خانواده برتر

خارج از حیطه علم؟!

کدوم علم؟علمی که مثلا یک روز برای فوائد الکل لیست ارائه میده و فردا مضررات الکل رو کشف میکنه که قابل اتکا نیست!

گویا ادیسون 90 بار آزمایشگاهش رو به آتیش کشید تا بالاخره تونست برق رو اختراع کنه!ما باید چندبار زندگیمون رو به آتیش بکشیم تا بالاخره راه درست رو پیدا کنیم؟

این کائنات و حتی اعمال ما ، مثل جسممون یک بعد مادی و خاکی دارند و یک بعد معنوی و روحانی!

حتی با دیدن یک جنازه و مقایسه تفاوت اون با زمانی که زنده بود میشه حس کرد که یک چیزی در وجودش کمه.. و قشنگ حس میشه این جنازه اونی که تو میشناختیش دیگه نیست!

هر هشت سال یکبار تمام سلولهای بدن ما با سلولهای نو جایگزین میشن..حتی سلولهای مغزمون

یعنی از نظر مادی هر هشت سال یکبار سلولهای قبلی بدن ما میمیرند ، پس چطور ما هنوز زنده ایم؟

اونچه که «منه هشت سال پیش» رو به «منه الان» پیوند داده چیه؟ذهنم که نیست چون سلولهای مغزی هم در بهترین حالت هشت سالشه!

این روحه که از این جسم خاکی ، انسان ساخته!

در مورد سوال هم خب ممکنه حتی بهترین بندگان خدا هم در هنگام جون دادن ظاهرشون طوری به نظر بیاد که جسمشون در حال درد کشیدنه اما روحشون که مشخص نیست در اون موقعیت چه حالی داره!

حتی فردی که در کما یا بیهوشیه ، زندست و قاعدتا باید با فرو کردن سوزن یا بریدن اعضا بدنش زیر تیغ احساس درد داشته باشه اما چرا پس در ظاهر واکنشی نشون نمیده!؟

روایت هست که مرگ برای مومن مثل بوییدن گله...

البته شایدم گاهی لازم باشه روح آدم خوب ، دم مرگش کمی هم درد جسمی رو درک کنه تا پاک پاک به اون دنیا منتقل بشه...

این دیگه بستگی داره به اعمال خود آدمها

روایتی هست که شهید توی بهشت غرق خوشیه اما تنها یک حسرت باهاشه و اون اینه که به دنیا برگرده تا لذت لحظه شهادت رو دوباره بچشه..

شاید موقع شهادتش به نظر بیاد داره درد میکشه اما روح مهمه که چی حس میکنه!

در مورد حیوانات هم شاید به خاطر انقباضات عضلانی به ظاهر در حال زجر کشیدن باشن اما اینطور نباشه..

حتی در اسلام درست نیست حیوانی رو به این خاطر که بیشتر زجر نکشه بکشیم! 

میگن دو حیوان هستند که در بهشتی بودنشون شکی نیست ، سگ اصحاب کهف و شتر صالح..

شاید برای بقیه حیوانات هم حسابو کتابی درکاره..

خروس رو که به ذاکر بودن معروفه ..

حضرت سلیمان که زبون حیوانات رو متوجه میشدند..
توی یک مستند خارجی در مورد حیوانات باهوش دنیا نشون میداد که حیوانات شاید حتی از انسانها هم توی حل تست هوش موفقتر عمل کنند.یعنی تا این حد که شاید ما زبونشون رو نفهمیم اما اونا زبون انسانها رو میتونن متوجه بشن و حتی به زبون انسانها بخونن و بشمرن!

در کل تمام کائنات دارای شعوره و حتی در حال عبادت

مثلا آب

سرچ کن «شهادت آب»
.. 

ی سری بدیها هستند که واقعا این دنیا و قوانینش ظرفیت مجازات اون بدی رو نداره مثل نسل کشی و قتل و..، یعنی یک نفر دست به قتل میلیونها آدم میزنه اما نهایتش اینه که به عنوان مجازات تنها یک بار قصاص بشه!

بعضی خوبیها هم جوابشو نمیشه توی این دنیا داد مثل ایثار،

طرف جون خودشو برای زندگیه دیگران میده اما دیگه مگه میشه این خوبیشو جبران کرد؟اون که دیگه توی این دنیا نیست!

این افراد تو آخرت جوابشونو میگیرن!

یک عده هم هستن مثل ما خاکستری ، طبق قوانین کائنات جواب بیشتر بدی ها و حق کشی ها و ظلمهایی که کردن همینجا میگیرن تا کفاره گناهانشون بشه و اون دنیا کمتر عذاب بکشن..

اما اگر از خوبی و معصومیت خودمون مطمئن باشیم(!) یا بلایی سراغمون بیاد که واقعا مستحقش نبوده باشیم(مثلا کسی در صورت حفظ نجابت و پاکی همسر بدی نصیبش میشه یا بچه ای که معلول به دنیا میاد و..) این میشه امتحان ، تا درجاتمون توی بهشت بالاتر بره..

اگر کسی هم با وجود تمام گناهانش زندگی دنیوی ایده آلی تونسته داشته باشه (مثل همین شیمون پرز که 95سال عمر کرد آخرش هم به مرگ طبیعی هلاک شد) برای اینه که خدا بهش مهلت داده تا فقط همین دنیا رو خوش باشه تا اون دنیا تا ابد در جهنم بسوزه!(قانون استدراج)

اصلا اگه بدون عذاب وجدان و ناراحتی گناهی مرتکب شدیم و حتی نتیجه بدش رو ندیدیم باید خیلی بترسیم..چون خدا به افرادی که قرار نیست آخرت رو داشته باشند حداقل دنیا و لذتهای بیشمارش رو میده تا دلشون حداقل اینجا خوش باشه ..

البته میتونیم دعا کنیم و همونطور که خدا تو قرآنش گفته خیر دنیا و آخرت رو هم ازش بخوایم اما آدم اگه بدونه در صورتیکه خدا حاجت دنیاشو بده ممکنه از یک خیر بزرگتر در آخرت بی نصیب بشه عاقلانه اش اینه خیر آخرتش رو ترجیح بده و به هر چی خدا داد راضی بشه..

خدا به ضرر ما کاری نمیکنه..این ماییم که به خودمون ظلم میکنیم

منم دلم خیلی برا حیوونا میسوزه, چن روز پیش بابام یه گوسفندی رو خرید و آورد تا زبحش کنیم و گوشتش بخورم, ما این گوسفند چن روز تو حیاطمون نگهش داشتیم بعد سرش بریدیم, من هربار که چشمم به این گوسفند می افتاد, گریم میگرفت, اخه خیلی معصومانه آدم نگاه میکرد, همش با خودم میگفتم قراره سرش ببرن, با خودم میگفتم کاش خدا گوشت رو هم مثل همه میوه ها, روی یه درختی قرار میداد, تا مجبور نبودیم سر یه حیوون زبون بسته رو اینجوری ببریم.