خانواده برتر

هر افراطی یه تفریطی به همراه داره. یه موقع بدون اینکه کسی ازت کمکی بخواد، خیرخواهی میکنی و باعث میشی فکر بد راجع بهت بکنن مثلا شاید فکر کنن داری بهشون گیر میدی یا میخوای اذیتشون کنی، بعد از طرف دیگه تفریط میکنی و میخوای دیگه از اتاق نیای بیرون.

بهتره عادی زندگی کنی و با اخلاق خوبت به آدما آرامش بدی. آدما نیاز به کمک کردن و هدایت شدن توسط ما ندارن. آدما نیاز دارن ما باهاشون مهربون باشیم و "بدون قید و شرط" دوستشون داشته باشیم. 

به نظر من خیلی اشتباهه از اتاق نیای بیرون. اینجوری تیشه به ریشه روابطتون میزنی. شما فقط به فکر خودت باش و واسه زندگی خودت تلاش کن، نیازی نیست برای دیگران تلاش کنی ولی با خونواده مهربون باش و همیشه لبخند داشته باش و ازشون تعریف کن و بهشون عشق بورز... اینجوری هم به کارای خودت میرسی هم بزرگترین لطف رو در حقشون کردی و هم احیانا توهم کمک کردن نمیاد به ذهنت که انتظار داشته باشی کسی قدرتو بدونه . بدون توقع از دیگران زندگی کن. 

میدونی که کمک واقعی، کمکیه که در ازای اون کار هیچ توقعی توی شما شکل نگیره. اینکه ازم تشکر نمیکنن یا قدر منو نمیدونن ، یعنی من دارم معامله میکنم کمک میدم تا تشکر و قدردانی تحویل بگیرم!، کمک میکنم تا اونا بهم قدردانی بدن ولی نمیدن و تو معامله ضرر کردم !!! . کار شما اسمش کمک نیست اسمش معامله است.

وقتی زندگی خودت سر و سامون گرفت ، هرجا ازت کمک خواستن " تأکید میکنم هرجا کمک خواستن نه خودسر" ، بدون هیچ منت و انتظار قدردانی اگه میتونی کمکشون کن، اونم یه جوری نباید کمک کنی که زندگی خودتو ازهم بپاشی. هر آدم نرمالی اگه با برنامه زندگی کنه میتونه بدون اینکه خودش ضرر کنه ، یه کمکای کوچولو هم به دیگران بکنه. فقط تو این حالت کمک کن ، - نه معامله -  

سلام 

والا من که هربار با خودم عهد میبندم دیگه به فکر خودم باشم وکاری به کار بقیه اعضا خونواده نداشته باشم اما هردفه دلم طاقت نمیاره وتاخار به پاشون میره من همش درگیر وتوفکرشونم واقعا هم قدر نشناسن متوجه نیستن که ما اگه عقب افتادیم واونا جلون بار زندگی ومشکلاتشون رو دوش ما بوده من خودم بشخصه اصلا دوس ندارم ادم ضعیفی باشم وتاحالا جز خدا کسی اشکمو ندید حتی واسه خیلی از برادرا هم بزرگتری کردم کلا بزرگترای ادم وقتی ضعیف باشن خیلی سخت اوضاع برعکس میشه بجای اینکه توتکیه کنی وحمایت بگیری از اونا باید تکیه گاه باشی وحمایت کنی این احساسی بودنم واقعا معضلیه برا خودش 

از اتاق بیرون اومدن که فکر نکنم زیاد راهکار به دردبخوری باشه اما تمرین کن کمتر به بقیه ومشکلاتشون فکر کنی با این دیدگاه نگاه کن که من اول باید خودم یه جای محکم وقابل اطمینان وایسم بعد به بقیه کمک کنم اینجوری هم خودت عقب نمیفتی هم به پیشروی بقیه کمک کردی هرچیزبد وخوبی  با تمرین وتکرار ازبین میره وبدست میاد فقط پشتکار واراده ی ادم مهم البته این احساسی بودن محاسن زیادی هم داره یه وقتایی کمک کردن به بقیه یه کیف خوبی به ادم میده ادم حس ارزشمندی میکنه فقط بدیش اینه خودتو زیاد درگیرکه میکنی اینده وحال خودتو فراموش میکنی 

سلام 

عزیزم ببین ما تو هر شرایطی باید اولویتمون خودمون باشیم و زمانی که خودمون چه از لحاظ مادی و چه معنوی لبریز شدیم به دیگران ببخشیم اون زمان هست که دیگه از دیگران نه توقعی داریم نه اینطوری ناراحت میشیم که چرا قدر ما رو نمیدونن و زحمت های ما رو نمیبینن

الویت اول با خودت بعد دیگران چه خوهر چه مادر چه فرزند اینطوری هم برای خودت خوبه هم برای بقیه