سلام دوستان
دختری 21 ساله هستم چند روزی میشه یه مسئله ای فکرم رو مشغول کرده نمیتونم با پدر و مادرم مطرح کنم گفتم اینجا مطرح کنم از شما مشورت بگیرم .
من مدت یک سال و خورده با پسر عموم به قصد ازدواج رابطه داشتم چون شرایطش خوب بود قبول کردم فکر میکردم کاملا میشناسمش چون رابطمون طوریه که دائما با هم در رفت و آمدیم .
عموم و پدرم روابط صمیمی دارن .توی این مدت هیچ حرف نا معقولی بینمون زده نشد حد و مرزها رو رعایت کردیم دلیل اینکه نمیتونست بیاد خواستگاری هم این بود که هنوز کارش درست نشده بود اونم میگفت من تا کارم درست نشه نمیام جلو راستش خودمم خوشم نمیومد بدون داشتن کار رابطمون رسمی بشه چون بابام سخت گیره .
خلاصه تو مدت کاملا شناختمش و فهمیدم ما کپی پیست همدیگه هستیم هر دو تا مون غد و مغرور یعنی خدا نکنه سر یه مسئله بحثمون بشه اگه قهر میکردیم هیچ کدوم پا پیش نمیذاشت واسه آشتی .
یه بار که تا دو هفته قهر بودیم بالاخره اون پا پیش گذاشت البته دفعه بعد که یه هفته طول کشید من پا پیش گذاشتم گذشت تا چند وقت پیش سخت بحثمون شد یه جورایی بد غرورم رو شکست من گفتم دیگه نمیتونم این رابطه رو ادامه بدم و کات کردم اونم قبول کرد .
الان دوباره داره پیام میده میگه ببخشید و از این حرفا من میخوامت میخوام بیام خواستگاری و دوست دارم ولی من نمیتونم حرفش رو فراموش کنم ، از طرفی هم متاسفانه یا خوشبختانه هنوز دوسش دارم و نمیتونم فراموشش کنم .
هر وقت میبینمش تا چند روز تو فکرشم از یه طرفم غرورم اجازه نمیده نمیدونم چیکار کنم از بس بین دلم و غرورم جنگ افتاده خودمم خسته شدم به نظرتون غرورم رو زیر پا بذارم ؟ یه پسر ارزش داره آدم به خاطرش از غرورش بگذره؟
← ازدواج فامیلی (۸۹ مطلب مشابه)
- ۲۰۱۳ بازدید توسط ۱۵۷۵ نفر
- يكشنبه ۲۵ مهر ۹۵ - ۲۲:۳۰
