به نام خدا
سلام
پسری هستم که داره خودشو برای کنکور آماده میکنه. مشکل من از جایی شروع میشه که از سن ٧-٨ سالگی بخاطر شغل پدرم مجبور شدیم مدام هر چند سال یکبار از شهری به شهر دیگه منتقل بشیم . و اینطوری شد که من توی چندین شهر مختلف از جمله اراک و شیراز و یزد و رشت و ..... زندگی کردم و درس خوندم .
بخاطر همین مسائل من هیچوقت دوست و رفیق ثابت و مشخصی نداشتم ، بیرون نمیرفتم و خلاصه گوشه گیر و خونه نشین شدم . البته این موضوع یه محاسنی هم نداشت که برای من کتابام بهترین دوستام بودن و یا چشم گوشم خیلی بسته بود مثلا در مورد حامله شدن ، فکر میکردم بچه ها یکسری ذرات معلق در هوا هستن که مادر اونا رو تنفس میکنه و وقتی ازدواج کرد ، وجود مرد و عشق باعث فعال شدن اونا میشه... !
بخاطر گوشه گیری هام خیلی اذیت شدم مخصوصا توسط دخترای فامیل و عمه هام. البته واقعا بنظرم راست میگفتن خیلی اوضام خراب بود. من خواهری ندارم و بجز دخترای فامیل با هیچ دختر غریبه ای برخورد نداشتم با اینکه خیلی گرم مزاج هستم.
مشکل اصلی الانم نحوه بدست اورن شرایط یک مرده مناسب برای زندگیه. با اینکه خیلی میل به ازدواج دارم ولی میدونم اگه الان ازدواج کنم ، زندگی یه نفرو خراب میکنم و یعنی قبول دارم برخلاف بلوغ جنسی به بلوغ عقلی نرسیدم . من هدفم اینه که داروسازیه شیراز قبول شم که فکر کنم دست کم اینکار رو حتما با تموم بی عرضگی هام میتونم انجام بدم. حقوقش هم به ماهی ٧-٨ میلیون میرسه و با توجه به درامد پدرم و اینکه تونسته چندنفرو سیر کنه فکر کنم همسر رو راضی کنه. قصد هم دارم درهمون دوران دانشگاه هم برم سرکار. خلاصه اینکه بنظر خانم ها میتونم کسی بشم که بشه بهش اتکا کرد ؟ چه رفتار ها توانایی هایی رو لازم میدونید که یه مرد داشته باشه؟
راستی ببخشید ، من هیچ خواهری ندارم دخترا فامیل هم که اصلا بهم نزدیک نمیشن که بخوام از اونا بپرسم ، با مادرم هم اصلا راحت نیستم. میشه برای یکی از اعضای این خانواده ی برتر خواهری کنید؟ اخه میترسم اینجا هم کسی به ادمی مثل من اهمیت نده .
ممنون
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)
- ۱۸۰۶ بازدید توسط ۱۴۶۳ نفر
- جمعه ۹ تیر ۹۶ - ۲۱:۲۹
