بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و عرض ادب بی پیرایه خدمت تمامی اهالی وبلاگ وزین و پویای خانواده ی برتر
آقا پسر شازده ای هستم بیست و اندی ساله و دانشجوی ریاضی شریف که اگر حمل بر خودستایی و عجب ننمائید، واجد و حامل خصایل و صفات نیکو و حسنه ای ام. بنا بر شهادت اطرافیان و اکنافیان شفیقی که با این بنده محشورند، مزاجی خوش مشربانه و لسانی بذله گو و روحیه ای بس پر نشاط و محضری ملیح دارم و لیکن با کمال تاسّف و تاثّر دچار عارضه ی وسواس فکری و عملی در حد خفیفم؛ علی الخصوص در طهارت و نجاست به صورت معتدل و بر مبنای عرف، عمل نمیکنم. سالهای متمادی تحت نظر روانپزشک بوده ام و هستم و از درمان های دارویی و غیر دارویی بهره برده ام اما منتج به نتیجه ی دلخواه و مطلوب و ایده آل نشده است. حال سوالم از عقلا اینست که در جلسه ی خواستگاری لزومی به طرح این نقص روحی وجود دارد یا خیر؟؟؟
البته لازم به ذکر است که میزان شدت و حدّت وسواس این جانب به هیچ وجه من الوجوه، ناقض حقوق دیگران و موجب عسر و حرج آنها نیست و هم چنین این صفت رذیله باعث تبذیر اوقاتم نشده و مانعی برای رتق و فتق امور جاری زندگی نبوده بلکه صرفا باعث تشویش ذهن و خیالم می شود.
با این تفاصیل، نظر حضرات در مورد طرح این موضوع چیست؟ آیا امکان دارد در آینده طرف مقابل، عدم طرح این موضوع را حمل بر بی صداقتی و پنهان کاری من کند؟؟؟
استدعا دارم که همه ی دوستان خواننده، این جانب را از ارائه ی طریق صحیح بی نصیب نگذارند. سابقا به این وبلاگ رجوع کرده و با گذاردن پستی پیرامون میزان اهمیت عدم طاسی خواستگار برای جماعت دوشیزگان فعلی و نسوان آینده، از نقطه نظرات برادران و خواهران ایمانی منتفع شده بودم.
زیاده عرضی نیست، دورادور دستبوس همه ی عزیزان هستم.
عزتتان زیاد و ایامتان بکام
یا علی
← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۳۰۴۵ بازدید توسط ۲۲۲۹ نفر
- شنبه ۶ دی ۹۳ - ۱۴:۲۶
