خانواده برتر

من توی پست قبلی هم گفتم تا حالا عاشق نشدم و شاید نتونم خیلی شرایط شما رو درک کنم.اما اگه به اون دختر قول دادی کاملا مسئولی و باید تلاشتو کنی.

من اگه بفهمم دختری خیلی عاشقمه هیچ وقت نمیگم "چند سال عمرم رو براش قمار کردم"

اگه کسی منو اینطوری دوست داشته باشه(منم متقابلا علاقه مند باشم) حاضرم تا آخر عمرم منتظرش بمونم حتی اگه زیباترین دختر هم بم پیشنهاد بدن تا برم خواستاریش قبول نخواهم کرد.

به نظرم وارد رابطه شدن با یه دختر تو یه شهر دیگه مفت نمیارزه 

مسافت زیاد بین دل ها هم فاصله میندازه 

اگه این مشکل حل شده بود ...

ایکاش میگفتی چیش رو نپسندیدن؟ 

خانوادش؟ ب نظرم حق با خانوادته احتمال زیاد... عشق ادم و کور میکنه  و میگه من قراره با دختره زندگی کنم ن خانوادش و با توهم اینکه خانواده دختر تاثیری تو زندگیش ندارن 

فرهنگ؟ بازم حق با خانوادته 

تحصیلات دختر؟ بازم حق با خانوادته اگه اختلاف زیادی باشه 

سطح مالی دختر؟

بهتره زیاد ملاک قرار ندی... 

و پیشنهاد برادرانه بهت دارم 

زیاد جوگیر و دلبسته حرفای عاشقانه زنا نشو زن ها اکثرا بازیگر های خوبی هستن... 

سلام، علاقه دو طرفه کم پیدا میشه این روزا و اینکه ایشون انقدر شما رو دوس داره که میخواد به پات بمونه بنظرم از دستش نده

تفاوت های فرهنگی که گفتی کاش مثال میزدی ببنیم منطور خونوادت دقیقا چیه

منظور خانوادتون از تفاوت فرهنگی چیه؟

سلام 

وقتی هیچ توضیحی درباره ویژگی خودتون و اون خانم و سطح خانواده هاتون ندید بقیه چی باید بگن؟

بعضی پست‌ها انگار اشخاص حوصله اشون سر رفته و یک سرگرمی میخان میان یک چیز مینویسن و میرن. یکبار متن را بخونید فکر کنید من سوال پرسیدم شما خودتون چی میگید؟

چرا مخالفن؟ مسائل فرهنگی یعنی چی؟ و شما چرا فکر میکنید مناسبه؟

با صبر کردن چیزی حل نمیشه. همین حالا تکلیف همه چیزو روشن کنید.

اولا بگم اشتباه کردید وارد ارتباط شدید چون نه مورد شما بلکه این کار طبیعتا باعث دلبستگی میشه و اصلا زندگی واقعی را فراموش میکنید. 

ثانیا اگر شاغل و مستقل نیستید قطعا مشکلات ازدواج بدون رضایت خانواده خیلی زیاده. و خانواده اون خانم هم ممکنه به همین دلیل موافقت نکنن. و هرگز خانواده شما همسرتون را به جمع خودشون راه نمیدن و از بچه‌های شما متنفر میشن چون اون خانم مادرشونه. و همیشه بچه هاتون طمع تلخ تبعیض را با دختر عمو و دختر عمه‌هاشون باید تحمل کنند. و احساس پشیمانی خودتون که چرا دل مامانمو شکستم و هزاران دردسر دیگه. 

ثالثا اینو بگم ‌که درسته حمایت خانواده باعث ارامش ادم میشه در این مورد. ولی اینو بدونید که به صرف اینکه خانواده تون هستند دلیل نمیشه خیرخواهتون باشند. ممکنه چون خودشون خوششون نیومده مخالف اند. مواردی را میشناسم که هر دو تاشون خانمی را برای ازدواج انتخاب کرد و مادرها مخالف بودن این اقایان هم بنا را گذاشتن بر اینکه مادرمه و خیرخواهمه و از ازدواج صرف نظر کردن و متاسفانه هر دو نفر مرتکب زنا شدند اونم نه یک بار. بارها و بارها. و یکی شون هم ارتباطش با زن‌داداش خودش بود. پس دلیل خانواده تون باید منطقی باشه. اگر الکی بهانه میارن ولشون کنید. چون عاقبت این دو تا بیچاره یکی از یکی بدتره.

رابعا خیلی منطقی با خانواده‌ات، خانواده اون. خودت و اون برخورد کن و بشین فکراتو بکن. 

اگر واقعا دوستش داری بشین خوب خوب سبک و سنگین کن تا اگر یک موقع نشد بعدا حسرت نخوری و مدام خودتو سرزنش نکنی. من مواردی بازم میشناسم از خانم و اقا که کیس مورد علاقه اشون ول کردن و الان بعد ازدواج افسوس میخورن و از همسرشون راضی نیستن و همون قبلی را میخان. 

خامسا تفادت فرهنگی مساله کوچکی نیست من مورد ازدواجی داشتم از شهر دیگه. بلافاصله مادر و پدرم گفتن نه. و گفتن اونا فرهنگ شون فلان و فلانه. اصلا اجازه ندادن بیان. اون موقع من با خودم گفتم این حرفا مهم نیست. البته دلیل خودم تفاوت فرهنگی نبود که گفتم نه. ولی سالها بعد گذرم به اون شهر افتاد و چند سال توش زندگی کردم و فقط میتونم بگم حالم از فرهنگ‌شون بهم میخوره. و هر وقت یادش میفتم برای پدر و مادرم دعای خیر میکنم که تصمیم خوبی برام گرفتن و برام بزرگتری کردن. فاصله امون هم در حد ۶ ساعت بود. پس ساده از این قضیه نگذر. ساده ترین عادات اونا ممکنه برات ازار دهنده باشه. 

نظر خانواده اون چیه؟ شغل شما؟ تحصیلات هر دو تون؟ شغل پدرهاتون؟ 

از متنم ناراحت نشید الان حوصله مهربون‌تر نوشتن ندارم. شب بخیر.

هرجور میتونی خانوادتو راضی کن بگو به جز این دختر هیشکی رو نمیخام اگه بد برخورد کردن تهدید کن ک بدون هماهنگی‌ شون میری باهاش ازدواج میکنی

سلام بزرگوار من دخترم واحساس خودمو خدمتتون میگم چون قطعا من هم جنس خودمو خیلی خوب میشناسم ببینید این خانم بله الان عاشق شما هستن و هیچ شکی توش نیس اما باید به چند مسئله فکرکنید چرا خانواده شما که تجربه شون ازشما بیشتره این خانم نپسندیدند و مانع ازدواج شدند ؟ خانواده شما تفاوت فرهنگی دیدند ومیدونن شما در آینده با این خانم حتماااا دچار مشکل میشی برادر گرامی مگه فقط عشق مهمه بیا تو دادگاه ها نشونت بدم چه عاشق معشوقایی دارن از هم جدا میشوند بنده نمیگم شما قید این خانم بزن اما با عقل و با مشورت افراد خبره پیش برو 

نکته مهم بعدی اینکه آیا میشه روحرف این خانم حساب باز کرد ؟ اگر یک آقایی خیلی خوشتیپ تر از شما خیلی پولدار تر با وجه اجتماعی فلان تر اومد خاستگاریش اونوقت بهت میگم عاشقته یا نه قطعا اکثر ما دخترا شرایط خاستگارا رو کنار هم میزاریم و میبینم خوب کدوم میرزه به خاطرش جونی مونو بزاریم وباهاش ازدواج میکنیم قطعا اون خانم وقتی یک همچین موردی براش بیاد باخودش میگه اون پسره یعنی شما که خانوادش منو نمی‌خوان خودشم که یک شهر دیگه س پس چرا به این بگم بله قطعا اون دختر باخودش میگه این پسر که نتونس خانواده شو راضی کنه که ساده ترین کار ممکن بود نکرد پس مرد مناسبی نخواهد بود 

اینم بدون این خانم الان که کسی دور برش نیس شمارو مبخواد به وقتش معلوم میشه 

حالا قضیه رو برعکس میگم اگه شاید اون  دختر که به پات بمونه و با هیچ مردی ازدواج نکنه اما شما خانوادت اجازه ازدواج حتی 10سال دیگم ندن و شما نتونی بااین خانم ازدواج کنی می‌دونی چی میشه عملا  عمر یک دختر به فناااا دادی اونوقت اگه بری بایک خانم دیگه ازدواج کنی این دختر ناااابود میشه و اصلا دشمنت میشه 

برادر گرامی بنده به شما این توصیه رو دارم که یا واقعا تو همین چند وقت بااین خانم کات کنید یک مدتیم هردوطرف  ناراحتید داغون  وتمام اما دیگه نه قمار کردی نه عمر خودتو تلف کردی نه اون دختر منتظر گذاشتی 

مگه اینکه همین الان بعد محرم صفر بزور خانوادتون راضی کنی وبری عقد کنی   چون فقط درهمین حالته که میتونی به شخص برسی وگرنه از این زمان که بگذره شما گناه میکنی که یک دختر الکی منتظر بذاری چون معلوم نیس حتی 5سال دیگه شما کجا باشی چه کاری پیدا کرده باشی اصلا خانوادت چه اوضاعی باشن اون خانم چه وضعی داشته باشه و هیچ چیز معلوم نیس پس باید تکلیفتو همین بعد محرم صفر تعیین کنی وگرنه اگر بخوای بااین خانم به امید آینده چت کنی  اون دختر وحتی خودت کم کم خسته میشین کم کم دلزده میشید ازهمه کم کم دعوا و تهدید ها شروع میشه و بنفعته که یک تصمیم بگیری و پاش وایسی 

اما اینم بهتون بگم اگر واقعا اون خانم نمیخوای بزاری کنار و همینطور الکی باخانوادت بری خاستگاری دیگران جفای بزرگی به خیلیا کردی چند وقت پیش یک آقایی اومدن خواستگاریم انگار طرفو بزور اورده بودن خاستگاری من حتی قشنگ از حرفاش فهمیدم دلش گیره کسی دیگس ومن اصلا داغون شدم که چرا این آقا پاشده اومده وقت منو گرفته حتما تکلیفتونو با خودتون خانوادتون اون خانم مشخص کنید و بعد برید سراغ کیس های دیگه 

وحالا اگه من جای شما بودم حتما خانوادم و راضی میکردم میرفتم خاستگاری و متاهل میشدم وحتی خانوادمو بهشون میگفتم اگه نیاید خاستگاری این دختر خانم  من دیگه ازدواج نمیکنم یا الکی تهدید میکردم خانوادمو که حتما بیان 

واگر خانواده به هیچ وجه راضی نمی‌شدن من ارتباط مخفی مو کلا کنسل میکردم و با اون خانم کات میکردم و دیگه هم بهش فکر نمی‌کردم 

یاعلی مدد 

 اگرم واقعا خانوادم به هیچ وجه نمی‌آمدم

منظورم از تهدید خانواده اینکه مثلاً بگید دیگه ازدواج نمی کنم دیگه درس نمیخونمم منظورم اینه برداشت بد نشه خدایی نکرده و حتما دوستان توجه کنند این نظر کنه حالا ممکنه پر نقص وعیب باشه دیگه به بزرگی خودتون ببخشید 

اینکه میگی در اینده و بعد از پیشرفت دوباره اقدام کنم فایده ای نداره چون خانواده شما برای اختلاف فرهنگی مخالف بودن نه موارد دیگه ای  

 بنظر خودت اختلاف فرهنگی مینتونه بهتون اسیب بزنه‌در اینده؟ اول اینو مشخص کن چون مسله مهمیه 

اگر فکراتو کردی هنوز سر حرفت بودی دوباره به خانوادت اصرار کن چون تو این موردی که ایراد گرفتن با گذشت زمان زیاد حل شدنی نیس اصلا به تبعاتش نمیارزه که بخای طولانی کنی قضیه رو  بنظر من دوباره اقدام کن البته بعد تحقیق دوباره درباره اختلاف فرهنگی

سلام. ببینید ما نمیتونیم چیزی به شما بگیم که یک جوری در سرنوشت شما و اون دخترخانم اثر بذاریم. راستش دین میفته گردنمون. اگه بگیم رهاش کن تموم کنید بره و شما بخواید به حرف ما بکنید که ممکنه تا ابد توی دلتون بمونه هر دوتاتون و ما هم این وسط سهیم باشیم توی افسردگی دو نفر از دوری هم. اگرم بگیم بله بایستید جلو خانواده هاتون که دیگه بدتر. باز ممکنه به هم برسید و مثل این همه عاشق دلخسته که با خانواده ها میجنگن دست آخرم یا خیری توش نیست یا خودشون میفهمن که هیچی تهش نبوده باز ما دین بیفته گردنمون. اینه که ما فقط تجربه ای چیزی اگه داریم مینویسیم حرفیم اگه هست میگیم دیگه شما تهش باید خودتون انتخاب کنید که کدوم راه رو برید و در اصل باید از عقلتون استفاده کنید. اینجا بیشتر از هر مشاوری عقل آدمه که کمک میکنه به آدم.

 مدتی بود که با دختر خانمی به قصد ازدواج در حال آشنایی بودم و دیدار داشتیم

از اول کار اشتباه کردید. این اولین اشتباه شما و بیشتر آقایون و حتی دخترخانمهاست. وقتی خیی چیزها رو نمی سنجید یک به قصد ازدواجی توی کله تون هست که معلوم نیست تهش سر از کجا درمیاره. الکی برای خودتون و طرف مقابل توقع ایجاد میکنید. آدم همیشه باید طوری ارتباط برقرار کنه با اطرافیان (همکار و همسایه و فامیل و کاسب محل و (حالا هر کی و هر چی در هر شرایطی نه فقط منظورم دختر و پسر باشه) که توقعی اون وسط ایجاد نشه برای کسی. این یک. حالا بگذریم.

و تفاهم نسبتا بالایی با هم در زمینه ازدواج داشتیم.

تفاهم ذهنی و رؤیایی از روی چهارتا چت و دیدار و تلفن و اینها معلوم نیست واقعا تفاهم باشه. همه وقتی جوونن مخصوصا وقتی بین سنهای بیست تا حدود چهل هستن اول فکر میکنن تفاهم دارن. چهارتا صحبت با جنس مخالف هیچی رو تعیین نمیکنه. اونم وقتی که هنوز پای فرهنگشون خانواده شون و خیلی چیزها وسط نیست. 

تا اینکه پس از دیدار رسمی خانواده ها، خانواده ی من عدم رضایت خودشون را عنوان کردند و گفتند که دختر و خانواده ش را به دلیل تفاوت فرهنگی نپسندیدن. 

گاهی وقتها و البته خیلی وقتها خانواده ها اشتباه نمیکنن. صد البته خانواده هایی هستن که اشتباه میکنن زیادم هستن. اما اینو بدون که بیشتر وقتها به خیر و صلاح فرزندشون میگن. یا حداقل تا وقتی نتونستی با دلیل منطقی و عقلانی قانعشون کنی مطمئن باش یک چیزهایی رو دیدن و پیشبینی کردن که شما یا من نوعی ندیدیم و تجربه نکردیم.

لازم به ذکره دو خانواده از دو شهر متفاوت هستند.

این خودش مشکلات زیادی به همراه داره. اینم گوشه ذهنت داشته باش فعلا

پس از این دیدار از من خواسته شد که به ارتباط پایان بدم و مدتی بعد هم خانواده م چند مورد ازدواج دیگه بهم معرفی کردن که به ظاهر خیلی هم خوب و مناسب به نظر می اومدن.

کی از شما خواست؟ خانواده خودتون؟ اون وقت چه دلیل منطقی برای شما آوردن؟ و چجوری مطرح کردن که دیگه نباید با ایشون در ارتباط باشی؟ 

حقیقتش اینکه من و این خانم به هم علاقه داریم و دوست داریم فقط با هم ازدواج کنیم و هنوز هم به پیشنهاد ایشون مخفیانه در ارتباط هستیم.

راستش این دختر تا اینجا یک نکته منفی شخصیتی و عقلانی خیلی مهم رو به حداقل من نوعی نشون داد که نداره. دختری که میبینه خانواده طرف از اول موضع خودشون رو مشخص کردن و نظرشون به این ازدواج منفیه و بعد میاد به پسر پیشنهاد میده که حالا بذار بازم با این وجود مخفیانه در ارتباط باشیم به نظر شما این دختر فکرش درست کار میکنه؟ دختر عاقل و درس گرفته از روزگار همچین برخوردی با این قضیه نمیکنه. نوع کارش و اصلا برخوردش با این قضیه از اساس اشتباهه.

از اون جایی که خانواده من کاملاً مخالف ادامه بودن اگر چند سال بعد که تحصیلات من و دختر خانم به پایان رسید و کلا مستقل تر شدیم میشه مجدد این قضیه را مطرح کرد و به خواستگاری رفت؟

شما که خودت نمیدونی چجوری باید با گرفتن فرصت به مدت چند سال این قضیه رو به ازدواج برسونی ما چی بگیم برادر؟ یکی هست کاملا مستقله روی پای خودشه از هر لحاظ از خودش مطمئنه بعدم از عشقش به دختر مطمئنه و هم اینکه میدونه چجوری بین خودش و عشقش و خانوادش مدیریت برقرار کنه خوب اینجوری حالا ممکنه دست آخر یک راهی این وسط باز بشه. شما که به جای اینکه بشینی اینها رو با خودت حل کنی اومدی از خلق خدا مشورت میگیری.

اینم خدمتتون بگم که تا چند سال دیگه خیلی چیزها عوض میشه. گذر زمان ممکنه انقدر عشق اون دختر رو برای شما عادی کنه یا حتی شما برای اون عادی بشید که نگو و نپرس. گذر زمان خیلی چیزها رو عوض میکنه. اینو یادت باشه. پس از الان نباید به هوای اینکه چند سال دیگه خانوادمو راضی کنم و فلان  و بهمان کنم به شکم خودتون صابون بزنید یا اینکه به دختر قول بدید. اینم از این

اگر باز هم مخالفت خانواده م به شکل شدیدی وجود داشته باشه باید چه کار کنم؟

من به شما به شخص شما کاری ندارم ولی راستش اگر خود من باشم این جور موضوعها از اون موضوعهایی هستن که یک بار برای همیشه حل بشن بهتره. کش دادن اینجور قضیه ای اونم همینجوری الله بختکی جلو رفتن و حالا ببینیم چی پیش میاد و مخفی کاری و این حرفها اصلا جایی توی موضوع ازدواج نداره. آخه قایم باشک بازی که نیست برادر من. قضیه خیلی ساده ست. برای تشکیل زندگی همه چیز باید رو باشه. مشخص باشه. نه مخفی کاری داریم (مثل دخترخانم طرف شما) و نه ببینیم شاید شد شایدم نشد (مثل خود شما).

تصمیم فعلی من و ایشون اینه که چند سال به پای هم بمونیم تا بیشتر پیشرفت کنیم. آیا به نظر شما این به پای هم موندن منطقی هست و ممکنه در آینده خانواده نرم تر بشن؟ دوست ندارم با یک تصمیم اشتباه و بی ثمر عمر خودم و این دختر را تلف کنم.

همین سؤال رو ای کاش از بزرگترهای خانواده هم بپرسید. ای کاش بفهمید و درک کنید که چی میگم. این موضوع ها موضوعهایی نیستن که اصلا پای اینجور سوالهایی جواب داده نشده باز بشه بهشون. این موضوعها باید یک بار برای همیشه حل بشه و پرونده شون بسته بشه. دلیلی نداره یک پرونده باز رو بذارید یه گوشه ای و همینطور دور خودتون بچرخید. فکر میکنید مثلا چند سال دیگه چی میشه؟ ما هم وقتی بین بیست تا سی بودیم انقدر میگفتیم سه سال دیگه فلان کنم چهارسال دیگه بهمان کنم. بعدم چشم گذاشتیم روی هم دیدیم سه سال و چهار سالها مثل یک خواب که دیده باشی دقیقا به همون سرعت گذشته و هیچی. الان دیگه که از سی گذشتیم وقتی موضوعی پیش میاد همون جا برای خودمون حل میکنیم.

خانواده م با دیدار و جلو رفتن برای موارد پیشنهادی خودشون جهت ازدواج هیچ مشکلی ندارن. امّا من اگر بخوام سر تصمیم خودم بمونم مطمئنم از سمت خانواده هیچ حمایتی نمی شم.

این رو خودشون گفتن واقعا؟ گفتن اگر بری سمت این دختره قیدت رو میزنیم؟ یا از خودتون میگید؟ یعنی شما هر راهی رو رفتید و همه جوره منطقی باهاشون صحبت کردید و اونها قانع نشدن؟ چجوری این موضوع رو به شما گفتن؟

شما بودید قید این عشق و علاقه را می زدید یا براش چند سال از عمرتون رو قمار می کردید؟ می ترسم در آینده هم وضعیت تغییری نکنه اون وقت چطور میشه بدون رضایت و حمایت خانواده ازدواج کرد؟

نه قطعا قید عشق و علاقه رو که همون اول نمیزنن. با چهارتا بزرگتر خانواده منطقی میشینن صحبت میکنن و دلایلی که خانواده میارن رو میشینن سبک سنگین میکنن ببینن اصلا چند به چنده. چی به چیه. ولی اگر قرار به لج و لجبازی و به هم زدن آرامش خانواده و پای گله و گزاری وسط اومدن و دردسرهای پیش بینی نشده وسط بیاد اون موقع دیگه باز اگه ببینن رضایت هیچ جوره ایجاد نمیشه سعی میکنن از عقلشون استفاده کنن ببینن الان با این اوضاع چه کاری درست تره چه کاری اشتباه. کدوم راه رو انتخاب کنن درست تره کدوم راه غلط تر.

واقعا مستاصل شدم چراکه از طرفی فاصله دو شهر وجود داره و نمی شه به راحتی با هم دیدار کنیم و از طرفی از آینده ی مبهم و نامطمئن نگرانم.

گفتم که این یکی از مشکلهاست. مشکل کمی هم نیست. دوری فاصله و از دو شهر متفاوت بودن خودش جای بررسی بیشتر داره. بعد من عرض کردم آینده ی مبهم برای خودتون درست نکنید از الان. اگه یادتون باشه عرض کردم این موضوع رو همین جا برای خودتون و دخترخانم و خانواده حل کنید. یک بار برای همیشه. یا خانواده راضی میشن یا نمیشن. موضعشون رو قطعی مشخص کنن اون وقت شما هم واقعا درستش اینه که جانب عقل رو بگیرید. اصلا با چهار نفر از بزرگترهای خانواده صحبت کنید بشینید بگید آقا جان من چرا؟ به چه دلیلی؟ شاید اصلا اون بنده خداها به صلاح شما میگن ولی بلد نیستن چجوری و از چه راهی این موضوع رو برای شما قابل درک کنن. معمولا ایراد بزرگترها و خانواده ها همین جاست. زبون منطقی برای بیان حقیقتهایی رو که بر اثر تجربه شون میبینن ندارن و بیانشون اشتباهه. این خیلی مهارت میخواد که از فردی که نامناسب میبینی بتونی راه بچه ت رو جوری که خودشم به اون درک برسه جدا کنی.

می دونم اگر بخوام توی این راه بمونم باید خیلی از سختی ها رو به جون بخرم. امّا احساس می کنم این دختر واقعا عاشقمه و می تونه همسر مناسبی برام باشه. حتی خودش پیشنهاد داد که هر چقدر لازم باشه برام صبر می کنه و میگه نمی تونه فراموشم کنه. منم دوستش دارم.

این دختر این کارش اشتباهه. شک نکن. این پیشنهاد مخفیانه فلان و بهمان هم که به شما داده از اساس نادانی و کم تجربگیش رو نشون میده. عرض کردم دختر عاقل این برخورد رو نمیکنه.

صادقانه شما جای من بودید چه کار می کردید؟ خیلی به تجربیات و نظرات تون احتیاج دارم. پیشاپیش ممنون از همه.

صادقانه میگم. برای بار چندم هم میگم.اگرچه به درازا کشید حرفهام. من بودم همه چیز رو سبک سنگین میکردم. حرفهای خانوادم رو مینشستم (بعد از اینکه ازشون منطق و دلیل عقلی خواستم و اونها هم گفتن) سبک سنگین میکردم و شرایط خودم رو هم بررسی میکردم و یک بار برای همیشه تصمیمی رو که حداقل احتمال درست تر بودنش بیشتره میگرفتم. البته پشت کردن به خانواده در هیچ حالی منطقی نیست. این از من به شما نصیحت.

دوم هم اگر قرار بود از اون دختر دل بکنم یک بار برای همیشه میکندم و تکلیف اون رو هم روشن میکردم.

سوم هم محال بود به هوای بذار ببینیم چهار روز دیگه چی میشه به ارتباط ادامه بدم.

به هر حال مرگ نیست که راه نداشته باشه. در ضمن یاد بگیر اگر روزی از کسی دل کندی برای همیشه هم از فکرت بیرونش کنی. باور کنید این کار مشکلی نیست. به راحتی آب خوردنه. نمیدونم چرا این رو برای خودتون مشکل کردید دختر پسرهای در سن ازدواج. یا مثلا بعضیها به یکی نمیرسن افسرده میشن و با مجرد موندنشون تا ابد خون به دل خانواده میکنن. این افراد و این نوع برخوردشون با موضوع هم برای شخص من عجیبن و هم اینکه هیچ توجیهی نداره کارشون. تمام شد و رفت.

تجربه خود من:

راستش خودم سالها قبل ازدواجم درست این مساله شما برام پیش اومد. با یک آقایی همکلاسی بودیم موسسه ای میرفتیم از این موسسه های خصوصی برای یک سری کلاسها. اون آقا به من به دید همسر آینده و ازدواج و این مسائل فکر میکرد. دوست نبودیم. من رابطه دوستی با کسی نداشتم کلا ولی ارتباط اجتماعیم خوب بود. به هر حال راهی باز کرد که جورایی به من بفهمونه که قراره مادرش رو برای دیدنم بیاره. یک سری مسائل پش اومد که فهمیدم مادر اون آقا به دلایل فرهنگی (از جمله پوشش و اهل روضه و مسجد نبودن و این حرفها) و دیدن تفاوت های ظاهری که درست تفکرم رو مشخص میکرد توی شک و شبهه افتاده بوده و مثل اینکه به پسرش گفته ما رو چه به اینها. یه همچین چیزی. حالا نمیشه کامل گفت ولی در همین حد بدونید.

برخورد پسر:

اینور و اونور راه افتاده بود که چطوری خانواده رو راضی کنم. چند سال بمونم یا نه. چکار کنم. چی بشه. چی نشه. چی میشه. چی نمیشه تا اینکه من فهمیدم. هم از احوالات خودش و هم از چند نفر دیگه که اون وسط آشنا دراومده بودن.

برخورد من:

بدون اینکه ذره ای غم یا غصه به دل خودم راه بدم همه درها رو به روی اون پسره بستم. راهی نذاشتم که طرف بشینه با من سر خانوادش دو دو تا چهارتا کنن. کاری کردم که همون اتفاقی براش بیفته که خانوادش میخوان. نشستم سبک سنگین کردم دیدم مامانی با اون احوالات که اون آقا داره که انقدر سطحی نگره و تشخیصی که داشته با طرز فکر من و خانوادم اصلا نمیخونه. راستش به غرورم هم برخورد و خلاصه کاری کردم که دل از من بکنه یا اگرم نمیکنه بدونه که هیچ راهی برای به هم رسیدن نیست.

حالا فکر میکنید عاشق نبودم؟ چرا راستش. شاید عاشق نبوده باشم اما داشت توی دلم کم کم جا باز میکرد. روزی که بهم فهموند توی فکرش چیه و روزی که اومد گفت داشتم بیشتر مشتاقش میشدم داشت کم کم به دلم راه باز میکرد ولی وقتی دیدم ته این قضیه بکش مکش دو تا خانواده و مادر پسر و خود دختر و خود پسره دیدم من یکی حوصله این دردسرها رو ندارم. برای همینم یه جوری که نه سیخ بسوزه نه کباب از سر خودم بازش کردم. من اون قضیه رو اونجا برای همیشه حل کردم برای خودم. حالا دیگه اون برای خودش حل کرد یا نه بماند. به من ارتباطی نداشت. مهم اینه که من تصمیمی رو که برای خودم باید میگرفتم گرفتم. اتفاقا تا چند وقتم گریه میکردم پیش خودم ولی خوب دیگه تموم شد و رفت. و واقعا هم برای همیشه راهش رو بستم. اینجوری دیگه نه خودم رو عذاب دادم و نه اون رو و نه مادرش رو که فکر میکرد برای پسرش بهترین تصمیم ها رو داره.

الان شاید ده سال گذشته. من متاهلم. با مردی ازدواج کردم که به نظرم مرد زندگیه و آدم مصممیه و واقعا میشه بهش تکیه کرد و از هر نظر شریک خوبیه. کسی که وقتی اومد جلو هیچ مخفی کاری یا حتی ذره ای دودلی توی خودش و خانوادش نبود. اینه که برای من ارزش داره. من نیومدم این دنیا که چند سال آزگارش رو بشینم سر این بجنگم که آیا به فلانی برسم یا نرسم. من نظرم اینه. دیگران رو نمیدونم. من روزه شک دار نمیگیرم واقعا. همیشه هم همین راه رو رفتم خوب جواب داده توی زندگیم.

از احوال اون آقا هم براتون بگم. هنوز مجرده (آشناها میان تعریفش رو میکنن). حالا دیگه نمیدونم مجرد موندنش به خاطر اون قضیه هست یا اینکه این گرونیها و دیر جنبیدنش برای ازدواج عقب انداختتش از موضوع ازدواج. چون یادمه همون سال میگفت من دارم پس انداز میکنم و بیشتر کار میکنم و میخوام به همین زودی تشکیل زندگی بدیم و اصلا نمیتونم صبر کنم و مجرد بمونم. قصدم رفتن زیر سقف خونمه به همین زودی و اصلا بدم میاد مجرد باشم. ظرف یک سال آینده دیگه باید خونه زندگی درست کنم برای خودم.

چند وقت پیشم از قضا همدیگرو توی مراسمی دیدیم. انگار نه انگار که حرفی مونده باشه. من که عادی اونم عادی. اینه که میگم گذر زمان خیلی چیزها رو عوض میکنه. آدما عاقلتر میشن بزرگتر میشن. برخوردهاشون هم عادی تر و طبیعی تر میشه. درست مثل اون آقا.

پی نوشت: تجربه مشابهی رو یکی از دخترهای همسایه های قدیمی بابام اینا داشت. متأسفانه با مخفی کاری و کشوندن پسر سمت خودش و پر کردنش و اینکه تو با خانواده بجنگ من پشتتم دعوا و مرافعه ناجور راه انداخت و کارشون به جاهای خیلی بدی کشید. 

نامردیه اگه بخوای ولش کنی بری! اون روی عشق شما حساب کرده.

سلام برادر

این مشکل ممکنه برای خیلیا پیش بیاد اما اینطور نیست که راه‌حل برای همه یکسان باشه. کلاً نمیشه برای چنین مشکلاتی ، نسخه‌ی عمومی و یکسان برای همه تجویز کرد.

باید بری پیش یه آدمِ متخصص و مومن ، و قضیه رو بصورت مفصل براش توضیح بدی تا بتونه کمکت کنه. درضمن اگه میخوای ضرر نکنی توسل به معصومین و توکل به خدا رو هم هیچوقت فراموش نکن.

سلام 

اون چیزی که از صحبت شما قابل فهم هست اینه که عشق دختر خانم به شما شدید هست و شماام به این جهت و سایر تفاهم ها فکر میکنید همسر مناسبی برای شما هست.ولی تردید در احساسات از جانب شما رو از صحبتها میشه فهمید.

بنظرم شما به دور از احساسات یک تحلیل منطقی و عاقلانه از شرایطتون بکنید، علت اصلی مخالفت خانواده نمیتونه فقط تفاوت فرهنگی باشه، دقیق اینهارو جویا بشید چون ممکنه شما احساسی تصمیم بگیرید. بعد ازینکه خانواده دلایلشون رو گفتن و خودتونم به صورت منطقی بررسی کردید. اگر دیدید همچنان دختر خانوم، مورد مناسبی برای شما هست که بر تصمیمتون پافشاری کنید.

ولی اگر دیدید مسافت دور، دلایل خانواده و سایر نکات منفی ازدواج میچربه به مزایاش، باید این ارتباط رو تموم کنید چون بعد چندسال که عاقلتر بشید ممکنه خودتون هم موافق این ازدواج نباشید و اون دختر خانم صدمه جدی ببینه.

من میخوام تجربه یکی از همین ازدواجها رو برات بگم. من پسری رو میشناسم که به دختری علاقه مند شد ولی خانوادش موافق نبودن چون خانواده ها هم از نظر فرهنگی هم مالی هم مذهبی هم تحصیلی باهم تفاوت داشتن. خانواده دختر مردسالار سنتی مذهبی بازاری بیسواد وضع مالی ضعیف خانواده پسر برعکس. پسره به حرف مادرش گوش نکرد و بعد چندین سال با دختره ازدواج کرد البته خانواده پسره براش خاستگاری رفتن تو مراسم عروسی هم بودن ولی بعدش از همون اول اختلافها شروع شد. همش پسره با خانوادش دعوا میکرد حالا نمیدونم زنش پرش میکرد یا نه. خب فرهنگها هم فرق داشت قبول کنید ادم هایی که بلحاظ فرهنگی و مذهبی باهم متفاوتند نمیتونند باهم ارتباط برقرار کنند. خلاصه بعد کلی دعوا و اختلاف اخر خانواده پسره ترکش کردن و الان پسره سالهاست خانوادشو ندیده و هر کار میکنه که برگرده و با خانوادش ارتباط بگیره خانوادش قبولش نمیکنن حتی جواب تلفنشم نمیدن. و اون پسر بچش هم بدنیا اومد خانوادش نیومدن و بچشم اصلا خانواده پدریشو هنوز ندیده. خب حالا نمیدونم پسره با زنش چقد خوشبخته یا با زنش و خانواده زنش هم مشکل داره یا نه. ولی این اخر داستانش بود. و میدونم که خانواده پسره کاملا مصممه تا اخر رابطشون قطع بمونه. حالا خودتون میدونین که ایا میرزه به اینهمه دردسر یا نه، اینجا خودتون تصمیم گیرنده هستین. ولی بدونین ازدواج فقط عشق و عاشقی نیست. اینجا هم ایرانه اروپا نیست خانواده ها بسیار اهمیت دارن و تو زندگی زوجین تاثیر دارن. پس سهم خانواده رو اصلا ناچیز فرض نکنین. و خیلی خوب فکر کنید و با سنجیدن تمام جوانب تصمیم بگیرید.

با متنی که شما نوشتید هیچ نظری نمیشه داد

باید دقیق بنویسید

شما و دختر خانم در همه موارد تفاهم دارین یعنی چه مواردی؟ شغل و تحصیلاتتون با هم مشابهه؟ دیدگاه های مذهبی و سیاسیتون با هم نزدیکه؟ یا صرفا اخلاق رو میگید

خانوادتون به علت موارد فرهنگی نپسندیدن. خب اینم گنگه

قطعا برای شما توضیح دادن کدوم موارد فرهنگی و چرا

سلام. به نظرم از همون اول اشتباه کردین. اشنایی ازدواج به منظور شناختن همه نه عاشق شدن و ابراز احساسات. این از اشتباه هردوتون  نمیدونم شاید دوست بودید که علاقه درین حد به وجود اومده.
سخته نظر دادن تو روابط احساسی اما چون نظرها رو خواستید سعی می‌کنیم دلایل منطقیو بررسی کنیم بازم تصمیم با خودتونه

ی مدت هیچ تماس تلفنی و هیچ(هیچچچ) ارتباطی نداشته باشید مثلا دوماه  کاملا دستتون میاد باید چکار کنید

اگر توان قانع کردن خانواده رو محترمانه و بدون درگیری دارید تلاشتونو انجام بدید تا سربگیره ولی

هم فاصله شهرها و هم مخالفت خانواده موضوعات مهمی هستن.  نمیشه فقط به خاطر احساسات زندگیو خراب کرد. اختلاف فرهنگی چیز کمی نیست یا مجبورید شبیه اون بشید یا مدام دعوا. اینا همه مالِ بعد از فروکش عشق و عاشقیه

یک مورد آقایی میشناختم دوره دانشجویی عاشق شده بود مدتها با خانواده درگیر بود اخرش نشد بعدچندسال همش خدا رو شکر میکنه که نشد!و همش میگه چقدر نادان بودم! آدما عوض میشن بزرگ میشن عقلشون رشد میکنه احساساتشون منطقی تر میشه اوه هزار اتفاق میوفته و فقط عشق اول جونی جوابگو نیست (عشق منطقی فرق داره) 

من هرگز خودم چندسال موندن به پای کسی رو قبول نمیکنم وقتی بهش تعهدی ندارم  چه کاریه اخه ممکنه فردا حس ادم تغییر کنه  عقل ادم بیشتر بشه هر دو نفر

گذشت زمان اگر درست زندگی کنید اینقدر ادم جدید سرراهتون میگذاره با سطح تشابهات بیشتر  که خودتون هم به درست بودنش پی میبرید. فقط کافیه تا قبل از ازدواج دچار روابط احساسی نشید چون اشتباهه. اشنایی کاملا رسمی به قصد ازدواج فقط

ولی قبلش از دل دخترخانم درارید و دلایلتونو بگید که به صلاح نیست و به خوبی از هم جدا شید  استغفار هم بکنید به درگاه خدا که احساسات این دخترو درگیر کردید  ولی ظاهرا جداییتون به نفعتونه طبق ظواهری که ما فهمیدیم . چون من از داخل حرفاتون احساس کردم خودتون به اشتباه بودن این رابطه از لحاظ عقلی  معترفید به نظر میرسه بیشتر دلتون به حال دختر میسوزه.

وقتی جدا شدید واقعا تمومش کنید نه که هی چند وقت ی بار باز نوک بزنید!

ان شاالله بهترین تصمیمو بگیرید و هر تصمیمی خیره اتفاق بیوفته براتون

لاله خانم  به نظرم منظورتونو بد بیان کردید  شما ی جوری فرمودین رفتن دنبال ز. ن. ا  که انگار مخالفت خانواده عاملشه! 

میتونستن از خانواده بخوان موارد بهتری بهشون معرفی کنن اگر آقابودن تا ازدواج کنن نه که برن دنبال گناه. خیلی ها ازین مشکلات داشتن  ولی سمت گناه هم نرفتن.چون ظاهرا خانواده این دو مورد با اصل ازدواجشون مشکل نداشتن بلکه مورد را نپسندیدن

ولی کلا افراد باید خودشونو بشناسن و  اگه تحت فشارن و بدونن اگر ازدواج نکنن ممکنه در خطر بیوفتن و به خانواده بگن تا کمتر مخالفت کنن. خودشونم بیشتر اصرار کنن به خانواده برای پذیرش اما اگر شرایط معمولیه و امکان صبر هست خوب صبر کنن با وجود مخالفت خانواده بهتره

برادر منم الان تو شرایط شماس 

الکی به حستون بال وپر ندید 

پدر ومادرتون ندیده نگفتند نه دختر رو دبدند وبعد به این نتیجه رسیدند 

یه مدت بگزره از سرت میوفته

اون دختر خانم هم می دونسته شما ببخشید ولی  ساده ای گفته ادامه بدیم

عاقل باش و تموم اش کن 

این مسئله که اون خانم به شما پیشنهاد کرده مخفیانه ادامه بدید

کاملا نکته بد و تامل برانگیزیه 

به یکی از تبار اصحاب کهف

شاید منظورمو بد گفتم. 

ولی ماجرا این بود که آقای x دختر دایی شو میخواست و بهم علاقه مند بودن و با خانواده درمیون گذاشت که مادرشون مخالف بودن. و علت مخالفتم این بود که مادر دختر به نا حسودان تخم مرغ میشکسته از قضا یکی از تخم مرغ‌ها با اوردن نام مادر داماد شکسته. شاید واقعا خنده دار باشه ولی حقیقت داره و چه درگیری‌هایی سر همین موضوع پیش پا افتاده رخ داده. 

و اقای yدختر عمه را میخواسته که مادرش مخالفت کرد و گفت خودم با این خانواده وصلت کردم چه گلی به سرم زدن که تو وصلت کنی میزنن.

ببینید همین که پدر و مادرت تایید کنند که فرد انتخابی مورد خوبی برای ازدواجه واقعا دل ادم قرص میشه. ولی موارد زیادی هستند که بر اساس حب و بغض‌های شخصی پسر و دختر را منع میکنند. 

البته من میگم اگر خانوادهها ناراضی بودن قید اون ازدواجو باید زد. چون ارزشی نداره. ولی همین دو تا خانم شاهد گناه پسراشون بودن اما کاملا سکوت کردند و در نهایت هم یکی شون با خانمی ازدواج کرده که هر کس میبینه متوجه میشه قبلا چکاره بوده. و همین مورد با تایید و رضایت مادرش بوده. و یک چیزایی تو زمان خودشه که ارزشمنده مثل همین عداقه‌های خالصانه. درسته که گاهی غلطه و خانواده ‌ها اینده را میبینن ولی گاهی هم اشتباه نیست. 

و اصل اینه که خانواده ادم خیرخواهن ولی استثناهای زیادی میخوره. 

و آقای سوال کننده لطفا این خانم با مهربونی ازش خداحافظی کنید و بیشتر از این وابسته و معطل خودتون نکنیدش. چون اینطور که برمیاد قصدتون جدی نیست. 

من دقیقا همچین تجربه ای رو داشتم

پسری باهام ازدواج کرده که خانوادش أصلا موافق نبودن 

این آقا خانوادشو به اصرار راضی کرد ولی ای کاااااااش این کارو نمیکرد( به من نگفته بود خانوادش راضی نیستن وگرنه اصلا قبول نمیکردم ) 

خلاصه بعد عقد مشکلات ریز و درشت شروع شد ، مادر پسره أصلا منو خونشون دعوت نمیکرد بعد میگفتش که تو با ما قطع رابطه کردی ! ( ببینین همش به یه بهونه ای بین ما دعوا راه مینداختن ) هر هفته یه بازی جدید در میاوردن که اگه بخوام مثال بزنم خیلی زیاده فقط بگم که همه چیه من ایراد میگرفتن و پسری که تا قبل عقد داشت از عشق می مردش کم کم حرفای خانوادش روش تأثیر گذاشتن و شد شبیه همونا و اونم همش ازم ایراد میگرفت 

اتفاقای زیادی افتاده که خیلی بد هستن و خب اینجا جای تعریف کردنشون نیست ...

من از همه لحاظ شرایط خوبی دارم و واقعا در حقم ظلم شد و به جز عشق چیزی از این ازدواج نمیخواستم که بهش نرسیدم ...

پسرای عزیز اینو بدونید که خانوادتون همیشه دلسوزتون نیستند ، درسته که مقام مادر خیلی بالاست ولی همه ی مادر ها خیر بچه هاشونو نمیخوان ...

تو روخدا با دختری که خانوادتون راضی نیستن ازدواج نکنید چون بعد یه مدت که آتیش عشقتون کم شه حرفای خانوادتون روتون اثر میذاره و شما هم میشید مثل همونا 

و وای به حال دختری که تو این شرایطه 

ظلمی که بهم میشه رو به خدا واگذار میکنم 

البته همه این چیزایی که گفتم به استقلال یه پسر و دهن بین نبودنش بستگی داره ( باور کنید ٩٩ درصد پسرا به شدت حرفای مادرشون روشون تأثیر میذاره و اصلا خودشون متوجه تأثیرش نیستن و فک میکنن خیلی آدمای مستقلی هستن) 

تموم کنید این رابطه رو که هیچ پایان خوشی نداره 

به نویسنده پست :

اجازه ندید مخفیانه با شما ارتباط داشته باشه اگر واقعا دوستش دارید بهش بگید اگر خانواده م بفهمن برای شما بد می شه و ذهنیت بدی بهت پیدا می کنند که پسرمون رو رها نمی کنه .

اما در مورد خودتون پای عشق تون بایستید با خانواده صحبت منطقی بکنید اگر سن تون کم ه همه پل های پشت سر رو خراب نکنید اگر دلیل قانع کننده و منطقی برای مخالفت ندارن روی انتخاب تون مصر باشید استقلال فکر و ابتکار عمل داشته باشید به نحوی همسر آینده تون رو در دل خانواده جا کنید شما تصمیم گیرنده هستی و باید پای عشق ت بیاستی و بین دو طرف تعادل برقرار کنی . اگر واقعا می خواهیدش به خانواده اجازه ندید جای دیگه برای شما برن خواستگاری و شما در عمل انجام شده قرار بگیری صریح و محکم و معتدل و منطقی با خانواده صحبت کنید و امید اون دختر رو ناامید نکنید

با سلام 

خب خانواده خیلی مهم هستن و اگه بتونی راضیشون کنی که عالیه . تازه شما نگفتید که منظورتون دقیقا از تفاوت فرهنگی چیه ؟ شاید اصلا یه چیز جزیی باشه یا اینکه بشه درستش کرد یا راه حل درباره اش وجود داشته باشه 

در کل دوری شهر و مسافت رو قبول ندارم با وجود محدودیت هایی که برا دیدار هست چون بستگی به خودتون داره . به نظرم شما چندین بار با خانوادتون صحبت کنید اگه از انتخابتون مطمئن هستید یا مصمم که شاید راضی بشن . 

اگه رضایت ندادن پس سعی کن کم کم ارتباط رو کم کنی که به هیچکدومتون ضربه نخوره وگرنه اگه بخای تا سال ها اینجوری مخفیانه ادامه بدین به جایی نمی رسین . به قولی نا تنور گرمه باید نون چسبوند و قال قضیه رو کند