خانواده برتر

سلام

به نظرم حتما به یه روانشناس یا مشاور مراجعه کنید بعید میدونم کامنت ما ها بتونه کمکی بهتون بکنه..

مورد دوم به نظرم تا موقعی که این رفتار رو نتونستید درمان کنید به هیچ پسری اجازه خواستگاری ندید چرا که مسلما این رابطه هیچ نفعی براتون که نخواهد داشت ضرر هم داره 

امیدوارم بتونید بر این مشکل غلبه کنید......

باید باکسی ازدواج کنی که گرایش فمدام داشته باشه.

یا با یه آدم معمولی ازدواج کنی اما جلوش فیلم بازی کنی

قطعا میتونی خودت رو تغییر بدی و مثل دخترای معمولی بشی اما خیلی سخته ممکنه بعدش یه مشکل پیش بیاد دوباره مثل قبل بشی شایدم بدتر مثلا همه اون تحملهایی که کردی و خودت رو عوض کردی جمع بشه تو گلوت با یه اختلاف و دعوای زن و شوهری بترکه بریزه بیرون.

شما تاوقتی که این مسایل روتوخودتون درمان نکنید ازدواج کردن براتون زوده،هم خودتون رو ازار میدید هم طرف مقابل رو

به قول حالا ی نویسنده بود یا شاعر هر چقدر مرد ها بگن زن ها اینطورین یا مرد ها اینطورین آخرش قلبشون برای ی نفر تند تر میزنه و بعد از اون فکر شما دیگ هیچ وقت مثل قبل نمیشه و حتی زندگیتون البته ایشالا از جنبه مثبت و ی حس دوطرفه .موفق باشین.

با تراپی حل می شه به نظرم

خوبه که به مشکل خودتون واقف هستید.

متاسفانه این برخورد و نحوه تربیت در اغلب خانواده های ایرانی وجود داره و صدمات زیادی به روح و روان افراد جامعه وارد کرده....

تو این فضای بسته و محدود اینترنت کسی نمیتونه اونطور که باید و شاید به شما مشاوره بده

حتما درباره مشکلتون  با یک روانشناس خوب  صحبت کنید. 

سلام منم حس بدی به مردا (بیشتر جوونا)دارم(البته درصورت آشنایی وازدواج) نمیدونم به چه دلیل ولی بحث ازدواج واینا که بشه حال بدی بهم دست میده چندشم میشه وفکرنکنم برای ازدواج ساخته شده باشم .اما امیدوارم شمابه یه راه حل مناسب برسیدوازدواج موفقی داشته باشید عزیزم 

این از عواقب جدا کردن دختر و پسرا تو ایران هست. هرچی دختر پسر ها از هم جدا باشن تو سنین بالا از هم متنفر می شن. من خودم 33 سال دارم و تا این سن هیچ دختر تو زندگیم نبوده. الان هم از همه دخترا متنفرم با این که کار خوب دارم و خونه هم بابام می تونه بهم بده و ماشین هم دارم اما از همه دخترا متنفرم. بدی ازشون ندیدم. اما از بس نیازهای عاطفی و جنسی م رو سرکوب کردم الان از همه دخترا متنفر شدم

چرا نظر من تایید نشد :/

مگه چی گفتم.

زمانی که ما در یک رابطه عاطفی قرار می گیریم نیاز داریم که رازها و اسرار  خودمان رو با شریک عاطفیمون به اشتراک بزاریم. احتمالا زمانی که شما کودک بوده آید پدر و مادر شما از رازهایی که به آنها می گفتید علیه خود شما جهت تحقیر و توهین استفاده می کردند .
همین عینک بدبینی رو نسبت به همه دارید و ناخوانا  فکر می کنید که شریک عاطفیتون به دنبال پیدا کردن اسرار برای ضربه زدن به شخصیت شماست.
نمی دونم حدسم درسته یا نه ؟

ضربانی که از خانواده دیدید رو شناسایی کنید

روش فکر کنید

سعی کنید مدتی از خانواده دور باشید و اون قسمت هایی که شناسایی کردید تو روح و روانتون از ضربات خانواده باقی مونده رو تحت نظر بگیرید

در برخورد با بقیه سعی در بهبودی داشته باشید و خودتون رو تحت بررسی قرار بدید

البته کاملا درست نمیشه ولی میتونید تا حدودی درمان کنید

اگر خیلی عمیقه به طوری که شخصیت شمارو شکل داده سعی در بهبود داشته باشید ولی خودتون رو بزور نخواید تغیر بدید

بعضی ضربات از خانواده خوب نمیشه بنابراین اونها رو بپذیرید

ممنون از تمامی شما بابت پیام هاتون 

به اسکیزوئید 

راستش من تا جایی که یادمه همیشه هر اتفاق یا مثلا خرابکاری دوران کودکی رو از خانوادم پنهان میکردم چون میدونستم بابتش تنبیه میشم . الان هر چقدر که مشکل بزرگ داشته باشم اونا رو در جریان نمیزارم . خب در کودکی من اتفاقاتی افتاد که فهمیدم هیچ وقت نباید از همه چی خبر داشته باشن چون ازم حمایت نمیکنن . هنوزم این حسو بهشون دارم گرچه خیلی با من مهربون شدن .

به افشین ۹۷۲۲ 

بله من میدونم مشکل دارم چند ساله که در جریانم . خیلی سعی کردم  مشکلم حل بشه . اون زمان فکر میکردم چون اول جوونی ام هست اخلاق بی ثبات دارم که با گذشت زمان حل میشه اما حالا توی ۲۷ سالگی می بینم هنوز بخشی اش به جا مونده . گرچه نسبت به ۲۰ سالگی ام خیلی خوب شدم  اما هنوز اونی نشدم که بتونم آرامش رو به یه مرد بدم .

به فامیل دور 

من هیچ وقت به خودم اجازه نمیدم مشکلاتم باعث آزار کسی بشه 

اگه تا الان مجرد موندم یکی از دلایلش همین بوده که نسبت به کسی که قراره وارد زندگیم بشه خیلی احساس مسئولیت میکنم 

به غزال 

متاسفانه منم تا حدی مثل شمام .

من از ۲۳ سالگی توی بازار کار کردم اما هیچ مردی توی این مدت به دلم ننشست .  اول با این حرف خودمو گول زدم که فعلا سنی ندارم و هدف های مهمتر دارم . اما چند وقت پیش وقتی خاستگاری اومد برام که واقعا عیبی نتونستم ازش بگیرم  باز هم اونو رد کردم . 

قبل از اینکه بیاد به مادرم گفتم دلم نمیخواد به ازدواج فکر کنم مادرم گفت حالا بزار بیاد شاید دوسش داشتی . اما من میدونستم اینجور نیس .

خلاصه اومد  ولی ردش کردم 

از رد کردنش هم پشیمون بودم هم راضی .

میدونستم  نمیتونم اونجوری بشم که اون میخواد . میدونستم اون ظاهر آرام منو دیده  ولی حتما یک درصد فکر نکرد که ممکنه اخلاقم تند باشه . 

از طرفی  گاهی اوقات  فکر میکنم نمیتونم مادر خوبی بشم . میترسم  اگه ازدواج کنم و مشکلی پیش نیاد و شوهرم همه جوره منو بخواد  نتونم بچه خوبی تربیت کنم 

وقتی می بینم شوهر خواهر خواهرم  یا مثلا زن داداشم وقتی شوهراشون   بر اثر بی حوصلگی یا عصبانیت  توی یه لحظه رفتار خوبی با همسرشون ندارن از اینکه اونا اینقدر صبورن خیلی تعجب میکنم . 

اگه با این شرایط ازدواج کنین از چاله میفتین توی چاه.

اول ضربه های روحیتون رو درمان کنین.

تامشکلت توزندگیت حل نشه ،ازدواج کردن فایده ای نداره ،زندگی طرف مقابل هم نابود میشه، ازکوچیکی متاسفانه دلت ازپدرومادرت چرکی وعقده شده ،دیگه به همه احساس بدداری،مشکلاتت روخودت حل کن یابه یه روانشناس بالینی مراجعه کن،موفق باشی

با چند جلسه مشاوره قبل حله انشاالله

نگران نباشید فقط سعی کنید که گذشته و رفتارهایی که باهاتون شده رو فراموش کنید و دید جدیدی به زندگی داشته باشید

تو چقدر شبیه منی منم حس می کنم پر خشمم با اینکه ذاتا (یعنی حداقل تا چند سال پیش) آرومم و نسبت به بقیه دلسوزم ولی تازگیا هرکی یذره رفتارش بام بد باشه خشونت آمیز رفتار می کنم و به حدی از آدما بدم میاد که واقعا دلم نمی خواد با هیچکس ارتباطی داشته باشم و قشنگ حس می کنم دارم منزوی میشم

انگار منتظر یه جرقه ای که منفجر بشی نه؟

هر چه می کشیم از خانواده هاست. متاسفانه خانواده های سنتی و بسته ایرانی عامل اصلی عدم موفقیت جوانان هستند. این همه فارغ التحصیل بیکار رو ببینید.  همه به خاطر فشار خانواده ها رفتن یه سری رشته های بیخود تو دانشگاه درس خوندن و عمرشون رو هدر دادن.

به تتانیوم سول

بله متاسفانه ...  با کوچکترین بی احترامی یا رفتار بد از طرف مقابل به سختی خودمو نگه میدارم اون لحظه دوس دارم بدترین بلا رو سرش بیارم اما بعد گذشت چند روز میگم خداروشکر رفتار زشتی نکردم .

 اما اگه طرف مقابلم رابطه نزدیک تری باهام داشته باشه مثل همسر یا دوست پسر  اگه بدونم دوسم داره بیشتر باهاش به خشونت رفتار میکنم ولی بعدش پشیمون میشم 

سلام دوست عزیز بنظرم خیلی تو زندگی گذشتت سرکوب شدی که این مشکلات برات پیش اومده،اینکه یک دختریاپسر یک گارد فکری مطلق ومحکمی نسبت به جنس مخالفش داشته باشه وازش فرار کنه ۲حالت داره:یا سرکوب شده،بدبین شده و یا اماده زندگی مشترک نیس ویااینکه ادم محکم،مغرور،جاه طلب وبااعتمادبنفسیه که نمیخواد باهر ادمی اشنابشه وواقع بین ومحتاطه بنظرم تو از تیپ یکی واین خیلی بده اگه بفکر درمان نباشی تازه رابطه شکست خورده هم داشتی ومدام درگیرشی،خودتو درمان کن چه بامشاور چه بدون مشاور،واقعیات زندگیت روقبول کن ونقاط ضعفت رو تواین قضیه ببین این حالت افراطی چیزخوبی نیست اگه بخوای اینجوری باشی میشی یک دختر سن بالای مجرد اگرم ازدواج کنی ازدواجت باشکست روبرو میشه ازماگفتن بود امیدوارم موفق باشی💐

به نظرمن مشکلت تا اون حدی نیست که فکر کنی  عیب بزرگی داری ونباید ازدواج کنی. اصولا دریک بازه زمانی ادم تومثلا محیط پرتنش و پرخاشگری باشه اتوماتیک رفتارهای پرخاشگرانه از خودش بروز میده

توالان بخش زنانه ودخترانه ات رو سرکوب شده احتمالا  چون همش در تنش با خانواده بودی 

فکر کنم یکمدت بگذره و رو خودت کار کنی دوباره میتونی نرمال بشی

برای اینکار اول ازهمه باید ارامش درونی داشته باشی تا به بخش غربزی و دخترانخ ات برگردی .

بهتره با مشاور مشورت کنی ودر اون بازه  زمانی استرس وتنش رو ازخودت دور کنی

صد درصدخوب میشی ایشالا

آره دقیقا منم مثل شمام من که همیشه ازاسم ازدواج میترسیدم چه برسه به مادرشدن اصلانمیتونم تصورشو بکنم نمیدونم شایدهم ازکمبوداعتمادبه نفس باشه شاید تواناییهامو باورندارم ولی میدونم بخش بزرگیش برای اینه که دوست دارم نقش فرزند داشته باشم تانقش همسر ومادرشدن؛ انگارهنوز تو همین مرحله موندم وقتی یه زوج روبا بچشون میبینم دوست دارم جای بچه باشم حتی اگه نوزاد باشه ولی هرگز نخواستم جای مادرش باشم حتی گفتم اگه احیانا روزی خواستم ازدواج کنم باکسی باشه که فاصله سنی زیادی بامن داشته باشه .

راستش منم برای هرچیزکوچکی دنبال بهانم تامنفجربشم قبلاخیلی بدتر بودم الان کم کم دارم آرومترمیشم فکرکنم به آرامش درونی آدمابرمیگرده یه جاخوندم میگه مثل عروسک فشاری نباشیم قرارنیس هرکسی هر رفتاری باماداشت زودواکنش نشون بدیم این که هرکسی هرکاری کرد بشینیم حرص بخوریم وکنترلی براعصابمون نداشته باشیم یعنی برده ی اون شخص شدیم .

 امیدوارم که هرچه زودترمشکلتون حل بشه عزیزم فقط دنبال راه حلش باش نذار مشکل سرجاش بمونه .

من که نتونستم راهکار بدم فقط خودم دردودل کردم دیگه ببخشیدعزیزم😍

سلام عزیزم درکت میکنم منم از خانواده خیلی آسیب دیدم.

خیلیا تو دوره کودکی و نوجوونی آسیب دیدن .خیلیا باهات همدردن...

زندگی همینه...باید پذیرفت...باید خوبی ها رو دید تا بشه پیشرفت کرد و شاد بود و لذت برد...تا بشه آدم خوبی بود...

یه جمله هست که میگه: رابطتو که با خدا خوب کنی،رابطت با آدما هم خوب میشه.

نمیدونم این جمله از کیه ولی به دل میشینه

من مدتیه افتادم دنبال خدا.خیلی بهتر شدم.خییییلی

من بابام خیلی بداخلاقه.سر چیزای الکی دادوبیداد میکنه.مجلس عقدم رو هم خراب کرد.جوری شب عقدم جو رو خراب کرد که من توی لباس عقد به گریه افتادم....ولی هیچوقت همچین رفتاری رو نمیخام با همسرم داشته باشم.چون اینجوری هم آرامشم از بین میره هم حق الناس میفته گردنم...

سلام عزیزم . با فامیل دور موافقم.حتما به یه مشاور مجرب مراجعه کن . چون مشکل شما باید ریشه ای حل بشه. همین رفتار خانواده با شما . تاثیری که رو شما گذاشته . هیچکی بهتر از یه مشاور نمیتونه کمکت کنه . 

موفق باشی.

سلام نازنین

نظرات بقیه ی دوستان را مطالعه کردم اعتماد به نفس داشته باش و به خودت بگو که حتمن میتوانی یک رابطه را در دراز مدت و هدفمند مدیریت کنی بعد از کرونا کارگاه کنترل خشم برو به کسانی که توانایی عشق ورزیدن و فهمیدنت را دارند مثل دوست ، خاله عمه و... نزدیک شو و تعامل محبتی داشته باشید ما ایرانی ها لبریز از عشقیم ولی گاهی مسیر را گم میکنیم مراقب خودت باش هم وطن

کتاب یک عاشقانه ی آرام از نادر ابراهیمی و کتاب های شعر بخوان موسیقی های مختلف گوش بده که نوازشگر روانت هستند گاهی خودت را در نقش مادر و همسری قرار بده منظورم همان موسیقی درمانی کتاب درمانی تئاتر درمانی ....هست مطمئنم میتوانی انشاالله تا ۳۰ سالگی آشیانه ی خودت باشی آشنایی یک ماهه هم کوتاه هست این که بانامحرم نمیخندی و ناز و عشوه ات را بروز نمیدهی حاکی ازاصالت توست دختر ناب ایرانی شادباشی

سلام خواهر گلم

خیلی بده که آدم فکر کنه نمیتونه کسی رو خوش بخت کنه

یا این که فکر کنه که نمیتونه مادر خوبی بشه

به نظر من راهش این نیست که از ازدواج دست بکشید 

چون ازدواج یه نیازه 

همه (به غیر از افرادی با دلایل خاص خودشون)دوست دارن ازدواج کنند  به نظر من همون آدم هایی که ازدواج نکردن تو دلشون در نهایت حسرت میخورند

چون نیازیه که توی وجود همه هست

وگرنه خدا نمیگفت که با ازدواج کامل میشید 

به نظر من دختری که میخواد تنها باشه و ازدواج نکنه و خیلی مستقل باشه بعضی از ویژگی های دخترونشو از بین میبره و این جوری روحش آسیب میبینه

به نظر من یه دختر بیشتر از هرچیزی نیاز داره دختر باشه با تمام ویژگی های دخترونش

ازدواج به زندگی معنا میده

و باعث میشه زندگیت بی ثمر نباشه

ولی اگر هم قسمت به ازدواج نباشه هم مشکلی نیست میشه توی هدف های دیگه پیشرفت کرد ولی در اون صورت آدم حسرت نمیخوره چون ازدواج نکردنش انتخاب خودش نبوده و قرار هم نیست حتما با هرکسی ازدواج کنیم

 توی زندگی مشترک پذیرفتن همدیگه  با تمام ویژگی ها ی خوب و بد  خیلی خیلی مهمه

پذیرفتن هم به معنای این نیست که از اون خصوصیات خوشمون بیاد ولی معناش اینه که کمترین واکنش رو نشون بدیم

توی زندگی های نسل قبل این ویژگی رو به خوبی میشه مشاهده کرد

مثلا آقا خسیسه خانم باهاش جروبحث راه نمیندازه که تو چطور مردی هستی و قهر کنه و یا بگه طلاق میگیرم بلکه سعی میکنه کمتر خرج کنه یا با سیاست از شوهرش بخواد فلان چیز رو بخره

هرچند این یه ویژگی منفی برای آقاس 

و ممکنه کاملا حق با خانوم باشه

یا مثلا خانوم  یه ویژگی منفی داره 

آقا باهاش کنار میاد

توی زندگی مشترک باید یاد بگیریم اصطکاکمون رو تا میتونیم کم کنیم 

چون دوتا جسم که بینشون اصطکاک هست هردو گرم میشن 

زن و شوهر هم هرچه قدر روی ویژگی های متضادشون بیشتر اصرار کنند دوتاشون جوش میارن و دوتاشون اذیت میشن

پس باید زیاد روی ویژگی های منفی همدیگه زوم نکنن

اول این که باید تا میتونیم دقت کنیم با فردی ازدواج کنیم که شباهتمون خیلی زیاده و مثل هم فکر میکنیم

خط قرمزامون ،علایقمون و دغدغه هامون شبیه (این حق طبیعیه هر آدمیه)

و اینکه آدم تغییر پذیری باشه

لج باز و خودخواه نباشه

و خودشو کامل ندونه

و فردی باشه که بر اساس منطق تصمیم میگیره و اشتباهات خودشو می پذیره 

و تا میتونیم هم ویژگی های منفی خودمون رو تغییر بدیم

به ویژه به ویژه 

اگر ویژگی هایی مثل کم حوصله بودن

صبر نداشتن

لج باز بودن(که فکر نکنم داشته باشید)

خودرای نبودن

و اینکه همیشه فکر نکنید حرف شما درسته و یه احتمالی بذارید که شما اشتباه میکنید این طوری به حرف طرف مقابلتون فکر میکنید (که فکر نمیکنم هیچ کدوم رو داشته باشید ، فقط باید رو صبرتون کار کنید)

معمولا ما از چیزی عصبانی میشیم که برخلاف میل ماست و و تلاش ما برای تغییرش جواب نمیده

پس باید بپذیریم و تحملش کنیم

تا اینجا حرفام کلی بود 

ای کاش مثال میزدین که چه جملاتی عصبانیتون کرده

 اون طوری بهتر میشه گفت تاچه حد  به خاطر حساسیت شمابوده هرچند باید روی صبرتون کار کنید که عصبانی نشید

به نظر من شما ویژگی های خوبی دارید که مناسب  همسر بودنه

مثل این که عیب های خودتون رو میبینید 

مثل اینکه به طرف مقابلتون فکر میکنید 

مثل اینکه به فکر آینده ی بچتون هستید و مسئولیت پذیر هستید

همه از رفتار های نامناسب و بی احترامی ناراحت میشن

ولی باید صبر و تحمل رو بالابرد که سریع واکنش نشون نداد

خوش به حال زن داداش و خواهرتون که تحملشون بالاس و سریع واکنش نشون نمیدن

سریع واکنش نشون دادن میتونه دلایل مختلفی داشته باشه

گاهی ممکنه به خاطر خواب ناکافی باشه که آدم رو کم حوصله میکنه

و یا تغذیه ی نامناسب و نامتناسب با مزاجتون

یکی از خواهرا که تو زمینه اطلاع دارن میگفتن که خیلی مهمه

میتونید به متخصص طب سنتی هم بعدا مراجعه کنید

و دیگه اینکه کمبود بعضی ویتامین ها مثل  B1 اگه اشتباه نکنم باعث عصبی شدن و کم حوصله شدن میشه

و کلا توی سبک زندگیتون دقت کنید 

تحرک کم و کسالت جسمی هم میتونه موثر باشه (این مورد رو خودم هم باید درستش کنم )

البته شاید در مورد شما صدق نکنه 

و چیز دیگه ای که به ذهنم میرسه اینه که ممکنه پیش زمینه ی ذهنیتون رو لازم باشه اصلاح کنید

مثلا وقتی کسی رفتاری مخالف با اون چیزی که شما فکر میکنید درسته انجام میده، چون فکر میکنید به شما و افکارتون اهمیت نداده یا برای شما اهمیتی قائل نیست ، سریع واکنش نشون میدید و ناراحت میشید

در حالی که طرف مقابل شما چنین منظوری نداره 

و رفتار مخالف با عقاید شما اصلا نشانه ی اهمیت ندادن و بی احترامی اون فرد به شما نیست

و دیگه اینکه کمبود اعتماد به نفس هم باعث افزایش حساسیت میشه

و فکر میکنم لازمه اعتماد به نفستون رو افزاریش بدید

فکر میکنم به خاطر ذهنیتی که از خانوادتون دارید اعتماد به نفستون کمه

وقتی آدم فکر کنه برای اطرافیانش مهم نیست، حساس و زود رنج میشه و اعتماد به نفسش کم میشه

شاید رفتار خانوادتون اشتباه بوده ولی فکر میکنم برداشت شماهم اشتباه بوده

اگه کلا شمارو دوست نداشتن دلیلی نداره الآن باهاتون خوب باشن

میدونم رفتار اشتباه والدین تاثیرات منفی زیادی داره 

ولی اگه حس منفیتون رو از بین نبرید و ارتباط عاطفیتون رو بهتر نکنید روی روحیتون تاثیر منفی داره و شاید به خاطر حس های منفی که داخل خودتون حبس کردید تحملتون کمه 

اکثر خانواده ها بلد نیستن چطور باید کنار بچه هاشون باشن

نه اینکه نخوان حامی باشن، نه

فقط بلد نیستن

اگه بچه ای اشتباه کنه فکر میکنن با تنبیهش میتونن اون رو از اشتباه دور کنن، اما فقط اون رو از خودشون دور میکنند، مثل شما که دیگه مشکلاتتون رو به والدینتون نگفتید

درکتون میکنم

منم هیچ وقت با خانوادم راحت نبودم

ولی حس منفی نسبت بهشون ندارم

میدونم رفتارشون اشتباهه ولی میدونم که رفتار اشتباهشون از علاقشون بوده فقط نمیدونستن چی درسته

وقتی دلیل رفتار دیگران رو بدونیم حتی اگه رفتارشون اشتباه بوده باشه می پذیریمش و ناراحت نمیشیم

مگه میشه پدر و مادر برای بچشون اهمیتی قائل نشن

ای کاش قبل هرکاری دربارش اطلاعات داشته باشیم

بهترین روش تربیت چیزیه که اسلام گفته 

همون طور که شهید بهشتی میگه باید بچه رو آزاد گذاشت تا خودش آزمون و خطا کنه ولی بهش آگاهی لازم رو بدیم

و کنارش باشیم و ازش حفاظت کنیم 

ولی هیچ وقت چیزی رو بهش تحمیل نکنیم و به خاطر اشتباهش برخورد بدی نداشته باشیم

کتاب نقش آزادی در تربیت کودکانِ شهید بهشتی خیلی قشنگه

آجی شماهم باید سعی کنی اشتباهات خانوادتون رو انجام ندید 

ان شاالله این قدر اطلاعاتمون رو بالاببریم که اشتباهی از سر نا آگاهی انجام ندیم و به دانسته هامون به خوبی عمل کنیم

سعی کنید حس های منفی رو از خودتون دور کنید 

خانواده ی شما، شمارو دوست دارن 

مطمئن باشید

هر وقت ان شاالله کرونا ریشه کن شد پیش مشاور خوب هم برید 

از خدا کمک بخواید 

ببخشید اگه جسارتی کردم و از سر ناآگاهی چیزی گفتم🙏

ان شاالله مشکلتون حل بشه و یه سرنوشت عالی در انتظارتون باشه🌹💕

میتونی به مشاور مراجعه کنی

شفای زنانگی دکتر علیرضا شیری هم بنظرم میتونه تا حدی کمکتون کنه

باید اطرافیانتو ببخشی منم پدرم کمالگرا بود الآن من از خودم راضی نیستم خیلی وقتا با یه اشتباه کوچیک بهم میریزم کلی ایراد از خودم میگیرم بنظرم برای ازدواج کافی نیستم و حال ندارم بخاطر اشتباهاتم سرزنش بشم. گاهی کسی حرفی از خواستگاری میزد حسابی خشمگین میشدم در حالی که معمولا آرومم این هم بخشیش بخاطر این بود که باورهای بدی نسبت به ازدواج و مردها داشتم 

به دختر بهاری 

ممنون بابت راهنماییتون 

خواهش میکنم🙏🌹🌷

موفق باشید🌹

فکر کنم خیلی ها مشکل این چنینی دارند! یکیش خود من واقعا هیچ حسی نسبت به آقایون ندارم و حتی بهترین هاشونم به چشمم نمیاد و ازدواج رو نشانه ی ضعیف بودن میدونم! انقدر خواستگار داشتم که حسابش دستم نیست ولی حتی یک نفرشون رو هم اجازه ندادم بیان خونه! واقعا حسی ندارم...