خانواده برتر

سلام.

خیلی قشنگ به مشکلات قشر های مختلف جامعه اشاره کردی،و بنظرم توصیفاتت کاملا درست هستن.

حالا من تجربیات خودم رو میگم،و واقعا این روز ها خیلی کم محدودات کرونا رو حس میکنم،هر چند هفته های اول یه سری احوالات غریب داشتم و درک شرایط جدید کمی سخت بود،ولی تونستم کنار بیام.

رمز کنار اومدنم با این شرایط توی یه جمله خلاصه میشه《یاد آوری اهداف بزرگ و دوست داشتنیم😍و اینکه یقین دارم این شرایط برای همه یه فرصت💫طلایی💫هست.》

در واقع تنها چیزی که ما این روز ها نیاز داریم،انگیزه داریم،با یاد آوری اهدافم دوباره شور و شوق تلاش کردنم زنده میشه و بعضی اوقات اصلا فراموش میکنم که کرونا و محدوداتش وجود داره😂،چیزی هم که خیلی انرژی بهم میده این هست که میگم تمااااام مشکلات ناشی از این بیماری برای همه هست نه فقط من،و واقعا یقین دارم که یه امتحان الهی هست،توی این شرایط یکی میره اختلاص میکنه،دیگری میره ماسک و اقلام ضروری رو احتکار میکنه،و در مقابل بعضی میرن و با جانشون از هم نوعانشون دفاع و محافظت میکنن من جمله کادر درمانی با وجود اینکه میتونن اصلا جانشون رو بردارن و با یک انصراف خودشون رو خلاش کنن مثلا بعضی از پرستار و دکتر های خانم که سرپرست خانواده هم نیستن میتونن واقعا این کار رو بکنن،ولی جان هم نوعانشون براشون مهم تر هست،یا عزیزانی که به صورت اختیاری و با خواست خودشون وارد بیمارستان میشن و کارهای خدماتی رو انجام میدن یا افرادی که میرن توی مکان های مختلف و کار ضد عفونی رو انجام میدن و کار های ارزشمند سایرافراد نیکوکار و با شرفکه کم هم نیستن واقعا...،یادآوری کار و همت این افراد نیک سرشت واقعا بهم امید میده و با کار های افراد بی وجدان متاسف میشم و سعی میکنم درس عبرت بگیرم.

اصلا همین امتحان ها و سختی ها هست که باعث میشه فرق بین آدم ها و عیاری که دارن آشکار بشه،وگرنه توی شرایط عادی و مساعد که همه گل و بلبل هستن.☺

🌟در پناه خدا باشید🌟

حال من حتی اجازه بدترشدن هم نداره،این یک قانون اجباریه.! تنهایی هست،گم شده داشتن هست،مشکلات هس،دلخوشی هاکم,هست،ولی باید مبارزه کرد. ب این فکرمیکنم ک زندگی یعنی مبارزه،ومن یک  مبارزم...  ب افرادمسنی فکرمیکنم ک هم قحطی روتجربه کردن هم وباوطاعون ولی همین چن سال پیش مردن. 

ب این فکرمیکنم ک از زمان هبوط بشر هربشری درطول زندگیش یک شرایطسخت اعم ازجنگ ویاقحطی یابیماری روتجربه کرده ومن هم ازاین قاعده مستثنی نیستم وخداروشکرک حداقل سقفی بالاسرمه . واقع بین ومنطقی ام درکل.باید مبارزه کرد.

اونچه ک بنده روهم,سرپانگه میداره ارزوی وصال,باجایگاهم دراین دنیاست.تاروزی ک جای خودمو پیدانکنم وانسان بدردبخوری برای دیگران نشم ،ازپای نخواهم نشست.

ویک دیگش هم وجودعزیزانمه.

ودیگری شوق وصال بامعشوقی گمشده هست،من گم شده دارم،تاروزی ک,ازمعشوق حلالم کام نگیرم برای زنده موندن وجنگیدن تلاش میکنم.

ومهم ترینش واخرینش،بافکرکردنب امام زمانم انرژی میگیرم.وتا نتونم سودی بهش برسونم دست برنمیدارم.من شاید خودم لیاقت نداشته باشم مثل بهجت واردبیلی باشم ولی قطعا میتونم مادریک مقدس اردبیلی بشم.من تابرای اون سربازتربیت نکنم اجازه ندارم ک چیزی از پا درم بیاره.

ودرنهایت بافکرکردن ب موارد ذکرشده حال دلموشارژ میکنم.

•√تا زمانی ک انجیرمن میتواند ریشه بدواند وبمیردوخشکیده شود وهربهارمجدد برگ هایی زیباتراز سال پیشش بزند واز گذشته اش قوی ترشود،من نیز میتوانم....

نظر من این هست که از تنها بودنمون لذت ببریم و کارهایی که ازشون لذت میبریم انجام بدیم مثل کتاب خواندن و یا تماشای فیلم مورد علاقه. و یا کشیدن یک نقاشیه زیبا و یا برنامه ریزی دقیق روی یک کاغذ برای آینده. اگر پسر مجرد هستیم و شرایط ازدواج و توان اداره زندگی رو داریم براش برنامه ریزی و به  انجام برسونیمش و اگر دختر هستیم سعی کنیم خودمون رو با خواندن کتاب و راهنمای آشپزی و کتاب های روانشناسی تکامل بدیم تا ازدواجی موفق داشته باشیم.

اگر پیر هستیم کیسه رو شل کنیم و در این آخر عمر بهترین نوشیدنی ها و بهترین کتابها و بهترین خوراکی ها رو بخوریم .. اگه بچه داریم بجای تنبیه و بد خلقی باهاش به اون آموزش زندگی کردن یاد بدیم تا حداقل اون نسوزه.

ممنون بخاطر سوال زیبای نویستنده پست

من که فقط چاره رو در بی خبری دونستم و سعی میکنم تلویزیون کمتر تماشا کنم فقط گاهی اونم فقط برنامه عصر جدید اقای علیخانی چون فقط میدونم اون بهم انرژی میده و روحیه مثبت

اخبار کم میبینم چون همه اش ناراحت کننده و ... است

سعی میکنم بیشتر با دوستام از طریق گوشی و واتساپ در ارتباط باشم و کانال های آموزشی تلگرام 

کارهای شخصی زیاد دادم انجام میدم و یه جورایی مشغولم چیزای جدید یاد بگیرم مثل آشپزی و هنر و مطالعه 

با اینکه همه اش تو خونه هستم اما سعی میکنم در کنار خانواده ساعاتی خوش باشم اما بیشتر اوقات درس میخونم و چون ارشد دارم کارهای پایان نامه و دانشگاه رو انجام میدم و البته ان شاالله ریا نشه دارم برا استخدامی تلاش میکنم . 

خداروشکر تا حالا گذروندم از این به بعدم ان شاالله خوب بگذره 

ببین دوست عزیز اگه هدف و علاقه به زندگی وجود داشته باشه هیچ مانعی رو نمی بینی و برو سمت چیزایی که حست رو خوب بکنه و بهت انرژی بده . 

خلاصه ارتباط با کسایی که بهت انرژی میدن یا انگیزه خیلی مهمه این باعث آرامش میشه و در آخر که باید اینو اول می گفتم اینکه خدا خدا خدا . خدا رو هیچوقت فراموش نکن چون خودش منبع آرامش هست 

سلام 

یاد پست خودم تو اسفند ماه افتادم، شب تولدم خیلی گریه کردم، به خاطر اتفاقاتی که داشت می افتاد و کاری از دست کسی بر نمی اومد، همکارای  قدیمی که زمان جنگ کار کرده بودن، میگفتن، شرایط از اون موقع هم وخیم تره. 

فرداش اون مطلب رو نوشتم، شاید یه نفر با خوندش، رعایت کنه و دیگران رو هم ترغیب کنه. آقای نجفی هم لطف کردن، تنها پست مربوط به کرونا بود که تایید کردن که جای تشکر داشت واقعا. 

اونجا یه عده از دوستان گفتن، حرفات دروغه، یه عده هم گفتن نباید مردم رو ترسوند و استرس بهشون داد و... 

شیش ماه گذشت، خیلی زود عادت کردیم، به ماسک زدن های طولانی، دست شستن ها،  مرگ عزیزان، تدفین های غریبانه و بدون مراسم،  200 تا کشته در روز، 3000 تا بد حال، اضافه شدن هزار تا فوت در هفته، رسیدن به عدد 1500، فوتی های متانول و... 

ما عادت کردیم، مثل همیشه، مثل همه چیزای ناگوار، که اول انکار و تکذیبه، بعد جوک ساختن، بعد غر زدن تو تاکسی ها، آخرش هم بی تفاوتی

ما مردم سازگاری هستیم...  

شما هنوز بی تفاوت نشدین؟! 

یه چیزی هم اضافه کنم

تو روزای اول قرنطینه سعی می کردیم سرمون رو گرم کنیم با فیلم ،نقاشی

استوری هر کیو باز می کردی کیک می پخت یا پیتزا ،قلاب بافی 

فقط برای وقت گذرونی

ولی الان اوضاع جوری شده اینا هم تکراری شده

زندگی واقعا حالت فانتزی نداره که بشینی کیک بپذی الکی باید یه هدفی یه منبع درامدی باشه 

کسب و کارتو یه جوری حفظ کنی و به راهت ادامه بدی ینی با سرگرم کردنی های الکی دیگه نمیشه سر کرد 

خیلی ممنوم از این پست مفید ، منم همین برام سواله، ما با کتاب خوندن و فیلم دیدن و غیره سرمونو گرم میکنیم، آدم تو این روزا اصلا حوصله درس خوندن هم نداره ،  به تازگی هم فهمیدیم خواهرم و دامادمون که پرستاره کرونا گرفتن دیگه روحیه مون خیلی خراب شده ، نذرو دعا کردیم که حالشون خوب بشه

اتفاقا به نسبت خودم خیلی عادت کردم 

ولی یه جاهایی دیگه حس می کنم کم اوردم

فقط هم که کرونا نیست تا میای به یه مشکل عادت کنی هزار تا مشکل دیگه میرزه رو سرت 

یکیش هم گرونی های عجیب و غریب نبود کار

همه چی 

نمی تونم دلمو خوش کنم چجوری تلاش کنم وقتی نمی دونم کاری هست فردا؟ازدواجی قراره باشه یا نه 

میگن دلخوشیا کم نیست چشم ها نابیناس

نه که دیگه دلخوشی نبینم ولی خیلی کم هستن خدا رو شکر تنم سالمه

منم کتاب می خونم فیلم میبینم مهارت یاد میگیرم ولی همه ی اینا با روحیه پایینه از لحاظ روحی خیلی افت کردم

 به اطرافتون نگاه کنید و ببینید خدا بهتون عزیزی مثل پدر و یا مادر یا هر دوشو داده و شما نفس کشیدنشونو و مهربانی که نثار شما میکنن رو ببین. باهاشون حرف بزن و از سادگیشون لذت ببر. 

اگه امکانش هست به تفریح برو تنها.

و قدم بزن و به اطرافت نگاه کن به آدمها نگاه کن که هر کدوم چطور مشغول رسیدن به مقصدی هستند و به پارکی برو.. برای خودت از طبیعت عکس بگیر .. در خانه نماز بخون و به خودت عشق بورز 

به خودت بگو من برای یک هدفی ساخته شدم و نباید اینهمه ناامیدی و تاریکی در من باشه.. یک چایی ساده برای خودت درست کن و از آرامشی که به خودت دادی لذت ببر.

امیدوارم این نکات برای روحیه دادن بهت کمک کنه دوست عزیز

موفق باشی

به نظرم یه شرایط خاص و ویژست ، که خوب باید کارهای ویژه ای ام که هیچ وقت دیگه ای قرار نبود براش وقت داشته باشی رو انجام بدی، و و و روی خودت کار کنی.. خوب، به نظرم سایت متمم واسه پیشرفت شخصی خوبه، و به وقت گذاشتن نیاز داره و تو دوران دانشگاه نمیشه پیگیرش بود، یه سر بزن، و قتی رفتی ، بزن روی گزینه درس های توسعه فردی، بعد یه سری کارگاه میاد، که کارگاه استعداد شناسی مقدماتیش رایگانه و واقعا واسه اینکه یه خرده خودتو بیشتر بشناسی عالیه.

دیگه مثلا بشین برا خودت هدف گذاری ۱ ساله، ۵ ساله کن.. بشین روی برنامه ریزی روزانت و اینکه چه جوری بهتر واسه هر روزت میتونی برنامه ریزی کنی کار کن. خوب برنامه ریزی روزانه واسه من یه اهرم فشار واسه فعال بودن، فارغ از فشارهای بیرونی اطرافیان و دانشگاه و.. ، چون وقتی کم کاری کنم خودم حالم گرفته میشه.

اگه هر مهارتی رو پیش گرفتی ، چه آشپزی ، چه فتوشاپ ، چه نویسندگی ، چه.. ، الان وقتشه روش عمیق و دنباله دار و مداوم کار کنی ، الان زمانیه که اهرم فشار از بیرون در کار نیست، اما این تویی که باید خودتو مجبور کنی و پیش ببری..

و در واقع موفقیت های و نتیجه های خوب هم تو زندگی بیشتر ازینکه با لذت بردن و خوش گذروندن به دست بیاد، با تحمل انجام دادن و رعایت کردن یه سری کارها و اصولی حاصل میشه که اولش خوشت نمیاد، ولی بعدش یه حس شادی عمیق تری میگرتت و احساس میکنی داری به جلو پیش میری..‌ یه حس رضایت پاینده تر..