خانواده برتر

روی خودت عیب نذار تو و امثال تو دیگه چه حرفیه .... این همه ادم موفق با معلولیتهای شدید پس مشکل کوچیکی که داری رو بولد نکن و نذار بشه توجیهی برای سکون..... تو هم مثل همه دخترا باید دیده بشی و شناخته بشی و وقتی مردی بتونه گوهر وجودت رو کشف کنه دیگه هیچوقت رهاات نمیکنه در مورد دوستای هم جنست هم فقط مشکل اینه ادم درستش باهات برخورد نکرده من هم دوستیای ۱۰ سالم رو که هیچ منفعتی برام نداشته کنار گذاشتم و ترجیح میدم از اینجور دوستا دیگه تا ده فرسخیمم رد نشه تو هم غصه نداشتن همچین ادمایی رو نداشته باشه و فکر نکن مشکل از توئه 

سلام عزیزم 

اول اینکه برا بحث تنهایی و ارتباطات الان با این اوضاع وضعیت اکثرمون همینه ....که خب بالاجبار باید با این وضعیت کنار بیایم. پس در این مورد فقط شما تنها نیستی . منم بااینکه سرم خودمو شلوغ کردم ولی عمیقاا که به آینده و حالمون فکر میکنم حالم گرفته میشه ...

دوم اینکه برا مشکل جسمی تون  ما که دقیق نمیدونم در چه حد هست  ولی با توجه به توضیح تون میخوام بگم شاید ۷۰ درصد تو این محدودیت های ایجاد شده توسط خانواده  مقصر خودتون هستید... من یه مثال براتون میزنم 

یکی از همکارای خانمم نابینای مادر زادی هستن...ایشون اینقدر مستقل و خود ساخته اس که وااقعا کیف میکنم حتی چند سال پیش یه خونه نقلی واسه خودش خرید و مستقل شد ...مسافرت و تفریح و دنبال کردن علایقشم بجاست ...میخوام بهت بگم این خود ما هستیم که اجازه میدیم بقیه برامون تصمیم بگیرند حتی در مورد سلایق و علایق مون فرق نمبکنه اون افراد پدر مادر یا  اعضای خانواده باشن یا هر کس دیگه ای ...

من اعتقادم اینه ما فقط یک بار بدنیا میایم و معلوم نیس تا کی مهلت زندگی داریم ...پس باید اون مدت زمانی که قراره زندگی دنیوی را تجربه کنیم باید زندگی کنبم اون طور که دوست داریم و اون طور که دلت میگه ...(زندگی که البته با شرع و مقدسات تداخلی نداشته باشه )

در هر صورت سنی نداری عزیزم هیچ وقت برای شروع دیر نیست از همین الان تصمیم بگیر تحولی تو زندگیت بدی ...من احساس میکنم خانواده تون ببشتر نگران این هستن شما از پس یه سری فعالیت ها بر نیاین که خب اینم خودت چون کوتاه امدی و گذشتی ازکنارش و خودت و بهشون ثابت نکردی همچنان این روند ادامه پیدا کرده  ...کارهایی که دوست داری انجام بدی لیست کن و به مرور زمان عملی اش کن ...ارتباط معنوی تو زیاد کن تا آرامش پیدا کنی و دلت قرص بشه  ...ورزش و روزانه تو برنامه ات بگنجون تا ذهنت آزاد بشه و انرژی بگیری و در نهایت اینکه  خودتو دوست داشته باش و به خودت احترام بزار ... 

آرزو میکنم خداوند بهترین و برات مقدر کنه و به زودی طعم خوشبختی را بچشی 🙏🏼

سلام عزیزم

اولا من فکر میکنم شما باید مشکلتو با پدرت حل کنی. قطعا همینطوره ک این بیماری روی زندگی شما تاثیر زیادی داشته اما این دلیل نمیشه که بگی به هیچ کدوم از علایقت نمی رسی. تو فقط باید بیشتر تلاش کنی نسبت ب بقیه، بیشتر جسارت داشته باشی و بیشتر قوی باشی همین.

اینکه میگی مردم به خاطر منافعشون دوست میشن کاملا درسته. همه همینطورن. دوستان من هم به خاطر منافع با من دوستن و من هم به خاطر منافعم با اونها دوستم و کل دنیا همینطوریه. این موضوع اصلا ربطی به شخص تو یا بیماری ای ک میگی نداره. سعی کن ببینی منافع تو چیا هستن و از دوستی چه سودی میبری و اینکه تعادل رو تو دوستی هات نگه دار و اگه دیدی کسی واقعا برات سمی هست ازش دور شو. مطمئن باش دوستی های واقعی هم بر اساس منافع آدمها شکل گرفته و تدامش باعث شده رابطه عمیق بشه پس از آدمها دوری نکن و بهشون فرصت بده.

ببین من نمیگن دنیا جای قشنگیه و آدمهاش خیلی خوب و عالین نه اصلا اینطور نیست. اما اینطوری ک تو میگی هم نیست. خیلیا دوست دارن یکی کنارشون باشه و نیست به خصوص تو این دوره زمونه همه ی آدمها خیلی تنها شدن و این تنهایی مشکل همه اس نه فقط تو. منم تنهام. دوستم هم تنهاس. اینکه میگم دوستم کسیه ک بعضی وقتا فک میکنم دشمنمه ولی خب اگ اون نباشه تنهای تنهام :) بعضی اوقات هم فکر میکنم بهترین دوست دنیاس. یه جاهایی باید تحمل کنی تا اوضاع درست شه.

تازه کمپین ها و گروه هایی هست برای کسایی ک مثلا دیابتی هستن تا همیندیگه رو پیدا کنن و چون بهتر هم رو درک میکنن دوست های خوبی میشن. بگرد و دنبال این کمپین ها و گروها باش قطعا اونجا آدمهایی هستن ک خیلی بیشتر از بقیه درکت میکنن و از تنهایی در میای. 

میخوام بدونی خیلی برام مهم بودی ک خواستم حتما نظر بذارم و تو بخونی، رفتم کلی با سایت کلنجار رفتم تا رمز عبورم بازیابی بشه تا بتونم وارد شم. فک کنم یه سالی میشد ک هیچ نظری نذاشته بودم ;) 

قوی باش و خودتو بپذیر. بدون ک همه تو این دنیا فقط خودشونو دارن ک نجاتشون بده

سلام سرگذشت خاصی،داشتید و شما رو بسیار درک میکنم بخصوص تو بحث ارتباطات و بحث سلامت،شما تو پا وبنده تو سر و...باید به این نکته ایمان داشته باشید که مشکل شما اصلا مشکلی نیست که بخواد همچین احساسیو به شما بده وشمارو از دوست داشته شدن مأیوس کنه حتی اگه مشکل در راه رفتن داشته باشید کالبد وشخصیت شما مهمتره یا جسم؟آیا این مشکل تا ابد باهاتونه یا قابل درمانه؟هست مشکلی که قابل درمان نباشه!؟شما فقط بخاطر واکنش های افراد ظاهر بین جامعه بخودتون گرفتید و زیادی به واکنش وحرف های بقیه توجه می کنید،وگرنه اصلا مشکل خاصی ندارید که بخواید نگران باشید فقط میمونه اینده که دست خودتونه،وابستگی به خانواده که اجبار به تغییر رشته داشتید وباید سعی کنید استقلال رفتاری رو تو خودتون تقویت کنید و خانوادتون رو قانع کنید که شما مشکل خاصی ندارید که جلوتون سد باشه و تنهایی که بمرور بعضیا رو هم اذیت وهم پخته میکنه  که ای کاش وسیله وشرایطی باشه که  ادم های تنها بتونن همدیگرو پیدا کنن و دوست و عشق،محبت وارامش خوبی برای هم بشن چه تو هم جنس و چه تو جنس مخالف.موفق باشید

به سایه

مرسی🌹

به مهشید

حرفتون درسته بعضی وقتا خودمم کوتاهی کردم قبول دارم، سعی خودمو میکنم

ممنون🌹

به مجهول

مرسی از اینکه نظر گذاشتی🌹:)

به همه 

ممنون از اینکه برام وقت گذاشتید نظر دادید♥️

به آقای نجفی 

ممنونم ازتون

به افشین

ممنون از درکتون ،قطعاً شخصیت اما نه برای امروز که آدما فقط ظاهر بینن و از روی ظاهر قضاوت میکنن،در کودکی یک جراحی کوچیکی روش انجام شده به مرور بهتر شده اما بصورت کامل با بیشتر شدن سن قابل درمان نیست و تا ابد همراهم هست

ممنون🌷

👍👌🌹

سلام دوست عزیزم تو نباید نا امید باشی من برات آرزوی خوشبختی میکنم ..اینو بدون کسانی که مشکلات دارن خدا دوستشون داره و میدونه نیروی مبارزه با مشکلات رو دارن .