خانواده برتر

سلام
از محبت و اظهار نظر همه دوستان سپاسگزارم.

خیلی هم خوشحال میشوم نقد کنید مثل جناب پاکان. این مفاد وحی منزل نیست و حتی اگر بود باز هم قابل نقد و اصلاح بود! با برقراری دیالکتیک، دیالوگ،  تبادل نظر و اصلاحات مکرر به نتایج بهتری میشود رسید.

پاکان گرامی ممنون از ارائه انتقادتان. احسنت که اهل تفکر و تحلیل هستید.
من هم پاسخ می نویسم.

1- " عدم قضاوت شخصیت سوال کننده و انگ زدن. بلکه تنها قضاوتِ عمل یا رفتار یا فکر یا پیشامدِ ذکر شده ". شخصیت آدمها، چیزی جدا از افکار یا رفتارشون نیست. بنابراین نمیشه بین رفتار و شخصیت آدما، تفاوت قائل شد. در ضمن کسی لزوما درصدد تحلیل یا قضاوت شخصیت سائل نیست، ولی گاه مشکل از شخصیت سائل میباشد و در نقد عملکرد شخص، باید شخصیت مقابل نقد شود.

لیلا: بله، شخصیتِ انسان در "تمامیت" خود جدا و مستقل از افکار، باورها، رفتارها، اعمال و احساسات او نیست. اما!
آیا شخص سوال کننده تمام افکار و اعمالش را در یک پست چند خطی نمایان می کند؟
 آیا این چند خط میتواند ملاکی برای قضاوت یک شخصیت انسانیِ پیچیده و چندلایه و محصول چند ده سال عمر، باشد؟
 آیا ما ادمها معمولا افکار و امیال متناقض گونه ای نداریم؟ و آیا همه اعمال ما "ملکۀ" شخصیت ماست؟
آیا برای این قضاوت، نیاز به دانش کافی و گسترده نیست؟ مثلاً همه ما میدانیم که چه رفتارهایی دلالت بر چه شخصیتی میکند؟
فرض کنیم از علومی مثل روانشناسی بهره برده ایم. آیا در روانشناسی بر"خوب" یا "بد" بودن شخص تاکید میشود؟ یا برعکس، اسمگذاری و برچسبهایی متفاوت با اصطلاحات تند و تیز و مخرب عامیانه استعمال میشود؟
فرض کنیم که مشکل از شخص باشد نه رفتار، باید با برقراری گفتگو با زمان کافی و اطلاعات بیشتر  شخص را با ادبیاتی صحیح و مناسب متوجه مشکل کرد. و تاکید در اینجا این است که "خوبی و بدی" شخص "قضاوت" نشود، وگرنه  ایرادات شخصیتی با زبان مناسب و دلایل مناسب قابل طرح است.

2- " نظر بر اساس عقل، منطق، علم، اخلاقیات، تجربیات شخصی (عمومی)، و واقعیات و البته از روی صداقت و خلوص، نه بر اساس احساسات سطحی، سلایق شخصی، تمایلات فردی، آرزوها، حدس و گمان های بی پایه، خرافات، شنیده های نامطمئن و موارد خاص و استثنایی ". این مفاهیم کاملا نسبی است و نمیشه برای اونها خط کش تعیین کرد. عقل و میزان آن، اخلاقیات و کیفیت آن و ... کاملا اموری پیچیده و غیرخطی است. در ضمن هرکسی حق داره که نظری متناسب با سلیقه و تمایلات خود، ارائه دهد و نمیشه افراد رو به این دلایل مذکور سرزنش کرد.

لیلا: نسبی بودن این مفاهیم را قبول دارم. و در این بند هم خط کشی معرفی نشده. بلکه به تمایزِ اظهار نظر بر اساس عقل و سایر موارد(علم، تجربه، واقعیت) و اظهار نظر بر اساس احساس و خرافه و شایعه و غیره تاکید شده.
شاید منطقی فکر کردن من با منطقی فکر کردن شما فرق بکند. اما باید دست کم این را تشخیص بدهم که وقتی من منطقی اظهار نظر میکنم با زمانی که از روی هوا و هوس اظهار میکنم تفاوت دارد. مهمترین معیار، خود شخص است که متوجه باشد چه چیزی و به چه دلیلی میگوید.
لااقل میتوان برای هر حرفی که میزنیم شواهدی بیاوریم. اینکه شواهد اثبات پذیر هست یا خیر یا اصولاً نیازی به اثبات و اقناع دارد یا نه، بحثش جداست.

موافقم که بر اساس سلیقه و تمایل نظر داد به شرط اینکه ذکر بشه سلیقه شخصی است.

3- " عاری بودن از تعصبات ایدئولوژیک، مذهبی، سنتی، قومی، و مخصوصاً جنسیتی ". تعصب لزوما بد نیست. نوع و کیفیت تعصب باید مد نظر قرار بگیرد. مثلا تعصب به قومیت خیلی مهمه. مثلا من پارس هستم و کاملا هم به نژاد پارس متعصب هستم. زیرا پارس، هویت و تاریخ ماست و انسان بدون هویت، فاقد اصالت است. در مورد ایدئولوژی هم باید متذکر شد که هرکسی میتونه خطوط و اصول خاص خودش را داشته باشد و آرمانها یا اهداف خودش را رهگیری کند، بنابراین بسیاری از افراد، جدا از ایدئولوژیشون نیستند

لیلا: این را نمی پذیرم. "تعصب" یک امر منفی است فرقی نمیکند که متعلقِ تعصب چه چیزی است.  تعصب یعنی هواداری از چیزی بدون دلیل معتبر.

 
4- " پرهیز از تحقیر، تمسخر، توهین، سرزنش، تهمت زدن، ناسزاگویی، نفرت پراکنی، دل شکستن، سبُک کردن، محکوم کردن، ضایع کردن، خوار کردن، ناامید کردن و ترساندن سوال کننده و سایر کاربران ". همیشه دلداری دادن و نرمخویی اثربخش نیست. درضمن در بیان عقاید، باید صادق بود و نگرانی از بابت دل شکستن و نفرت پراکنی نداشت. اینجا مهدکودک نیست و ما هم قرار نیست با بچه ها مصاحبت کنیم.

لیلا: اینجا گفته نشده که همیشه دلداری دهید. دلیلی برای عدم نرمخویی هم نیست. بله لحن میتواند جدی و توفنده باشد، اما باز هم با فقدان موارد منفی مذکور. قرار نیست وقتی میخواهیم کسی را متوجه چیزی میکنیم، او را به رگبار ببندیم یا دلش را بشکنیم. دل شکستن و نفرت پراکنی همواره مذموم و غیرانسانی است. ارتباطی با سن و سال مخاطب هم ندارد. قرار نیست چون طرف بچه نیست عواطفش را لگد کوب کنیم.

به نقد بقیه بندهای پیشنهادی از طرف شما، نمی پردازم و به همین موارد بسنده میکنم. در مجموع، بسته پیشنهادی از طرف شما، نکات مثبتی هم دارد و اون هم عموما توجه به مشکل شخص سائل و تلاش برای ارائه راهکار مناسب میباشد. من معتقد هستم که شخصی که مشکل یا دغدغه یا سوالی رو مطرح میکنه، به خصوص در مواردی که درخواست نقد خود را دارد، باید آستانه تحمل خودش را بالا ببرد و انتظار هرگونه نقدی را داشته باشد گرچه خشن باشد. اگر مناظره و بحثی صورت نگیرد نتیجه مثبتی هم در پی نخواهد داشت. نقد باید صریح،قاطع و بدون رودروایسی صورت پذیرد.

لیلا: از همین موارد مطروحه هم متشکرم. باب بحث و تبادل ایده باز شد. خوشحالم.

در مورد سوال کنندگان این مرامنامه سکوت کرده. اینکه باید ظرفیت داشته باشند درست اما ارتباطی با این تاپیک و اهداف آن ندارد. بلکه تنها اخلاقیات مشورت دهندگان مدنظر واقع شده است.

من لزومی به خشونت نمیبینم. نقد اگر نقد است باید به قدری قوی و مستدل و محکم و بی شائبه باشد که نیازی به اضافه کردن خشونت نباشد. هر چند صراحت و قاطعیت و جدیت وعدم رودربایستی  اموری متفاوت با خشونت و بیرحمی و بی احترامی هستند و شایسته و بایسته است لحاظ شوند.