خانواده برتر

شما راهی جز رفتن تو دل ترست و انجام کاری که میترسی نداری، حتی اگه حین حرف زدن صدات بلرزه و فکر کنی که وااای استرسم معلوم شده، بازم ارزشش رو داره چون چند سال بعد مطمئنا از جسارتت راضی تر خواهی بود تا محافظه کاری های نالازم.

ببین ،  میتونی برای کارایی که واست شاقه ، واسه خودت چالش بذاری

روی یه کاغذ کوچولو بنویس یک بار حرف زدن در هر یک از دو جلسه آینده و دو تا مربع کوچیکم پایینش بکش که ایشاالله انجام بدی تیک بزنی🙂 و اونو بزن یه جایی جلو چشت

بعد این مرحله رو رد کردی، مثلا چالش بذار یک بار حرف زدن و یه بار سوال پرسیدن در سه جلسه آینده و سه تا مربع و الی آخر همی روال

تا ایشاا.. این دغدغه و ترس واست کمرنگ تر و کمرنگ تر بشه.

سلام عزیزم.

اول اینکه می خواستم بهت بگم من هم خیلی شبیه شما بودم یعنی با وجود اینکه مطمئن بودم درست میگم باز هم دواطلب نمیشدم هم توی کلاس زبان هم دانشگاه.

چیزی که برای من جواب داد توی کلاس زبان بهتون می گم.

من خودم رو توی دام انداختم. یعنی قبل از اینکه مغزم بهم بگه دواطلب نشو، دستم رو می بردم بالا و می رفتم پای تخته.

ترسش هم واسه دو باره اوله، بعدش دیگه استرس نداری و خیلی عادی می تونی صحبت کنی.

اصلا نترس، فقط امتحان کن و از تجربه های جدید لذت ببر.

اولا speaking نه spiking!

دوما بنظرم شما هنوز جای کار  داری در زبان ، تمرین کن و تو کلاس صرفا هر کی بیشتر حرف بزنه بیشتر بلد نیست! اگ بود خب level بالاتری بود ! پس اولا سعی کن ردیف های جلو بشینی ک بیشتر تو چشم معلم باشی و مشارکتت بده دوما رو اعتماد ب نفست کار کن و مهارت های زبان آموزیت هر چی بیشتر یادبگیری بیشتر راغب میشی ک شرکت کنی تو فعالیت ها.

سلام

منم عین خودت بودم!!

کاری که کردم روتوهم بکن..

من ۵جلسه قبل از اینکه بخوام برم سرکلاس،، توخونه خیلی محکم کار کردم درسی رو که قرار بود اون روز داده بشه..پیشروی کردم وخودمو اماده ی پاسخ گویی به سوالاتی کردم که قرار بود اون جلسه پرسیده بشه..

تاسوال پرسیده میشد سریع جواب میدادم..این بود که از level 4 تا level 12 شدم یه ادم فعال و زرنگ!!

از خودکم بینی رسیدم تامرز پر رویی!!

یادت باشه اگه کمتر از بقیه هم کلاسیات بودی الان کنارشون نبودی!!

پس خودتو کم نگیر ووقت بیشتری بذار تا پیشرفت کنی..

موفق باشی

نمیدونم هنوز به این پست سر میزنی یا نه.ببین توی کلاس همه تقریبا توی یه سطح آن.اگه تو یه سطح نبودن میرفتن تعیین سطح میدادن برای ترمای بالاتر!بحث فقط سر تمرین و اعتماد به نفس بیشتره.بعدم فکر نکن الان تو حرف میزنی همه منتظرن یه اشتباهی بکنی تپقی بزنی تلفظی رو اشتباه بگی که ازت خرده بگیرن. تنها کسی که میتونه از تو ایراد بگیره معلمته اونم من تا حالا ندیدم معلمی شاگردشو به خاطر تلفظ و اینا دست بندازه اتفاقا خیلی هم خوششون میاد بقیه تو کلاس مشارکت داشته باشن. هم کلاسی هاتم باور کن علامه دهر نیستن. هر کی سرش به کار خودشه حتی اگه بدترین اشتباه ها هم بکنی اکثرا نمیفهمن اونایی هم که میفهمن چیزی نمی گن.سخت نگیر با حرف زدنه که آدم زبان یاد میگیره. چند جلسه حرف بزنی برات عادی میشه