خانواده برتر

سلام نازنین خانوم عزیز 

حقیقتا اول اینکه اگر وااقعا اون حرف و حدیثایی که بوده به ناحق بوده که باید ثابت میکردید و به خانواده میفهموندید که وااقعا اینطور نیست اونم با رفتار و منش تون نه با دعوا و قهر و جنجال ..و اگرم وااقعا مسئله ای بوده که حقیقت داشته خب طبیعتا باید اشتباه خود را میپدیرفتید و با رفتارای درست این و اثبات میکردید تا خیال پدر و مادرتون ازتون راحت بشه ..از طرفی عزیز دلم تو دعوا که قربون صدقه هم نمیرند... به هر حال ممکنه حرفایی شخص به عزیزانش بزنه که از صدق دل نیست ولی خب ناخوادگاه از شدت عصبانیت زده میشه ولی چند ساعت بعد یا نهایتا چند روز بعد فراموش میشه .

اما در مورد حس و حالت ..‌

اول اینکه به هر حال سن بلوغ هستی و خب یه سری از رفتارات که شرح دادی کاملا طبیعیه و اقتضای سن ات هست اما متوجه این قضیه باش که هیچ احدی حتی صمیمی ترین دوستت جای پدر و مادرتو نمیگیره و هیچ کسی جز اونا خیر و صلاح تو را نمیخوان حتی اگر گاهی وقتا نوع رفتاراشونو نمیپسندی ...

در هر حال اگر  میبینی اوضاع روحی ات خوب نیست حتما برو پیش یه روانشناس مجرب که کمکت کنه ، البته اینو بگم بهت مشاور فقط جهت به رفتارات میده تا خودت نخوای تکونی به زندگیت و حال و اوضاع ات بدی هیچ اتفاق خاصی نخواهد  افتاد ...

پس عزیز دلم به خودت بیا و به آینده ات فکر کن و عاقلانه رفتار کن اینکه اینقدر راحت داری با این و اون حرف میزنی مراقب باش از چاله به چاه نیفتی و احساسات اینقدر دستمالی نشه ...چون اگر این روند و از این سن آغاز کنی به مرور زمان قبح خیلی از  مسائل برات میریزه ....پس تا دیرنشده یه سر و سامونی به زندگیت بده که هیچ کسی دلسوزتر از خودت برای زندگیت نیست.

به هر حال ببخش قصد نصیحت نداشتم و ندارم ولی عین خواهر کوچکترم هستی که دلم نمیخواد سر هیچ و پوچ زندگیش فنا بشه ...

امیدوارم سربلند و سعادتمند و عاقبت بخیر بشی دختر خوب 🙏🏼♥️

سلام 

به نظر من اول از همه اینستاگرام و برنامه های اینجوریتو حذف کن و بعدش شروع کن به خدا نزدیک تر شدن حالا با نماز خوندن یا دعا و قران خوندن یا به زیارت رفتن..

برو دنبال ورزش حتما نیازی نیست بری باشگاه تازه الانم اکثر باشگاهها بسته ان ولی تو پارک دویدن و از این کارا رو شروع کن ..

برای برقراری ارتباط بهتر با پدرت باید ارتباطت رو با مادرت بهتر کنی.. سعی کن بهشون نزدیک شی.. اگه اونا به تو نمی گن دوستت داریم تو بهشون بگو... 

بعضی مواقع بپر تو بغلشون...بزار احساس کنن که تو چقد دوستشون داری.. بعدش حتما اونا هم شروع میکنن به محبت کردن..

ضمنا هر کاری میکنی زیاد درو بر تختت و اتاق خوابت نباش.. هرچی بیشتر تو اتاقت باشی بیشتر کسل و افسرده میشی و هی میخوای رو تختت بخوابی..

باید تحرک داشته باشی.. ضمنا دور پسرارم خط بکش.. بزار برای بعد 20 سالگی..

راستی اگه من ازدواج کرده بودم بچه ام الان هم سن تو بود....

ببین دخترم تو در اوج بحران بلوغ هستی 

همه ما این دوران را پشت سر گذاشتیم 

فقط یک کلمه میگم وقتی سنت به بیست سال رسید هیچکدام از مشکلات امروزت وجود نخواهد داشت 

نظم دنیا و اساس خلقت  اینه که اینجور مسائل خود به خود حل میشه 

دقت کن دست به هیچ اقدامی نزن هیچ کار اساسی نمیخاد بکنی نیاز به تغییر رفتار هم نداری همه چیز با گذشت زمان حل میشه

پسره را هم دست بسر کن بره اگه شماره ازت داره خط عوض کن جایی هم که اون هست نرو مراقب باش دخترا توی این سن بزرگترین ضربات را ممکنه بخورن

کم محلی پدر و مادرت را با دعوا جبران نکن 

درکت بیشتر از بچگیت شده ولی نیاز نیست رفتار متفاوت نشان بدی با همون فرمون بچگیت جلو برو تا بزرگ بشی

در مورد انگیزه نداشتن برای درس خواندن هم به یه روانپزشک مراجعه کن با دارو قابل حله، با مادرت یه سر برو پیش یه روانپزشک طرح کن مشکل درس نخوندن را بگو یه آرامبخش بهت بده اون مسئله حل میشه

سعی کن با دوستات (دخترها) بیرون بری پارک برو تفریح برو توی خونه ننشین الکی فکر کنی 

من حرف های زیادی دارم تا به شما بگویم ؛ اما نمی‌گویم و تنها به یک نکته بسنده می‌کنم :

تمام حرف هایی را که این جا نوشتی بدون یک ویرگول کمتر به پدر و مادرت بگو. اصلا همین پست را بده بخوانند. 📖📖

هیچ روشی بهتر از این نیست که سه نفری بروید ، بنشینید ، در چشم های هم بنگرید و با همدلی یکدیگر در این مورد صحبت کرده و مشکل را حل کنید. 👨‍👩‍👦😁😁

پدر و مادر شما به نیاز عاطفی شما توجه نمی‌کنند و جان کلام و حال شما درنمی‌یابند ؛ قبول ؛ اما شما هم ساکت نشین و مگذار در شما عقده و کمبودی ایجاد شود. اگر آنها درنمی‌یابند برو و با تبسم و مهر و آرامش از نیازت و حقیقت درونت به پدر و مادرت بگو. 🗣️🗣️

بیشتر از این نمی‌گویم چون هیچگونه حرف و سخن و مشاوره‌ای ؛ تا زمانی که پدر و مادرتان از دل‌آشوبه و نیاز شما خبر نداشته باشند ؛ راه به جایی نمی‌برد و دری نمی‌گشاید 🚫 زیرا یک طرف این ماجرا پدر و مادر شما هستند. 

و اما گفتید با چند پسر قبلاً دوست بودید و در حال حاضر هم با یک پسر دوست هستید. 

اکیدا توصیه می‌کنم ارتباط خود را با او قطع کرده و دیگر سراغ این روابط نروید. درباره مشکلات این روابط قبلاً بار ها سخن گفته‌اند ، پس من نمی‌گویم و سخن را کوتاه می‌کنم. 

به هر حال شما ۱۵ سال دارید و  نوجوان هستید ، تجربه‌تان اندک و احساسات در جوش و خروش و بی‌ثبات ، و طبع‌تان نرم و لطیف و طبیعت‌تان نوشکفته و حتمال آسیب و وابستگی بسیار. به خصوص که الآن هم در وضع روحی مناسبی نیستید. ارتباط را قطع کنید و عذاب وجدان هم نداشته باشید که مثلا اون پسر ناراحت بشه ، یا نفرین بکنه و اینجور حرف ها. به نفع هر دوی شما است. و در ادامه هم به این روابط نپردازید‌. همچنین می‌توانید با پدر مادرتان صحبت کرده تا در‌ اینباره به شما کمک کنند. 😊😊

و در نهایت حس خود را خوب کنید و در انرژی مثبت بکوشید که هر چه بیشتر افکار و احساسات منفی داشته باشید تنها به وضع روحی خود آسیب می‌رسانید. 😇😇

به قول مولانای بزرگ :

🏔️این جهان کوهست و فعل ما ندا

                         سوی ما آید نداها را صدا🏔️

پس فکر و انرژی مثبت خیلی مهم است

به درس برس که الآن بهترین فرصت برای درس و آینده سازی است 📚📗📘 و اصلا هم فکر نکن که درس خسته کنندست. با لذت درس بخوان. همچنین بعدا می‌تونی حرفه‌ای یاد بگیری. مثل آرایشگری وووو........... 💪💪 

به اون حرف پدرت هم که گفت دختر من نیستی توجه نکن. اون حرفی بود که اون لحظه گفت. فقط اون لحظه. پدر مادر ها از این حرف ها زیاد می‌زنند و در حالی است که عاشق بچه هایشان هستند و قلبشان برای آنها ریش است 💖

موفق و مؤید باشید ❤️💚💙 👍👍

بهتر از اینی که اینجا نوشتی که نمی تونی بیان کنی. همین رو براشون بنویس بذار رو میزشون (لازم دونستی سانسور هم توش اعمال کن). و اضافه کن شما کمکم نکنید برم به غریب بگم؟

اگر درک کرد و تغییر رویه داد که چه بهتر.

اگر نه... مشاوره و این جور برنامه ها.

در هر صورت دست از شل ول بازی و احساساتی بودن بردار. البته تو سن بلوغی و بچه های زمان شما نازک نارنجی تر از نسل ما هستند ولی جامعه الان به نسبت زمان ما تغییر که نکرده هیچ، زمخت تر هم شده. لازمه که پوست کلفت بشی.

برای خودت یه هدف جدی و متعالی تعیین کن و با قدرت براش تلاش کن. 

ازین قالب نوجوانی و کودکی که در بیای و سری تو سرها دربیاری، ایشون هم از رفتارها که منشا شون نگرانی برای شماست، فاصله میگیره.

در ضمن بابت این حرف که تو دختر من نیستی قرار نیست که یه عمر غمبرک بگیری. پدربزرگت ازین حرفا به بابات تو نوجوونی زیاد گفته اونم یاد گرفته به خیال اینکه چیزی نیست به تو گفته. از خودت انتقام نگیر فرزند.

سلام، امیدوارم حالا که نوشتید حالتون بهتر شده باشه. سه سال زمان قابل توجهیه که شما حال روحیتون خوب نیست. از حرف پدرتون رنجیدید و مدتیه کنج اتاقتون هستید و خوابید. احتمالا برای تسکین دادن دفع پدر، جذب پسری شدید و تو رابطه ناسالم گیر کردید. بنظرم این رابطه مثل ژلوفن میمونه، مسکنه، ریشه رو درمان نمیکنه، وقتی ژلوفن نخوری باز درد میاد، بعد یه مدت هم بدن عادت میکنه و باید دوز ژلوفن رو ببری بالا.

یه شعری هست که میگه: دردم از یار است و درمان نیز هم، دل فدای او شد و جان نیز هم.

درد شما از ناحیه پدره (شاید هم مادر) و درمانتون هم باز دست پدره که فعلا ازش دریغ شدید. اینو با اطمینان بالایی میگم که درمانتون دست پدرتونه. پدرتون اگه تو یه زمان مناسب یه جمله خوب به شما بگن احتمالا میتونه درون شما رو کن فیکون کنه. مثلا نمره خوبی براش ببرید و ایشونم بگن خدا اجرت بده که روسفیدمون کردی، یا یه هدیه براشون بخرید برید آشتی کنون و بغلشون کنید. همون بغل هم میتونه دریایی از انرژی به شما انتقال بده. از مادر هم میتونید استفاده کنید تا پدر رو آماده کنن، مادر سیاست خوبی توی خونه داره. اصلا آغوش پدر مادر منبع بیکران انرژی اند. بهرحال باید مقدماتشو شما فراهم کنید. نباید توقع داشته باشید پدر بیاد در اتاق رو باز کنه بگه اشتباه کردم بیا در آغو‌شت بگیرم، اگرم اینکارو بکنه از سر ترحم انجام میده که باز دلخواه شما نیست. شما عزت و احترام می خواهید. شما سعی کنید روسفیدشون کنید، سربلندشون کنید، مایه اعتبار و آبرو بشید براشون. یه چیزی بهشون بدید، اصلا یه وعده غذا درست کنید میز بچینید باباتون رو دعوت کنید بیان سر میز. باور کنید پدر و مادر انقدر محبت به فرزند دارن که حد نداره، فقط بعضی وقتا به خاطر آموزشهای غلطی که تو گذشته بهشون داده شده گمان می کنن اگه فرزند رو محروم کنیم درست میشه. این عادت هم به مرور تو والدین قابل تغییره و همزمان شما هم رشد و قدرت پیدا میکنید و کمتر می رنجید.

برای برون رفت از شرایط ناراحت کننده ی فعلی حرکتی در جهت رضایت پدر بردارید و نتیجه رو به ایشون نشون بدید، مثلا خوب و کامل درس بخونید نمره تون رو نشون پدر بدید، به احتمال زیاد شاد میشن و ازتون تشکر میکنن و شما شارژ میشی. آدم به محبت پدر نیاز داره. مثل خدا که گفته اگه نماز بخونی جایزه بهشت رو بهت میدم، پدر هم باید درس بخونی براش یا یه کار خوبی بکنی تا ایشونم به شما جایزه اشونو بدن.

قرآن بخونید تا خدا باهاتون حرف بزنه و آروم بشید. زیاد هم بخونید. تو خلوتتون.

نماز بخونید و با خدا حرف بزنید تا احساس قدرت کنید. 

ان شاالله زندگیتون به بهترین صورت ادامه پیدا کنه و عاقبت بخیر بشید. 

غیر ممکنه پدر مادری از فرزندشون بدشون بیاد درسته روش های فرزند داری و تربیت رو خیلی خوب بلد نیستن اما قطعا علاقه دارند.اگه مشکل درس خوندنه که باید بگم دیگه درس خوندن تو ایران فایده ای نداره کاشکی همه پدرمادرا متوجه این موضوع میشدند و بیهوده بچه هارو به درس خوندن تشویق نمیکردند به جای رفتن سراغ حرفه مورد علاقه. سعی کن منطقی باهاشون صحبت کنی ولی هیچوقت توهین نکن اگه اثر کرد چه خوب اگه نه مهم نیست... سعی کن زیاد درمورد آدمای اطرافت حساس نباشی. خیلی درگیر فضای مجازی نباش مگراینکه بتونی ازش مفید استفاده کنی نیازی نیست حتما با یه پسر دوست باشی خصوصا وفتی علاقه ای نداری بهش...درکل اینکه تنهایی و علاقه ای به کاری نداری چیز بدی نیس حتی خیلی عادیه خصوصا در سن شما.

حس بیهودگی تجربه ای همیشگی بوده برای انسان و برای خلاص شدن ازش یا باید بیخیال بود یا دنبال خلق معنا...خودتو سرگرم به کارهایی که دوست داری بکن حالت که بهتر شد میتونی برای آینده ات بهتر تصمیم بگیری

دنیا که به آخر نرسیده عزیزم.

تازه 15 سالته(امکانات مالی هم که گویا بد نیست)اشکالی نداره یه مدت سخت میگذره اما اگه به رشته یا زمینه ای که علاقه داری و امکان پیشرفت داری وارد بشی احتمال بالاتری وجود داره که موفق بشی و بدرخشی و همه تحسینت کنن و بهت افتخار کنن.

این سن،سن بغرنجیاته،برا عبور از این بغرنجیات شاد باش و علایقتو دنبال کن.

نازنین جون اولا شما تو اووج سن بلوغ هستی و این حساسیت هات رو طبیعی بدون و ازش فرار نکن.فقط سعی کن باهاش کنار بیای و بهتر شی تا این دوران هم بگذره...

بعدشم خودت مگه تاحالا عصبی نشدی و حرفیو نزدی که نباید؟؟؟☺ پدر مادرا گاهی ازین حرفا میزنن ک تو بچه ی من نیستی و درکت میکنم ک سخته ولی مطمئنم اگر ازشون بپرسی میخندن و میگن وااا من ی چیز گفتم تو چرا باور کردی...! یا ممکنه حرفشون رو اصلا یادشون نباشه...

.

توصیه ای که من به عنوان خواهر بزرگترت بهت دارم اینه که حرفات رو تو خودت نریز...نریز..نریز..

محبت میخوای؟؟ برو به پدر مادرت بگو و ازشون بخواه.اونا ووستت دارن و هر کاری از دستشون بربیاد برات انجام میدن

از حرفشون ناراحت شدی؟؟ برو با احترام بهشون بگو..شک نکن توجیهت میکنن و ازون به بعد بیشتر حواسشون به حرف هایی ک بهت میزنن هست...

.

امیدوارم خییلی زود بهتر بشی و از حال خوشت برامون بگی عزیزدلم💛💛💛

🌹

امان از دستِ شما دهه‌هشتادیا!! 😁

والا ما دهه‌شصتیا رو معلما میزدن

ننه، بابا میزدن

خواهر برادر میزدن

فامیل و همسایه و بقیه هم همینطور 😂

ولی خب ما خیلی سگجون بودیم!! 😉

یادمه معلمِ کلاسِ سومِ ابتداییِ من که آقایِ < م > بود منی رو که شاگردِ اولِ کلاس بودم هم میزد سرِ جدولِ ضرب!! 😐😂

همیشه هم یه شیلنگِ کَتُ‌کُلُفت داشت که ما حسابِ کار دستمون بیاد!! 👺😂

خب ما زندگیِ سخت‌تری داشتیم از برخی جهات ولی خب شما هم مشکلاتِ خودتون رو دارید که شاید درکش برایِ ما سخت باشه

ولی همین‌که اراده کردی که وضعیتت رو تغییر بدی خیلی خوبه 😊

خب احتمالا تک‌فرزندی و اینم که تویِ سنِ حساسی هستی خیلی تاثیرگذاره

ولی گذراست!

مطمئن باش!!

این احساسات و تفکراتت به‌خاطرِ همین سنِ نوجوونیه 😊

این چیزا رو واسه‌یِ خودت بولد نکن و از نوجوونیت لذت ببر باااو!! 😉

حالا معلمِ ریاضیت هرچی گفته باشه و خانوادت چی گفته باشن خیلی مهم نیست! باور کن!!

دیگه کم‌کم باید خودتو قوی و محکم کنی دخترِ خوب 💪

حالا باباتم تو عصبانیت یه‌چی بهت گفته!

نباید اینقدر به خودت سخت بگیری!!

و اینم که تو این سن محبتِ کلامی و لمسی بهت نمیکنن والا ما تو بچگی هم از این نعمت محروم بودیم 😂

سخت میگیری به‌خدا!!

البته خب حقم داریا

بالاخره دختری

حساسی

و باید نیازهایِ عاطفیت برطرف بشه

(البته پسرا هم همینطور ولی خب با شدتِ کمتر)

ولی این دلیل نمیشه که این خلاءِ عاطفی رو تو فضایِ مجازی با پسرا پُر کنی!!

احساس میکنم دخترِ لجبازی هستی

و این زیادش 《اصلا》 خوب نیست

پدر و مادرت شدیدا دوستت دارن و میخوانت پس این حرفو نزن 😐

حالا چون به دلایلی خیلی بهت توجه نمیکنن دلیلی نداره که اینجوری بگی که دوست داری دیگه از خواب بیدار نشی 😐

مطمئنا پدر و مادرتم مشکلاتِ خاصِ خودشونو دارن و البته این دلیل نمیشه که به تو محبت نکنن و یا کم محبت کنن ولی خب تو هم یه‌کم باهاشون بهتر رفتار کن تا اونا هم بیشتر بهت توجه کنن 😋

واقعا قبول دارم که تو دیگه اون دخترِ سابق نخواهی شد...

چون قراره یه دخترِ به مراتب شاداب‌تر و سرزنده‌تر بشی 😄

اگه تک‌فرزندی به نظرم چندتا دوستِ خوب پیدا کن 😊

(و باهاشون تا کن)

(دختر و اون هم واقعی نه مجازی)

دوستِ خوب واقعا نعمته‌...

درست رو هم مجددا با جدیت شروع کن و مطمئن باش که بهترین کار برایِ تو حداقل تا ۱۸ سالگی درس خوندنه ✒📐

راستی خیلی قشنگ متنت رو نوشتی 👏

آهان اینم بگم که از کجا شروع کنی؟!

از خودت!!

از خودشناسی!!

موفق باشی هموطن ✋🌸

وبلاگ سوت و کور بود

سوت و کورتر شده

واسه‌یِ ادامه‌یِ حیاتِ وبلاگ نگرانم...

زمان بلوغ هست عادیه زود رنجی منم چند سال فقط ازت بزرگترم 

ولی مادرم فحشی نمونده بهم نده! واقعیت باید همه این تیکه ها دعوا ها رو به مسائل ریاضی فصل دوت دایورت بدی...

به مرحله ای از عرفان باید برسی که بخندی به جا ناراحت شدن

گود لاک

سلام عزیزم

ببین گاهی اوقات مادر و پدر آگاهی درستی در مورد اینکه چطور با فرزندشون رفتار کنن ندارن به همین جهت رفتاری میکنن و یا حرفی میزنن که صرفاً یا بخاطر عصبانیته و یا اینکه می‌خوان با این حرف یا رفتارشون فرزندی که خیلی دوست دارن رو مجبور به انجام کاری بکنن

شما نباید از این بابت ناراحت بشی و یا بدتر بخاطر عدم آگاهی مادر و پدرت خودت رو بد و دوست نداشتنی بدونی

تو دوست داشتنی هستی، تو خوبی و اگه خودت بخوای و افراد خوبی رو پیدا کنی که عاقل باشن می‌تونی دوستای خوبی هم داشته باشی تنها اشکالی که اینجا هست اینه که تو به دلایلی علاقه‌ای به درس نداری 

همین!

چه عیبی داره؟!

منم هیچ علاقه‌ای به درس نداشتم که هیچ بدمم میومد (احتمالاً خیلی از دوستایی که نظر می‌ذارن هم وقتی هم سن شما بودن کمی از درس بدشون می‌اومده)

نمرات دبیرستانم(همون نهم تا دوازدهم شما) افتضاح بود اما یه جایی مثل شب امتحانات مجبور میشدم درس بخونم که کار اشتباهی بود

این اشتباه و این کوتاهی من نه به این خاطر بوده که من بد بودم و یا مادر و پدرم که سرم غر می‌زدن و اشتباهاً از روی ناآگاهی به من سرکوفت میزدن و مقایسه‌ام میکردن درست میگفتن، بلکه به این خاطر بوده که من کسی رو نداشتم که بهم راه درست و منطقی رو نشون بده و باهام مهربون باشه و بتونه درکم کنه

الآن من یک دختر خوب می‌بینم که همون مشکل منو داره یعنی کسی رو نداشته که بتونه اول از همه درکش کنن و بعد بتونن با مهربونی و البته با توجه به واقعیت، منطقی راهنماییش کنن

عزیزم شما مادر خوبی داری برو بشین پیشش و بگو چه حس و حالی داری بدون اینکه خجالت بکشی چون خجالتی نداره اون مادرته و دوستت داره و بعد ازش بخواه تا تو رو پیش یک "روانشناس خانم" ببرن تا بتونی با این خانم روانشناس روی خودت کار کنی و با کمک اون خانم و البته با اراده‌ی خودت بتونی حس و حال بدی که داری رو دور کنی 

بازم اگه حرفی و یا چیزی خواستی بگی حتماً حتماً اینجا کامنت بذار من و دوستان تا به جایی که بتونیم بهت کمک می‌کنیم

دختر خوشگل خیلی درکت میکنم.

من میدونم بابام دوسم داره اما نمیتونه دوست‌داشتنش رو به‌من نشون بده چون بلد نیست کسی یادش نداده...برای همین با سرزنش کردن نشون میده با عصبانی شدن...اینجوری یادگرفته از بچگی تا به الان!می‌دونم که بابام دوران کودکی جالبی نداشته....من خیلی اینارو درک میکنم.درواقع همه‌ی ما کودکان آسیب‌دیده‌ای هستیم که قد کشیدیم بزرگ شدیم.

البته من نمیخوام بگم چون اینجوریه پدر و مادرا حق دارن هررفتاری که خواستن داشته باشن نه هرکسی باید سعی کنه روی خودش کار کنه و رفتارای بدش رو اصلاح کنه.

اما خب گاهی اینجور نمیشه...

تاوقتی بچه‌ایم خب چون بچه‌ایم و آگاهی زیادی نداریم از حرفای پدر و مادر خیلی تاثیر میگیریم فکر میکنیم هرچی اونا میگن همونیم

بچه‌ایم نمیتونیم درست و حسابی فکر کنیم که این حرفشون درسته اصلا؟؟

پس تاثیر میگیریم.

اما وقتی بزرگ‌تر میشیم میتونیم فکر کنیم که این حرفی که زد درسته؟!یا تحت چه‌شرایطی این حرفو زد؟؟

میتونیم انتخاب کنیم تاثیر بگیریم یا نگیریم!!

که اینو باید روی خودمون کار کنیم.

حرف پدر شما درست نبوده و میفهمم چقدر ناراحت کننده‌ست بابای آدم اینجوری بهش بگه....وباعث شده فکر کنی دوست‌داشتنی نیستی...

 ولی دوست‌داشتنی بودن تو ربطی به حرفای بقیه نداره....

پدر ومادرای ما محبت کردن رو یادنگرفتن...خیلی خوب میشه الآن روی خودشون کار کنن یادبگیرن ولی ممکنه اینجور نشه...پس باید اون‌قدر روی خودت کار کنی و قوی باشی که ازحرفاشون تاثیرنگیری.

تو تنها نیستی عزیزم.اگه برات ممکنه حتما با یه روانشناس خوب صحبت کن.

دوستت‌دارم.

مراقب خودت باش.

سلام عزیزم

در مورد حس بی ارزش بودن و این که کسی دوستت نداره

ببین گلم بعضی چیزها فقط یه احساسه که درون ماست و اصلا وجود خارجی نداره

شاید من خودمم گاهی این فکر رو دارم ولی وقتی دقت می کنم میبینم خیلی افراد هستن که به من لطف دارند

داخل سایت کلی کتاب و مطلب میتونی پیدا کنی درباره ی احساس پوچی و افزایش اعتماد به نفس و...

حتما دربارش بخون

چون وقتی ما خودمون رو دوست نداشته باشیم حالمون خوب نیست و وقتی حالمون خوب نباشه هیچ کاری نمیتونیم بکنیم

ببین عزیزم مهم نیست تعداد دوستات چقدر باشه حتی اگه یه دوست واقعی داشته باشی کافیه

 توی انتخاب دوستت دقت کن 

همیشه برو سمت اونی که درس خونه ، صادقه ، تورو فقط موقع خوشی نمیخواد ، ..

با کسی دوست شو که برات خواهر باشه

با دخترهایی که عاقل هستن دوست شو

اونایی که دنبال آرایش و مد و رابطه با پسرا نیستن

این که با چه کسی دوستی خیلی روی تو تاثیر گذاره

اگه دوستت درسخون باشه توهم تشویق میشی

این که یه سری افراد از تو خوششون نمیاد هم طبیعیه

ما هرشکلی باشیم بازم یه سری افراد از ما خوششون نمیاد

من وقتی که ببینم یکی باهام سرد برخورد کنه ازش دور میشم

خب خوشش نیاد چی میشه مگه

من وقتی سن تو بودم (اول دبیرستان) تقریبا دوست خاصی  نداشتم

همش سرم تو کتابم بود

اگه سال کنکور اونقدر درس میخوندم حتما پزشکی قبول میشدم😂😂

یه خوبی که داشت این بود که از حاشیه دور بودم

اگه افراد اطرافت مناسب نیستن اصلا مهم نیست 

تنهایی خوب نیست ولی بدم نیست ، بهتر از همنشین بودن باهر کسیه

سعی کن تابع هم سن و سال هات نباشی

برات مهم نباشه دربارت چطور فکر میکنن

بذاره هرچی دلشون میخواد بگن

ببین بعضی ها اگه نتونن شبیه تو باشن سعی میکنن تورو شبیه خودشون کنند

اگه زیاد درس بخونی مسخرت میکنند

اگه آرایش نکنی مسخرت میکنند

حتی اگه دوست جنس مخالف نداشته باشی مسخرت می کنند

ولی یاد بگیر بهشون اهمیت ندی

سعی نکن به خاطر اینکه بقیه قبولت کنند خودتو شبیه اونا کنی

تو خودت باش به موقعش افراد شبیه خودت جذبت میشن و دوستای خوبی میشن برات

فقط حواست باشه با دوستای واقعیت که از دستشون ندی

ببین عزیزم این که گوشه گیر شدی کاملا طبیعیه چون حست نسبت به خودت منفیه

خودتو قبول نداری

اول از همه با خودت آشتی کن

خودتو دوست داشته باش

ولی نقاط ضعفتو اصلاح کن

خودسازی خیلی سخته

پس ناامید نشو

کم کم تغییر ایجاد کن

حتی اگه صدبارم شکست خوردی دوباره شروع کن

در مسیر خودسازی شکست بی معنیه

اگه کمال گرا هستی یا اهمال کار درموردش بخون

​​​سعی کن مشکلاتتو پیدا کنی وتغییرشون بدی

ولی هیچ وقت برای اولین بار یه برنامه سخت نچین برای خودت

توقع نداشته باش فردا بیدار شی همه چیز عالی باشه

مثلا اول سعی کن صبح بیدار میشی ۵ دقیقه ورزش کنی

بعد مثلا روزی یک صفحه درباره ی اعتماد به نفس بخونی

یا مثلا از فردا روزی یه ساعت درس بخونی

اون یه ساعتم تقسیم کن در طول روز

مطمئن باش همین تغییر های کوچیک معجزه میکنه

ولی خب متاسفانه ماها عجولیم 

اصلا یه جدول برای خودت درست کن بزن به دیوار

عادتات رو روی جدول بنویس 

بیشتراز یک یا دوتاعادتم ننویس

بعد به ازای هرروز انجام دادن جلوش تیک بزن اگه یه روز انجام ندادی برو از اول

بعد همین طوری عادتای دیگه

یه کم طول میکشه ولی بعد یکی دوسال نتیجشو میبینی ولی حتی اگه صدبارم جدولو پاک کردی ناامید نشو

از خدا کمک بخواه

از امام حسین

سرچ کن پخش آنلاین کربلا

با امام حسین درد و دل کن ازش کمک بخواه

امام حسین دست منو گرفت مطمئنم دست توروهم میگیره

وقتی میخوای درس بخونی تایمر گوشیت رو بذار مثلا روی ۱۵ تا ۲۰ دقیقه خودتو مجبور کن که از مطالعه دور نشی

الآن که میانت با کتاب خوب نیست برات سخته تمرکز کنی

کم کم شروع کن

الآن خیلی زمان خوبی برای تغییره

خیلی خوبه که میخوای خودتو تغییر بدی

اگه الآن شروع کنی به تغییر برای دوسه سال آینده که سال های مهم زندگیت هستن حسابی آماده میشی

پس گذشته هرچی بود رو رها کن

تو میتونی یه آینده ی درخشان برای خودت رقم بزنی

و مطمئنم لایق بهترین ها هستی

فقط یادت باشه اول تغییر باید انرژی بذاری

ممکنه به خاطر سختی اول فکر کنی نمیتونی ولی به خودت یادآوری کن که فقط اولشه

وقتی عادت کردی دیگه سخت نیست

کلیپ انگیزشی هم نگاه کن بعضی اوقات

با خدا حرف بزن

ازش اراده بخواه

و وقتی میخوای تغییر کنی

حواست باشه استثنا قائل نشی

هی نگی فردا فردا

بگو همین الآن 

میخوای بیست دقیقه درس بخونی همین الآن پاشو بخون

نگو یه ساعت دیگه

ببین عزیزم هر کسی ممکنه عصبانی بشه یه چیزی بگه

تو نباید به خاطر یه حرف ناراحت بشی

مطمئن باش پدرت از ته دلش نگفته

یه چیزی رو مطمئن باش

خالص ترین عشق ، عشق پدرومادر به بچشه

تنها کسانی که مارو همون طور که هستیم دوست دارن پدر و مادر هستن

پس تو نباید به خاطر یه حرفی که تو عصبانیت بوده ناراحت بشی

ببین گلم پدر و مادر ماهم انسان هستن

اوناهم مثل همه اشتباه می کنند

ولی حتی اشتباهاشونم از روی علاقس

عصبانیت پدرت از علاقش به تو بوده

حرفش اشتباه بوده

ولی عاشقته

پدر و مادر ما ممکنه یاد نگرفته باشن درست احساساتشون رو بیان کنند چون شاید داخل خانواده ی خودشون اون جور که باید بهشون محبت کلامی نکردن

پس نباید ما ازشون توقع داشته باشیم بی نقص باشن

ماهم باید اونارو درک کنیم

میفهممت 

میدونم چقدر سخته که پدرت بهت محبت کلامی نداشته باشه یا بوست نکنه

پدر خودمم درونگراس

ولی من محبتاشو تو تک تک کاراش میبینم و میبینم که چقدر عاشقمه و ازش توقع ندارم

ببین عزیزم پدر و مادرت عاشقتن فقط بلد نیستن بهت بگن

یه لطفی درحق خودت بکن و ارتباطت رو بااون پسر قطع کن و به هیچ وجه دیگه با هیچ پسری ارتباطی نداشته باش

(اینستاگرام اگه داری حذف کن)

چرا فکر می کنی مادرت درکت نمی کنه؟

به نظرم امتحانش ضرر نداره

احساست رو بهش بگو 

ببین به خاطر سرزنش نشدن یا تشویق شدن درس نخون به خاطر خودت بخون

چند سال دیگه حسرت خوردن هیچ فایده ای نداره

چرا فکر میکنی پدر و مادرت تو رو نمیخوان؟

همین که همه چیز رو برات فراهم کردن یعنی دوستت دارن

ولی خب شاید بلد نیستن بهت بگن

ببین عزیزم من یه سری چیزهای کلی که به ذهنم رسید رو گفتم

خودت باید بیشتر مطالعه کنی

از خدا کمک بخواه

از پدرومادرت توقع نداشته باش

ناامید نشو

کم کم تغییر کن

نگو فردا

...

ان شاءالله خدا بهت اراده و انگیزه بده و بهت کمک کنه که زندگیتو بسازی

موفق باشی عزیزدلم🌹

التماس دعا نازنین نازنینم😍💕