خانواده برتر

سلام 
وقتتون بخیر 
*خودتون فکر میکنید ک دیگران اسکار جراحی و یا محل ترمیم زخم های شما را می بینند،  **بندگان خدا دارن کار خودشونو میکنن حالا شنا یا... 
***به بقیه ی وسعت زیاد چندین سانتیمتر مکعب های سالم پوستتون فکر کنید و تمرکزتونو از  اون چند سانت ناچیز اسکار جراحی بردارید.
****  اسکار یا محل ترمیم زخم جراحی معمولا زخم خوبیه چون لبه هاش تمیز ومرتب بوده،  پس اینقدر سخت نگیرین. 
*****  از اب و شنا لذت ببرین و کلی کیف کنید. 
****** دیگه نهایتش میتونید با لیزر محل اسکار را برطرف کنید،  بیمارستان رازی سانتر خوبیه برای اینا. 

سلام زیادی حساسید

الان هرچی فکر میکنم یادم نمیاد آدمهایی که توی استخر دیدم چه شکلی بودن چه برسه به جای بخیه

چرا فکر می‌کنید برای دیگران مهمه و دقت می‌کنند و بعدش در موردش فکر می‌کنند؟

خیالتون راحت اگر هم نگاه کنند یک نگاه گذراست اصلا به فکر کردن نمیرسه 

سلام 

سه چیز رو همیشه یادتون باشه مواردی که بهش رسیدم واقعا و الان دیگه برام مهم نیست اون چیزی که مثل شما منو اذیت می کرد 

تغییر: اگه میتونید( حالا حول حرفم فقط مسئله شما نیست) کاری کنید عوض بشه جای تغییری وجود نداره خب...

پذیرش: من خودم رو با تمام عیب ها و مسائلی که دارم میپذیرم عمیقا خودم رو تایید میکنم و همین طور که هستم خودمو دوست دارم حالا این جملات برای وضعیت شما خیلی خوبه ولی تو مسائل دیگه خب ما میایم میپذیریم همین ...چیزی نمیتونیم تغییرش بدیم و قبولش میکنیم که خب این طوریه دیگه کاریش نمیشه کرد فقط درگیر کردن خودم موجب ناراحتی و اذیت خودم میشه 

رها کردن: حالا که این شرایط رو قبول کردم رها میشم از بندش ... دیگه نیازی نیست هی سبک سنگینش کنم تو ذهنم... آقا رها آزاد خیلی راحت.. موردی بود تو ذهنم بود حلش کردم قبولش کردم حالا خودمو رها می کنم و تمام 

شما تو ذهنتون روش حساس نباشید به نظر بقیه هم نمیاد و توجهی بهش نمیکنن حالا مثال خودمو بگم من از لحاظ ژنتیکی لاغرم خب تا موقعی که روش حساس بودم همه بهم گیر میدادن چرا لاغری چرا نمیخوری شاید مریضی و خودت خبر نداری و دکتر برو و این حرفااا روی عزت نفسم تاثیر بدی گذاشته بود تا اینکه این سه مرحله رو اجرا کردم از اون موقع دیگه واسه کسی اندامم مهم نیست چون اون طور که هستم خودمو میپذیرم و تایید میکنم و روش حساس نیستم و وزنمم داره یواش یواش میاد روی حد تعادل خودش به همین راحتی... تو ذهنم حلش کردم

واقعا مهم نیست نمیدونم چرا بابت چنین چیزی ذهنتون درگیره!!!!!!!!!!!

بابا ول کن این چیزا رو. من عمل جراحی کردم و ردش به اندازه ۲۵ سانت مانده. خیلی واضح هم هست. هیچ خجالتم نمیکشم. هر کسی کارش به بیمارستان کشیده میشه

سلام.خداروشکر کن فقط جای جراحی تو بدنت هست.اون بنده خداهایی که بیماری پوستی دارن و لاعلاج هم هست چکار کنن؟اونا حتی فکر رفتن به استخر هم نمیکنن چون میدونن مردم از ترس اینکه واگیردار باشه نمیزارنشون برن استخر و فقط حسرت میخورن.

سلام 

اصلا مطمئن باشید آقایون انقدر جزئی گرنیستند که جای بخیه به چشمشون بیاد

در نهایت هم فرض کنیم کسی ببینه از کجا میفهمه این دقیقا جای  چیه و چرا بخیه خورده؟ 

سخت نگیرید به خودتون

نکن اینکارو ! اخه ابن چه افکاریه ! 

مرد است و مردونگی و افکار مردونش و زمختی و سختپوست بودن و ...

بقول ما خارجیا take it easy

😌

سلام...

فکرتو مشغول نکن ..ازشنا و استخررفتن لذت ببر.

الکی خودتو درگیر کردی کسی باهات کاری نداره 

برو شناتو بکن 

سلام، من دخترم دارم نظر میدم ولی به نظر منم الکی خودتون و حساس کردید.

من هم جای یک بخیه همون اندازه ابرو روی آرنج یک دستم دارم. تا یک مدت تو مهمونی ها روم نمی شد لباس استین کوتاه یا حلقه ای بپوشم. ولی بعد یه مدت که پوشیدم دیدم خیلی ها اصلا متوجه نمیشن، شاید تک و توک اومدن بهم گفتن جای چیه. اونم دیگه واقعا برام مهم نیست‌. 

یکبار رفتم دکتر پوست ولی گفت جای بخیه اش هیج جوری خوب نمیشه دیگه منم کاری ندارم بهش.

حالا یکبار هم رفتم استخر یک خانمی بود که مشکل پیسی داشت. از گردن تا پا لکه های بزرگ داشت. دروغ چرا من چند بار چشمم خورد بهش، مخصوصا اینکه کنار منم شنا می کرد. ولی تو اون مدت که اونجا بودیم من ندیدم اصلا کسی بد نگاه کنه یا چیزی بگه اصلا.

اگه خیلی به نگاه ها حساس هستین، تو استخر خانم ها جکوزیه که همه بقل به بقل هم میشینن هی همو نگاه میکنن

 : - ))))))

این متن و هم چند وقت پیش یک جا خوندم البته خیلی متن کلی هست و  شاید به مسئله شما خیلی ربط نداشته باشه. ولی گفتم بذارم. به نظرم جالب بود:

----------

‏چند سال پیش یک گروه از محققین تعدادی خانم رو برای شرکت در یک آزمایش دعوت کردمن و به اونها گفتن میخوان در مورد اثر نقصهای ظاهری و ناتوانی کسی که جویای کار هست در مصاحبه های کاری تحقیق کنن. ازمایش به این صورت بود که یک گریمور قسمتی از صورت این خانمها رو طوری درست میکرد که انگار یک ‏زخم خیلی بد و از شکل افتادگی خیلی جدی داشتن. بعد از گریم، به هر خانمی اینه‌ای داده میشد که خودش رو ببینه و درست وقتی که داشت از اتاق خارج میشد که بره برای مصاحبه، گریمور صداش میکرد و به بهانه ترمیم گریم، کل زخم رو از صورتش پاک میکرد. حالا شرکت کننده به مصاحبه میرفت در حالی که‏ روی صورتش هیچی نبود ولی خودش فکر میکرد که با یک صورت از شکل افتاده جلوی مصاحبه کننده نشسته. نتیجه این بود که اکثر این شرکت کننده ها بعد از برگشتن از مصاحبه، گرارش دادن که از طرف مصاحبه کننده نگاه های بد و برخود تحقیر کننده داشتن. بعضی ها حتی مثال میزدن از جمله هایی که مصاحبه کننده‏ گفته بوده و اونها فکر میکردن حتما منظورش به زخم صورتشونه.

و پیام این تحقیق اینه، تفکر قربانی بودن خطرناکه و شما رو از واقعیت دور میکنه. اگر در ذهنتون شما به خاطر جنسیت، ملیت، ظاهر، لهجه یا هر چیز دیگه همیشه قربانی هستین ممکنه هر برخورد عادی رو در راستای این تفکر تفسیر کنین

----------

سلام...اولا...خودت میگی دیده نمیشه. دوما طرف جراحی کرده حالا به هردلیلی...به من چه؟؟ 😐واقعا به کسی مربوط نیست که بخوای احساس خجالت داشته باشی... از نظرم این احساس که حتی اگر بقیه بفهمن که نمیفهمن بهشون مربوط نمیشه کمکت میکنه