خانواده برتر

حق اون کودک داشتن پدر و مادر است

پس

سعی کنید کودکی را بگیرید که مطمئن باشید زوجی اونو نمیگیره تا بهش ظلم نکنید

فکر نکنید با پذیرفتن اون به فرزندی کاری به صلاحش رو انجام دادید چون شاید اکه شما نبودید یه پدر مادر خوب به فرزندی قبولش میکردن

داشتن مادر و خانواده مادری خیلی بهتر از نداشتنه. خیلی از بچه ها به فرزندی پذیرفته نمیشن و قطعا ارزوشونه حتی اگه پدر مادر نداشته باشن لااقل طعم داشتن مادر رو حس کنند. اینکه چه رنج سنی رو انتخاب کنید به خودتون بستگی داره خصوصا که من شنیدم پروسه حضانت بچه ممکنه یکی دو سال هم به طول بکشه ولی اگر خیلی نگران این هستید می تونید یه دختربچه بالای چهار پنج سال قبول کنید چون فکر کنم اکثر خانواده ها دوست داشته باشن حس داشتن بچه رو از اول اولش بچشن و قاعدتا بدن سراغ نوزاد و یا زیر سه چهار سال.

سلام. اینجوری مادر شدن خیلی برای من ارزش داره. درست مثل خودم . منم عقیده م همینه. البته من متاهلم و با شوهرم توافق کردیم و این کار رو انجام دادیم

شما هم میتونی این کار خوب و انسانی رو انجام بدی اما باید به معنای واقعی مادری کنی. به معنای واقعی. نذار هیچ کسی نگاه دیگه ای به بچه ت داشته باشه. اون بچه از وقتی بچه ی تو میشه بچه ی توه فرقی نمیکنه از شکم تو اومده باشه بیرون یا هر کسی دیگه. مهم بچه بودن و مظلوم بودن و انسان بودنشه. ضمنا یه وقت اگر شوهر سابقت برات دردسری ایجاد نمیکنه و خانواده ت دردسر و مایه ی دق برای بچه نمیشن این کارو بکن. فردا هر کی از راه نیاد یه حرفی به بچه بزنه. برای اینجور کاری باید شخصیت خیلی قوی و محکمی داشته باشی درست مثل من. 

دقت کن بچه با دوگانگی فکری بار نیاد. باید مطالعه و تحقیق داشته باشی. گاهی شده عمری برای کسی مادری میکنی ولی یه روزی میبینی ته دلش یه نفرت کوچولو ازت داره و داشته که چرا به من نگفتی پدر و مادر واقعیم کیه و از کجا اومدم؟ سعی کن به یه سنی که رسید قاطعانه و صبورانه بهش بفهمونی که اگر دنیا زیر و رو بشه و همه ی دنیا کن فیکون بشن اون برای تو یک طرفه و دنیا یک طرف. این کار کار خوبیه ولی شروع یک راه خوب سختیهایی هم داره که اگر قوی و محکمی و احساس میکنی لیاقت اینجور مادر شدن رو داری اقدام کن. فردا چهار صباح دیگه فیلت یاد هندوستان نکنه تازه بگی باید دوباره شوهر کنم. بچه بنده خدا رو با یکی دیگه که معلوم نیست سطح فکرش چیه شریک کنی. من اگر این راه رو انتخاب کردم یعنی قید بچه و بچه دار شدن و این چیزها رو کلا زدم. با اینکه میتونستم بچه دار بشم و اصلا مشکلی نداریم ولی خودم خواستم. تا تهشم میرم. شما هم اگه تا تهش میتونی بری برو. غیر از این باشه نکن این کارو و با زندگی یه بنده خدای کوچولو نذار بازی بشه

در کل ربطی به رنج سنی نداره از نظر من. شرایط رو همه جانبه باید سنجید. صرف رنج سنی چیزی رو حل نمیکنه. مادرخوانده توانا (بهتره بگم مادر توانا) شخصیه که ارتباط مادرانه شو بتونه تشخیص بده که با کی برقرار میکنه. اینه که مهمه. 

مثلا من با بچه های غریبه ی 12 ساله همیشه همونقدر میتونم احساس عطوفت کنم که با بچه ی 4 ساله یا نوزاد پنج ماهه. منتها هر کدومش شرایط خاص خودشو داره و توانایی خاص خودشو میطلبه

سلام

البته که نداشتن پدر و مقایسه ای که توسط دیگران انجام میشه روی اون بچه فشار زیادی وارد میکنه اما صد در صد از بودن در پرورشگاه بهتره.

مادر من روانشناس هستن میگن تو پرورشگاه ها به جای اینکه برای بچه ها مشاور ببرن روانپزشک میبرن و بهشون دارو میدن.مسئولین میگن برای این همه بچه که نمیشه مشاور اورد.یه روانپزشک میارن و یه نسخه و اون همه بچه‌.(بچه های پرورشگاه معمولا اسیب دیده هستن.بالاخره تو مدرسه دیگران میدونن شرایطشون رو)

بچه های پرورشگاه خیلی خیلی کم بیرون میرن چون تعداد زیادی بچه هستن و یه تعداد محدودی پرستار

با اوردن یه بچه بهش روح دوباره ای میدین

موفق باشید❤

سلام 

چند ساله که از همسرتون جدا شدید؟؟اگه یکی دو ساله بنظرم یخورده صبر کنید.شاید بعداً نظرتون درباره ی ازدواج تغییر کنه و اونوقت با وجود یه بچه کارتون سخت میشه.چون الان خیلیا حوصله ی بچه ندارن.

ولی اگه چندسالی میشه که جدا شدید و مطمئن هستید از تصمیمتون بنظرم بسیاااار کار خوبی میکنید👌

بدون پدر بزرگ شدن خیلییی بهتر از بدون پدر و مادر تو پرورشگاه بزرگ شدنه.اصلاً شما میشید بزرگترین شانس اون بچه ی بی پناه.بالاخره یکی پیدا میشه که محبت و توجه خاص و ویژه بهش داره.همین براش یه دنیاست.

چقدر خوشحال شدم این پست رو دیدم.😍

سلام، عنوان رو که دیدم شوکه شدم اومدم بنویسم مگه سر گنج نشستی تو این بیکاری و بی گولی و تورم و هزار بدبختی میخوای یکی دیگه هم بیاری که آرزوی خودم هم بوده البته. که دیدم شغلت و درآمدتون 10 برابر بنده هست. 

پس میگم خیلی خوبه انجام بدین حتی بعدشم موفق بودین یکی دیگه هم بیارین دو تا بشن. بزارین این بچه ها نعمت خوشبختی رو بچشن. تو بی پولی و بدبختی دست  و پا زدن به اضافه نداشتن پدر و مادر خیلی تلخه. حداقل امکانات مادی و رفاهی و نعمت مادر میتونه خوشبختشون کنه. 

الان بعضیا میان میگن که دخترای پولدار باید با پسرای بی پول ازدواج کنن که تعداد ازدواجها  زیاد بشه و ثروت توزیع بشه. و از اینکه شما ازدواج نمیکنی عصبانی میشن.

بنظرم تصمیم خیلی خوبیه. و اون بچه شانس بزرگی تو زندگیش آورده و از ****** و ******* نجات پیدا میکنه

سلام عزیزم خیلی ام عالی 

منم جز اهداف زندگی ام هست فقط دنبال اینم ان شاءالله از خانواده مستقل شم و خونه بگیرم .

با سلام

واقعا وقتی چنین پستهایی رو نگاه می کنم به حال جامعه تاسف میخورم. به هر روی، من چنین کاری رو عاقلانه نمیدونم چون احساس میکنم شما فردی افسرده هستید و الا، در 31 سالگی چنین تفکری نداشتید. البته شما اطلاعات زیادی از روحیات خودتون ندادید ولی قابل حدسه که شما از نظر روحی دچار مشکلاتی هستید که به چنین طرز تفکری دست پیدا کردید.

من با این فرضیات، این کار رو عاقلانه نمیدونم چون بچه برای رشد و سلامت روح، حتما به پدر نیاز خواهد داشت و یک دست صدا نداره. چنین عملی بیشتر برای زوجهایی مناسب خواهد بود که نابارور هستند نه اشخاصی مثل شما که فرصت ازدواج دارند ولی به دلایلی حاضر به این کار نیستند. به نظرم شما با این کار، یه بچه رو هم از یه قفس به قفس دیگری منتقل می کنید که کمک شایانی به اون فرزند خوانده نخواهد بود. به نظرم پیش روانشناس و روانپزشک برید تا حال روحیتون تغییر کنه و سپس با انرژی بیشتر، دنبال تشکیل خانواده باشید. متاسفانه، تجرد و این سبک زندگی که میخواید اختیار کنید کمکی به شما و آینده اون فرزند نخواهد کرد و در آینده به این مطلبی که عرض کردم خواهید رسید.

موفق باشید.

باشد که از نیکان باشید و همچون پاکان بیاندیشید.

پاکان(PakkanKing)

به دخترای مجرد فرزند زیر سه سال تعلق نمیگیره چه برسه به نوزاد!!!!!!!

خیلی جالبه کامنت بعضیها