خانواده برتر

سلام خدمت تمام کسانی که این متن رو میخونند

وقتی کرونا شروع شد بیشترین فکر و ذکر ما بیماری و عوارض و مرگ بود ولی هر چی که گذشت دیدیم مشکل فقط اینها نیست. کسب و کارها کساد شد، آمار بیکاری بالاتر رفت، دانش آموزان و دانشجویانی رو دیدیم که حتی به یک گوشی ساده دسترسی نداشتند تا در کلاس‌های مجازی شرکت کنند، دلتنگ روزهایی می‌شدیم که بیرون رفتن حتی گردش‌های ساده ممکن بود و بسیاری از مسائل و مشکلات دیگر.

امّا یکی از مسایلی که اخیراً متوجهش شدم مربوط به ارتباط‌های فامیلی هست. حتماً خیلی از ما دلتنگ دوستان، آشنایان و بستگان خودمون هستیم و به دلیل کرونا و قرنطینه از دیدار حضوری با اون ها محرومیم امّا اوضاع وقتی خراب میشه که همین فامیل‌ها و... این موضوع رو چیزی جز قرنطینه برای حفظ سلامت خود و جامعه تلقی می‌کنند.

جدیداً شاهد این بودم که خواهر برادر شخصی که می‌شناسم، با اون شخص قطع رابطه کردند. موضوع از این قرار هست که این شخص (شخص x) با همسر و فرزندانش در یک کلانشهر زندگی می‌کنند و خواهر و برادر و همسر و بچه هاشون در شهر دیگری. تا قبل از کرونا این سه خانواده بالطبع رفت و آمد خانوادگی داشتند. خواهر برادر شخص ایکس با خانواده شون به شهر اون ها می اومدن و در خونه شون مهمان بودند گاهاً تکی می اومدن و مدت ها میموندن و این ارتباط دو سویه بود و طرفین از معاشرت با هم خوشحال بودند.

ولی طی این چند ماه اوج گیر‌ی ویروس کرونا و خیل بی شمار آمار مبتلایان، شخص ایکس خیلی محترمانه و در لفافه از خانواده خواهر و برادرش خواست که دید و بازدید و اقامت‌های چند هفته ایشون رو به وقت مناسب موکول کنند یعنی تا اوضاع این طوریه پذیرای مهمان نیستیم حتی شما برادر خواهر عزیز (من شخص ایکس رو می‌شناسم و می دونم به محترمانه ترین و مودبانه ترین حالت ممکن این درخواست رو کرده) 

حالا خواهر برادر شخص ایکس به این خاطر از دستش رنجیدن. قبلاً هر چند روز یه بار بهش زنگ می‌زدن، دیگه نمیزنن. براش تو شبکه‌های مجازی چیزی نمی فرستن. جواب پیامک بچه های شخص ایکس رو نمیدن و...

اون ها این تو خونه موندن و دعوت نکردن شخص ایکس از اون ها که در شهر و خونه اون ها اقامت کنن رو توهین به خودشون تلقی کردن و به اصطلاح به خودشون گرفتن و در واقع این مساله رو یه چیز شخصی تلقی کردن.

ببینید دوستان، حتماً دیگه همه ما در اطرافیان مون افراد مبتلا یا خدای نکرده فوت شده داریم. حتماً شنیدیم از پزشکان و پرستاران و کادر درمان که چقدر اوضاع اسفباره. حتماً خبر مرگ افراد سالم و جوان و ورزشکار رو شنیدیم که بدونیم این بیماری فقط برای سالمندان و بیماران زمینه‌ای نیست. حتماً درباره پزشکان، پرستاران، کارمندان بانک و.. ای شنیدیم که جون شون و در راه خدمت به من و شما از دست دادن.

مشکل ما اینه که همیشه فکر می‌کنیم مرگ برای همسایه ست. هر کدوم از این افراد می تونن خانواده ما دوستان ما و عزیزان ما باشن. ویروس یراش فرقی نمی کنه از بدن یه آشنا به آشنا منتقل بشه یا از بدن صد پشت غریبه. این قرنطینه خانگی برای خود ماست. برای سلامتی کسانی که دوست شون داریم. برای افرادی که حتی نمی شناسیم.

بعضی از افراد توجیه شون اینه که "ما کرونا نداریم خانواده فلانی هم کرونا ندارن پس می تونیم رفت و آمد بکنیم" در جواب این افراد باید گفت خواهر عزیز برادر عزیز، اولاً علائم کرونا طیف گسترده ای داره و الزاماً همیشه سرفه‌های خشک و تنگی نفس و تب بالا نیست که قابل تشخیص باشه. تحقیقات جدید ثابت کرده بثورات پوستی هم می تونه جزء علائم کرونا باشه، بدن درد هم می تونه جزء علائم باشه، بی حالی و خستگی هم می تونه جزء علائم باشه. هر روز یک چیز جدید درباره این ویروس کشف میشه و شما آزمایشگاه سیار نیستی که تشخیص بدی فلان خانواده‌ای که می خوای باهاش رفت و آمد کتی الزاماً کرونا نداره یا خودت کرونا نداری.

 یه عده هم هستند که اصلاً ناقل بی علامت آن و به راحتی بیماری رو به من و شما منتقل می‌کنند. عده‌ای هم با توجیهاتی مثل حساسیت فصلی، الرژی، شب پتو رو زدم کنار روم بازمونده و... علائم شون رو توچیه می‌کنند در حالی که ممکنه ناقل یا مبتلا باشند. عده‌ای بیماری شون رو پنهان می‌کنند و عده‌ای با بهانه" من قبلاً کرونا گرفتم دیگه که نمی‌گیرم" رفت و آمدها شون رو توجیه می‌کنند در حالی که ثابت شده کرونا باعث ایمنی در برابر ابتلای مجدد نمی شه و فرد می تونه بارها مبتلا بشه.

بیاید برای سلامت خودمون و عزیزان مون هم که شده قرنطینه رو رعایت کنیم و دعوت نشدن به مهمانی و دورهمی و اقامت و غیره رو به خودمون نگیریم. اگر دلتنگ دوستان، فامیل آشنایان خودتون هستیم هر روز بهشون پیام بدیم، هر روز تلفنی حرف بزنیم، هر روز تماس تصویری بگیریم و... این خیلی بهتر از اینه که تا ابد دلتنگ شون بشیم...

پیشنهاد:

چطور با همسر، پدر و ... که خودرای هست برخورد کنیم؟

میزان روابط و ارتباطات شما با فامیل و اقوام چقدره؟

چطور محترمانه به مادرم بگم، در زندگیم دخالت نکنید

مادری داریم که نمی تونیم بر خلاف نظرش کاری بکنیم

چه کار کنیم با عروس مغرور بد اخلاق پرتوقع؟

با داماد بد دهن مون چکار کنیم ؟

چطوری جواب متلک های خاله ام رو بدم که بی احترامی نشه؟