خانواده برتر

@سحر: مرسی عزیزم.انشاالله شما هم موفق باشید:)

@سوگل:دلم می خواد ازدواج کنم ولی کیس مناسبش نیست. اطلاعاتم خدا رو شکر تا الان نسبت به سنم خوب بوده.

دقیق نمی دونم اگه درس نباشه چی کار می کنم.اگه ازدواج نکنم،به احتمال زیاد بیکار می شینم توی خونه!

تنها سرگرمی من همین دانشگاه رفتنه. نه تفریحی نه ی فامیل هم سن.نه ی دوست صمیمی.

دوستام رو فقط توی دانشگاه می بینم.چون اونا اجازه ندارن بیشتر از این از خونه بیرون بیان:/

توی فامیل هم دختر همسن من نیست.کلن خیلی تنهام

راستی سوگل خانم حتما براتون دعا می کنم.انشاالله که مشکلتون حل بشه.

توکل بخدا...

صبوری پیشه کن جانا که در آئین یکرنگان

مقام عرش می بخشند دلهای شکیبا را

منم مثل خودت تک فرزندم و مشکل تنهایی و بیکاری رو دارم. مطمئن باش ادامه تحصیل اصلا نمیتونه تنهایی و بیکاری رو پر کنه. به جای اون برو یه هنری یاد بگیر. من که فکر میکنم درس فقط منو از خیلی لذتهای زندگی عقب گذاشت. به خاطر درس دو تا موقعیت خوب ازدواج رو از دست دادم.

@شاپرک 1:بله .اینم حرفیه. خیلی ممنون

البته من جدیدا اینطور فکر می کنم که خواست خدا خیلی مهمه.(توی امر ازدواج)

البته ،بتازگی !:)

@نفس: نفس جون من تک فرزند نیستم.ی خواهر بزرگتر دارم که رشته ی منو خوندن. 

چرا با درس خوندن نمی شه تنهائی رو پر کرد؟

اگه ممکنه میشه بگید چطور دو تا موقعیت ازدواج رو با درس خوندن از دست دادید؟

@آقا معلم: زحمت کشیدید. برداشت خاصی برای خودم نداشتم:) .اما در کل موافقم

سه سال پیش من مث امروز تو بودم.با همین شرایط.از تو خونه موندن و بیکار بودن به شدت وحشت داشتم.و با تموم وجودم حس افسردگی میکردم که تو خونه بخوابم بیکار بشینم.از طرفی کیس مناسب ازدواج نداشتم  و همچنان هم ندارم(شکلک زبون کشیدن لدفن) و از طرف دیگر در هیچ جایی نیروی کار مرتبط با توانایی من نمیخواستن.درس خوندم به ناچار.خوندم هاااا.بکوب خوندم.ارشد قبول شدم و رفتم.تو دانشگاه جز نفرات برتر کلاس بودم که دکترا بدون کنکور و فقط با مصاحبه قبول میشن.خیلی تلاش میکردم.از همه چی مایه میذاشتم واسه درس و قوی کردن رزومه ام.تا اینکه دفاع کردمو و واسه مصاحبه دغوت شدم!!!اما گفتم من فعلا وقت دارم از سهمیه ام استفاده کنم.و خسته هم شده بودم از ادامه دادن درس.دیگه دلم درس نخواست.فقط کار میخاستم. برگشتم شهرمون .د بگرد دنبال کار....اصن یه وضی!!!!داغوون شدم ...احساس میکردم دارم نابود میشم!!!!مگه کار بود؟؟؟؟حاضر بودم مرتبط و غیر مرتبط یه جایی مشغول بشم ولی باز بیکار نمونم تو خونه.اصن این وضعو که بشینم تو خونه تا یکی با اسب سفیدش بیاد و منو به آرزوهام برسونه دیوونم میکرد.

القصه....الان دوباره میخوام بخونم واسه مصاحبه سال بعد دکتری.

حالا شما دوست عزیز به نظرم ارشدتو تو رشته ای بخون که آینده کاری داشته باشه...شعار نده که واسه خود درس میخونمو و میخوام یه چیزی یاد بگیرمو و کار برام مهم نیست...کار برات مهم میشه...چون دوس داری نتیجه تلاشتو ببینی....اگه میخوای ادامه بدی رشته های آینده دار مثل اقتصاد حسابداری کامپیوتر و بقیه که بازار کار دارن و ادامه بده...و مطمئن باش ضرر نمیکنی.

من هنوز ناامید نیست.در واقع پوستم خیلی کلفته که خم به ابروم نمیارم!!!نه؟؟؟

@ سوگل خانم:

ممنونم از حرفاتون.اتفاقا منم اقتصاد می خونم. بازار کارش اصلا جالب نیست.

آشپزی و خونه داری م ردیفه.

در مورد ازدواج هم از دست خودم کاری برنمیاد،ما توی شهری زندگی می کنیم که با حدود99درصد مردمش اختلاف فرهنگی شدیدی داریم.طوری که من بعد23  سال هنوز هم زبونشون رو یاد نگرفتم. حرفای پسرای همکلاسیم رو اصلا متوجه نمی شم.

دو سه تا خواستگار بوده که فقط با دیدن خانواده شون مجبور شدیم ردشون کنیم.

در مورد اینکه چی از دست می دم و چی بدست میارم ،باید بگم که زندگی من روی دور رکود افتاده.هیچ تنوع مثبتی برام بوجود نمیاد. بازم خیلی خدا رو شکر. تنها چیزی که دارم از دست میدم شادابی و عمرمه.

انشاالله که خدا به شما هم بهترین ها رو بده:)

@ ;من

بعد دکتری انشاالله راحت توی دانشگاه استخدام می شید.موفق باشید:)

منم خیل از توی خونه بودن وحشت دارم. بدتر اینکه دوستام رو می بینم که سر و سامون گرفتن .یا ازدواج کردن یا اکثرشون پزشکی می خونن(چون دبیرستان خاص درس می خوندم).شاید باورتون نشه وقتی بیرون می بینمشون جلوی پدر و مادرم خیلی خجالت می کشم که توی زندگیم هیچ پیشرفتی نکردم.بعضی وقتا به سرم می زنه بشینم از اول برای کنکور سراسری بخونم.

خسته شدم از ین دور یکنواخت

@ نگار:

 دقیقا منم ازین احساسات منفی دارم.حس می کنم دیگه اضافی ام. البته می دونم که خودم خیــــلی حساسم. بعضی وقتا دلم میخواد برم ی شهر دیگه درس بخونم ولی جرئتشو ندارم.چون خیلی به خانواده م وابسته ام.از طرفی دلم نمیاد تنهاشون بذارم.

انشاالله ی روز خبرای خوبی ازتون بشنویم. التماس دعا:)

@ناشناس: میشه بگید رشته تون چیه؟

سلام عزیزم. درس تنهایی رو پر نمیکنه چون تنهایی یه نیاز عاطفیه و نیاز عاطفی هیچ وقت با کتاب و دانشگاه تامین نمیشه. شاید دانشگاه رفتن بتونه تنهایی رو پر کنه اونم به خاطر اینه که با دوستات حرف میزنی و وقتتو با اونا پر میکنی. پس رابطه عاطفی با یه همنوع برقرار کردی نه با کاغذ و علم. اینو بگم که دو تا خواستگار خوب داشتم چون درسام سنگین بود و نمیتونستم هم به زندگی با شوهر برسم هم درس بخونم ردشون کردم. خیلیای دیگه هم بودن که خودشون پا پس کشیدن چون فکر میکردن تحصیلاتشون از من پایین تره بعده ها توی زندگی سرکوب میشن . با وجودی که من اصلا تحصیلات ملاک ازدواجم نیست اما خب قبولش برای یه مرد سخته. درس و دانشگاه یه روز تموم میشه پس برای فرار از تنهایی و بیکاری راه حل مناسبی نیست. تنهایی و بیکاری واقعیتن یاد بگیر باهاشون روبه رو بشی نه ازشون فرار کنی.

@نفس :

سلام. هیییییییییییی .ممنون بابات حرفاتون.امیدوارم موفق باشید.

خیلی سر در گمم.
توی تنها زمینه ای هم که می تونم به حمایت خانواده م دلگرم باشم همین درس خوندنه.
خیلی بهم می گن ادامه بده:(

@احمد آقا:اصلا اسم درس میاد تمام وجودمو اضطراب فرا می گیره.
چشم و هم چشمی که نه.ولی رقابت سالم برای پیشرفت لازمه.که متاسفانه من اصلا اهل رقابت نیستم.
.
تشکر می کنم از توضیحات کاملتون

@احمد آقا:

واقعا خوش بحال کسی که راه زندگی ش رو پیدا می کنه.

معتقدم که خداوند،خانم ها رو برای "خانم"بودن خلق کرده ولی شرایط برای بعضی از ما اینقدر سخته که خودمونم نمی دونیم برای آینده مون چه برنامه ای بریزیم. این همه استرس درس، اضطراب ،درسای خشک و بی روح و .... اینا چیزائی هستن که روح ما رو فرسوده می کنن . همه ش منتظر تقدیر خداوندیم.

از طرفی تنها مسیری که برامون مهیاست همین درس خوندنه....

برام دعا کنید