خانواده برتر

هرچقدر هم که مشکلتون حاد میبود،نبااااااااایییییییییییددددددددددد همچین چیزی رو تو جمع میگفتی.

حالا خدا هم ببخشه.

با دل شکسته طرف میخوای چی کار کنی.

گذشته زمان همه چیو حل میکنه

ولی یه سوال چرا میخواید جدا بشید؟  سر مشکل جنسیش یا این حرفه ؟  عاشق کسی دیگه نشده؟ 

نمیشه یه طرفه به قاضی رفت

اوشون هم مسائل خصوصی رو میگفتن؟سر هیچ و پوچ بره خونه باباش؟!این کار خانوماس خب،از اول میگفت اگه یه وقت بخوایم جدا شیم؟!

یه کم عجیبه

ولی اگه خیلی زیاده از حد رفته و کار خرابیش زیاد بوده اما داشته میگفته کار خرابی از شماست شما هم عصبی شدی،بالاخره نمیشه یکی هی بد کنه آدم هی سکوت کنه،باید بفهمه تقصیر خودش بوده(اگه تا قبلش شما آروم بودی و پیش خودت نگه میداشتی)

هر کسی یه ظرفیتی داره

__________________

اگه من بودم طرفم میومد میگفت اگه من اینا رو گفتم تو که نباید این مسئله خصوصی رو میگفتی،بهش میگفتم از قبل قراری نبوده که تو هر چی دوست داری بگی ولی من مراعات کنم!

___________________

اگه از اول این کارا رو میکرده و تو قهر میرفته که شاید بخواید یه وقت جدا شید احتمالا بهونه ش بوده

امیدوارم تصمیم خوبی بگیرید

خودم میدونم اشتباه کردم چون خیلی عصبانی شده بودم وباید از خودم دفاع میکردم 

اکثر خانومها حقو به من دادن ولی فقط یه مرد مردو میتونه درک کنه درسته همسرم خیلی به من بد کرد ولی خوب بعد از این جریان که دو هفته میگذره بیشتر روی جدایی پافشاری کرده چون به نظرم دیگه غروری براش نمونده برای ادامه زندگی خودمم هم دیگه رمقی ندارم کلا متنفر شدم 

الان عذاب وجدان ولم نمیکنه چون ابرو شو بردم. به نظرتون با معذرت خواهی ایشون منومیبخشه حتی اگر ازهم جداشیم یعنی ایشون از من خیلی متنفره....؟؟؟؟

یه موقعام با این تهدید یه جورایی به طرف یه دستی میزنی ینی اگر طرف یه چیزایی هم از شما پنهون کرده باشه فک میکنه شما فهمیدین و حسابی میگرخه 

وسط دعوا که حلوا خیرات نمیکنن, اشکال نداره.

من نه سرزنشت میکنم نه تشویق خودت عاقل و بالغ هستى

اما بعنوان یه خواهر بزرگتر بهت میگم همیشه تو دعوا و مشاجره ى زن و شوهرى همه پل هاى پشت سرت رو خراب نکن و یه راه براى آشتى و زندگى مجدد داشته باش

امیدوارم مشکلاتتون مرتفع بشه.

 میدونم کار اشتباهی کردم چون اونقدر عصبانی شده بودم فقط میخواستم از خودم دفاع کنم 

همسرم خیلی به من بد کرده بود الان خسته ومتنفرم از ادامه زندگی

اقایون اگر همسرتون این کارو باشما میکرد صد در صد طلاقش

 میدادید؟؟؟ اصلا میتونستید ببخشیدش؟؟

ایشون بعد از این ماجرا که دوهفته پیش میشه قهر کرده رفته وسایلشو جمع کرده ورفته همیشه با خودم میگم جای ما دو تا عوض شده کارهای ایشون که 23ساله اس شدیدا بچه گانه اس 

طلاق خیلی بده ولی من چاره ای جز طلاق ندارم خانواده ها هم راضی هستند چون اوناهم  خسته شدن چون ما همیشه اختلافاتمون رو برای اونا بردیم.

از طرفی به نظرم  همسرم که قبلش اختلال جنسی داشت بعد از اشتی کردن با این ابروریزی  دیگه بدتر هم میشه نمیدونم شاید بیش از حد ازم متنفر باشه 

ای کاش هرگز  ازدواج نمیکردم برام دیگه هیچی فرق نمیکنه چه موقعی که با همسرم زیر یه سقف بودم چه حالا که توی شرایط برزخی هستم وچه بعد از طلاق........

برید خونه خودتون و دوتایی تو اتاق خواب تون، با هم حرف بزنید.
 نه از گذشته ، نه از اینکه کی مقصر هست کی مقصر نیست . فقط همدیگه رو ببخشید و گذشته رو اصلا به رخ هم نکشید. اگه دوتایی با هم صادقانه و بدون دخالت دیگران ، با هم حرف بزنید ، صادقانه و مهربانانه همدیگه رو دوست داشته باشید و همدیگه رو ببخشید ، همه مشکلات حل میشه. سعی کنید هیچ کینه ای از هم به دل نگیرید ، اصلا و ابدا ، اون هم بی خیال میشه. سعی کنید به هم قول بدید ، هیچ وقت ، هیچ جا و تحت هیچ شرایطی زیر آب هم پیش خانواده هاتون  نزنید.

ممنون از "دختر تنها"ی ، محترم. تشکر از لطف شما

خانم گرامی سوال کننده ، ممنون از حسن نیت شما
شما باهم آشتی کنید . اصلا شما بهش زنگ بزن . بگو بیاد خونه خودتون. باهم حرف بزنید. اگه گفت آبروم رفته ، بگو من میگم الکی گفتم. مردم کاری به این کارها ندارن که. مردم سرشون تو لاک خودشونه.
 شما فکر می کنید ما که الان 16 ساله زندگی مشترک داریم ، دعوا نداشتیم؟ جنگ و جدل نداشتیم؟  آبرو ریزی نشده؟ خب بین هر زن و مردی پیش میاد . چرا فورا بحث طلاق می کشید وسط دختر خوب؟  باور کنید گره های زندگی شما اینقدر کور نیست که نشه حلش کرد . اگه واقعا هر دوی شما ، پا رو غرور تون بذارید ، مشکل حله واقعا

معلومه شوهرتون هم خیلی روحیه اش حساسه. اگه صلاح میدونید بهش بگید بیاد اینجا تا کمک کنیم با هم مشکل تون حل بشه. ببنید شما همه تلاش تون واسه زندگی تون انجام بدین. اگه هیچ نتیجه ای نگرفتید بعدش اقدام به طلاق کنید. طلاق نباید دم دست ترین اقدام شما دوتا باشه که. وقت برای طلاق همیشه هست. شک نکنید الان از هم دلخورید می گید طلاق. الان آب تون تو یه جوب نرفته کلافه اید. خیلی از ماها ، باور کنید سبک زندگی زناشویی بلد نیستیم. خود من و امثال من زیاد هستند که سبک زندگی بلد نیستیم. حتی برخی از پدر و مادر های ما هم که سن و سالی ازشون گذشته ، مثل بچه ها باهم دعوا می کنن ، مثل بچه ها کل کل می کنن با هم ، قهر می کنن باهم ، خب اون وقت از ما که بچه های اونها هستیم چه انتظاری دارن؟

شما الان ناراحتید و کلافه،  4 روز دیگه هر دوتون پشیمون میشید. اون وقت دیگه نمیتونید بعد از کلی آبرو ریزی برگردید سر زندگی. هر روز که بگذره کارتون سخت تر میشه. نذارید فاصله تون از هم طولانی بشه. اینکه شما با خانواده ات درد و دل کنی و دل خوش کنی به این درد و دل کردن ها ، یا ایشون با خانواده اش درد و دل کنه و درکش کنن و بگن آخی بچه مون گناه داره ، برای شما دوتا نون و آب نمیشه. حیفه بخدا از هم کینه به دل بگیرید. اصلا قرار نیست زن و مرد مثل هم باشن که ، مثل هم فکر کنن، همه رفتارهاشون و سلایق و علایق شون مثل هم باشه که

به خودش زنگ بزن ، بگو بیاد بیرون از خونه باباش اینا باهاش تنهایی صحبت کن. هر چی هم گفت بگو حق باشماست. اصلا هم الان بهش نگو خانواده ات زیر سرت نشستن تا بیاد سر زندگی. کم کم باهم خوب که شدین، بعدش برید یه مشاوره. دور طلاق خواهشا خط بکشید که هیچ لذتی توش نیست. شما یکبار دیگه به هم مهلت بدید تا مشکلات تون حل بشه. فقط یادتون باشه وقتی مشکل حل شد ، دیگه کاری به خانواده های هم نداشته باشید. باور کنید خانواده ها، با حمایت های نابجا و دلسوزی های بی مورد شون ، باعث نابودی زندگی های مشترک میشن. اینو قبول کن. اگه قبول نداری گرفتاریت بیشتر خواهد شد.

باور کنید فردا خواهر و وبرادر اون ، میرن سراغ زندگی خودشون ، بابا و مامانش ، هرکدوم مشغول کار خودشون میشن. همینطور ، خواهر و برادر های شما و خانواده شما ، هرکس سرش توکار و زندگی خودشه ، این شما دوتا هستید که دائما با خودتون در گیر خواهید بود. خصوصا شما که یه دختر و زن جوان هستید ، بدون شک روحیه تون آسیب پذیرتر خواهد بود. حتی شما ها اگه خدای ناکرده طلاق بگیرید و با آدم های دیگه هم ازدواج کنید ، بدون شک ، تو زندگی جدید تون هم ، ذهن تون در گیر همسر قبلی تون هست. پس یه خرده ، تنفر ، یه خرده ، کینه و جنگ و جدل ، می ارزه که بذارید کنار ، و کل زندگی رو به نابودی نکشونید. می ارزه یاد بگیرید که گیر به هم ندید. می ارزه این زندگی رو با سعه صدر ، جمع و جورش کنید.

خانم گرامی سوال کننده و بقیه دوستان
 اگه طولانی شد ببخشید  ، اما این نامه رو بخونید
از کتاب 40 نامه کوتاه به همسرم ، زنده یاد نادر ابراهیمی ، نامه 34

خطاب به همسرشون
همسفر! در این راه طولانی – که ما بی خبریم و چون باد می گذرد – بگذار خرده اختلاف هایمان را با هم، باقی بماند. خواهش می کنم! همسفر!
در این راه طولانی – که ما بی خبریم و چون باد می گذرد – بگذار خرده اختلاف هایمان با هم، باقی بماند. خواهش می کنم!
مخواه که یکی شویم؛ مطلقا یکی.
مخواه که هر چه تو دوست داری، من همان را، به همان شدت دوست داشته باشم و هرچه من دوست دارم، به همان گونه، مورد دوست داشتن تو نیز باشد.
مخواه که هر دو یک آواز را بپسندیم، یک ساز را، یک کتاب را، یک طعم را، یک رنگ را، و یک شیوه نگاه کردن را.
مخواه که انتخاب مان یکی باشد، سلیقه مان یکی، و رویاهامان یکی.
همسفر بودن و هم هدف بودن، ابدا به معنای شبیه بودن و شیبه شدن نیست. و شبیه شدن، دال بر کمال نیست، بل دلیل توقف است.
شاید « اختلاف »، کلمه خوبی نباشد و مرا نگوید. شاید « تفاوت » بهتر از « اختلاف » باشد. اما به هر حال تک واژه مشکل ما را حل نمی کند.
پس بگذار اینطور بگویم:
عزیز من!
زندگی را تفاوت نظرهای ما می سازد و پیش می برد نه شباهت هایمان، نه از میان رفتن و محو شدن یکی در دیگری؛ نه تسلیم بودن، مطیع بودن، امر بر شدن و دربست پذیرفتن.

 واجب نیست که هر دو، صدای کبک، درخت نارون، حجاب برفی، قله ی علم کوه، رنگ سرخ، بشقاب سفالی را دوست داشته باشند – به یک اندازه هم.
اگر چنین حالتی پیش بیاید – که البته نمی آید – باید گفت که یا عاشق زائد است یا معشوق. یکی کافی ست. عشق، از خودخواهی ها و خودپرستی ها گذشتن است؛ اما این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست.
من از عشق زمینی حرف می زنم که ارزش آن در « حضور » است نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری.
عزیز من!
اگر زاویه دیدمان، نسبت به چیزی، یکی نیست، بگذار یکی نباشد. بگذار فرق داشته باشیم. بگذار در عین وحدت، مستقل باشیم. بخواه که در عین یکی بودن، یکی نباشیم.
بخواه که همدیگر را کامل کنیم نه ناپدید.
تو نباید سایه کمرنگ من باشی
من نباید سایه کمرنگ تو باشم
این سخنی ست که در باب « دوستی » نیز گفته ام.
بگذار صبورانه و مهرمندانه در باب هر چیز که مورد اختلاف ماست بحث کنیم؛ اما نخواهیم که بحث، ما را به نقطه ی مطلقا واحدی برساند.
بحث باید ما را به اداراک متقابل برساند نه به فنای متقابل.
چه خاصیت که من، با همه تفردم، نباشم، و تو باشی، یا به عکس، تو با همه تفردت نباشی و همه من باشم؟
اینجا سخن از رابطه ی عارف با خدای عارف در میان نیست، سخن از ذره ذره واقعیت ها و حقیقت های عینی و جاری زندگی ست.
بیا درباره همه ی اینها به گفت و گو بنشینیم!
بیا بحث کنیم!
بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم!
بیا کلنجار برویم!
اما سرانجام، نخواهیم که غلبه کنیم
و این غلبه منجر به آن شود که تو نیز چون من بیندیشی یا به عکس.
مختصری نزدیک شدن بهتر از غرق شدن است.
تفاهم، بهتر از تسلیم شدن است.

عزیز من!
بیا، حتی، اختلاف های اساسی و اصولی مان را، در بسیاری زمینه ها، تا آنجا که حس می کنیم دوگانگی شور و حال و زندگی می بخشد، نه پژمردگی و افسردگی و مرگ، حفظ کنیم.
من و تو ، تو و من حق داریم در برابر هم قد علم کنیم.
و حق داریم بسیاری از نظرات و عقاید همدیگر را نپذیریم
بی آنکه قصد تحقیر هم را داشته باشیم.
گمان می کنم این جمله آخرین حقوقی ست که در جهان کنونی برای انسان ها باقی مانده است: این حق که در خانه ی خود، در اتاق خود، و در خلوت خود، در باب بسیاری از مسائل، منجمله سیاست و آرمان های سیاسی، اختلاف نظر داشته باشند.
عزیز من!
دو نیمه، زمانی به راستی یکی می شوند و از دو « تنها » یک « جمع کامل » می سازند که بتوانند کمبودهای هم را جبران کنند، نه آنکه عین مطلق هم شوند، چیزی بر هم مضاف نکنند و مسائل خاص و تازه ای را پیش نکشند...
پس بانو!
بیا تصمیم بگیریم که هر گز عین هم نشویم.
بیا تصمیم بگیریم که حرکات مان، رفتارمان، حرف زدن مان، و سلیقه مان، کاملا یکی نشود...
و فرصت بدهیم که خرده اختلاف ها، و حتی اختلاف های اساسی مان، باقی بماند.
و هرگز اختلاف نظر را وسیله ی تهاجم قرار ندهیم ...
عزیز من! بیا متفاوت باشیم

دختر هانوم، توی دعوا حلوا خیرات نمیکنن

ولی ،نزار زندگیت خراب بشه،بعضیا حسرت شما ها رو دارن،حسرت ازدواج

زندگی ک همش خوشی نیست

بدون اینکه کسی بدونه، بهش پیام و زنگ بزن

ازش عذر خواهی کن،حتی اگه جواب زنگ یا پیامت رو نداد،حرفاتو بصورت نامه براش بنویس،نامه رو بده یه آژانس ببره تحویل شوهرت بده، سفارش کن،فقط آقای فلانی(شوهرت)دریافت کنه، مطمن باش با این کار کوچیک نمیشی، حرفاتو کامل تو نامه بنویس،بگو از کارت پشیمپنی، بیا گذشته هارو فراموش کنیم،همدیگه رو کامل کنیم

از خواهش کن بگو ،ب حرمت لحظه های خوبمون، از این نامه ب کسی نگه ،بگو بیا بدون خبر قبلی ب خانوادهامون برگردیم سر خونه زندگیمون

توکلمون ب خدا باشه

به هم قول بدیم ک راز دار هم باشیمو ،مشکلاتمون بین خودم‌ن بمونه و حل کنیم

امیدت ب خدا 

با این که پسرم ولی حقش بوده!!!

بچه ننه، اصلا عذاب وجدان نگیر، اینکه نمیشه اون هرچی دلش بخواد بگه شما هیچی نگی.

اما قبل اینکه طلاق بگیری حتما پیش مشاور برین، مشکل زود انزالی رو میشه حل کرد و هم چنین بچه ننه بودنش رو حل میکنه.

یه سفری مثلا مشهد برید، روزای خوش گذشته رو بیادش بیارین.

همچنین میتونین از احادیث ائمه و پیامبر در خصوص بیرون نبردن حرف و... کمک بگیرین.

احادیث امام علی و پیامبر خیلی میتونه کمک کنه تو این زمینه (چون همراه با مثال و صریح)

انشاالله کارتون به طلاق کشیده نشه ولی اگه شد مهریه رو تمام کمال ازش بگیرین.

اگه بازم خواست شما رو بکوبونه تو وحله ی اول تهدید و در صورت عدم توجه جلو همه آبروش ببرین که دیگه جدی برای ازدواج مجدد دچار مشکل شه.

یا علی.

من یکی از دوستام از شوهرش جدا شد ولی بعد یکسال هنوز فراموشش نکرد و داره میمیره شوهرش برگرده ولی دیگه چه فایده؟

به  " خانم " گرامی و محترم . ممنون از لطف و عنایت شما . من 39 سالمه و 16 سال تجربه زندگی مشترک داریم.

به کوش طلای عزیز ، تشکر از محبت شما و سپاسگزارم.

به خواهر گرامی سوال کننده . دختر خوب ، شما یک ماه دیگه هم بیایی اینجا و بگی من باشوهرم هزارتا مشکل دارم ، از نظر من و امثال من که تجربه زندگی مشترک طولانی داریم و تقربیا بچه مون هم سن شماست، باید بگم مشکل شما قابل درمان هست. گرفتاری شما با شوهرتون ، درمانش اصلا و ابدا طلاق نیست.

دختر خوب ، شما تکیه گاه می خواستی نباید با یه پسر بچه 21 ساله ازدواج می کردی خواهر من. باید با یه مرد حداقل 27 یا 28 ساله ازدواج می کردی. شوهر شما الان 23 سالشه. هنوز شخصیت واقعی اون شکل نگرفته. می گن مردها از 25 سال به بالا شخصیت شون کامل میشه و شکل می گیره. اینکه بگی من تکیه گاه می خوام ، الان زوده. الان شما باید مثل یه خواهر و برادر هوای هم داشته باشید نه مثل زن و شوهر. چون واقعا هر دوتون، دیدگاه هاتون شکل نگرفته کامل

متاسفانه امروزه دیگه خانواده های ما مثل خانواده های قدیم نیستند. اگه مثلا 20 سال پیش یه زن و مردی دعواشون میشد، میرفتن خونه باباشون. از اینطرف بابای دختره، سر دخترش داد می کشید و میگفت تو غلط کردی که از خونه شوهرت اومدی بیرون ، از اون طرف بابای پسره یه سیلی می خوابوند زیر گوش پسرش و بایه تهدید می فرستادش از خونه بیرون. بعدش دوتا خانواده ها میومدن خونه هم . یه شربت و شیرینی و یه صلوات ، این زن و مرد برمی گشتن میرفتن خونه هم. دیگه هم جرات نمی کردن مشکلاتشون رو به خانواده های هم بگن

اما امروزه متاسفانه خانواده ها تا یه مشکلی برای دخترشون پیش میاد و دختره میره به مامان یا خواهرش یا باباش می گه ، همه می گن آخ دخترم ، آخ دخترم که بدبخت شد. غافل از اینکه بابا این دختر خانم شما ،  زن اون آقاست . این خانم دیگه دختر شما نیست. خانواده شوهر هم بدتر از این. میشینن زیر سرش که برو طلاقش بده ، خودمون دختر بهترش برات پیدا می کنیم. بهش می گن ندیدی زنت وقتی من اومدم خونه تون ، شیرینی اول تعارف من نکرد و تعارف مامانش کرد؟ حواست نبود اون دفعه که دسته جمعی خونه شما بودیم ، تو ظرف من گوشت کم گذاشته بود؟ یادت رفته تا دم درحیاط اومد پشت سر باباش اما نیومد پشت سر من؟ بخدا تا کی می خواهیم از این مزخرفات دست نکشیم؟

خواهر من ، خواهر من ، اختیار خودت ، دست خودت هست. ما هیچ کاره ایم اما اگه از ما ودوستان اینجا نظر می خوای؟ اگه از کسانی که تجربه های سخت زندگی رو پشت سر گذاشتن نظر می خوای؟ اگه حقیقت مطلب رو میخواهی بدونی ، بپذیر که دور طلاق باید خط بکشید .

یه خواهش دیگه هم داریم اینکه همین امروز برگرد تو خونه خودت
به شوهرت اس بده بگو بیا خونه کارت دارم. اگه اومد که اومد اگه نیومد بگو من منتظرت می مونم تا بیایی. اصلا از خونه مشترک تون بیرون نرو . دختر خوب وقتی شما دوتا درست با هم حرف بزنید، بدون شک نه شما و نه اون تحقیر نمیشید. اون از شما بد گفته باشه ، اشتباه کرده ، نادونی کرده ، این خانواده اش هست که نباید اجازه بدن ، پسرشون ، بیاد مشکلاتی که باید شما دوتا بین خودتون حل کنید رو کشونده به خونه باباش. قسم می خورم شما رو میخواد اما به گفته خودت، بچگی کرده و نادونی

عشق تند و عشق کند چیه دختر جان؟ شما دوتا عاشق هم شدید، الان رفتید زیر یه سقف ، عشق رفته کنار ، سختی ها و مشکلات اومده وسط ، خب راه گفتمان شما اشتباه بوده ، نحوه ارتباطات شما مشکل داشته والا قسم می خورم ته قلب هردوی شما ، عشق به همدیگه هست حتی با همین حال تنفری که از هم دارید. مشکل شما با 4 جلسه مشاوره حل خواهد شد.

انتظار کسی نشین که بیاد مشکلت رو حل کنه. سهم شما از زندگی مشترک طلاق نیست خواهر من. اینو اگه نخوای قبول کنی ، ما حرفی برای گفتن نداریم. شک نکن اگه این دفعه شوهرت رو برگردونی ، کم کم بهش می فهمونی که مسایلی که بین زن و مرد رد و بدل میشه ، مشکلات شما دوتا ، خوشی و ناخوشی های شما ، هیچ ربطی به خانواده اون یا شما نداره. این اولین و مهترین درس زندگی هست.

به مامان یا بابای اون هیچ ربطی نداره که شما دعوا کردید ، کم داشتید ، مشکل داشتید ، کم گذاشتید، چه پختید ، چه خوردید، کجار فتید ، کی اومده خونه تون، چند نفر بودن ، چه برنامه ای برای زندگی تون دارین،  به هیچ احد الناسی هیچی ربطی نداره ، هیچ هیچ هیچ. اما شما اول اون رو برگردون

شما شوهرت رو بیار تو خونه ، بهش بگو با من قهری ، قهر باشه. اصلا باهم حرف نزنید خب اما همه امورات زندگی تون رو درست ودقیق انجام بدید. پانتومیم اجرا کنید اما برگردید تا مشکلات تون بیشتر نشده. تا یه نادون پیدا نشده و تیر خلاصی به زندگی مشترک شما نزده.

 بعضی ها این روزها که شما تو چه کنم چه کنم افتادید ، الکی به اصطلاح خودشون غیرتی میشن، اون هم نه غیرت بلکه خریت شون گل میکنه و میان تیر نهایی به زندگی تون می زنن. اقدام هایی می کنن که دیگه شما هم اگه نخواهی طلاق بگیری مجبورت می کنن که بگیری. کار ندارم از طرف کی یا کدوم خانواده . اما تو خانواده های هر دوی شما ،ممکنه آدم هایی باشند که کاسه داغ تر از آش می شن و به اطلاح برای نشون دادن خودشون ،  یا حتی شاید هم دلسوزی الکی ، بلایی سر شما یا شوهرتون میارن که جز طلاق راه دیگه نداشته باشید. خواهش می کنم برای یکبار هم شده ، دوباره برگردید سر زندگی مشترک تون ، بدون لج و لج بازی ، بدون مرور گذشته ، باهم حرف بزنید.

طلاق شما ضرری متوجه ما نمیشه اما به عنوان یه هموطن، دل مون میسوزه برای هر دو تون . ما دخترهای جوونی داشتیم که همسن شما بودن وطلاق گرفتن. 100 نفر بهشون پیشنهاد صیغه دادن. 10 تا خواستگار داشتن، یا هم سن بابا بزرگ شون بوده اند یا دو زنه بوده اند. اجتماع یه جوری بهشون نگاه می کنه ، هر روز غرغر مامان بابا ، همسایه ها انگشت نمات می کنن. میری مراسمی روضه ای جنشی و هرجای دیگه همه چپ چپ نگاهت می کنن ، اصلا خودت یه جوری میشی ، فکر می کنی ببخشید ها یه جورهایی انگار لخت شدی وقتی طلاق می گیری. تو زندگی مشترکت ، هروقت بخواهی بری بیرون ، هر جابری هرکاری کنی ، نهایتا باشوهرت هماهنگی می کنی میری.

اما وقتی طلاق گرفتی ، همه مراقبت هستیند ، کجا میری ، واسه چه میری ، چرا با اون آقاهه داره حرف میزنه ، نه تنها خوانواده ات ، بلگه همه مردم یه جوری نگاهت می کنن. می گن این دختره همین هست که از شوهرش طلاق گرفته؟ ؛ نگاش کن چه جوری می خنده و خجالت نمی کشه ؛، همش تو کوچه ها می گرده معلوم نیست دنبال چیه؟ شما حوادث بعد از طلاق رو ندیدی از نزدیک. ولی من دیده ام. اینقدر رو اعصابت راه میرن که کنج خونه هم جات نمیشه،  اینقدر داغونت می کنن که یاد خونه شوهرت می کنی.

 الان مشکلت باشوهرت هست ، فردا با ده نفر درگیری ، با یه ملتی، همه آدم های دور و بر ما ، میشن صیقل روح و جان ما ، همه میشن ، ارباب ما واسه راه رفتن رو مخ و اعصاب آدم .شما خداییش راضی میشی شوهرت بره با یه زن یا دختر دیگه همبستر بشه؟ واقعا اجازه میدی؟ حرصت در نمیاد که بشنوی با فلان دختر عقد کرده و فلان شب عروسیش هست؟  اون وقت چه جوری می خواهی رهاش کنی. اصلا اون شما رو رها کرده خب ، شما برش گردون. شما بزرگی خودت رو نشون بده

زندگی ات رو برگردون دختر خوب.

از دلش دربیار و دیگه این اشتباهو تکرار نکن

مطمئن باش خدا همه رو می بخشه

خدا انشالله اجر همه ی کسایی که دلسوزانه کامنت میذارن رو بده
به سوال کننده: درباره ت قضاوت نمی کنم اما واقعا یه ذره هم راه نداره این بارم کوتاه بیای و یه بار دیگه سعیتو بکنی برای بهتر شدن اوضاع؟ بنظرم هرکاری از دستت برمیاد بکن تا فردا روز پیش خودت شرمنده نباشی که کاش بیشتر از این تلاش میکردم برای زندگیم
ببین بالاخره تو رابطه فقط یک طرف مقصر نیست من فکر میکنم بجز تیتر ، درباره ی بقیه ی اشتباهاتت هم خووووب فکر کنی فقط به بچه بازی های شوهرت نگاه نکن بالاخره یه دختر 18 ساله عقل و شعورش به اندازه ی یه پسر 24-25 ساله س تو آرامش فکر کن و نذار دیر بشه هرچه زودتر هم پیش مشاور برید یا تنها یا با همسرتون

اقا سامان بازم ممنونم 

به تمام این جریانات فکر کردم ومیکنم ولی چاره ای نیست اگر دارم میگن الان گذاشته رفته بار چندمه ;این راهکارا رو هم قبلا انجام دادم مقطعی نتیجه داده .فقط میتونم بگم ای کاش ازدواج نمیکردم وای کاش های دیگر 

اقا سامان حقیقتش من خونه خودم رو ترک نکردم ایشون ده روز قبل از این ابروریزی ول کرد ورفت شمال  من این ده شب باترس ولرز شب میخوابیدم میترسیدم ولی چیزی به خانواده ام نگفتم تا اینکه وقتی اومد با بد اخلاقی اومدووسایلش روجمع کرد ورفت وگفت همه چی بین ما تموم شده شما نمیدونید من چی کشیدم بنابراین تحمل نکردم وفرداش رفتم خونه بابام وماجرا رو گفتم خانواده ام هم فرداش رفتن خونه بابای همسرم ولی نمیدونید اونا اونقدر طلبکار بودن که نگو ودعوایی شد که نگو ونپرس ومنم برای همین جلو خانواده اش ابروشو بردم ووقتی فردای ان روز اومدم خونه خودم دیدم کل خونه رو ریخته به هم یعنی جمع کن وبرو واقعا گیر بد ادمایی افتادم که اگر بخوام از رنجنامه ام بگم خیلی وقت گیره 

از خانواده اش بدم میاد از خودش بدم میاد. ای کاش کاری نمیکردن ازشون متنفر شم.

توی اقوام ما دختر عمه خودم طلاق گرفته ولی اونجور که شما میگید باهاش رفتار نمیشه. دیگه قصد ازدواج ندارم از هرچی ازدواجه بدم میاد از نظر نیاز های جنسی عاطفی هم توی این دوسال توی خودم کشتم چون همسرم اهمیت نمیداد عرض کردم سه ماه یکبار بود.

اگرم اومدم مشکلمو گفتم چون برعکس همسرم خدا سرم میشه چون ابروی ادما خیلی مهمه عذاب وجدان گرفتم که چرا اختلال جنسیشو گفتم .........

طلاق همیشه بد نیست شاید یه راه نجاته برای زندگی دوباره. ممنون از همه بالاخص اقای سامان عزیز

دختر خانم گل ، ممنون از سپاسگزاری شما از بنده و متاسفم از این رنجنامه ای که گفتید. چی بگم از دست آدم های امروزی . اینکه می گید عذاب وجدان دارم که اختلال جنسیتش رو گفتم اصلا نگران نباشید. خدا می بخشه . شوهرتون هم چون همه چیز رو خراب کرده ، اگه ببخشه یا نبخشه مهم نیست. هر چند بهتر بود شما نمی گفتید اما ، هر کسی دیگه هم جای شما بود،  حتما می گفت. اون رازهای زندگی رو نمیبرد خونه باباش تا شما هم چیزی نگی

اینکه ول کرده رفته شمال ، کار درستی نکرده. اما خب اون هم ظاهرا نخواسته یا نتونسته با شما همدل و همراه بشه. احتمالا با 4 تا دوست مجرد ، خوش گذشته بهشون مسافرت، اونها هم بهش گفتند طلاق بده و خودت راهت کن. به خاطر همین بعد از برگشتش، با توپ پر اومده و کلی دعوات کرده وسایلش برداشته و رفته. دقیقا میدونم چقدر غرور بچه گانه داره

خب من هم قبول دارم که اگه تنفر جای دوستی اومد خیلی سخته درست کردنش. خانواده های اونها به شدت اشتباه کرده اند که برخورد ناجوری با خانواده شما داشته اند. دقیقا می دونستم که خانواده شون از پسرشون حمایت کرده اند، اون هم ناجور. والا ول نمی کرد خونه زندگیش بره. اما داشتیم خانواده هایی که بارها باهم دعوا کرده اند ، فحش و توهین بین مردم ، ولی دختره و پسره ، مشغول زندگی شون هستتند. اینها به خاطر نادونی آدم هاست. بعدا خودشون پیشمون میشن اما شما دیگه کاری بهشون نداشته باشید.

من اصراری ندارم که ادامه زندگی تون چه تصمیمی می گیرید اما خواهش می کنم دختر عمه ات رو به خاطر طلاقش باخودت مقایسه نکن. این مثل این می مونه که مثلا ما بریم یه مسافرت. تو راه یه تصادف شدیدی کنیم و پرت شیم ته دره، که همه شل و کل بیفتن زمین. بعدش بگیم بی خیال ناراحت نباشیم. ببین اون ماشینه جلویی ما هم رفته ته دره مثلا همه شون داغونن!! چرا ناراحت باشیم.  شما تو دل دختر عمه ات نیستی خواهر من. اگه صادقانه و خداییش قسمش بدی ، بهت می گه چقدر بهم ریخته هست.

من خواهش می کنم به عنوان یه برادر کوچیکتر از لحاظ فهم و شعور ، حالا که قراره طلاق بگیرید ، بگیرید. اما یه مدت بی خیال هم بشید. مثلا یک سال. یا 6 ماه. اگه نتونستید 3 ماه بی خیال طلاق و رفتن به دادگاه بشید. اصلا کاری هم به هم نداشته باشید. ببین اون برنمی گرده ، ببین پشیمون نمیشه. بهش بگو میشه یه مدت کاری به هم نداشته باشیم. مشکلات جنسی قابل حله. مشکلات روحی و عاطفی هم عموما بین زوجین جوان پیش میاد. من به خاطر خودتون می گم که به هم میریزی.

یکی از محارم من، که خیلی هم دوستش دارم . یکسال پیش طلاق گرفته. شوهرش متاسفانه دست بزن داشت و فحاشی میکرد. با اینکه همه چیزهای دیگه زندگیش عالی بود ولی نتونست به خاطر کتک کاری و فحاشی شوهرش دووم بیاره و طلاق گرفت. سن و سالی هم نداره. میگه هرکس تا حالا منو دیده یا پیشنهاد صیغه دادن ، یا خواستگاراش مردهای زن دار بودن. یه پسر مجرد هم که اومده خواستگاریش ، مامان پسره قبول نکرده و فعلا تو کنج عزلته. هم خوب ، هم خوشگل و هم جوون این سرنوشتشه

من برای شما و همه زوج های جوان آروزی خوشبختی و عاقبت بخیری می کنم. امیدوارم که کارتون به طلاق نکشه و اگر هم خدای ناکرده کشید ، بعد از طلاق در آرامش و آسایش باشید. اما خواهش می کنم به خاطر اینکه پیش خدا هم حسابت صاف باشه ، شما درخواست طلاق نده. به خاطر اینکه آینده نگی من همه تلاشم رو کردم برای دووم زندگی ام، شما اقدام به طلاق نکن. به خاطر اینکه یقین حاصل کنی اشتباه نکردی ، شما نرو درخواست طلاق بده. درسته طلاق همیشه بد نیست ، اما همیشه هم خوب نیست.

 اگه اون هم درخواست نداد ، یه مدت بذارید از هم دور باشید. اگه هم درخواست طلاق داد ، بهش بگو ، این زندگی رو خراب نکنه و یه فرصت بهت بده.یه فرصت به هر دوتون. بگو مگه ما نمی خواهیم بریم طلاق بگیریم ؟، بذار بریم یه 5 جلسه با مشاور حرف بزنیم. اگه مشاور گفت مشکل ما قابل حل نیست، بعدش برید طلاق بدید اینکه هزینه ای نداره. هیچ زن ومردی رو پیدا نمی کنی ، که با هم اختلاف نظر نداشته باشن. هیچ زن و مردی رو پیدا نمی کنی که باهم کل کل و بگو مگو نداشته باشن. اما بعد از این دعواها و بگو مگو ها، بعضی ها کینه توزی می کنن و جنگ و جدل می کنن ، خیلی ها هم بعد از یه مدت باهم اَشتی و دیگه تموم. اگه بخشش دوطرفه تو زندگی زناشویی نباشه ، که سنگ رو سنگ بند نمیشه دختر خوب

حالا این وسط خانواده ها هم بشن کاسه داغ تر از آش ریال دیگه خدا بخیر ختم کنه.  شما اقدام نکن برای جدایی و طلاق ، اما اگه واقعا اون قید همه چیز رو زد ، شما هم از مهریه ات نگذر. چون اون زندگی رو ول کرده ، حقت هست مهریه ات رو نبخشی وازش بگیری. اصلا به طلاق توافی تن در نده. اون و خانواده اش غره شده اند ، خب باید تاوانش رو بدن ، اگر که نه ، برگرده سر زندگیش و مثل آدم باهم مشکلات رو حل کنید.

اگه اون مرد هست و غیرت داره ، برگرده سر زندگیش. اگه هم از دست شما کلافه هست و ناراحت و عصبانی ، راهش این نیست که بره شمال خوش بگذرونه ،بعدش بره خونه باباش و بگه طلاق میدم. اگه اینقدر مغروه که به خودش و شما فرصت نمیده ، شما بهش فرصت بده. شما اقدامی نکن. مهریه ات رو اجرا نذار تا هم فرصتی باشه برای برگشت دوباره حتی 10 درصد ، و هم اینکه اون نخواد دست پیش بگیره که پای پس نیفته. اون طلاق می خواد ، خیلی خب ، مهریه ات رو تمام کمال بده ، بعدش طلاق. ضمنا مراقب باش ، طلاهایی که داری حق خودت هست. خام نشی بهش بدی.

خیلی خیلی مراقب باش ، جو گیر نشی بهت گفت بیا طلاق توافقی و مهریه ات رو ببخش تا طلاق بده تو هم قبول کنی بعدش بره سروقته یه نفر دیگه. خیلی مفت نذار از روت رد بشه. اول آخر خدا کنم کار به طلاق نکشه ، اما اگه کشید ، شما بازنده این میدان نباش. خدا کمک تون کنه انشالله

بله راهکار خوبی رو فرمودید چشم هم به خودم فرصت میدم تا از عصبانیتم کاسته شه وهم به همسرم شاید سر عقل اومد شاید به خودش اومد 

واقعا ممنونم ای کاش همه مردا مثل شما اینقدر پخته برخورد میکردن با مسایل ومشکلات بازهم سپاسگزارم

کاش منم مثل شما انقدر پخته بودم.

احساس میکنم خیلیی اهل مطالعه باشید ببخشید ربطی نداشت اما میشه اگه کتابی مد نظرتون هست معرفی کنید 

به سوال کننده گرامی :

سلام و درود خداوند بر شما . هرچند خیلی از این پست گذشته و من برحسب اتفاق دوباره این پست رو دیدم ، اما خیلی ممنون میشم اگه احیانا گذرتون به این پست افتاد بگید داستان زندگی تون به کجا ختم شد. ان شاالله که مشکلات حل شده باشه. ممنون


به سوزان خانم :
خیلی ممنون از لطف و محبت شما خواهر گرامی. بازهم عذرخواهی بایت اینکه پیام شما رو دیر دیدم. عمدی نبود . اخیتار دارید هرکسی تو سن و سال خودش پخته هست. شما هم همینطورید. کتابی که فرمودید ، من یکیش رو معرفی می کنم. البته من بیشتر سخنرانی های دکتر فرهنگ هلاکویی ، دکتر شاهین فرهنگ ، دکتر انوشه رو گوش می کردم.
کتابه اینه
نه گامی جلوتر، نه گامی عقب تر همسرم! در کنار من باش
نویسنده : جاناتان رابینسون