سلام
بنده دختری ۲۵ ساله ام که درسم تموم شده و کاری ندارم و در خانه هستم! حالا یه مشکلی دارم .بگید که من باید چه واکنش و رفتاری از خودم نشون بدم!
من که تو خونه هستم همش مامان و خصوصا بابام بهم دستور میدن نه با لحن خشن معمولی ، ولی تو خونه ما کسی از کسی تشکر نمیکنه .
مثلا بابام میگه عینکم بیار گوشیمو جورابمو نمیدونم ساعت چنده فلان کتاب و بیار فلان چیزو بده کارت ملیمو گواهینامه کلید خلاصه هر چی فکرشو کنید و در روز چندین بار  .
واقعا داره بهم برمیخوره احساس میکنم دارم له میشم هیچ ارزش و احترامی ندارم انگار بچه ام منو میفرستن اینور اونور! و عصبانیتم  از اینه که مثلا اگه خواهر برادرای چه کوچکترم چه بزرگترم همه باشن صد درصد به من میگن انجام بده!
منم با اکراه انجام میدم ولی بروز نمیدم ولی بعضی وقتا که یکم به رو خودم میارم کمتر بهم میگن ولی دوباره از فرداش همون آش همون کاسه!
ازبچگی اینطوری بودن ولی الان که تو خونه هستم بیکارم دیگه زیاد شده و منم واقعا عصبی میشم و کینه شون رو به دل میگیرم و علت این کینه بخاطر اینه که همونطور که گفتم بیشتر به من میگن تا خواهر برادرای دیگم!
یعنی اگه بطور مساوی بود هیچ وقت ناراحت نمیشدم! من از همه خواهر برادرام تو خونه بهترم! و بابام هم سالمه که مثلا نتونه کاراشو انجام بده!
حالا حدیث هست که تو روی پدر مادرتون اف نگین حالا من چکار کنم با این حالت نفرت درونی؟
اخه یه رفتاریم دارن که مثلا چون برادرم پزشکه به اون زشته نمیگن ولی به من انگار ... ! اعصابم خورده! هیییی

برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)