خانواده برتر

سلام ببخشید چرا نمیتونم پست بذارم 

سلام به همه 

اول سوال از خانوم ها سوال شد ولی آخرش نظر آقایون رو هم خواست.به هر حال به نظر شخص خودم و تجربه خودم،هیچ وقت همچین کاری رو انجام ندادم و نخواهم داد.

هیچ لزومی ندیدم که بخوام با یک خانوم بیشتر آشنا بشم برای آشنایی متقابل و...

مگر دوست های همجنس خودم چه مشکلی داشتن که بخوام برم آشنایی بیشتر با یک خانوم حالا همکلاس یا همکار داشته باشم؟؟؟

نظر بقیه نسبت به خودم که مثلا اگر این کار رو انجام میدادم،بقیه در موردم چی فکر میکردن،برام اهمیتی نداره و فقط خودم هیچ نیازی ندیدم چنین رفتاری داشته باشم.

نه برای انجام پروژه و تحقیقات همکار خانوم انتخاب کردم و نه خواستم ارتباطی غیر از همون تایم کلاسی یا کاری داشته باشم چون هیچ دلیلی برام وجود نداشت و نه داره.

امیدوارم نظرم به درد بخوره.😓🙏

دخترم و مجرد

کلا به نظرم دونفره با همکار ایراد داره.

مخصوصا اگه متاهل باشه یکیشون که دیگه 

Heeeelll noooo!!!

بازم گروه همکارا یه چیزی.

من خودم خجالتیم فک کنم نرم ولی اگه همکارا دسته جمعی بودن و مودب و جدی و رسمی بودن ، فک کنم درست و مودبانه و محترمانه ش اینه که برم و خودمو نگیرم :)

ولی دو نفره با همکار به نظرم درست نباشه

من مجردم اگه متاهل بودم درخواست دعوت به کافه به شکل دو نفره رو اصلا قبول نمیکردم  هرچند که الانم که مجردم هم قبول نمیکنم  

اصلا چه نیازی به اشنایی هست ؟ 

حالا دوره همی دوستانه بین همکار و همکلاسی که نسبت دختر و پسر تقریبا برابر باشه و حد و حدود هاهم رعایت بشه به نظر شخصی من ایرادی نداره

قرار دو نفره توجیح نداره 

سلام

منم دخترم و مجرد

تا حالا نرفتم و ترمیحم اینه که انجامش هم ندم

ارتباطات حتی اگر می‌خواد یه کم از حالت خشک و رسمی کار بیرون بیاد بهتره تو همون محیط کار باشه، اونم به نظرم بحث فراتر از موضوع تحصیل و کار نره :)

کلا مشکل دارم با این قضیه بیرون رفتن با همکار

تحت هیچ شرایطی درست نیست زن متاهل با همکار خودش بره کافی شاب رستوران 

یکی از دلایل هزاران معایب اشتغال خانمها همینه و متاستفانه الان هم **** *** و ***** **** * ***** ***** ***** ** ****** **** به دلیل دلبستگی که بینشون ایجاد شده به دلیل همین صمیمیت ها ی غیر مشروع

بگو بخندش با همکار مردش میاد خونه در شیشه پنجره خرد میکنه واسه شوهر بدبختش 

ممنون از دوستانی که تا الان نظر دادن. پس احتمالا موافق هستید که حضور یک خانم متأهل در جمع های اینچنینی که هدفی جز تفریح خانم ها و آقایون همکار نداره، مناسب نیست. نظر شخصی من این هست. خود من هم به عنوان یک آقا همیشه سعی کردم حد و حدود ارتباطم با جنس مخالف صرفا به میزان لازم و ضروری باشه پس از همسرم هم میتونم چنین انتظاری داشته باشم قاعدتا

به دلایل مختلف ارتباط زن متأهل در حد همون همکلاسی با آقایان باید باشه.

دوستی یک خانم حتی با خانم همکلاسی حتی متأهل اگر خانم خوبی نباشه نباید رفیق و صمیمی شد. تنها در حد یک سلام و اینها نیازه. دور همی و کافی شاپ و اینها نیازی نیست و نباید رفت اگر بری( حتی بدون منظور اما بعدها آثارمنفیشی رو میبینی). نگران نباش منزوی میشی...عزتت رو حفظ کن.

با پسرها بویژه نباید ارتباط صمیمی و چت و اینها باشه جز سلام وعلیک کلاسی. حتی شوخی نکن با اونها چون از شوخی کم کم به سمت رفتارهای دیگر میره.

خیلی موارد دیگر که در قبلی ها گفته ام و در پست های آینده خواهم گفت. 

رک بگم برخی پسرهای مجرد خیال و آرزوی عاطفی(گاهی عاطفی اما بیشتر جنسی ) و بویژه بویژه آرزوی جنسیشون اینه که با زن متأهل دوست بشند. اما فعلا به شما نمیگند تا مدتها و شاید اصلا نگند به شما دلیلش بماند.

 یه نکته اضافه می کنم.

مدتی قبل من با دختری که به شکل سنتی برای ازدواج معرفی شده بود در جلسه ای صحبت میکردم و چیزی که ایشون میگفت این بود: "همکار زن و مرد ایرادی نداره اگر فقط برای استراحت داخل محل کار برن یه چای با هم بخورن و صحبتی داشته باشن. چرا که بالاخره همکار هستن و روابط دوستانه با همکار ها چیز عجیبی نیست."

من هم در جواب ایشون عدم موافقت خودم رو ابراز کردم و از اونجایی که دیدم در موارد به این شکل توافق نظری نداریم، ایشون را رد کردم. فکر نمیکنم زیاده روی کرده باشم چون همونطور که از نظرات شما عزیزان هم مشخصه، ارتباط غیر ضروری با همکار واقعا دلیل و توجیهی نداره. وقتی ‌هرکسی میتونه با همکار همجنس خودش به شکل دو نفره یا دست جمعی چنین فعالیت هایی داشته باشه چرا باید با همکار یا همکارهای مرد صحبت و وقت گذرانی داشته باشه؟ به نظرم شروع همه ی فساد های نامحسوس و تدریجی از همین روابط به ظاهر ساده س حتی اگر طرف از خودش هم مطمئن بشه بدون اینکه بفهمه به آرامی درگیرش میشه. این موارد حتی برای مجرد ها هم درست نیست چه برسه به افراد متأهل. 

اینکه می گویم زن متأهل حتی با خانم هم نباید چندان صمیمی و بگرده اینه که به سبب رفاقت ممکنه اون دختره که بد هست او را به فساد و دوستی و صمیمیت با نامحرم بکشونه و از شوهرش دلسردش کنه.

 مورد دیگر اینکه زمانی که زن متأهل خودش مصلح باشه و در حد نیاز بخواهد خانم بد دیگر را به راه راست هدایت نماید اندکی باهاش بگرده اشکال نداره اونم نه در حدی که خودشم آسیب ببینه.

سلام

توی محل هایی مثل بیمارستان بین پرستار ها، ادارات،دانشگاه ها بین کادر اداری خیلی پیش میاد که همکار ها دور هم بشینن چایی بخورن حرف بزنن یا اگه کسی نباشه با یه نفر و حالا اون نفر هم اقا باشه

ایشون هم گفتند توی محل کار و زمان استراحت اون هم نه همیشه ممکنه پیش بیاد

به نظر من حرف بی جایی نزدن اگه بخوای بگی نه چنین چیزی پیش نمیاد و نمیکنم داری دروغ میگی و چه خوب که این خانم صادق بودن مگر اینکه بخوای سر جنگ با همکارات پیدا کنی که توی ادارات باعث مشکل میشه.

من خودم شخصا بیرون از محل کار را نمیپسندم چه اللن که مجردم چه زمان تاهل خصوصا اگه دو نفره باشه اما به این صورتی که خانم گفتن به نظر حرف خارج عرفی نبوده و چیزیه که خواه ناخواه پیش میاد همه چیز بستگی به اون خانم یا اقا داره که حین این صحبت کردن ها چقدر بتونن حد و مرز را رعایت کنند و یک رابطه همکاری یا دوستانه در حد معمول و معقول داشته باشند.(به اسم کوچیک صدا نکردن،شوخی نکردن و از مشکلات خونه بیرون از خونه اصولا صحبت نکردن از جمله این موارد هست)

اگر کسی همسر شاغل انتخاب میکنه باید این مسائل را هم در نظر بگیره و الا شما با این میزان از شکاکیت اصولا همسر خانه دار انتخاب کنید به نفع دو طرفتون هست.

و اینکه ای کاش ادم بخواد سالم و پایبند به زندگیش بمونه قطعا توی محیط 100 در صد مردونه هم سالم میمونه و وای بر روزی که از زندگی مشترکش راضی نباشه توی رویا هم میتونه با کس دیگه ارتباط عاطفی برقرار کنه و شما را از یاد ببره.

همین موضوع  دقبقا برای اقایون هم صدق میکنه.

و چه خوب که زن و شوهر باهم صادق باشن و از روابط کاریشون و دوستانشون به همسرشون بگن. شما با این رفتارتون ببشتر باعث رواج دروغ توی رابطتتون میشید.

موفق باشید

سلام و ممنون از ابراز نظرتون و همچنین نظرات دیگر دوستان.

ببینید اینکه می فرمایید آدم باید بتونه خودش رو تحت هر شرایطی حفظ‌ کنه درسته و قطعا باید همینطور باشه چراکه ذات انسان هرچی باشه رفتار شخص هم از همون نشئت میگیره. در واقع از کوزه همان برون تراود که در اوست!

اما بالاخره شما یک میوه کاملا سالم رو هم بذارید کنار چندتا میوه ی خراب، به مرور می بینید اون هم تاثیر گرفته و فاسد میشه. پس صحبت من صرفا جهت پیشگیری هست. سوای این موضوع، من اصلا قبول ندارم که چون همسر شاغل انتخاب می کنم باید این چیزارو هم بپذیرم! اگر خانمی هدفش کار باشه چه دلیلی داره که با همکار مرد چای بخوره و گذران وقت داشته باشه؟ حالا میخواد به قول شما پرستار باشه یا شغل بیمارستانی یا هر شغل دیگری. پس رفتار غلط رو نیازی نیست براش دلیل بیاریم. آیا اگر یک خانم درخواست چای نوشیدن از سمت یک آقا رو محترمانه رد کنه‌ و سرسنگین باشه طرف دشمنش میشه؟ فکر‌نمیکنم چنین چیزی منطقی باشه. مگر در محل کار باید به کسی باج داد؟ بقیه هم باید درک کنن که از یک خانم متاهل درخواست هایی فراتر از یک همکار نداشته باشن. چرا همکارها نباید ارتباطاتشون رو در حد مسائل کاری نگه دارن واقعا؟ احتمالا میدونید حین همین استراحت های مشترک بالاخره صحبت های غیر کاری هم پیش میاد و همین صحبت ها داخلش گه گاهی درد دل کردن هم اضافه میشه (عادت اکثر خانم ها) و به مرور جنبه صمیمیت پیدا میکنه و چشم باز می کنی می بینی از دوتا همکار تبدیل شدن به دوتا دوست صمیمی و فراتر از اون... حالا این وسط بحث تاهل فرد هم که کلا خیلی ریز فراموش میشه :) زیاد داشتیم آدم های متاهل و متعهدی که فکر میکردن حواسشون خیلی جمعه اما بدون اینکه بفهمن، درگیر روابطی به این شکل شدن. می تونید سرچ و تحقیق کنید در موردش. پس چه خوبه از همون اول واسه کلاس گذاشتن یا اجتماعی نشون دادن خودمون، ارتباطات غیر ضروری برقرار نکنیم. چای و بیسکویت رو با همکار همجنس یا حتی تکی هم میشه خورد والا! مگر اینکه کسی عمدا بخواد سر صحبتی رو باز کنه که میدونید یکی از روش ها همین تعارف کردن خوراکی و دعوت های کوچیک و به ظاهر سادست.

در کل به نظرم صحبت هاتون در عین درست بودن کمی توجیه بدون استدلال هم داشت. اگر مایل هستید بیشتر توضیح بدید لطفا.

عزیزان به نظرم ما خودمون داریم یکسری قوانین رفتاری نانوشته و خودساخته را به خودمون تحمیل میکنیم! 

که مثلا اگر دو تا همکار از جنس مخالف با هم فعالیت غیر کاری مشترک نداشته باشن باعث کسر شان یا ایجاد مشکل خاصی میشه. در صورتی که اگر اینطور باشه در اصل مشکل از یک یا هردوی اون اشخاص هست. چراکه حتی مفهوم واژه ی همکار (کسی که با یک یا چندنفر در زمینه ی تخصصی یکسان، فعالیت اقتصادی یا غیر اقتصادی مشترک دارد) رو نفهمیدن.

آیا داخل مفهوم عینی و مستتر این واژه لزومی مبنی بر داشتن روابط غیر کاری هم اومده؟

پس یکسری از عادات رفتاری و شخصیتیِ نادرست که گاها بین مردم جا افتاده را به ماهیت و واقعیت محیط کار و همکار ربط ندیم. 

انسان همیشه فکر میکنه بهترین عملکرد رو داره و دائما حواسش به همه چیز هست. اما این بیشتر یک غرور کاذبه و امان از لحظه ای غفلت. کی می تونه کامل تضمین کنه توی صحبت های موقع استراحت و غیره و در طولانی مدت، همیشه صحبت ها در حد کار باقی بمونه؟ خیلی وقت ها اصلا شاید دست خود انسان نباشه. پس بهتر نیست از ابتدا پیشگیری کنیم که اتفاقی هم نیفته؟

"آقای نجفی" اگر جنابعالی هم نظر سازندتون رو در تایید، تکمیل یا رد صحبت های بنده ابراز بفرمایید فکر میکنم خیلی به من و بقیه کمک کنه. سپاس

سلام 

فقط این باید ها و نبایدها این شاید ها این ممکن ه در این وبلاگ دیده می شه ...یعنی بعضی وقت ها یه مطلبی از کاربران قدیمی اینجا می خونم که واقعا تعجب می کنم .

با نظر خانم دکتر کاملا موافقم .

کسی که خودش حد و حدود خودش رو رعایت کنه در تمام محیط ها سالم می مونه چه زن چه مرد چه مجرد چه متاهل . کسی هم که چهارچوب خودش رو نداشته باشه ناسالم می شه حتی با همجنس حتی در محیطهای تک جنسیتی .

به آقای نجفی:

بسیار عالی و این دقیقا چیزی هست که بنده هم بهش اشاره کردم و امیدوام دوستان هم درک کنن. هیچ وقت نمیشه اینقدر با اطمینان کامل درمورد نیت و میزان تاثیر پذیری دیگران نظر داد حتی اگر ما از خودمون کامل مطمئن باشیم👌🏻

ممنون از پاسخ سریعتون جناب نجفی.

به فرشته آبی:

ممنون از نظرتون، در پاسخ به کاربر "خانم دکتر" جوابتون رو می تونید مشاهده کنید. آقای نجفی هم خلاصه ی تمام چیزی که قصد داشتم بیان کنم را نوشتند.

حریمها رعایت بشه موردی نداره ولی تجربه نشون میده که بعدا اینجور ارتباطات مشکل ساز میشه.پس هر چه کمتر باشه بهتره

من با نظر سوال کننده موافق هستم

وقتی دو زن و مرد خلوت کنند نفر سوم آن ها شیطان است(حدیث موثق)

شک نکنید اگر این خلوت ها ادامه پیدا کند به سمت صحبت های درد و دلی خواهد رفت‌. و وقتی به خودتان میایید میبینید در چه چاله ای افتادید. آقای نجفی هم حرف جالبی زد اینکه حتی اگر شما یک مدت طولانی در این روابط خودت را کنترل کنی و به خودت مطمن باشی شک نکنید طرف مقابل شما اینطور نخواهد بود. در یک مدت طولانی هم اگر شما خودت را کنترل کنی حس مقایسه کردن در شما ایجاد میشه و مدام شوهرتان را با اون مقایسه خواهید کرد وای به حال روزی که شوهرتان در چند مورد پایین باشد.

خواهران من مردان ایرانی روی این موضوعات حساس هستند اگر تفکر روشنفکری بگیرید در این موضوعات بدجور روی زندگی خود ریسک کردید

این یک هشدار است آن را جدی بگیرید و خود را بدبخت نکنید

سلام

درباره کم و کیف ارتباط دختر پسر یا زن و مرد ، کلی نظر و عقیده وجود داره ، مثلا بعضیا ارتباط ضروری و حداقلی با جنس مخالف رو میپسندن چه توی محیط کار چه دانشگاه چه ارتباط با فامیل و اطرافیا
بعضیا هیچ حد و مرزی ندارن، چه متاهل چه مجرد،  هر نوع ارتباطی با جنس مخالف رو درست میدونن ، مثلا ارتباط عاطفی، جنسی، تفریح و گفتگو...
بعضیا بین این ۲ گروهن، ارتباط بازتر از گروه اول ولی نه در حد گروه دوم

شما بهتره ببینی خودت چه مدلی هستی و چه مدلی رو میپسندی،بعدش متناسب با همون تفکر ، بگردی و آدم مناسب پیدا کنی و با اون شخص خاص، این مسائل رو تک تک حل کنی ، کل دنیا اگه با شما هم عقیده باشن ، بازم تا اون آدم خاص با شما هم نظر نباشه و به توافق نرسین،چیزی حل نمیشه

 به حسن:

ممنون از نظرتون و اینکه کاملا حرفاتون رو قبول دارم فقط اسم این رفتار و اعمال را روشن فکری نذاریم بهتره. روشن فکری تعریف مثبتی داره که یعنی فرد با توجه به طرز تفکر باز و بینش عمیقش، بتونه نسبت به مسائل واکنش درستی نشون بده و تصمیم بگیره. با این حساب پس اگر کسی از دیدگاه درست و اصولی برخوردار باشه، قطعا روابط و صحبت بدون دلیل و غیر کاری با جنس مخالف را برای افراد متأهل نخواهد پسندید.

به من:

ممنون از ابراز نظرتون و مطمئنم برای تمام خانم ها و آقایون مصلحت بر این هست که هر رفتاری از همسرشون انتظار دارند را خودشون هم انجام بدن و نسبت به حساسیت اون ها بی تفاوت نباشن

در اینکه هر دو نفری که میخوان ازدواج کنن باید با هم سازگاری داشته باشن که شکی نیست. اما یکسری از موارد تحت عنوان اصول و بایدها ازشون یاد میشه که ارتباط صحیح و به اندازه با جنس مخالف هم جزو همین موارد هست. حالا اگر افرادی رعایت نمی کنن دیگه تبعاتش هم دامن گیر خودشون خواهد بود.

ضمنا گروه دومی که شما می فرمایید کلا نه مخاطب صحبت من هستن و نه انتخاب من برای ازدواج!

ممنون از نظر خوبتون

سلام

به نظر من رفتار درست در جمع های مختلط، دانشگاه و محل کار و...، ربطی به تجرد و تاهل و یا زن و مرد بودن نداره،  هر انسانی، هر چقدرم به خودش مطمئن باشه، اگر یه سری جزئیات رو رعایت نکنه، ممکنه باعث لغزشش بشه و این تغییر رفتار انقدر نامحسوس و آرام آرام اتفاق می افته که، فرد یهو متوجه میشه در شرایطی قرار گرفته، که اصلا فکرش رو نمی‌کرد و شاید خارج شدن از اون شرایط دیگه براش آسون هم نباشه. 

به نظرم، روابط همکار و همکلاسی در همون حد بمونه بهتره و رفتنش به سمت روابط دوستانه و صمیمی واقعا بی معنیه و هیچ ضرورتی نداره. 

البته من مجردم و رشته تحصیلی و کارم هم، فقط مربوط به خانم هاست،

فقط یک سال اول که تازه شروع به کار کرده بودم، توی محیط مختلط بودم، که اون هم ارتباطاتم کاملا محدود به محل کار بود، و خیلی از اتاق مشترکی که دو تا خانم دیگه هم بودن بیرون نمی رفتم، 

اگر هم میخواستم برای صرف چای و... به آشپزخانه برم، چاییم رو بر می‌داشتم و به اتاق می آوردم و خیلی خودمو رو قاتی شوخی و خنده های همکارای خانم و آقا که اونجا بودن نمی کردم. 

خانوم عزیز اصلا معنی نمیده اقایی جهت آشنایی به یک خانوم متاهل پیشنهاد کافی شاپ بده

اگر همچین کاری کرده با جدیت تمام ردش کن، اصلا کاری به نگاه مردم ندارم که استثناء اینجا نگاهشون درسته، نفس عمل زشته

همینطور برعکسش که مثلا خانومی برگرده از یک آقای مجرد بخواد که جهت آشنایی برن کافی شاپ(که البته نادر تره)

***** **** ** ****** ** **** *** ***** *** ***** *** ***** ** ***** ***** ** ** ***** **** ***

تو حتی شاید قصدت واقعا آشنایی بوده باشه ولی به خودت میای میبینی با طرف داری هر شب حرف میزنی درد دل میکنی کافی شاپ میری، وابستش شدی و برای حفظ کردنش حتی حاظری به همسرت خیانت کنی و همشم از همین چیزها ی کوچولو شروع میشه

نگید نه من گرفتارش نمیشم، هرکسی با هر عقیده ای میتونه گرفتارش شه و یه روزی به خودش میاد میبینه تو لجن گیر کرده و باورش نمیشه با پای خودش پریده توش

خیلی از دوستام بهم مگین من زیادی اسون میگیرم و میخوام روشن فکر بازی در بیارم(بماند که فکر میکنم اونها متحجرن)

اما این یکی هرجوری نگاهش کنی درست نیست

اما این که مثلا رییستون میاد میگه همتون به صرف یه نسکافه مهمون من، "همتون" دعوت شدید، خب نه واقعا مشکلی نیست به نظرم میتونه میدم باشه

در اخرم خواهرانه توصیه میکنم بهتون، حد نگه دارید، اشکال نداره اگه بگن خودشو گرفته، امله(هرچند ته قلبشون اعتراف میکنن که چقدر خانوم چهارچوب داریه) اما شما کار درستو کن

امیدورام که موفق باشید 

درود بر شما که اینطور نحوه برخورد مناسب با همکاران و رفتار درست در محل کار را درک کردید. قطعا اگر همه طبق چیزی که شما گفتید رفتار کنند، آسیب هایی که از جانب محل کار و همکاران به زندگی مشترک افراد متأهل وارد میشه به مراتب کمتر خواهد بود.

خیلی ها فرهنگ اینو ندارن و براشون جا نیوفتاده .اینجا  ایرانه .زن و مرد از همون اول از هم جدا بودن و فقط برای برقراری رابطه جنسی شرعی (ازدواج) بهشون اجازه ی معاشرت و ارتباط داده شده پس قطعا برای افرادی که اینطور بار اومدن جا نیوفتاده که یه مرد یا یه زن میتونه فارغ از هرچیزی یه دوست محترم و ساده هم باشه .شما هرقدر هم به روز باشی و بی منظور بالاخره پیدا میشه شخصی که اتفاقا اون چیزی که نباید رو برداشت کنه.پس اصلا بهتره ارتباطی خارج از این چارچوب همکلاسی و همکار بودن شکل نگیره تا عواقب بعدیش متوجهتون نشه.

سلام
منم نظرمو میگم.
با نظر کاربر حلما موافقم.
شاید الآن بعضی ها بگن خب شما ارتباط اجتماعیتون ضعیفه، منزوی هستین، بلد نیستین و...
اگه بنابر یادگرفتن باشه، بعد از چند بار آدم یاد میگیره غیر اینه؟
اتفاقا من بعد دوسه بار سلام علیک با یه آقا اصلا خجالتی نیستم و همیشه خودم به خودم یادآوری می کنم که مثلا لبخند زیادی نزنم یا صمیمی نشم و...
یادمه یه بار دوستم میگفت بیا تو فلان گروه مختلط درسی که کم کم عادی شه برات، گفتم من خودم دوست ندارم عادی شه!
شاید بشه با کلمات بازی کرد خیلی هم منطقی به نظر رسید.
مثلا ما فقط یه دوست معمولی هستیم و‌.. چه اشکالی داره....
تازه بعضی ها خیلی فراتر میرن.
ولی آیا شما خالق انسان هستید؟ آیا مطمئنید که هیچ کدام از طرفین تاثیری نمیگیرن؟
یه جمله ای خیلی گفته میشه که تو ایران پسر و دختر از هم جدا بودن و به خاطر همین براهم غیر عادین!!یعنی الآن خارج به هم دیگه کشش ندارن؟ پس این همه آزار که اتفاق میفته چیه
یه مصاحبه ای بود از افراد نمیدونم کدوم کشور بود پرسیدن که آیا دختر و پسر میتونند دوست معمولی باشند ؛ دختر ها اغلبشون گفتند آره و پسر ها همشون گفتند نه.
خب اونا که جدا نبودن از اول پس چرا عادی نشدن.
ولی من میگم که دخترها هم نمیتونند صددرصد، مگه تعداد کمیشون اونم اگه حدود رو بازم تقریبی رعایت کنند
شاید چون از نظر ج تمایل پیدا نمی کنند بگن آره میشه ولی وابستگی نشون میده نمیشه
ولی کلا دختر و پسر بهم گرایش دارند فهمیدنش هم کار سختی نیست
من همون اوایل نوجوانی توی سن۱۲_۱۳ سالگی حس می کردم که وقتی تو یه جمعی هستیم بیشتر توجهم به پسرا جلب میشه یه جور کنجکاوی به رفتاراشون و... و از همون سن هم تصمیم گرفتم به پسر ها نگاه نکنم(تقریبا ۶_۷ سال، خیلییی رعایت میکردم طوری که نگاهم به پسرا به صفر میل میکرد) حالا شاید زیاده روی می کردم ولی اون موقع من نمازم نمی خوندم و خانوادم حساس نبودن و کاملا تصمیم شخصی بود ولی بعدش متعادل تر شدم به این صورت که تو خیابون اصلا به آقایون نگاه نمی کنم ،مگر چشمم بخوره و توی محیط ها هم بی دلیل نگاه نمی کنم مگر صحبت کنم و اگرم چهره ی طرف جذابیت داشته باشه(که کم پیش میاد) بازم نگاه نمی کنم.
ببینید افراد وقتی زیاد ارتباط داشته باشند به هم خو میگیرند حالا اگر به هم کشش ذاتی هم داشته باشند خب بازم این شدت پیدا میکنه
مثلا من خودم تجربه کردم، خواستم یه سوال بپرسم ذاتا تمایل داشتم بین خانم و آقا برم از فلان آقا بپرسم(نه اینکه آگاهانه و با منظورباشه) بعدش گفتم خب فلان خانم هم هست و از اون خانم پرسیدم، چون معمولا رفتارام رو زیر نظر دارم این تمایله رو میبینم و برخلافش عمل می کنم، یا مثلا فلان محیط مختلط بوده میخواستم برم یه لحظه گفتم فلان رنگ رو بپوشم بیشتر بهم میاد، ولی همون لحظه گفتم نه اینو نمیپوشم، نه اینکه افراطی باشم اتفاقا بیشتر رنگ هارو می پوشم ولی لحظه هایی که ناخودآگاهم بخواد به یه شکلی جلب توجه کنه من باهاش لج میکنم.
و اینو به تجربه دیدم که وقتی ارتباطت با یه نفر تقریبا زیاد میشه یه تصویر ذهنی از اون طرف شکل میگیره و شروع میکنه به تمایز یافتن از بقیه و مثلا ممکنه آخرین بازدیدش هم برات جالب شه، که تو این مواقع ارتباطم رو به صفر میرسونم و شمارش هم حذف می کنم تا مدتی اثرش از بین بره قبل از این که بخواد چیزی شکل بگیره(با اینکه علاقه نبوده و ارتباط هدفدار بوده)
و منم مثل خانم حلما اگر داخل محیط مختلط باشم سعی میکنم بیشتر داخل اون اتاق بمونم و کمتر به جمع برم.
ببینید ممکنه با ارتباط های زیاد براتون عادی بشه ولی من چون همیشه خودمو محدود کردم قشنگ متوجهش میشم
ولی اینکه عادی بشه به معنی تاثیر نداشتن نیست بلکه به معنی اینه که تاثیرش رو حس نمی کنید، دیگه

من اینستاهم اگر بخوام نصب کنم به هیچ وجه فالور آقا نخواهم داشت و پسری رو فالو نمی کنم.
حالا شاید بگید تو بی جنبه ای ولی من اینطوری فکر نمی کنم، چون تا حالا علاقه و کشش عجیب و طولانی به آقایی پیدا نکردم.
فقط با خودم روراستم و پیشگیری رو بهتر از درمان میدونم.
چه برای خودم چه برای افرادی که ممکنه از من تاثیر بگیرند.
و به نظرم نتیجش اینه که وقتی تو محیط بیرون این تمایلات محدود میشن و کمتر خوش میگذره ، دلبستگیم به همسرم بیشتر میشه و وقتی کنار همسرم هستم تمام اون تمایلات شدید تر خودشو نشون میده.
موفق باشید.

سلام من هم موافقم که باید طبق فرهنگ و عرفی که وجود داره رفتار کرد. ما ایرانی هستیم با یک فرهنگ و عادت مشخص و موازین اخلاقی و دینی اصولمند. یک عده خیلی میخوان مثلا غربی طور رفتار کنن و همین موضوع باعث بروز مشکلات زیادی میشه. ممکنه الان یه سری بیان بگن خب باید ارتباط درست و بدون منطور رو بین زن و مرد فرهنگسازی کرد و فلان. به نظر من و همونطور که قبلا هم گفتم خیلی چیزارو ما داریم براش زور اضافی میزنیم که حتما باشه. در صورتی که نبودش هم واقعا مشکلی ایجاد نمیکنه. سری که درد نمیکنه رو دستمال نمی بندن.

ضمنا شما مطمئن باشید هیچ وقت در هیچ کجای دنیا زن و مرد نمی تونن صرفا دوست ساده به معنای عدم شکل گیری ذره ای محبت باشن. چراکه ذات انسان گرایش به جنس مخالفه. در فرهنگ غیر ایرانی و اسلامی، همون دوست های ساده با هم تماس فیزیکی مثل دست دادن، بغل کردن و حتی بوسیدن صورت به منظور تشکر و یا همدردی دارن. و این از نظرشون یه جور ابراز محبت ساده هست که کسی هم اونجا مشکلی با این قضیه نداره حتی اگر متأهل باشن. البته شاید متزلزل بودن بنیان خانواده در چنین فرهنگ هایی یکی از دلایلش همین گستردگی ارتباطات و راحت بودنشون باشه. به هرحال آیا چنین چیزی از نظر ما قابل قبوله؟ پس حتی دوستی ساده و محترمانه ای که فرهنگ غیر ایرانی تعریف میکنه هم ورودش به کشور ما چیز غیر قابل قبول و نشدنی هست! با این حساب چه بهتر که مردم مطابق با اصول و فرهنگ خودمون پیش برن تا شخصیت و حریم خودشون حفظ بشه و بتونن ازدواج موفق تری داشته باشن.

سلام قبل از این که کامنت شما رو بخونم داشتم تقریبا مشابه حرف شما در خصوص قطعیت ایجاد دلبستگی بین زن و مرد را برای دوستی که کامنت گذاشته بودن می نوشتم.

من هم با شما موافقم و کاش همه به این شکل نفس لوامه ای داشته باشن که همیشه بهشون هشدار بده. این که همیشه حواستون به کنترل خودتون هست واقعا موضوع بزرگیه و تبریک میگم بابتش بهتون. و کار درستتون اینه که از همون اول اصلا خودتون رو در معرض چنین جوّی قرار نمیدین.

 عرض کردم ما خیلی از چیزهارو خودمون میخوایم با استدلال های پوچ و بی منطق، درست جلوه بدیم در صورتی که نه دلیلی برای انجامش هست نه لزومی.

من میگم فردی اگر متأهل و متعهد هست در این صورت قطعا به همسرش علاقه داره. اما حین ارتباطات خودش با جنس مخالف اگر به هر دلیلی ذره ای محبت از طرف خودش یا طرف مقابل احساس کرد از نظر من این فرقی با خیانت نداره! فکر کنم واضح منظورمو رسونده باشم به همه.

ان شاءالله که نفس لوامه مون غالب باشه.

نظرات اینجا برا من اهمیتی نداره برای همین کامنت نمیذارم. ولی تعمیم های نادرستتون رو به خدا می سپارم. اگه شما ******* هستید که در محیط کار به جنس مخالف دل می بندید دلیلی نداره همه اینطور باشند. 

خوبه که نظرات اینجا براتون مهم نبوده ولی کامنت گذاشتید:)

باشه شما از خودت مطمئنی من هم از خودم مطمئنم.

اما آیا از احساسات و نیت قلبی طرف مقابل هم مطمئن هستید؟

پس ادعاهای بزرگ و بی اساس نکنید لطفا!