خانواده برتر

البته نمی خوام جسارت کنم ولی ازدواج یه پزشک با یک بنگاه معاملاتی چه تناسبی داره برایم جای سواله؟

درضمن اقاتون اگرزن کدبانومی خواسته می تونسته با فرددیگری ازدواج کنه که خانه دارباشه وبه نیازهاش راحترپاسخگوباشه دلیل اینکه شوهرتون شما را انتخاب کرده ایا برای کلاس کاربوده که خانمم پزشکه یا اینکه به شخصه به خودتون علاقه مندشده اند؟

اگربرای کلاس بوده پس نبایدبا کارشما مخالف باشه واگرهم به خودتون علاقه مندبوده بایداین علاقه اجازه نده که این بهانه گیری هارا داشته باشند.

خب یه پزشکی که برای کشورسرمایه است ومتعلق به مردم است نبایدشوهرتون خودخواه باشندواین سرمایه را بدون استفاده بگذارندوشما با یه خانم دیپلم که می تونسته کدبانوی خانه اش باشه دراون حدبه حساب بیاره.

واقعا جای تاسفه که اقاتون قدرشما را ندارندشمایی که ان قدرکوتاه میایی وهمه نیازهایش را برطرف می کنی.

درضمن شوهرتون بدونه کارشون درمطب به هیچ وجه درست نبوده چون حق الناسه بیمارهایی که وقت گذاشتن وبعدبدون ویزیت برگشته انداصلا درست نیست برای این نیاز چنین کارهایی را انجام بده لااقل جوری مدیریت کنیدتوی خونه نیازهای جنسی خودش را برطرف کنه تا بهانه برای چنین کارهایی درخارج ازخونه اونم درمطب نداشته باشه.

متاسفانه شوهرت چون وضع مالی خوبی داره همه چیز را درپول نگاه می کنه ومیگه من اون پولی که درمطب درمیاری را به تو می دهم ولی حساب اونا نمی کنه که هدف شما پول نیست بلکه خدمت رسانی ودرمان بیماران وبهره مندکردن دیگران از دسااوردهای علمیت است.

به نظرمن به اوتفهیم کن وبه او بگو که مردبایدبه تعهدخودبایدپایبندباشه.

مثلا اینکه بدونین مثلا فلان روز وفلان روز تو هفته حتما رابطه دارین 

با شوهرتون هم صحبت کنین وازش بخواین شرایط شما را درک کنن

بعدشم یکیاز وظایف شما خوب شوهر داری کردنه 

شوهرتون تحت فشار جنسی باشه شما مسئولین وخدای نکرده ممکنه  به گناه بیوفته

اشکالاتی که به شما گفتن و اقایون بالا هم با تمام پررویی طرف اون اقا رو گرفتن تنها در صورتی قابل قبول بود که شما قبلا ایشون رو در جریان نذاشته بودین و ایشون با شرایط موافقت نکرده بودن.

ضمنا از شما که خانم تحصیل کرده ای هستید ازدواج با این قشر که جز پول هیچی رو نمیبینن بعید بوده.

و یه سوال دیگه مگه شما طرح تونو نگذروندین که الان توی ۲۶ سالگی  رزیدنت باشی!

البته شایدم هنوز عمومیتو تموم نکردی

بهتره مشکلتو از رییشه حل کنی خودت خوب میدونی گاهی باید ۴۸ الی ۷۲ ساعت شیفت واستی ... 

اگ میخوای بهتره عمومیتو تموم کنی و پزشک خانواده بشی که تازه اونم باید بری توی روستا

الانم میتونی شیفتای شبتو بفروشی و شبا خونت باشی... .

ولی بهتره کاملا با همسرت جدی درموردش صحبت کنی چون نمیتونی نوزده سال درس خوندنتو بذاری کنار واقعا بی انصافیه

خیلی دلم میخوتد بدونم چجوری توی ۲۶ سالگی مطب میرن..خیییلی

به همه دوستان:

ممنون که وقت گذاشتید و به سوالم دلسوزانه جواب دادید.

یسریا سوال کردن که چرا با این اقا ازدواج کردم؟؟

منو شوهرم تو یه مهمونی باهم اشنا شدیم و خوشبختانه یا متاسفانه از هم خوشمون اومد و کم کم کارمون به ازدواج کشید.

به مینا:

ممنون عزیزم که وقت گذاشتی.

من دوپایه(سوم ابتدایی_سوم راهنمایی)رو به صورت جهشی خودم وهمون سال اول پزشکی قبول شدم.و تو سن23_24سالگی درسمو تموم کردم.

ببین دختر گل یه نصیحت خواهرانه بهت میگم امیدوارم بهش عمل کنی.

همیشه مثبت به قضیه ها نگاه کن هیچ وقت منفی نباش.اگه واسه کاری که بقیه کردن پیش خودت برا کارشون دلیل میاری سعی کن دلیلای مثبت بیاری.اینجوری خودتم راحت تری.

واقعا اینقد تو جامعه ما دروغ و کثافت کاری زیاد شده که ادم وقتی مشکلشو با بقیه درمیون میزاره که شاید بتونن کمکش کنن متهم به درغگویی میشه.

واااااقعا جای تاسف داره.هم برای جامعه وهم برای طرز تفکر یسری از جوونای جامعه.

ببین خانم محترم من اینقد گرفتاری و مشکل دارم که اصلااا وقت این کارارو ندارم.

از بیمارستان و مطب و شوهرداری و خونه داری و اشپزی و صله رحم و به سرو وضع خودم رسیدو(ارایشگاه و خرید و...)تا کلی کارای دیگه.

باورکن من همش دنبال یه فرصت میگردم بتونم یه خورده درس بخونم حتی گاهی اوقات بین دو مریض که یکی میاد تو اون یکی میره بیرون یا تو ماشین سعی میکنم لغت زبان بخونم.

بعد اونوقت تو داری چی میگی؟؟؟؟؟؟؟؟؟

الانم دوس داشتم قانع بشی و دیگه درباره بقیه قضاوت نکنی و همینجوری تهمت دروغگویی یا چیزای دیگه بهشون نزنی که گناه بزرگیه.

به هرحال با خوندن کامنتای دوستان خوشحال شدم که درکم میکنن ولی وقتی کامنت شمارو دیدم خیلی ناراحت شدم.

ادم تو جامعه باید خیلی دیدش باز باشه.وگرنه همش باید بشینی غصه بخوری که چرا فلانی اینجوری کرد چرا این حرفو گفت منظورش چی بود؟!؟!

اگه بخوای به این چیزا فک کنی نابود میشی.

هیییییییچ وقت بدبین نباش.

اینقد ناراحت شدم خیلی پر حرفی کردم.ببخشید

درضمن خانم مینا خانوم اگه یه نفر درحالت عادی فقط سال اول قبول بشه درصورتی که به موقع درسشو تموم کنه(7سال)اون موقع اون شخص25سالشه.

اینم یادم افتاد خواستم بگم.همین

من پسریم که تو پول درآوردن استادم پس با نگاه کلی که تو جامعه هست یه مرد باعرضم و میشه گفت با هر قشری که مایل باشم میتونم ازدواج کنم.

با دختری آشنا میشم که پزشکه یعنی تو یک جنبه دیگه اونم باعرضس

احتمالا شیفته این دختر شدم و چون بدست آوردنش سخته روحیه رقابتم میزنه بالا

شاید  اونقد خاطرخواه شدم که فکر میکنم فقط مال من باشه , حتی اگه یه روز در هفته ببینمش. پس تو جلسه خواستگاری از ته قلب (تاکید میکنم اونزمان اون آقا قصد دروغگویی نداشته و فکر میکرده از عهدش برمیاد ) قول میدم با شرایطش کنار بیام

حالا ازدواج کردیم و عشقم همه جوره ماله منه

تا قبل از ازدواج فکر نمیکردم اینقد دلم رابطه بخواد , اما حالا تو هرشرایطی کنترلمو از دست میدم.

اعتماد بنفسم پایین اومده من سه تا نقطه قوت دارم اولی پول درمیارم دوم ازنظر جنسی بنیه خوبی دارم و سوم عشقم منو دوست داره

تو مورد اول بهم نیازی نداره

درمورد دوم همه روزشو دراختیارم نمیزاره از من تمنایی نداره

مورد سوم چون چیز خاصی برای ارایه به همسرم ندارم بتدریج از عشقش کم نشه.

پس چیکار کنم ? چطوره تا هنوز دوسم داره مجبورش کنم کارشو بزاره کنار اینطوری تو مورد اول و دوم بهم وابسته میشه.

بله خانوم عزیز همسر شما عاشق شماست فقط ناپختست پختگی تو عشق با سن و سال بدست نمیاد . در ابتدا مرد وقتی عاشق زنی میشه بخاطر عشقش حسود, ترسو, خودخواه, شهوتی, نامطمئن, شاید حتی شکاک بشه. برای اینکه خودشو جمع و جور کنه وعادلانه احساساتشو کنترل کنه طوری که همسر آسیب نبینه زمان میخواد.

شماهم اگر عاشق همسرتون هستید که قطعا هستید فقط با آرامش بهش فرصت بدین نزارین بخاطر بچگی و اشتیاق کنترل نشده در عشق که سراغش اومده جنبه های منفی در شخصیتش بروز بده.

احتمالا اگر میتونید کار پزشکیتونو خیریه انجام بدین تا فکر کنه از نظر مالی بهش وابسته اید . درخواستهای جنسی ایشون بتدریج متعادل میشه و از شر شهوت کنترل نشده خلاص میشه ولی تا اونموقع شما هم چن وقت یکبار نشون بدین بدلیل فوران عشق ازش تمنا دارین.

بتدریج شرایط استیبل میشه و فشار از هردوتون برداشته میشه اونوقت برای پیشرفت کاریتون اقدام کنید.

نکته دیگه اینکه نزارین نظرات اشتباه جامعه در مورد تفاوت سطح تحصیلات به مشکلتون دامن بزنه. تصور کنید مردی دکترای مدیریت بازرگانی داشته باشه ولی نتونه روزی 50 تومن کاسب بشه مدرکش چه کمکی به دیسیپلین اجتماعیش میکنه? مدرک تحصیلی همسرتون هرچی باشه شما بهش یه دکتری در زمینه کسب درآمد بدین و بهش افتخار کنید.

و آخر اینکه اگر میخواهید ملکه باشید از همسرتون یک پادشاه بسازید☺

مرده و حرفش. اگه سر چیزی حرف زدین باید پاش واسته ،مگر دوباره بشینین با هم صحبت کنین و قول و قرارهای جدیدی بذارین.

این که سر شیفت زن بزنه بگه خودتو برسون خونه هم اصلا به نظر من منطقی نیست. کی گفته شما وظیفه داری هر لحظه و هر ساعت که ایشون خواست، این کارو انجام بدی؟ اینقدر بدون کنترل هستن ایشون؟ 

من خودم دانشجو پزشکی هستم..ببخشید که ندونسته قضاوتتون کردم ..بااینکه قانع نشدم اما بقول خانم بهار حتی اگر پست اشتباه باشه بدرد سایرین میخوره.

چون خودم به خوبی میدونم جایگاه پزشک عمومی و سال های اول کار کجاست اما خب شاید شما شرایط دیگه ای دارین

کلمه مطب هم پاراگراف اخر متنتون هست

امیدوارم دلخور نباشین از من

خواهش میکنم جواب سوالمو بدید

نظرات شما یه پختگی خاصی توش هست... فن بیانتون هم خیلی عالیه...من همیشه نظرات شما رو با دقت میخونم و استفاده میکنم

میخواستم بپرسم شما کتابهای خاصی رو مطالعه کردید که اینقدر خوب میتونید صحبت کنید؟ مثلا همینجا یه جمله از برنارد شاو گفتید...اینو تو کتاب خاصی دیدید؟ میشه جسارتا بپرسم رشته تحصیلیتون چیه؟

شما هم کوتاه نیا... والا حیف این همه هوش و استعداد نیست

... اون خانم هم که باورش نشده شما پزشکین و کار میکنین... احتمالا سن ورود به دانشگاه و فارغ التحصیلی رو نمیدونه 

واااااااقعا از همتون ممنونم.از صمیم قلب برای همتون ارزوی خوشبختی میکنم.

من چون خواهر ندارم و خیلی با مامانمم راحت نیستم هروقت مشکلی دارم میرم پیش مشاور.کلیم پول ویزیت میدم(خخخخخخ).از این به بعد میام پیش خودتون.چون واقعا همتون حرفاتون خوب بود.

والا نمیدونم چیکار کنم.نظرات دوستان خوب بود استفاده میکنم ازشون به یه نتیجه که رسیدم اونو عملی میکنم

به مینا:

خوشحالم که همکار از اب دراومدی.

قانع شدن یا نشدنت خیلی برای من مهم نیست.

اولش که کامنتو خوندم راستش خیلی ناراحت شدم ولی بعدش پشیمون شدم چون ارزششو نداشت خودمو ناراحت کنم.

به هرحال ارزوی موفقیت برات دارم مینای عزیز.

به ریحانه:

ببین عزیزم پرستاریم خیلی خوبه.ولی خب یسریا واقعا به پزشکی علاقه دارن که حاضرا تاحالا هرچی درس خوندنو کنار بزارن و از صفر شروع کنن.

اگه شما واقعا علاقه داری اینو بدون هیچ وقت دیر نیست.

ما تو کلاسمون دانشجوهایی بودن که حتی34سالشون بود.

درضمن تکلیف خودتو مشخص کن که دنبال چی هستی.

اگه دنبال پولی که پزشکی درامدش خوبه من از بیمارستان ماهی20 میلیون میگیرم خیلیم راضیم.

ولی اگه دنبال ارامشی نه این کارو نکن تازه همون پرستاریم خودش کلی مشکلات داره.

من اگه برگردم به عقب میرم دنبال کارای هنری موسیقی,طراحی و...چون واقعا دوس دارم ولی خیلی الان وقتشو ندارم.

اگه میخوای بخونی بنظرم همین کنکور96میتونی شرکت کنی البته اگه فقط کارت بشه درس خوندن.

اگه نه که بزار برا97.بنظرم بزار برا97چون احتمالا درسارو فراموش کردی.

ولی از الان شروع کن بخون.

من منطقه3بودم.باتوجه به اون میگم.

اگه عمومیارو میانگین50درصد دوتارو تقریبا70درصد(پیشنهاد من معارف,ادبیات)بزنی عالیه.

اختصاصیا برا شیمی و زیست هیچی حذف نکن همه رو بخون.

برا فیزیک و ریاضی مبحثی بخون.یسری قسمتارو حذف کن.

زمینم درحد20یا30درصد بزن که رتبتو جابجا کنه وگرنه تو انتخاب رشته خیلی تاثیری نداره.

برا زمین پیشنهاد میکنم زمین سال سوم 4فصل اولو بخون چون راحته و تستم ازش خوب میاد.

الان دیگه چیزی به ذهنم نمیرسه.

موفق باشی

به سوال کننده گرامی:

ببینید من با اینکه یه مرد هستم ، هیچ وقت این حقو به شوهرتون نمیدم ، هیچ وقت ، چرا ، چون شما هم هیچی نمی گفتید ، خودش باید بدونه که یه نفر میاد یه عمر درس میخونه باهزار بدبختی از سد سخت کنکور بگذره و تازه بعدش مصیبت های بیشتری که شاید ماها به هیچ وجه درکتون نکنیم و بچه های پزشکی چندین سال درگیرش ،  برای این نبوده که یه مدرک بگیره و قابش کنه بذاره سینه دیوار و نیگاش کنه

پس کاملا حق باشماست و من شاید حس می کنم ، شوهرتون تحت تاثیر همکارای بنگاه دارش ، داره به مخالفت باشما برمی خیزه ، چرا میگه شب دوست دارم زنم پیشم باشه ، چون می خواد احساسات شما رو درگیر کنه ویا شاید تحت تاثیر خانواده اش ، نمیدونم ، چون حس می کنم ، آدم وقتی یه چیزی رو قبول کرد ، باید پاش وایسه حتی به قیمت هر سختیش ، به نظرم پشت داستان ، این چیزی نیست که به شما گفته

و اما خب الان این اتفاق افتاده و ایشون همچین موضوعی رو طرح کرده و حق باشماست ، بهتره شما با متانت ، دوستی و منطقی حالیش کنی که عزیزم ، من زندگی ام رو دوست دارم ، شما و شغلم را نیز . هیچ وقت هم نمی خوام مقایسه کنم . چون مقایسه دو یا سه تا عنصر که جایگاه و کارکرشون فرق می کنه کاملا اشتباه هست. ممکنه شوهرتون یه روزی بگه ، منو بیشتر دوست داری یا شغلت رو ، خب این قیاس کاملا اشتباهی هست. حتی بین افراد . همینطور که اشتباه هست بگیم ، شب رو بیشتر دوست داریم یا روز ، زمستان یا تابستان ، هر کدومش یه داستان مجزاست

شما نمی تونی به داداشت بگی ، مامان رو بیشتر دوست داری یا بابا ، چون این دو هر کدوم جایگاه ویژه ای و متفاوتی قرار دارند. مامان جای خودش ، بابا جای خودش. چیزی که تو جامعه ما مرتب می گن.الان وظیفه شما مدیریت این داستان هست که فکر کنم موضوع کاملا احساسی هست نه عقلی. پس به شوهرتون بگید ، من به هیچ وجه ، به هیچ وجه از کارم دست نمی کشم و به هیچ وجه هم از زندگی ام و رابطه دوستی بین من باشما ، چون هر کدوم شون ، بخشی از وجود منن. به نظرم اگه واقعا دیدید مسئله کش داره و داره مرتب گیر میده ، حتما برید مشاوره. چون من حس می کنم ، پشت داستان ، چیزی دیگه نهفته است غیر از کار شما و نبود شما . ایشون احتمال زیاد ، یا جسارتا اعتماد به نفسش اومده پاییین و خودش رو در مقایسه باشما ، احساس کمبود می کنه یا تحت تاثیر کسی قرار گرفته

خب چرا نیاز جنسی شو ، شبی میگه که شما شیفتی؟ واقعا این داستان اینقدر سخته که وقتی شما خونه هستید نمی تونن برآورده کنن ، جز اینکه دارن با احساسات شما بازی می کنن . بهش بگو ، قدر زن پزشک دانستن ، ارزشش کمتر از پزشکی نیست. مگه نه می گن پشت هر مرد موفقی زنی هست. خب عکسش هم صادقه. احیانا فردا چه جوری میخوان ، قبول کنن شما بری تخصص بگیری یا اینکه اگه یه دوره ای چند ماهه مثلا نیاز بود برید کشورهای خارجی یا اروپا ، اون وقت می خوان چه کار کنن؟

بله من هم مثل شما فکر می کنم که دارن خسته می کنن  و به جرئت می گم ، فقط و فقط یا خود کمی بینی دارن ،  و  اعتماد به نفس شونه اومده پائین به خاطر شغل شما ، یا کسی دارن رو مخ شون کار می کنن . ضمن اینکه کاملا اشتباهه به شما می گن هروقتی من نیاز جنسی دارم شما باید خونه باشی. یعنی چی این حرف؟ اومدیم و مثلا بیمارستان شما خارج از شهر بود ، دو ساعت مثلا راه داشتید. این منطقی نیست که شما بیائید برید. مگه بچه هست؟ نیاز جنسی هم یه روند مشخصی داره. جوری نیست که یه دفعه نیمه شب که شما سر شیفت هستید فوران کنه. تازه مگه قابل کنترل نیست؟ آدم می تونه ، این نیاز رو بندازه روز بعد ، دو روز بعد. باید کمی جدی تر باشید. دقیقا دارن با احساسات شما بازی می کنن

مشاوره حتما کمک می کنه . اما خواهشا باهم بحث نکنید اگه گفت ، من سختم هست ،  بگو من نمیتونم و هرچند دلم میخواد اما واقعا کارم رو دوست دارم. اگه گفت نیاز جنسی دارم ، بگو تنظیم کنیم تو زمانی که هستم. گیرم هم که نبودم ، صبر کنید زمانی که هستم. اگه عقب نشینی کردید ، فردا اون میاد جلوتر . بهتره ما به حقوق همدیگه احترام بذاریم حتی تو زیر ترین مسائل ، چه رسه به همچین مسئله مهمی. ان شاالله خداوند کمک تون کنه و با توجه به درک و فهم بالای شما ، ما خوش بین هستیم که به بن بست نمی رسید و مشکل حل میشه ان شاالله

سوال کننده حواسم از مشکلت پرت شد. داغ دلم به خاطر پزشکی قبول نشدنم تازه شد دوباره... یعنی واقعا همکلاسی داشتی که توی 34 سالگی اومده پزشکی؟؟؟ من 25 سالمه... دفاع فوق لیسانسم مونده... روانشناسی بالینی... تازه لیسانسم چیز دیگه بود برای ارشد تغییر رشته دادم و خیلی زحمت کشیدم که رتبه خوب بیارم... نتیجه گرفتم  ولی انگار ته دلم ناراضی ام... پزشکی یه چیز دیگست... چند وقته به تغذیه فکر میکنم... ارشد تغذیه... بعد باز میگم از اول کنکور میدم نه برای پزشکی چون دیگه پیر شدم... برای دندون پزشکی... ولی خیلی سخته با این سن و سال... بعد میگم همین روان رو بشینم واسه دکترا بخونم شاید راضیم کرد... خلاصه که دارم دیوونه میشم

خطاب به افرادی که با اعتماد به نفس تمام فرمودند :(چرا با یک بنگاهی ازدواج کردی ؟)

باید عرض کنم اگر منظورتان این است که بیش از پنجاه درصد بنگاهی ها دروغگو و شیاد هستند به همین مقدار البته کمتر نیز پزشک وظیفه نشناس داریم که فقط و فقط بدون در نظر گرفتن قداست پزشکی و ارزش معنوی بالای این شغل به فکر کسب در امد و تجارت سلامتی اند !

اما اگر منظورتان شان و حد اجتماعی است باید عرض کنم

اولا شما ها چه میدانید مدرک همسر این اقا چیست ؟

ثانیا مگر حقوق و در امد یک بنگاهی کمتر از یک پزشک است ؟(هر چند قبول دارم شبهه ناک است )

و ثالثا

شما أقشار پزشک های جوان و تازه پزشک شده (!) مگر از فضا اومدید ؟ 

مگر عالم العلوم هستید ؟

مگر پاک و منزه و بی گناهید که خود را این چنین برتر میخوانید ؟

اگر به حقوق باشد بسیار بسیار و بسیاری از مشاغل با زحمت کمتر ثروت بیشتری از شغل شما را به ارمغان می اورند مانند تجارت یا وکالت یا ...

پس لطفا از غرورتون کم کنید

شما ها نه پیامبرید نه ملک

پس لطف بفرمایید منم منم نکنید چرا که غرور انسان را زمین میزند اما اگر دلیل ازدواج تان با پزشک این است تا همسر و هم رشته   شکا  بهتر شما را درک کند کاملا قابل قبول است

با تشکر از ریاست محترم سایت 

و وزارت محترم اطلاعات و فناوری ارتباطات و زحمت کشان و ایجاد کنندگان فضای مجازی(این قسمت شوخی بود😜)

اول خودزن

دوم خانواده زن

سوم پرستیژ اجتماعی وشغل

حالاشماهم مطمئن باشین سخته شوهرتون نظرش برگرده بهتره کاری کنین شیفت شب نداشته باشین

یاهم یه روش جایگزین میدونم سخته

ولی حواستون باشه دارین چی رو فدای چی میکنین مطمئن باشین رفتار شوهرتون بااین اوضاع که گفتین بدترمیشه

اما شوهرم گیر داده باید پزشکی بخونی وگرنه طلاقت میدم.

کنکور95 رتبم شد 3737 گفتم من دامپزشکی قبول میشم خیلیم دوست دارم بذار انتخاب کنم و بخونم گفت نه فقط کنکور96 فرصت داری پزشکی بیاری وگرنه طلاق.

خسته شدم.دارم از غصه میمیرم.افسرده شدم واعتماد بنفسم صفر شده

عزیزدلم خودت باید تصمیم بگیری.پزشکیم مشکلات زیادی داره متاسفانه مردم فقط ظاهر قضیه رو میبینن.

من اگه برگردم به گذشته راستش نمیرم سمت پزشکی.

ولی گفتم محاسن زیادیم داره.

به دوستان:

باتشکر.

تو همین سایت دیدم بعضی زنها نوشته بودن درس یا کارشونو به خاطر شوهرشون ول کردن و بعد شوهرشون رفته سراغ زن دیگه ، و اونا هم موقعیتای اجتماعی خودشونو از دست دادن هم شوهرشونو . واسه همین هرجوری شده موقعیت اجتماعی و تحصیلیت رو از دست نده چون مردی که به شما موقع شیفت پزشکی میگه واسه نیاز جنسیم بیا خونه ! پس فردا هم میگه من نیاز جنسی دارم با تو تأمین نمیشم و میره سراغ یکی دیگه . اونوقت هم زندگیتو باختی هم شغلتو. 

بچسب به پزشکیت . 

ضمنا حرف یک آقا خیلی غلطه که گفته باید ازش اطاعت کنی ! چون شوهرت خودش قبول کرده بوده که شما پزشکی و شرایط یه پزشک رو داری برا همین اصلا لازم نیست تو این زمینه ازش اطاعت کنی. نه قانونا نه شرعا نه عرفا نیازی به اطاعت نیست.

به نظر من که همچین مردی ارزش زندگی و توان فهم و درک شما رو نداره. حس من اینه که اگه الآن هم خوب زندگی کنید 20 سال دیگه میره سراغ یه زن دیگه

واقعا چی فک کرده با خودش که میخواد یه زن پزشک فقط خونه داری کنه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ وای این جور مردا همه چیزو تو پول می بینن و اصلاح بشو نیستن. فقط ط ل ا ق متأسفانه. اه اه اه لعنت به این زندگی واقعا. اینقد که آدما تو این دور زمونه به هم ظلم میکنن هر شب باید با غصه بخوابم.

سوال کننده ی عزیز خیلی ناراحتم از مشکلی که داری . لطفا بگو چرا زیر بار این ازدواج رفتی ؟؟؟ مجبور بودی ؟ یا خودت خواستی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

علاقه خود شخص خیلی مهمه.

من یه همکلاسی داشتم اصلااا پزشکی دوس نداشت به اجبار خانوادش اومده بود.میگف دوس داشتم برم رشته ریاضی ولی خانوادم قبول نکردن.اصلا پزشکی با روحیاتش سازگار نبود هیچ علاقه ای نداشت چند ترم مشروط شد.اخرشم انصراف.

به دانشجو پرستاری:

عزیزم من دانشجو پزشکی بودم نه پرستاری.خیلی اطلاعاتی درباره پرستاری ندارم.تو میتونی تو نت سرچ کنی.

جدا از علاقتون به پزشکی روان شناسی برای کسی ک واقعن با علاقه چجوریه؟اگه ارشد بگیره بازار کارش چجوریه؟مرسی ممنمون

رتبه350منطقه3

دانشگاه اراک

عزیزم من درباره روانشناسی اطلاعاتی ندارم.ولی بنظرم خوبه اگه بتونی کلینیک بزنی.با کسایی که ارشد روانشناسی دارن صحبت کنی بهتره.

اگه کسی علاقه داشته باشه اره خوبه.

به کنکوری:

سلام عزیزم,من چه کمکی میتونم بکنم؟

(راستش من خیلی وقت ندارم به این سایت بیام.ولی چون دوس داشتم نظر دوستان رو درباره سوالم بدونم راستش وقتی که فرصت میکنم ی سر میزنم.الانم تو سوالتو بپرس من بخاطر شما دوباره سر میزنم اگه تونستم کمکتون میکنم)

موفق باشید

خواهش میکنم جواب سوالمو بدید
حتما عزیزم. بابت تاخیر عذر میخوام. پیامتون رو ندیده بودم

نظرات شما یه پختگی خاصی توش هست... فن بیانتون هم خیلی عالیه...من همیشه نظرات شما رو با دقت میخونم و استفاده میکنم
این لطف شماست. خوشحالم که نظراتم به درد کسی خورده

میخواستم بپرسم شما کتابهای خاصی رو مطالعه کردید که اینقدر خوب میتونید صحبت کنید؟
من یه زمانی تو نوجوانی خوره کتاب بودم و شاید روزی دو تا کتاب 200-300 صفحه ای میخوندم. تقریبا همه چیزم میخوندم. انواع کتابای داستانی و تاریخی و اجتماعی و روانشناسی و مذهبی و سیاسی و ... !! در حدی که دیگه اعصاب خانوادم به هم ریخته بود و دائم نگران ضعیف شدن چشمام بودن :))
البته بعدها با سنگین شدن کارها و مسئولیتام وقتم کمتر شد و مقدارش متعادلتر شد اما هنوزم هیچی به اندازه لذت خوندن یه کتاب خوب یا دیدن یه فیلم خوب وسوسم نمیکنه
احتمالا اون مطالعات به نحوه نگارشم و نوع نگاهم به دنیا کمک کرده باشه

مثلا همینجا یه جمله از برنارد شاو گفتید...اینو تو کتاب خاصی دیدید؟
نه اینو یه جایی تو دانشگاه رو دیوار زده بودن و خیلی به دلم نشست و تو ذهنم موند.

میشه جسارتا بپرسم رشته تحصیلیتون چیه؟

از طرفی اون حق داره چون به همسرش نیاز داره

از طرفی هم اون  وقتی با یه پزشک ازدواج کرده باید با شرایط شما کنار بیاد آخه چندسال وقت گذاشتید درس خوندید اگه کارتون مثلا منشی بود یا یه چیز ساده راحت ولش می کردید ولی وقتی پزشکی باشه واقعا خیلی سخته کارتون رو کنار بذارید

اون موقع که عاشق شده ذوق زده بود با پزشک ازدواج کرده کلی کلاس داره و ازین حرفا تازه که وارد زندگی شده میبینه شرایط واقعا سخته!

شما بهش قبل ازدواج گفتید شرایط پزشکی سخته؟کنار اومد باهاتون؟ 

در حال حاضر چون شما به شغلتون علاقه دارید و زندگیتونم براتون مهمه یه اعتدال بین این دو برقرار کنید ، ابتدا با شوهرتون حرف بزنید ببینید حرف حسابش چیه بعد تو شغلتون به حداقل اکتفا کنید مثلا یا مطب برید یا فقط بیمارستان ، که نه سیخ بسوزه نه کباب! شیفت شب هارو هم به قول یکی از دوستان یا بفروش ؟ یا نرو ، یکاری بکن دیگه بالاخره اونم حق داره خیلی سخته براش اول زندگی

در کل کار میکینی تا زندگی کنی نه زندگی برای کار!

کارتو سبک سبک کن ، یعنی حداقل کاری که الزامیه بقیشو بی خیال

اگه میدن دیگه مطب نرو بعدازظهر بیا خونه راحت

به دوستانی که گفتن حرف از مطب نزده : جناب آقای نجفی قسمت انتهایی سوال رو که مربوط به مطب ایشون بود و توضیحاتی داده بود چون صحنه دار بود حذف کردند! خخخخخخخ ، آخه من قبلا سوال رو کامل خوندم 

هر خانومی و هر آقایی؛  حالا در مورد ایشون، میشه خانوم

هر خانومی تا زمانی که ازدواج نکرده اختیار و اراده ش دست خودشه وقتی ازدواج کرد قضیه فرق میکنه. شما دکتری فوقی فوق تخصصی هرچی اصلن؛  منتها اول از همه همسری،  اول از همه زن زندگی همسرتان هستی و باید اولویت رو بزاری واسه خونه

فردا یه چی بشه یه اتفاقی بیفته در خوشی و ناخوشی این همسرتون هست که به داد میرسه و با دلسوزی و بدون چشم داشت و از روی وظیفه کنارتونه.

کابوی تنها یه جوری صحبت کرد که همه حق واسه زن و پزشکبودنش هه . در صورتی که نه عزیزم! اولین چیز خود وجود خانواده است. وظیفه ی هر خانوم دکتر و پزشک زنی هست که موقع ازدواج به خودش بگه شاید من نتونستم کار کنم و مجبور شدم به خاطر همسر و بچه هام تو خونه بمونم،  شاید مجبور شدم تو فلان منطقه کار نکنم و...؛  آیا میتونم تو این شرایط باشم؟  اگه میتونه که بله رو بگو اگه نه؛ شوهرت رو به بهانه از خودگذشتگی و... مجبور به قبول نکن. شما ازدواج نکن و به کارت برس!! خیلی هم راحت تره و به هیچکس پاسخگو نیستی و هیچ باری هم رو دوشت نیست. 

فرد سوال کننده جوری حرف میزنه انگارپادگانه. عزیزم،  شما موقع شیفت چیندن بگو به من شیفت شب ندین و اگه تو بیمارستان با باشی به دلیل ساعت بیشتر شب و مریض بیشتر و درآمد بیشتر خیلی ازهمکارات قبول میکنن و از خداشونه وایسن. دوم اینکه شما میتونی یه شغل کارمندی بگیری مثلن پزشک یه مرکز بهداشت بشی که از صبح هستش تا ۲ بعدازظهر و ادامه روز رو هم خونه هستی پیش همسرتون . بالاخره یه زن مگه چقدر درآمد میخواد؟  اونم وقتی وظیفه تامین مخارج با مرد هست و شکر خدا شوهر شما هم با توجه به شغلش احتمالن درآمد خوبی داره و نیازی به کار شدید شما نیست.