خانواده برتر

سلام

صفحه جدید مبارک باشه بانو

 راستی یه سوال شوما دانشگاه رازی درس خوندید؟؟!!اصلندشم کنجکاوم هوم:)

سلام الی جان

خاصی باشی به قربانت بیم^_*

خبرات؟....فکر کردم کورد کرماشانی خویشکه گیان که اشتب بنمودم :)

انشالله همیشه خوب و خوش باشی بانو.

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید : تو بمن گفتی :
ازین عشق حذر کن !
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ، آئینة عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !

با تو گفتنم :
حذر از عشق ؟
ندانم
سفر از پیش تو ؟
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !

اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب نالة تلخی زد و بگریخت !
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ، نرمیدم

رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم !
بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

 فریدون مشیری

ووووویییییییییییییییییییی

صفحه شخصیشو نیگااا

مبارکه بانو چرخش برات بچرخه  صدر محبوبها بشی

ای ام هوادارت همیشه

ببینیمتون :)

این داستان خیلی خیلی قشنگه کمی طولانیه اما واقعععا زیباس بار3مه که میخونمش.....

دوس داشتی بخون........

ون شب وقتی به خونه رسیدم دیدم همسرم مشغول آماده کردن شام است. دستشو گرفتم و گفتم: "باید راجع به یک موضوعی باهات صحبت کنم." اون هم آروم نشست و منتظر شنیدن حرف‌های من شد. دوباره سایه رنجش و غم رو توی چشماش دیدم. اصلا نمی‌دونستم چه طوری باید بهش بگم، انگار دهنم باز نمی‌شد. هرطور بود باید بهش می‌گفتم و راجع به چیزی که ذهنم رو مشغول کرده بود، باهاش صحبت می‌کردم. موضوع اصلی این بود که من می‌خواستم از اون جدا بشم.

بالاخره هرطور که بود موضوع رو پیش کشیدم، از من پرسید چرا؟! اما وقتی از جواب دادن طفره رفتم خشمگین شد و در حالی که از اتاق غذاخوری خارج می‌شد فریاد می‌زد: "تو مرد نیستی..." اون شب دیگه هیچ صحبتی نکردیم و اون دایم گریه می‌کرد و مثل باران اشک می‌ریخت. می‌دونستم که می‌خواست بدونه که چه بلایی بر سر عشق‌مون اومده و چرا؟ اما به سختی می‌تونستم جواب قانع کننده‌ای براش پیدا کنم. چرا که من دلباخته یک دختر جوان به اسم "دوی" شده بودم و دیگه نسبت به همسرم احساسی نداشتم. من و اون مدت‌ها بود که با هم غریبه شده بودیم من فقط نسبت به اون احساس ترحم می‌کردم.

بالاخره با احساس گناه فراوان موافقت‌نامه طلاق رو گرفتم. خونه، ۳۰ درصد شرکت و ماشین رو به اون دادم. اما اون یک نگاه به برگه‌ها کرد و بعد همه رو پاره کرد. زنی که بیش از ۱۰ سال باهاش زندگی کرده بودم تبدیل به یک غریبه شده بود و من واقعا متاسف بودم و می‌دونستم که اون ۱۰ سال از عمرش رو برای من تلف کرده و تمام انرژی و جوانی‌اش رو صرف من و زندگی با من کرده، اما دیگه خیلی دیر شده بود و من عاشق شده بودم. بالاخره اون با صدای بلند شروع به گریه کرد، چیزی که انتظارش رو داشتم.

به نظر من این گریه یک تخلیه هیجانی بود. بالاخره مسئله طلاق کم کم داشت براش جا می‌افتاد. فردای اون روز خیلی دیر به خونه اومدم و دیدم که یک نامه روی میز گذاشته! به اون توجهی نکردم و رفتم توی رختخواب و به خواب عمیقی فرو رفتم. وقتی بیدار شدم دیدم اون نامه هنوز هم همون جاست. وقتی اون رو خوندم دیدم شرایط طلاق رو نوشته. اون هیچ چیز از من نمی‌خواست به جز اینکه در این مدت یک ماه که از طلاق ما باقی مونده بهش توجه کنم.

اون درخواست کرده بود که در این مدت یک ماه تا جایی که ممکنه هر دومون به صورت عادی کنار هم زندگی کنیم. دلیلش هم ساده و قابل قبول بود: پسرمون در ماه آینده امتحان مهمی داشت و همسرم نمی‌خواست که جدایی ما پسرمون رو دچار مشکل بکنه! این مسئله برای من قابل قبول بود.

اما اون یک درخواست دیگه هم داشت: از من خواسته بود که بیاد بیارم که روز عروسی‌مون من اون رو روی دست‌هام گرفته بودم و به خانه آوردم و درخواست کرده بود که در یک ماه باقی مونده از زندگی مشترکمون هر روز صبح اون رو از اتاق خواب تا دم در به همون صورت روی دست‌هام بگیرم و راه ببرم! خیلی درخواست عجیبی بود. با خودم فکر کردم حتما داره دیوانه می‌شه. اما برای این که آخرین درخواستش رو رد نکرده باشم موافقت کردم.

وقتی این درخواست عجیب و غریب رو برای "دوی" تعریف کردم اون با صدای بلند خندید گفت: "به هر حال باید با مسئله طلاق روبرو می‌شد، مهم نیست داره چه حقه‌ای به کار می‌بره."

مدت‌ها بود که من و همسرم هیچ تماسی با هم نداشتیم تا روزی که طبق شرایط طلاق که همسرم تعیین کرده بود من اون رو بلند کردم و در میان دست‌هام گرفتم. هر دومون مثل آدم‌های دست و پاچلفتی رفتار می‌کردیم و معذب بودیم. پسرمون پشت ما راه می‌رفت و دست می‌زد و می‌گفت: "بابا مامان رو تو بغل گرفته راه می‌بره." جملات پسرم دردی رو در وجودم زنده می‌کرد، از اتاق خواب تا اتاق نشیمن و از اون جا تا در ورودی حدود ۱۰ متر مسافت رو طی کردیم. اون چشم‌هاشو بست و به آرومی گفت: "راجع به طلاق تا روز آخر به پسرمون هیچی نگو!" نمی‌دونم یک دفعه چرا این قدر دلم گرفت و احساس غم کردم. بالاخره دم در اون رو زمین گذاشتم. رفت و سوار اتوبوس شد و به طرف محل کارش رفت. من هم تنها سوار ماشین شدم و به سمت شرکت حرکت کردم.

روز دوم هر دومون کمی راحت‌تر شده بودیم، می‌تونستم بوی عطرشو استشمام کنم. عطری که مدت‌ها بود از یادم رفته بود. با خودم فکر کردم من مدتهاست که به همسرم به حد کافی توجه نکرده بودم. انگار سال‌هاست که ندیدمش، من از اون مراقبت نکرده بودم. متوجه شدم که آثار گذر زمان بر چهره‌اش نشسته، چند تا چروک کوچک گوشه چشماش نشسته بود. لابلای موهاش چند تا تار خاکستری ظاهر شده بود! برای لحظه‌ای با خودم فکر کردم: "خدایا من با او چه کار کردم؟!"

روز چهارم وقتی اون رو روی دست‌هام گرفتم حس نزدیکی و صمیمیت رو دوباره احساس کردم. این زن، زنی بود که ۱۰ سال از عمر و زندگی‌اش رو با من سهیم شده بود. روز پنجم و ششم احساس کردم، صیمیت داره بیشتر و بیشتر می‌شه، انگار دوباره این حس زنده شده و دوباره داره شاخ و برگ می‌گیره. من راجع به این موضوع به "دوی" هیچی نگفتم. هر روز که می‌گذشت برام آسون‌تر و راحت‌تر می‌شد که همسرم رو روی دست‌هام حمل کنم و راه ببرم. با خودم گفتم حتما عضله‌هام قوی‌تر شده. همسرم هر روز با دقت لباسش رو انتخاب می‌کرد. یک روز در حالی که چند دست لباس رو در دست گرفته بود احساس کرد که هیچ کدوم مناسب و اندازه نیستند. با صدای آروم گفت: "لباس‌هام همگی گشاد شدند." و من ناگهان متوجه شدم که اون توی این مدت چه قدر لاغر و نحیف شده و به همین خاطر بود که من اون رو راحت حمل می‌کرد. انگار وجودش داشت ذره ذره آب می‌شد. گویی ضربه‌ای به من وارد شد، ضربه‌ای که تا عمق وجودم رو لرزوند. توی این مدت کوتاه اون چقدر درد و رنج رو تحمل کرده بود. انگار جسم و قلبش ذره ذره آب می‌شد. ناخوداگاه بلند شدم و سرش رو نوازش کردم.

پسرم این منظره که پدرش، مادرش رو در آغوش بگیره و راه ببره تبدیل به یک جزء شیرین زندگی‌اش شده بود. همسرم به پسرم اشاره کرد که بیاد جلو و به نرمی و با تمام احساس اون رو در آغوش فشرد. من روم رو برگردوندم، ترسیدم نکنه که در روزهای آخر تصمیمم رو عوض کنم. بعد اون رو در آغوش گرفتم و حرکت کردم. همون مسیر هر روز، از اتاق خواب تا اتاق نشیمن و در ورودی. دست‌های اون دور گردن من حلقه شده بود و من به نرمی اون رو حمل می‌کردم، درست مثل اولین روز ازدواج‌مون.

روز آخر وقتی اون رو در آغوش گرفتم به سختی می‌تونستم قدم‌های آخر رو بردارم. انگار ته دلم یک چیزی می‌گفت: "ای کاش این مسیر هیچ وقت تموم نمی‌شد." پسرمون رفته بود مدرسه، من در حالی که همسرم در آغوشم بود با خودم گفتم: "من در تمام این سال‌ها هیچ وقت به فقدان صمیمیت و نزدیکی در زندگی‌مون توجه نکرده بودم!" 

 اون روز به سرعت به طرف محل کارم رانندگی کردم، وقتی رسیدم بدون این که در ماشین رو قفل کنم ماشین رو رها کردم. نمی‌خواستم حتی یک لحظه در تصمیمی که گرفتم، تردید کنم. "دوی" در رو باز کرد و من بهش گفتم که متاسفم، من نمی‌خوام از همسرم جدا بشم! اون حیرت زده به من نگاه می‌کرد، به پیشانیم دست زد و گفت: "ببینم فکر نمی‌کنی تب داشته باشی؟" من دستشو کنار زدم و گفتم: "نه! متاسفم، من جدایی رو نمی‌خوام. این منم که نمی‌خوام از همسرم جدا بشم. به هیچ وجه نمی‌خوام اون رو از دست بدم. زندگی مشترک من خسته کننده شده بود، چون نه من و نه اون تا یک ماه گذشته هیچ کدوم ارزش جزییات و نکات ظریف رو در زندگی مشترکمون نمی‌دونستیم. زندگی مشترکمون خسته کننده شده بود نه به خاطر این که عاشق هم نبودیم بلکه به این خاطر که اون رو از یاد برده بودیم. من حالا متوجه شدم که از همون روز اول ازدواج‌مون که همسرم رو در آغوش گرفتم و پا به خانه گذاشتم موظفم که تا لحظه مرگ همون‌طور اون رو در آغوش حمایت خودم داشته باشم.

" "دوی" انگار تازه از خواب بیدار شده باشه در حالی که فریاد می‌زد در رو محکم کوبید و رفت. من از پله‌ها پایین اومدم سوار ماشین شدم و به گل فروشی رفتم. یک سبد گل زیبا و معطر برای همسرم سفارش دادم. دختر گل فروش پرسید: "چه متنی روی سبد گل‌تون می‌نویسید؟" و من درحالی که لبخند می‌زدم نوشتم: "از امروز صبح، تو رو در آغوش مهرم می‌گیرم و حمل می‌کنم، تو رو با پاهای عشق راه می‌برم، تا زمانی که مرگ، ما دو نفر رو از هم جدا کنه و امیدوارم که فقط مرگ مارو از هم جدا کنه..."

زندگی مشترک من خسته کننده شده بود، چون نه من و نه اون تا یک ماه گذشته هیچ کدوم ارزش جزییات و نکات ظریف رو در زندگی مشترکمون نمی‌دونستیم. زندگی مشترکمون خسته کننده شده بود نه به خاطر این که عاشق هم نبودیم بلکه به این خاطر که اون رو از یاد برده بودیم. من حالا متوجه شدم که از همون روز اول ازدواج‌مون که همسرم رو در آغوش گرفتم و پا به خانه گذاشتم موظفم که تا لحظه مرگ همون‌طور اون رو در آغوش حمایت خودم داشته باشم.

به درکنارهم بودن عادت نکنید بلکه با عشق زندگی کنید این شما هستید که باید باعث تداوم زندگی‌تون بشید...

زن . . مرد . . . :|

بیست دلیل که به دختر بودنت افتخار کنی!!!

وقتی تو دنیای مجازی همیشه هستی

یعنی تو دنیای واقعی خیلی تنهایی!!!

 زمین خوردن، شکست خوردن نیست؛ از زمین بلند نشدن، شکست خوردن است.((آبراهام لینکلن))

انسان همان اندازه شاد خواهد بود که فکرش را برای پذیرش آن مقدار از شادی آماده کرده است.((آبراهام لینکلن))

هیچ وقت نباید کسی را به دلیل عملش تحقیر و یا به جهت کاری که کرده توبیخ کنیم. چون او در محیطی رشد کرده که مقتضیات تربیتی و محیط و عادتهای اکتسابی و ارثی خود را داشته است.((آبراهام لینکلن))

یک عاشقانه آرام _ نادر ابراهیمی

سلام بر الی خانوم

چه خبر الی خانوم کم پیدایی خبری نیست ازت کجایی

💕رسول گرامی اسلام صلوات الله علیه و آله فرمودند:💕

هرکس بشارت ماه ربیع الاول را به من بدهد من هم بشارت بهشت را به او می دهم .

حلول ماه ربیع الاول بر همه مسلمین خصوصاً شما دوستان مبارک باد🎊🎋🎉

من نفر اول بودم 😂 

بیا تشکر و سپاس گزاری الی ازم کن 😏 

خدایا چرا جمله بندی های من اینجورین 😁😧 

تقصیر داداشم نیست ، میگه پنجره های جدیدی 😂 رو ، رو بسوی ادبیات باز میکنی 

میگه پنجره پشت پنجره 😏 

یکبار گفت دیگه درب باز کردی 😁😧 

میگه یاد حدیث که حضرت علی میگه شبی پیامبر دری رو از علم برام باز کردن که هزار در بعدش پیدا شد 

حالا به من میگه تاریخ هم جلوت کم میاره 😏

سلام بر الی خانم

خوبی ؟؟؟

خوشی ؟؟

راستش الآن تو سایت دانشگام مفت و رایگان دارم از نت استفاده میکنم خخخ

واسه همین شکلک ندارم هه هه

بالاخره اومدم و خاطره ای برات تعریف کنم ، البته جنابعالی قرار بود چیزی بگید که نگفتید منم بواسطه دل نرمی خخ میبخشمت هه هه

خب بیا فالت بگیروم خخخ

راستش حالم خیلی خوبه ، میدونی چرا ؟؟؟

خب بگو نه خخخ

از کجا بودونم !!!! خخخ

بهت میگم

چند روز پیش عقد خان داداشم با دوستم بود

نمیدونم یادت هست یا نه ؟؟؟ قبلا تو صفحه جناب احسان راجع به عشق داداشم به خانمش وقتی که پاش تو کچ بود گفته بودم ، نمیدونم خونده بودیش یا نه ؟؟؟

به هر حال این دو تا کبوتر و هر چی تو بگی عاشق و  دلخسته !! خخ بهم رسیدن

آقا از کجا برات شروع کنم ؟؟؟

آها !!

روزی که مادرم به خانواده عروسمون زنگ زد برای مراسم خواستگاری ، بعد از تماس

من اومدم به خان داداشم گفتم تو مراسم چی بگو ، چی نگو و حتی بهش گفتم که واسه بله گفتن تو محضر  هم چه طور بگی که غرورت و چمیدونم چیزای دیگت نابود !! نشه خخخ

تو این حین مادرم از سر جاش به زور عصا بلند شد و ، اروم شروع به حرکت کرد که آقاجونم چی گفت ؟؟؟

گفت : یادته خانم سر مراسم عقدمون تا عاقد خوند انکاه سنتی ههه شما پشت سر هم گفتی

بله

بله

بله !!!! هههه

بعد عاقد گفت : عروس خانم ههه بذار صیغه جاری بشه خخخخ

عجله نداشته باش خخخخخ

یعد منم بهت گفتم نترس میـــــــــــگیرمت خخخخ

نمیذارم رو دست خانوادت بمونی هههه

یعنی تا اینو آقاجونم گفت ، من و خان داداشم و آقام زدیم زیر خنده

بیچاره اون سر پا بود اونم عمل شده ، بعد گفت : مررررد چرا دروغ میگی ؟؟؟؟

چرا کاری میکنی این بچه !!! ( منظورش من بودم ) باور کنه خخخخ

بعد آقام گفت : حیف اون زمونا دوربین نبود بچه ها وگرنه سه تا بله ی مادرتون رو میشنیدید !! هه ههه

یک هو خان داداشم اومدبغل مامانم کرد ، گفت ناااااااموسم خخخ جلوی مردم سه تا بللللهه خخخ گفته ؟؟؟؟؟؟؟ به غیرتم بر خورد خخخ

مادرم اومد یکی زد به سرش ، گقت برو تا دیروز خودم داشتم تر و خشکت میکردم ، حالا چی به من میگه ؟؟؟؟

مادرم و رفت و ما سه نفر تو سالن بودیم

حالا مکالمه خان داداش و آقام :

آقام : ایول !! پسرم ، الحق پسر خودمی

خان داداش : چاااااکریم خوش رکاب !!! خخخ

اینا برای بار اول بود اینجوری حرف میزدن ، خیلی واسم جالب بود ، تازه فهمیدم آقاجونم چی که بلد نیست خخخ

خدا رحم کرده که مال دهه چهل هست وگرنه اگه شصتی بود چی میکرد ؟؟؟؟؟ خخخخ

سر عقد که بودیم بعد از بله گرفتن از عروس خانم ، نوبت خان داداشم شد خخخ

واقعأ واسه یک مرد یه جوری هست جلوی جمع بگه بـــــــله هههههه

اونم هر چی بهش آموزش دادم رو فراموش کرده و با زبون کوردی گفت : آآآآآآآ

بعد از این جریان آقام و مادرم رفتن برای بوس و هدیه و اینا ، واقعأ اون لحظه اشک رو تو چشای مادرم و پدرم  دیدم دلم گرفت ، منم چشمانم اشکین شد

واقعأ دلم نمی یومد داداشم رو ببینم که دیگه ررررفت ، سختم بود ، اصلأ حس حسادت بهم دست داده بود و روم هم نشد برم روبوسی

خلاصه دیگه داشتن مهمونا میرفتن که خان  داداش گقت آناهیتا (( بعد از مدت ها که بهم میگفت ، جوجه خخ ، بچه ، آنی )) کجاست ؟؟

نیومد پیشم ، حالا خودش تو عالم هپروت بود وگرنه  من اون گوشه ساکت و آروم نشسته بودم و باید متوجه میشد که نشد

بماند رفتم پیشش ولی تو بغلش گریه کردم ، اون مسخره هم با صدای بلند گفت :  آخی خانم خرگوشه داره گریه میکنه

گفتم همون حقته دیر اومدم بهت تبریک بگم ، بعد به دوستم گفتم از همین الآن  تسلیت

خداوند متعال صبرت بده

یعنی این بشر نفهمید نباید جلوی جماعت به من نگه خرگوش ؟؟؟؟

اسم من به اون دور و درازی

چرا این این کارو به من کرد ؟؟؟ !!!!

حالا بدبختی اون جاست که فیلم و صداش هم هست خخخ

خلاصه به پای هم دیگه پیر بشن

دیگه خان داداشه ، چکار کنیم خخخخ

فعلا ...

گود بای