خانواده برتر

هدفم از این سوال اینه که خودم رو با بقیه مقایسه کنم که ببینم آیا من واقعاً در زندگیم کم کاری کردم و باید بیشتر از این کوشش کنم ؟یا والدینم بیش از حد ازم توقع دارن؟

مقایسه اشتباهه ، هروقت مقایسه کنی بدون باختی . کم کاری شما و کوششتون با مقایسه با دیگران معلوم نمیشه . با توانایی ها ، استعدادها و امکاناتت مقایسه  کن . از زمان چقدر درست استفاده کردی ؟ از امکاناتت چقدر بهره بردی ؟ چقدر وقتت به بطالت گذروندی ؟ چقدر دنبال شغل و ارتقای شخصیتت بودی ؟ اینا مشخص میکنه توقع والدینت حساب شده است یا نیست . 

مقایسه کار شیطان است .

کار پدر و مادرتون اشتباهه

شما دیگه خودتون بدترش نکنید

اولا معلوم نیست اینجا همه با صداقت نظر بدن

دوما بر فرض ببینید یه عده یکسری دستاورد داشتن و از شما جلوترن غیر حس منفی چه تاثیری روی شما میذاره؟

اگه راهی برای بهتر شدن شرایطتتون هست برید دنبالش

اگه همه زورتون زدین دیگه به همین راضی باشین

شرایط ما آدمها زمین تا آسمون با هم از لحاظ روحی و روانی، مالی و خانوادگی و حتی ویژگی‌های فیزیولوژیکی متفاوته. پس پیشرفت هر کس باید با خودش سنجیده بشه نه با یه نفر دیگه

من همسن نویسنده نیستم اما یه چیزی رو میگم خودتون رو با دیگران مقایسه نکنید 

سلام برادر

تقریبا همسن هستیم ولی به نظرم این کارتون اصلا درست نیست.. نه ما تو شرایط شما بودیم و نه شما در شرایط ما هستید بنابراین سوالتون و مقایسه تون بلکل اشتباهه..

مشخصه که یه سریا هستن وضعشون بهتر از شماست و یه سریا هم بدتر این که پرسیدن نداره... 

مثلا اگه اکثرا گفتن وضعشون از شما بهتره چه دردی از شما دوا میکنه جز اینکه ناراحتتون کنه.. یا بلعکس با شنیدن اینکه اکثر از شما فقیرترن ایا شاد میشید؟؟؟؟

بعدشم گیرم که شما فهمید مثلا فلانی که همسن شماست وضعش از شما بهتره ایا این هم براتون مهمه که چجوری و از چه راهی به این پول و ثروت رسیده یا نه فقط نتیجه کار براتون مهمه...

اینکه پدر مادرتون شما رو با دیگران مقایسه میکنن کار درستی نیست به نظر شما مجرد هستید و در خانه با پدرمادرتون زندگی میکنید.. توصیه ام اینه که اگه میتونید و شرایطش رو دارید ازدواج کنید تا زندگیتون سر و شکل بگیره...

و نهایتا اینکه به این چیزا فکر نکنید..................

شاد و پیروز باشید......

دوست عزیز سلام و وقتت بخیر
تو نظرات بقیه بزرگواران بود که مقایسه کار اشتباهیه که درستم هست پس شما باید بهترینِ خودتون باشید. برای بهتر شدن خودتون تلاش کنید اما در نظر داشته باشید که باید از زندگی لذت برد صرفا نمیشه تک بعدی بود. متاسفانه شرایط بد اقتصادی و فضای اسیدی جامعه طوریه که پیر و جوون باید فکر همه چیز باشن. تو ایران یسری کتابهایی در رابطه با ثروتمند شدن و چگونگی خرج پول و نحوه درآمد ترجمه میشه و گاهی به چاپ چندم هم رسیده اما کسی دقت نمیکنه که نویسنده اون کتاب برمبنای تورم و شرایط موجود اقتصاد اون کشور اون کتاب را نوشته و لزوما نمیتونه برای ما مفید باشه البته من نمیگم خوندن اینها بی فایدس اما باید شما برمبنای وضعیت موجود وآینده کشور برنامه ریزی مالی و پس اندازی خودت رو انجام بدی. تاسف آور اینکه تو دوران مدرسه و حتی دانشگاه به ماها هوش مالی رو یاد ندادن، کاش بجای یسری واحدهای بیخود عمومی، واحدهایی درمورد هوش مالی و امثالهم میذاشتن. دوست عزیز به اندازه خودت تلاش کن اما حرص و جوش نخور و خودتو داغون نکن. برنامه ریزی داشته باش و بقیه موارد که خودتون بهتر میدونید و میتونید از منابع درست و رایگان اینترنت هم بهره ببرید. این کشور به اندازه کافی در زمینه از بین بردن سلامت اعصاب و روان مردم پیشتاز هست، شما دیگه خودتونو نابود نکنید.
نظرات شخصی و شاید اشتباه

خودتون رو با بقیه مقایسه نکنید. هزاران عامل هست. من الان بیام دو خط توضیح بدم شما چطور میخواین این همه سال رو با دو خط من مقایسه کنید 

من از شما خیلی کوچیک ترم ولی نتونستم نظر ندم. به نظر من هر انسانی یه دنیای متفاوته. هدف زندگی هستش که به شما ارزش میده. من تو فضای مجازی میبینم ادمای پولداری که به اصطلاح شاخ اینستا هستن ولی شعور زندگی ندارن کل زندگیشون این شده که داراییشونو به رخ بقیه بکشن و بزور میخوان ثابت کنن که ما خوشبختیم و این تصور و القا میکنن که بقیه حسرت زندگی اونا رو بخورن و فکر کنن بدبختن...ولی از نظر من بدبخت و بازنده خود اونا هستن..

بنظر من معنویات باارزش تر از مادیاته (نمیگم ثروت بده، میگم یه درجه پایین تر از معنویاته) زندگی خیلیییی زود میگذره دلم نمیخواد وقت پیری، از عمری که گذروندم شرمنده باشم و وقتی به گذشته نگاه میکنم ببینم خدا هیچ جایی تو زندگیم نداشته و مثل یه حیوان فقط به دنیا اومدم و خوردم و خوابیدم و وقت تلف کردم! بالاخره فرق ما اینه که خدا یه عقل و اختیاری بهمون داده و بی هدف نیومدیم عمر تلف کنیم باید بدونیم کجا قراره بریم و یه توشه ای با خودمون ببریم...

تا الانم که مجرد موندم تنها دلیلم همین بوده. کسیو پیدا نکردم که به اخرتش توجه داشته باشه. هر وقتم از یکی پرسیدم چقدر به امورات مذهبی مقید هستی؟ تنها جوابشون این بوده که منم یکی مثل بقیه جووانای امروزی! در صورتی که بنظر من ادم باید در زمینه دین مطالعه کنه و عقایدشو محکم کنه نه اینکه کورکورانه همرنگ بقیه بشه.

شما دیگه بدترش نکن! 

این سوال و مقایسه شما اساسا غلطه چرا مقایسه می کنی

هرکسی زندگی و شرایط و امکانات خودشو داشته  پس چرا مقایسه می کنی 

به نفر پراید میدن به یکی بنز 

میگن تو مسابقه شرکت کن 

معلومه کسی که بنز داشته موفق میشه 

درسته تلاش و کوشش موثره ولی شرایط خیلی تاثیر می‌ذاره 

به فرض شما نظرات کاربران رو فهمیدید 

بعدش میخواد چیکار کنید چه تاثیری تو زندگی شما داره 

میخواد غصه بخوری خودت اذیت کنی 

بهتره مقایسه نکنی 

بنظرم بهتره خودت فکر کنی چه اشتباهاتی داشتی تکرار نکنی 

و چه کارهای زندگیتو بهتره می‌کنه انجامش بدی 

موفق باشید 

ببخشید نویسنده ی پست ولی هر کاری میکنم نمیتونم تصور کنم حدفتون از نوشتن پست رو راهی برای بهتر شدن حالتون تصور کنم انگار خودتون هم این پست رو نوشتید تا در صورت اینکه کسی پر دستاورد تر از شما بود خودتون رو سرزنش کنید

چون گمان نکنم که اگر فردی کسی رو پایین تر از خودش ببینه یا افرادی بیان باهاش همدردی کنن حالش خوب شه اگر هم تاثیر کنه نقش مسکن موقت رو داره و در طی چند روز دوباره روز از نو و روزی از نو

من جای دختر شما هستم و خب هنوز کم سن و بی تجربه هم هستم ولی با خوندن پستتون دلم خواست این حرف رو بهتون بگم

اینکه حالتون بده بخاطر مقایسه های والدینتون احتمالا بخاطر اینه که شاید خودتون هم از خودتون انتظار بیشتری داشتید ولی نشده اگر واقعا هنوز در زندگیتون جایی برای دستاوردهای دیگه دارید و صبر و حوصله ای هم برای رسیدن به خاسته های جدید دارید برید سراغشون 

ولی اگر نمیشه شرایطش رو ندارید و نمیتونید یه نگاه به موقعیت زندگیتون کنید به شرایطتون نگاه کنید و به خودتون بگید من با این امکانات با این شرایط بیشترین میزانی که میتونستم پیشرفت کنم تا همینجا بود، فقط تا همین نقطه .

محدودیت سالم خودتون رو بپذیرید و برای چیزی که قرار نبوده شاید اتفاق بیفته حرس نخورید 

اگر خودتون اینو از درونتون قبول کنید دیگه فکر نکنم بخوایدخودتون رو مقایسه کنید در ذهنتون  چون اینکه نمیشد بیشتز از این پیشرفت کنید براتون روشنه و وقتی خانواده هم دارن مقایسه میکنن شما پیش خودتون میگید که اون افراد توی یه خانواده ی دیگه بودن با یه شرایط دیگه با امکاناته دیگه معلومه من نمیتونم جای اونا باشم!

و در آخر ارزش یک انسان رو دستاورد هاش مشخص نمیکنن ، ارزش انسان به چیزی فراتر از این هاست دستاورد ها و یا پیشرفت ها در زندگی فقط حال آدم رو بهتر میکنن باعث خوشحالی میشن

خودتون رو دست کم نگیرید

این مقایسه چه کمکی میکنه واقعا؟ قطعا یه سری ها دستاورد های بیشتری داشتن و یه سری ها مثل شما و یه سری ها هم کمتر.

مگه شرایط و دغدغه ها و امکانات شما با بقیه مساوی بوده که دستاورد هاتون هم یکی باشه...گاهی اوقات تمام کارهایی که میشه انجام داد و باید انجام داد رو انجام میدیم ولی به مقصد نمی رسیم و گاهی اوقات بعضی با نصف اون مرا حل به مقصد میرسن...این مقایسه درست نیست چون بعضی چیز ها دست هم نیست و همه ی آ م ها مثل هم نیستن.بهتره دست از مقایسه برداری وگرنه اعصابت بیشتر خورد میشه

چرا مقایسه می کنید مقایسه نابودت می کنه

روشون نمیشه بگن چقدر ور دلمون نشستی بهتره بری زندگی مستقلت رو شروع کنی ...

حتی اگر ما سن و سال و دستاوردهامونو بگیم 

شما به نتیجه درستی نمیرسید 

چون اینجا تعداد محدودی کامنت گذارنده داره 

و این جامعه آماری مناسبی نیست 

به فرض پنجاه نفر برای شما کامنت بذارن و بگن دستاوردهامون کم بوده هیچی نداریم 

شما نمیتونید رو حساب این پنجاه نفر که از بین 80 میلیون ایرانی کامنت گذاشتن

خیال خودتو راحت کنی و حس کنی عقب نموندی از هم سن و سالانت

یا اگر به فرض 70 نفر کامنت بذارن و بگن موفق شدن و از دستاوردهاشون راضی ان 

شما رو حساب این تعداد نمیتونید نتیجه بگیرید از زندگی عقب موندید 

اگر واقعا میخواید سطح خودتونو نسبت به هم سن و سالانتون بسنجید باید به آمار رسمی کشوری مراجعه کنید 

که در گروه سنی شما متوسط درامد چقدره چند درصد متاهلند متوسط تحصیلات چقدره و ...

سلام نویسنده.

شرایط زندگی من با شرایط شما فرق داره.

نوع تربیت خانواده ی من با نوع تربیت شما 

جنسیتم سن و سالم فرهنگم و و..

خب نویسنده عزیز اصن چیزی بین من و شما وجود ندارد برای مقایسه ..

و شما جای اشتباهی دنبال جواب میگردید اگر واقعا دنبال جواب سوالتون هستید داخل خودتون دنبالش باشید.

نه زندگی بقیه.

اینکار جز اینکه حالتون رو بدتر کنه و حس بدی بهتون بده هیچ فایده ای نداره.

توصیه میکنم کتاب های روانشناسی و پادکست های روانشناسی که به شناخت خودتون و کنار گذاشتن افکار منفی کمک می‌کنه گوش کنید.

موفق موید باشید

شما میخای از اعضای سایت آمار بگیری سوال بهانه است

سلام دوست عزیز 

پست تون خوندم یاد مدرسه افتادم که از همکلاسیا تو امتحانات میپرسیدیم تا صفحه چند خوندی؟ اگر کمتر میگفت حس خوبی به آدم دست میداد و حتی یه کَمم وا میدادیم 😂😂حالام شما فک کنم دنبال همین حسید! 

ولی به قول دوستان مقایسه که در کل اشتباهه و این قیاس شما هم  قیاس باطلی هست چون شرایط یکسان نیس...

مثلا من خدا را شکر در یه سری از ابعاد زندگی ام هم خانواده‌ و هم خودم راضی م ولی گاهی وقتا فکر میکنم علاوه بر تلاشم اون موقعیت را می‌طلبیده که برام ایجاد بشه که بخوام تلاش کنم .۵۰ درصدش تلاش خودم بوده و مابقی اون موقعیت و زمینه ای بوده که ایجاد  شده...و سعی میکنم خودمو با دیگران مقایسه نکنم از طرفی از اینکه روزهامو به بطالت بگذرونم متنفررم  برای همین با ۱ سال قبل خودم مقایسه کنم ببینم آیا پیشرفت داشتم یا پسرفت کردم یاحتی همونجا که بودم فقط درجا زدم...بعد خب علت یابی میکنم ...و برای بهبودش تلاش میکنم ...

لذا دوست عزیز قیاس تون باید قیاس دیروز و امروزتون باشه تا بتونید فردایی بهتر برای خودتون رقم بزنید .

با آرزوی موفقیت ، آرامش و سربلندی برای شما 

سلام برادر من، من خودم از پدر و مادر خودم یه زخمایی خوردم که هیچکی نمیدونه و باورش هم نمیشه، زندگیم عین سریال هایی که آخر شب پخش میشن ، یه حرفایی پشت سرم هست که در آینده ام هر جا برم عین سایه پشت سرمه، خلاصه که قدر خودتو و زندگی تو بدون، سعی نکن نقاب بزنی، خودت باش واسه خودت نفس بکش، نه حرف بقیه، به هرکسی هم دل نبند چون گفتی مجردی گفتم.

مقایسه باید در شرایط یکسان باشه

با اینحال یکچیزای خیلی عمومی هست تو جوانان ایزاان

بیکاری 

تورم 

ازذواج

و... 

اگر والدین تون شمارو با افرادی مقایسه میکنن که در شرایط یکسان باشما بودند خوب منصفانه هست  با اینکه کارشون درست نیست

برای والدین ایرانی همیشه   مرغ همسایه غاز هست شما هرکاری بکنی بهترین هم باشی  بازم با دیگران مقایسه میشی

چه در نوجوانی چه در آستانه 40 سالگی

این فرهنگ غلط والدین ایرانی هست که ازبین نمیره که نمیره 

شما هم لطفا از شرایط شغلی وتحصیل و... بیشتر بگید و از شرایط افرادی که باهاشون مقایسه میشید 

تا ما بهتر نظر بذیم و از خودمون بگیم 

کل دستاورد زندگی من یه مدرک دکتراست که اونم چون درس خوندن رو دوست داشتم گرفتم وگرنه پولی از توش درنمیاد. پولی هم تا به حال درنیاوردم یعنی اصلا تو عمرم سر کار نرفتم. پولایی که دارم در اصل مال مامان بابامه نه من. پس درواقع میشه گفت دستاوردی تو زندگیم نداشتم (:

چه اداره ای هستین که در این حد بدنامه؟ 

دستاوردهای هر کس رو با شرایط و میزان تلاش هاش میسنجن 

در این صورت میشه فهمید دستاوردها قابل قبوله یا خیر 

زیادم به خودتون سخت نگیرید همه مون دو سه دهه چهار دهه دیگه پیر میشیم میمیریم 

همونطور که تا حالا عین آب خوردن دو سه دهه از عمرمون رفته باقیشم عین آب خوردن میگذره 

تازه اگه قبلش بابت کرونا نمیریم 

دیگه هر کی هر دستاوردی داشته نمیتونه با خودش ببره اون دنیا 

تهش با دو متر کفن تشریف میبریم به سرای ابدی 

ارزش نداره بابت دو روز دنیا و چارتا دستاورد مادی خاطر خودتونو مکدر کنید 

از ما بهترونشم الان هفت کفن پوسوندن و هیچ اسمی و یادی ازشون نیست 

خونه نداشتن و ماشین معمولی و ضرر تو بورس به خاطر جبر جغرافیایه نه بی عرضه بودن شمای نوعی

یه برنامه داشتم می‌دیدم. راجع به طراحی منزل بود. یه زوج آمریکایی که 30 سالشون نبود یه خونه چند میلیارد دلاری خریده بودن و کلی هم میخواستن برای دیزاینش خرج کنند. اتفاقا شغلاشونم خیلی چیز خاصی نبود

ما اینجا به دنیا اومدیم. تا سی سالگی یه ماشین تولید داخل بخریم بندازیم زیر پامون اوج هنرمونه دیگه.

خونه هم که هیچی

ولی اداره ای که کار می‌کنید خوشنام نیست نمیدونم منظورتون دقیقا چیه.

به نظرم بگردید یه دختر خوب پیدا کنید برید سراغ زندگی خودتون. پدر مادر شما احتمالا بیشتر مشکلشون با تجرد شماست

به نظر  می رسه دوتا شکست مهم*

یکی ازدواج ویکی شکست مالی در بورس باعث شده که   این نگاه رو داشته باشند....

در کل شکست های بچه ها تو چشم والدین خیلی پررنگ هست

حالا یا با نگاه‌های ترحم آمیز و غصه خوردن یا سرکوفت زدن و مقایسه کردن و نشون میدن

طبیعی هست  بیشتر از روی دلسوزی هست و اینکه نگران آینده شما هستند

تو. شرایط شما نیاز هست که یک موفقیت جدید داشته باشید تا اونهارو پوشش بده 

اگر در سرکوفت زدن زیاده روی می‌کنند میتونید رفت وآمد تون محدود کنید مثلا بیشتر بیرون باشید ورزش کنید و باشگاه برین و.... 

(همخ عواملی که مجر به حفظ روحیه واعتماد به نفس میشه) 

 و برنامه ریزی کنید

خوب اگر مهارت خاصی دارید که درآمد زاست چه اشکالی داره 

به دنبال شغل جدید یا شغل دوم باشید. 

از برنامه هاتون فعلا چیزی نگید تا وقتی موفق شدید 

این شرایط  مقایسه رو من هم داشتم و فکر می‌کنم میکنم همخ دارندیا تجربه کردند کم  یه زیاد 

من خودم

چون د ر انتخاب رشته دنبال علاقه ام رفتم و به فکر موقعیت شغلی نبودم وحزف اونارو گوش  نکردم / بعد از  فارغ التحصیلی و بیکاری سرزنش شنیدم که اینم آخر عاقبت حرف گوش نکردن

 با خواهر بزرگترم که  از نطر درسی ضعیف تر ورتبه کمتری آورد اما به خواست اونا رفت و زود شاغل شد زیاد مقایسه شدم

در جامعه هم ک فامیل و دوست و.. .. هم جدا... 

البته 

من در برابر این مقایسه ها وسر کوفت ها مقاومت کردم وگاهی محیط زو ترک میکردم آور چه خیلی ناراحت بودم ولی خودم رو سرسخت نشون داذم

یک. چندسالی سخت بود این حرفا تا اینکه موفق شدم وخدا وشکر همه چی خوابید.

راستش پشیمون هم نیستم به نطرم بعد اینهمه سختی می ارزید.

الان از خودم راصی ام  که دنبال علایقم رفتم.

یک چیزی  جالب بود

که بازم والدین تون همون  و دارند دانشگاه آزااااااااد سرکوفت داره ذ؟!!! درسال 1400

یعنی عین همون دوران کنکور های دهه شصتیا که طرفیت قبولی در دولتی  از بس پایین بود و داوطلبان زیاد هرکی میرفت دانشگاه آزاد میگفتن تنبل هست

هنوزم در سال 1400 دارند این نگاه رو،:))   از خدا چه پنهنون بین خودما هم بود خخخخ

 تازه اونموقع ها اندازه الانم دانشگاه آزاد نبود بدون کنکور هم نبود.

. یعنی دانشگاه آزاد اون زمان کجا دانشگاه آزاد الان کجا 

فکر کنم کنکور لازم شدید 

یک کنکور بدید خخخ

جدا از شوخی به نطرم سخت میگیرید 

نطر والذین مهمه ولی نه تا این حد  اونم تو این سن که اینقد آدم رو تحت تاثیر قرار بده 

براتون 

آرزوی موفقیت وخوشبختی دارم

شما به نظرم بهتره روی شخصیت خودتون کار کنید 

باید اجازه ندید کسی درباره شما نظر بده خوب یا بد 
شما همین هستید.
ولی پیش خودتون همیشه دنبال راهکار برای بهتر شدن باشید  و انجام هم بدید 
مثلاً به شغل دوم فکر کنید اگر براتون امکانش هست.
حتی در حد پیک موتوری یا راننده اسنپ یا هرچیزی که در توان تون هست .

ارتباط تونو با خدا خوب کنید ، توکل تونو بالا ببرید .

✓ کمتر حرف بزنید    که کمتر بتوانند بهتون نفوذ کنند و ایراد بگیرند و منفی بافی هاشونو سرتون خالی کنند 
( گاهی اوقات صمیمیت زیادی این مشکلات و ایجاد می‌کنه )
خودتون و زیادی درگیر مسائل پوچِ خودتون و دیگران نکنید ، کار خودتونو انجام بدید،  به کار بقیه هم کار نداشته باشید زیاد پرس و جو نکنید  که بقیه هم بتوانند در حریم خصوصی شما وارد شوند

اصلا  از شکست هاتون نگید  از زندگی تون نگید مگر نقاط خوب و قوی 
اگرم کسی اشتباهات  یا ضعف های شما و یاد آوری کرد خیلی بهش اهمیت ندهید و سرسری بگیرید و سکوت کنید

درد دل نکنید    مگر با خدا اونم با حُسنِ‌ظن به خدا

اگرم کسی نظری داد راجع به زندگی تون سکوت کنید چیزی نگید تا حریم تون جدا بشه 

در جمع ها شاد باشید خیلی سرتون توی لاک خودتون نباشه 
با همون اندک حقوق مقداری شو صرف ظاهر و سلامتی خودتون بکنید
ورزش حتی پیاده روی 
همه زندگی ها بالا پایین داره
من همیشه همه تحسینم کردن اما زیاد از خودم راضی نبودم ،  تا زمانیکه شخصیت خودمو سعی کردم مستقل و قوی کنم .
پس خیلی دیدگاه بقیه روی ما تاثیر نداره ؛ عمیق تر نگاه کنید.

این دعا هم برای رزق و روزی هم برای همسر گرفتن خیلی خوبه.

من مرتب تکرارش میکنم.

اللّٰهُمَ أَغْنِنی به حَلالِکَ عَنْ حَرامِک 

وَ به طاعَتِکَ عَنْ مَعصیَتِک

وَ به فَضلِکَ عَمَّن سِواک .

(خدایا منو بوسیله حلالت از حرامت بی‌نیاز کن

و به طاعتت از گناهت

و به فضلت از هرچیز غیر ازتو 

«مرا بی‌نیاز کن» .)

ببینید هر کس تا یه سنی باید بمونه پیش پدر مادر و باید بره سره خونه زندگیش شما هم سعی کن مستقل بشی که حرف نشنوی کار کن پول بدست بیار از خانواده ات هم کمک بخواه برای وسایل در حد توانشون بهت میدن برو کرایه نشینی و برو سر یه کاری یا یه کاری راه بنداز در حد گذروندن زندگیت هست اینجوری خیلی بهتره تا پیش پدر مادرت بمونی و اون ها خوردت کنن موفق باشی

منم با نظر آقای رضا سعیدی موافقم.

من هیچ دستاوردی تو زندگیم ندارم خیالت راحت داداش از من جلوتری 

من پست دومتون رو حواب میدم که تو کامنت ها سوال پرسیدین

۲۲ سالمه

دخترم

هیچ دستاورد خاصی توی زندگیم نداشتم جز اینکه دانشگاه دولتی رشته ای که دوسش دارم قبول شدم که چون رشتم مهندسیه احتمال پیدا کردن شغل مرتبط با رشتم تقریبا صفره

پدرم فوت شده و مادرمم نظر خاصی دربارم نمیگه خودمم حس نمیکنم در اینده پیشرفت زیادی داشته باشم

من از شما کوچیک ترم ولی اینو به جرعت میگم شما اتفاقا از خیلی ها جلوتری،مثلا شما شغل داری باور کن خیلی از هم سن و سال های شما هنوز یه شغل درست و حسابی هم ندارن یا خونه نداشتن این وزا چیز عجیبی نیست چون الان خیلیا خونه ندارن

بقیه شرایطتون هم عادیه

شرایط ادما خیلی باهم متفاوته،مثلا من وضعیت مالی خانوادم خوب نیست،باید سالها تلاش کنم تا شاید ۲۰ سال دیگه بتونم یه خونه و یه ماشین خوب داشته باشم و این میشه چیزایی که یه نفر که باباش پولداره از سن ۲۰ سالگی براش فراهم کرده

بزرگترین دستاورد من حماقتم بود 

با انتخاب یه آدم اشتباهی 

دستاورد معنوی که ندارم 

ولی مرض روحی چرا دارم 

افسردگی احساس پوچی 

به سوال کننده

منم شرایط شما و داشتم کارشناسی خوندم  به سن مجردی قطعی رسیدم  

هدفم اول آرامش بوده 

حالا هم آرامش دارم  ولی ! استقلال مالی ندارم :/ اگه میدونستم شرایط اینطوری میشه از همون دوره راهنمایی ب فکر استقلال مالی م بودم همراه تحصیل  مهارتی رو ادامه میدادم حالا میشدم استاد

1-متاسفانه  تو دوره تحصیلی ب ما یاد ندادن که ب استقلال مالی فکر کنیم و والدین همچین آموزشی رو تو تربیت ما  در نظر نگرفتند والا یک دختر یا پسر در 18 سالگی باید روش درآمد شون پیدا کاملا پیدا کنه و حتی ب استقلال مالی برسه تا حدی .

2-من یا شما آقای مجرد تو این سن نباید ور دل  والدین بودیم ک براشون سنگین میومد با استقلال مالی میشد

(مورد1) میشد ازدواج موفق داشت یا یک زندگی مجردی داشت چون استقلال مالی خودبخود عزت نفس و اعتماد بنفس و بالا میبره نمیشه منکرش شد 

امیدوارم  والدین امروزی  به تمام جهات تربیتی فرزندان توجه داشته باشند بخصوص از بدو تولد تا 7 سالگی  و ب امان خدا نسپارن و با کودک شون مثل عروسک  رفتار نکنن :/