خانواده برتر

مستقل شی 

کار تحصیل ...

دستت تو جیبت باشه اولین چیزی که خانواده دخالت نمیتونن کنن همین مسائل هست 

مرد و زن نداری فردی ک درامد نداره مشتقل نیس مجبوره به ساز خانواده زن یا شوهر برقصه

خدایی میخوای ۳ و ۴ سال پای یکی بمونی؟! از کجا معلوم بعد ۳ و ۴ سال بیخیالت نشد و با یکی دیگ ازدواج کرد... یعنی این ۴ سال ک تموم شه شما سنت ۲۵ سال شده و کلی خاستگار رسمی از دست دادین و رد کردین و بعد از این سن هم تعداد خاستگاراتون کم و کمتر میشه... واقعا ریسک داره... من خودم پسرم و پسرا رو خوب میشناسم... اگ طرف عاشق پیشه باشه هر جور شده تو رو بدست میاره... وگرنه مطمعن باش قطعا هدفش لاس زدنی بیشتر نیست... خلاصه یکم عاقلانه تصمیم بگیر... 

البته میتونی با طرف بمونی اما اینکه باهاش بیرون بری و ببینیش نباشه... فقط در حد تلفنی و مجازی باهم باشین و هر وقت تونست رسما بیاد خاستگاریت... اینجوری اگ طرف عاشق پیشه باشه پات میمونه و شما هم در کنار اون میتونی رو خاستگارای رسمیت فکر کنی... اگرم حرفش در حد حرف و بلوف و لاس زدن باشه که قطعا این رابطه رو ادامه نمیده... ولی در کل زرنگ باش و گول احساسات و اداهای پسر جماعت نخور... طرف ممکنه برای اینکه تو رو بکشه بیرون و لاس بزنه کلی گریه زاری و خواهش تمنا هم راه بندازه و اینجا شما نباید احساسی و بچه گانه خام بشی...  

در مورد عمق رابطه یک سال ونیم تون بیشتر توضیح بدید

چطوری باهم در ارتبلطید مجازی یا واقعی

در طول روز چقد باهم صحبت می‌کنید

بیان صحبت هاتون چطوریه   صمیمیت زیاد وجود داره  یا نه

در هر صورت  

با توجه به تعصب بالای خانواده تون و حالت پارانوئید ی برادرتون  پیشنهاد من اینه که  بهتره رابطه تون از حالت مخفی خارج کنید. تا دردسر بیشتری ایجاد نشده براتون

حالت اول :

بشینید فکر کمید   فارغ از احساس ملاک و. معیارها ی ازدواجی شما رو دارند یا نه 

اگر دارند بهش بگید مادرشون تماس بگیره با مادرتون و حداقل یک خواستگاری خانم باجی وار داشته باشید 

اگر خانوده تون  مذهبی باشن قطعا میگن صیغه محرمیت بخونید برای آشنایی!!

و در نهایت از بعد مالی گذر کنن و یک. نامزدی داشته باشید تا جور شدن شرایط ( خانواده های خیلی مذهبی که من دیدم اینجوری بودن) 

اگر خانواده هاتون از اون مذهبی های  پولکی باشند خوب قطعا مخالفت میکنن ولی حداقل تکلیف تون مشخص میشه. 

حالت دوم 

اگر حس تون بیشتر عاطفی هست و هیچ دلیل ومنطق  معیاری برای ازدواج نداره  سطح فرهنگی و عقایدی  خانوادگی. و.. فرق میکنه

بهتره بیخیالش بشید

چون احتمالا  به علت محدودیت زیاد و. نداشتن هیچ گونه رابطه سالم با جنس مخالف به ایشون جذب شدید  مثل تشنه ای که دنبال آب هست و هرلحظه  ممکنه آبی بنوشه که خودشو  دچار آسیب  کنه 

سلام

من تجربه خودمو در اختیار میزارم امیدوارم باعث رنجش کسی نشه ولی واقعیت هست

پسری که پدرش رو از دست داده و حمایت مالی خانوادش رو نداره دیرتر از پسرهایی ازدواج می کنه که مورد حمایت مالی پدر هستند یعنی اگر نرم فعلی کشور سن ازدواج پسر روی ۲۷ سال هست اینها چندسال بیشتر یعنی سن سی سالگی و به بالا ازدواج میکنن

میتونید از اطرافتون هم پرس و جو کنید

دلیلش هم بحث مالی . یه پسر نمیتونه به تنهایی شرایط یک زندگی رو فراهم کنه.

از اونجایی که همسن هستید این مورد رو در نظر داشته باشید که ممکن هست نیاز باشه چندین سال برای عشقتون صبر کنی و یجور ریسکه

از طرف دیگه این افراد چون حمایت پدرشون رو ندارند مسئولیت گریزی بیشتری رو نسبت به سایر مردها دارند  چون پدری نبوده که ازش خانواده داری و مسئولیت پذیری رو یاد بگیرند تو این مورد سنی که پدرشون رو از دست دادن و شخصیت خود پسره خیلی تاثیر گذار هست یعنی پسر داریم به شدت فهمیده و مسئولیت پذیر ولی پسر هم داریم بی خیال و لابالی

اینها رو میگم که با چشم و گوش باز انتخاب کنی چون من با دو تا پسر که هردوشون پدرشون رو از دست دادن دوست بودم و تمام این چیزایی که میگمو دیدم شاید اوایل خیلی کم اهمیت به نظر بیاد  ولی خیلی مهمه

 این پسرها وابستگی خیلی عمیقی به مادرشون دارند چون مادر این خانواده ها هم نقش پدر داشته هم نقش مادر  و همه کاره ی خونه هست ، بنابراین اگر کوچکترین اعتراضی نسبت به دوستی بین شما یا ازدواج بین شما داشته باشه پسره شما رو تنها میزاره چون مادرش براش از خدا هم بالاتره

 قطعا عشق قشنگترین چیز توی دنیاست ولی هیچ پسری لایق این نیست بخوای براش صبر کنی چون نهایتا یا خیانت می بینی یا طی این چند سال شخصیت هردوتون تغییر می کنه و می بینی این آدم همونی نیست که میخواستی یا بعد از چندسال صبر کردن به پای پسره آخر سر تسلیم میشه میگه من نمیتونم خوشبختت کنم برو پی زندگیت

میخوای دوست بمونی دوست بمون ولی روی حرفهاش و قول هاش حساب باز نکن...

...

بگذریم خیلی بحث رو منحرف کردم

برسیم به سوال اصلی شما

1.تا پایان کرونا رابطتون رو فقط مجازی بگذرونید

2.میتونید برید کافه تو فضای آزاد، روف گاردن ، پارک اینجاها احتمال کرونا کمتره چون فضا آزاده

دیگه اینکه با چه کلکی برید بیرون من نمیدونم مثلا کلاس موسیقی یا باشگاه ثبت نام کن تو مسیر بگو پسره هم بیاد

کلا تو خونه زیاد غر بزن بگو پوسیدم تو این خونه ، کی این کرونا میره آخه یعنی اگه کرونا نره من باید تو این خونه فسیل شم؟؟!! 😫

بهتره اول بخاطر پسره نری بیرون اول خودت چندبار تنهایی برو بزار خانوادت عادت کنن بهت اعتماد کنن بعد 😅

اینجوری خودت استرست کمتر میشه دیگه سوتی نمیدی 

از داداشت هم سعی کن یه آتو پیدا کنی اگر فردا روزی لو رفتی بتونی علیه اش استفاده کنی😈😂

الان آقای نجفی منو با کمربند میزنه من برم😂😂

به رابطه چهار ساله دوران آشنایی گفته نمیشه. دوستی دختر و پسر و رل زدن گفته میشه .

لطفا اصطلاح دوران آشنایی با روابط سخیف به انحراف نکشانید

آقای نجفی تیتر اصلا مناسب نیست

به دختر نخلستان (کلا توضیح بیشتر)

تول ممنون برای نظرت

لازمه بگم من حدود 13 سال ایران نبودم

بنا براین و شرایط اونجا من همراه خانواده ارتباط زیادی با جنس مخالف داشتم و حتی مدرسم مختلط بود تو بازی ها و جمع ها و دورهمی ها همیشه قاطی بودیم ولی با رعایت حد و حدود چون من خودم علاقه ای به اینجور مسخره بازی های بچگانه نداشتم واردش نشدم وگرنه بسترش فراهم بود چون اتفاقا چند سال دبیرستان رو برادرم هم پیش ما نبود  و من اگر میخواستم کاری کنم میتونستم پس هیچ تشنگی ای نسبت به این مسئله ندارم.

خانوادم از لحاظ مذهبی، خیلی مذهبی شدید نیستن. که خیلی بخوان از لحاظ های دیگه مثل حجاب یا نماز و مراسمات مذهبی سختگیری کنن و این ها اصلا وجود نداشته، اون ارتباطاتی ک تو مدرسه و اینا ام بوده چون جلوی چشم خودشون بوده و می‌دونستن من حدود رو رعایت میکنم خودم چیزی نمی‌گفتن، ولی پدرم به شدت روی روابط محرم و نامحرمی حساسیت دارن ینی این یک مورد رو به شدت حساسیت نشون میدن به طرز عجیبی براشون غیرقابل هضمه حتی صحبت دوستانه با رعایت حدود. 

برای همین حتی بدر حد دوست اجتماعی هم جواب کسی رو بدم اصلا نمی‌پذیرن.

و اینکه گفتین بگم جدی کنن

بله من همون اوایل چون خودم اصلا آدم رابطه ی مخفی نبودم به مادرم گفتم اما مادرم به شدت گارد گرفت بخاطر سنشون، چون اون موقه هردو 20 ساله بودیم و بخاطر سنمون میگفتن قطعا احساس زودگذر هست ولی موافقت کردن بطور مجازی باهم رابطه داشته باشیم تااینکه برادرم یه جورایی فهمید من حرف میزنم با یه پسر و اول به مادرم گفت مادرم چون میدونست خواست عادی جلوه بده جلوش ولی برادرم از حرص اینکه چرا مادرم به پدرم نگفت موضوع رو، رف به پدرم گفت.( در حد یه تلفن صحبت کردن متوجه شده بود)

و پدرم ازون موقه حساسیتش خیلی بیشتر شده روی رفت و آمد من و من حس میکنم شاید اعتمادش رو از دست داده.

مادرم به پدرم یه جور دیگه قضیه رو بیان کرد تا اجازه بگیره همینطور که شما میگید در حد یه آشنایی خانوادگی بیان، اما پدرم به شدت مخالفت کرد دلیل اصلیش سن من بود و میگه هنوز بچه ام و تا 24_25 سالگی زوده برای ازدواجم و دومین دلیلش هم سن اوشون بود چون همسن هستیم و خب منم حق میدم اوه طرف رو نشناسم و نبینن با توجه به شنیدن سن شاید فکر کنن خیلی بچس و این ارتباط یه ارتباط بچگانه به نظر برسه.

خلاصه کنم که با توجه به مخالفت پدرم و حساس تر شدنشون مادرم به من گف باید ارتباط رو قطع کنی و منم جونم کنده شد تا بعد 1 سال ازون اتفاق تونستم بهش بقبولونم که تموم شده و واقعا من دیگه فکر هم نمیکنم به اون داستان

که یکم راحتم بزارن چون دیگه تمام رفتارا تحت نظر گرفته شده بود و حتی با دوستامم میرفتم بیرون یه کم از فکرش میرفت سمت اینکه نکنه با اوشون میخوام برم.

در مورد ارتباط ما در این 1سال و نیم بله صمیمیت وجود داره و کاملا یه ارتباط عاطفیه

و من اوایل که دانشگاه باز بود ارتباطمون حضوری هم بود اما بعد از بسته شدنش هم تا یک ماه پیش یه کلاس دیگه داشتم به صورت حضوری بود و بخاطر اون باز هم ماهی یک بار میتونستیم همو ببینیم(با استرس شدید من که حتی شب خوابم نمی‌برد) اما حدود رو رعایت کردیم همیشه ولی خب ازین به بعد دیگه نمیتونم این حجم از استرس و فکر و تحمل کنم نمیدونم باید چیکار کنم.

و احساسم به ایشون من تو این 1 سالو نیم چند ماه اخیر به شدت منطقی فکر کردم و سعی کردم تصمیم بگیرم درسته یه سری ویژگی های منفی دارن ولی ویژگی های مثبتشون خیلی بیشتر بود و دقیقا چیزایی بود که همیشه برای من مهم بوده  تا خانوادشون رو از نزدیک نبینم و  نشناسم نمیتونم بگم 100 در100 ولی تاالان که خیلی منطقی در مورد خودشون فکر کردم مطمئن هستم که واسه ازدواج مناسب هستن،

و اینم اضافه کنم خانواده ی ما اصلا پولکی نیستن ولی مثلا به مادرم که اون اوایل بیان کردم گفتن خب برای تو موقعیت های خیلی بهتری هست و می‌گفت تو خودت الان میگی مشکلی نداری با موقعیت مالی خیلی ضعیف، ولی بری داخل زندگی چون همیشه هرچی خواستی داشتی خودت خیلی اذیت میشی که من این حرفو قبول ندارم چون پدر خودمم از صفر شروع کرد و الان موقعیت خوبی داره شکر خدا. 

پدرم منو همیشه خیلی دوست داشته و میخواد که زندگی خوب و راحتی داشته باشم قطعا، ولی نمیدونم نظرشون رو این چیزای مالی خاستگارای من چی هست

مرسی چنگیز از نظر و پیشنهادت اتفاقا به این فکر هستم ولی تو این موردم خیلی سختگیری میکنن، ولی دقیقا حرفت درسته 

دم شما هم گرم که راهنماییم کردین

ببین کاملا حق با شماس ولی دلیلی ک منم تا الان سمت این دوستی ها نرفتم همین بوده چون بشدت از خیانت یا حسای زودگذر میترسیدم و بدم میومد ولی اصلا قرار نیست اگه خواستگار اومد ندیده و نشناخته بگم نه قطعا فکر میکنم بهشون ولی میگم که.. پدرم کلا تا 24 25 سالگی من قصد نداره خواستگار ب خونه راه بده و بنظرس زوده، پس تا 25 سالگی اگرم با ایشون نباشم قرار نیست ازدواج کنم  و آره درست میگی خیلی با شرایط من کنار میاد و اصلا بهم اصرار نمیکنه وقتی نمیتونم به زور برم بیرون همو ببینیم، ولی تو این مدت قطعا چشمامو رو هیچ چیز نمیبینم و سعی میکنم بیشتر و بهتر فکر کنم که اشتباه نکنم ولی خودم همیشه ازین میترسیدم واسه همین وارد این روابط نمی‌شدم هیچوقت مشکل من اینه که من عاشق شدم مطمئنم اگر عاشق نمی‌شدم مثل بقیه ی موقعیت های دیگه ای که داشتم واسه دوستی اینم پس میزدم و این برام هیچوقت سخت نبوده. ولی عاشق شدم... 

مررررسی ازت واسه راهنمایی ها و اطلاعات خوبت

اتفاقا من سر این موضوع خییییلی دو به شک شدم و نگران بودم ب خصوص قسمت وابستگی شدید به مادر نگران بودم پدر نداشتنش باعث این بشه که خیلی به مادرش وابسته شده باشه و در زندگی آینده ام بخاد تاثیر گذار باشه ولی خب میگم.. تا وقتی نتونم با خانوادش آشنا بسم و رفت و آمد خانوادگی نباشه نمیشه اینو دقیق فهمید چون حتی از خودش مستقیم و غیر مستقیم پرسیدم و همیشه جوابهایی که گرفتم مبنی بر این بود ک وابستگی شدید نداره ولی بازم نمیشه اکتفا کرد و ملوم نیس چجوری باشه..

از لحاظ مسئولیت پذیری ایشون از 15 سالگی شروع به کار کرده خرج خونه رو نمیداده ولی خرج خودش لباس خریدن برای خودشو اینا از 15 سالگی با خودش بوده من حس کردم این یه ویژگی مثبت باشه و باعث شده زودتر از سنش مسئولیت پذیری رو یاد بگیره و باعث پخته تر شدنش شده ولی بازم نمیدونم من خیلی نمیتونم تشخیص بدم که آیا آدم مسئولیت پذیری هست یا نه

و راهکارات خیلی خوب بودن وافعا ممنونم ازت😍😍

منم از لفظ دوران آشنایی استفاده نکردم اما صلاح دیدن اینطور بنویسن و بنظرم اتفاق خاصی نیوفتاده  و مهم نیست اسمش چیه

شما بنظرم نباید انقد سریع گارد بگیرید و قضاوت کنید چرا فکر می‌کنید از دوستی ای سخیف و بی ارزشه؟ شاید هیچ گناهی تو اون دوستی صورت نگیره شاید تنها دلیل شکل گرفتنش عشق بوده باشه فقط در زمان نامناسب، در شرایط نامناسب... من خودمم با روابط دوستی و رل زدن میونه ی خوبی ندارم و این اولین رابطم هست ولی هیچ وقتم کسایی که واردش میشدن رو اینطور سخیف نمیخوندم

نباید دل آدمارو با قضاوت ها و لحن صحبتمون بشکنیم :) 

** ***** ***** **** ** ***** **** ******* ** ***** **** *** **

یک چیزی بهت بگم من ۳۳ سالم رابطه دختر و پسر اگر بهم علاقه داشته باشند به فراتر از دوستی عادی ختم میشه ***** ** ***** *** *** **** *** ***** ***** ولی برای امثالهم میگم که فردا نیاید تو جامعه چرت و پرت بگید از ما سواستفاده شد و نقش قربانی و مظلوم بازی کنید

شماهم با انتخاب خودتون رابطه ای شروع کردید و به کجا ختم بشود هم معلوم نیست بیشتر موارد به...

خوب نوع رابطه شما دوستی هم اون پسر می تونه بعد یک مدت بره و هم می تونه همونجوری که شما دل میدی قلبه میستونی و عاطفی ارضا میشی ایشونم جنسی ارضا بشود

به علی

برادر من خودم مخالف رابطه قبل از ازدواجم اینم قبول دارم پسرا خیلی ها شون دنبال رابطه ج هستند ولی اگه دونفر واقعا عاشق هم باشن اصلا واسشون مهم نیست یادش به خیر دبیرستان که بودم عاشق یه دختر خانمی شده بودم البته هیچ وقت بهش نگفتم جوری که صب تا شب بهش فکر میکردم همش خودمو باهاش تصور می‌کردم توی اون مدت عاشقی فشار جنسی به شدت کم شد اصلا به چیزای جنسی فکر نمیکردم من به اون دختر خانوم نرسیدم ولی میخوام بگم آدمی که عاشق میشه فقط به عشقش فکر میکنه اون سال معدل من یه نمره افت کرد دیگه شاگرد اول نبودم صب تا شبم شده بود آهنگ عاشقانه و قدم زدن تو خیابون سر کلاسام همش خواب بودم خیلی روزای سختی بود 

اینارو گفتم که بگم کسی که واقعا عاشق میشه فقط به رسیدن به معشوقش فکر میکنه نع این چرت و پرتا

به نویسنده 

ان شاالله که عشقتون پاک باشه اگه از آقا پسر مطمئن هستید که لاشی نبست می ارزه پاش وایسی ولی سعی کنید زودتر بع خانواده ها بگید چون واقعا رابطه طولانی دختر و پسر هرچقدرم پاک باسن بازم خوب نیست  راهکاری به ذهنم ترسید ببخشید واقعا ولی به نظرم پدرتون رو قانع کنید و رابطه زودتر رسمی بشه آن شاالله که خوشبخت بشید