خانواده برتر

خوشبختی یعنی با عشق، زندگی کنی ..

با عشق، خدا رو عبادت کنی ...

با عشق، با همسرت زندگی کنی ...

با عشق، به اطرافیانت کمک کنی ...

و در نهایت ...

با یک دنیا عشق، از این دنیا بری...

یه عده زیادی فکر میکنن شانس یه چیز غیر علمیه. در حالی که بر عکس علم کاملا شانس رو تایید میکنه. شاخه بزرگی از علم وجود داره تحت عنوان احتمالات‌. شانس این که تاس عدد ۶ بیاره یک ششم هستش. دوستان اگه با درسی تحت عنوان طرح آزمایشات آشنایی داشته باشن میدونن که طرح آزمایشی وجود داره تحت عنوان طرح کاملا تصادفی یا همون CRD. در زیست شناسی هم تصادف و شانس نقش مهمی داشته مثلا در تکامل و ژنتیک و ... از این رو من شانس و تصادف رو کاملا باور دارم چون علاوه بر مشاهدات خودم علم هم تاییدش میکنه. شانس کاملا وجود داره. یه نفر تو یه کشور پیشرفته به دنیا میاد یه نفر تو یه کشور عقب افتاده. یکی تو یه خانواده ثروتمند به دنیا میاد یه نفر تو خانواده فقیر. تازه اینا مال قبل از به دنیا اومدنه که شخص کوچکترین نقشی درش نداره. شانس هایی که در طول زندگی میاد سراغ آدم رو میذارم کنار کلا

شانس وجود نداره اصلا و ابدا 

الان وقت ندارم شاید بعدا اومدم یه چیزایی گفتم

سعدی یک چیز دیگه ام میگه که من زیاد تجربه وحس ش کردم توزندگیم!

 چندان که جهد بود دویدیم در طلب/ کوشش چه سود چو نکند بخت یاوری

 اینکه هرکسی تلاش کنه موفق میشه رو قبول ندارم.... به نظر من توهرچیزی این مووصوضوع عیننیت نداره...

 بسته به مووضوعات فرق میکنه

ااز قدیما برخی ادما بدبیاری زیادی داشتن تو زندگیشون تا لحظه مرگشون واون زمان میکفتن همچین فردی بختش سیاهه... منتها اللان یکم روشنفکری و تجدد دستمایه اش شده وبرای اون ناکامی ها دلیل و برهان اجتماغی سیاسی و... میارن...

 سختی ها توزندگی همه هست فقط مدلش وشدتش بابقیه فرق داره .خوشبختی وبدبختی مظلق وجود نداره.

خوشبختی هم تودل وذهن ادمه....وقتی حال دلت بی هیج دلیلی خوب باشه مگه  این غیر خوشبختیه؟؟؟

سلام

خیر به نظرم خوشبختی و بدبختی به شانس بستگی نداره به انتخاب های ما بستگی داره

و اصلاً تعریف آدما از خوشبختی و بدبختی متفاوته

بله شانس تاثیر داره و یه جاهایی میتونه تاثیرگذار باشه 

بله به شانس اعتقاد دارم بنابه دلایلی

نه هنوز مطمئن نیستم که یکی از همون اول رو پشینونیش مهر بدشانسی زده باشن

بله اون شعر دومی رو شنیدم یادمه یه بار واسه قرابت معنایی تو آزمون داده بودن

نه لزوماً

فرمایشات حافظ و سعدی وحی منزل نیستن

بله واقعاً اینو قبول دارم که بعضی چیزا دست آدم نیست و ربطی به تلاش نداره اما به خوشبختی و بدبختی نمیشه ربطش داد

چون تعریف من و شما از خوشبختی و بدبختی متفاوته

سلام

با اقای علی سروشی موافقم

به نظر منم شانس وجود داره.یه مطلبی میخوندم که یه محققی با گروهش یه تحقیقاتی درباره رموز موفقیت انجام داده بودن و دقیقاً نوشته بود یکی از عواملی که باعث موفقیت میشد یه سری عوامل جانبی بی ربط بود که بنظرم میشه یجورایی اسمشو شانس گذاشت.

مثلاً میگفت تو یه مصاحبه ی کاری که تقریباً میشه گفت همه مهارت یکسانی دارن(چون قبلاً رزومه شون مطالعه شده و همه تایید شدن برای مصاحبه)کسانی که جزء نفرات آخر باشن احتمال قبولیشون بیشتره😐(میشه گفت یجور شانسه)

یا یه مثالش این بود که تو یه مسابقه ی استعداد یابی که شرایط واسه همه یکسانه و استعدادشون هم تقریباً یکسانه(چون همه تو تست قبول شدن) احتمال برنده شدن کسانی که جزء نفرات آخر هستن بیشتره😐(میشه گفت یه جور خوش شانسیه)

یا مثلاً چند روز پیش یجا خوندم که فلان بازیگر با وجود بازی درخشان در فلان فیلم نتونسته اسکار بگیره و یکی از دلایلش این بود که چون سال پیش برای فیلم دیگری اسکار گرفته دیگه امسال هئیت داورن ترجیح دادن جایزه رو به کس دیگری بدن 😐(این بنظرم یجور بدشانسیه)

خلاصه شانس وجود داره ولی آخرش این نتیجه رو هم گرفته بود که شما هرچقدر بیشتر مسابقه بدی،هر چقدر بیشتر شانستو امتحان کنی،هرچقدر دفعات بیشتری تلاش کنی احتمال اینکه این عوامل جانبی بر وفق مرادت باشه بیشتر میشه(ممکنه دفعه ی بعد تو جزء نفرات آخر باشی)

واضحه آدمی که بیشتر تلاش میکنه خوش شانس تر از آدمیه که نشسته یه گوشه از بدشانسیش ناله میکنه.هرچقدر همتمون بیشتر باشه شانسمون هم بیشتر میشه✌

شانس در زندگی و زیست انسان وجود ندارد و اگر کمی این سر نخ اتفاقات را پیگیری کنید میبینید که شانس هیچ جایگاهی ندارد

مگر برای اتفاقات و جریان سازی هنرمندانه و سرگرم کردن و حتی کلک زدن در زیست انسانها 

به علی سروشی 

آن علمی که شانس را تایید کرده ( شبه علم هست و علم نیست ) در بعضی آزمایشها و سنجشها و ... احتمالات میتواند دخالت کند و میشه گفت احتمالات در دایره نظریه یا دیدگاه  باقی میمانند و هنوز به علم که ثابت کننده است نرسیده

 اینکه چگونه باید علم را از شبه علم جدا کنیم و اسیر  نشویم باید به خود طرح بحث یا پرسش و انگیزه کنجکاوی و نحوه پرسش در پرسیدن بیشتر دقت کنیم و کمی هم آگاهی داشته باشیم میفهمیم که چی علم است و چی شبه علم یا همان نظریه و فرضیه 

مثلن در مورد موضوع تاس آوردن که گفتید احتمال ( بازم دقت کنید گفتید واژه احتمال ) 6 آوردن درصدش 1 از 6 است ( که میتواند شخص تاس اندازنده 6 بار تاس را بندازد و 6 نیاید و حتی 10 بار بیندازد و 6 نیاید و حتی در همان بار نخست که تاس می اندازد 6 بیاورد و ... ) و این علمی که شما از آن سخن میگید فقط میتواند شخصی که از مجموعه 6  پرتاب تاس خود یک شماره 6 بیاورد را در دایره اثبات یا پاسخ خود جای دهد و کسانی که 2 بار یا 3 بار و یا هرگز در 6 پرتاب تاس خود 6 نمی آورند را نمیتواند پاسخ دهد و این علم نیست و شبه علم است و ( شبه علم خوراک سوفسطایی ها و مغلطه کاران و هرز باوران و هرز پخش کنان است و بسیار بر انسانها این جماعت سوفسطایی کلک و نیرنگ زدند و جهان را به کثافت رساندند یا میرسانند ) 

در مورد خانواده ثروتمند یا فقیر ( شما چگونه نمیفهمید که یک خانواده همینجوره فقیر یا ثروتمند نمیشود و این ابدا شانسی نیست ) و اگر آن خانواده فقیر کمی عقل و خرد و آگاهی داشته باشد هیچ فرزندی به دنیا نمی آورد که در آینده کارگر آن فرزند که از خانواده ثروتمند آمده بشود و ادامه این جریان بعد از چند دهه یا صده خانواده ها را از شرایط داشتن ثروت میتواند به برابری برساند و شما متاسفانه گول این جماعت کلک باز سفسطه باز را خوردید و فکر میکنید که داشتن ثروت و نداشتنش   یک شانس است !!!! 

از عقلی که داریم میتوانیم بهتر و درستر برای خود استفاده کنیم تا اسیر هرزنوشته ها نشویم و عقل و تن ما را به اسارت نگیرند 

و ...

پ ب

خوشبختی و بدبختی رو انسان نمی تونه تعریف کنه بلکه خالق انسان تعریف باید کنه. اولئک هم المفلحون هم در قرآن هست و اولئک هم الخاسرون هم هست. اینکه شخصی بگه خوشبختی اینه یعنی چیزی رو میگه که خودش فکر میکنه در حالی که ممکنه اون بدبختی باشه. بر همین مبنا انسان های غیر معصوم از منظر عقل خودشان صحبت می کنن و ممکن هم هست قسم بخورن الا و بالله حق رو میگم در حالی حقیقتا و ندانسته در حال ترویج باطل هست.

به ابوالفتح میرطاهری

اتفاقا من اصلا گول نخوردم و نمیخورم. من چیزهایی که یک عمر همه به اسم حقیقت به خوردم دادن رو با مطالعه و تفکر کنار زدم. اصلا یه همچین آدمی نیستم. در مورد این که یک نفر در یک خانواده فقیر به دنیا بیاد یا ثروتمند بله کاملا شانسیه. خود شخص هیچ نقشی (خود شخص، نه خانواده اش) در به دنیا اومدنش نداره. ولی با این حال یک نفر تو یه خانواده ثروتمند به دنیا میاد یه نفر تو یه خانواده فقیر. یه نفر تو انگلیس یه نفر تو ایران. خود شخص هیچ نقشی (دقت کنید هیچ نقشی!!!!!) در این نداره. اتفاقا شما گول سفسطه گران رو خوردید و میگین خب خانواده فقیر بچه دارن نشن. خب این نقش والدینه و نه نقش خود شخص. من مخالف بچه دار شدن زیاد خصوصا در خانواده های فقیر هستیم ولی این مربوط به نقش والدینه و ربطی به خود فرد نداره. خود فرد مطلقا نقشی در به دنیا اومدنش و این که کجا به دنیا بیاد و در چه شرایطی به دنیا بیاد و یا حتی در چه زمانی به دنیا بیاد نداره. ولی پدر و مادر نقش دارن و این دیگه ربطی به شانس نداره. یه پدر و مادر فقیر میتونن ۵ تا بچه بیارن و بچه هاشون رو بدبخت کنن یا میتونن هیج بچه ای به دنیا نیارن اینجا دیگه بحث شانس وجود نداره بلکه پای انتخاب و عقیده به میون میاد. 

نمیدونم چقدر با طرح آزمایشات در علوم مختلف آشنایی دارید. ولی با استفاده از طرح آزمایشات میشه معناداری در آزمایشات مختلف رو بررسی کرد. و خیلی جالبه که آمار و احتمالات رو علم نمیدونید.

بیایید همگی از عقلمان استفاده کنیم و گول نخوریم!

به ابوالفتح میرطاهری

در ادامه کامنت قبلیم

با توجه به صحبت های شما نتیجه میگیرم که شما از بین تمام کشورهای دنیا که حق انتخاب داشتید برای به دنیا اومدن ایران رو انتخاب کردید.

تبریک میگم به انتخاب بی نظیرتون!!!

اگه اینطور نیست و پدر و مادرتون برای به دنیا اومدنتون تصمیم گرفتن و شما نقش و انتخابی نداشتید پس این دیگه مربوط به شانس شماست. میتونستید در یک کشور دیگه و در یک شرایط کاملا متفاوت به دنیا بیاید.

مطمئنا همینطوره

اون دختری ک تو افغانستان بخاطر اینکه خانوادش مجبورش کردن با یه پیرمرد ازدواج کنه فرار میکنه کجا میتونه با دختر بیل گیتس یکی باشه سرنوشتش؟؟؟

چیکار کنه میتونه رفاه و ارامش دختر بیل گیتس رو داشته باشه؟

کسی که دست نداره و عاشق هنره چطور سرنوشتش عوض میشه که با دستهای خودش نقاشی بکشه؟؟؟

پشینونی😂

منظورم پیشونی بود😐

نه ب نظر من شانس وجود نداره چون اگه باشه ک خیلی چیزا دیگه دست خود آدم نیس اونوقت زندگی آدم بر طبق شانسش جلو میره و توش ممکنه کلی اتفاق خوب و بد بیوفته ک این وسط واسه ب اصطلاح بدشانس ها بدهاش بیشتره و واسه خوش شانس ها خوب هاش بیشتر! اگه ما میگیم خدا عادله پس هیچوقت همچین کاری نمیکنه و تبعیضی چنین آشکار در قوانین جهان قرار نمیده و اگه این کارو کنه ب نظرتون چه دلیلی داره خدا اون دنیا آدمارو بخاطر چیزایی که دست خودشون نبوده و خود خدا براشون مقدر کرده سرزنش کنه؟؟

ب نظر من ب جز چن مورد مث جنسیت پدر و مادر کشور وضعیت جسمانی هنگام تولد و چنتا چیز دیگه همه زندگی انسان دست خودشه و میتونه هرجوری بخواد عوضش کنه

شاید اینکه بعضی دوستان میگن شانس از نظر علمی ثابت شدس همون بحث ارتعاشات باشه ک( وجودشم ثابت شده)ک هرچی ارتعاشات ما مثبت تر باشه ب تبع زندگی بهتری خواهیم داشت و برعکس. ک باز هم این ارتعاش ها کاملا ب دست خودمونه و اختیاریه و هیچ چیز از قبل تعیین شده ای در این مورد وجود نداره

حافظ و سعدی هم شاعرن و طبق افکار و برداشت خودشون حرف میزدن مخصوصا قدیما ک بیشتر ب شانس و تقدیر و این چیزا اعتقاد داشتن وگرنه فیلسوف ک نبودن:)

یادتون باشه خداوند انسان رو موجودی مختار آفرید😊

به جناب علی سروشی

نخست بسیار خوشحالم که متوجه شدی خیلی از تفکرات و چیزه هایی که در مغز ما انسانها * ****** ** **** * **** ** ****** * **** * ***** * ******* * ** ******* *** *** **** 

ببین در مورد اینکه میگید یکی در خانواده پولدار و یکی فقیر و یا یکی در سوئیس و یکی در ایران به دنیا میاد و ... ( شانس میدانید ، درست میگید من هم میگم شانسه ) اما آوردن واژه شانس فقط یک استعاره است که راحتر بتوانیم شرایطمان را با بی خیالی بازگو کنیم و این واژه شانس خرد ما را در دایره کژ اندیشی و دور باطل قرار میدهد ( چون مادر و پدر ما بودن که ما را به این جهان آوردند و پا گذاشتن ما به این جهان شانسی نبوده و نیست و نخواهد بود و مسببس پدر و مادر ما بودند نه شانس ) 

حال اینجاست که آموزش و پرورش درست و آگاهی و خردورزی به هموطنانمان میتواند باعث شود که خانواده فقیر فرزندی نیاورند و جلوی ادامه این دور بد شانسی را بگیرند و اینجاست که میفهمیم کدام تفکرات واقعن آگاهی به مردم یاد میدهند و کدام تفکرات در لفافه گوسفند وار زندگی کردن را می آموزند و خود را نیز حقیقت مطلق میدانند !!! ( بابت این است که میگم خانوادهایه امروزی و زوجین جوان با این شرایط نابسامان و آینده سیاه و پوچ کشورمان ، اگر بچه به دنیا بیاورند گناه کار هستند ) راحتر بگم من و شما و دیگران به خاطره شانس اینجا نیستیم به خاطره تصمیم پدر و مادرمان اینجایم ( حال نسلهایه گذشته به خاطره نداشتن سواد و آگاهی و ساده انگاری و ساده زیستی فکر آینده را نکردند و بچه آوردند . اما زوجین امروزی به بچه هایه آینده نمیتوانند بگن ما نمیدانستیم که آینده چه میشود و ... چون نسل هایه بعدی اگر به دنیا بیان بسیار بسیار پرسشگر هستند و طالب امکانات و آزادی هستند ) مگر اینکه پدر و مادرشان به فرزندشان یاد ندهند که آزادی چه در افکار و چه در رفتار با ارزشترین نعمت است

پدر و مادران امروزی باید به فرزندانشان واژه آزادی را بیاموزند و در این راه رسیدنش  به فرزندشان کمک کنند و اگر نمیتوانند یا دوست ندارند که به فرزندشان آزاد اندیشی را یاد بدهند بهتر است که بچه ای هم به این جهان نیاورند میبینید که به دنیا آمدن ما شانسی نیست 

و اینکه کشور ما با کوهی از ثروت هایه طبیعی که در جهان رتبه 4 را داریم ( انقدر بدبخت و بی چاره هستند هم باز ربطی به شانس ندارد و این مسئولین *** هستند که با قوانین و کارهایشان شرایط مردم را به بدبختی و سیه روزی رسانده اند ) و گرنه نروژ و ژاپن و آلمان بعد از جنگ جهانی دوم بسیار بدبختر و عقب افتاده تر از ایران شده بودند اما الان جایگاهشان کجاست ؟؟؟ چون نگفتند شانسی بوده ** ** ***** **** **** ****** ***** ** ** *** ***** ** **** * ********* ** **** ******** 

اما ما میتوانیم دیگر هموطنانمان را بیدار کنیم که دیگر اینگونه الکی بچه به این جهان نیاورند ( و بعد از این بچه ای به دنیا آمد باید یقه پدر و مادرش و حاکمیت را بگیرد و به واژه شانس که مغلطه کاران و سو استفاده گران ایجاد کرده اند گرفتار نشود ) یک الا دو دهه پیش زوجین کشورهایه اسکاندیناوی آمار فرزند آوریشان بسیار پایین آمد طوری که حیوان خانگی نگه داشتن اما بچه نیاوردن و حاکمیتشون به جای رسید که حقوق ها را افزایش چشمگیری داد  و به زوجین در دوره بارداری چه مرد و چه زن 12 الا 24 ماه مرخصی با حقوق داد و ادامه تحصیل را کاملن رایگان کرد و بیمه را برای همه مردم کشورشان رایگان کردند و هر جوانی که بالای 18 سال باشد میتواند از حاکمیت طلب شغل و خانه و وام و ... بکند و حاکمیت هم میدهد و هزاران قوانین خوب و امکانات بالا و ...

اگر مردم کشورمان و زوجین جوان هم همین کار را بکنند و بچه نیارند میبینید که همین دزدان به دست و پا مردم خواهند افتاد و دیگر واژه شانس دخالت نخواهد داشت ( پس با پخش آگاهی و سواد به دیگر هموطنانمان شرایط را برای نسل هایه آینده کمی بهتر کنیم و اسیر واژگان مانند شانس که خرد انسان را به کژ اندیشی می رساند ، نشویم )

در این مورد سخن بسیارست و ...

بنده به آمار اعتقاد دارم و یک علم و آگاهیست اما احتمالات هنوز به قطعیت نرسیده و نمیشه بر روی آن کاملن تمرکز یا تکیه کرد ( بقولی برای رسیدن به شماره 4 باید یک + و یک عد 2 و یک عدد 2 دیگر و یا چهار عدد 1 و یا یک عدد 3 به همراه 1 نیاز داریم و اینها احتمالات نیست و حقیقت است که میبینید و میتواند در همه جای دنیا با هر فرهنگی به آن برسید و یکی از اینها کم باشد نتیجه کار شما به اشتباه می رسد ) حال من نمیدانم که چجوری میشود بدون این اعداد و ضریب جمع و با احتمالات به عدد 4 برسیم و ...

پ ب

به ابوالفتح میرطاهری

دیدگاه من درمورد بچه و جمعیت و امکانات و ... خیلی شبیه به دیدگاه شماست. من یه سوال در مورد این موضوع در وبلاگ گذاشتم که پست بشه و متاسفانه رد شد و دوست داشتم که دوستان هم نظرشون رو درباره این موضوع مهم بگن. نظر کلی من هم اینه که اصلا کشوری مثل ایران برخلاف تبلیغ از سوی حاکمیت نباید این همه جمعیت داشته باشه. بحث خیلی طولانی میشه بخوام صحبت کنم و از حوصله خارجه ولی دیدگاه شما در کامنت قبلی کاملا درسته. 

همه چی تو مخته!خودت تصمیم می گیری بدبخت باشی یا خوشبخت...

این طور سوالات به خاطر وضعیت منهدم شده کشور پیش میاد وگرنه روند زندگی باید به شکلی باشه که شانس کمترین دخالتو داشته باشه.

جناب ابوالفتح میرطاهری 

چرا ما باید پولمونو به دولت یا حاکمیت(حتی از نوع اسکاندیناوی) بدیم تا برامون مدیریت کنه مگه خودمون صغیر و طفیل و کم عقل و بی سواد و... هستیم؟

حالا بماند که تمام حکومت ها **** * ****** * ********* میکنند.

مطالبی که شما بهش اشاره کردید کمی متفاوت با هم هستند

شانس با اون باوری که ممکنه یاری دهنده باشه بر وفق مراد من و شماست و یا سر دشمنی داره و به عبارتی بد شانس هستیم معنی نمیده اما احتمالات در خصوص آینده و اتفاقات هست و یک علمه

مثلاً یکی از دلایل بروز اضطراب در افراد مستعد در نظر گرفتن بیمارگونه‌ی احتمالات مختلف مخصوصاً احتمالاتی که باعث درد و زیان برای فرد میشه هست 

اما در کل میشه احتمالات رو به دو نوع تقسیم بندی کردی

احتمالاتی که ما در اون تاثیر داریم و احتمالاتی که ما هیچ نقشی در اون نداریم

از جمله احتمالاتی که ما می‌تونیم در اون نقش زیادی ایفا کنیم بحث تحصیل و کاره که ما با تلاش و پشتکار و البته سختی های فراوان به تحصیلات و پیش زمینه‌ای برای رسیدن به شغل دلخواه می‌رسیم یا با عدم تلاش و سرسری گرفتن زمان و بیهوده گذشتن از اون به رشته و کار دلخواه نمی‌رسیم اما احتمالاتی که ما در اون هیچ نقشی نداریم مثل بازار کاره اون رشته‌ی مورد علاقه‌ی ماست که ما به اون شغل و رشته می‌رسیم اما تضمینی برای سود دهی این کار و رشته هست؟!

ما تعیین نمیکنیم

و یا کازینوها که معمولاً وقتی نگاه که میشه دلالت بر احتمالات خارج از حوزه‌ی تسلط رجوع کننده‌ست اما در واقع اکثر احتمالات در کازینو بر خلاف سود رجوع کننده و برای منافع کازینوست

اکثر افرادی که میرن کازینو با جیب خالی برمیگردن و چون یک حالتی داره که نتیجه پیش بینی ناپذیره افراد یک بار برنده میشن و یک بار یا بیشتر بازنده و سیستم فرد نمی‌تونه پیش بینی کنه که اتفاق بعدی چیه پس یک حالتی بوجود میاد که شانس برد رو 50_50 در نظر میگیره و نمی‌تونه خودش رو کنار بکشه و در اکثر مواقع بازنده(چون سیستم خود کازینو اینطوره)

در کل شما در خصوص احتمالاتی که در به وقوع پیوستن‌شون کاری از دست‌تون بر نمیاد نمی‌تونید کاری کنید ولی ببینید چه احتمالاتی در آینده هستند که شما توان اثر گذاشتن بر اونها رو دارید

اینطوری به موفقیت نزدیک تر میشید(نه خوشبختی)

اون اشعاری که از سعدی و حافظ نقل کردید بیشتر از اینکه دلالت بر شانس و احتمال داشته باشه یک پیش زمینه‌ی عقیدتی داره و منظور سرنوشت و جبر هست

حافظ به نوعی جبرگرا بوده و معتقد به سرنوشت و غیر قابل تغییر بودن سرنوشت از قبل نوشته شده‌ست که این بحث سرنوشت خرافه‌ست و صرفاً عقیده، خیلی خودتونو درگیر اشعار شعرا نکنید

اونها به هیچ رموزی از عالم نرسیدن حتی نسبت به الآن در جهل بیشتری بودند اما مهارت و علم زیبا سخن گفتن و شعر سرودن رو داشتند

برای همین هم کسانی که می‌خوان حرفی برای گفتن داشته باشن از این اشعار زیبا و آهنگین سوء استفاده میکنن

خوشبختی و بدبختی عموماً یک حس و حال درونی‌ست با پول شما خوشبخت نمیشید شما به راحتی و سهولت می‌رسید پول داشته باشید اکثر موانع برای شما برداشته میشه اما خوشبختی یک رضایت روانی‌ست برای همین افراد پولدار زیادی هستند که از افسردگی رنج می‌برن و یا بعضی‌هاشون خودکشی میکنن چون گرچه راحت هستند و موانعی ندارند اما اون رضایت روانی رو از زندگی ندارند و یا به اصطلاح احساس خوشبختی نمی‌کنند

موفق باشید

سلام 

اینطور که به ذهن من میاد اگه منظور از شانس احتمال باشه که خوب وجود داره و بعید میدونم کسی مخالف یاشه اما اگه منظور از شانس اتفاقاتی باشه که ما علت اون رو نمیدونیم بازم وجود داره چون هر معلولی علتی داره هر چند که ما علت اون رو ندونیم واگه منظور از شانس جبر باشه بازم وجود داره 😁 اما نه همیشه و به طوری که اختیار ما رو سلب کنه ولی چیزی که مسلمه خیلی از اتفاقاتی که افراد ما می افته ما در اون نقشی نداریم و محیط اون رو بر ما تحمیل میکنه 

اما منظور سعدی و حافظ اگه جبر مطلق باشه خوب مشخصا باطله اما اگه منظور اینه که گاهی به دلایلی که خود شخص در اون تاثیر نداره شخصی از فرش به عرش میره و برعکس خوب حقیقت داره 

یه حدیث جالب هم بگم 

إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى وَسَّعَ فِی أَرْزَاقِ اَلْحَمْقَى لِیَعْتَبِرَ اَلْعُقَلاَءُ وَ یَعْلَمُوا أَنَّ اَلدُّنْیَا لَیْسَ یُنَالُ مَا فِیهَا بِعَمَلٍ وَ لاَ حِیلَةٍ

غلومی این حدیث میشه گاهی خدا افراد احمق رو پولدار میکنه (مثل ژن خوبا یا کسایی که قرعه کشی میبرن ) که افراد عاقل بفهمن دنیا فقط با کار و زرنگی بدست نمیاد بلکه عوامل دیگه ای هم هست 

به حافظ رندانه 

این حرف هایی که در مورد شعرا زدید با اینکه حدودا باهاتون موافقم اما این حرفا از کسی که اسمش حافظ رندانست بعید بود 😆

حافظ و سعدی و خیلی از شعرای دیگه هر کدوم داخل در یکی مکتب ها و فرقه های مذهبی و فلسفی بودن و گاهی حرف های اونا با اعتقادات خواص شیعه و گاهی عوام مخالفه ولی به علت استفاده از ادبیات و زبان شعر در بین مردم رواج پیدا کرده 

اما این به معنی این نیست که شعرا انسان های کم ارزش و گمراهی بودن بلکه خیلی از اون ها در زمان خودشون جزو دانشمندان بودند و اشعار اون ها هم بعضا خیلی مفاهیم عمیق داره و گاهی یه بیت شعر به ظاهر ساده به مفاهیم عرفانی و فلسفی (که ممکنه در نزد ما مقبول باشه یا نه ) اشاره داره و مقایسه ی علم اونا با زمان الان اشتباهه و مثل این میمونه که طراحی های داوونچی رو فلان جت نسل جدید مقایسه کنی درحالی که اگه داوونچی نبود شاید الان ما در صنعت به اینجا نرسیده بودم (مثلا) و خلاصه کلام اینکه که حافظ و سعدی مال چندین قرن پیش هستن و فلسفه و علم از اون زمان تا به امروز خیلی تغییرات کردند اما این باعث نمیشه که اشعار اون ها یه مشت خزعبلات باشه 

در مورد خوشبختی یه اشاره از به احساس خوشبختی کردید که این مطلب درسته اما کامل نیست 

یه مثال میزنم برای روشن شدن موضوع 

افراد کرونایی بسیاری از اون ها حس چشایی رو از دست میدند و نمیتونن مزه ها رو تشخیص بدند حالا اگه ما یه مشت نمک به اون ها بدیم اون ها فرق شکر و نمک رو تشخیص نمیدند اما اینکه یک فردی قدرت تشخیصش دچار اشکال شده باشه دلیل نمیشه که نمک واقعا نمک نباشه 

پس ما یه احساس خوشبختی داریم یه خوشبختی ممکنه یه معتاد که داره توی سطل آشغال زندگی میکنه به خاطر مستی احساس خوشبختی کنه اما واقعا خوشبخت نیست 

حالا خوشبختی چیه ؟

خیلی ها میگن خوشبختی سلامتیه یا پوله یا پدر و مادر خوبه یا فرزند صالحه یا همسر مهربونه و... من نمیخوام بگم این چیز ها خوب نیستند اما خوشبختی یه چیز دیگست ، ما پیامبری مثل نوح داشتیم که پسرش بد بود یا پیامبری مثل لوط داشتیم که همسرش خراب بود یا پیامبری مثل ایوب داشتیم که دچار انواع بیماری شد ویا اینکه اکثر پیامبران وضعیت مالی توپی نداشتن و حتی حضرت سلیمان که معروف به قدرت و ثروت بود از نظر رفاهی از خیلی از افراد این دوره زمونه عقب تر بودند بنابر این به نظر شخصی بنده خوشبختی در کسب کمالات روحی معنی پیدا میکنه مثل عدالت شجاعت صداقت قناعت و... 

حالا یه سوال. امام موسی کاظم خوشبخت تر بود یا معاویه؟ لازم به گفتن هست که امام موسی کاظم یه عمر گوشه زندان بود ولی معاویه یه عمر در ناز و نعمت و پست و مقام. آخرش هم به عمر طبیعی و در اوج قدرت و احترام از دنیا رفت. بعد از مرگش هم کلی مراسم باشکوه و بزرگداشت براش  گرفتند.

محمد ۷۸

سلام

نام کاربریم بر میگرده به 3 سال پیش یا حتی بیشتر و لزومی ندیدم که تغییرش بدم

در هر صورت شما به عنوان یک شیعه می‌تونی کتاب مثنوی معنوی مولوی رو بخونید خصوصاً بخش‌هایی که در مدح جناب ابوبکر و عمر هست اما دلزده از مولوی نشید و یا همچنان به عنوان یک شیعه وقتی به ابیاتی از مولانا می‌رسید که:

هر که را خوی نکو باشد برست

هر کسی کو شیشه‌دل باشد شکست

پس امام حی قایم آن ولی‌ست

"خواه از نسل عمر خواه از نسل علی‌ست"

کماکان نیمه‌ی پر لیوان رو نگاه کنید و حکمت گفتار مولوی را هدف و مقصود و منظور خودتون قرار بدید و نه اختلافات عقیدتی!

و همچنان محکم بر اعتقاد خودتون مصر باشید 

من هم قرار نیست چون شاعری بر اساس عقیده و فلسفه‌ای شعری سروده اون شعر رو بخاطر اختلاف نظر خزعبل بدونم اونم با این دلیل که با علم امروزی هم خوانی ندارد!

شعر زیبا و آهنگین خوندنش در اوقات فراغت لذت بخشه اما نکته‌ی علمی آموختن از کتابی که در سد‌های گذشته نگاشته شده اصلاً منطقی نیست برای همین به سوال کننده عرض کردم خودش رو درگیر این اشعار نکنه(حالا مطالب مثلاً اخلاقی یا فلسفی بحثش جداست که خودش مختاره)

اما در بحث جهل و علم قضیه متفاوت با عقیده و فلسفه‌ست

به عنوان مثال اگر سطح علم قرون گذشته رو 4 در نظر بگیریم و این سطح رو در حال حاظر 12 خب اینجا یک نسبتی وجود داره که نشون دهنده‌ی اینه که مردمان گذشته نسبت به الآن در جهل بیشتری بودن

شما کافیه نگاهی که در خصوص وقایع طبیعی داشتند بندازید و می‌بینید چیزی رو علت قرار می‌دادن که نبوده!

اما این مفاهیم عرفانی و فلسفی برمیگرده به تفاسیر عارف و فیلسوف از مسائل که می‌تونه جنبه‌ی عقیدتی هم داشته باشه خب این با علم تفاوت زیادی داره علم توضیحاتی ارائه میده بدون اینکه معنی خاصی از این فعل و انفعالات ارائه کنه

در خصوص خوشبختی علم امروزه میگه این خوشبختی یک نوع رضایت روانی‌ست

این رضایت روانی تفاوت خیلی زیادی داره با حالی که یک مصرف کننده‌ی مواد مخدر موقع مصرف پیدا میکنه!

این حال تحمیلی تا زمانی دوام داره که اثر ماده‌ی مصرفی از بین نرفته باشه اما اون رضایت روانی کماکان با گذشت زمان و بدون مصرف ماده‌ای به قوت خودش باقی‌ست

و این رضایت روانی و این احساس خوشبختی باز هم خیلی تفاوت داره با کسب کمالات روحی_معنوی

یک فرد رو خدا و پیغمبر خدا آدم بد و گنهکار می‌دونن اما خود اون فرد خودش رو خوب، موفق و در حال پیشرفت می‌دونه و مطمئنه که در مسیر درستی قرار داره بخاطر همین احساس خوشبختی میکنه

قضیه‌ای هم مثل پول امکاناتی رو فراهم میکنه اما این امکانات به دلایل کاملاً مشخص و شناخته شده الزاماً مولد احساسی مثل احساس خوشبختی نمیشه گرچه در نبودش از یک حدی که بگذره می‌تونه مشکلات بسیاری رو موجب بشه که حتی اگه خود اون فرد هم بخواد نمی‌تونه احساس خوشبختی بکنه و این جبری هست که عوامل موثر خارج از کنترل محیط اعمال میکنند

زندگی فقط و فقط و فقط جبره،حالا اسم این جبر میتونه شانس باشه یا هر چیز دیگه.

    آدمها به هر چیزی که از دست خودشون خارج باشه میگن شانس، اما چیزی که از دست ما خارجه اتفاقی نیست و در نهایت همه چیز در دست خداست. و خدا گفته که مطابق گمان فرد با او رفتار میکنه، پس اگر ما امید اتفاقات خوب داشته باشیم و دعا کنیم و  تلاش کنیم و تسلیم نشیم به هر هدفی می رسیم.

خوشبختی از نظر من داشتن همه ی این فاکتور ها یا اکثر  این فاکتورهاست که به ترتیب اهمیت نام میبرم.حالا چرا این فاکتورها؟ چون این فاکتورها به تو توان تغییر و تحول و تاثیر گذاری میدن و شاد نگهت میذارن و خوشبختی یعنی شاد بودن از نظر جسمی و روحی و موفقیت یعنی توان تاثیر گذاری و تحولات بنیادین روی دنیا و دیگران.

اون فاکتور ها ایناست

۱)سلامتی

۲)قدرت

۳)پول

۴)هوش برتر 

۵)زیبایی

۶)شرافت شجاعت شرم

حالا شانس این وسط چیه؟ شانس یعنی تک تک مولفه هایی که در بدست آوردن این مسائل دخیل هستن

مولفه هایی که در بدست آوردن مولفه های بالا دخیل هستن ایناست

۱) ژنتیک

۲)جغرافیا 

۳)اقتصاد

شانس یعنی به دنیا اومدن در شرایط ژنتیکی جغرافیایی و اقتصادیه عالی

با ژنتیک قوی صاحب هوش برتر و زیبایی میشی که خیلی می‌تونه جهان تو رو تغییر بده

با جغرافیای مناسب که همون  به دنیا اومدن در خانواده ی پولدار و کشوری بی بحران تر از بقیه ی کشورها هست بخش زیادی از راه موفقیت رو طی خواهی کرد بدون زحمت خاصی.

شانس یعنی به دنیا اومدن با ژنتیک قوی از نظر زیبایی و هوش و اقتصاد  و جغرافیای مناسب.

شانس یعنی کجا کی و بدست چه کسانی وارد این دنیا میشی 

در مورد حافظ و سعدی و فلاسفه و مشاهیر فکریه دیگه هم باید بگم گفته های اون ها تراوشات ذهنی و نظریات شخصیه و اینکه ما نمی‌تونیم بگیم نظریات اون ها درسته یا غلط ما نهایتا نظریاتی که به خودمون نزدیک باشه رو میگیم درست و نظریاتی که به ما نزدیک نباشه رو میگیم غلط در صورتی که ما نظر درست و غلط نداریم.

+ مورد شماره ۶ تنها موردیه که ربطی به شانس و ژنتیک و جغرافیا نداره و تربیتی نیست اکتسابی نیست و فقط و فقط ذاتیه.

شرافت و شرم از مولفه های خوشبختی هستن اما نمیتونن در کنار پول قرار بگیرن.انسان می‌تونه پولدار و خوشبخت باشه اما انسان پولدار هرگز نمیتونه شرافت و شرم  داشته باشه.شجاعتم نمیتونه داشته باشه زیاد.بنابراین ما انسانی نداریم که تمام شش مولفه خوشبختی رو داشته باشه 

به  اناهید .................

6 فاکتوری ذکر کرید با مرگ و نیستی و نابودی همش از بین میره. نه تنها با مرگ، بلکه حتی قبل از مرگ هم میتونه از بین بره. چون با مادیات مرتبطه. مادیات هم زوال و نیستی داره. پس اون خوشبختی که بخواد با مادیات همراه باشه و با مادیات هم از بین بره، نمیشه بهش گفت خوشبختی.  به دلایل زیر :

فاکتور 1 سلامتی، با مریضی، نقص ژنتیکی، تصادف و قطع عضو، پیری و هزار مورد دیگه از بین میره. چطور چیزی که  به این راحتی از بین میره  نمیشه بهش گفت خوشبختی.

فاکتور 2 قدرت، از دیرباز تاکنون قدرت به هر طریقی از بین رفته. نه تنها ماندگار نبوده بلکه حتی آرامش روانی رو هم از آدم سلب کرده. چون باز با مادیات مرتبط بوده. قدرت از بین میره. قدرت هم داشته باشی باز هم محدودی، چون قدرت در مادیات معنا میگیره. دست روی دست هم زیاده، از هر دری هم بخوای برخورد کنی، باز یکی  قدرتمندتر از تو پیدا میشه که تو رو حذفت کنه. چطور به این فاکتور ناپایدار میشه گفت خوشبختی ؟

فاکتور 3 پول، هم شاخه ای از مادیاته که وابسطه به شغلته. شغلت یا منبع درامدت در خطر بیفته، پولت هم در خطر افتاده. تجربه ثابت کرده بهترین شغل ها هم اون امنیتی رو که میتونستن داشته باشند رو ندارند.

فاکتور 4 هوش برتر !!!، کمی شعار بود. اولا از نظر شما هوش تو چی تعریف شده ؟ ما 8 نوع هوش داریم و صرفا کسی که هوش ریاضی (IQ) کمی داشته باشه نمیشه بهش گفت کم هوش. هوش اون فرد در جای دیگست. در ثانی اینکه اصلا بگیم هوش IQ ، آیا صرفا داشتن هوش میتونه به تنهایی خوشبختت کنه ؟ راننده های اسنپ فارغ التحصیل دانشگاه شریف رو دیدی ؟ هنوز هم در این مورد جای بحث هست.

فاکتور 5 زیبایی، امروز هست و فردا نیست. با مریضی و پیری هم از بین میره. چنین فاکتور ناپایدار و همراه با زوالی که به راحتی با هر مادیاتی میتونه از بین بره نمیشه بهش گفت خوشبختی. 

فاکتور 6 شرافت شجاعت شرم، این فاکتور خودش به 3 فاکتور مجزا تقسیم میشه. ولی اینکه میگید این 3 مورد ربطی به شانس نداره و فقط و فقط ذاتیه یک پارادوکس آشکار ناشی بازی با کلمات در گفته های شماست. چون طبق گفته خودتون داشتن این 3 فاکتور ذاتی هست. موارد ذاتی هم از بدو تولد به شانس شما در دارا بودن یا نبودن اونها مربوط میشه که بتونید صاحبشون بشید یا نه. پس حال چطور ممکنه که  داشتن این 3 فاکتور که به گفته شما امری ذاتیه با شانس در داشتن اونها در تضاد باشه ؟

در ثانی اینکه این فاکتور 6 که خودشون فاکتورهای 3 گانه ای هستند هم تحت تاثیر مادیات قرار می گیرند.

گفتید که انسان پولدار هرگز نمیتونه شرافت و شرم و شجاعت داشته باشه. یعنی انسان های پولدار هیچ شرافت ،شرم و شجاعتی ندارند ؟! هر کی پولدار شد، شرافت،شرم و شجاعتش از بین میره ؟ حرفتون منطقی نیست. و ناشی مغلطه و گفتمان احساسی شماست. چون برای این صحبتتون هیچ آمار موثقی ارائه نکردید و فقط غلیان احساس بود. موقعیت شغلی که میتونه منتهی بشه به درامد بالا صرفا به شرافت شرم و شجاعت ربطی نداره بلکه حتی مضحکه.

پس در مجموع حتی داشتن هر 6 فاکتور ذکر شده هم خوشبختی نمیاره. چون زوال به همراه داره.

انتقادی  به این صحبت شما داشتم که گفتید    : " در مورد حافظ و سعدی و فلاسفه و مشاهیر فکریه دیگه هم باید بگم گفته های اون ها تراوشات ذهنی و نظریات شخصیه و اینکه ما نمی‌تونیم بگیم نظریات اون ها درسته یا غلط ."

 این افرادی که ذکر کردید شاعر هستند و در زمینه ی ادبیات صاحب نظر، پس فقط افرادی که آشنایی با ادبیات دارند میتونند در این مورد نظر بدن به عبارتی  "قدر زر زرگر شناسد/ قدر گوهر گوهری" . اینکه گفتید ما نمی تونیم بگیم نظریات اونا درسته یا غلط، این خودش اشتباهه برای دو مورد. اول اینکه  عرصه ادبیات در هر کشور عرصه  وسیعی است و لزوما با شناخت از اون میشه نظر داد. دوم اینکه برای نظر دادن هم باید در مورد چیزی اطلاعات داشت  پس وقتی کسی رو خطاب فرار بدن که وقتی در حیطه ای اطلاعات ندارید اظهار نظر نکنید باید  پذیرفت که زمانی میشه نظر درست و حسابی داد که آشنایی  حداقلی با اون عرصه داشت . مثل خود شما که داشتید به اون صحبت حقوق 800 تومن و چند بچه داشتن اعتراض می کردید و ذکر کردید که نباید چنین حرفی زده میشد. الان هم در مورد شما صادقه. لطفا  ادبیات رو در خود زمینه ادبیات نقد کنید و اگر هم نمی تونید کار به افراد خود اون عرصه واگذار کنید و نگاه تعصب نژادی نداشته باشید. با عقل و منطق برخورد کنید  نه تعصب.

این هم گفتید " نهایتا نظریاتی که به خودمون نزدیک باشه رو میگیم درست و نظریاتی که به ما نزدیک نباشه رو میگیم غلط در صورتی که ما نظر درست و غلط نداریم "

این هم موردی اشتباهه . چرا که همیشه ما مبنا نیستیم. و صرفا نمیشه گفت محور خود ما هستیم نمونش در دین وجود داره که محور حلال و حرام نظر خداست نه بنده خدا. و در ادامه گفتید که ما نظر درست و غلط نداریم. یعنی چی که نظر درست و غلط  نداریم ؟ این مورد هم  باز اشتباست چرا که نظریات اشتباه و درست وجود داره. دوباره  به این جمله خودتون  کمی فکر کنید. " در صورتی که ما نظر درست و غلط نداریم "  دلیل منطقی برای این حرفتون ارائه بدید چون بسیار غیرمنطقیه. اگر اینطور می بود که آدمها نه اشتباه میکردند و نه کاری رو درست انجام میدادند. و تعریفی از درست و اشتباه  وجود نداشت. کما اینکه ویژگی آزمون و اصلاح پذیری در علوم و پیشرفت یا رد نظریات بر مبنای عقل و منطق یا مبنای علمی باعث پیشرفت جامعه بشری شده. تشخیص درست و غلط با عقل و منطق صورت میگیره نه اینکه صرفا نظری به نظریات ما نزدیک باشه. عقل و منطق هم چیز شخصی و منحصر به فرد نیست. چرا که ما چیزی به نام "خرد جمعی"  داریم که موجب پذیرش مطلبی در گروهی از افراد میشه. چه بسا فردی دارای عقل و منطق هم باشه ولی به دلیل منفعت طلبی به مغلطه و انکار اون اقدام کنه.

به dr stone

گفتید این شش مورد فانی هستن و هرگز مسائل فانی نمیتونن مصداقی برای خوشبختی باشن.ببینید این جهان فانی و پوچه و اصلا و ابدا نمیشه مصداق های غیر فانی برای این جهان آورد حتی علم هم فانیه امروز این گوشی رو میسازی ده سال بعد اصلا و ابدا به دردت نمیخوره پس علمی که دیروز جواب بود امروز منسوخ شده و کنار گذاشته شدست بنابراین اگه تز شمارو که میگه مصادیق فانی نمیتونن به عنوان معیار خوشبختی معرفی بشن رو بپذیریم پس میرسیم به این جمله 

خوشبختی وجود نداره در این جهان و برای انسان.

درسته قدرت فانیه و شکوه مرگ همه چیز رو تحقیر می‌کنه اما فرض کنید دو انسان سی سال عمر کردن و بعد مردن اونی که قدرت دستش بوده بهتر تونسته زندگی کنه یا اونی که قدرت دستش نبوده؟ اونی که قدرت دستش بوده تازونده اونی که قدرت نداشته له شده از نظر های مختلف 

این مثال در مورد اونی که سی سال پول داشته و اونی که سی سال زیبا بوده هم صدق می‌کنه.

مصداق های شش گانه ی من حتی در صورت فانی بودن روی کیفیت زندگی انسان تاثیر شگرف دارن پس اصلا نمیشه انکارشون کرد و یا نهایتا باید گفت خوشبختی وجود ندارد که البته تز قابل تعملیه در نوع خودش.

در مورد هوش برتر.اینکه هر آدمی حتما و قطعا برای کاری ساخته شده و تو انجام کاری خاص توانمنده رو قبول دارم اما هوش برتر از نظر من یعنی توان تولید و خلق ایده ای که به ذهن هیچ کس نرسیده.با این تعریف هر کسی نمیتونه مصداق هوش برتر باشه و هر کسی نمیتونه باهوش تلقی بشه.فردی که تئوریات بخونه یا تحصیل کنه یا در زمینه ای خودش رو کشف کنه و کارهایی انجام بده حتما و قطعا تواناست اما صاحب هوش برتر نیست.هوش برتر یعنی خلق یک ایده ی ناب و جدید که  تغییر و تحول ایجاد می‌کنه و هر انسانی این توانایی رو نداره حتی اگه استعداد خودش رو کشف کنه و بدونه می‌تونه تو این زمینه خوب باشه دلیل بر هوش برتر بودنش نیست.

با توجه به تعریفی که از هوش برتر ارائه دادم صرف شریف درس خوندن هم نمیتونه معیار هوش برتر باشه چون ممکنه کسی شریف درس بخونه تو یاد گیری تئوریات عالی باشه اما نتونه ایده ای خلق کنه و ارائه بده 

به نظرتون کسی که ایده ی بمب اتم رو داده هوش برتر نیست؟ حتما هست.به عقل جن هم نمی‌رسه همچین چیزی.

در مورد شرافت شجاعت و شرم.ببنید برای داشتن این فاکتورها شرط اول نداشتن تعلقات مادی و وابستگیه زیاد به مسائل مختلفه.انسان پولدار پر از مال و امواله و اون مال و اموال براش وابستگی زیادی ایجاد می‌کنن پس نمیتونه شجاعت و شرافت داشته باشه چون اون اموال و متعلقات دست و پای اون رو بستن.اما انسانی که هیچی نداره ممکنه امکان وجود شرافت توش بیشتر باشه چون چیزی نداره که بخواد به خاطر تعلق بهش از یه سری حد ها رد بشه و یا زیر پا بذاره مسائلی رو.جدا از اون انسانی که چیزی نداره طبیعتاً ترسی هم برای از دست دادن نداره پس شجاعت اون خیلی بیشتر از انسان پولداره که هزاران چیز برای از دست دادن داره.انسان پولدار پر از احساساته.منظورم از احساسات صرفا احساسات لطیف نیست.انسان پولدار سرشار از شهوته.چرا اینو میگم؟ شهوت باعث شده انقدر واسه بدست آوردن پول تلاش کنه چون می‌دونه راه دست یابی به شهوات پوله.و شهوت احساسه.به یک مرد پولدار بگو دیگه توان برقراری رابطه نداری ببین بازم واسه پول تلاش میکنه؟ 

انسان پولدار خانواده دوسته.پول رو بدست آورده که نسل های بعدیش راحت باشن.پس احساساتیه.انسان احساساتی و خانواده دوست نمیتونه شرافت داشته باشه.شجاعت هم همین طور.شرم هم همین طور.

برای داشتن شرافت و شجاعت  باید تهی بود از اکثر احساسات مثبت و منفیه انسانی .فرد خانواده دوست نمیتونه شجاعت و شرافت داشته باشه.به خاطر محافظت از خانوادش نهایتا اصول رو قربانی خواهد کرد و پولدارها خانواده دوست هستن چون دیگران رو له  کردن به خاطر خودشون و خانوادشون.به خاطر همین میگم نمیشه شجاعت و شرافت رو از پولدار انتظار داشت چون احساسات انسانی (مثبت و منفی) توشون زیاده و تعلقاتش به خانواده و مال و اموالشم زیاده.

در فرد بی پول بی خانواده و کم احساس شرافت و شجاعت و شرم امکان بیشتری برای بروز داره تا پولداری که سرشار از تعلقات و احساساته.

 در مورد انتقادتون به اینکه شرافت و شجاعت و شرم هم بروزش به شانس ربط داره باهاتون موافقم و انتقاد به جایی بود و نظر من گاف داشت و ممنون از انتقاد سازنده ای که انجام دادید.

در مورد اینکه هر کس باید در حوزه ی تخصص خودش نظر بده از دو منظر میشه به این مسئله نگاه کرد

منظر آزادی بیان

منظر تخصص گرایی

ببینید آزادی بیان میگه نقد به هر مسئله ای وارده و ما بت نداریم و من به عنوان عضوی از جامعه حق دارم در مورد هر چیزی که دلم بخواد با هر ادبیاتی که دلم بخواد اظهار نظر کنم و کسی که نظر من رو میبینه حق داره بهم بگه نه قبول ندارم به این دلیل و به اون دلیل و با هر ادبیاتی که دلش خواست البته.

منظر تخصص گرایی میگه حق اظهار نظر نداری مگه اینکه یک با سند و مدرک و آمار حرف بزنی دو فقط و فقط در حیطه ی تخصص خودت حرف بزنی 

من دیدگاه آزادی بیان رو ترجیه میدم راستش.چرا؟ چون یکسری مسائل هستن که اظهار نظر کردن در موردشون لازمه اما تخصص خاصی لازم ندارن مثلا من میگم نباید تو طبیعت اشغال ریخت.اگه منظر تخصص گرایی باشه من باید صبح تا شب در مورد معماری حرف بزنم و بشم یک انسان تک بعدی اما اگه دیدگاه تخصص گرایانه نباشه میگم خوب طبق آزادی بیان حق دارم اعتراض کنم به اشغال ریختن و اعتراض کردن به اشغال ریختن نیاز به تخصص نداره.یک سری مسائل هست اظهار نظر کردن در موردشون ربطی به تخصص نداره اما تخصص گرایی باعث میشه تو در مسائل اجتماعی منفعل بشی چون یاد گرفتی هی فقط در مورد معماری حرف بزنی.در مورد اون روحانی و هشتصد تومن دو مسئله من رو به هم ریخت اول اینکه ایشون داشت ترویج و تبلیغ میکرد و من معتقدم حق داریم هر چی دلمون خواست بگیم و همه چیز رو نقد کنیم ولی اول باید ذکر کنیم فقط نظر شخصیه و دوم فقط باید ابراز عقیده کنیم نه اینکه ترویج و تبلیغ کنیم.اون روحانی میتونست بگه من از این طوری زندگی کردن خوشم میاد و من به عنوان نظر شخصی و آزادی بیان ازش می‌پذیرفتم اما چیکار کرد شروع کرد پای دین رو وسط کشیدن نسخه پیچیدن برای جامعه و تبلیغ و ترویج  و گفتن این نکته که کشورهای کم جمعیت بدبختن و پر جمعیت ها خوشبخت.نکته ی دوم که باعث پریشانی من بود یک طرفه بودن تریبون برای ایشون و قشرهای هم لباس ایشون بود.رسانه از منظر من باید بستری انتقادی و دو طرفه باشه به این معنا که اگه آقای ایکس میاد این نظر شخصی رو میده آقای ایگرگ هم بیاد رو به روش بشینه و بگه نه این دیدگاه به این دلیل و به اون دلیل از نظر من رد میشه اما اونچکه ما شاهدش بودیم تریبون یک طرفه به سود اون فرد بود و مجری هایی دکوری که فقط لبخند ژکوند میزدن و سر تکون میدادن بدون نقد اون فرد بدون چالش کشیدن اون فرد و من از این ناراحت شدم چون اصلا و ابدا رسانه نباید عرصه ای برای تاخت و تاز یک طرفه ی نظریات شخصی یک طیف خاص باشه و البته نظریات شخصی در رسانه نباید رنگ و بوی تبلیغ و ترویج با سو استفاده از دین و احساسات مخاطب بگیره.

شایدم حق با شما باشه و فقط باید در حیطه ی تخصص حرف زد اما خوب اون زمان دو تا اتفاق میوفته اول اینکه منی که مثلا معماری خواندم دیگه نمی‌رم در مورد ادبیات بخونم و بشناسم و حرف بزنم چون طبیعتاً با خوندن متخصص نمیشم و اگه به صرف مطالعه نظر شخصی بدم متهم میشم به اینکه حق ندارم نظر غیر تخصصی بدم  و وقتی اصلا هم سمتش نرم این اعتراض بهم وارد میشه که چرا کتاب نمی‌خونم و چرا مفاخر و مشاهیر کشور رو نمیشناسم.دوم یک سری مسائل اجتماعی هست که نیاز به تخصص نداره مثلا فهم اینکه ما باید زیر ساخت های مرزی رو تقویت کنیم تا از هجوم به کلان شهر جلوگیری کنیم نیاز به تخصص در فلان زمینه نداره یا فهم اینکه سلبریتی حق نداره تبلیغ یک پروژه ی پولشویی رو بکنه و اظهار نظر در این زمینه نیاز به تخصص نداره یا مثلا اعتراض و اظهار نظر به این مسئله که حق نداری وطن وطن کنی بعد بری یه جای دیگه زایمان کنی تخصص نمیخواد و اگه اتکا کنیم به تخصص جامعه رو از کنش‌گری پویایی پرسشگری و نقد در معضلات اجتماعی تهی میکنیم.

و اما مهم ترین سوال شما

چرا من میگم درست و غلط وجود نداره؟

پاسخ رو میشه با تمدن و طبیعت داد.

ببینید گسترش تمدن باعث اشتغال انسان و باعث قوی شدن اقتصاد میشه و خوب انسان با گسترش دادن تمدن پول بدست میاره و به زندگیش ادامه میده.

اما گسترش تمدن ملزم به نابودیه طبیعته و نابودی حیوان.باید طبیعت رو نابود کنیم تا تمدن رو گسترش بدیم.نابودی طبیعت باعث گرمایش زمین و آلودگی هوا و کمبود هوا برای نسل بعد میشه

حفظ طبیعت باعث توقف ساخت و ساز توقف گسترش تمدن و بیکاری انسان و بی پولی و بیچارگی انسان میشه.

چی غلطه؟ چی درسته؟

بیکاری و بی پولی انسان امروز و حفظ طبیعت برای انسان فردا؟

یا نابودی طبیعت و گسترش تمدن و پول بدست آوردن انسان امروز و سیاه روزی انسان فردا؟ 

چی درسته چی غلط؟ 

کتاب نوشتن و کتاب خوندن و قطع کردن درخت واسه کتاب  و کمبود هوا و زیبایی برای حیوان و انسان فردا؟

توقف قطع درخت و بیکاریه نویسنده نجار راننده کارخونه دار و فروشنده؟

مثلا فکر کن آب بسیار کم و در یک نقطه ی جغرافیایی باقی بمونه و تکنولوژی ساخت آب هم فقط مال اون نقطه ی جغرافیایی باشه و اون نقطه ی جغرافیایی هم آب رو صادر نکنه چون ملت خودش تماما نیاز دارن و تولید هم فقط کفاف ملت خودش رو میده

خوب چی غلط و چی درسته؟ ملت تو دارن از تشنگی میمیرن و خودکفایی و بدست آوردن تکنولوژی تولید آب زمان بر خواهد بود.کل ملت رو بکشی تا عذاب نکشن؟ حمله کنی به اون نقطه ی جغرافیایی آب بیاری واسه ملت خودت و اون ملت رو بدبخت کنی؟

تمدن همون توحشه 

پیشرفت همون توحشه

و نمیشه در مورد درست و غلط بودن حرف زد چون برای پا نهادن یک بنیان باید ناگزیر بنیان دیگه ای رو ویران کرد و هزاران مثال میشه زد در این مورد.اینه که من میگم درست و غلط نداریم چون هر مکتب فکری هر صنعت هر سیاست و هر پیشرفتی نابود کرده یک سری مسائل دیگه رو و منفعت رسونده به مبانی دیگه و ما اگه قربانی اون فکر و سیاست باشیم مخالف اون و اگه اقبال یافته ی اون سیستم باشیم طرفدار اون خواهیم بود.

سلام 

توی زندگی خود من اینطور بوده که اگه جاهایی خوش شانس بودم و یا شانس اوردم جاهایی هم بدبیاری داشتم اما اگه بخوابم برایند همه خوش شانسی ها و بد شانسی های زندگیم بگیریم میشه بدست اوردن چیزی که به اندازه تلاش خودم بوده و چیزی بوده که لیاقتش داشتم

خوشبختی و بدبختی به صورت مطلق وجود نداره اینکه بگیم فلانی از ازل تا ابد خوشبخت بوده و اون یکی تمام عمرش بدبخت وجود نداره 

مگر کسی که دیدگاه خاصی داشته باشه که خودش رو توی تمام زندگیش یه حال ببینه 

یادمه توی فیزیک چهارم دبیرستان توی فصل موج مکانیکی یه نکته بود که خیلی برام جالب بود 

میگفت یه نقطه از موج تمام مسیر موج رو طی میکنه یعنی یه نقطه واحد توی قعر موج قراره میگیره تو اوج  هم قرار میگیره و در نهایت

برآیند تمام مسیری که طی کرده برای همه ی نقطه های موج یکسانه

حالا زندگی ما آدم ها دقیقا همینه به نظرم هممون توی دوره های مختلف زندگیمون خوشبختی ها و بدبختی های مختلفی رو حس میکنیم 

بلخره هر چند باورش سخت باشه اما خدا خدای همه مون هست  و اگه یه جایی برا یه نفر کم بزاره جای دیگه براش جبران میکنه

 این برای اکثر آدمای اطرافمون صادقه اما متاسفانه ما عادت داریم اگه بخوایم زندگی خودمون ببینیم فقط بدشانسی ها و بدبیاری رو میبینیم و اگه هم بخوایم زندگی دیگران در مقایسه با زندگی خودمون ببینیم فقط خوشی هارو میبینیم 

منم به جبر زندگی  اعتقاد داریم اینکه خیلی از ویژگی های شخصیتی و خانوادگیمون از پیش تعیین شدست اما به نظرم این به معنی داشتن یه نگاه جبرگرایانه افراطی نیست 

مثلا ما آدم ها اکثرا فکر میکنیم فلان بچه ای که توی امکانات رفاهی و خانواده خوب به دنیا اومده حتما قراره تا آخر زندگیش خیلی خوشبخت تر از اون بچه ای باشه که توی آفریقا از گرسنگی پوستش به دنده هاش میچسبه 

اما کسایی که توی فقر زاده شدن و در نهایت اسطوره شدن این رو رد میکنن 

حالا رونالدو و بیل گیتس و.. این ها به کنار حتی  اگه  تو مقیاسی از موفقیت های کوچیکتر هم نگاه کنیم بازم مثال زیاده  

در مورد شعرهای حافظ و سعدی من خودم به حافظ خیلی اعتقاد دارم

هر چند کسایی بودن که به نظرم نابغه و اسطوره بودن و سطح اندیششون خیلی در مقایسه با زمان زندگیشون بالاتر بوده اما اصلا به نظرم اینکه بگیم تمام حرفاشون درست هست نیست

مثلا مولانا که اندیشه هاش به قدری گسترده و قابل تامل که یک رشته دانشگاهی مولوی شناسی در ارتباط با اون ایجاد شده اما اشعاری هم داشته که از دید امروز واقعا منسوخه مثلا اشعارش درباره زن و جایگاهش در زندگی 

و موضوع دیگه اینکه شاعرها معمولا در مورد موضوع های مختلفی شعر میگن مثلا اگه از جبر زندگی شعر گفتن و بهش لعنت فرستادن اما در مقابلشم خیلی جاها بوده از اختیار و نقش خود شخص توی زندگیش گفتن 

مثل این بیت که من خودم خیلی دوسش دارم 

قومی به جد و جهد گرفتند زلف یار 

قومی دگر حواله به تقدیر میکنند

حالا این یه مثالشه و شعر های زیادی دیگه هم هستن 

همین .