سلام
دو بار عاشق شدم ، یه بار ۱۳ و یه بارم ۱۹ سالم بود . ۱۳ مهم نبود ، یه حس بچگی بود ، ولی ۱۹ سالگی رو دوسش داشتم ، اما خوب اون موقع شرایط ازدواج رو نداشتم ، تازه شهر هامون هم دور بود ( ارتباط مون اینترنتی بود ) ،
میگید توهم یا حس زود گذر ، ولی واسه جفت شون حداقل ۴ سال عاشق موندم تا که برام عادی شدن
عادی که بالاخره بعد چند سال ندیدن و ... دیگه از ذهن میرن دیگه ، الان ۲۰ و چند سالمه . شرایط ازدواج رو دارم ، ولی فقط در صورت عاشق شدن میتونم ازدواج کنم .
وقتی عاشق بشی ، همه نگاه و فکرت معطوف معشوق میشه و بقیه خانم ها برای یه دقیقه هم نمیتونن صاحب نگاهت بشن ، بنظرم اصلی ترین معیار ، عشقه ، عشقی که ترکیب احساس معنوی و پشتوانه عقلی باشه ، وقتی عاشق بشی اهمیتی نداره فقیر باشه یا غنی . قدش ۱۶۰ باشه یا ۱۷۰ .
وقتی حس میکنم عاشق شدم دقیقا معیار تفکیکم همینه که ببینم نگاهم به طرف چطوریه ؟ جنسی یا محض گذران وقت یا قلبیه ، درد اینجاست که عشق دست خودت نیست و باید دعا دعا کنی یکی دوباره سر راهت قرار بگیره و باعث بشه اول صبح و قبل خواب با فکرش بیدار بشی .
اصلا به ازدواجی که سراسر عاقلانه باشه هیچ اعتقادی ندارم ، یا ازدواج های دوست دختر و پسری که بیشتر بنظرم از روی میل به جنس مخالفه تا علاقه . چقدر این افکارم درسته ؟ واقعا نمیتونم تا وقتی عاشق کسی نشدم باهاش ازدواج کنم ، و بر فرض ازدواجم کنم قطعا بعد چند ماه ازش زده میشم ، پسر هستم .
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه) ← ارتباط با جنس مخالف (۸۸ مطلب مشابه) ← بررسی معیارهای ازدواج (۶۸ مطلب مشابه) ← دوستی با جنس مخالف (۱۳۰ مطلب مشابه)
- ۲۸۲۷ بازدید توسط ۲۰۷۳ نفر
- دوشنبه ۱ بهمن ۹۷ - ۱۷:۲۷
