خانواده برتر

 حرف حساب بود.. ممنون

سلام

سلام
بی نمازی بی نماز ها تقصیر نمازخون هاست !
ما در حال جنگیم ! به خاطر حجاب ، به خاطر مسائل اجتماعی و ... .
اگه مروجان بد حجابی موفق شدن تعداد بد حجاب ها رو بیشتر از قبل کنن ، مقصر اول ما مبلغان حجاب هستیم که زورمون به مروجان بد حجابی نرسید .
چرا این طوری به ماجرا نگاه نمی کنیم ؟!
اگه نمی تونیم برای یه دختر بد حجاب استدلال درستی بیاریم ، چرا باید بهش فحش بدیم ؟! چرا به خودمون خرده نمیگیریم که نمی تونیم استدلال های منطقی تری رو ارائه بدیم ؟!

به این نکته هم توجه داشته باشید که ما در مقابل اونا کار سخت تری داریم . چون اون ها وقتی مثلا یه دختر یا پسر رو به روابط پنهانی و ... ترغیب می کنن ، اون دختر و پسر یه اثر فوری رو مشاهده می کنن ، هر چند این اثر ممکنه لذت جنسی ناشی از زنا باشه . ولی ما وقتی به یکی میگیم از دوستی دوری کن ، میگه باشه دوری می کنم ولی چی گیرم میاد ؟! باشه نماز می خونم ، ولی آیا یه اثر فوری و قابل لمس روی من داره ؟! از این لحاظ ما کار سخت تری نسبت به اونا داریم .
گناه یه امر به معروف کننده  کم صبر و بد اخلاق فکر نمی کنم کم باشه
موفق باشید

ممنون از راهنمایی ها تون

سلام

ممنون از راهنمایی ها تون

ببحشید ولی من کاملا با این استدلالتون که بی نمازی بی نماز ها تقصیر نماز خون هاست مخالفم.

دوستان خوبم میخام درباره حجاب مطلبی براتون بنویسم

اگر میخای امر به معروف و نهی از منکر کنی باید اینو بدونی که در جایگاه نماینده دین و نماینده خدا قرار گرفتی و این کارو به زیباترین صورت انجام بدی. تو نمیتونی از دین یه غول بسازی و بعد به طرف بگی اگه این خدا رو نپرستی توی آتیش آویزونت میکنن! خدای ما خدای زیبایی ها و مهربانیهاست . تو اگر دوست داری کسی رو باحجاب کنی به جای اینکه هی حجاب و حجاب و حجاب بگی از زیبایی های خدا بگو و اول خدا و دینتو بشناس تا بتونی دیگرانو عتشق خدا کنی وقتی کسی عاشق خدا شد دیگه نیازی نیست تو بهش بگی حجابشو رعایت کنه! یه عاشق اگر عاشق باشه خودش سعی میکنه کارایی انجام بده که معشوقش دوست داره و کارایی رو که معشوقش دوست نداره انجام نده! 

چند روز پیش به مطلبی توی اینترنت برخورد کردم درباره اختلالات جنسی

خانوم سکوت :

سلام

به نظرم ، یکی از اشتباهاتی که شما دارید ، اینه که فکر می کنید اون نقطه چین های کنار اسمتون قراره با حرفای زشتی پر بشه ; در حالی که اینطوری نیست و ایشون سعی کرده اسم شما رو کامل بنویسه . یعنی این نقطه چینا همونایی هستن که شما خودتون جلوی اسمتون گذاشتید و من بهتون اطمینان صد در صد میدم که قرار نبود با چیز بدی پر بشه .

ولی اشتباه بزرگتری که داشتید ، این بود که وقتی وارد جایی شدید که حس خوبی بهتون نمی داد ; به حضور خودتون ادامه دادید و این باعث شد که هم حال خودتون بد بشه و هم دید بدتری نسبت به چادری ها داشته باشید .

به عنوان یه برادر بزرگتر بهتون نصیحت می کنم که وقتی دیدید که پست یا کامنتی حال تونو بدتر می کنه یا باعث بدتر شدن دیدگاهتون نسبت به هر چیزی یا هر قشری میشه ; روی اون زوم نکنید و سریع ازش رد بشید .

اگه این کارو بکنید ، فقط ممکنه برای یه مدت خیلی کوتاهی حال تون بد بشه ; ولی بعدش خیلی آسون تر می تونید اونو فراموش کنید .

ولی اگه این کارو نکنید ، به همون نتایج بدی می رسید که الان رسیدید .

عوضش ، وقتی پست یا کامنتی احساس خوبی بهتون میده ; اونو چند بار بخونید و سعی کنید که فراموشش نکنید تا یه چیز خوبی به داشته های خوبتون اضافه بشه .

یه توصیه دیگه ای هم که بهتون دارم ، اینه که به همه چادری ها با دید یکسان نگاه نکنید و نسبت به همه اونا احساس تنفر نداشته باشید . چون در همه قشرها هم آدمای خوب وجود دارن و هم آدمای بد . ( البته این حرف من بطور کلی هست و من هیچ نظری درباره خوب بودن یا بد بودن صاحب اون پست ندارم )

مثلا اگه شما تصور کنید که همه چادری ها خودشونو بالاتر می بینن ; این خودش یه جور قضاوت هست . در حالی که دین ما میگه " آنچه را برای خودت می پسندی ، برای دیگران هم بپسند و آنچه را برای خودت نمی پسندی ، برای دیگران هم نپسند " . پس همونطور که من و شما دوس نداریم کسی قضاوت مون بکنه ، اونا هم دوس ندارن که دیگران ، همه اونا رو به یه چشم ببینن .

همونجور که قبلا با خدا دوست بودی ، بازم باهاش دوست باش و اجازه نده که ترس و دلهره باعث دوریت از خدا بشه .
چون خدای ما خدای زیبایی هاست و به همه بنده هاش به اندازه کافی فرصت میده .

کلمه " توبه " برای خدا جزء آشناترین کلمه هایی هست که بنده هاش مدام اونو تکرار می کنن و دوباره به لغزش می افتن . ولی خدا اونقدر با بنده هاش مهربونه که بازم بهشون فرصت میده و تا جایی که ممکنه امیدشو از اونا قطع نمی کنه .
پس همچین خدایی نمیتونه با ما نامهربونی کنه یا ترس به دلمون وارد کنه . چون خودش میگه " الا بذکر الله تطمئن القلوب "

این خود ما هستیم که انتخاب می کنیم با چه روشی با خدا از در دوستی وارد بشیم . با روش ترس از عذابش یا با روش رسیدن به آرامش .‏

با حرفاتون درباره امر به معروف و نهی از منکر کاملا موافقم .

خوشبخت و موفق باشید .‏‎

---

قال الله تبارک و تعالی فی کتابه الکریم فی سوره النحل:

عزیزم من در جریان اون پست نیستم نظراتم نخوندم اما طبق چیزی که نوشتی:

عزیزم من پاسخ شما رو توی همون پست نوشتم! درباره نقطه چین ها هم حق با دوستانه. ایشون منظورشون ناسزا نبوده. اسم شما رو خواسته کامل بنویسه

خانوم سکوت :

سلام

خواهش می کنم .

اگه اجازه بدید ، یه نکته ای رو در مورد دوستی با خدا بگم .

همه ما وقتی میخوایم به مدرسه بریم و خوندن و نوشتن یاد بگیریم ; همون اولش این توانایی رو نداریم که جملات معنی داری بنویسیم و قبلش باید خوندن و نوشتن تک تک حروف الفبا رو یاد بگیریم . حتی بعضی وقتا معلم دست ما رو میگیره و میگه که این حرفو باید اینطوری بنویسی .

بعدشم با کلمات ساده ای مثل آب ، بابا و ... شروع به نوشتن کلمات می کنیم و بعدش ، کم کم توانایی نوشتن جملات رو کسب می کنیم .

با این مثالی که زدم ، میخواستم بگم که برای دوستی با خدا ، حتما لازم نیست که همون اول کاری باحجاب بشی یا چادر بپوشی . همین که وقتی توی خلوت خودت با خدا حرف می زنی و از عشق و علاقه ای که نسبت بهش داری ، حرف می زنی و از این خوشحالی که خدای مهربونی داری که می تونی راحت حرفای دلتو بهش بگی ( بدون اینکه سرزنش بشی یا تحقیر بشی ) ، همین خودش نشونه دوستی با خدا هست .

در مورد حجاب هم ، قطعا اگه خودتون با علاقه قلبی به این نتیجه برسید ، حتما این کارو می کنید . ولی تا اون موقع کسی حق نداره شما رو به خاطر ظاهرتون تحقیر کنه یا مجبور به انجام کاری بکنه . چون چیزی از زندگی شخصی شما نمی دونه . چون نمی تونه ناراحتی هایی که شما در مورد پوشش تون کشیدید رو درک کنه و از قضاوت هایی که شدید ، سختی هایی که کشیدید و گریه هایی که به خاطر ناملایمتی های مدعیان حجاب کردید ، چیزی نمی دونه .

شاید اگه به جای یه سری بی مهری ها ، یه کم به حرفای دلتون گوش می کردن ، شما هم بجای احساس تنفر نسبت به چادریا ، نسبت بهشون احساس خوبی داشتید و راحت تر می تونستید با حجاب بشید .

من به عنوان پسری که دوس دارم همه زنا و دخترای سرزمینم با حجاب کامل ظاهر بشن ، راضی نیستم که دخترایی مثل شما قضاوت بشن یا دلشون بشکنه و با خوندن کامنتاتون توی اون پست ، متأسف شدم که این وضعیت برای شما و بعضی از دخترا پیش اومده .

کاش هممون یاد بگیریم که امر به معروف و نهی از منکر ، شرایط خاص خودشو داره و اگه بد اجراش بکنیم ، نتیجه بدتری می گیریم .

امیدوارم که دست علی (ع) به همراهتون باشه و همیشه با شنیدن اسم خدا ، احساس آرامش بهتون دست بده ; نه احساس ترس از خدا و عذاب و اینجور چیزا

آیا واقعا بی نمازی بی نماز ها تقصیر نماز خون هاست؟؟؟؟

آقا اسماعیل چقدر شما مودب و متین و باوقار هستین!

به سکوت...

خانوم " لطفا یه نفر به سوالم جواب بده " :

این جمله به این معنی هست که کسی که نماز می خونه ، مسئولیت بیشتری به گردنش هست و باید مواظب باشه تا کاری نکنه که فردی که نماز نمی خونه ، به نماز نخوندن خودش افتخار کنه .

مثلا کسی که نماز می خونه و دائما توی صف اول نماز جماعت به چشم می خوره ; ولی وقتی فردا از خواب بیدار میشی و می بینی که ‏N‏ میلیارد اختلاس کرده ، بزرگترین ضربه رو به دین می زنه .

فردی که نماز می خونه ; باید رفتارش جوری باشه که دیگران با دیدنش بهش غبطه بخورن و دلشون بخواد اونا هم به چنین جایگاهی برسن تا پیش خدا به یه بنده محبوب تبدیل بشن .

همین موضوع در مورد حجاب و بقیه صفات مثبت هم صدق می کنه .

یعنی اگه یه فرد چادری ، به بقیه افرادی که حجاب رو رعایت نمی کنن ، با دید تمسخر آمیزی نگاه کنه یا خودشو برتر از اونا بدونه ; بدترین ضربه رو به وجهه دین می زنه . ضربه ای که حتی کافر هم نمی تونه بزنه .

چون از یه فرد کافر انتظار نمیره که مواظب رفتارش باشه ، ولی افرادی که ویژگی مثبتی دارن ; حرکاتشون همیشه زیر ذره بینه .

_ . _ . _
_ . _ . _ ‏

خانوم " به آقا اسماعیل " :‏

نظر لطف شماست‎ ‎‏ .

ممنون که برای خوندن نظراتم وقت میذارید . امیدوارم پشیمون تون نکنم .

خوشبخت باشید .

خانوم سکوت :

سلام

همه ما آدما مجموعه ای از خوبی ها و بدی ها هستیم و کسی نمی تونه ادعا کنه که هیچ عیب خاصی نداره یا تا حالا گناهی نکرده و اشتباهی نداشته .

حرفای شما برام قابل درکه . چون خودمم از این مسیرها عبور کردم .

از بچگی توی گوشم کرده بودن که خدا آدما رو اینطوری عذاب میده ، اینطوری توی آتیش جهنم میندازه ، این کارو می کنه ، اون کارو می کنه .

همین حرفا باعث شده بود که خدا برای من به یه چیز خشن و وحشتناک تبدیل بشه که منتظره آدم یه اشتباهی بکنه تا بلافاصله با سرب داغ ، حسابشو برسه .

با همین تنظیمات پیش فرض ، وارد دوره بلوغ و سن تکلیف شدم و وقتی شروع به نماز خوندن کردم ، فقط به خاطر همون ترس هایی بود که داشتم .

کم کم ، این ترسها جای خودشو به عادت داد و عبادت من یه عادت شد . ولی دو سه سال بعدش نمازمو ترک کردم . چون احساس شرم می کردم که وقتی نماز می خونم ، اصلا به حرفایی که توی نماز هست توجه نمی کنم . یعنی در حین نماز به هر چیزی فکر می کردم ، به جز نماز .

حدود دو سال اینطوری گذشت تا اینکه با فضیلت های نماز اول وقت آشنا شدم . وقتی به گذشته نگاه می کردم ، می دیدم که خیلی وقتا نمازو به تأخیر مینداختم و وقتی می خوندمش ، انگار یه بار سنگینی از دوشم برداشته میشد .

اون موقع بود که فهمیدم من بنده خدا نبودم ، بلکه برده ی ترس هایی بودم که برای رهایی از اون ، نماز می خوندم .

همون موقع بود که تصمیم گرفتم با خدا رفیق بشم و به معنی نماز ، دقت کنم .

ولی چون اراده ضعیفی داشتم ، نمی دونستم از کجا شروع کنم . تا اینکه یه روز موقع اذان ، بلند شدم و وضو گرفتم و نمازمو خوندم .

همین برام یه تجربه ارزشمند بود . چون نه تنها بدون ترس بود ، بلکه یه لذت خاصی داشت .

اونجا بود که متوجه شدم هرچی اراده ام ضعیف تر باشه ، باید همون قدر به نماز اول وقت ، اهمیت بدم . چون این برام ساده ترین و لذت بخش ترین کار ممکن بود .

به این پی بردم که این اراده من نیست که ضعیفه ، این خود منم که ارادمو دست کم گرفتم و اراده ضعیف ، ناشی از اون تلقین های منفی بود که توی قلبم رشد می کرد و بزرگ و بزرگ تر میشد .

ولی نماز اول وقت ، برای اون تلقین ها ، مثل سمی بود که تلقین ها رو از ریشه خشک می کرد .

این تجربه من در مورد نماز بود .

در مورد دروغ و غیبت و بقیه چیزایی که باعث میشه آدم روش نشه توبه کنه یا انقدر زمین می خوره که دیگه نای بلند شدن نداره ، چیزی که من بهش رسیدم ، این بود که خدا از بنده های پررو خیلی خوشش میاد . واسه همین ، آخرین باری که خواستم بلند شم ; به خدا گفتم که " می دونم که هنوزم منتظری تا جهت قطب نمای دلمو به سمت تو تنظیم کنم .
می دونم که لیاقتشو ندارم برات بنده خوبی باشم .
ولی اینم می دونم که تو همون خدایی هستی که قبلا بودی .
شاید من لایق بخشیده شدن نباشم ، ولی تو شایسته ترین کسی هستی که می تونی منو ببخشی .
شاید من لایق فرصت دوباره نباشم .
ولی همین که امروز زنده هستم و ارتباطم باهات قطع نشده ، نشون می ده که هنوز ازم ناامید نیستی .
چون خودت ناامیدی رو بزرگترین گناه می دونی و بخشنده بودنت نمیذاره که ازم ناامید بشی .
می دونم حرفام برات تکراریه و بارها شنیدیش .
ولی اینم می دونم که با شوق فراوانی منتظر یه شروع دوباره از طرف من هستی .
پس بازم بلند میشم . چون این لذت بخش ترین سکانس زندگی منه و باید تا هر موقعی که فرصت دارم ، این سکانس رو تکرار کنم تا به نتیجه برسم .‏‎ "

خلاصه ، نتیجه ای که گرفتم این بود که تا زمانی که زنده هستم ، نباید از خودم قطع امید کنم و همین باعث شد که هیچ وقت از برگشتن خجالت نکشم و همین مورد ، برگ برنده من بود .

همین که اینقدر راحت می تونی بقیه رو ببخشی تا دلت از کینه و نفرت خالی باشه ، نشون میده که دلتون از خیلی ها پاک تره .

و همین که حجاب رو برای نقش بازی کردن ، انتخاب نمی کنی و دوس داری موقعی باحجاب بشی که بهش ایمان بیاری ، نشون میده که با خودت صادق و رو راستی و راحت تر می تونی توبه کنی . فقط کافیه به خودت بارها و بارها فرصت بدی و به این فکر نکنی که باید یهویی از این رو به اون رو بشی .

بابت طولانی شدن حرفام عذر میخوام و تولدتونو تبریک میگم .

من اگه سفارش به حجاب کردم 

پس اینجوی باشه نماز نخوندن خیلی بهتره چون کسی از ادم توقع نداره دست از پا خطا نکنه

خانوم " لطفا یه نفر به سوالم جواب بده " :

به نظرم ، خودتون جواب خودتونو با چند خط آخر دادید . ولی من دو نکته رو یادآور میشم .

نکته اول اینه که دلیل محجبه نشدن همه بد حجاب ها این نیست که بعضی از افراد محجبه ، هر کاری دلشون میخواد میکنن . بلکه فقط دو گروه این کارو می کنن .

گروه اول ، اونایی هستن که دلشون میخواد باحجاب بشن ، ولی با دیدن رفتار یه سری از محجبه ها از تصمیم خودشون منصرف میشن .

گروه دوم ، اونایی هستن که قصد رعایت کردن حجاب رو ندارن و فقط با این حرفا میخوان خودشونو توجیه کنن .

ولی بقیه بدحجاب ها دلایل خاص خودشونو دارن که چون با بحث ما مرتبط نیست ، توضیح نمیدم .

نکته دوم اینه که برای کسی که دنبال توجیه اشتباهاتشه ، هزاران راه مختلف وجود داره که می تونن از اونا هم کمک بگیرن و این فقط یکی از اون هزاران راهه .

ولی برای کسی که دنبال راه درسته ، فقط یه مسیر اصلی وجود داره و اونم سمت خداست .

همون طور که شما ممکنه برای رسیدن به سر کار خودتون ، چند بار سوار تاکسی بشید یا سوار مترو بشید ; رسیدن به این مسیر اصلی هم نیازمند اینه که از وسایل نقلیه مخصوص خودش استفاده کنید ; مثل نماز ، حجاب و ...

خانوم سکوت :

علیک سلام

خواهش می کنم .

قبل از اینکه حرفامو ادامه بدم ، لازم می دونم که هم ازتون تشکر کنم که حرفامو میخونید و با احترام جواب میدید
و هم اینکه به این مسأله اشاره کنم که توی این بحث ها ممکنه براتون این سوء تفاهم پیش بیاد که هدفم از ادامه دادن این حرفا اینه که من اصرار دارم که شما تغییر کنید .

در حالی که اینطور نیست . چون من با وجود اینکه دوس دارم شاهد تغییرات مثبتی در شما باشم ( حتی تغییرات کوچیک ) ; ولی به تمام تصمیماتی که می گیرید و نمی گیرید ، احترام میذارم .

به این خاطر که شما هم مثل هر انسان دیگه ای ممکن الخطا هستید و از طرف دیگه ، چون شرایط شما رو به گونه ای دیگه ( ولی با یه مسیر مشابه ) تجربه کردم ، درکتون می کنم که بعضی وقتا ممکنه آدم دلش بخواد تغییر کنه ، ولی بنا به دلایل مختلفی نمی تونه از نو شروع کنه .

با گفتن این حرفا میخواستم بگم که اگه احساس کردید که ادامه دادن این بحث باعث میشه که اذیت بشید ، حتما بدون رودروایسی بهم گوشزد کنید .

حالا ادامه حرفامو میگم .

منم وقتی توی سن و سال شما بودم ، به این فکر می کردم که چطوری می تونم این همه اشتباهو جبران کنم و با هر اشتباهی که می کردم ، احساس می کردم که کارم تمومه و دیگه نمی تونم امیدی داشته باشم .

مثلا اگه یه بار عصبانی میشدم ، فکر می کردم که ظرفیت توبه کردنم پر شده . جوری که با خوندن بیت
‏" این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی باز آ "
به این فکر می کردم که تا حالا بیشتر از صد بار توبه کردم و فایده ای نداره .

ولی بعدا تصمیم گرفتم که راههای نفوذ شیطان رو ببندم تا مقاومتم در برابر همه اشتباهاتم بالا بره .

مثلا در مورد اون بیت ، به این نتیجه رسیدم که شاعر برای اینکه وزن شعرش درست باشه اینطوری گفته و اگه کمی خلاقیت داشت ، اینطوری میگفت که
‏" ‏N‏ بار اگر توبه شکستی باز آ "

خودمو اینطوری قانع کردم که هدفم از توبه این نباشه که یهویی تبدیل به فردی بشم که هیچ اشتباهی نداشته باشه . بلکه اونا رو کم کم رفع کنم . یعنی من اشتباهاتمو به دریایی تشبیه کردم که اگه هر دفعه ، فقط بتونم یه قطره از اونو کم کنم ; موفق عمل کرده ام و نه تنها نیازی به سرزنش خودم نیست ، بلکه باید با صبر و حوصله جلو برم و با کوچکترین تغییراتم خوشحال بشم و به اشتباهات آیندم محل ندم و اونا رو واسه خودم بزرگ نکنم .

به این فکر کردم که اگه با یه بار شکست خوردن ، ناامید بشم ; معنیش اینه که خودمو در حد ظروف یکبار مصرف می بینم . اگه با چند بار شکست خوردن ، ناامید بشم ; معنیش اینه که خودمو در حد ظرفی می بینم که بعد از چند بار استفاده شدن ، دیگه قابل استفاده نیست . ولی اگه هیچ وقت از شکست خوردن ، خسته نشم ; اون وقته که انسان بودن خودمو به رخ شیطان می کشم و بهش می فهمونم که چرا باید به آدم سجده می کرد .

یکی از اشتباهات من توی توبه کردن ، این بود که کارای اشتباهمو به کارهای درستم وصل کرده بودم . مثلا اگه یه دروغ به اشتباهاتم اضافه میشد ، فکر می کردم که دیگه نباید نماز بخونم . ولی وقتی به خودم اومدم ، دیدم که این راهش نیست که کار بد خودمو با انجام ندادن یه کار خوب ، تلافی کنم . به همین دلیل ، این زنجیره رو پاره کردم و برای خوب و بد خودم ، مسیرهای جداگانه ای قرار دادم .

بعضی وقتا پیش می اومد که همه درها رو ، به روی خودم بسته می دیدم و شانسی برای خودم قائل نبودم . حتی بعضی وقتا که نماز می خوندم ، با خودم می گفتم که اینا قبول نیست و بیخودی دارم می خونمش . چون در کنار نماز ، بعضی اشتباهاتمو تکرار می کردم و این باعث حساسیت من شده بود . ولی وقتی بعد از چند سال به گذشته نگاه می کردم ، می دیدم که خیلی وقتا همون نماز ، تنها پل ارتباطیم با خدا بود و اگه اونم نبود ، معلوم نبود چی به سرم می اومد .

بازی روزگار امتحانات وحشتناکی از من گرفت و من خیلی وقتا نه جواب اونا رو می دونستم و نه می تونستم تحملش کنم . اون قدر سخت بود که حتی یک هزارم اونو نمی تونم بیانش کنم . ولی آخر این امتحانا نتیجه خوبی داشت ; مثلا منی که توی دوران بلوغ ، یه پسر پرخاشگر بودم ; در اثر این امتحانها به فردی تبدیل شدم که اگه یکی باهام رفتار تندی داشته باشه ، راحت می تونم تحملش کنم و حتی یه ذره هم صدامو بالا نبرم .

با همه این تجربه ها ، هنوزم بدون اشتباه نیستم . ولی اینا بهم کمک کردن که چطوری با اشتباهاتم روبرو بشم و چطوری از اونا به نفع خودم استفاده کنم .

به قول معروف " اگر عقل امروز را داشتم ، کارهای دیروز را نمی کردم . ولی اگر کارهای دیروز را نمی کردم ، عقل امروز را نداشتم "

به صاحب پست من زنی هستم که مورد ظلم قرار گرفته:

عزیزم  فقط یک زمان هست که آدم میتونه روی توبه هاش بمونه اونم وقتیه که هرلحظه به خودت یاداوری کنی که ممکنه یک دقیقه بعد توی این دنیا نباشم!  این تنها چیزیه که هیچوقت برت تکراری نمیشه و هیچوقت نمیتونی با اطمینان بگی  من امروز زنده موندم پس حتما فردا هم زنده می مونم!   البته من خودم در حدی نیستم که بخام به کسی ازین حرفای مذهبی بزنم! واعا در این حدا نیستم!  ولی خب ناخوداگاه از حرفای شما این به ذهنم رسید!  

خانوم سکوت :

سلام

ممنون که خیالمو از این بابت راحت کردید .

یکی دیگه از راه های نفوذ شیطان ، همین موردی هست که شما میگید . یعنی اکثر ماها میخوایم ره صد ساله رو یه شبه طی کنیم . ولی وقتی می بینیم امکانش نیست ، حتی از طی کردن ره یک شبه در مدت صد سال ، باز می مونیم .

برای اینکه این مانع رو از سر راهمون برداریم ، باید به نردبان و پله های اون دقت کنیم و اونو با مسیر رسیدن خودمون به خدا مقایسه کنیم .

شما یه نردبونی رو در نظر بگیر که با ۲۰ پله به پشت بوم می رسه . اگه من بخوام از همه ۲۰ پله استفاده کنم ، خیلی راحت و بی دردسر به پشت بوم می رسم .

اگه به صورت یک در میان ، ۱۰ تا از پله های اون نردبونو بردارم تا با ۱۰ پله دیگه به پشت بوم برسم ، ممکنه فشار زیادی بهم وارد بشه ; ولی بازم امکانش هست که با سختی زیاد به پشت بوم برسم .‏

اگه بازم ۵ تا از پله ها رو حذف کنم تا با ۵ پله باقیمونده به پشت بوم برسم ; می دونید چه اتفاقی می افته ؟

از یه طرف ، به محض اینکه میخوام پامو از پله اول به پله دوم برسونم ، متوجه یه صدایی میشم و وقتی به منبع اون صدا دقت می کنم ; متوجه پاره شدن شلوار میشم . و از طرف دیگه وقتی به پله دوم نگاه می کنم ، می بینم که نمی تونم بهش برسم . پس مجبورم که قید پشت بوم رو بزنم .‏

با این مثال ، میخوام بهتون بگم که ما نباید از خودمون ، بیشتر از توانایی هامون انتظار داشته باشیم و باید راههای یک شبه رو ، مثل تک تک پله های نردبون طی کنیم تا با جمع کردن این مسیرها به پیشرفت قابل توجهی برسیم .‏

در مورد لذت نبردن از نماز ، این مسأله می تونه به خاطر عدم برقراری ارتباطتون با خدا باشه .

مثلا اگه یه دختری بخواد برای اولین بار به دوستش زنگ بزنه ، باید تک تک رقم های شماره تلفن دوستشو وارد کنه ( با فرض اینکه شمارشو ذخیره نکرده ) و بعد دکمه تماس رو بزنه و بعد منتظر بمونه تا دوستش جواب بده .

وضویی که ما می گیریم ، تک تک مراحلش مثل وارد کردن شماره تلفن خدا هست . یعنی اگه شستن دستها ، شستن صورت و ... رو حساب کنیم . به یه شماره هفت رقمی می رسیم .

برداشتن سجاده ، مثل زدن دکمه تماس هست و وقتی شروع به خوندن نماز می کنیم . مکالمه آغاز میشه .

حالا اگه توی نماز خوندن ، به معنی حرفامون دقت کنیم و حتی اونا رو به صورت خودمونی معنی کنیم ( مثلا معنی الحمدلله رب العالمین ، همون "سپاس برای خدای جهانیان هست" . و اگه اینو به زبون خودمونی تصور کنیم ; یه چیزی تو مایه های " چاکرتیم خدا جون " میشه ) .

پس می بینی که ما در عین حال که عین متن رو تکرار می کنیم ، ولی با کمک ذهن خودمون ، می تونیم اون جمله ای رو در نظر بگیریم که باهاش راحتیم و ازش لذت می بریم .

اینو به این خاطر گفتم که گاهی وقتا ما دوس داریم با خدا راحت باشیم ، ولی جملات عربی رو برای خودمون محدودیت می بینیم و گاهی وقتا لازمه که از خلاقیت خودمون استفاده کنیم تا احساس کنیم که با خدا راحتیم .

برای اینکه نماز برامون تکراری نشه ; باید اونو اول وقت بخونیم تا با حفظ جذابیت اون ، از تکراری شدنش جلوگیری کنیم .

مثلا شما اگه از نتیجه یه مسابقه فوتبال و زننده گلهای اون ، خبر داشته باشید ; دیدن اون مسابقه براتون جذابیت خاصی نداره . ولی اگه یه مسابقه فوتبال رو به صورت زنده تماشا کنید ( با فرض اینکه به دیدن فوتبال ، علاقه دارید ) ، از تماشای اون لذت می برید .‏

وقتی ما نماز رو به تأخیر میندازیم ، مثل اینه که از نتیجه خبر داریم . چون خوندن اول وقت نماز ، مثل دیدن یه مسابقه زنده یا مثل دیدن یه فیلم سینمایی جذاب ، برای اولین بار هست .‏

ضمن اینکه برای تکراری نشدن نماز ، می تونید در رکعت اول یا دوم ، بجای سوره توحید ، مثلا سوره قدر رو بخونید تا تنوع بیشتری بهش بدید . ‏‎ ‎

من خودم قبلا برای رکوع و دو سجده ، سه بار سبحان الله می گفتم . ولی وقتی احساس کردم این کار تکراریه ; در رکوع " سبحان ربی العظیم و بحمده " رو میگم . در سجده اول " سبحان ربی الاعلی و بحمده " رو میگم و در سجده دوم سه بار سبحان الله میگم .

بعضی وقتا هم سجده رو طولانی می کنم تا از این طریق ، احساس آرامش کنم .

اینم بگم که اوایل که شروع به خوندن نماز اول وقت می کنی ، ممکنه برات سخت باشه . ولی کم کم طوری میشه که اگه نمازتو اول وقت نخونی ، احساس می کنی که یه چیزی رو کم داری .

در مورد اینکه چرا باید نماز این شکلی باشه ، ساده ترین دلیلش اینه که خدا میخواد ما به آسون ترین شکل ممکن ، در مورد همه چی باهاش حرف بزنیم تا بتونیم مسیر خوب بودن خودمونو پیدا کنیم .

مثلا همون " الحمد لله رب العالمین " ، با وجود کوتاه بودنش ، گستردگی خیلی زیادی داره و ما نمی تونیم تک تک نعمتهای اونو بشماریم . ولی این برامون یه نشونه هست که همه نعمت های خدا نیاز به تشکر و قدردانی داره و ما برای رسیدن به نعمت های بیشتر ، می تونیم از نعمت های فعلی به شکل خوبی استفاده کنیم و با به جا آوردن شکرش به نعمتهای بعدی برسیم .

یا " الله الصمد " در سوره توحید به بی بی نیازی خدا اشاره می کنه و ما هیچ طور دیگه ای نمی تونیم به این سادگی و کوتاهی ، به این ویژگی خدا اشاره کنیم . ولی از همین جمله کوتاه ، می تونیم متوجه خیلی چیزا بشیم که یکیش اینه که خدا به نماز ما احتیاج نداره و این ما هستیم که نیازمند این هستیم که با خوندن نماز ، خالق خودمونو فراموش نکنیم و باهاش حرف بزنیم تا به آرامش برسیم .

این بستگی به خود شما داره که از کجا شروع کنید .

مثلا اگه از خوندن قرآن با معنی لذت می برید ; از اینجا شروع کنید . یا اگه از شنیدن صدای قاری خاصی لذت می برید ، می تونید با این مورد شروع کنید . یا اگه دلتون برای نماز تنگ شده ، می تونید این گزینه رو انتخاب کنید .

برای رفع تنبلی خودتون ، می تونید هر دفعه یکی از آهنگهای مورد علاقه خودتونو به عنوان زنگ هشدار گوشی خودتون انتخاب کنید و اونو به یکی دو دقیقه مونده به اذان تنظیم کنید تا با کمک انرژی که از شنیدن اون آهنگ می گیرید ، به تنبلی خودتون غلبه کنید .

خیلی دوس داشتم که خلاصه بنویسم تا حوصله شما و سایر کاربرا سر نره . ولی احساس کردم که باید بیشتر توضیح بدم تا متوجه کل منظورم بشید .

ببخشید که پر حرفی کردم .

عزیزم دیدتو نسبت به بهشت و جهنم تغییر بده

سلام به سکوت 

خانوم سکوت :

سلام . وقت بخیر

ممنون که مشارکت می کنید . برای اینکه راحت تر بتونید حرفامو بخونید ; به این فکر نکنید که من دنبال قانع کردن شما هستم یا قراره با این حرفا چیزی تغییر کنه . یعنی اگه به حرفایی که بین ما رد و بدل میشه ، به چشم یه گفت و گوی دو نفره نگاه کنید ، بهتر می تونیم این مسأله رو دنبال کنیم .

همون طور که احتمالا شنیدید ، میگن " نماز ، غذای روح هست " . ما اگه به زندگی خودمون نگاه کنیم ، می بینیم که هر روز حداقل سه وعده و حداکثر ۵ وعده ، غذا می خوریم .

ممکنه شما بگید که ما می تونیم از وعده های غذایی متفاوتی استفاده کنیم و به همین دلیل ، اینا برامون کسل کننده نیست . ولی نماز ، مثل یه نوع غذا هست که ما باید دائما اونو بخوریم و طبیعیه که برامون کسل کننده باشه .

ولی اگه نماز رو کالبد شکافی کنیم ، متوجه میشیم که انواع و اقسام غذاها توش نهفته هست و ما می تونیم از هر کدوم از غذاها چند قاشق بخوریم ; بدون اینکه اسراف کرده باشیم .

مثلا آیه اول سوره حمد ، اشاره به سپاس گزاری ما از خدا داره . آیه دوم سوره حمد اشاره به بخشندگی و مهربونی خدا داره و به همین ترتیب بقیه بخش های نماز هم ، به یه چیز خاصی اشاره داره .

قبلا گفتم که خدا به نماز ما نیازی نداره . ولی خدا توی قرآن به ما گفته که " نماز را برای من بپا دار " . ممکنه این تناقض برای ما پیش بیاد که وقتی به نماز ما احتیاج نداره ، پس چرا داره بهمون این حرفو می زنه ؟

علتش اینه که خدا با همه بزرگی و عظمتی که داره ، از غرور خوشش نمیاد و داره ناز بنده ی خودشو میکشه . داره به بنده خودش میگه که " بیا با من چت کن "

ممکنه ما با خودمون بگیم که آخه این چه جور چتی هست که خدا خودش متنشو به ما داده و ما باید همونو تایپ کنیم ؟

اینجا باید اولا به گستردگی معنای نماز دقت کنیم و به این پی ببریم که هیچ خدایی نمی تونه با کوتاه ترین جملات ممکن و بدون هیچ حرف اضافه ای با بنده خودش حرف بزنه . دوما باید خودمونو محدود به حرفای نماز نکنیم . مثلا می تونیم بعد از نماز ، پیشونی خودمونو روی مهر بذاریم و هر طوری که دلمون میخواد ، باهاش حرف بزنیم و درد و دل کنیم . یعنی ما نباید عبادت خودمونو به نماز ، محدود کنیم تا ازش دلسرد بشیم .
اگه یه بار اینکارو انجام بدیم ، تازه اون موقع متوجه میشیم که ممکنه ما دو ساعت باهاش حرف بزنیم ، ولی دایره گستردگی حرفامون خیلی کم باشه .‏

در مورد اینکه چرا باید نماز به این شکل باشه ; علاوه بر حرف اون دوستمون ، این کار ، دلایل دیگه ای هم داره .

یکیش اینه که چون خدا خودش واحد هست ، یه زبان واحد رو انتخاب کرده تا همه بنده هاش در خوندن نماز ، باهم برابر باشن و کسی احساس نکنه که زبان قوم خودش ، برتر از زبان قوم دیگه هست . یعنی واحد بودن خدا ، متناسب با واحد بودن بنده های خدا هست .

دومیش اینه که برای اینکه نماز ، شکل خودشو حفظ کنه و سلیقه های شخصی آدما توش اعمال نشه تا از تحریف ، دور باشه .

شما اگه به بعضی از احادیث نگاه کنید ، می بینید که با عقل آدما جور در نمیاد و احساس میشه که تحریف شده .

دلیل سوم هم ، مربوط میشه به اینکه این زبان ، کامل ترین زبانی هست که میشه باهاش گسترده ترین جمله ها رو به کوتاه ترین و زیباترین شکل ، بیان کرد .

شاید براتون سوال باشه که چرا باید در طول روز ، چند بار نماز بخونیم ؟

علتش اینه که انسان ، ذاتا فراموش کار هست و ممکنه با رسیدن به کوچکترین موقعیت ها ، خدا رو فراموش کنه و مغرور بشه و کارهایی کنه که جامعه به فساد کشیده بشه .

اینجا نماز ، مثل قرصی هست که باید روزانه چند وعده اونو مصرف کنیم تا دچار فراموشی و عصیان نشیم .

مثلا اگه ما یه بیماری داشته باشیم و دکتر بهمون بگه که باید این قرص رو ، هر ۶ ساعت یه بار بخوری ; دیگه ازش نمی پرسیم چرا . حالا اگه اون قرص رو بگیریم ولی مصرف نکنیم ; بیماری مون پیشرفت می کنه .

ولی اگه مصرف کنیم و بیماری مون خوب بشه ; ممکنه مدام بهش بگیم " خدا عمرت بده آقای دکتر " و دائما ازش تشکر کنیم .

ممکنه ایراد بگیریم که چرا ما باید خم بشیم یا سجده کنیم ؟

برای جواب این سوال ، باید قبلش بدونیم که سجده کردن ، به این معنا نیست که ما خودمونو کوچیک می کنیم . بلکه به این معنا هست که ما با سجده کردن ، ریشه خودمونو به خدا وصل می کنیم و اینطوری آبیاری میشیم تا به آرامش برسیم .

شما اگه بخوای یه درخت رو آبیاری کنی ، ولی قبلش خاک رو طوری بپوشونی که آب به ریشه اون نرسه ، این آبیاری به هیچ دردی نمی خوره و اون درخت ، نمی تونه رشد کنه . ما آدما هم ، اینطوری هستیم .
‎ ‎
گفتید " میشه با نهج البلاغه شروع کرد یا نه ؟ "

بله . با هر چیزی که براتون خوب باشه و جذابیت داشته باشه ، میشه شروع کرد .

نمی دونم داستان موسی و شبان رو شنیدید یا نه ; ولی اگه نشنیدید ، حتما سرچ کنید و بخونید تا به جواب کامل این سوال برسید .

چشم . سعی می کنم خلاصه ننویسم و هر چیزی که به ذهنم برسه و احساس کنم که گفتنش لازم هست ، رو بنویسم .

خانوم " لطفا یکی به سوالم جواب بده " :

نگهداری دین در آخرالزمان ، مانند نگه داشتن آتش کف دست است .

همین جمله خودش به تنهایی نشون میده که ما چقدر کار سختی داریم تا بتونیم پای اعتقادات و باورهای خودمون بمونیم .

من فقط به بخش کوچیکی از دلایل عدم رغبت بعضی از بد حجاب ها به رعایت حجاب اشاره کردم و از دلایل گروه های دیگه ، چیزی نگفتم . پس نمیشه با دلایل دو گروه ، در مورد همه اظهارنظر کرد .

در این که هر دو گروه بهونه میارن ، جای بحثی نیست . ولی تفاوت گروه اول با گروه دوم اینه که گروه دوم خودشو به خواب زده و نمیشه بیدارش کرد .

حرف من اینه که هر کدوم از ماها باید سعی کنیم طوری عمل کنیم که وقتی نماز می خونیم ، اثر اونو روی رفتارهای خودمونم مشاهده کنیم .
و وقتی دخترا حجاب رو انتخاب می کنن ، سعی کنن جوری رفتار کنن که اونایی که حجاب رو رعایت نمی کنن ، جذب حجاب بشن یا حداقل از حجاب زده نشن .

قطعا نمیشه انتظار داشت که این رفتارها در کل جامعه رایج باشه و مسلما بازم عده ای خواهند بود که از دین سوء استفاده بکنن .
از طرف دیگه ما نمی دونیم که تا کی زنده هستیم و نمی تونیم به این امید صبر کنیم که اول بقیه اینا رو رعایت کنن و بعدش ما به اونا بپیوندیم . چون ما هم جزئی از بقیه هستیم و باید تغییر رو از خودمون شروع کنیم .

حالا باید از خودمون بپرسیم که اگه کسی دوس داره که امتیاز بیشتری داشته باشه باید چیکار کنه ؟
باید ۱ رو بارها و بارها به ۳۰۸۰ بفرسته یا اینکه سعی کنه باطن خودشو به ظاهرش و رفتارهای ظاهریش ، نزدیک و نزدیک تر کنه ؟

اینجا ما باید بدونیم که توی چه زمینه ای میخوایم امتیاز بیشتری داشته باشیم و بعدش تصمیم بگیریم .

اگه بخوایم در زمینه دین و ایمان ، امتیازات خودمونو بیشتر کنیم ; باید تن به امتحان های سخت بدیم .

شاید ما بتونیم سر خودمون کلاه بذاریم ، ولی نمی تونیم با خدا خارج از قاعده بازی کنیم . چون اون به همه نیت های ما آگاهه و ما نمی تونیم با توجیحات الکی ، خدا رو قانع کنیم و بگیم که چون بعضی از نمازخون ها بدن ، ما هم نماز نخوندیم یا کنارش گذاشتیم و ...

موفق باشید

ممنونم

من که شما رو بخشیدم شما هم انشاالله بخشیدید

عزیزم برو این پبج رو بخون

خانوم " لطفا یه نفر به من جواب بده " :

خواهش می کنم .

نظر لطفتونه .

‏_ . _ . _
‏_ . _ . _

خانوم سکوت :

سلام

قابل شما رو نداشت

با اجازتون از وسط کامنت تون ، جوابتونو میدم و بعدش به اوایل حرفاتون جواب میدم .

هدف اولیه ای که از اشاره کردن به داستان موسی و شبان داشتم ، این بود که به همین نتیجه خوبی که الان بهش رسیدید ، برسید ; ولی یه هدف دیگه هم داشتم که الان وقت گفتنش هست .

قبلا از ناراحتی خودتون از رفتار بعضی باحجاب ها گفته بودید ، حالا من میخوام رفتار اونا رو با کمک این داستان توضیح بدم .

اگه بطور مثال ، من نقش کسی رو داشته باشم که تا این سن و این لحظه هیچ اشتباهی نداشته باشم و امروز با دیدن ظاهر دختری که از نظر من ، مناسب نیست ; بهش متلک بگم یا باعث ناراحتیش بشم ( بدون اینکه از دلیل کار اون خبر داشته باشم ) ، اینجا من با این اشتباهم ، کل زندگی خودمو زیر سوال می برم و خطای من پیش خدا ، بزرگتر از خیلی از اشتباهاتی هست که اون توی زندگیش انجام داده .

علتش اینه که من تا این سن ، هیچ خطایی ازم سر نزده و این کار نیازمند یه ایمان محکم و باور قوی هست و طبیعتا با این شرایط ، باید احساس مسئولیت بیشتری داشته باشم و خدا ازم انتظار بیشتری داره . پس وقتی اون اشتباه ازم سر می زنه ، تاوان سنگینی هم برام داره .

حالا از این واقعیت کمک می گیریم که شما از ایرادهای باطنی محجبه ها خبر ندارید و همه اونا آدمای عادی هستن که حتما اشتباهات مخصوص خودشونو دارن ، پس نمیشه صرفا به خاطر ظاهر مناسب اونا ، این تصورشونو قبول کنیم که اونا برتر از شما هستند . چون خدا به اعمال آدما بر اساس نیت اونا امتیاز مثبت یا منفی میده .

در نتیجه ، کسی که ظاهر مناسبی داره ، به این معنی نیست که می تونه این حق رو داشته باشه که باعث آزار کسی بشه که این مورد رو رعایت نمی کنه . بلکه ظاهر مناسب اونا ، این مجوز رو بهشون میده که به مرحله بعدی برن و روی باطن خودشون و رفتارهایی که می کنن ، متمرکز بشن تا هم از خدا نمره بالاتری بگیرن و هم الگوی خوبی برای بقیه باشن .

گفتید چرا باید از ظاهر شروع کرد ، وقتی ظاهر خیلی مهم نیست ؟

یه کوزه بزرگ رو در نظر بگیرید که میخواید اونو پر از سکه طلا بکنید . اگه بدون توجه به ظاهر اون کوزه ، سکه ها رو داخلش بریزید و وقتی به خونه رسیدید ، متوجه بشید که هیچ سکه ای داخلش نیست ( چون انتهای کوزه ، سوراخی داشته که سکه ها کم کم به زمین افتادن و چیزی باقی نمونده ) چه حسی بهتون دست میده ؟

مسلما خودتونو سرزنش می کنید که چرا حواس تون به سالم بودن ظاهر کوزه نبوده . ( این در حالی هست که خود کوزه ارزش چندانی نداره و راحت میشه با پول کم ، یه کوزه دیگه خرید )

صفات اخلاقی مثبت آدما ، مثل همون سکه های طلا هستند که نیازمند یه ظاهر مناسب هستند تا زیر سوال نرن و لطمه ای بهشون وارد نشه .

البته شروع کردن از ظاهر هم ، شرایط خودشو داره و نمیشه به صرف این جمله ، یه دختر ، فوری بره یه چادر بخره یا حجابشو درست کنه . چون اگه بدون قوی کردن باورهای خودش ، این کارو انجام بده ; به محض اینکه یکی بهش بگه این کارو از روی ریا کردی ، بهش برمیخوره و از ظاهر جدیدش متنفر میشه و به حالت قبلی ( و شاید بدتر از حالت قبلی ) برمیگرده .

پس ، باید قبل از انجام هر کاری ، باورهای خودمونو محکم کنیم تا بعدش با هر ضربه کوچیکی آسیب نبینیم .

چیزی که در مورد رکوع و سجده شنیدید ، درسته ; ولی چون ممکنه ما آدما از لفظ تسلیم شدن ، خوشمون نیاد ; باید از کانال دیگه ای وارد بشیم تا بتونیم تسلیم شدن رو برای خودمون هضم کنیم .

چون لفظ تسلیم شدن‎ ‎‏، برامون مثل یه ساندویچ کامل هست که ما نمی تونیم با یه بار گاز زدن ، همه اونو در یک مرحله بخوریم . پس باید اینو برای خودمون به شکل های مختلف تجزیه کنیم تا آسون تر قبولش کنیم .

گفتید سجده چی داره که ریشه ما رو به خدا وصل می کنه ؟

برای درک راحتتر این مسأله ، باید از همون مثال درخت کمک بگیریم .

یه درخت ، هر چقدر که بزرگتر و پربارتر بشه ; بازم به ریشه خودش وصله و بدون اون ، نمی تونه رشد کنه و مراحل تکامل رو طی کنه .

ما آدما هم ، اینطوری هستیم و سجده کردن ، به ما این هشدار رو میده که حتی حالا که به موقعیت های بیشتری رسیدی ; بازم باید با سجده کردن به خالقت ، ازش غافل نشی تا از ریشه خودت جدا نشی و ارتباطت باهاش قطع نشه . چون اگه قطع بشه ، باعث سرکشی ما میشه و نتیجه سرکشی ، تباه شدنه . مثل درختی که ریشه اون قطع شده و در حال خشک شدنه .

اینکه سفارش میشه که به همه چیزایی که خدا آفریده ، توجه بشه ; به خاطر اینه که عبرتهای زیادی توی اونا وجود داره و هر کدوم از اونا می تونه در جهت تقویت باورهای ما استفاده بشه .

همه ویتامین ها ، پروتئین ها و ... که در غذاها و نوشیدنی های مختلف وجود داره و برای بدن نیازه ; در نماز ، به شکل متفاوتی موجود هست و برای روح ما ضروریه .

حتی در بحث پزشکی هم ، روی آثار نماز تحقیق میشه و به نتایج جالب توجهی منجر میشه .

مثلا بین بیدار شدن برای نماز صبح و درمان افسردگی و اضطراب ، ارتباط وجود داره . یا ایستادن در نماز ، برای تقویت تعادل بدن موثره . یا بین سجده کردن و آرامش آدما ارتباط مستقیمی وجود داره و طولانی تر کردن سجده ، باعث میشه که آدما در دراز مدت به آرامش بیشتری برسن و همین باعث افزایش صبر و حوصله اونا میشه و موجب میشه که خیلی کم عصبانی بشن .

چون در حالت سجده ، جریان خون در مغز آدما زیاد میشه و این باعث میشه که قدرت درک آدما و به تبع اون ، قدرت تصمیم گیریشون زیاد بشه . طبیعتا در این شرایط ، آدما تصمیماتی نمی گیرن که باعث پشیمونی زود رس اونا بشه و به این ترتیب ، با آرامش بیشتری عمل می کنن .

چیزای دیگه ای هم هست ولی متأسفانه الان حضور ذهن ندارم .

عزیزم من درکت می کنم چون خودمم یه زمانی مثل خودت فکر میکردم. تقریبا دوم دبیرستان بودم که یه داستان از امام علی خوندم که خیلی به دلم نشست. منم تا اون زمان همش با خودم میگفتم اصلا من چرا باید نماز بخونم. چه دلیلی برای این سجده ها وجود داره. خدا چه نیازی به نماز من داره. و سوالات زیادی از این دست. اما اونروز خوندم که یه مردی میره پیش امام علی و به ایشون میگه شما اینهمه داری نماز میخونی و عبادت میکنی اگر اصلابهشت و جهنمی وجود نداشته باشه چی؟ امام علی به ایشون میگه و اگر وجود داشته باشه چی؟ اگر وجود نداشته باشه من چیزی رو از دست ندادم ولی اگر وجود داشته باشه ببین تو چه چیزهایی رو از دست دادی.

منم دیدم واقعا مگه نماز چقد از من زمان میگیره! یه قرآن با ترجمه الهی قمشه ای خریدم و بعد از هر نمازی ترجمه قرآن خوندم و به خدا گفتم خدایا من نمازامو تا روزی که زنده ام میخونم و تو هم اگر وجود داری هدایتم کن و خب نتیجشم دیدم! بعد از مدتی متوجه شدم خدا داره باهام حرف میزنه. هر سوالی که توی ذهنم میومد و اونروز ذهنمو درگیر میکرد وقتی قرآنو باز میکردم خیلی واضح و روشن جواب سوالمو جلوم میدیدم! و همین باعث شد خیلی چیزها رو از قرآن یادبگیرم با اینکه مطالعات دینیم خیلی پایین بود.. 
 من بعدها با خوندن قرآن دلیل اینکه خدا هدایتم کرد رو متوجه شدم. توی قرآن خوندم که خدا گفته بود من هر کسی رو که به سمتم قدم برداره و ازم هدایت بخاد بر هدایت او می افزایم. یعنی در واقع این قول خداست که کسایی رو که ازش هدایت بخان هدایت کنه . 

خانوم سکوت :

سلام

با وجود همه حرفایی که تا الان زدم ; من خودمو یه فرد مذهبی نمی دونم و تا الان که بیشتر از سه ساله توی این وبلاگ هستم ، یه بارم نگفتم که مذهبی ام . چون احساس می کنم که ما آدما با این نوع از تقسیم بندی ها خودمونو گول می زنیم و توی خیلی از جاها ( مثل توبه کردن و دادن شانس مجدد به خودمون برای جبران اشتباه ) محدود میشیم . مثلا اگه من خودمو یه فرد مذهبی بدونم و یه اشتباهی کنم ; شاید نتونم با خودم کنار بیام و اگه اون اشتباه یا هر خطای دیگه ای رو تکرار کنم ، دیگه اصلا نمی تونم کنار بیام .

شاید توی این تقسیم بندی ها ، من همزمان جزء " مذهبی ترین بی مذهب ها و بی مذهب ترین مذهبی ها " به حساب بیام .

یعنی گاهی بعد از اشتباهات خودم ، احساس می کردم که با جبران اون اشتباه ، خودمو خیلی به خدا نزدیک می بینم و گاهی بعد از اینکه خودمو به خدا نزدیک می دیدم ، با یه اشتباه دیگه ، خودمو خیلی از خدا دور می دیدم .

برای یه شروع دوباره ، باید ترس خودتو کنار بذاری و فقط از شروعی که داری ، لذت ببری . حتی اگه هزاران بار شروع کنی و بلغزی ; بازم نباید بترسی و فقط باید از شروع خودت لذت ببری . این روش ، تنها راهی بوده که به من کمک کرده و با همین روش ، میشه معجزه رو ساخت .

شاید اگه بدونی من چقدر شکست خوردم و دوباره بلند شدم ; فقط چند هفته وقت میذاری تا به خاطر شکست های من ، با من ابراز همدردی کنی .

بعضی وقتا که میخواستم بلند بشم ، خودم حرف خودمو قبول نداشتم و احساس می کردم که اینم الکیه . من برای شروع دوباره ، حتی عقربه های ساعت رو بهونه می کردم . مثلا با خودم میگفتم از ساعت ۱۱:۱۱ اون اشتباه رو انجام نمیدم . یا برای یه اشتباه دیگه ، میگفتم که از ساعت ۱۲:۰۰ به بعد اونو تکرار نمی کنم .

یادمه برای یکی از اشتباهاتم آخرش از ساعت ۱۸:۴۵ شروع کردم و دیگه تکرارش نکردم که این برام عدد جالبی نبود و فکرشو نمی کردم موفق بشم . اونجا بود که فهمیدم این ساعت ها فقط بهونه بود و چیزی که باعث موفقیت من شده بود ، بلند شدن و بلند شدن و بلند شدن و ... بود .

اگه خودمو با یه تیم فوتبال مقایسه کنم ; من شبیه تیمی بودم که در لیگ برتر ، همه بازیهاشو باخته و به لیگ یک سقوط کرده . از لیگ یک به لیگ دو . از لیگ دو به لیگ سه و ... . ولی بالاخره بعد از باختهای زیاد ، کم کم رنگ برد رو دیدم و الان روی دور بردن های پیاپی هستم .

می دونم که شاید برات سخت باشه که این کارو انجام بدی . ولی این تنها راه موفقیته .
من وقتی دیدم که یه بچه ، برای یاد گرفتن راه رفتن ، باید بارها زمین بخوره و بلند بشه ; به این نتیجه رسیدم که من توی زندگی ، مثل بچه ای هستم که برای رسیدن به خدا ، باید همیشه بعد از زمین خوردن ، بلند بشم و بهونه نیارم . مهم نیست که دو سال زمین بخورم یا ده سال یا بیست سال یا سی سال یا ... فقط مهم اینه که بلند شم .

در مورد قنوت چیزی نمی دونم . ولی همیشه بهم می گفتن که بهتره بعد از وضو دست و صورت خودتو خشک نکنی . منم برام سوال بود که چرا نباید این کارو کنم تا اینکه وقتی توی اینترنت دنبال جوابش رفتم ، دیدم که نوشته وقتی بدن ، سرمای آب وضو رو احساس می کنه ، درجه حرارتش زیاد میشه و شروع می کنه به خشک کردن آب . و همین مسأله باعث باز شدن منفذهای پوست و ورود اکسیژن به بافت ها میشه که این خودش باعث نشاط و شادابی پوست هست .

یا خیره شدن به یک نقطه در نماز ( مثل مهر ) باعث بهبود و درمان نزدیک بینی میشه .

در مورد آیات نماز چیزی نشنیدم . ولی وقتی خودم به معنی جملاتش دقت می کنم ، اونا رو برای خودم باز می کنم و از اون توضیحات ساده به فایده هاش پی می برم .

مثلا بسم الله ... نشون میده که ما باید همه کارامونو با یاد خدا شروع کنیم تا اونو طوری انجام بدیم که رضایت خدا رو جلب کنیم .

یا از آیه اول سوره حمد ، متوجه میشم که برای افزایش نعمت ، باید برای تک تک نعمت های خدا شکرگزار باشم و اینو به شکل های مختلف ، توی زندگی اجرا کنم . مثل شکرگزاری زبانی ، استفاده درست از نعمتها ، بخشش اون نعمت هایی که قابل بخشیدن به دیگرانه و ...

یا از آیه دوم به این پی می برم که وسعت بخشندگی خدا اونقدر زیاده که همیشه مشتاق توبه کردن ما هست و هیچ وقت نباید بهونه بیاریم .

حتی بعضی وقتا که احساس می کردم تلاشم بیهوده هست و بهتره منصرف بشم ، به این فکر می کردم که شاید تلاشم نتیجه بده ، شایدم نتیجه نده ; ولی منصرف شدنم قطعا نتیجه نمیده ; و همین باعث میشد که از منصرف شدن ، منصرف بشم .

یا گاهی که از تلاش خسته میشدم ; با خودم می گفتم که دیگه کافیه . ولی نمی تونستم توی اون حالت بمونم و دوباره شروع به تلاش می کردم تا نقاط ضعف خودمو رفع کنم .‏‎ ‎

هر کمکی از دستم بر بیاد ، دریغ نمی کنم .

سربلند باشید

سلام
عزیزم نظر لطف شماست که منو پاک میدونید! اینجوریام نیست.. 
خب راستش من بازم درکت میکنم چون احساس میکنم ترست از مذهبی شدن به خاطر حجاب هست و این طبیعیه چون هر دختری توی سن جوانی تمایل شدید به دیده شدن داره و حجاب به مفهومی که بین مذهبیون رواج داره مانعی هست در برابر دیده شدن زن.. 

خانوم سکوت :

سلام

شما محبت دارید .

قبل از اینکه به سوال تون جواب بدم ، ازتون درخواست می کنم که اگه مایل بودید ، به پست " بحث و تبادل نظر کنکوری های ۹۷ " به آدرس
http://khbartar.blog.ir/post/11540/
سری بزنید و کامنت خانوم ‏fateme‏ رو بخونید که تاریخش ۲۲ بهمن و ساعتش ۰۶:۵۹ هست .

این کامنت ، در مورد ترس از شکست به نکات خوبی اشاره کرده که اگه شما اونا رو با شرایط خودتون تطبیق بدید ، می تونه بهتون کمک زیادی بکنه .

درسته کپی پیست هست ( با ذکر منبع ) و لحنش کاملا کتابیه و شاید خوندنش براتون سخت باشه ; ولی ارزش شو داره .

خییییلی خوشحال شدم که دوباره شروع به نماز خوندن کردید و بهتون تبریک میگم . ولی حواستون به این نکته باشه که نماز ، مثل مجموعه ای از حساب های روز شمار ، کوتاه مدت سه ماهه ، شش ماهه ، یک ساله ، میان مدت و بلند مدت هست و اثرات خودشو به تناوب توی زندگی تون نشون میده .

پس اگه بعد از مدتی احساس کردید که نماز خوندن ، بعضی از اثرات مد نظر شما رو نداره ; بدونید که ممکنه اون اثرات ، در بخش های میان مدت یا بلند مدت ، نشون داده بشن .

در مورد سوال تون ، قبلا به بخشی از شرایط خوندن نمازم و قطع کردنش اشاره کرده بودم . ولی الان میخوام از شروع مجددم بگم تا به جوابتون برسید .

اون اوایل که دوباره شروع به خوندن نماز اول وقت کردم ; بازم با رضایت کامل خودم نبود و با وجود اینکه می دونستم نماز اول وقت خوبه ، بعضی وقتا احساس می کردم که با این کار ، خودمو محدود می کنم و همین باعث میشد که گاهی بخاطر لجبازی های کودکانه نمازمو به تأخیر مینداختم . وقتی هم که وقتم برای خوندنش محدود و محدودتر میشد ، با بی حوصلگی میخوندم و حس می کردم که مجبورم نماز بخونم .

وقتی هم ساعت گوشیمو برای نماز صبح تنظیم می کردم ، یا بیدار نمیشدم و قضاشو می خوندم ; یا با یه حالت بی حوصلگی کامل و طلبکارانه بیدار میشدم و میخوندم .

تا اینکه یه روز موقع خوردن غذای مورد علاقم ، یه فکری از ذهنم گذشت . اون لحظه با علاقه غذا می خوردم و از خوردنش لذت می بردم .
اون موقع به این فکر کردم که اگه بذارم غذا سرد بشه و بعدش بخورم ، بازم همین لذتو می برم ؟ جوابم به این سوال ، نه بود .

توی ذهنم از خودم پرسیدم که اگه این تا فردا یا پس فردا بمونه و بعدش بدون گرم کردن ، بخورم ، بازم مثل الان لذت می برم ؟
بازم جوابم منفی بود .
یه سوال دیگه ای که اون موقع به ذهنم رسید ، این بود که اگه یکی دو روز غذا نخورم چی میشه ؟ این جواب به نظرم رسید که احساس ضعف و سردرد شدیدی می کنم و حالم بدتر میشه .

از همین سوالا بود که فهمیدم خدا به این خاطر دوس داره ما نمازمونو اول وقت بخونیم که غذای روحمون سرد نشه و از دهن نیفته تا بتونیم بیشترین لذت رو ازش ببریم .

اینجا بود که من سه سطح متفاوت لذت رو برای خودم تعریف کردم . ۱- نون داغ و تازه ( نماز اول وقت ) ۲- نون سرد ( نماز به تأخیر افتاده ) ۳- نون بیات ( نمازی که قضا میشه )

سعی کردم خودمو به نماز وابسته و نیازمند کنم تا با حالت طلبکاری نماز نخونم و با به تأخیر افتادنش ، از ذهنم این هشدار رو دریافت کنم که اصطلاحا داره از دهن میوفته و سرد میشه .

از طرف دیگه ، چون بیدار شدن برای نماز صبح ، برام سخت بود و زود به زود قضا میشد ; شبا بعد از تنظیم ساعت گوشی ، چند بار توی ذهن خودم ، به خودم یادآوری می کردم که " ان شاء الله فردا برای نماز صبح بیدار میشم " تا صبح راحت تر بیدار بشم .

ضمن اینکه بیدار شدن برای نماز صبح رو ، لطف خدا می دونستم و توی دعاهایی که بعد از سایر نمازهام میکردم ، از خدا میخواستم که کمکم کنه تا فردا برای نماز صبح ، بیدار بشم .

اگه بیدار میشدم ، خدا رو شکر می کردم ، ولی اگه بیدار نمیشدم ، از خدا میخواستم منو به خاطر سهل انگاری خودم ببخشه و کمکم کنه تا فردا بتونم بیدار بشم .

ضمن اینکه هیچ موقع ، به خاطر بیدار نشدنم ، خودمو اذیت نمی کردم و تحت فشار قرار نمی دادم و خیلی راحت از خدا می خواستم منو ببخشه و اصلا اجازه نمیدادم که حس ناراحتیم تحریک بشه و منو دلسرد و ناامید کنه ( با وجود اینکه گاهی ، چند روز پشت سر هم قضا میشد ) . چون می دونستم که این کار برام تأثیر منفی داره .

راستی ، شما اصلا گیج نیستید و خیلی دختر باهوشی هستید . چون با اینکه اینجا مجازیه ، ولی شما حرفامو خیلی خوب متوجه میشید و درک می کنید . ( اینو توی کامنت قبلیم یادم رفته بود بگم )

خب پس کارت خییییلی راحته عزیزم! اون درگیریه که من بهت گفتم خیلی بدتره! من هردوتاشو تجربه کردم.. 

راستی یه پست اول وبلاگه روی صفحه اصلی عنوانش اینه:  پله پله تا ملاقات با خدا

خانوم سکوت :

سلام

وقتی پاسخ هایی که میدید رو می خونم ; یاد همون روزایی می افتم که خودمم همین شرایط رو داشتم . یعنی مثلا اگه یه متن انگیزشی می خوندم ، اولش خیلی برام خوب به نظر می اومد و زود جوگیر می شدم و با خودم می گفتم که این کارو می کنم ، اون کارو میکنم ; بعد از چند روز ، دوباره همه چی برام عادی میشد و دیگه اون برنامه رو ادامه نمی دادم .

اینکه گفتید مشکلاتتون یکی دو تا نیستند ; باید بگم که همه همینطوری هستن . ولی باید کم کم اونا رو حل کنی و به این فکر نکنی که حتما باید همه اونا رو باهم حل کنی . چون اگه اینطوری فکر کنید ، مشکلات ، براتون بزرگ و بزرگتر میشن و انگیزه خودتونو برای برطرف کردن اونا از دست میدید .

مثلا اگه یه نفر در اثر تصادف ، مجروح بشه ; زخمی شدنش در عرض چند لحظه اتفاق میفته ; ولی بهبود زخمش با توجه به میزان شدت اون ، نیاز به زمان داره .

من کاملا با این مخالفم که اراده ضعیفی دارید . دلیلش اینه که من وقتی باهاتون حرف می زنم ، انگار حرفای بیست و هفت هشت سالگی خودمو ( یعنی حرفای الانمو ) به وضعیت هجده نوزده سالگیم می زنم . و وقتی خودمو توی همون موقعیت چند سال پیش تصور می کنم ، نمی تونم به عنوان یه پسر هجده ساله با این حرفا ارتباط برقرار کنم و خودمو راضی به نماز خوندن بکنم . در حالی که شما شروع به خوندن نماز کردید. حالا خودتون قضاوت کنید که اگه اراده شما ضعیفه ، پس اراده من چی بود :)

چیزی که باعث شده من الان به این حرفا برسم ، شکست های پرتعدادی بود که خورده بودم . هیچکس از شکست خوشش نمیاد و منم اینطوری بودم و فقط زمانی نسبت به اون شکست ها احساس خوبی پیدا کرد که تا حدودی تونستم از دل اون شکستها بیرون بیام . الان به هر کدوم از ناکامی هام ، به چشم تکه ای از پازل پل پیروزی نگاه می کنم که شاید برای خیلیا شعاری باشه ولی برای منی که اون باختها رو تجربه کردم ، اینطوری نیست .

اینکه راهکارم براتون موثر نبود ، کاملا طبیعی هست ; چون منم همین شرایط رو داشتم . گاهی به سرعت نمازمو می خوندم تا تموم بشه . بعضی وقتا بعد از قضا شدن نماز ، قضاشو نمی خوندم . ( البته از یه جایی به بعد ، وقتی نمازم قضا میشد ، میخوندمش و وقتی می دیدم خوندن قضای نماز برام سخته ، سعی می کردم نمازم قضا نشه . ) . منم اوایل اذان و اقامه هم می گفتم ، ولی وقتی دیدم واجب نیست ; حذفش کردم و الان مدتهاست که بدون اذان و اقامه می خونم .

دو مورد کلی باعث شد که دیگه نمازم ترک نشه و کمتر قضا بشه . یکی مداومت نماز خوندنم بود و یکی دیگشم این بود که جلوی بهونه گیری های ذهنمو گرفتم .

یعنی اون قدر نماز رو با چیزای مختلف مقایسه کردم تا ذهنم نماز رو به عنوان یکی از کارهای همیشگیم قبول کنه و نتونه بهونه بیاره .

حتما میدونی که همه ما دوس داریم بهترین و با کیفیت چیزا رو داشته باشیم و انتخابشون کنیم . مثلا اگه به شما بگن که از بین پیکان قراضه و ماشین شاسی بلند ، یکی رو انتخاب کن ، شما دومی رو انتخاب می کنی .

حالا اگه این ماشین ، سوخت نداشته باشه ، ما می تونیم ازش استفاده کنیم ؟

ممکنه بگید که می تونیم به راحتی باکشو پر کنیم و ازش استفاده کنیم . ولی وقتی نماز می خونم ، باهاش حال نمی کنم و نمی تونم احساس خوبی داشته باشم .

اینجا باید به این دقت کنیم که خدا باک آدما رو طوری طراحی کرده که باید برای پر شدنش ، بی باک و نترس باشن و با صبر و حوصله عمل کنن تا کم کم به نتیجه برسن .

مثلا من همین الانشم ، از نماز ، اون لذتی که مد نظرم هست رو نمی برم ، ولی وقتی با هشت نه سال پیش ، مقایسه می کنم ; می بینم که دیگه مثل قبلنا نیستم که نماز رو با بی حوصلگی بخونم یا بعد از خوندنش احساس کنم که خدا قبولش نمی کنه .

یا همین الانشم ، اینطوری نیستم که همه فکر و ذهنم به نمازی که می خونم باشه . ولی با مقایسه وضع الانم با اون موقع ، به این نتیجه می رسم که الان دقت من به نماز ، مثل لامپی هست که دائم روشن و خاموش میشه ; در حالی که اون موقع ، تقریبا همیشه خاموش بود .

پس می بینی که علی رغم همه حرفایی که می زنم ، بازم نمی تونم همه چی رو رعایت کنم و طبق انتظارم جلو برم ; ولی بعد از چند سال تازه کمی بهتر از قبل شدم .

نماز خوندن ، مثل دوی با مانع هست و تداوم نماز ، مثل تمرین این نوع دویدن هست . اگه به تمرین خودمون ادامه بدیم ، دیر یا زود به قهرمانی می رسیم . ولی اگه قطع کنیم ; قهرمان شدن برامون به یه آرزوی دست نیافتنی تبدیل میشه .

خانوم سکوت :

سلام . خوبید ؟
خواهش

بعد از اینکه چند بار این اتفاق افتاد و احساس کردم که این جمله ها تأثیر زیادی روی من ندارن ، یه دفتری برداشتم و هر جمله ای که برام جالب به نظر میرسید رو توش می نوشتم .

هر وقت اون دفتر رو می دیدم ، حس خوبی پیدا می کردم . چون هم یه دفتری داشتم که حرفای قشنگی توش بود و هم با خوندن حرفاش ، اون حرفا دوباره بهم یادآوری میشد .‏

با اینکه بازم تغییر چندانی توی خودم مشاهده می کردم ، ولی بعدا متوجه شدم که اون جمله ها توی ناخودآگاهم ثبت میشه و بهم کمک می کنه تا از تلاش دوباره ، خسته نشم .‏

راجع به عبرت گرفتن از اشتباهاتم ،‏‎ ‎‏ باید بگم که این قسمت رو خوب توضیح ندادم . چون اگه عبرت می گرفتم ، اینهمه سختی نمی کشیدم و به دسته های پایین تر سقوط نمی کردم .

منم اشتباهاتمو بارها و بارها تکرار کردم . گاهی برام پیش می اومد که تصمیم می گرفتم یکی از نقطه ضعفامو برطرف کنم ، اون موقع اونقدر از تصمیم خودم مطمئن میشدم و اونقدر انرژی پیدا می کردم که حس می کردم خیلی راحت ، این نقطه ضعف رو برطرف می کنم . ولی بعد از چند روز ، به سادگی ، اون اشتباه تکرار میشد . جوری که خودمم باورم نمیشد چطوری این اتفاق افتاده .

وقتی دنبال دلیلش گشتم ، دیدم که من اونو دست کم میگرفتم و همین باعث شده دوباره تکرار بشه .

برای منم بارها پیش اومده که راه برگشتی واسه خودم نبینم ; ولی جمله هایی مثل " ناامیدی از رحمت خدا ، بزرگترین گناه است " تأثیر خیلی زیادی داشت تا دوباره تلاش کنم .

بطور خلاصه منظورم این بود که وقتی یه اشتباهی رو خیلی مرتکب میشدم و تکرارش می کردم ، نسبت به تکرار اون اشتباه ، حس بدی داشتم . ولی وقتی بعد از تلاش زیاد ، از پس اون اشتباه برمی اومدم ، از اون موقع ، دیگه به اون شکست هایی که خورده بودم ، حس خوبی پیدا می کردم و به هر کدوم از اون شکست ها به چشم بخشی از مسیر پیروزی نگاه می کردم .

من نظر شما رو توی پست " دخترا پول پرست نیستند " خوندم . حرفاتون خیلی قشنگ بود و نشون دهنده درک بالای شماست .

ولی یه قسمت از حرفاتون توجه منو خیلی به خودش جلب کرد . اونم این بود که گفته بودید باید زندگی مشترک رو باهم بسازیم و همه چیو باهم به دست بیاریم . چون اینطوری دلنشین تره ( مهم نیست که چطوری و چه مدلی ) . اینجوری دیگه با یه دعوا حرف از طلاق نمی زنیم . چون برای ساختن اون زندگی زجر زیادی کشیدیم و قدرشو می دونیم .

شما می تونید از همین عقیده زیباتون ، در مورد نماز خوندن خودتون استفاده کنید. به این فکر کنید که اگه با وجود تنبلی ، بی حوصلگی ، لذت نبردن ، دقت نکردن ، خواب آلودگی ، سریع خوندن و ... بازم نمازتونو می خونید ، نشون میده که همه مشکلاتو به جون می خرید ولی نمازتونو ترک نمی کنید و این برای خدا خیییییلی با ارزشه و اگه شما این زجرها و سختیا رو تحمل کنید ، بالاخره یه روزی می رسه که از نماز خوندنتون لذت می برید و اون موقع به شیرینی این سختی ها پی می برید و قدر اون حالتونو بیشتر می دونید .

خوشحالم که حال تون بهتر شده و امیدوارم که تک تک لحظات زندگی تون ، بهتر از لحظه ها و ثانیه های قبلی باشه .

سلام عزیزم. چشم من گفتم که دیگه چیزی توی این پست نمی نویسم اما حتما میام و حرف های شما و آقای اسماعیل رو میخونم چون برام جالبه و چیزای جدید یاد میگیرم! 
ببین من از خودم مثال میزنم : من توی نماز و کلا کارهای عبادی دوتا مشکل دارم: 
1. خیلی تنبلم و کلاً باید همیشه یه اهرم فشار وجود داشته باشه که مجبورم کنه:  مثلاً من تا سال دوم دبیرستان نماز نمیخوندم و 6 سال نماز قضا دارم! و تا الان هم بارها و بارها نیت کرده بودم که بخونمشون و موفق نمیشدم ولی همون پست پله پله تا ملاقات با خدا یه جورایی هم بهم انگیزه داد و از طرفی هم اهرم فشاری بود برای اینکه کم نیارم! 
حافظ میگه:  خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود  گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود! این بیت درمورد نماز خوندنای من واقعاً صادق بود! من کسی هستم که با همه وجودم خدا رو میپرستم و باورش دارم و تحت هیچ شرایطی حاضر نیستم نمازمو ترک کنم اما واقعاً نمیتونستم نماز قضاهامو بخونم! بشدت تنبلیم میشد! و این پست برام عالی بود! 

راستی یه چیز دیگه: 
توی قرآن گفته شده که :  عزم در امور الهی نشانه عزم ثابت در امور عالم است
وقتی شما تلاش میکنی که توی نماز به حضور قلب برسی خودبخود باعث میشه که توی درس خوندن و کارهای دیگه هم تمرکزت بالا بره..  

خانوم سکوت :

سلام
ممنونم

اول با سوالایی که پرسیدی شروع می کنم .

در مورد سوال اول ، همونطور که میدونید ، خدا ، بنده هاشو به عفت ، پاکدامنی و مراقبت از چشماشون سفارش کرده . حالا اگه به شما اجازه بده که بدون حجاب ، نماز بخونید ; این شبهه براتون پیش نمیاد که چرا وقتی خدا ما رو به این چیزا سفارش کرده ، این اجازه رو داده که بدون حجاب ، نماز بخونیم ؟
و وقتی نتونید به این شبهه جواب مناسبی بدید ، شبهه بعدی از راه می رسه و ممکنه این فکر به ذهنتون برسه که خدا با بنده هاش رو راست نیست .
و بعدش این سوال به ذهنتون میاد که آیا چنین خدایی ، شایسته عبادته ؟
اگه جوابتون به این سوال منفی باشه ، همه چی زیر سوال میره و شما به همه اعتقاداتتون ، پشت پا می زنید .‏

یکی دیگه از دلایلش اینه که شما رو از فخرفروشی منع کنه ( منظورم شخص شما نیستا . اینو کلی میگم ) . مثلا اگه یه دختری موهای قشنگی داشته باشه و یکی دیگه ، شکل موهاش از نظر خودش ، شکل جالبی نداشته باشه ; ممکنه با یه مقایسه ساده ، اعتماد به نفسشو از دست بده و فکر کنه که خدا به اون دختری که موهای قشنگی داره ، توجه بیشتری می کنه و بیشتر هواشو داره .
در حالی که خدا به آدما بر اساس تقوا و نیت هایی که دارن ، امتیاز میده .
پس خدا با این پوششی که برای دخترا قرار داده ، بهشون میگه که مهم نیست که موهاتون باز باشه یا دم اسبی باشه یا دم نهنگی باشه یا ... ; مهم اینه که این نمازی که می خونید ، تا چه اندازه از باورهاتون سرچشمه می گیره و چه هدفی رو از نماز خوندن ، دنبال می کنید .

یکی دیگه از دلایلش ، اینه که رعایت این پوشش ، خیلی راحته و این می تونه شما رو ترغیب کنه که باطن خودتون و رفتارهای خودتونو شبیه پوششتون بکنید و در جهت کامل شدنتون از نظر صفات و ویژگی های اخلاقی قدم بردارید .

دلیل دیگش اینه که خدا با این کار ، میخواد که وقتی شما مشغول عبادت هستی ; پشت خطی نداشته باشی تا راحت تر بتونی نمازتو بخونی .
همونطور که میدونی ، اگه شما با تلفن با یه نفر حرف بزنی و پشت خطی داشته باشی ، سعی می کنی حرفاتو باهاش زودتر تموم کنی ; چون دیگه اون تمرکز لازمو نداری که باهاش حرف بزنی .
فرض کن که شما بدون حجاب ، شروع کردی به خوندن نماز ظهر . وقتی در حال خوندن رکعت اول هستی ، پدرت با دوستش در حال وارد شدن به خونه باشه و دوستش یکی دو باری " یاالله " بگه و وارد بشه . اینجا عکس العمل شما چیه ؟
آیا بازم ‎می تونید با آرامش ، نماز بخونید یا اینکه سریع ، قطعش می کنی و با سرعت نور ، به اتاقت فرار می کنی تا اونجا پناهنده بشی ؟

در مورد سوال دوم ، اون سلامی که ما آخر نماز میدیم ، خطاب به خدا نیست ; چون خدا همه جا حضور داره و سلام کردن ما بهش توجیه عقلانی نداره .‏‎ ‎
وقتی ما مشغول خوندن نماز هستیم ، دقیقا مثل کسی هستیم که توی هواپیماست . حالا اگه اون فرد به مقصد برسه و بخواد فرود بیاد ، باید ارتفاع پرواز رو به تدریج ، کم کنه تا فرود موفقی داشته باشه . سلام نماز ، مثل کم شدن ارتفاع پرواز ما هست که آروم آروم انجام میشه تا ما آماده ی ارتباط با بنده های خدا باشیم و دستورات نماز رو ( مثل صراط مستقیم ) توی رفتارمون لحاظ کنیم .

یعنی ما در نماز ، اول ، حرفامونو با خدا می زنیم . فرود ما با سلام کردن به پیامبر (ص) شروع میشه ; با سلام کردن به بنده های صالح خدا ، فرود ما ادامه پیدا می کنه و با سلام کردن به همه ، تموم میشه .

خیلی خوبه که تصمیم گرفتی همچین دفتری داشته باشی . من مطمئنم که به خاطر احساساتی بودن دخترا نسبت به پسرا ، این دفتر تأثیر زیادی رو شما میذاره و یکی از قشنگ ترین داشته های شما خواهد بود . اگه دوس داشتی ، این جمله رو هم بنویس :
‏" گاه ، رسیدن به هدف ، چنان چراغ دلت را روشن می کند که نه تاریکی می بینی نه زخم تیغ شاخه ها را ... نگذار تاریکی مسیر و سختی راه ، سوسوی چراغ امیدت را خاموش کند . "

در مورد اون جمله ی ناامیدی از رحمت ... بستگی به این داره که این جمله چه موقع به ذهنتون بیاد . اگه برای شروع مجدد ، هیچ بهونه ای نداشته باشی ; این جمله می تونه یه انگیزه خیلی بزرگ باشه . ولی اگه من دنبال راهی باشم که بازم اشتباهمو انجام بدم ، همین جمله می تونه منو فریب بده و نابودم کنه .

حرفایی که در مورد نماز میگم ، بر اساس تجربه ها و اطلاعات محدودی بود که کسب کرده بودم . چون نماز ، اونقدر ویژگی های قشنگی داره که برای من و خیلیای دیگه ، مجهول و ناشناخته هست . ولی همین مجهول بودن اون قشنگی ها ، می تونه بهمون کمک کنه تا به نماز خوندنمون ادامه بدیم و خودمونو پیدا کنیم تا راهمونو گم نکنیم .

‏_ . _ . _
‏_ . _ . _

یکتا خانوم :

سلام . از حسن نظرتون تشکر می کنم و خیلی ممنون که توی این پست همراهمون هستید و نظرات ارزشمندتونو با ما به اشتراک میذارید .

خانم سکوت :

سلام

در تکمیل پاسخ به سوال دوم تون ، اینم بگم که سلام در بین عربها به معنی خداحافظی کردن هم هست .
‎ ‎اگه به حرف زدن تلفنی با اقوام و فامیل ، دقت کنید ; متوجه میشید که اکثرا وقتی میخوایم خداحافظی کنیم ، میگیم که به خانواده سلام برسونید یا به فلان شخص هم سلام برسونید . یعنی تا موقع قطع شدن تلفن ، نمی تونیم حرفای کسی که پشت تلفن هست رو نشنیده بگیریم . ولی کم کم با چیزایی مثل سلام رسوندن ، حرفامونو تموم می کنیم و بعدش به راحتی با آدمای اطرافمون ( مثل پدر ، مادر و ... ) شروع به حرف زدن می کنیم .‏
یا اگه به همون مثال هواپیما دقت کنید ، می بینید که جدا شدن از آسمون و نزدیک شدن به زمین ، به معنی خداحافظی از آسمون ( که در نماز ، منظور از آسمان ، خدا هست ) و سلام کردن به زمین هست ( و با تموم شدن نماز با سلام ، امکان ارتباط با بنده هاش برامون فراهمه )

در مورد نماز ، فعلا چیز خاصی به ذهنم نمی رسه و احساس می کنم که تخلیه اطلاعاتی شدم :) ولی اگه سوالی داشتید یا نکته خاصی به نظرم برسه ، حتما اینجا میگم .

اما یه قاعده کلی که
وجود داره ، اینه که هر کسی با توجه به شرایطی که داره ، می تونه متناسب با اون ، از نماز خوندن کمک بگیره تا در کنار رشد معنوی خودش ، عیب و نقص های خودشو برطرف کنه .

مثلا کسی که زیاد بد قولی می کنه ، می تونه با خوندن نماز اول وقت ، تمرین کنه تا با کمک نماز ، این ایراد خودشو کم کم رفع کنه .

یا کسی که زود عصبانی میشه ، می تونه نماز خودشو آروم و شمرده بخونه تا اینطوری بتونه به مرور زمان ، روی اعصاب خودش مسلط باشه و راحت تر بتونه خودشو کنترل کنه .

در مورد اون جمله هم ، وقتی میخوای با استفاده از اون جمله ، اشتباه خودتونو تکرار کنید ; به این فکر کنید که شاید دیگه هیچوقت فرصت جبرانی نداشته باشید . همین طرز فکر ، می تونه نقش یه عامل بازدارنده رو براتون ایفا کنه و مانع تکرار اشتباه بشه . ( البته امیدوارم خدا بهتون عمر طولانی و با عزتی بده . ولی منظورم اینه که با این کار ، می تونید تمرین کنید تا اون اشتباه رو دوباره انجام ندید )

ببخشید من هی یادم میره جواب سلام شما رو بدم! سلام از ماست عزیزم

خانوم سکوت :

سلام

برای جواب به این سوال تون ، من سعی می کنم ، اول به اثر کوچیک شمردن گناه ، اشاره کنم که آدما رو به بن بست میرسونه و بعدش در مورد اثر بزرگ شمردن کارهای خوب ، توضیح بدم تا با کنار هم قرار دادن اونا به نتیجه برسید .

یه روز توی بیابون ، پیامبر (ص) به یاران خودش میگه که برید و مقداری هیزم جمع کنید تا باهاش آتیش روشن کنیم و غذا درست کنیم .

اونا به دور و بر خودشون نگاه می کنن و بهش میگن که آخه توی این بیابون ، هیزمی پیدا نمیشه .

پیامبر (ص) بهشون میگه که برید و تلاش خودتونو بکنید و هر چقدر که تونستید بیارید .

اونا هم میرن و بعد از یه مدت کمی که تلاش می کنن ، کلی هیزم جمع میشه و روی هم انباشته میشه .

پیامبر (ص) بهشون میگه که گناهان کوچیکی که آدما مرتکب میشن ، همینطوری هستن ; اولش به نظر نمیان ; ولی وقتی دنبالش گرفته میشه ، اون گناهای کوچیک ، جمع میشن و به انبوهی از گناه تبدیل میشن .

یه جمله ای هم از حضرت علی (ع) هست که میگه : " بزرگترین گناهان ، اونایی هستن که صاحبش اونا رو کوچیک می شمره "

می تونیم از همین جمله استفاده کنیم و به این نتیجه برسیم که " کوچکترین کارهای خوب ، اونایی هستن که صاحبش اونا رو بزرگ به حساب میاره "

برای درک این جمله باید به این دقت کنیم که " حساب خدا ، حد نصاب مخصوص خودشو داره "

ممکنه شما وسط خیابون ، یه گنجشک زخمی ببینید و اونو چند متر اونطرف تر ( دور از رفت و آمد ماشین ها ) بذارید و احساس کنید که کار خاصی نکردید ،
ولی همین کار به ظاهر کوچیک ، می تونه باعث بشه که هم ، همه گناهاتون بخشیده بشه و هم ، پاداش زیادی نصیب تون بشه .
چون اگه شما این کارو نمی کردید ، ممکن بود که اون گنجشک ، حواس یه پسر بچه ای رو پرت کنه که میخواد از خیابون رد بشه‎ ‎و این حواس پرتی منجر به این بشه که یه ماشینی اون پسر رو زیر بگیره و اون پسر ، جونشو از دست بده .

عکس این قضیه ، همون چیزی هست که الان مشکل شماست . یعنی شما با چند بار نماز خوندن ، احساس غرور بهتون دست میده .

ولی اینجا مغرور بودن شما ، مثل یه شمشیر دو لبه هست که هم می تونه بهتون ثابت کنه ، که اگه بخوای یه کاری رو انجام بدی ( مثل نماز خوندن ) ; حتما می تونی موفق بشی و هم می تونه باعث بشه که شما نسبت به تکرار اشتباهات خودتون ، حساسیت زیادی نشون ندید و همین باعث میشه که شما دیر یا زود ، نماز خوندنو ترک کنید و با کنار رفتن پرده غرورتون ، کوهی از گناه رو پیش روی خودتون ببینید .

پس برای اینکه به این دام شیطان نیفتید ، موقع غرور ناشی از نماز خوندن ، به این فکر کنید که این غرور ، هر لحظه می تونه شما رو نسبت به خطاهایی که ممکنه انجام بدید ، بی تفاوت کنه و این بی تفاوتی ، می تونه مانع از این بشه که شما نسبت به عواقب کارهای خودتون فکر کنید و فکر نکردن به عاقبت کار ، می تونه منجر به سقوط شما بشه .

به این فکر کنید که غرور می تونه شما رو از انجام دادن کارهای خوب ، سیر کنه و مانع ادامه مسیر پیشرفت تون بشه .
حتی می تونه باعث بشه که شما گناهان بزرگتر رو راحت تر انجام بدید .

مثلا کسی خوشش نمیاد که سرزنش بشه . ولی اگه یکی در یه زمینه ای مغرور باشه ، کم کم ، خودشو بالاتر از دیگران می بینه و آروم آروم اینو در رفتارهای خودشم نشون میده و همین باعث میشه که اگه اشتباه یکی دیگه رو ببینه ، به راحتی اونو سرزنش و قضاوت بکنه .

خانوم سکوت :

سلام
فتح ابدی کوه دنا توسط ۶۶ نفر از هموطنامونو به همه خانواده برتریا تسلیت میگم .

برای اینکه بتونید به این چیزا عمل کنید و نتیجه بگیرید ، باید به خودتون زمان بدید و سعی کنید اینا رو تمرین کنید تا کم کم این تمرینا تبدیل به بخشی از شخصیت و اعتقادات شما بشن .

حتما می دونید که اگه یه دکتر ، نسخه ای رو برای بیمار خودش بنویسه ; اون بیمار ، در درجه اول ، باید اون داروها رو بگیره و بعدش طبق دستورالعمل ، از اون داروها استفاده کنه تا دوره درمانش تکمیل بشه و حالش خوب بشه .

ما آدما هم ، اینطوری هستیم و نمیشه با چند تا حرف ، بلافاصله نقطه ضعف خودمونو برطرف کنیم ( چون امکان چنین چیزی وجود نداره ) . پس به خودتون زمان بدید و سعی کنید این حرفا رو ، از فیلتر افکارتون عبور بدید تا وارد رفتار شما شده و به بخشی از شخصیت تون تبدیل بشن .

من بعضی وقتا که احساس می کردم کار بزرگی کردم ، بلافاصله به این فکر می کردم که شاید این کار فقط بتونه بخش کمی از گناهامو جبران کنه و این روش اکثرا برام جواب داده و بعد از مدت کمی ( بعضی وقتا بعد از چند ساعت و بعضی وقتا بعد از یکی دو روز ) ، اون کار خوب رو فراموش می کردم .

در مورد غیبت ، به اون حرفایی غیبت گفته میشه که غیبت شونده ، اون عیب و ایرادی که گفته میشه رو ، داره و اگه بدونه که یه نفر ، اون عیب رو ، پیش یک یا چند نفر دیگه ، آشکار کرده ، از شنیدنش ناراحت میشه .

مثلا اگه یکی از ایرادهای دوست تون این باشه که بعضی وقتا دروغ میگه و شما همین خصلتشو به یه نفر دیگه بگی ، این اسمش غیبته و اگه دوست تون این عیب رو نداشته باشه و شما به یکی دیگه بگید که اون دروغ میگه ، این اسمش تهمته .

دلیل اینکه غیبت رو با گوشت برادر مرده مقایسه می کنن ، اینه که وقتی از گوشت مرده ، کنده میشه ; گوشت دیگه ای نمی تونه جایگزین اون بشه .
ممکنه بگید که پس نقش برادر ، این وسط چیه ؟
حتما می دونی که کسی دوس نداره آبروی اعضای خونوادش ، پیش کس دیگه ای بره . از طرف دیگه ، وقتی ما غیبت می کنیم ; آبروی غیبت شونده رو می بریم . پس منظور از برادر ، همون آبرویی هست که با غیبت برده میشه و وقتی ما عیب یکی رو ، یه جا دیگه آشکار می کنیم ; دیگه نمی تونیم اون عیب رو بپوشونیم و آبروشو برگردونیم .

من به دلیل کم حرف بودنم ( البته توی نوشتن ، می تونم زیاد بنویسم ; ولی توی حرف زدن ، زیاد حرف نمی زنم ) و اینکه همیشه سعی می کنم قبل از حرف زدنم ، حداقل یه ذره فکر کنم ( جوری که طرف مقابل ، متوجه این مکث نشه ) ، اهل غیبت کردن نبودم و خیلی کم پیش میومد که این کارو کنم ( که اونم سهوی بود و به خاطر این بود که روی حرفم فکر نمی کردم . ولی بعدش بلافاصله پشیمون میشدم و سعی میکردم بیشتر رو حرفام دقت کنم . جوری که الان یادم نمیاد آخرین باری که غیبت کردم کی بود ) .
حتی بعضی وقتا که میخواستم در مورد یه موضوعی حرف بزنم ، قبلش خودم به این فکر می کردم که اگه فلان جواب رو بده ، من باید چه جوابی بدم . یا توی ذهنم اون موضوع رو باز می کردم تا بتونم از جنبه های مختلف بررسیش کنم و همینا باعث میشد که اشتباهاتم به حداقل برسه .

وقتی هم پیش من از یکی دیگه غیبت کنن ، دنباله حرفشو نمی گیرم و سعی می کنم بحثو عوض کنم .
یه جایی خونده بودم که اونی که غیبت می کنه ، شخصیت خودشو تخریب می کنه و خودشو یه فرد غیر قابل اعتماد نشون میده . اون موقع درک درستی از این جمله نداشتم . ولی یه روز وقتی دیدم یه نفر پیش من ، از یکی دیگه غیبت می کنه ، به این فکر کردم که اونی که پیش من ، از اون می کنه ، حتما می تونه پیش اون ، غیبت منو بکنه . اونجا بود که فهمیدم همچین فردی ، نمی تونه قابل اعتماد باشه و سعی می کردم اونقدر باهاش صمیمی نباشم که همه حرفای دلمو بهش بزنم .

حتی گفته میشه که وقتی یکی غیبت می کنه ، عبادتهاش به حساب اون شخص میره و اگه کار خوبی نداشته باشه ، گناهان اون شخص ، به حساب غیبت کننده منتقل میشه .

این نکته رو هم اضافه کنم که وقتی ما غیبت می کنیم ، قبح اون کار بد رو از بین می بریم و زمینه گناه کردن رو برای بقیه فراهم می کنیم .
خواهش می کنم .
سالم و پر انرژی باشید

خانوم سکوت :

سلام
در کنار اینکه سعی می کنید فکر کردن قبل از حرف زدن رو تمرین کنید ، به فکر حرفا و بحثهای جدیدی باشید که اونا رو جایگزین غیبت کردن بکنید . چون اگه با دوستاتون حرف زیادی برای گفتن نداشته باشید ، مجبورید دوباره به غیبت کردن ، رو بیارید .

اوایلش ممکنه براتون سخت باشه که به حرفایی که می زنید ، فکر کنید ; ولی رفته رفته ذهن شما طوری عمل می کنه که دیگه نیازی نخواهد بود که خیلی روی حرفاتون زوم کنید و به این فکر کنید که چی بگم یا چی نگم .

اختیار دارید . من در اون حدی نیستم که شما احساس کنید معلمتونم . باعث افتخارمه که با دختر فهمیده و باهوشی مثل شما همکلام هستم .

سلام عزیزم. والا من خودمو در این حدا نمیبینم که بخام چیزی به شما یاد بدم! شما لطف دارید .. 

سلام 

خانوم سکوت :

سلام
فعلا چیزی که خیلی مهمه ، اینه که شروع کردین به رفع این ایرادتون . و این خودش اصلی ترین و سخت ترین قدمی هست که شما موفق شدید از پسش بر بیاید .
چون تا زمانی که یه کاری رو شروع نکردیم ، نمی تونیم امیدی به پایانش داشته باشیم .

ولی از حالا به بعد ، فقط باید روی پیشرفت هایی که دارید ، متمرکز بشید تا نیمه کاره رهاش نکنید . این پیشرفتا ممکنه خیییلی کم باشه یا خیلییی زیاد . بعضی وقتا هم ممکنه هیچ پیشرفتی مشاهده نکنید که اینجا باید بلافاصله به تلاش دوباره فکر کنید و به این موضوع ، به چشم یه پیشرفت نگاه کنید تا نسبت به رفع این مشکلتون دلسرد یا بی تفاوت نشید .

خانوم سکوت :

همه چی به ذهن خودتون بستگی داره . فقط کافیه که از این به بعد ، نیمه پر لیوان رو ، هایلایت کنید و ببینید . اونوقته که هم از تلاش خودتون لذت می برید ، هم هیچ شکستی نمی تونه متوقف تون کنه و هم بالاخره موفق میشید به اهداف تعیین شدتون برسید .
این یکی از چیزایی بود که من برای رسیدن بهش ، بیش از ۱۰ سال گذروندم . ولی شما این شانس رو دارید که چند سال زودتر از من ، از این روش استفاده کنید .

اگه الان یا بعدا بازم سوالی داشتید یا نیاز به راهنمایی داشتید ، بگید تا در حد وسع خودم نظرمو بگم .

خانوم سکوت :

سلام
این چیزایی که گفتید ، قبلا واسه منم پیش اومده . یعنی وقتی نماز میخوندم ، دوس داشتم که همه کم و کاستی های خودمو به خاطر نمازی که میخونم ، درستش کنم ; بعضی وقتا هم که دچار شکست میشدم ، با خودم میگفتم که آخه این چه نمازیه که تو می خونی ; وقتی نمی تونی فلان ایرادتو باهاش رفع کنی ، این نماز به چه دردت میخوره ؟
البته یه وقتایی هم بود که نماز خوندنم ، بهم کمک میکرد تا بعضی ایراداتمو راحتتر برطرف کنم و اینجور وقتا حس خوبی به نماز پیدا می کردم .

خلاصه ، منم این فراز و نشیب هایی که شما تجربه می کنید ، رو به یه شکل دیگه تجربه کردم و خیلی خوب متوجه حرفاتون میشم و می دونم که حرفاتون ، نه بچگونه هست و نه مسخره . بلکه قسمتی از یه مسیر طولانی هست که دیر یا زود برای هر کسی اتفاق می افته .

در بحث حجاب ، من حرف شما رو تأیید می کنم و اعتقاد منم اینه که اگه قراره یه دختری ، حجابشو رعایت کنه; بهتره که از راه مطالعه ، شناخت و ایمان به این نتیجه برسه تا حجاب به بخشی از وجودش تبدیل بشه ; نه صرفا قسمتی از ظاهرش .

حتی با وجود اینکه توی همین وبلاگ ، پست های زیادی در مورد حجاب گذاشته میشه ; خیلی هاشون حس بدی رو به آدم منتقل می کنه و بیشتر از اینکه جذب کننده باشن ، دفع کننده هستن ; مثلا این اواخر ، فقط دو تا پست خوب در مورد حجاب بود که یکیش پست " سلام بر ابراهیم " بود و یکی دیگش ، پست " دوست من نترس و تغییر کن " بود .

من معتقدم که وقتی که میشه از راه های خوب ، حجاب تبلیغ بشه ; نباید با رفتارهای ناشیانه ، دخترا رو از حجاب زده کنیم . تا وقتی بهشت و زیبایی های بهشت هست ، نباید برای تبلیغ حجاب ، از جهنم و عذاب الهی استفاده کرد . تا وقتی عشق هست ، نباید از جبر حرف زد . تا وقتی تشویق هست ، نباید از تنبیه استفاده بشه . تا وقتی ...

پیشنهاد می کنم توی دلتون اینطوری با خدا قرار بذارید که بهش بگید " خدایا من از امسال ، شروع به خوندن نمازم کردم و میخوام بعد از کنکور ، درباره حجاب ، تحقیق و مطالعه کنم تا اگه به نتیجه رسیدم ، حجابمو هم درست کنم . "

این روش بهتون کمک می کنه که نه تنها از الان ، احساس نکنید که شکست خوردید ; بلکه احساس رضایت داشته باشید از اینکه دوباره شروع به نماز خوندن کردید و با خدا ارتباط برقرار کردید و نسبت به آینده هم ، با خوش بینی و امیدواری نگاه می کنید و از این سردرگمی رها میشید .
ولی اگه اینطوری هم اذیت میشید ، می تونید همه چی رو به بعد از کنکور موکول کنید تا با آسودگی بیشتر و درگیری ذهنی کمتر ، عمل بکنید .

همونطور که قبلا هم گفتم ، من قصد تغییر شما رو ندارم و نداشتم . و فقط دوست داشتم که در صورت رضایت خودتون ، باهاتون در مورد چیزایی که مد نظرتونه ، حرف بزنم و انتخاب رو به عهده خودتون بذارم . البته منکر این نمیشم که از کوچک ترین تغییرات تون هم خوشحال میشم ، ولی اصلی ترین هدفم این بود که حرفایی که توی این پست رد و بدل میشه ، براتون یه خاطره خوب باشه تا اگه یه روزی خواستید تغییرات مثبتی توی خودتون ایجاد کنید ، فقط خاطره های بد از ذهنتون عبور نکنه . پس خواهشا اینطوری نگید که " من لایق نبودم " ; چون تا همین الانشم با وجود کنکورتون ، تلاش زیادی کردید و لایق بهترین ها هستید .

یه چیز دیگه اینکه ، اگه حرف زدن توی این پست ، باعث کم شدن تمرکزتون توی درس خوندن میشه ، می تونیم ادامه ندیم . چون هر چقدر که به کنکور نزدیک میشید ، باید با تمرکز بیشتری درس بخونید تا توی کنکور ، نتیجه مناسبی بگیرید .

امیدوارم توی کنکور چند ماهه دیگه و همه کنکورهای زندگی تون ، بهترین عملکرد رو داشته باشید و به تموم آرزوهای قشنگ تون برسید .

سلام. ممنون . روز شما هم بخیر

اینکه مجبور به انجامش میشید ، می تونه به خاطر شرایط جدیدی باشه که براتون به وجود اومده . چون مثلا وقتی نماز می خونید و یه سری توقعاتی از خدا دارید ، این به صورت ناخودآگاه روی سایر شرایط شما هم تأثیر میذاره و بطور اتوماتیک ، انتظارات شما از خودتون بالا میره .

چیزی که اینجا از اهمیت زیادی برخورداره ، اینه که بتونید با انتظارات خودتون ، به شکل منطقی برخورد کنید تا این انتظارها نتونن به مانعی برای شما تبدیل بشن .
مثلا در مورد حجاب ، اگه حساسیت های شما باعث اذیت شدنتون بشه ، می تونه شما رو مجبور کنه تا نماز رو کنار بذارید و به حالت قبلی برگردید . ولی با تصمیم درستی که گرفتید ، از این حساسیت ها کم میشه و شما بعدا با مطالعه و شناختی که به دست میارید ، این فرصت رو دارید تا این اجبار رو به اختیار و علاقه قلبی ، تغییر بدید .

اینکه دلتون نمیاد نماز رو رها کنید ، یه نشونه مثبتی برای شماست و خودتون میتونید با یه مقایسه ساده ، به پیشرفت زیادتون پی ببرید و متوجه اراده قویتون و پایداریتون توی تصمیمی که گرفتید ، بشید .

در مورد این صفحه ، خودم پیش دستی کردم تا هم درباره تأثیر این صفحه روی تمرکزتون مطمئن بشم و هم به تبع اون ، تصمیم گیری رو به عهده خودتون بذارم .

اختیار دارید . شما مراحمید. من تا هر زمان که بخش ارسال نظر ، برام بالا بیاد تا بتونم جوابتونو بدم ، مشتاقانه در خدمت تون هستم .

اینکه فکر میکنید راهنمای خوبی ام ، نظر لطف شماست .

وظیفمه .
سربلند باشید

سلام . امیدوارم حال تون خوب باشه .
خوشحالم که نسبت به تصمیم خودتون اطمینان پیدا کردید .

در مورد بخشیدن دیگران ، من سعی می کنم طوری جواب بدم که پاسخ سوال شما و نحوه کنار اومدن خودم با این مسأله ، در یه قاب قرار بگیرن .

یه اشتباهی که اکثر ما آدما مرتکبش میشیم ، اینه که فکر می کنیم وقتی دیگرانو می بخشیم ، معنیش اینه که در مقابل اشتباه اونا کوتاه میایم . یا فکر می کنیم بخشیدن اونا به معنی اینه که خودمونو ضعیف حساب می کنیم و به اونا بخاطر اشتباهشون حق میدیم ; در حالی که اینطوری نیست . ( دلیلشو از لابلای حرفام متوجه میشید ) .

وقتی یکی در حقمون بدی می کنه ، مثل اینه که بخشی از وجود ما رو زخمی می کنه . این زخم ، ممکنه بصورت جراحت سطحی یا جراحت عمیق باشه یا مثل خنجری باشه که توی قلب ما وارد میشه .

اگه ما از اون آدما کینه به دل بگیریم ، معنیش اینه که ما هر روز ، جای اون زخمها رو دستکاری می کنیم و اجازه ترمیمشو نمیدیم . یا در مورد خنجر ، معنیش اینه که ما به اون خنجر فشار میاریم و آسیب دیدگی مون تشدید میشه .

ولی اگه اونا رو ببخشیم ، به این معنیه که ما به اون زخمها فرصت میدیم تا خوب بشن و خنجر کینه رو از دل خودمون بیرون میاریم .‏‎

هر کدوم از بدی هایی که به ما میشه ، در کنار ناراحتی هایی که برامون میاره ; درس های ارزشمندی هم بهمون میده و ما یاد می گیریم که دوباره در چنین شرایطی قرار نگیریم و این نوع از بدی ها رو در حق دیگران انجام ندیم . چون خودمون تلخی اونو چشیدیم و نمیتونیم اینو در حق یکی دیگه انجام بدیم .

چند وقت پیش یه مطلب جالبی خوندم که ذخیرش کردم و عین متنو اینجا می نویسم :

‏[ از حکیمی پرسیدند چرا از کسی که اذیتت می کند انتقام نمی گیری ؟
با خنده جواب داد :
آیا حکیمانه است که سگی را که گازت گرفته ، گاز بگیری.
میان پرواز تا پرتاب تفاوت از زمین تا آسمان است .
پرواز که کنی ، آنجا می رسی که خودت می خواهی .
پرتابت که کنند ، آنجا می روی که آنان می خواهند .
پس پرواز را بیاموز ...
پرنده ای که "پرواز" را بلد نیست ، به "قفس" می گوید " تقدیر " ]

گفتید اصلا چرا باید آدما رو ببخشیم وقتی بهمون بدی کردن ؟
دیگران را ببخش ; نه به خاطر اینکه آنها سزاوار بخشش اند ; بلکه به خاطر اینکه تو لایق آرامشی .

سلام . ممنون

دلیل اینکه با بخشیدن بعضیا آروم نمیشید ، اینه که از یه طرف حس می کنید با بخشیدن اونا ، بهشون حق میدید که اشتباه کنن و از طرف دیگه ، اون پشیمونی رو در اونا احساس نمی کنید و می بینید که اونا به رفتار ریاکارانه خودشون ادامه میدن .
یا حس می کنید که اگه اونا رو ببخشید ، اشتباه اونا از دفتر حساب خدا پاک میشه .

در حالی که اینطوری نیست و اون شخص ، برای جبران اشتباهش باید از کارش پشیمون بشه و در صدد جبرانش باشه و از شما حلالیت بخواد و کارشو تکرار نکنه و با انجام کارای خوب ، اینو ثابت کنه .

پس می بینید که بخشیدن شما به تنهایی برای اون شخص ، کارساز نیست ; چون نه شما اینو مستقیما بهش میگی که بخشیدیش و نه اون شخص ، به فکر جبران اشتباهشه . پس تنها فایده بخشیدن شما اینه که اجازه نمیدید بذر کینه توی دلتون جوانه بزنه و رشد کنه و خدا هم راحتتر از اشتباهات و خطاهای شما چشم پوشی می کنه .

این طبیعیه که وقتی یکی رو می بخشید ، بازم ته دل تون ، احساس عدم رضایت می کنید . چون اون شخص ، کار بدی انجام داده و این توی ذهن شما ثبت شده و حتی اگه سالی یه بار ، خاطره اشتباه اون براتون زنده بشه ; نسبت بهش حس بدی پیدا می کنید . چون ما بدیها رو دوست نداریم و طبیعتا نمی تونیم مجریان کار بد رو هم دوس داشته باشیم ( مگر اینکه خودشون متوجه اشتباهشون بشن و جبران کنن ) .

در مورد اینکه به نظرتون ، لذت انتقام بیشتر از لذت بخشش هست ; نکته ای که وجود داره اینه که میزان لذت انتقام رو ما خودمون تعیین می کنیم ولی میزان لذت بخشش رو ، خدا تعیین می کنه . اگه ما از یکی انتقام بگیریم ، اولش لذت زیادی رو تجربه می کنیم و دلمون خنک میشه ; ولی بعدش به تدریج ، از میزان لذتمون کم میشه ; تا جایی که دیگه احساس لذت نمی کنیم ( دقیقا مثل اینه که از بالای قله ی کوهی با ارتفاع محدود ، شروع به حرکت کنی و به دامنه کوه برسی )
ولی اگه اونو ببخشیم ، ممکنه اولش از کارمون لذت نبریم ولی به مرور زمان ، لذت های حاصل از بخشش برامون آشکار میشه و تا جایی ادامه پیدا می کنه که خدا تعیین کرده ( اینم مثل اینه که از دامنه کوهی با ارتفاع نامحدود شروع به حرکت کنی و به نقطه ای برسی که خدا تعیین کرده )

در مورد اون پست ، اگه کامنت دختر بیست و چند ساله رو بخونید و اینو کنار پست و کامنت سوال کننده قرار بدید ; به تأثیر بخشش بر زندگی فرد بخشنده پی می برید . اونی که می بخشه ، راحتتر می تونه با آینده و زندگی عادیش کنار بیاد . ولی اونی که نمی بخشه ، اون کابوس رو با خودش حمل می کنه و نمی تونه با این کابوس کنار بیاد .

حرف من این نیست که بعضیا هر کاری دلشون بخواد ، انجام بدن و ما اونا رو ببخشیم ; منظورم اینه که اگه توی دل خودمون ، اونا رو ببخشیم ; اجازه نمیدیم که بذر کینه توی دلمون جوانه بزنه و رشد کنه . ( یعنی بهتره ما اونا رو به خاطر زندگی خودمون ببخشیم )

چون اگه ریشه کینه رو قطع نکنیم ، ریشه مهربونی و خوش قلبی خودمون قطع میشه و نمی تونیم به آدمای اطرافمون ، اونطور که دلمون میخواد محبت کنیم و باهاشون خوب باشیم .‏‎

در مورد اون حکایت ، هر کدوم از ماها حکیم زندگی خودمونیم و باید بهترین تصمیم ها رو بگیریم تا عملکرد قابل قبولی داشته باشیم . بطور مثال ، اون شخص ، مادر زادی حکیم نبوده و با عبرت گرفتن از اشتباهات خودش و دیگران ، به این جایگاه رسیده . شاید ما نتونیم حکیم باشیم ; ولی می تونیم که عبرت بگیریم . اینطور نیست ؟

شاد و تندرست باشید

سلام . روز به شب رسیده ی شما هم بخیر

کار خوبی کردید که قبل از جواب دادن ، فکر کردید ; چون اگه از روی تعصب ، جواب میدادید ; وقت تون دو برابر تلف میشد . مثلا اگه ده دقیقه برای جواب دادن میذاشتید ، بیست دقیقه رو از دست میدادید ; چون همزمان ده دقیقه از وقتتونو صرف چیزی میکردید که فایده ای نداره و ده دقیقه از زمانتونو برای یه کار مفید دیگه ( مثل درس خوندن ) از دست میدادید .

اینکه چه جوری باید اونا رو ببخشید ، بستگی به این داره که وقتایی که احساس میکردید اونا رو نمی بخشید ، چه فکری دربارشون میکردید . مثلا ممکنه یکی این فکرو داشته باشه که اگه اون آدما گیرش بیفته ، اونا رو تیکه تیکه می کنه ! یا یکی این فکرو بکنه که روز قیامت ، یقه اونا رو میگیره یا یکی منتظر باشه که اونا تاوان اشتباهشونو بدن و بدبخت بشن یا ...

ولی بطور کلی ، باید هر فکری که تا حالا در موردشون کرده بودی رو ، دور بندازی و اینطوری احساس کنی که هیچ مطالبه ای از اونا نداری و تصمیم گیری در مورد بخشیده شدن یا نشدن اونا رو به عهده خدا میذاری .

ولی گام اولش اینه که از طریق زبانی به خودمون تلقین کنیم که اونا رو بخشیدیم و اینطوری ذهن خودمونو آماده کنیم تا کینه و تنفر خودمونو نسبت به اونا کاهش بدیم . اینم مثل نماز خوندن ، سختی های خاص خودشو داره ; همونطور که ما اونجا نمی تونیم با حضور قلب کافی نماز بخونیم ، اینجا هم نمی تونیم کاملا اونا رو فراموش کنیم ; شاید بتونیم درد زخمهای اونا رو تسکین بدیم و آروم بشیم ، ولی نمیتونیم جای اون زخم ها رو از بین ببریم و مثل اولش بشیم . ولی خوبیش اینه که کینه رو از دل خودمون پاک می کنیم و اجازه نمیدیم که اون کینه ، نقش استخون لای زخم رو برامون بازی کنه .

خیلیا هستن که تموم عمرشونو با نپرسیدن همین سوالای به ظاهر ساده ، با کینه و بد دلی سپری میکنن و بیشتر از اینکه شاهد تقاص گرفتن ظالم باشن ; خودشونو بی جهت زجر میدن و عذاب میکشن . پس اینطوری فکر نکنید که نباید این سوالا رو بپرسید .

اگه نگرش خودتونو به زندگیتون عوض کنید ، به راحتی می تونید اونا رو ببخشید . مثلا به این فکر کنید که باید از هر فرصتی برای لذت بردن از زندگی و شاد بودن ، استفاده کنید. خطاهای اونا ارزش اینو نداره که من به پرورش کینه و نفرت مشغول بشم . یا به این فکر کنید که اگه اونا هدایت بشن و تنها گیرشون این باشه که من ببخشمشون ، فرصت خوبیه که از الان تمرین کنم تا بتونم با آمادگی کامل ببخشمشون ( اینجا بخشیدن شما باعث میشه که اونا از کارشون بیشتر شرمنده بشن و شما رو یه فرد باارزش و قابل احترام بدونن ) . ولی اگه جهنمی باشن و بخشیدن یا نبخشیدن من ، تأثیری روی اونا نداشته باشه ; میتونم از این فرصت ، در جهت رشد شخصیت خودم و رهایی قلبم از کینه و بددلی تلاش کنم .

در مورد دخترایی که وارد رابطه میشن ، حرفای زیادی میشه زد و نمیشه با یه دسته بندی کلی ، بگیم که اونا حماقت می کنن یا عبرت نمی گیرن یا ...

مثلا ممکنه دختری این روابط رو بد بدونه ولی به خودش مغرور بشه و اونایی رو سرزنش کنه که از دوستی با جنس مخالف ، پشیمونن ; اگه همین دختر ، بعدا با یکی دوست بشه و ضرر کنه ; این ضرر ، نتیجه اون سرزنش هست .

یا بعضی وقتا دخترا خودشونو توجیه می کنن که این رابطه ، جزء استثناهاست و با دوستی های دیگه فرق می کنه ; معمولا اینجور دخترا خودشونو عقل کل میدونن و فکر میکنن که برای هر شرایطی آماده هستن و امکان نداره که ضربه بخورن . کار اینا ترکیبی از حماقت و عبرت نگرفتنه .

بعضیا هم هستن که حرف دلشون و عملشون یکی نیست و ریاکاری میکنن ; یعنی ممکنه به اینجور روابط بگن " اه اه ، پیف پیف " ; ولی خودشون توی این روابط ، دارای مدرک دکترا از دانشگاه آکسفورد باشن .

اگه اینو بدونید که اگه پسری دنبال دوستی با جنس مخالف باشه ، حتما راهشو پیدا می کنه ; بیشتر حواستونو جمع می کنید . مثلا ممکنه دختری از دوستی با پسرا بدش بیاد ; ولی یه پسر با شناختی که از اون داره ، اولش اعتمادشو با حرفای خوب و رفتار خوب ، جلب کنه و اونو به خودش وابسته کنه و بعدش از در وابستگی ، وارد اتاق دوستی بشه . اینجا اون دختر ، زمانی متوجه میشه که دیگه دیر شده و خودشم به اون پسر وابسته شده و نمیتونه از این راه برگرده .

سلام . وقت بخیر

بله حق با شماست . ولی مهم اینه که تلاشتونو بکنید . چون اگه برای رسیدن به چیزی بجنگید ، امکان پیروز شدنتون وجود داره ; ولی اگه نجنگید ، شکست خوردنتون از همین الان قطعیه .

برای اینکه جزء اون دسته ها نباشید ، باید هیچوقت کسی رو به خاطر رفتار اشتباهش یا گناهش ، سرزنش نکنید . و اگه زمانی پسری بهتون پیشنهاد آشنایی برای ازدواج رو بده ، باید همه چیو از مسیر قانونی خودش انجام بدید تا بعدا با دردسر روبرو نشید . و علاوه بر این ، حواستونو جمع کنید تا هیچ پسری ، به بهونه ازدواج ، وارد رابطه دوستی با شما نشه ; چون اگه این اتفاق بیفته ، امکان وابستگی شما به اون و سوء استفاده اون از این وابستگی وجود داره .

همیشه زرنگ بودن یه دختر به این معنی نیست که اون حتما اسیر این رابطه ها نمیشه ; چون گاهی همین زرنگ بودن ، باعث میشه که اون دختر اینطوری فکر کنه که اگه وارد رابطه دوستی بشه ، گول نمیخوره و خودش از پس همه چی برمیاد ; ولی اتفاقات پیش بینی نشده ای براش میفته و اون دختر از جایی ضربه میخوره که فکرشم نمی کرد .

در مورد اون پست ، به نظر میاد که ایشون تصمیمش برای ملاقات با دوست مجازیش قطعیه و نمیشه اونو منصرف کرد . ظاهر ماجرا هم اینطوری نشون میده که اون دختر ، فکر خیلی چیزا رو کرده ; ولی از الان نمیشه قضاوت درستی در موردش کرد و باید ببینیم که نتیجه این ملاقات چی میشه .

البته همه دوستی ها به شکست منجر نمیشه ; ولی این راه مطمئنی نیست که بشه ازش برای ازدواج کردن استفاده کرد و مثل اینه که آدم برای برای آیندش قمار بکنه . ( مخصوصا اگه بی گدار به آب بزنه )

در مورد رفتار درست با آقایون ، نکته ای که باید در رفتارتون لحاظ کنید، اینه که نه خیلی سبک و راحت باشید که هر پسری به خودش اجازه بده که باهاتون راحت باشه و حتی پیشنهاد دوستی بده و نه اونقدر اخمو باشید که هیچ پسری جرئت نکنه که برای آشنایی به قصد ازدواج پا پیش بذاره . مثلا بعضی دخترا هستن که بدون توجه به محیط اطرافشون ، در معاشرت با دوستای همجنس خودشون با صدای بلند میخندن یا کارایی میکنن که وقتی پسری ( که اهل دوستی با دختراست یا دلش میخواد با یکی دوست باشه ) از دور ، رفتار اونو زیر نظر میگیره ; اینطوری احساس می کنه که میتونه به اون دختر نزدیک بشه و پیشنهاد دوستی بده . بعضی دخترا هم هستن که اونقدر اخم و تخم میکنن که پسر احساس میکنه که اگه بهش پیشنهاد آشنایی برای ازدواج بده ، اون دختر شمشیر جومونگی خودشو در میاره و پسرو به ۴۷ قسمت مساوی تقسیم میکنه .

ضمن اینکه ظاهر دخترا هم در نوع برخورد پسرا مؤثره . مثلا بعضی پسرا هستن که شناخت چندانی از دخترا ندارن و فکر میکنن که دخترایی که حجابشونو رعایت نمیکنن ، راحتتر با پسرا دوست میشن و گاهی ، صرفا به خاطر نوع حجاب یه دختر هست که پسر به خودش اجازه میده راحت به اون دختر پیشنهاد دوستی بده .

در مورد احترام به پدر و مادر ، شاید یکی از مؤثرترین شیوه های بیان دلایلش در حرفای امام سجاد (ع) باشه که در مورد حق مادر می فرماید :
‏" حق مادرت این است که بدانی او تو را در جایی نگه داشته که هیچ کس نگه نمی دارد و از میوه دلش به تو داده که کسی به کسی نمیدهد و از تو با همه وجودش ، از گوش و چشم و دست و پا و مو و پوست ، با شادمانی و سرور نگهبانی کرده . ناملایمات و غم و اندوه و نگرانیها را تحمل می کند و شادان و خرم است که تو را سیر نگه داشته و خود گرسنه بماند ; تو را بپوشاند و خود برهنه باشد ; تو را سیراب کند و خود تشنه بماند ; خودش در آفتاب باشد و بر تو سایه افکند . با تحمل و مشقت ، آرامش و تنعم تو را فراهم آورد و با پذیرش رنج بی خوابی، تو را از لذت خواب بهره مند سازد . شکمش ظرف وجود تو و دامنش پناهگاه امن تو و سینه اش چشمه جوشانی برای رفع عطش تو و جانش فدای تو شده و سرد و گرم روزگار را به خاطر تو پذیرا شده ; پس باید به پاس این همه محبت و زحمت ، شکرگزار او باشی و هرگز نمیتوانی ، مگر خدا یاریت کند . "

و در مورد حق پدر می فرماید : " حق پدر این است که بدانی منشأ وجود توست ; اگر او نبود ، تو هم نبودی . هرچه در وجودت موجب خوش آیندی است ، بدان که ریشه این نعمت در وجود پدر است . پس خدا را شکر کن و به قدر این نعمت سپاسگزار باش و هیچ نیرویی جز به مدد خدا نیست . "

البته بین احترام و اطاعت ، تفاوت وجود داره . یعنی ما همیشه باید احترام اونا رو نگه داریم ولی حد و حدود اطاعت ما از پدر و مادر ، تا جایی هست که از دایره حدود خدا خارج نشیم و اطاعت ما طوری نباشه که به معنی نافرمانی از دستورات خدا باشه یا به خاطر اطاعت از اونا ، به چیزی شهادت ندیم که درست نباشه .

البته بچه ها هم یه حق و حقوقی دارن و اگه پدر و مادر نتونن به بچه هاشون محبت کنن ، طبیعیه که اون بچه ها نمی تونن احترام به اونا رو یاد بگیرن و اجرا کنن . ولی اینجا فقط بچه ها نیستن که حقشون ضایع میشه و حق خود پدر و مادرا هم ضایع میشه . چون اون بچه ها درست تربیت نمیشن و نمیتونن با پدر و مادرشون رفتار مناسبی داشته باشن و گاهی تا جایی پیش میرن که از پدر و مادرشون متنفر میشن . در حالیکه هیچ والدینی با این هدف بچه دار نمیشن که بچشون از اونا متنفر بشه .

سلام . مرسی . همچنین

در مورد سرزنش کردن ، آسونترین کاری که ما می تونیم در برابر خطاهای دیگران انجام بدیم ، اینه که اونا رو به خاطر خطاهاشون سرزنش کنیم ; ولی باید ببینیم که این سرزنش کردن ، چه نتایجی داره و ما و شخص خطا کننده رو به کجاها می رسونه .

یکی از اولین آثار سرزنش اینه که باعث تحقیر شخص خطاکار میشه و ممکنه آخرین امیدهای اونو نابود کنیم . تلخی این سرزنشها باعث میشه که اون شخص ، عقده ای بشه یا نسبت به سرزنشها واکسینه بشه و اگه بعدا اشتباه دیگه ای مرتکب بشه ، نه تنها این روش براش هیچ تأثیری نخواهد داشت ، بلکه اشتباه خودشو به شکلهای مختلف ، توجیه میکنه و براش بهونه میاره .

علاوه بر اون ، سرزنش کردن ، باعث میشه که اون فرد دیگه به شما اعتماد نکنه و حرفاشو با شما در میون نذاره ; چون میدونه چه حرفایی در انتظارشه . ممکنه بگید سرزنش کردن من از سر دلسوزیه و دلم به حالش میسوزه که این رفتارو میکنم ; ولی اینجا باید از خودتون بپرسید که اگه یه خاری به پاتون وارد بشه ، آیا برای تنبیه پاتون ، یه خار دیگه بهش وارد میکنید یا اینکه سعی می کنید اون خار رو از پاتون خارج کنید ؟

من میخوام یه راهی بهتون بگم که هم به سرزنش کردنتون ادامه بدید و هم اعتماد اون آدما رو نسبت به خودتون جلب کنید . اونم اینه که مؤثرترین روش سرزنش کردن آدما اینه که از سرزنش کردنشون بپرهیزید و برای اشتباهشون بهونه بیارید تا امیدوار بشن و برای جبرانش تلاش کنن . مثلا اگه یکی اشتباهی میکنه ، بهش بگید که شاید اگه هرکس دیگه ای جای تو بود ، خطای بدتری میکرد یا هیچوقت متوجه اشتباهش نمیشد ; ولی تو الان به اشتباهت پی بردی و از خیلیا جلوتری .

حتما میدونی که همه آدما عیب و ایرادای مخصوص خودشونو دارن . اگه ما قبل از سرزنش دیگران ، به ایرادهای خودمون دقت کنیم ; بلافاصله متوجه میشیم که اگه قراره کسی سرزنش بشه ، اون خود ما هستیم ; نه کس دیگه . همین طرز فکر ، میتونه یه عامل بازدارنده بشه تا از این کار خودداری کنیم .

در مورد پدر و مادر ، هیچکدوم از ماها معصوم نیستیم و نمی تونیم طوری عمل کنیم که پسوند علیه السلام داشته باشیم ; ولی میتونیم اشتباهاتمونو کاهش بدیم و به حداقل برسونیم . البته اونطرف قضیه اینه که اینم بی انصافیه که پدر و مادری همه تلاش خودشونو برای ما بکنن و با فداکاری زیادی ما رو بزرگ کنن ; ولی ما نتونیم اینا رو درک کنیم .
پدرتون به خاطر از خودگذشتگی زیادی که دارن و اینکه نمیخوان بینتون فاصله بیفته ، میگن " راحتم " ; ولی مادرتون توقع دارن که رفتار بهتری داشته باشید و نگران اینن که بین شماها فاصله بیفته ; واسه همین اینطوری میگن .

اگه سعی کنید خودتونو توی اون شرایطی قرار ندید که صداتون بالا نره یا به حالت دلخوری به اتاقتون نرید ، این چیزا کمتر میشه ( در این مورد نمیتونم زیاد توضیح بدم ، چون خودتون بهتر از من میدونید که چیا باعث میشن که اینطوری بشید )

ضمن اینکه باید قبول کنید که نمیتونید اونا رو تغییر بدید و باید اونا رو همینطوری که هستن ، بپذیرید .

نکته سوم اینه که اگه میخوای چیزی رو باهاشون در میون بذاری ولی احساس میکنی که ممکنه قبول نکنن ; قبلش باید حرفاتونو یه مرور کوتاهی بکنید و به این فکر کنید که اگه مخالفت کنند ، باید چیکار کنی که باعث ناراحتیشون نشید .

نکته چهارم اینه که شما زمانی میتونید اعتماد اونا رو بیشتر جلب کنید که رفتار سنجیده تری از خودتون نشون بدید و حتی گاهی به خاطر مخالفتشون ، ازشون تشکر کنید که صلاح شما رو میخوان .

خواهش می کنم .
همچنین

سلام

اگه از سرزنش هایی که قبلا کردی ، پشیمون بشید و سعی کنید شیوه رفتاری خودتونو تغییر بدید تا علاوه بر اینکه کسی رو سرزنش نکنید ، بهش قوت قلب هم بدید تا بتونه نسبت به جبران اشتباهش امیدوار بشه ، نه تنها مجازات نمیشید ، بلکه پیش دوستاتونم وجهه خوبی پیدا میکنید و اعتمادشون نسبت به شما بیشتر میشه و شما رو فرد قابل اطمینانی برای درد و دل کردن یا مشورت گرفتن ، می دونن ; البته باید به اینم دقت داشته باشید که نتایج سرزنش های قبلیتون چی بوده . اگه باعث شده اونا بیشتر توی اشتباهشون فرو برن ، باید از دلشون در بیاری و سعی کنی جبران کنی . اگرم بهشون دسترسی ندارید ، باید استغفار کنید و دعا کنید که خدا اونا رو به راست هدایت کنه .

در مورد پدر و مادرتون ، منظورم این نبود که عمدا خودتونو توی اون شرایط قرار میدید ، منظورم این بود که اگه به اتفاقات قبلی فکر کنید و ببینید که توی چه شرایطی این اتفاقا افتاده و سعی کنید از قرار گرفتن در این شرایط ، دور باشید این اتفاقا کمتر میشه .

بهترین کسی که میتونه فشارهای درسی و نگرانی های ناشی از استرس قبول نشدن در یه رشته خوب رو مدیریت کنه ، خود شما هستید . مثلا وقتایی که احساس میکنید مادرتون خسته هستن ، برید اونو در آغوش بگیرید و بهش بگید که دعا کن تلاشم نتیجه بده و بتونم توی یه رشته خوب قبول بشم تا یه ذره از خستگیاتو جبران کنم . اگه این کارتون از ته دل باشه و کمی محکمتر اونو بغل کنید ، باعث میشه که حرفاتون جوری بهش منتقل بشه که خودتون دلتون میخواد . البته ممکنه اولش تعجب کنه ولی کم کم اثرات مثبت این کار رو مشاهده می کنید .

در مورد یکی در میون شدن نمازتون ، باید ببینید که دلیلش چیه . مثلا اگه در اثر همون فشارها و استرس ها اینطوری شده ، باید برای این کار یه فکر اساسی بکنید و به خودتون تلقین کنید که من همه تلاش خودمو میکنم و کم کاری نمی کنم ، اگه تلاشم نتیجه بده که چه بهتر . ولی اگه نتیجه نده ، حسرت اینو نمیخورم که تلاشمو نکردم و دوباره از نو شروع می کنم .پس دلیلی نداره که نگران باشم .

فراموش نکنید که اگه به بهترین شکل ممکن هم درس بخونید ، ولی این فشار و استرس رو از روی دوشتون برندارید ، همینا میتونن باعث شکست تون بشن . چون استرس در اکثر مواقع ، باعث میشه که از تلاشتون لذت نبرید و نسبت به موفقیت تون دچار تردیدهای زیادی بشید . مثلا زنی که برای رابطه با همسرش استرس داره ، نمیتونه از این رابطه لذت ببره یا بازیکنی که موقع ورود به زمین ، استرس داره ; نمیتونه با تمرکز کافی بازی کنه و پر اشتباه ظاهر میشه یا ...

اگه بتونی انگیزه خودتو برای درس خوندن ، حفظ کنی و با ترس از شکست کنار بیای ، شانس موفقیتت زیاد میشه .

گفتید " حتما فکر می کنید خیلی دختر ... " .
ببینید ، برای هر کسی این فراز و فرودها پیش میاد و کسی نمی تونه همیشه بهترین باشه و دائم از خودش راضی باشه . ولی مهم اینه که چطوری با این مسأله روبرو میشید و از میان امواج طوفانی ، خودتونو نجات میدید . از نظر من شما همون دختر فهمیده و باهوشی هستی که دوباره به زودی با انرژی بیشتر و تلاش مضاعف ، برای رسیدن به هدفتون میجنگید .

مطمئن باشید که من با اختیار و میل خودم جواب شما رو میدم و نه احساس خستگی میکنم ، نه اینطوری حس میکنم که شما مزاحمید . ولی اگه بعدا این صفحه سنگین بشه و بخش ارسال نظر برام بالا نیاد تا جوابتونو بدم ، در صفحه شخصی خودتون اطلاع میدم . ( قبلا فکر میکردم که اگه اینجا سنگین بشه ، اونجا ادامه میدیم . ولی بعدا دیدم که اونجا مخصوص کنکوره )

موفق باشی خانوم دددددکتر آینده

سلام . ممنونم

معمولا در شرایطی که این تحقیق ها انجام بشه و ما از مسأله مورد نظر ، خبر داشته باشیم ; این عذاب وجدان در هر صورت پیش میاد . چون اگه ما راستشو بگیم ، عذاب وجدان می گیریم که اگه نمی گفتیم ، ممکن بود اون فرد ، ازدواج کنه و اصلاح بشه . و اگه نگیم ، عذاب وجدان می گیریم که اگه اون شخص ازدواج کنه و بعدا اون چیزی که ما پنهونش کردیم ، روشن بشه و زندگیشون از هم بپاشه ، ما هم مقصریم .
ولی توی این شرایط ، درست ترین کار ممکن ، اینه که ما به این فکر کنیم که آیا احتمال فاش شدن این مسأله زیاد هست یا نه . و اینکه خود اون شخصی که در موردش تحقیق میشه ، رو در نظر بگیریم و با شناختی که ازش داریم ، ببینیم که آیا اون فرد ، واقعا اهل دوستی هست یا نه . و اینکه آیا امکانش هست که بعد از ازدواج ، بازم با دوس پسرش ارتباط داشته باشه یا نه .

اگه احتمال فاش شدن مسأله زیاد باشه یا اون دختر از اونایی باشه که امکانش زیاد باشه بازم اشتباهشو تکرار کنه ، باید اینو به اونی که از ما تحقیق می کنه ، بگیم . ولی اگه اینطوری نباشه ، بهتره که ما هم چیزی نگیم .

یه چیز دیگه اینکه ، اگه شما نتونید در مورد احتمال فاش شدن یا تکرار شدنش به نتیجه برسی ، بهتره که بگی من اطلاعی ندارم . اینا رو گفتم که اگه بعدا بازم شرایطی براتون پیش اومد که یکی ازتون تحقیق کنه ، طوری عمل کنید که وجدانتون راحت باشه .
ضمن اینکه با همین حرفا میتونید تشخیص بدید که آیا عذاب وجدانتون در مورد اون دختر ، بی دلیله یا نه .

درباره نماز ، سعی کنید هر شب ، برنامه روز بعد خودتونو ( چه برنامه درسی و چه هر کار دیگه ای که قراره انجامش بدید ) روی یه کاغذ یادداشت کنید و حتما زمان نمازتونو رو با زمان اذان تنظیم کنید . این کار ، باعث میشه که هم نمازتونو سر موعد بخونید و هم بقیه کاراتونو طبق برنامه مد نظرتون انجام بدید و وضعیتتون بهتر از قبل بشه . چون فشاری که در اثر احتمال اتلاف وقت ، بهتون وارد میشد ، از روی دوشتون برداشته میشه .

البته حتما سعی کنید در مورد کنکورتون و اینکه چطوری میتونید با وجود خستگی ناشی از مدرسه و کم خونی ، بیشتر درس بخونید و اون فشارها و هر چیز دیگه ای ، با آقای شریعتمداری مشورت کنید و ازش راهنمایی بگیرید ، چون ایشون یه مشاور خیلی خوب و با دانش و دلسوز هستند و میتونن توصیه های مفیدی براتون داشته باشن . ( میتونید در صفحه پسرونه هم بپرسید . حتما سوالاتونو بپرسیدا . چون در غیر اینصورت ، مجبورم یه تنبیه اساسی براتون در نظر بگیرم . مثل روزه گرفتن در روز کنکور [ استیکر بدجنسی لطفا ] )

در مورد پدر و مادرتون ، هر وقت از این حرفا بهتون زدن ، با خونسردی بهشون بگید که حق با شماست . خودمم خیلی دوس دارم که به خواهرم کمک کنم . ولی از یه طرف ، کنکور و از طرف دیگه فشار درسی ، انرژی زیادی ازم میگیره و توانی برام نمیذاره که به خواهرمم کمک کنم . شاید من براتون دختر خوبی نبودم ، ولی من از شما خیلی راضی ام و امیدوارم روزی برسه که جوری رفتار کنم که شما ازم راضی بشید .

مطمئن باشید که علاوه بر اینکه ، نه با کوتاه اومدنتون ، محکوم میشید و نه با اون حرفا چیزی از شما کم میشه ; بلکه اگه این شیوه رو ادامه بدید و اینجور وقتا به جای دفاع از خودتون ، مشابه اون حرفا رو بزنید ; اونا به پختگی شما پی میبرن و دیگه خیلی کم پیش میاد که چنین شرایطی براتون بوجود بیاد .
اگه به گذشته نگاه کنید ، میبینید که هر وقت در این شرایط از خودتون دفاع کردید ، نه تنها چیزی حل نشده ، بلکه کلی هم اعصاب خوردی و ناراحتی نصیبتون شده .
اصلا به این فکر نکنید که حق با کیه . فقط راهی رو در پیش بگیرید که باعث بسته شدن منافذ دلخوری ها و ناراحتی های آتی بشه .

شما جزء پولدارترین دخترا هستید . چون پولدار واقعی اونی نیست که پول زیادی داشته باشه ; اونیه که بهترین پدر و مادر رو داشته باشه و بتونه با بودن در کنار اونا به آرامش و خوشبختی برسه .
کافیه که یه تغییرات ریزی توی رفتارتون داشته باشید ( مثل اون چیزی که گفتم ) اونوقته که رضایت شما به بالاترین حد ممکن میرسه .

خواهش میکنم .
باشه . البته به شرط حیات و به شرط اینکه اون صفحه هم تا اون موقع سنگین نشده باشه ( چون اونجا هم فعاله )
مچکرم .

سلام
منم تسلیت میگم به خودم و همه پرسپولیسیا ( از جمله آقای نجفی بزرگوار ) به خاطر " ترکیب بد + بازی بد = باخت "

اگه خودتون سوالاتونو از ایشون بپرسید ( چه در صفحه پسرونه و چه در پست بحث و تبادل نظر کنکوری های ۹۷ ) بهتر نتیجه می گیرید . زیاد سخت نگیرید به خاطر پسرونه بودن اون صفحه ; چون اونقدر پسرا به صفحه اونا رفتن و دخترا به قسمت پسرونه مهاجرت کردند که پسرونه یا دخترونه بودن هر دو صفحه بی معنی شده . اگرم اونجا راحت نیستید در پست تبادل نظر کنکوریها بپرسید .

شاید یادشون رفته به صفحه شما سر بزنن ; ولی اگه سوالاتونو توی اون پستها بپرسید ، مشاوره دادن ایشون و جواب گرفتن شما هدفمندتر میشه . چون سوالات و مشکلات مربوط به کنکور ، خیلی زیاده و هر کسی باید مشکلات مربوط به خودشو با ایشون در میون بذاره تا زودتر به جواب برسه .

اگه به این فکر کنید که شاید سوالای شما ، مشکل خیلی از کنکوری های دیگه هم هست ، آسونتر میتونید ازشون مشورت بگیرید . واقعا حضور ایشون توی این وبلاگ ، نعمت بزرگیه و اگه ازش استفاده نکنید ، چیزی شبیه کفر نعمته . مثلا اگه مشکل اجرای برنامتون و خستگی تون حل بشه ، هم میتونید به درس تون برسید و هم نمازتون قضا نشه .

بخاطر اینکه تا حالا نه کنکور دادید و نه اون روز ، روزه گرفتید فکر می کنید تنبیه خوبیه . چون اون روز نمیتونید بخوابید و باید به دویست سیصد تا تست هم جواب بدید . ¿¡¿

در مورد پدر و مادرتون ، مطمئن باشید که از این روش نتیجه خوبی میگیرید و اولین نتیجش اینه که دیگه هیچوقت وارد بحثای چالشی و اعصاب خورد کن نمیشید . بقیه مزایاشم به تدریج بدست میاد . فقط باید صبور باشید و این روش رو ادامه بدید .

امیدوارم همینطوری که میگید باشه ( درباره مشکل آینده این صفحه )

بله منم کامنت شما رو دیدم . اینکه اشتباه خودتونو به گردن میگیرید و عذرخواهی میکنید ، نشونه شجاعت شماست و همچین فردی نمی تونه گستاخ باشه .
اینکه توی این پست ، از بقیه میخواید که ایرادهای شما رو بهتون بگن ، نشونه شجاعت تونه و همچین فردی نمیتونه ...
اینکه وقتی به این نتیجه میرسید که یه حرفی درسته ، در برابرش مقاومت نمیکنید و میگید درسته ، نشونه شخصیت بالای شماست و همچین فردی ...
اینکه سعی می کنید ایرادهای خودتونو رفع کنید ، نشون میده که شما عاشق خوبی ها هستید و دوس دارید که کاملتر بشید و همچین فردی ...
اینکه از خوب بودن خانوادتون میگید و دوس دارید رابطتون باهاشون بهتر از این باشه ، نشونه قدرشناسی شماست و همچین فردی ...
اینکه ...

شاید بعضی وقتا یه چیزی رو توجیه کنید یا به قول خودتون ، جوابتون خودخواهانه باشه ، ولی ته دلتون هیچی نیست و خیلی زود اشتباهتونو قبول میکنید .
من نمیتونستم اینهمه ویژگیهای خوب شما رو نادیده بگیرم یا توی ذهنم بهتون انگ گستاخ بودنو بزنم .

خوشبخت باشید

سلام مجدد
فکر کنم عنوان پست رو اشتباه گفتم . منظورم همون پستی هست که خودشون کامنتا رو تأیید میکنن و جواب میدن که اسمش " پاسخ به سوالات شما در مورد مشاوره تحصیلی " هست و آدرسش اینه :
پست اول :
http://khbartar.blog.ir/post/11260

پست دوم :
http://khbartar.blog.ir/post/11794

سلام
اون آبیا نماد رگ وبلاگ هستن و هر رگی برای اینکه ارزش واقعی خودشو نشون بده ، باید خون قرمز رنگی داشته باشه که توی اون رگ ، در جریان باشه ; پس چی بهتر از اینکه طرفدار پرسپولیس باشن !!

اون تنبیه از سر خیرخواهیه . چون ثواب عبادتتون بیشتر میشه ، چون اینطوری هم روزه میگیرید ، هم با زبون روزه دنبال علم میرید و هم شبش میخوابید . ( لازم شد خودمو به عنوان یه خیر معرفی کنم !! )

رشته من علوم اقتصادی بود که اینم یکی از شاخه های پزشکیه ! ( توی این وبلاگ ، خیلیا یا پزشک هستن یا پزشکی میخونن . منم با یه ذره تفاوت ! یکی از اونام )

خواهش میکنم . واقعیته

برای مثبت نگر بودن ، باید روی چیزای خوب ، متمرکز بشید . حتما می دونید که همه آدما کامل نیستن و هر کسی یه سری نکات مثبت و یه سری نکات منفی داره . ما باید ذهنمونو طوری عادت بدیم که همیشه خوبیای دیگران رو پررنگ تر جلوه بده و نسبت به ویژگی های منفیش ، بی توجه باشه و اهمیت زیادی نده .

حتی اگه از نظر شما ، یکی ۱۰ تا ویژگی بد و یه خصلت خوب داشته باشه ، باید روی همون ویژگی خوب ، متمرکز بشید و اجازه ندید که ذهنتون شما رو غرق فکر کردن به بدیهاش بکنه . چون اگه غرق بشید ، شانس رهایی تون از بین میره .

ممکنه توی زندگیتون یه ناکامی هایی به ذهنتون برسه که باعث دلسردی شما از رسیدن به یه هدف دیگه بشه . اینجا باید سریعا روی موفقیت های قبلیتون و تلاشهایی که انجام دادید ، زوم کنید تا اعتماد به نفستون از بین نره . چون اگه از بین بره ، باعث توقف شما میشه .

حتما توی زندگی ، برای رسیدن به اهداف تون ، دوس دارید که هیچ استرسی نداشته باشید ; اینجا هم ، مثبت نگری ، تأثیر فوق العاده ای داره و باعث باور توانایی هاتون میشه و همزمان با کاهش نگرانی و استرس ، اعتماد به نفس شما رو بالا میبره .

یا ممکنه با جملاتی روبرو بشید که حکایت از تلخی ها و سختی ها داره و دوس داشته باشید اونو یادداشت کنید ، اینجا باید اون جمله ها رو ننویسید و به جاش دنبال چیزایی بگردید که پر از انرژی مثبتن یا شاد هستن ; و اونا رو بنویسید .

ضمن اینکه آدمای مثبت اندیش ، با هر مشکلی به هم نمی ریزن و خودشونو نمی بازن . چون ذهن آرومی دارن و این باعث میشه که با هر مشکلی ، ناراحتی زیادی بروز ندن و دنبال راهکارای مناسب برای اون مشکل باشن .

ولی قاعده کلی مثبت نگری ، اینه که برای هر فکر یا باور منفی ، یه چیز مثبتی جایگزین کنید و به اون بیندیشید . حتی اگه یادداشت کردن ، براتون مؤثره ، میتونید از این شیوه استفاده کنید و در مقابل هر فکر منفی ، یه فکر مثبتی بنویسید تا به تدریج ، مثبت اندیشی تون تقویت بشه .

در مورد حسادت ، اول باید ببینم اون چیزی که شما دارید ، حسادته یا غبطه خوردنه .

حسادت به این شکله که اگه یکی به یه موفقیتی برسه ، شما دوس دارید که اون فرد ، اون موفقیتو از دست بده و غبطه به این صورته که شما از موفقیت بقیه ناراحت نمیشید ; ولی خودتونم دوس دارید که به همچین جایگاهی برسید .

اگه حسادت باشه ، باید تمرین کنید که اینو به غبطه ، تغییر بدید . مثلا با دیدن پیشرفت یکی دیگه ، بخاطر پیشرفت اون ، خدا رو شکر کنید و اگه خودتونم دوس دارید همچین پیشرفتی بکنید ( و شرایطشو دارید ) مصمم تر بشید و تلاشتونو بیشتر کنید .

بعضی وقتا پیش میاد که ما بدون توجه به شرایط اون و شرایط خودمون ، از موفقیتش ، ناراحت و عصبی میشیم و دلمون میخواد که قلم پاش بشکنه ! اینجا باید امکانات و توانایی های اونو با خودمون مقایسه کنیم و اگه به این نتیجه رسیدیم که شرایط اون بهتر بود ، الکی خودمونو اذیت نکنیم .

بعضی وقتا ، غیبتی که ما میکنیم ، بخاطر حسادته ; مثلا از موقعیت خوب یکی ناراضی هستیم و بخاطر حسادت نسبت بهش ، بدیها و نواقص اونو پیش بقیه میگیم . اینجا باید برای ترک غیبت ، تلاش کنیم و از محیط هایی که احتمال غیبت ، زیاده ; دوری کنیم . چون در این شرایط ، ترک غیبت ، کلید ترک حسادته .

اینم نباید فراموش کنیم که اگه ما مدام به زندگی بقیه نگاه کنیم و سرک بکشیم ، از نعمت ها و چیزای خوب خودمون غافل میشیم و فقط بهتر شدن شرایط اون ، چشم ما رو میگیره . اینجا باید به همه نعمتها و چیزای خوب خودمون نگاه کنیم یا در صورت امکان ، اونا رو ، روی کاغذ بیاریم تا طوفان حسادتمون بخوابه .

سپاس گزارم

سلام
خواهش .. خوشحال شدم که سوالاتونو از ایشون می پرسید . خیلیا هستن که حسرت اینو میخورن که کاش در زمان کنکورشون ، یه محیطی مثل اینجا براشون فراهم بود تا با مشورت گرفتن از آدمایی مثل ایشون ، بهتر عمل می کردن و نتیجه بهتری میگرفتن یا انتخاب رشته درستی انجام میدادن .

شما هم کری خونی تون خوبه ها . علاقه دارید به دیدن فوتبال ؟

مرسی
در مورد مثبت نگر بودن ، منظور از موفقیت ، این نیست که مثلا رکورد دوی ۱۰۰ متر اوسین بولت رو شکسته باشیم . و موفقیت میتونه هر چیز کوچیکی باشه که ما ازش لذت بردیم . البته این فقط یه مثال بود و حتی اگه موفقیتی به ذهن تون نرسه ، باید به اهداف فعلی تون فکر کنید تا اجازه ندید افکار منفی اجازه خودنمایی پیدا کنن . مثلا همین کنکوری که دارید ، خودش یه هدف بزرگه و طبیعتا جزء اون چیزایی نیست که نصف و نیمه رهاش کنید . همین هدف ، میتونه بهتون نشون بده که چطوری می تونید اهداف دیگه خودتونو نیمه کاره رها نکنید . فقط کافیه یه مقایسه ای بین این هدف و اون اهدافی که رهاش کردید ، انجام بدید تا به اشکالات خودتون پی ببرید . مثلا یکیش میتونه این باشه که شما اون اهداف رو با جدیت دنبال نمی کردید و نسبت به ، به نتیجه رسیدن یا نرسیدنش حساسیت زیادی نداشتید به همین خاطر ، اونا رو رها می کردید .

ضمن اینکه مثبت نگری ، جنبه های مختلفی داره . مثلا همین وبلاگی که ما توش حضور داریم ، تمرین خوبیه که ما مثبت اندیشی خودمونو تقویت کنیم . کافیه که شبیه آبکش عمل کنیم و نکات خوب و مفید پستها و کامنتا رو به خاطر بسپاریم و به بقیه حرفایی که میتونن باعث منفی شدن دیدگاهمون نسبت به یه مسأله ای بشه ،( مثل ازدواج ، حجاب ، دین و ... ) اجازه بدیم که از آبکش ذهنمون عبور کنن و برای این حرفا توی ذهنمون ، هتل رزرو نکنیم .
بیش از ۳ سال از حضور من در این وبلاگ میگذره و نظرات متفاوتی رو در مورد مسائل مختلف خوندم ; ولی الان نمیام بگم که فلان حرفا باعث شدن از ازدواج ، زده بشم یا فلان حرفا نظر منو نسبت به چادری ها عوض کرد یا ... . و اینا همش به نگرش من برمیگرده که معتقدم خوب و بد همه جا هست و اگه یه دختری از روابط آزادش حرف میزنه ، عوضش دخترای زیادی هستن که اهل این روابط نیستن و به دلایل مختلف دیده نمیشن ( مثل عدم حضور اونا در این وبلاگ )

همون روش آبکش رو میتونیم به سایر ابعاد زندگی تعمیم بدیم و ازش در جهت افزایش مثبت اندیشی ، استفاده کنیم .

در مورد حسرت ، اشتباهی که اکثر ماها انجام میدیم ، اینه که گذشته رو مثل طلایی می بینیم که از دست مون رفته ، به آینده به چشم طلایی نگاه می کنیم که دست دیگرونه و از زمان حال خودمون ، اونقدر غافل میشیم که براش هیچ ارزشی در نظر نمیگیریم .

ما باید بدونیم که اکثریت آدما حسرت میخورن ، منتها شکل حسرتشون فرق می کنه . مثلا الان شما حسرت دوستتونو میخورید که کتابش چاپ شده ، حالا اگه شما در یه رشته خوب قبول بشید ( چه امسال و چه خدای نکرده بعد از یکی دو سال پشت کنکور بودن ) و از طریق رشتتون به جایگاهی برسید که بالاتر از اون باشه ، همون دوست تون حسرت شما رو میخوره و میگه کاش من دو برابر تو پشت کنکور بودم ، ولی نویسندگی نمیکردم و مسیر تو رو دنبال می کردم .

یا اونی که سالها برای پولدار شدن تلاش میکنه و پولاشو جمع می کنه ، یه روز به خودش میاد و میبینه که از این پولا استفاده ای نکرده و لذتی نبرده و الان پشیمونه و میگه کاش به روزای جوونیم بر میگشتم و از درآمد کم خودم لذت می بردم ، ولی عمرمو اینطوری با جمع کردن پول ، هدر نمیدادم .
یا بعضیا هستن که خیلی پولدارن ولی حاضرن همه دار و ندارشونو بدن ، عوضش سلامتی یا آرامش داشته باشن ، در حالیکه خیلی از آدما آرامش و سلامتی رو دارن ، ولی قدرشو نمیدونن و به پول اونا حسرت میخورن .
پس حسرت خوردن برای گذشته ای که برنمیگرده یا برای آینده ای که معلوم نیست یه ثانیه ازش مونده یا چند سال ، نمی تونه برای ما چاره ساز باشه و فقط باید از زمان حالمون لذت ببریم و اون کارایی رو انجام بدیم که ازش لذت می بریم . ممکنه این کار ، خرید جنس مورد علاقمون باشه یا رفتن به سینما باشه یا قدم زدن در پارک باشه یا ...

نظر لطفتونه .
ممنون . شما هم موفق و پیروز باشید

سلام ممنون از لطفتون ،بله حق باشماشت.

سلام
بله درست میگید . الان بازیکن خوب کم شده و بیشتر جذابیت بازیا بخاطر اندک مربیای خارجیه که خوب بلدن بازی بگیرن . اون ترکیبی که گفتید خیلی خوب بود . در مورد سوالتون باید بگم حرف حساب جواب نداره .
در مورد مثبت نگری ، باید کم کم شروع به تمرین کنید تا ذهنیت خودتونو تغییر بدید . چون عادت های بد ، یه شبه به وجود نمیان که یه شبه از بین برن . و وقتی شما میگید " نمیتونم " ; معنیش اینه که میخواید ره صد ساله رو یه شبه طی کنید و طبیعیه که این کار ، شدنی نیست . چون اگه یه عادت بد رو ، مدت کمی داشته باشیم ; راحتتر میتونیم تغییرش بدیم . ولی اگه اون عادت بد ، مثل درختی باشه که چند سال از عمرش میگذره ، طبیعتا برای قطع ریشه ی اون عادت ، زمان زیادی صرف کنیم و تلاش بیشتری کنیم .

درباره حسرت خوردن ، باید بگم که این مسأله چیز خیلی بدی هم نیست و شما میتونید با این کار به خودتون تلنگر بزنید و تلاش کنید که از این به بعد ، با جدیت بیشتری اهداف خودتونو دنبال کنید ; ولی اگه همه نگاهتون به پیشرفت دوستاتون معطوف بشه ، باعث کم شدن انرژی و انگیزه شما میشه . درسته که میگید از پیشرفت اونا خوشحال میشید ; ولی باید بتونید از این خوشحالی ، به نفع اهداف خودتون استفاده کنید و مصمم تر باشید تا با رسیدن به هدفهای خودتون ، خوشحالیتون تکمیل بشه و حسرت ، از سمت خودش استعفا بده .
اگه بتونید این کارو بکنید ، جلوه های عبرت گرفتن ، خود به خود برای شما روشن میشه .
راحت باشید . این چیزا هم بخشی از دین هست و اگه شما بتونید نگرش خودتونو عوض کنید یا با پشتکار بیشتری ، هدفهای خودتونو دنبال کنید ; راحت تر میتونید دین داری کنید .

یکی از چیزایی که من باهاش روبرو بودم ، وسواس بود ; مثلا وقتی وضو میگرفتم ، احساس میکردم که درست نیست و دوباره وضو میگرفتم ; همین حساسیت ها ، خودشو در نماز خوندن ، به شکل شک در تعداد رکعت های نماز ، خودشو نشون میداد و خیلی برام آزار دهنده بود . بعد از یه مدت ، احساس کردم که این وسواس ها و شک ها میتونه منو از نماز خوندن ، منع کنه و باید فکری به حالش بکنم . خلاصه تصمیم گرفتم نسبت به وسواس ها بی تفاوت باشم و دقت خودمو در نماز و تعداد رکعتهاش ، زیاد کنم تا شک کردنم برطرف بشه . نا همین تمرین بود که از حساسیت های نابجای خودم نسبت به شکل وضو گرفتنم ، کم کردم و شک در تعداد رکعتها ، کم و کمتر شد تا اینکه تقریبا بطور کامل از بین رفت .

در بحث مغرور بودن ، من بعضی وقتا از نمازم احساس خوشایندی داشتم ، ولی اونو با غرور ، اشتباه میگرفتم که باعث میشد نتونم از نماز ، لذت ببرم و اصطلاحا تو ذوقم میخورد . ولی وقتی فهمیدم که شخصی که مغرور میشه ، خودشو خیلی آدم بزرگی میدونه و گناهان خودشو خیلی کوچیک میدونه و صرفا با خوندن نماز ، احساس می کنه که حتما بهشتی میشه ; فهمیدم که خیلی وقتا من دچار غرور نمیشدم و فقط از احساس خوبم ، برداشت اشتباهی می کردم .

ولی هر از گاهی که احساس غرور می کردم ، یاد اشتباهاتم می افتادم و با مرور ذهنی گذشته پر از دست اندازم ، از غرور فاصله می گرفتم . یا با مقایسه عاقبت شیطان ، به خاطر غرورش ، با این موضوع مقابله می کردم . بعضی وقتا از خودم میپرسیدم اگه فلان عضو بدنتو نداشته باشی ، بازم میتونی مغرور بشی ؟ که جوابم منفی بود و احساس می کردم که من کاملا نیازمند خدا هستم و اگه لطف اون نباشه ، من در گمراهی غرق میشم و شانس جبران خطاهامو پیدا نمی کنم .

پس ما اول باید بدونیم اون چیزی که داریم ، غرور هست یا نه ; و بعدش فکر چاره باشیم . مثلا آدم مغرور ، خودشو بالاتر از بقیه میدونه و حتی نسبت به جهنمی شدن بقیه نظر میده ( در حالی که تکلیف خودش معلوم نیست . ) یا شخص مغرور ، نسبت به گناهان خودش بی توجهی می کنه و حتی نیازی به توبه نمی بینه ; پس طبیعتا در جهل و نادونی خودش باقی می مونه و نمیتونه راه نجاتی پیدا کنه .

زنده باشید

سلام
هرچی بیشتر تمرین کنید ، شانس موفقیت تون بیشتره . برای تمرین کردن ، باید حتی از چیزایی که به نظرتون کوچیک یا بی اهمیته ، به سادگی نگذرید و روی اونا هم تمرین کنید .

در مورد حسرت ، من مطمئنم که میتونید . چون درس خوندن برای کنکور ، یه بازه زمانی طولانی هست و هر کسی سختیای خودشو داره . مثلا اونی که پشت کنکوریه ، بخاطر این که سال قبلش قبول نشده ، یه مشکلاتی داره . و شمایی که سال اول تونه ، بخاطر دروس پیش دانشگاهی و خستگی ناشی از مدرسه و یه سری درگیریهای ذهنی ، با مشکلات مخصوص خودتون روبرو هستید .
ولی الان نباید اینطوری فکر کنید که همه دارن با جون و دل درس میخونن ; من با اطمینان کامل بهتون میگم که اینطوری نیست . بعضیا هستن که هنوز شروع نکردن . بعضیا هستن که قید امسال رو زدن . بعضیا هستن که میخوان بخونن ، ولی مشکلاتی براشون پیش اومده که نمیتونن بخونن . بعضیا هستن که تازه میخوان شروع کنن ، ولی نمیدونن از کجا شروع کنن . و خیلی بعضی های دیگه ، که شما از همه اونا جلوترید .

دو نکته اساسی رو به خاطر بسپارید .
یکی اینکه هر دستوری به ذهنتون بدید ، همونو برای شما اجرا میکنه . مثلا شما الان خستگی رو بهونه کردید و یه نصف روز درس نخوندنو به لیست بلند بالای حسرتاتون اضافه کردید . خب این کار میتونه باعث دلسردی شما بشه و حسرت بزرگتری براتون به بار بیاره .
در حالیکه میتونید اون کتابایی که تموم کردید رو ، به عنوان موفقیت خودتون حساب کنید و از این راه ، انگیزه خودتونو زیاد کنید تا بقیه درساتونو بخونید .

دوم اینکه اگه دوس دارید با چشم خودتون ، معجزه رو ببینید ; به تلاش خودتون ادامه بدید و منفی بافی رو به سلول انفرادی بفرستید . هیچ فردی نمیتونه برای آینده شما دلسوزتر از خود شما باشه . پس به اون کنکوریهایی فکر کنید که از این توقف شما میخوان استفاده کنن تا از شما جلو بزنن .

من از شما یه سوال دارم . کسی که بی اراده هست ، چطوری میتونه چند تا از کتاباشو تموم کنه ؟ ( لطفا جوابتون این نباشه که اونا آسون بودن ; چون این جواب نمیتونه قانع کننده باشه و اگه شما موفق شدید اونا رو تموم کنید ، حتما میتونید بقیشم تموم کنید )

آره خیلی اعصاب خورد کن بود و کلافم کرده بود . ولی بالاخره تموم شد و من راحت شدم .

منم اون موقع ها مثل شما بودم . ولی این اسمش مغرور بودن نیست . من اون روزا که دوباره شروع به نماز کرده بودم ، به خواهرمم توصیه می کردم که بخونه ، ولی اون یا بهونه میاورد و نمیخوند ، یا چند روز می خوند و دوباره نمی خوند .
بعد از چند بار نصیحت کردن ، دیگه این کارو نکردم و فقط نماز خوندن خودمو ادامه دادم و بعد از یه مدت ، دیدم که اونم نمازشو میخونه . همین باعث شد که من بدونم اگه در مورد یه چیزی معتقد باشم و اینو به یکی دیگه توصیه کنم ، ممکنه اولش مخالفت کنه ; ولی اگه ببینه که من اونو انجام میدم و خودش به این نتیجه برسه که انجام دادنش خوبه ، خود به خود این کارو می کنه و نیازی نیست که من عقیده خودمو بهش تحمیل کنم .

ممنون . همچنین

سلام
منو باش که فکر میکردم شما درس میخونید و دندونپزشک میشید ; منم وقتی دندونام مشکلی پیدا میکردن ، شما مجانی ویزیت میکردین !

خارج از شوخی ، من از جواب شما که گفتید چند تا کتاب رو همه تموم کردن ; قانع نشدم . ولی فرض رو بر این میذاریم که قانع شدم . خب حالا سوال بعدیم اینه که اگه اینطوریه ، پس چرا عده زیادی در نقش سیاهی لشگر ظاهر میشن و حتی یه سریا عملکردشون طوری هست که اگه هیچ تستی نمیزدن ، رتبشون خیلی بهتر از اونی میشد که کسب کردن ؟

به نظرم شما از تمام ابزارهای لازم استفاده می کنید تا خودتونو ناامید کنید و از این مسئولیت ، شونه خالی کنید . یه مثال براتون میزنم ; ولی قبلش اینو بگم که من برخلاف مثالی که میزنم ، با دوستی با جنس مخالف ، مخالفم .
فرض کنید من توی این پست ، به شما بگم که برید با پسرای مختلف ، دوست بشید و مخ اونا رو بزنید . و شما هم این توانایی رو داشته باشید ولی با این چیزا مخالف باشید . آیا شما اینجا میای از من تشکر میکنی و به حرفم عمل میکنی یا اینکه طوری جوابمو میدی که من دیگه جرأت نکنم همچین پیشنهادی به شما بدم ؟
طبیعیه که راه دوم رو انتخاب میکنید .

الان در بحث درستون ، همین مثال هست ; با این تفاوت که شما از کدهای دستوری منفی ذهنتون ، تبعیت میکنید و مو به مو اجراش می کنید . به نظرتون وقتش نرسیده که برای باقیمونده زمانتون ، یه تصمیم اساسی بگیرید و کل ذهنیت خودتونو فرمت بکنید ؟

گفتید " دیگه وقتی نمونده "
قهرمان واقعی اونی نیست که در بیشترین زمان ، ساده ترین کارو انجام بده . اونیه که در کمترین زمان ، سخت ترین کار ممکن رو بکنه .
شما فکر می کنید اگه ایمون زاید و بقیه هم تیمی هاش هم مثل شما فکر میکرد و با خودشون میگفتن که ما ده نفره ایم و دو هیچ عقبیم و زمان کمی مونده ، آیا میتونستن اون مأموریت غیرممکن رو عملی کنن و بازیو ببرن ؟ ( البته قصد من حرف زدن درباره فوتبال یا کری خوندن نیست و این فقط یه مثاله ) در صورتیکه اگه این فکرم میکردن ، کسی بهشون ایرادی نمیگرفت ، چون تقریبا همه باختو قبول کرده بودن . ولی اونا اولش ساده ترین کارو کردن و گل اولو زدن و بعدش سخت ترین قسمتشو انجام دادن و گلای بعدی رو زدن .

پس شما هم قرار نیست که همه کتابا رو تموم کنید ، فقط باید بیشترین تلاش رو بکنید و نگران نتیجه نباشید . چون در هر صورت ، خیالتون راحته که از همه انرژیتون استفاده کردین .

اجازه بدید به نگرش شما از دید یه داستان نگاه کنم :
‏" فردی چندین سال ، شاگرد نقاش بزرگی بود و تمامی فنون و هنر نقاشی را آموخت ، استاد به او گفت که دیگر شما استاد شده ای و من چیزی ندارم که به تو بیاموزم . شاگرد فکری به سرش رسید . یک نقاشی فوق العاده کشید و آنرا میدان شهر قرار داد . مقداری رنگ و قلمی در کنار آن قرار داد و از رهگذران خواهش کرد اگر هر جایی ایرادی می بینند ، یک علامت ضربدر بزنند . و غروب که برگشت ، دید که تمامی تابلو علامت خورده است و بسیار ناراحت و افسرده به استاد خود مراجعه کرد .
استاد به او گفت : آیا می توانی عین همان نقاشی را برایم بکشی؟
شاگرد نیز چنان کرد و استاد آن نقاشی را در همان میدان شهر قرار داد ولی این بار رنگ و قلم را قرار داد و متنی که در کنار تابلو قرار داد ، این بود که : " اگر جایی از نقاشی ایراد دارد با این رنگ و قلم اصلاح بفرمایید . "
غروب برگشتند و دیدند تابلو دست نخورده باقی ماند . استاد به شاگرد گفت : " همه انسانها قدرت انتقاد دارند ولی جرأت اصلاح ندارند "

الان برای شما هم ، این وضعیت پیش اومده و مدام از نواقص گلایه میکنید ، در حالیکه میتونید با اصلاح اشکالاتون ، وضعیت رو بهتر بکنید .

اگه به خواهرتون زمان بدید و اونم استمرار نماز خوندن شما رو ببینه ، احتمال جذب شدنش به نماز ، بیشتر از وقتی هست که اون مجبور به خوندنشه .

واقعا تحسینتون میکنم که اون روشو انجام دادید . چون انجام دادنش کار هر کسی نیست و آدمایی هستن که حاضر نمیشن کوتاه بیان .

سلام
اونو من باب مثال گفتم . منظورم این بود که درس میخونید و دکتر میشید تا اگه مشکلم با تخصص شما مطابقت داشت ، از مزایای ویزیت رایگان برخوردار میشدم !

اگه از این به بعد ، من هر شب به صفحه شخصی تون سر بزنم تا گزارش شما رو از درساتون بخونم ، میتونید بازم مثل قبل ، خوب بخونید یا حتما باید یکی از اعضای خونوادتون شما رو زیر نظر بگیرن ؟

اگه با پیگیری من بتونید بخونید ، من از فردا ، هر شب اونجا کامنتای شما رو زیر نظر می گیرم ، هر چند که نمیتونم ازتون بپرسم چقدر خوندید ( چون ممکنه برای بقیه سوء تفاهم پیش بیاد . مثلا یکی فکر کنه منم کنکوری ام یا واسه یکی سوال باشه که من چرا ازتون می پرسم یا ... ) ; ولی با همین کامنت ،بدونید که من هر شب اونجا میام تا بدونم چقدر خوندید .
البته وقتایی که مدرسه میرید ، اونم جزء ساعت مطالعه حساب کنید . مثلا بگید ۵ ساعت مدرسه + ...

بزرگترین مشکل شما اینه که قبل از انجام هر کاری ، شکست خودتونو قطعی می دونید و همین باعث میشه که یا تلاشی نکنید و یا تلاش خودتونو نیمه کاره رها کنید .

اگه توی هر کاری ، فقط اینو مد نظر بگیرید که نهایت تلاشتونو انجام بدید ( بدون توجه به نتیجه کار ) ، خود به خود ، این افکار منفی کم میشه و شما دیگه استرس اینو ندارید که موفق نمیشید یا فایده ای نداره یا ...

منظورتون از قبلا ، چند سال پیشه ؟ و اختلاف سنیتون چقدره ؟
اگه قبلا از شما خیلی تأثیر میگرفت ، باید ببینید که اونوقتا برخورد شما باهاش چطوری بود و رابطه تون با همدیگه به چه دلایلی خوب بود تا با ارزیابی اونا و تغییراتی که بعدا باعث شد تأثیر شما روی اون کم بشه ، بتونید ارتباط خودتونو باهاش بازسازی کنید تا دوباره به شما نزدیک بشه . هر چقدر این نزدیکی بیشتر باشه ، ارتباطتونم بهتر میشه و تأثیر شما هم زیاد میشه .

اون کارهایی که شما با درخواست مادرتون کردید ، باعث میشه که بهونه دستشون نیفته . چون استفاده از اون روش رو تازه شروع کردید و برای اینکه بهترین نتیجه رو بگیرید ، باید چند بار ، توی شرایطی که احتمال دعوا هست ، از همون روش استفاده کنید تا اونا به این نتیجه برسن که کوتاه اومدن شما به معنی درک اونا و درک شرایطی هست که ازش گلایه میکنن . ولی کلا اینو باید ملکه ذهنتون بکنید که هیچوقت در این موقعیتا یا هر موقعیت مشابه دیگه ، از خودتون دفاع نکنید و شرون به دلیل تراشی نکنید . چون اینا دفاع ظاهری هستن و بهترین دفاعی که میتونید بکنید ، اینه که کوتاه بیاید تا وارد جر و بحث نشید و آرامشتون حفظ بشه .

راستی ، نمیدونم چرا احساس میکنم که سوالاتی که از آقای شریعتمداری کردید ، شبیه رفع تکلیف بود . همینطوره ؟‎ ‎

و یه چیز دیگه اینکه ، هنوز به اون سوالم جواب ندادینا ( در مورد سیاهی لشگر و تموم کردن کتابا )

وظیفمه ( ببخشید منظورم اینه که لطف میکنم و راهنمایی میکنم !!! )

سلام
پس خیلی هم بیراه نگفته بودم .

چشم . اگه ساعت مطالعتون کم شد ،شما دلایل کم شدنشو میگید ; منم میگم که تنبلی کردید یا نه . مبنا رو همون ۱۰ ساعتی که بیشتر وقتا میخونید ، در نظر میگیرم . روزای مدرسه هم ، حداقل ۵ ساعت و حداکثر ۷ ساعت .
نه بابا چه زحمتی .. زحمت اصلی رو شما میکشید که ساعتها مطالعه خواهید کرد .

درباره خواهرتون ، با اینکه سن کمی دارن ، ولی متأسفانه شرایط سختی بهش تحمیل شده و از هر طرف بهش حمله شده و میشه . اما باید بدونید که اگه دو سه سال دیگه بگذره و همین وضعیت ادامه پیدا کنه ، اون موقع این شما و خانوادتون هستید که دنبال تغییر اخلاق و رفتارش خواهید بود و اونم در مقابل این تغییرات مقاومت می کنه . چون اونکه همیشه در این سن و سال نمیمونه و بزرگ میشه و با مشکلات و مسائل مخصوص خودش روبرو میشه . و اگه ندونه یا نتونه با اینا درست برخورد کنه یا برای جبران کمبودهای این دوران ، به غریبه ها چشم بدوزه ; هم آینده خودشو به خطر میندازه و هم اینکه کار برای جبران اشتباهات شما سخت میشه .

فعلا شما باید از روش های غیر مستقیم استفاده کنید تا اون توی درون خودش احساس امنیت کنه که یکی هواشو داره . و بعدا که شما هم حوصلشو داشتید ، میتونید باهاش صمیمی تر بشید . در روش غیر مستقیم ، اگه مثلا شما دیدی که پدر و مادرت باهاش تندی میکنن ; بگید که " مامان / بابا همه چی که تقصیر اون نیست ، من و شما هم یه کوتاهی هایی داشتیم که اینطوری شده . حتی اگه در این شرایط ، پدر و مادرتون ، انگشت اتهام رو به سمت شما ببرن ; بگید که آره حق با شماست ، منم خیلی کوتاهی کردم و باید براش وقت بیشتری میذاشتم .
فراموش نکنید که اگه اون نتونه حرفای دلشو به پدر و مادر یا خواهرش بگه ، نمی تونه تصمیمات درستی بگیره و طبیعتا نمیتونه عکس العمل درستی داشته باشه .

درسته که مشکلاتتون زیاده ، ولی اونطرف دیوار مشکلات ، لذتهای زیادی منتظر شما هست و اگه شما با پشتکار و انرژی ، در کنار این مشکلات ، به مسیر خودتون برای رسیدن به هدف ، ادامه بدید ، اونوقته که معنی خوشبختی رو با تموم وجودتون حس میکنید .

اون دوستاتون فقط بخش کمی از کنکوریهاست و طبیعیه که در کنار درس نخون ها ، یه عده هم درساشونو خوب بخونن . ولی شما نباید خودتونو با اونا مقایسه کنید و فقط باید به توانایی ها و استعدادهای خودتون تکیه کنید . چون قرار نیست همه کنکوریها تستا رو اشتباه بزنن یا درس نخونن تا شما موفق بشید . بلکه قراره که شما همه تلاشتونو بکنید و نتیجه هم از دل همین تلاشتون بیرون بیاد.

منظورم این بود که فقط ازشون سوال کردید و به توصیه هاش عمل نکردید ( مثل گرفتن سه شیره ) . حالا شما اینو یه ماه استفاده کنید و بعدا ببینید که مشکل کم خونی تون حل شده یا نه . چون اگه به توصیه هاش عمل نکنید ، معلومه که مشکلاتتونم سرجاشون میمونن .

اینم روش خوبیه و با حذف اونا میتونید شرایطو برای درس خوندن ، مهیا کنید .
خواهش میکنم . ( چون میدونستم که میگید وظیفتون نیست ، اونطوری گفتم . )

در پناه حق

سلام . ممنون
عید شما و همه مادرای آینده و مادرای فعلی مباااااارک باشه .

ممنون از دعای قشنگی که کردید ; کار خاصی نکردم که بخواید جبران کنید ; ولی اگه خواستید جبران کنید ، قول بدید که درساتونو با جدیت بیشتری بخونید و جاهایی که نیاز به کمک آقای شریعتمداری دارید ، سوالتونو بپرسید و به توصیه هاش عمل کنید .

در مورد خواهرتون ، کاملا غافلگیرم کردید و فکرشو نمی کردم که به این زودی ، ایییین همه پیش برید . برای بهتر شدن رابطتون ، بعضی وقتا که میخوای بری بیرون ، از جملات کوتاهی استفاده کن که اون نتونه جواب بده و به فکر فرو بره . مثلا به محض اینکه میخوای از در خارج بشی ، بهش بگو " خیلی میخوامت آبجی " و بعدش درو ببند و برو . دلیل اینکه باید این کارو بکنی ، اینه که اگه مثلا توی اتاقت اینو بگی ، ممکنه از گذشته ها و روزایی که کاری کردی که ناراحت بشه ، بگه ; ولی این راه بهش کمک میکنه که به فکر فرو بره و بعدا که شما رو دید ، از گذشته حرف نزنه .
وقتی که اعتمادش بهت جلب شد ، سعی کن از چیزایی باهاش حرف بزنی که اگه به گوش پدر و مادرتم برسه ، برات مشکلی پیش نیاد . مثلا بگو " یه چیزی بهت بگم ، به کسی نمیگی ؟ " اگه اون جوابش نه بود ، یکی از چیزایی که گفتنش برات مشکلی پیش نمیاره رو بگو . این باعث میشه که اونم شما رو به عنوان یه همراز حساب کنه و بعدا بتونه حرفای دلشو به شما بگه .
یا در مورد بعضی چیزا نظر اونم بپرس و به حرفش عمل کن . این ، هر چیز ساده ای می تونه باشه . مثلا وقتی میخوای یه چیزی رو یه جایی بذاری ، ازش بپرس که نظرت چیه اینو اینجا بذاریم ؟

اینکه میخوای اونو برای درس خوندن به اتاقت بیاری ، فکر خوبیه ; به شرطی که بتونی تمرکزتو روی درسات بذاری و اگه اونم سوالی پرسید ، اعصابت خط خطی نشه و با حوصله جوابشو بدی یا حداقل بهش بگی که بقیه درسشو بخونه تا وقتی درستون تموم شد ، یه تایمی برای اشکالاتش بذاری .
اینکه گفتید میتونه باهاش بهتون خوش بگذره و این حرفتون که گفتید " دیگه نمیذارم کسی تحقیرش کنه اون خیلی از دخترای هم سن و سالش که دیدم بهتره " خیلیییی به دلم نشست . امیدوارم آرامشتون بیشتر و بیشتر باشه . فقط باید مواظب اختلافها و جر و بحثای احتمالی آینده باشید و با مدیریت اونا ، اجازه ندید که اونا باعث خراب شدن رابطتون بشن .

اتفاقا منم از وقتی که اون پست رو گذاشتید ، میخواستم تقریبا همینا رو بگم ; ولی نمیدونستم چطوری بگم ; تا اینکه یکتا خانوم زحمتشو کشیدن .

ساده ترین روش مبارزه با ترستون ، اینه که طبق برنامه و زمان بندی خودتون پیش برید . چون اینطوری خوب درس میخونید و جایی برای ترسیدن باقی نمی مونه .

از نحوه تشکر کردنتون از ایشون ، فهمیدم که به توصیه هاش عمل نکردید و بعدا هم ازش سوال نمی پرسید . یه جورایی حس کردم که فقط برای انجام درخواست من پرسیدین تا بیخیال بشم ، نه برای حل مشکلتون .
بعضی وقتا مشکلات به صورت زنجیره ای هستن و با یه چیز ساده حل میشن . مثلا اگه تقویت بشید ، کم خونیتون حل میشه ; با حل کم خونی ، خستگی برطرف میشه ; با رفع خستگی ، میتونید بیشتر درس بخونید ; با خوندن بیشتر ، احساس نمی کنید که از بقیه عقبید و همین باعث میشه که ترسی نداشته باشید یا فکر نکنید که وقتتون تلف میشه .
این لطف شما رو می رسونه .

شاید نتونید همشو حذف کنید ، ولی بازم میتونید یه چیزایی رو حذف کنید یا از بعضی چیزا کم کنید و این در بهبود وضع درس خوندنتون مؤثره .

اتفاقا کامنت دیروزمو با عذاب وجدان نوشتم . ولی نمی دونم باید چیکار کرد . تنها چیزی که به ذهنم میرسه اینه که اگه آقای نجفی اجازه بده ، ما ادامه بدیم و اگه اجازه نده ، من فقط ساعت مطالعتونو در صفحه شخصی تون بخونم و اگه کم شد ، اینجا براتون یادآوری کنم یا اگه نکته ای بود ، بگم . چون من خودم و بقیه کاربرا رو مهمون وبلاگ ایشون میدونم و شخصا نمیتونم برخلاف میل ایشون عمل کنم .

‏______
به آقای نجفی :
سلام
روز مادر رو به همسر و مادر محترمتون تبریک میگم .
در مورد بخش آخر حرفام ، به خانوم سکوت ، هر نظری دارید ، بفرمائید تا ما بهش عمل کنیم و موجب نارضایتی شما نشیم .
وبلاگ شما برای من خیلی مفید بوده و هست . بابت همه زحماتتون سپاس گزارم .
موفق و مؤید باشید

آقای نجفی :
سلام
ممنون از پاسختون
چشم

خانوم سکوت :
قبل از مهاجرت به صفحه شخصی تون ، این نکته رو بگم که ممکنه دوستاتون که اونجا گزارش میدن ، راضی نباشن که ما این مباحث رو اونجا ادامه بدیم ( مثلا به این دلیل که اینطوری صفحتون از حالت گزارش دادن خارج میشه ) ، یا با زیاد شدن کامنتای من و شما ، خود به خود ، دیگه رغبت نکنن که بیان گزارش بدن یا ... . خلاصه اینکه ، خودتون همه چی رو بسنجید و طبق اون تصمیم بگیرید که این بحث رو اونجا ادامه بدیم یا نه .