سلام
دخترم، این روزها شدید درگیرم با خودم، بین دو راهی موندم، ترم ۵ هستم، از دانشگاه خسته شدم دیگه نمیکشم، واقعا جونم به لبم رسیده، میخوام تمومش کنم بعد از امتحانات دی ترک تحصیل کنم.
از طرفی تو خونه هم کسی منتظر من نیست، (الان خوابگاه هستم)، حس میکنم اگه همین طور دانشگاه ادامه بدم افسردگی شدید میگیرم، بین دو راهی موندم نه میتونم ادامه بدم نه میتونم ولش کنم.
از شما دوستان عزیز خواهش میکنم راهنماییم کنید.
سلام
اول بگم که دختر هستم و دیپلم. میتونستم تو یه رشته خوب ادامه تحصیل بدم ولی از کار کردن خوشم نمیاد. دوست دارم تو خونه باشم و به خانوادم عشق بورزم. واقعا فکر نمیکنم رشته های نظری هم برای بالا بردن اطلاعات مناسب باشن، من ریاضی بخونم که آخرش چی بشه؟
عوضش خیلی مطالعه آزاد دارم و به روزم، خیلی ها میپرسن پس نمی خوای ادامه بدی؟!، الان احساس امل بودن دارم.
شما نظرتون راجع به دختر دیپلمه چیه؟
سلام
من ۱۸ سالمه و پشت کنکوری هستم، فرزند آخر و متاسفانه پدری دارم با طرز فکر خیلی قدیمی، یعنی تا حدی که من نمیتونم شب ها بیرون باشم و به همین دلیل کلی با هم بحث میکنیم،نه ایشون منو درک میکنن نه من.
الان هم چند روزی هست که منو تشویق میکنن به ازدواج!، ولی من واقعا دوست دارم درس بخونم و پیشرفت کنم، اما ترسی که دارم اینه این دیدگاه که میگن درس بخونی و بعد با هم سطح خودت ازدواج کنی خیلی کلیشه ای نیست؟، یعنی خیلی آرمانی هست و همیشه این طور نیست، خیلی ها هستند که تحصیلات عالی دارن ولی ازدواج موفقی نداشتند، منظور من اینه که صرفا یک تفکری هست که تضمینی وجود نداره واقعا براش.
آدم ازدواجی نبودم ولی به خاطر تحمیل کردن نظر پدرم این فکر ازدواج خیلی قلقلکم میده و دو تا دوست صمیمی که دارم متاهل هستن(به تازگی).
ممنون میشم اگه تجربه ای در این زمینه دارین کمکم کنید.
سلام
من به این نتیجه رسیدم که نمیشه گفت هر کسی که درس خونده داره از درس خوندن لذت میبره یا هر کسی که داره کار یدی میکنه و ادامه تحصیل نمیده لزوما کم هوش و بی استعداده!
راستش اصلا دلم نمیخواد سطحی نگری کنم در امر ازدواج، میگم چرا باید حتما دنبال کیس با تحصیلات بالا باشم، آخه خودم مسیر تحصیلیم جوریه که علاقه مندم تا مقطع دکترا بخونم و اغلب هم با خودم میگم همین که یه شریک هم راه و با درک داشته باشم کافیه. اما گاهی اینجا میخونم که نمیشه به مشکل میخورین از این داستان ها.
راستش در تعریف سواد این اومده که بتونی از دانش خودت در زندگیت استفاده کنی، حالا خواستگار من یه پسر آچار فرانسه است به اصطلاح که مهارت داره، ولی من صرفا درس خوندم. خودش میگه درست رو بخون تا هر جا که خواستی، منم مشکلی با اختلاف مدرک مون ندارم ولی میگم نکنه دو روز دیگه خودش احساس سرشکستگی بکنه.
من همین که وظایف ام رو قبالش انجام بدم و از من راضی باشه و اونم منو درک کنه مثلا مهمونی خواستیم بریم من امتحان داشتم و ...، برام کافیه. تا بوده مرد از زنش سر تر بوده خب چی میشه اگه من مدرکم بالاتر بره ولی این بار یه مرد یه جور دیگه حامیه من باشه؟!
سلام
دختری ۱۹ ساله هستم و دانشجوی ترم ۳ رشته کارشناسی علوم تربیتی، من فوق العاده درس و هنر رو دوست دارم، در حال حاضر، به کلاس هنری میرم.
به رشته م علاقه ی خاصی دارم و قصد اینکه سر کار برم رو ندارم، قصد دارم تعداد واحد لازم برای گرفتن مدرک کاردانی را در طول ۳ ترم اخذ کنم و قبول بشم تا مدرک کاردانیم رو به جای کارشناسی بگیرم. این جوری هم درسم زودی تموم میشه و هم به کارهای هنری دیگه می پردازم و اگه خدا بخواد، با یه پسر با ایمان و خوب ازدواج کنم، البته اگه تا اون وقت قسمتم بشه.
میخوام بعد از فارغ التحصیلی از زندگی بیشتر لذت ببرم، اوقات فراغتم بیشتر باشه، ولی اکثر افراد لیسانس یا فوق و دکتری دارند. البته تو این جامعه ای که ما داریم، کار برای بعصی از فارغ التحصیلان محترم نیست و اگه هم باشه حقوق ناچیزی داره.
بنده، تحصیلات دانشگاهی رو دوست دارم، البته نه فقط به خاطر مدرک، مثلا من بعضی دروس رو دوست ندارم مثل زبان خارجه عمومی یا زبان تخصصی...، زبان رو دوست دارم، و علاقه دارم که تا یه حدی بلد باشم ولی دوست ندارم کتاب زبان در دانشگاه بخونم، چون عمومیش هم سخته و هم وقتی به آینده نگاه میکنم و میبینم از ۱۴۰ واحد، فقط ۳۰ واحد پاس کردم، میگم من باید تا ۳ الی ۳ و سال و نیم دیگه درس بخونم؟! انگار واسم خسته کننده ست.
سلام به تموم خانواده برتری ها
دختری ۱۸ ساله هستم. دانشگاه پیام نور رشته علوم تربیتی قبول شدم. فعلا ترم ۲ هستم. عاشق درس خوندنم و همیشه چه تو دوران مدرسه و چه دانشگاه نمرات و معدلم بالا بوده.
با عشق و علاقه رشته م رو میخونم. قصد اینکه در آینده برم سرکار (در رابطه با رشته م) رو ندارم. قصد داشته باشم کار کنم دوست دارم کارهای هنری کنم. اول واسه عشق و علاقه و دوم اگه خواستم باهاش کسب درآمد کنم.
دلم میخواد کلی کلاس های هنری برم، باشگاه رشته های مختلف ورزشی برم ولی امتحانات و کلاس های دانشگاه اجازه نمیده. بیشتر رشته هایی که وجود داره؛ تمام درس هاشون کاربردی نیستند. مثل رشته ی من.
