهران بازنشسته شد و سبک زندگی ش جلوی چشم من بود و برام ملموس بود

ثانیا با توجه به شرایطی که شما داری به نظر من با یه خانم شاغل تحصیل کرده لیسانس به بالا در رشته های غیرپزشکی که کار نسبتا سبکی داره و استخدام رسمی هست و یا در شرکت های خصوصی  کار می کنه ازدواج کنید

به این دلیل می گم شاغل که اولا در مواقع لزوم بتونه کمک تون باشه البته شما حمایت خانواده ت رو هم داری شاید اصلا لازم نباشه  و به این دلیل می گم تحصیل کرده که سختی های درس خوندن رو لمس کرده باشه و به این دلیل می گم غیرپزشکی که زندگی یکنواخت و تکراری نشه و حرف جدید و غیرکاری زیاد باشه و لمس سبک کاری  دو طرف جذاب باشه

کار سبکی داشته باشه که زیاد خسته ش نکنه که بتونه برای شما و خودش و احیانا تربیت بچه وقت بذاره و به نظرم استخدام رسمی باشه تا بتونه طبق قانون ، ماموریت یا مرخصی بگیره تا بتونه با شما بیاد و پس از پایان طرح بدون از دست دادن شغل ش به کارش برگرده و یا کارمند شرکت خصوصی باشه که شعبه های اقماری دارن یا خودش به تنهایی از راه دور ، دورکاری هم بکنه

البته مسلما ازدواج با همرشته ای مزایای خودش رو هم داره من منکرش نیستم

ازدواج با خانم خانه دار هم همینطور .

در نهایت تصمیم گیرنده خودتون هستید ان شالله خوشبخت و عاقبت به خیر باشید

سلام 

من امسال ۲۵ ساله میشم 

خودم لیسانس دارم و بعنوان کارگر دارم توی یک شرکت کار میکنم 

شرایط سخت کاری ۱۲ ساعته و گاهی ۱۴ ساعته رو درک میکنم 

تفکر من اینه که میشه چرا نشه ...

همه چیز با عشق اسون تره 

اگر دختری پیدا کردید که هم کفو شما بود 

سعی کنید عاشقش کنید ... اون  قلب تا ابد برای شما خواهد بود 

به نظرم با شرایط شما یه خانم دندانپزشک از هر لحاظ کیس مناسبی میتونه باشه

هم رشته هاتون به هم بسیار نزدیکه و شرایط کاری شما رو کامل درک میکنه

هم ایشون تایم کاریش تا حد زیادی دست خودشونه و زمانهایی که شما نیستین و پوشش میده

هم ایشون هم درآمد داره و از لحاظ مالی میتونین با هم جلو برین

منم با دکتر مون موافقم،

ضمنا این همه زحمت کشیدی پزشک شدی پس حقته با یه پزشک ازدواج کنی.

بنده تمامی کامنت هارو به دقت خوندم و از بذل توجه تمامی دوستان  خیلی ممنونم

و نظراتشون برام مفید و ارزشمند هستش 

به خانم مریم

انشاالله که موفق باشین بدونین خیلی ها چشم انتظار بچه های سال یک هستن ( شکلک خنده شیطانی )

به کاربر Rr

  عموما نارضایتی دوستان  از میزان سنگینی کار و کمبود زمان برای ابعاد دیگه زندگی . میزان درآمد پایین و فاصله ی تحصیل و کار در این رشته و تضوراتشون بوده .

بنده بیشتر ترجیحم شاغل هست   البته با الویت خانواده و فرزندان و خب کادر درمان یا شغل های دیگه هر کدوم مزیت های خودشون رو دارن ولی فک میکنم عموما پارت درک مقابل در رشته های مرتبط بیشتره ( البته با توجه به شرایط و دیدگاه من و قصد جسارت و قضاوت در مورد خانوم های خانه دار رو به هیچ عنوان ندارم ) به دلیل اینکه ایشون هم مشغولیت هایی خواهند داشت و شاید حضور کمتر همسر کمتر احساس بشه و اینکه بنظرم شغل تجربه اجتماعی و شخصیتی مفیدی هستش برای هر فرد و دیدگاه بهتری در تربیت فرزندان و آمادگی حضورشون در اجتماع میده 

به خانم هانی 24 .

در مورد دوستانتون گفتین . چقدر دردآور هستش که شرایط جوری شده نوجوان ها و جوانان ما صرفا انتخاب شغل و آیندشونو در میزان درآمد بدونن

به خانم ترجیح میدم نگم .

در مورد اینکه خب این موارد بخش کوچکی از موضوع هستش باهاتون موافق هستم ولی در حال حاضر من صرفا در مورد این موارد که احساس کردم خیلی با شرایط عادی شغل افراد همخوانی ندارن میخواستم نظر دوستانو جویا بشم

در مورد وابسته به خانواده و حساس بودن و مستقل بودن  که فرمودین اتفاقا نزد خانواده خیلی محترمی خواستگاری رفته بودیم و این مورد رو احساس کردم و با دختر خانم مطرح کردم که هردو به این نقطه نظر  رسیدیم افراد مناسبی برای هم نیستیم 

در مورد شرایط مالی فرمودین من چون از وضعیت اقتصادی دوران دستیاریو همچنین هزینه های شروع زندگی در کشورای خارجی اطلاع داشتم دورانی رو پس اندازی فراهم کردم که بتونم ازین موانع بگذرم ولی خب متاسفانه مشخص نیست تا سالهای آینده وضعیت اقتصادی چگونه خواهد بود

و برای تایم بچه دار شدن به دلیل اینکه موضوع مهمی مثل سرنوشت یک انسان مدنظر هست اتفاقا در ذهنم هست پس از گذشت چندسال که از ثبات خانواده اطمینان حاصل کردیم مسولیت والد شدن رو بپذیریم که انشاالله  در دوران طرح خواهد بود که تایم کاری کمتر هستش و حمایت شایسته تری رو هم  در دوران مهم بارداری بتونم انجام بدم و اینکه فکر میکنم در حال حاضر اونقدر علم پیشرفت کرده در مورد روانشناسی کودکان و مراحل رشدشون و دنیاشون که تربیت هر فرزند مخصوصا در سنین ابتدایی زندگی واقعا یک کار تمام وقت برای یکی از والدین شده ( از کلمه وظیفه برای مادر استفاده نمیکنم ) ولی با توجه به لطافت و استعدادی که در خانم ها قرار داده شده جایگاه مادر بیشتر میتونه در این نقش در کنار پدر موثر باشه در خانواده خودمون تجربه داشتیم که همسر برادرم دندانپزشک هستن ولی در دوران بارداری و این دوسالی که صاحب فرزند شدن خودشون رو تماما وقف فرزند و مطالعه و افزایش توانایی ها برای تربیت فرزند کردن و شغلشون در حالت تعلیق قرار دادن که از نظر بنده یک فداکاری بسیار شایسته بوده.

به خانم فرشته آبی .

انفاقا این موضوع که از نزدیکان مواجه باشن خیلی مفید بود . البته من تا الان چند مورد خواستگاری رفتم که اکثرا همکار بودن

بار دیگری از تمامی دوستان کمال تشکر رو دارم و اگر برای دوستان دیگه ریپلای نکردم احساس نکردم سوالی مطرح شده باشه

داداش غصه نخور تو توی این وضعیت اقتصادی و کم ازدواجی اگه اقدام کنی بالای ۸۰ درصد دخترا اوکی میدن.

ناراحت حقوق و مزایات نباش اسم دکتر که یدک بکشی حسابی باهات راه میان

همین جا ببین چقد پیشنهاد ازدواج غیر مستقیم داشتی🤣

سلام 

من ۲۳ سالمه(ببخشید که شرط سنی رو رعایت نکردم)سال آخر کارشناسی بیهوشی هستم و با کمال احترام دوست ندارم با کادر درمان (الخصوص یک پزشک خدایی نکرده هیچ وقت قصد بی احترامی ندارم !خودم هم فقط به دلیل علاقم به کادر درمان وارد شدم)ازدواج کنم چون مهم ترین خواستم از زندگی آرامشوداشتن برنامه ست اگر برنامه کاری خودم و یا همسرم شلوغ و نامنظم باشه احساس بی برنامگی میکنم و باعث میشه اونجوری ک باید به خانوادم نرسم و اما خودم هم میخام تا زمانی که قصد بچه دار شدن داشته باشم فقط سفت و سخت کار کنم چون بزرگترین خواستم اینه اول همسر و مادر خوبی باشم بعد کارمند خوبی برای جامعه.

و امااااا اگر روزی عاشق بشم تمام این معادلات متاسفانه بهم میریزه...

برای شما هم آرزوی سعادت دارم و به نظرم بهتره با یک خانم که شاغل هستند اما کار سبکی دارند ازدواج کنید و حتما حتما قبلش نقش ها و هدف هاتون رو برای هم بیان کنید و ارزش هاتون مثل خانواده کار فرزند رو اولویت گذاری کنید تا بعدها مشکلی پیش نیاد .حق پناهتون🌸