خانواده برتر

نظر شخصی خودم رو می نویسم؛

بسته به مخاطب تون باید ترتیب سوالات تون رو مشخص کنین. مثلا من به عنوان یه پسر، اگر ببینم دختر مقابلم آگاهی بالایی داشته باشه، برای بعضی مسائل کمتر مقدمه چینی می کنم و رک و واضح تر حرف می زنم.

جلسه اول هم بستگی داره به اینکه آیا قبلا با طرف مقابل تون ارتباط کلامی داشتین یا اولین باره که صورت همدیگه رو می بینین. اگر اولین بار باشه، مجبورین از اطلاعات پایه ای شروع کنین.

چند تا نکته؛ اگر موضوع خاصی دارین که احتمال میدین بعدا دیگه هیچوقت نتونین بگین، بهتره در اواخر جلسه اول بیان کنین؛ مثلا دیدم بعضی ها هیچ وقت نگفتن که مشکل صرع دارن یا بیماری خاصی دارن (مثلا سرطان و ...). این از دو جهت به نفع تونه؛ اولا دیگه مجبور نیستین برای پنهان کردنش نقش بازی کنین و دوم اینکه اگه طرف مقابل تون باهوش باشه، به صداقت شما هم پی می بره.

 تو جلسه خواستگاری یکی از فامیلامون همین جور دختر و پسر فرش رو نگاه میکردن و گهگاه همدیگرو، تا یکی شون می پرسه نوار گوش میدی اون یکی هم میگه آره 😄 و کل صحبتشون همین بود خداروشکر بیش از ۱۵ ساله ازدواج کردن و خوشبختن🙂

باید همون اول تکلیف مهریه مشخص بشه که اگه توان پسر نباشه بیخودی چند جلسه نیاد و بره

سلام عزیزم ...چیزی که به نظرم میاد ایناست:

1. اول معیار هاتو برای خودت به ترتیب اولویت مشخص کن (چه چیزی های می خوای حتما همسر آیندت داشته باشه)

2. بعد سوال هاتو سعی طوری باشه که بیشتر حالت توصیفی داشته باشه مثلا نپرسی: شما آدم آرومی هستی؟ خب قاعدتا خیلی ها جواب میدند بله. ولی اگر به جاش بپرسی: شما موقع عصبانیت چه واکنشی نشون میدید؟ بیشتر امکان داره از  یه چیز هایی شخصیتش بفهمی...ولی در کل بگم باسوال پرسیدن جلسه اول بیشتر راجع به کلیات فرد و خانواده ش اطلاعات دستت میاد، بقیه موارد معمولا با تعامل های بیشتر مشخص میشه

موفق باشی :) 

جلسه ی اول بنظر من یه معارفه است بیشتر - تا شناخت

چون امکان شناخت وجود نداره و شناخت چیزی هست که به مرور اتفاق میفته 

خودم تو جلسه ی اول شرایط کلی ش رو می خوام که بدونم - شغلش تحصیلاتش، در مورد خانواده ش که کی ن و چیکاره ن و ... - ظاهرش حرف زدنش صدا ش حرکاتش 

و مهم ترین موضوعی که ذهن طرف رو مشغول می کنه معمولا خودشون تو حرفاشون مطرح می کنن

این نشون می ده که طرف مهم ترین مسئله  چیه 

به رفتار های طرف دقت می کنم - نشونه هایی ببینم که برام تعیین کنه ادامه بدم آشنایی رو نه - ممکنه یه حرکت کوچیک باعث بشه ترغیب بشم - فرضا از رفتارش نشانه های ادب و احترام ببینم ، روحیه ی مشابهی بین خودم و ایشون حس بکنم یا دیدگاه ها و ارزش های مشترک ، اینا باعث میشه نسبت به ادامه ی آشنایی راغب بشم 

برعکسش هم باعث میشه پرونده ی طرف رو ببنم - بعضا حتی همون پشت تلفن و قبل از دیدن شخص

جلسه ی اول ترجیح می دم زیاد طولانی نباشه و حالت رسمی خشک نداشته باشه - یجور گپ زدن باشه . همین 

بنظر من  با صرفا سوال پرسیدن نمیشه کسی رو شناخت خصوصا زمانی که بحث ازدواج وسط میاد آدما دیگه خودشون نیستن،بهترین وجه رو از خودشون به نمایش میذارن تا داستان سر بگیره،جلسه اول هم در حد معارفه هست با صحبت های معمولی به قول معروف میشه تا حدی فهمید طرف فازش چیه.

اگه خوشتون اومد ازش، وقت بذارید باهم باشید ،بیرون برید ،صحبت کنید ،بعد کم کم جواب سوالاتون رو میبینید،بهرحال بحث یک عمر زندگیه لازمه اش هم مدت زیادی معاشرت هست.

با فاطمه بانو موافقم 

آدماى الان خسته تر اینن که مثلا ٢ سال نقش بازى کنن، ولى دیگه جلسه ى اول رو همه مراعات میکنن، حددداقل ٣ ماه رفت و آمد جسته و گریخته لازمه تا طرف یکم خود واقعى رو بروز بده  

 طرز برخورد با آقایون و خانوما ( تو فامیل، تو خیابون، با فروشنده، تو رانندگى که اصلا شخصیت فرد بصورت پکیج میاد دستتون و اینها رو باید تو رفت و آمد ببینین وگرنه اگه خودش تئورى جواب بده که از خودش یه استاد اخلاقِ گوگولى میسازه و خودشم باورش میشه خیلى بى نقصه!) 

 اینکه راجب دیگران ( حتى غریبه هاى تو خیابون ) چطور حرف میزنه خیلى مهمه مثن معلوم میشه حسوده یا چى 

برنامه هاش براى زندگى ( آدمى که برنامه نداره برا زندگیش تو یه قرار ساده هم نمیدونه که کجا بره ، چى بخوره ) 

اینکه به شما و خواسته ها و تصمیمات تون چقد اهمیت میده

اصلا به نظرم کتاب "آدم هاى سمى" رو بگیر و طرف رو از لحاظ ویژگى هایى که تو اون کتابه بررسى کن 

دنبال آدمِ بى عیب نباش ولى بعضیا دیگه واقعا همه اخلاقاى بد رو یه جا دارن!😒

و در نهایت همیشه به حرف "الى خانوم "گوش کن و 

"اى کاش" مثل اینایى گفتى که میخوان یه چیزیو بخرن میرن دایرکت و فقط میگن "چند؟" 😂 البته خودِ حرفت درسته