خانواده برتر

قضاوت کردن دیگران کار درستی نیست چون واقعا ادمها در شرایط مختلف ممکنه خطاهایی کنن که این خطاها برای هرکسی ممکنه یه جوری باشه ولی اینکه هرکی دیگرانو قضاوت کنه عین همون بلا سرش میاد یا مثلا جملات قصار مینویسن که هرکی دیگری را قضاوت کند نمیرد و فلان شود و بهمان شود هم به نظرم خیلی چرته. 

هیچ دلیل علمی و منطقی نداره که با قضاوت دیگران دقیقا قراره عین همون بلا سر خودمون یا اطرافیانمون بیاد

پس خواهشا کلید اسرارش نکنین

من خیلی با شما موافق نیستم چون این موضوع قضاوت در دو طیف مشخص قضاوت کردن و نکردن اول اینکه ریشه‌های مشخصی داره و دوم از جنبه‌های مختلف قابل بررسی‌ست 

خیلی اوقات جملاتی مثل اینکه منو قضاوت نکن از سر اینه که نمی‌خوایم اشتباهات‌مون رو بپذیریم و یا بپذیرن، در صورتی که خیلی از کارها می‌تونن درست و یا غلط باشن و این قضاوت یک امر طبیعی‌ست اما چیزی که به نظر من درست نیست تمسخر و یا یک عمل یا اشتباه رو دلیلی بر تمام شخصیت یک انسان بذاریم

موجودیت یک انسان مورد قضاوت و برچسب قرار نمیگیره درسته اما اعمال و حتی نوع شخصیت افراد هم قضاوت میشن و هم میشه برچسب هایی زد که تعریف درستی از شخصیت‌شون به ما بده

ضمناً خیلی با جملات تلگرام و اینستاگرام و... نمیشه ارتباط منطقی برقرار کرد به عنوان مثال همین جمله می‌تونه صرفاً یک جمله‌ی نمایشی برای دوستان جوان و نوجوان باشه و یا اینکه نشون دهنده‌ی بخشی از شخصیت‌شون اما در هر صورت جمله‌ی درستی نیست 

شما خطایی بکنید و این خطای شما موجب پیدا شدن شاکی بشه و به دادگاه کشیده بشه و اونجا قاضی شما رو با توجه به ادله و شواهد قضاوت میکنه!

پس این فقط خدا نیست که قضاوت میکنه در طول تاریخ در جوامع و فرهنگ‌های گوناگون مردمان اشخاصی رو انتخاب میکردند که اون شخص بی طرفانه بین‌شون قضاوت‌ بکنه، از طرفی اشخاصی بودند که در قاموس قانون گذار و یا بالاتر از قانون که این افراد بخاطر قدرت و نفوذی که داشتن مورد قضاوت مراجع قانونی قرار نمی گرفتن خب این جمله می تونه از طرف همچین اشخاصی زده بشه اما این جملات در تل و اینستا چیزی جز حرف نیست چون از طرف مردم عادی‌ست که در مورد بعضی‌‌ها می‌تونه نشون دهنده‌ی خط و مرز و قانون نپذیرفتن اون شخص باشه

مخلص کلام بنده اینه که قضاوت چیز بدی نیست خیلی اوقات کمک کننده‌‌ای برای اخذ یک تصمیم مهم در مورد یک شخص هست

سلام...

ببینید من حرفاتون رو قبول دارم...ولی بعضی جاهاش واسه من سواله:

مثلا خود من همیشه با خودم میگفتم چرا فلانی هیچ هدفی تو زندگیش نداره و چقدر بد که با زندگی و عمرش این کارا رو میکنه...ولی بعده‌ها اتفاقاتی واسم افتاد که یه جوری به بی‌هدفی رسیدم که...

ولی خب مثلا یکی از دوستای من همیشه به خاطر قد بلندش،آدمای قد کوتاه‌تر از خودشو مسخره میکنه...شما به نظرت قدش کوتاه میشه؟!!

یا اینکه یه نفر به شدت از زِنا و اعتیاد متنفر باشه و آدمایی که این ویژگی‌ها رو داشته باشن از خودش دور کنه...خب چرا باید خودش یا چمیدونم خانوادش این ویژگی ها رو پیدا کنن؟!؟؟!؟

به نظر من هر قضاوتی بد نیس. "بعضی" قضاوتها بده. 

مثلا یه نفر که یه بار به من آسیب زده، مورد قضاوت من قرار میگیره و هر لحظه رفتارم رو طوری باهاش تنظیم میکنم که دوباره ازش آسیب نبینم. اینکه گذشته ی اون فرد رو نادیده بگیرم یا خیلی از کارهاشو، باعث میشه بدی شو فراموش کنم و دوباره آسیب ببینم. 

از دین هم حرف زدی. ولی دین ما میگه مؤمن از یه سوراخ دو بار گزیده نمیشه و این بدون قضاوت درست درباره افراد امکان نداره.

اون چیزی که بده، قضاوت های نابه جاست. نه هر قضاوتی. بعضیا برا توجیه جنایت های خودشون میگن قضاوت نکنید ولی زندگی خودشون بدون ظلم و قضاوت به دیگران سپری نمیشه. مثلا پ م، به همسرش خیانت میکنه و هر روز با یه دختره، بعد میگه قضاوت نکنید. ولی خودش تحمل سلام کردن ِ یه پسر دیگه به خانومش رو نداره.

یه اشتباه اینه که بگیم چون ممکنه من فردا دزدی کنم، پس خودم دزد هارو قضاوت نکنم !!! این چه استدلالیه دیگه، دزدی بده هر کسی این کارو بکنه، حتی اگه من یه روز این کار رو بکنم. 

خیانت بده هر کسی این کار رو بکنه، حتی اگه من یه روزی خیانت کنم.

اینکه من یه عملی رو انجام بدم ، دلیلی بر خوب بودن اون عمل نیست. پس میشه در حد همون رفتارِ جرئی، کسی که اون عمل رو انجام میده قضاوتش کرد. با حافظ موافقم.

سلام

تایید میکنم صددرصد صحبت هاتون رو.

یک نکته: بعضیا هستن که هر قدر تو زندگی شون چوب بخورند، نمیفهمن از کجا خوردند، اما بعضی دیگه حواسشون جمع ه. 

نکته دوم: اینجا موضوع سر عیب جویی نکردنه، نه توجیه کردن اشتباهات و نپذیرفتن غلط ها. دقت شود.

این نظرمنه البته زیاد به قضاوت کردن مربوط نیست ولی منظورمو میرسونه

ازنظر من قضاوت کردن ادما از دوجهت مخربه

اول اینکه تو تو فکرت درمورد یه نفر گمان بد میبری درصورتی نمیشناسیش

دوم اینکه تو اون فکرتو به زبون میاری که اگه درست باشه میشه غیبت و اگه غلط میشه تهمت

ازطرفی خدا گفته درمورد بندگان من گمان بد نبرید

پس ینی تو حتی اگه به زبون نیاریش هم حق فکربد کردن درمورد کسی رو نداری حتی اگه شب قبل درحال گناه دیدیش صبح روز بد به اون چشم نگاش نکن

و همه اینا یه معنی رو میده این که اصلا درکل به تو ربطی نداره بقیه چیکارمیکنن خیلی ساده س پس دهتو ببند و خفه شو :) (البته بلانسبت دارم مزاح میکنم)

البته شاید فکرکنید که من ادم خودخواهی ام که اگه یک کار بدی انجام داده باشم دلم نمیخواد بعدا که خودمو اصلاح کردم بازم با اون ویژگی شناخته بشم

ولی این حقیه که خدا به من داده و شما چه بخوای چه نخوای با قضاوت من این حقو ازم گرفتی

اگه نتونی چی؟

من یک عمره خواستم ببخشمش و درکش کنم که شاید اگه من جای اون بودم بدتر از این کار میکردم

ولی مشکل من اینه که هنوز هم کارهایی میکنه که من به خودم بگم خب حق داشتم قضاوتش کنم حق داشتم درکش نکنم