خانواده برتر

نمیخوام تو دلتون رو خالی کنما ولی اینجور که شما تعریف کردین به نظرم این ازدواج به ایشون تحمیل شده.همیشه خود من از این مدل ازدواجای سنتی به خاطر همین موضوعش میترسم.چون یه بار سرم اومده.پسر یا اصلا نمیخواد ازدواج کنه یا با کسی که خودش میخواد قصد ازدواج داره ولی خانوادش کس دیگه ای رو در نظر میگیرن و تقریبا تحمیلش میکنن.اونم هیچی نمیگه و میره جلو ولی بعدا به مشکل بر میخورن.

واسه خود من خواستگاری میخواست بیاد که فوق العاده مومن بودند و مادر پسر اصرار به این خواستگاری داشت.اما اون موقع خانواده من به دلیل سن کم من ردشون کردن.بعدا ما مطلع شدیم رفتن خواستگاری دختر یکی از همسایه هامون و با دختره دسته گلشون عقد کردن.چند ماه بعد فهمیدیم که پسر خودش کس دیگه ای و میخواسته و مادرش واسه اینکه نمیخواسته اون دختر براش کسای دیگه رو در نظر میگرفته.خلاصه آقا پسرم که سید تشریف داشتن دختره مردمو کلی کتک میزد و فحاشی و آخرشم طلاق -_-

ببخشید طولانی شد.شمام بشینید باهاش صحبت کنید 2 نفره که مشکلت چیه.چون آدم عادی و سالم اینجوری با زنش رفتار نمیکنه...

خدا کمکت کنه عزیزم:-(

دلم سوخت... بنظر من بی محلی کن بهش.جلوی خودتو بگیر... به خانواده ات بگو می خوای مدتی سر سنگین باهاش برخورد کنی که کمکت کنن مثلا نذارن تنها باشی که دلت تنگ بشه و باهاش تماس بگیری... برو بیرون تفریح..گشت ... کار درس... بالاخره خودتو سرگرم کن که اذیت نشی... باید بفهمه اونی که بیشترت به محبت نیاز داره تویی... و اگر بخانوادش ااعتماد داری بگو خانواده ت بهشون بگن که اوناهم کمتر بهش توجه کنن تا بفهمه دنیا چه خبره... ضمن اینکه من فکر می کنم از توجه بیش از اندازه جنابعالی زده شده... همین کار به نفعته... فقط دعا کن مشکل جدی نداشته باشه ... اگه میتونین یه مدت داداشات زیر نظر بگیرنش ببینن خدایی ناکرده اعتیاد به چیزی نداشته باشه... و در اخر اگه با این روشها جواب نداد حتماً ولش کن... با این شرایط بخوای بری باهاش زیر یک سقف فایده نداره... فقط رو مسئله اعتیاد خیلی دقت کن... خدا کمکتون کنه انشالله.

و من الله توفیق

سلام.(فعلا تا اینجا که از این چند خط من فهمیدم )عرض کنم که از بچگی لجباز بوده یا تازگیا؟!!

اگه از بچگی لجباز بوده و حتی پدرمادرشم با همین خصوصیت میشناسنش که تا آخرزندگیتون این شکلی خواهد بود ؛این آدم با لج خو گرفته

ولی اگر حتی تا اوایل عقد خوب بود و تازگیااااااا داااااااره بهوووووونه میگییییررررره ؛دیییییگه معلوووومه کـــه بهونه سوری هستش تا کم کم خودت بیخیالش شی وبا هرکی دوس داره بپره چون حتی به داداشات وبابات نگفته سعی میکنم بهتر شم حتی اگه نتونستم این لجبازیمو  کلا کنار بزارم که تو ذاتمه حداقل تلاشمو میکنم تا واسه یه ذره هم که شده تغییر کنم!!!

سلام اخه دوست عزیز هر چیزی حدو حدودی داره،محبت و توجه هم اندازه داره میگن لطف مکرر،حق مسلم میشه شما زیادی باهاش راه اومدیم ایشونم فکر کردن چه خبره اونی ک الان باید ناراحت می بود شمایید ک ب پدرتون سر نزده اون اقا عادت کرده ک همیشه نازشو بکشید ک همیشه بهش التماس کنین

منم حای ایشون بودم شاید همین کارو میکردم ،تو رویه اتون نجدید نظر کنین ی مدت ازش فاصله بگیر و نرو و بهش زیاد توجه نکن خیلی سخته اما باید صبور باشی میگن اگر صبر کنی ز غوره،حلوا سازی.

ب نظر من کم محلش کن الان پیش خودش میگه چه خبره ک شما همش دنبالشی و التماسش میکنی معذرت میخام ولی لوسش کردی اونم چ لوسی.

به نظرم بهت علاقه نداره. چون آدم وقتی یکی رو دوست داره دلش میخواد ببینتش یا اینکه به خانواده اش احترام میذاره.

نمیدمونم شایدم ازت دلخوره بابت مساله ای.

در جواب سوالهاتون:اگه من مقصر باشم که حالا حالاها کوتاه نمیاد.ولی اگه اون اشتباه کنه همیشه دست پیش میگیره و ایشون قهر میکنه.تاحالا من ندیدم به پدرومادرش بی احترامی کنه.تا حالا هم جلوی خانواده اش بهم امر ونهی نکرده .اگه کسی به اتاقش بره هم مشکلی نداره.تا حالا بهم نگفته ممنونم که مراعاتمو میکنی.برعکس همیشه بهم میگه پسر خوب گیر نمیاد.منم میگم اگه پسر خوب کمه دختر پاک ونجیبم کمه.ولی انصافا مادرش همیشه میگه میدونم که شما باما خیلی راه اومدین و مراعات کردین.در پاسخ بقیه دوستانم باید بگم وقتی باهم قهر نیستیم بهم میگه که دوستت دارم.بعدشم میگه ما مردا با عملمون نشون میدیم که دوست داریمهمسرمونو.من اگه صبح تا شب کار میکنم بخاطر توست.در ضمن مطمینم که معتاد نیست.اهل خیانت هم نیست اصلا.فقط احساس میکنم بخاطر شرایط مالیش میترسه زیر بار مسوولیت بره.خیلی هم بهش میگم خدا روزی رسونه.منم همیشه هواتو دارم و وقتی ببینم دستت تنگه هیچ وقت زیر فشار نمیذارمت ولی انگار اوضاع مالیش باعث میشه بخواد شونه خالی کنه.

ببین خواهر من بدون هیگونه تعارفی برید با چندتا مشاور و روانشاس صحبت کنید. اصلا به نامزدتون نگید. حتی اگه دوست ندارید به خانواده باباتون هم نگید.

با مشاوره ها که صحبت کردید ببینید نظرشون چیه؟

این کارهای نامزد شما نشانه های از اختلال شخصیتی است. من ته دلتون رو خالی نمی کنم. من نمی گم طلاق بگیرید چون ما از همه چی خبر نداریم. شما هم نمیتونید همه واقعیت های زندگی تو رو بگید اما بهترین کار اینه که برید مشاوره بعد ببینید چی می گن. اون موقع اقدام کنید به ادامه زندگی یا کاری دیگه.

عرض کردم چندتا مشاور برید نه یکی. محکم باشید انشالله مشکل حادی نیست.