خانواده برتر

همدردیم

سلام دکتر بعد از این

نکنه شما فرزند واقعی شون نیستی؟؟؟

مگه میشه پدر و مادری از موفقیت بچه شون خوشحال نشن؟؟ تازه شما میگی علاوه براینکه خوشحال نیستن ، مسخره هم میکنن؟؟؟

حقیقتا من که نمی تونم درک کنم..

تنها راهکاری که به نظرم میرسه اینه که هرچه سریعتر درستو تموم کن و برو مستقل زندگی کن...

سلام

خیلی کلی گفتی

چه تحقیری میکنه؟

تو چه موقعیتایی؟

از کی تحقیرت میکرده؟

ری اکشن خودش وقتی باهاش صحبت کردی جی بود؟

بقیه هم متوجه این موضوع شدن و آیا با نزدیکانت به غیر از مادرت با کسی درباره این موضوع حرف زدی؟ری اکشن اونا چی بوده؟

شغل بقیه اعضا خانواده و وضعیت مالی و اجتماعی خانوادتون چطوره؟

سلام

نذار از موفقیت‌هات دیگران مطلع بشند 

مادرها اکثرا همینند 

فقط اوناییشون که مهربونتر هستند یا باسیاست، تو جمع چیزی نمی‌گند

برادر جان، مادر منم همینه 

تا دلت بخواد منو تو جمع و بیرون از خونه ترکونده

و درست بشو هم نیست 

خدا رو شکر که مادر سالم دارم

تیترو دیدم شاخ درآوردم

مگه میشه؟؟مگه داریم؟؟؟

شما به راه خودت ادامه بده و ول کن بقیه رو....هر جور میخوای باش

راستش خیلی برام عجیبه. معمولا مادرا تو جمع همیشه پز آقای دکتر یا خانم دکترشون رو به همه میدن (:

واقعا که😐مردم آرزوشونه بچشون اینجوری درس خون باشه و تو جامعه موفق باشه.

شما مایه افتخار پدرمادرتون هستین.

دیگه هرکسی یه گرفتاری و مشکلی داره،مشکل شمام اینه.انشاالله چند سال دیگه درستون تموم میشه و سر و سامون میگیرین و میرین سر زندگی خودتون و ارتباطتون کمتر میشه.

 یه استاد تجارت بودن میگفتن اگر خونواده باور نداشتن موفقیتا و معاملات تونو چند بار جلو خودشون تلفن های تجاریتونو جواب بدین و اعداد رو به زبون بیارید و معامله کنید تا باور شون بشه...

اونا حتما هنوز دارن به چشم پسرکوچولوشون به شما نگاه میکنن نه یه جوون موفق و قابل احترام تو جامعه...باید اینو بفهمن...

به شدت ازشون فاصله بگیر...  میدونم سخته ولی برای زندگی خودت لازم هست.  تمام

جلوش تلفنی از مریضهاتون بگید و اصطلاحات حرفه ای بگید...

خودتون بگیرید..

شاید پدر و مادرتون نمی‌خوان بقیه اعضای خانواده فکر کنن که چون شما پزشکی میخونین بین شما و اونا فرق میذارن

مادر خود منم هیچوقت ازم تعریف نمیکنه، هیچچچچچوقت 

میشه از کارهایی که کردی و اون چی گفته بگی؟

منم توی مسیر هیچکس حمایتم نکرد...

خیلی دلم میخاست تشویقم کنن و توی ذوقم نزنن...

اما از یه جایی به بعد حرفهاشون برام بی اهمیت شدن ... چون بهشون گوش نمیدادم... نادیده میگرفتمشون.

حتی بعد مدتی که رفتارشون بهتر شد...

دیگه تشویق هاشون هم برام کم ارزشه شده

همیشه به خودم میگم من وجودم و روانم ارزشمنده با حرفهای ادمهایی عقده ای نباید خودم رو اذیت کنم.

یعنی چی فاصله بگیر؟ شما نمیخواد راهنمایی بفرمایی ایشون رو.

به سوال کننده

داداش خوبم شما باید انقدر قوی باشی که تحقیرهای دیگران حتی نزدیکترین کسانت بهت نتونه ضربه ای بزنه. روی خودت کار کن فقط و فقط وگرنه آدم که از خانواده خودش فاصله نمیگیره یا بهشون بدبین نمیشه. هرچقدرم بهت بدی کنن مطمئن باش چاقو دسته خودش رو نمیتونه ببره. با این حال اگرم فرض بگیریم که عزیزان شما بدترین تهاجمهای عصبی رو به سمت شما میارن و از هر نظر موجب آزار شما میشن شما باید روحیه قوی و محکمی داشته باشی تا آسیب نبینی. روی خودت کار کن ضرر نمیکنی. امتحان کن تا ببینی چی میگم. روزی که آدم توقعشو از دیگران بیاره پایین دیگه نظرهاشون و حرفهاشون چه منفی چه مثبت براش اهمیتی نداره. چه تحقیر چه تشویقشون به چشمش نمیاد و راه خودشو میره در صورتی که راهت درسته و مطمئنی راهی که میری و کاری که میکنی برای آینده ت خوبه سعی کن همزمان روح قوی ای هم به خودت بدی که دیگران اهمیتی نداشته باشن. این دیگران میتونن دوستان تو باشن میتونن خانواده تو یا میتونن غریبه باشن. در هر صورت فقط و فقط خودت هستی که نباید کم بیاری. تمرین کن. زمان میخواد زحمت میخواد اما می ارزه. تمرین کن روی خودت. تمرین

رفتار اونها انعکاس افکار خودته

سلام

در همه حال،احترامشون و نگهدار،

حتی وقتی ب قول خودتون،ب سخره میگیرنتون

همیشه،وقتی میبینن شما احترامشون و دارید مطمئن باشید دیگه باشما اینطوری رفتار نمیکنن

اون وخ میبینی خدا ب چ جاهایی ک نمیرسوندتون

و اینکه عذت و احترام و خدا باید ب آدم بده

من خودم گاهی وقتا(با اینک جونمم واسه مامان عزیزم میدم)از سمت مامانم ی سری چیزایی و میشنوم،مث مسخره کردن رشتم(روانشناسی میخونم و بعضی وقتا ک ی سری چیزارو درمورد بقیه و شخصیتشون و...میگم مسخرم میکنن)اولا نارحت میشدم و گارد میگرفتم ک بد تر میشد،بعد ها گفتم ینی چی ،مادرم این همه سال بزرگم کرده،این همه حق ب گردنم دارع هر چی گف عب ندارع

یا ی سری  پدرم،با یکی از فامیلای خودش بحثم شد ک کاملأ حق با من بود و این و همهی افراد اونجا میدونستن ولی پدرم بد جوری ب من توپیدن و دعوام کردن،خدا شاهده هیچی نگفتم و سرم و انداختم پایین

اصلأ میدونید چیع،هر چی بیشتر ب پدرو مادر احترام بزاری،جایگاهت اول پیش خدا ،بعدم پیش بقیه بالاتر میره

پس برادر،سعی کن احترامشون و تو هر شرایطی نگه داری

(یکمم رو حرفام فکر کنید،خواهش میکنم)

التماس دعای فراوووون🙏❇

کتاب والدین سمی رو بخونید یه راه کار هایی هم براشون معرفی کرده البته اصل حرفش اینکه اگر پدر و مادر شما جزو دسته والدین سمی قرار می گیرند اول این مسئله رو قبول کنید و بعد ازشون دور بشید تا کمتر آسیب ببینید چون این آدم ها خودشونو عوض نمی کنند و تا آخر عمر فقط به بچه هاشون آسیب می زنن .

فقط با شما اینجوره یا با همه بچه هاش ؟ 

بابا بیخیال جدی نگیرید

منم بابام این شکلیه ولی اصن اهمیت نمیدم

اهمیت نده مهم خودتی که از موقعیتت لذت ببری

متاسفانه پسرخوب،خانواده ات مریض ومشکل دارنازلحاظ فکری وروانی،محلشان نده،سرسنگین وقاطعانه باهاش برخورد کن ،توهم اونهارومسخره کن که بغهمن تمسخرکسی چقدربیشخصبتی است مخصوصا که خانواده ات باشن،محلشان نده،درد دا باهاش نکن ،چون بیمارهستن،موفق باشی