خانواده برتر

موافقم.

ازدواج بدون عشق برای ی دختر با خودفروشی هیچ فرقی نداره.

اما من نمی دونم بقیه نسل ما رو چی فرض کردن؟

سوال کننده آقا هستند

اگه روش زندگی کردن رو بلد باشیم(نمیدونم کسی باید یادمون بده یا خودمون بدویم دنبالش که یاد بگیریم)؛و بدونیم واقعا چه جوری صحیح تر کلامی و رفتاری با همسرمون برخورد کنیم چرا عشق نباشه؟مگه عشق چیه؟اگه به دیوونه بازی و تو نباشی من هیچم و این بچه بازیا میگیم عشق که مشکل از خودمونه.وقتی کسی اونقدر برات اجر و قرب داره تودلت که میخوای همه عمرت کنارش باشی و کنارت باشه و برای هم باشین و واس لبخند هم هرکاری بکنین این اسمش عشق نیس؟اینکه جلوی زبونت رو بگیری که حرفی که دوست نداره نشنوه رو نگی و اونم همینجوری باشه نسبت به تو،چرا ازدواج نکنی؟چرا عاشق نشی؟چرا اسمشو میزاریم دردسر به جون خریدن؟همه ی اینا به شرطیه که انتظاراتمون از زندگی و ادما درست باشه.اگه ازدواج لازم نبود خدا نمیگفت نصف دین با ازدواج کامل میشه.

برای هم دعا کنیم

دوست عزیز فلسفه ازدواج اینگونه برای شما تعریف می کنم
1-رسیدن به آرامش و داشتن انگیزه
2-پیشرفت در زندگی و رسیدن به کمالات
3-محیطی مقدس برای برطرف کردن نیازهای جنسی و روحی

ادم مجرد همیشه دارای اضطراب و نگرانی هست دائم دلشوره داره و نگران که این نگرانی با متاهل شدن برطرف می شود و اضطراب هایی که بعد از متاهلی پیش میاد بیشتر اما شیرین(با توجه به گفته های دوستان متاهل و مشاهدات میدانی
در مورد انگیزه هم ببین ادم مجرد بعد از یک مدتی زندگیش یک رکود به خودش می گیره همه چیز عادی میشه همه چیز تکراری حتی اگر بخواهی خودت با کار مشغول کنی بعد از یک مدتی باز هم عادی میشه و همیشه مجبوری این یکنواختی تکرار کنی
اما اگر متاهل بشی برای رسیدن به یک سری مسائل باید تلاش کنید و همین تلاش باعث میشه شما از زندگی روزمره بیرون بیای  مخصوصا اینکه این انگیزه را کسی بهت بده که در جایگاه عشق و عزیز ترین کست باشد.

در مورد پیشرفت در زندگی.
این که میگن زن و مرد مکمل همدیگر هستند و درکنار همدیگر رشد می کنند یک چیز مشخص است
دختر و پسر تا قبل از ازدواج مسئولیتی ندارند امابعد از ازدواج مسئولیت پیدا می کنند و همین مسئولیت باعث میشه رشد کنند تا مسئولیت قبول می کنند تازه می فهمند که کجای کارند و چند مرده حلاجند و انجام دادن این مسئولیت خودش باعث رشد می شود
از طرفی دیگر شما یک نفر مامور کنید که نقاط ضعف و قوت تو را شناسایی و بهت کمک کند که از نقاط برطرف یا تقویت کنی خب خواه ناخواه ادم رشد می کند حالا نقش همسر هم همینطور است.
تا قبل از ازدواج همه فکر می کنند بهترین هستند اما وقتی نوبت ازدواج میشه تازه عیوب آنها نمایان می شود
از طرفی ازدواج یعنی ما شدن این ما شدن باعث میشه خودخواهی و منیت از بین برود که این بزرگترین پیشرفت برای یک فرد می شود تا فروتن نباشی رشد نمی کنید
ازدواج باعث میشه قدرت درک افراد بالابره دختر بیست ساله متاهل قدرت درکش از دختر 28مجرد بیشتر می شود چون در واقعیت های زندگی وارد شده است. اجتماع هم به یک دختر بیست ساله یا پسر بیست ساله متاخل بیشتر احترام می گذارد.
ازدواج باعث می شود شما در همه عرصه ها رشد کنید
و مهمتر از همه اینکه شما مرد زندگی و زن زندگی هستید اما در ذهن خودتان ولی تا در مرحله عمل وارد نشوید مشخص نمی شود.
البته همه اینها منوط به انتخاب صحیح است

 در مورد برطرف کردن نیازهای روحی و جنسی.
یک موقعی انسان به مرحله ای می رسد به اسم تنهایی.
هیچ چیز جز یک همدم این تنهایی را برطرف نمی کند. حتی اگر فرد بهترین خانواده، بهترین دوستان و... داشته باشد. همیشه هم پدر و مادر و دسوتان کنار ادم نیستند. دوستان ازدواج می کنند و پدر و مادر به آن دنیا کوچ می کنند.
وقتی انسان می تواند در یک محیط خوب و مقدس نیازهای جنسی اش را برطرف کند چرا باید آن را سرکوب کند سرکوب کردن میل جنسی جز افسردگی و اضطراب چه فایده ای دارد تازه اگر بخواهیم برای خیلی از افراد نیازهای جنسی از راه نامشروع را توصیه کنیم باید مشکلات آن را نیز بپذیریم.

حالا درکنار این و با توجه به روحیات زن و مرد وقتی از نظر عاطفی و روحی تامین بشوند روحیه آنها بالا می گیرد و این روحیه بالا باعث جذب موفقیت ها می شود.

مردها باید عشق بورزند و زن ها مرود عشق واقع شوند. زن ها دوست دارند تکیه گاه باشند و مردها دوست دارند قهرمان زندگی و.. خب وقتی اینا تامین بشود روحیه میره بالاو حال افراد خوب می شود.

ازدواج مثل زمین حاصلخیز می مونه که هرچی بکاری نتیجه خواهد داد.

اما آنچه که امروز باعث می شود قید ازدواج  زده شود عدم وجود تفکر و فلسفه ای برای ازدواج هست و افراد صرفا برای امر ازدواج یا دلیل ندارند و مثل بقیه رفتار می کنند و یا دلیل های سطحی دارند.

اگر خود دختر و پسر هم اهل تفکر باشند خانواده های آنها تفکر جالبی ندارند. که دیدن برخی رفتارها باعث می شود که عطایش را به لقایش ببخشیم.

اما خطاب به دوستانی باچنین تفکر

اگر خواستید تا آخر عمرتون مجرد بمونید باید در قبال ازدواج نکردنتون یک کار بزرگی انجام داده باشید

مثلا کارخونه ای زده باشید. تجارت کرده باشید. دانشمند شده باشید. یا دور دنیا را گشته باشیدکه اگر ازدواج می کردید به این دست پیدا نمی کردید و اگر بعدها پرسیدند چرا ازدواج نکردید بگید در عوضش این کارها را کردم

یک نکته هم توجه داشته باشید تصمیم نگیرید ازدواج نگنید دوسال دیگه برید ببینید نمی شه تنها زندگی کرد ازدواج کنید بعد بگید کاشکی زودتر این کار را می کردم

یک سری هم پیش دوستانی برید که تصمیم به ازدواج نداشتند و الان سن انها از 30تا 35به بالا هست ببینید اینکه ازدواج نکردند خوشحالند یا ناراحت اصلا پیشرفتی هم کردند؟

یک نگاه به دوسال پیش خود بندازید مخصوصا دوستان 25به بالا اگر دوسال پیش ازدواج می کردید بهتر نبود؟الان که دوسال پیشتر ازدواج نکردید اتفاق خاصی افتاده است؟

دقت کنید اونم تو کشور تورمی ما که هر روز که ازدواج نکنید هزینه ها بالاتر می رود.

یک زمانی برادر من ال سی دی خرید یک میلیون و نیم الان همون 4میلیون هست

زمان ازدواج خواهرم طلا گرمی 30تومان بود الان 100تومان

غذا در تالار دستی 7500الان 17500.

اگر دوسال پیش ازدواج می کردید مقرون به صرفه بود

به هرحال دوستان با یک حقوق ثابت حداقلی و یک کیس خوب می توان یک زندگی را شروع کرد و آن زندگی را به درجه بالا رساند اما به شرطی که هر دو از نظر اخلاقی و عقلی رشد کرده باشید.

اینکه یه نفر نمیتونه باور کنه میشه عاشقانه زندگی کرد دلیل نمیشه که عشقی وجود نداشته باشه.

پره پرش میتونیم یکی رو دوست داشته باشیم و بعد از یه مدت هم برامون تکراری میشه دیگه!!!!

وقتی بدبینی تووجود آدم میره بهتره برای خودش نگه داره.نه اینکه تامیم بده به کل آدما.من اگه شخص برام تکراری بشه تحمل نمیکنم.میرم میبینم چرا کسی که یه زمانی دوستش داشتم برام تکراری شده که حالا مجبور بشم فقط تحملش کنم؟؟؟با بدبینی و آیه ی یاس خوندن به جایی نمیرسیم. و اگه کسی همین آیه ی یاس رو ترجیح میده همون بهتره که "دوست داشتن" رو تجربه نکنه.

مشکلات اجتماع رو منکر نمیشم اما تا وقتی خدا هست، امید هم هست. وقتی انتظارامون از خودمون و اطرافیامون و جامعه مون تعدیل بشه"دوست داشتن"به "تحمل کردن" تبدیل نمیشه.امیدوارم یه روز باورتون عوض شه