سلام
من دختری هستم که استخون بندی درشتی دارم. سالها بابتِ این قضیه و با مقایسه ی خودم با بقیه ی دخترها و از اون مهمتر متلک هایی که گاهاً از اطرافیان میشنیدم با خودم و خدا درگیر بودم. نه خودم رو دوست داشتم نه خدا رو. چون حس میکردم خلقتِ اون مسبّبِ این جس های بد در منه. اما الان مدتیه که دیگه خودمو دوست دارم. خودم رو هم اینجوری قانع کردم که خدا به هر شکلی که من رو خلق کرده; حکمتش این رو اقتضا میکرده! و حکمتش یعنی اینکه حتی اگر همه ی آدمها با ظاهر من مشکل داشته باشن; حداقل یه نفر توی دنیا هست که نه تنها مشکلی نداره بلکه عاشقِ همین اندام و همین دستها و پاهای منه! من به خدا اعتماد پیدا کردم و به حکمتش ایمان آوردم. و مطمئنم خدا هم منو همین شکلی دوست داره و قطعا کاِئناتش هم منو همینجوری دوست داره. همین قدر که بدونم خدا دوستم داره برام کافیه:)
خلاصه اینکه من الان خودم رو دوست دارم و با فیزیکم مشکلی ندارم. اما حقیقتش گاهی با خودم میگم وقتی خواستگاری برام میاد آیا اون متوجه پاها و دست های من میشه؟ من زمخت نیستم; اما استخون بندیم مثلِ خیلی از مانکن های اروپاییه یعنی قد بلند و اندام کشیده با پاها و دست های تقریبا درشت; مثلا مثلِ خانوم مهتاب کرامتی چهارشونه هستم و در مقایسه با اکثر خانوم ها درشت تر به نظر میام. سایز پاهام 41 هست. و به همین نسبت دست هام هم ریزه میزه نیست. حالا این برای من سواله که اون آقایی که به خواستگاری من میاد خودش متوجه این چیزها (دستها و پاهای من) میشه؟ یا من خودم بهش بگم؟! آقایون تا چه حد همه چیز رو برانداز میکنن؟ لازمه من هم بگم لطفا به ظاهر من خوب دقت کنین؟! لطفا به دست و پای من خوب نگاه کن؟! چون بسیار برام مهمه که اونی که قراره باهاش ارتباط جنسی داشته باشَم;بدن من براش اغوا کننده باشه نه اینکه بعدا دوست نداشته باشه مثلا به پاهام نگاه کنه!! میخوام از این موضوع مطمئن بشم بعد بله رو بدم!
ممنونم.
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۶۰۷۴ بازدید توسط ۴۴۸۳ نفر
- جمعه ۱۸ ارديبهشت ۹۴ - ۲۱:۱۷
