سلام
بیست ساله هستم، به تازگی از شخصی که بهش علاقه داشتم به طور غیر دوستانه ای راهمون جدا شد و این شعر خداحافظی با اون بود خواستم که به عنوان یک شاعر تازه کار نظر دوستان رو بدونم (شعر دان و یا شعر خوان)
قلب من در آتش بی حرمتی ها شعله میگیرد
در این صحرای خشکیده دگر باران نمی‌گیرد
بسوز ای عشق بی سامان که دل بی تو نمیمیرد
اگر چه این خیال خام ره فردا نمی‌گیرد
هوای لمس آغوشت هوایم را نمی‌گیرد
خنجرت در قلبم است ای دوست جانم را نمی‌گیرد
سلام دوستان
سریع میرم سر اصل مطلب لطفاً برداشت خودتون رو از متنی که می‌نویسم ارائه بدین. در انتها به جمع بندی خواهیم رسید. (یه دلنوشته است اثر شخص خاصی نیست)
"هر بار که از تو می‌نویسم، درخشش نگاه مهربونت و زیبایی لبخند محجوبت رو به یاد میارم. کنار تو می تونستم خود خودم باشم بدون اینکه بترسم که قضاوت بشم چون می دونستم تو منو همون طوری که هستم دوست داری. منم دلم نمی‌خواست چیزی رو در مورد تو تغییر بدم! ما در کنارم هم مثل ستاره‌ها می‌درخشیدیم. دلم نمی‌خواست هیچ وقت بری، اما از وقتی که رفتی من هیچ چیز رو در مورد تو فراموش نکردم.
همیشه دلم میخواست برگردی که برگردیم! درست مثل رودهایی که به آغوش دریایی عشق می پیوندند. ولی من هیچ وقت نمی تونم در مورد تو خودخواه باشم میذارم که انتخاب کنی، اگه منو بخوای من همیشه منتظر اون روز می مونم تا دوباره باهات خاطره بسازم و اگر نخوای به خاطر لبخندهایی که بهم دادی و زیبایی‌هایی که بهم نشون دادی تا ابد از تو سپاس گزارم.
زیبایی بعضی خاطره‌ها به طراوت اون هاست نه تکرارشون ولی از ته قلبم که تا همیشه تو رو دوست خواهد داشت حتی اگه یه روز حتی اسمت رو فراموش کنه تکرار تو یعنی تولد عشق یعنی بهار...
سلام وقت تون بخیر!
بنده شاعر نیستم شعر دوست هستم و شعر آموز ...سال گذشته هم یکی از کارهام رو گذاشتم و دوستان نظرات سازنده ای دادن. الآن خوشحال نظرات تون رو بشنوم!
اول بگم که اشعار من براساس تجربه شخصیم هستند و یک روایت رو بیان می کنن. بنده دوست عزیزی داشتم که علاقه ای بین ما شکل گرفت متأسفانه یا خوشبختانه میانه ما شکراب شد و قهر و آشتی از سمت دو طرف صورت گرفت و عشق و دوستی هر دو با هم به اتمام رسید! شعر رو براتون می ذارم اسمش نارفیق عاشق هست ...
سلام خدمت دوستان
من دختری ۱۹ ساله هستم که خیلی به کتاب علاقه دارم و البته کمی هم می‌نویسم و شعر میگم. اگر اسمش رو بشه شعر گذاشت، راستش خیلی از دوستان من بهم اصرار دارن که کتاب بنویسم با اینکه من خودم رو یه آدم خیلی معمولی با اطلاعات معمولی می دونم و فکر میکنم باید کتابی که می‌نویسم خیلی عالی باشه و واقعاً به درد یکی بخوره! یا لااقل شعرهام رو غریبه‌ها هم دوست داشته باشن.
شما برای کتاب نوشتن معتقد به سن خاصی هستید؟، یعنی باید به چه سطح از تجربه برسم که بتونم شعرهام رو چاپ کنم؟، و اینکه شرایط چاپ کتاب چیه؟
از اون جایی که ایرانی ها کم کتاب میخونن و البته آثار بی کیفیت هم زیاد هست!، من نمی خوام یه چیز کسل کننده بنویسم. می خوام نظر شما رو هم بدونم چون نه اینستاگرام و کلاً راهی دارم جز این سایت که بقیه بتونن کمکم کنن.
سلام
ممنون میشم کسی مفهوم این غزل رو میدونه بنویسه برام. از سعدی هستش. دفتر ۷۲ از غزلیاتش.
پای سرو بوستانی در گل است
سرو ما را پای معنی در دل است
هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد
طالعش میمون و فالش مقبل است
نیکخواهانم نصیحت می‌کنند
خشت بر دریا زدن بی‌حاصل است
ای برادر ما به گرداب اندریم
و آن که شنعت می‌زند بر ساحل است
شوق را بر صبر قوت غالب است
سلام دوستان
من میخوام یک کتابی بخرم که هم اشعار مولانا رو داشته باشه و هم در کنارش اون شعر رو به خوبی تفسیر کرده باشه که متوجه معنی اشعار بشم، شما چنین کتابی رو میشناسید که معرفی کنید؟
لطفا اسم کتاب و نویسنده اش رو بگید
گوشه دنج میخانه نتوان برد، آن گنج امانت که در نزد تو باشد
نظر و عقیده شما درباره این شعر چیه؟
سلام خانواده عزیزم، خسته نباشید
مبعث پیامبر مهربانی ها و همچنین فرا رسیدن عید نوروز رو با اندکی تاخیر خدمت تون تبریک میگم، ان شاء الله در پناه حق و زیر سایه بزرگترها سالی پر از شادی و رزق و روزی حلال و سلامتی رو پیش رو داشته باشیم.
تو این اوضاع قرنطینه و اوقات خالی زیادی که داریم بنده هم سعی کردم از این فرصت استفاده کنم و بیشتر روی شعرهام متمرکز بشم، بهر حال خیلی از دوستان عزیزی که لطف میکنن و مطالب بنده رو دنبال میکنن همچنان گلایه مندن که آقا فلان شعر وزنش فلانه و درست نیست و مشکل داره ...
بله دوستان شعرهای بنده سبک خاصی رو پیروی نمیکنن و برای بار چندم عرض میکنم که قصد بنده اینه که سبک جدید خودم رو به وجود بیارم، این سبک تلفیقی از غزل، قصیده، مولوی و امثالهم هست.
به خاطر همین وزن متفاوت از آب در میاد و خب قطعا درکش کمی زمان میبره ولی امیدوارم نکته اساسی رو دوستان متوجه شده باشن، مثل همیشه امیدوارم بتونم با شعرهام تکه ای از خاطرات تلخ یا شیرین تون رو به یادتون بیارم و حداقل یک دقیقه حال تون رو بهتر کنم.
با عرض سلام و ادب خدمت خوانندگان و نویسندگان وبلاگ خانواده برتر، این بار هم اینجا هستم تا شعرهایی رو تقدیم حضور شما عزیزان بکنم که فارغ از پر ایراد بودن میتونن حسی که درشون نهفته هست رو به شما هم انتقال بدن و امیدوارم از وقتی که صرف خوندنشون میکنین خرسند باشید .
ای تمام درد و ، درمان من _ بر فدای زُلف تو چَشمان من
نگران مَشو ز بَهر حال من _ یاد تو مانده شَوَد در جان من
تو چه دانی ز ِ شکسته بال من _ در تَن من مانده ای چون خال من
جز تو تعبیری نبود در فال من _ نیست مرا جز تو خوشی جانان من
با سلام و عرض ادب
امیدوارم حال تون خوب باشه و ایام به کام!
امروز تصمیم گرفتم چند تا از شعرهای قدیمی و کوتاه رو در یک پست بگنجونم تا چند موضوع مختلف رو پوشش بدم، فارغ از بی نقص نبودن شعرهام باید بدونید که تمرکز اصلی بنده روی معنای شعر هست و خب اگه از چهارچوب اصلی خارج شدن این اتفاقا کاملا عمدا رخ داده چون سعی بنده اینه که سبک های مختلف ادبی رو ترکیب کنم و یه چیز دسته اول و متفاوت تحویل بدم ...
به هر حال امیدوارم مورد پسند شما دوستان عزیز قرار بگیره، لطفا با نظرات ارزش مند تون بنده رو مفتخر بفرمایید .
دشمنان خواهند مرا کورَم کنند
سلام
دوستان شعرهاشون رو گذاشتن منم تصمیم گرفتم شعرم رو به اشتراک بذارم. کاش یه قسمتی برای خانواده برتری ها فراهم میشد تا بتونن شعرهاشون رو با هم به اشتراک بذارن. شعر گفتن دو تا حسن داره یکی اینکه آدم رو سبک میکنه و دوم یه تخیل آدم پر و بال میده.
اسم شعر "بهرام" هست؛
ابزارم بیناییست
جایی دور ... جایی نزدیک
از فراز بهرام با شما سخن میگویم
بر پهلوی المپوس تکیه داده ام و چای مینوشم
زمین را خیره می شوم و گذر زمان را بر تکه سنگی سرگردان نظاره میکنم
انسانی میبینم زنبیلی در دست، راه به خانه می برد
و از باغ همسایه، میوه اعتماد می دزدد
با عرض سلام و خسته نباشید خدمت تمامی نویسندگان و خوانندگان وبلاگ خانواده برتر
بنده یکی از کاربران خاموش اینجا بودم که حدود 3 ساله مطالب وبلاگ رو دنبال میکنم و حدود 2 الی 3 بار پیش اومده که با اسم های مختلف نظرم رو نوشته باشم اما امشب تصمیم گرفتم که به عضو رسمی خانواده برتری ها تبدیل بشم و امیدوارم بتونم دوستان خوبی اینجا پیدا کنم.
به هر حال خواستم در قالب شعر، داستان عشق کوتاهم رو خدمت دوستان تقدیم کنم امیدوارم که مورد پسند قرار بگیره:
شبی قبل از جواب دل خسته، دیدم دلبرم تنها نشسته
پیش به سوی او کردم روانه، حرف هایی قشنگ و عاشقانه
گفتم جان من تنها نشستی، نکند با خدایت عهد بستی؟
گفتا جان دل غرق ز عشقم، حرف های دلم را بنوشتم!
سلام
من یک شعر دوستم و در حال برداشتن اولین گام ها در مسیر سرودن احساساتم و شعر هام رو زیاد برای کسی نمیخونم و شاید در معرض نقد خودم رو قرار دادن در واقع یک گام شجاعانه برام باشه.
به قول حکیم همه قبیله من عالمان دین بودند، مرا معلم عشق تو شاعری آموخت!، من در شعر های که سرودم داستانی رو بیان میکنم و در این شعر که بدرود نام داره شروع و پایان داستان عاشقانه خودم رو به تصویر کشیدم، معشوقی که من رو مجذوب خودش کرد و شاعری آموخت ولی این فقط یه عشق پنهانی بود و یه عزیزی از من خواست ازش بگذرم چون نمیشد و منم تلاش کردم عشق رو به پایان برسونم و به خودم تلقین کنم فراموشی رو تا زمانی که اون رو در آغوش یارش دیدم و ...
به نام خالق عشق و زیبایی
سلام
وقت بخیر
چقدر اهل شعر هستید؟، از بین اشعار سنتی و مدرن کدام یک رو می پسندید؟، به اشعار کدام یک از شاعران علاقه ی خاصی دارید؟، و اینکه چه شعری شما رو بیشتر تحت تاثیر قرار داده؟
با تشکر
و با آرزوی حالی خوش برای یکایک شما هموطنان محترم
گوشه دنج میخانه نتوان برد، آن گنج امانت که در نزد تو باشد
نظر و عقیده شما درباره این شعر چیه؟