خانواده برتر

سلام گلم

خانمی هیچ مشکلی نیست. بهت قول شرف میدم که مشکلی نیست. به خودت سخت نگیر و تا می تونی ورزش کن. ورزشهایی رو که دوست داری. ببین عزیز از نظر علمی ثابت شده که ورزش رابطه ی خیلی مستقیمی داره با رفع هر جور بیماری روحی. یعنی از هر نوعش که بگی با ورزش شسته می شه می ره از وجود فرد. البته خدایی نکرده من منظورم این نیست که شما بیماری روحی داشته باشی. نه گلم. می تونم بگم یه جور شاید فشار روحی یا حتی خستگی کاری ممکنه روی شما باشه. ممکنه در دوره ای از زندگیت حالا امسال یا چندسال پیش تا حالا یه چیزی کاری خستگی یی ناراحتی یی چیزی بوده باشه توی درونت که الان به این شکل خودشو بروز داده. اصلا خودتو ناراحت نکن و تا می تونی ورزش کن. یه ورزش مفید مطابق میل و سلیقه ی خودت در نظر بگیر اونم طبق برنامه و منظم و با مدیریت دقیق. اولا که از ورزشهای سنگین نباید شروع کنی دوم اینکه هر وقتم احساس کردی انرژیت داره کم میشه با تغذیه ی صحیح مدیریت کن توان بدنیتو و ضمنا مطمئن باش اگه کم انرژی هم هستی دلیلش بازم همون فشاریه که گفتم روته. چاره ی کار تغذیه ی خوب- خواب مفید و باکیفیت و خوب- ورزش کافی و دقیق و منظم

یکی از دوستان منم همچین مشکلی داره عزیز . فقط من احساس میکنم که اون خیلی روی افکار و خیالاتش یعنی همون فکر و خیالایی که سراغش میاد تسلطی نداره و انگاری لحظه هایی که توی خیال می ره که خیلیم ساعات طولانیی هستن و لحظه ای نیستن انگاری اون ساعتها واقعا اصلا درک نمیکنه که اون افکارش خیال هستن و هر چی هم که من بهش میگم به هر روشی هم که میگم گویا واقعا درک نمیکنه که خیالاته و واقعا واقعین براش خیالاتش. حالا گلم شما بهم بگو ببینم هر وقت فکر  و خیال میاد سراغت روی فکرو خیالاتت تسلط داری یا نه؟ یعنی فکر میکنی واقعین؟ یا اینکه نه اون لحظه واقعا میدونی که خیاله و فکره و فقط اذیتت میکنه؟

سوال دوم هم اینکه آیا در گذشته یا همین امسال چیزی یا موضوعی یا ناراحتی یی توی زندگیت بوده یا هست که اذیتت میکنه یا نه؟

جواب این سوالا مرز مهمی بین شما و کمکی که ماها دوستای خونواده برتریت میتونیم بهت بکنیمو مشخص میکنه خانمی.

سلام خانمی

ببین عزیز دلم من به تجربه دارم بهت میگم و البته به خاطر یکی از نزدیکانم مطالعه میکردم قبلا در این مورد. ببین خواهری یکی از بهترین راههای مبارزه با این افکار که حس بدی رو با خودشون به دنبال میارن اینه که بهشون اهمیت ندی. همونطور که دوستان گفتن. یعنی اینکه وقتی میان سراغت بگی بیخبال بابا. خوب حالا فلان کارو کردم که کردم. مهم نیست. نباید زیاد بری توی اون افکار هی کند و کاو کنی گلم. البته بعضی دوستان یه چیزایی گفتن و راهکارهایی دادن که من با بعضی صحبتاشون مخالفم. مثلا یکتای عزیز نوشته بود:

سعی کن گناه نکنی که بعدش مجبور نشی اینجوری عذاب وجدان بگیری! اما اگر گناهی کردی و نتونستی از طرف حلالیت بطلبی لااقل به بخشایندگی خدا شک نکن!!! 

من با این بخش از نظرش اصلا موافق نیستم. همین حرفش باعث شده که مثلا تو باز یکسره بری تو فکر که آیا گناه کردم یا نکردم؟ آیا فلان کارم گناهه یا نه؟

دوست خوبم رفتن تو این جور فکرا کلا اشتباهه. مخصوصا وقتی یکی مثل شما این افکار اومده سراغش اگه هی بخواد بهشون دامن بزنه مشکلاتش بیشتر میشه و اون فکرا مث خوره مغز رو میخوره.

من یه ویدیویی از یه روانشناس بزرگ گوش کردم درباره ی همین موضوع بود. میگفت باباجان وقتی این فکرا اومدن همون لحظه بگو اصلا به درک. به جهنم. میگفت یه مدت بهشون بی توجهی کن و وقتی میان خودتو بزن به اون راه تا بعد یه مدتی که گذشت اثر این کار خودتو ببینی.

حالا من خودم یه تجربه ی دیگه هم دارم که اونو بهت میگم:

یه دوستی داشتم که بخاطر یه سری مسایل و مشکلات دچار اضطراب شده بود (همین اضطراب خودش به شکل وسواس در افکار و خیلی چیزای دیگه می زنه بیرون و این به طور علمی هم ثابت شده ست) این بود که اون دوستم بعد یه مدت اضطراب شدید دچار وسواس توی نماز خوندن شد. مثلا هی ده بار سجده میکرد ده بار رکوع می رفت بعد که نمازش تموم میشد میومد میپرسید بنظرتون من رکوع خوندم نکنه رکوع رو نخوندم و نمازم باطله . خلاصه ازینجور مساله ها.یا مثلا نماز میخوند بعد میگفت نه قبول نیست دوباره میخوند خلاصه یه مدتی گذشت حدود یک سال این درگیر بود با این مشکل. ما هر چی میگفتیم گلم عزیزم دامن نزن به این فکرا. اینا نتیجه ی اضطرابته. یه کم وسواسی شدی و یه سری افکار میان سراغت که نتیجه ی طبیعی واکنشت به اون اضطرابها و ناراحتیهاست و اگه بهش دامن بزنی بد میشه و اذیت میشی. (نمیگم خدایی نکرده شما هم افکارت اینجوریه. نه عزیز دلم . فقط دارم یه مثال میارم از یکی اطرافیانم چون میخوام بگم مشکلش چطور حل شد)

بگذریم. این دوست من بعد یک سال دیگه خودش خسته شد. از اینکه هی صدبار رکوع و سجود بره و هی ده بار وضو بگیره و هی فکر کنه که نمازش باطله یا نه به طور کلی خسته شد. یه مدت اومد به عمد بخاطر بی توجه شدن وراحت شدن از  افکاری که در رابطه با این مساله سراغش میاد نمازش رو کلا کنار گذاشت کلا گفت اصلا من نماز نمیخونم.  خودش خسته شده بود دیگه و سرش گیج میرفت موقع نماز خوندن زیاد. حدود چند سال بعد دیدمش و ارتباط طولانی مدت دوباره ای باهاش داشتم. الحمدلله خوب شده بود . چون با ترک کردن نماز و به دنبالش ترک اون افکار فهمیده بود که خودش هم داشته به اینکه اذیت شه کمک میکرده. واسم تعریف کرد که همینکه یه ماه کامل نماز نخوندم و از خدا خواستم که کمکم کنه پی بردم که من به اون مساله حساس شدم و  چون بهش اهمیت ندادم اتفاقا خوب شدم بعد یه مدت. میگفت اولا مثلا هفته هایی از ماه رو که پریود بودم  نماز نمیخوندم راحت بودم. ولی وقتی پریودم تموم میشد اذیت میشدم میترسیدم میگفتم خدایا دوباره نماز؟

ببین آجی همون موضوع ساده ی نماز خوندن واسه ی اون دردسری شده بود. میگفت دیگه اومدم به ناچار حدود یه ماه کامل مث موقعای پریودم که روزهای پراکنده ای بودن نماز نخوندم و بی توجهی کردم به اینکه نمیخونم. بعدشم که دوباره نماز خوندنمو شروع کردم سعی کردم خودمو سر نماز ملزم کنم که مثلا دوبار فکر کنم اشتباه خوندم و بیشتر از دوبار حتی اگه فکر کنم اشتباه خوندم دیگه نگم بذار یه بار دیگه هم بخونم. میگفت اگه سر نماز میومد تو فکرم که رکوع نخوندم میگفتم ای بابا خدا میبخشه مهم نیست. میگفت اگه فکر میکردم وضو نگرفتم با خودم میگفتم ولش کن بابا حتما گرفتم دیگه. میگفت یه مدت خودمو زدم به در بیخیالی. میگفت تازه سال بعدش دوباره وسواسام نسبت به نماز رفع شده بودن ولی دوباره توی یه مسایل دیگه ای خودشونو نشون دادن مثلا توی حموم رفتن. میگفت هی فکر میکردم کثیفم. خوب خودمو نشستم یا مثلا غسل میکردم پنج شیش بار این کارو میکردم . میگفت به خاطر تجربه ای که توی ترک وسواسام توی نماز داشتم و خودم سال قبلش به خودم کمک کرده بودم سال بعدشم که مشکل وسواسی در افکار حمام و غسل و اینا اومد سراغم با خودم گفتم بابا بذار مثل همون روش به اینا هم بیخیال شم. میگفت یه مدتم میرفتم حمام میگفتم ولش کن غسل یک بار . خدا قبول میکنه ایشاالله. یا مثلا به اینکه شاید خوب غسل نکردی شاید خوب خودتو نشستی فکر نمیکردم. میگفت الان بعد چند سال هر چیزی که بخواد فکرمو مشغول کنه من کاملا بهش بی توجه میشم. اصلا به عمد با اون کار مبارزه میکنم که بخوام دامن به اونجور افکار بزنم. میگفت توی هیچ موردی دیگه وسواس و فکر زیاد سراغم نیومده. میگفت تنها کسی که کمکم کرد خودم بودم. خودم و خودم. میگفت دوره های زیادی از زندگیش مثلا دو سال یبار و اینا وسواسای مختلفی از چیزای مختلف میومده تو ذهنش و به همون روش همه رو حل کرده تا حالا که دیگه سی سالش شده بود و به کل با گذشت زمان و به کار بردن همون راهکار خودش که بی توجهیه رها شده بود ازین افکار. مثلا سال بعد ترک وسواسای حمام و اینا که دیگه سراغش نیومده بودن توی نوشتن وسواس شده بود. مثلا سر امتحان ک هاضطرابش بالا میرفته فکر میکرده نکنه ننوشتم. نکنه سوالیو ج ندادم میگفت به این افکارم اهمیت ندادم. گفتم بذار اصلا رد شم دوباره پاس میکنم. به درک که رد میشم. میگفت با خودم میگفتم بذار ببینم اینم با همون روشا اصلاح میکنم یا نه.

البته وقتی بیشتر ازین دوستم پرسیدم بهم گفت که ورزش و نرمش هم میکرده. باشگاه میرفته ورزش مفید میکرده. تغذیه شو مناسب کرده و چیزای مفیدی که توی اینترنت سرچ کرده رو تا حد امکان در حد توان مالیشون استفاده میکرده. خواب کافی به خودش میداده و سعی میکرده زیاد خودشو بابت هر چیزی ناراحت نکنه و سرگرمی های مفید هم واسه خودش ایجاد میکرده. موسیقی خوب گوش میداده. خلاصه میگفت که اول از همه بی توجهی بهشون و دوم ورزش و ورزش و ورزش که خیلی خیلی برای سلامت روح و جسم همه ی ما آدما مفیده.

خانمی به این راهکاری که گفتم و این تجربه ای که دوستم داشت خیلی اهمیت بده و روش حساب کن. تا خودت نخوای و به طور جدی بی توجه نشی به اون افکار نمیشه که نمیشه. تو هر موردی که اینا میاد سراغت برعکس اصلا بهشون بی توجه شو. ولی در کنارش اون کارهای مفیدی هم که گفتم رو حتما انجام بده.به خدا هم توکل کن. اون فکریم که فکر نکنم خوشبخت شم و یا اون حسهایی که میگه خوشبخت نخواهی شد اصلا فکر نکن. اصلا. اتفاقا به خودت تلقین مثبت کن. همش برعکس اینارو بگو به خودت.

اگه دوستان هم راهکارهای دیگه ای داشتن و اینجا نوشتن که عالیه. ولی بعضیهاشون متاسفانه بعضی جمله هایی رو که میگن ممکنه خودش دامن بزنه به اون افکار .یکیش مثل همون جمله ی یکتا(همه نظرش بد نبود. خوب بود ولی اون بخشش بیشتر به اون افکار دامن میزنه)

پس یه اینجور جمله هایی رو اصلا مد نظر قرار نده.

واست از خدا بهترین ها رو خواستم و مطمئنم همینطور هم خواهد شد. دختر خوب و فهمیده ای مثل تو که اومدی این پست رو گذاشتی و در صدد چاره ی حل اون مشکل براومدی(که مشکل خیلی کوچیکیم هست ایشاالله) مطمئنم از پس مبارزه با این افکار برمیای و به همین زودی ایشاالله مث اون دوست من آسوده و راحت میشی ازشون. حسهای خوب میاد سراغت و تو خودت تنها کسی هستی که خودت رو از شر اون افکار مزاحم نجات خواهی داد به لطف خدا.

تازه یه نکته ی مهمو یادم رفت بهت بگم آجی:

اونم اینکه همون دوستم میگفت تازه من دقیقا زمانی این راهکار بیتوجهی عمدی به افکارم رو پیدا کرده بودم که اصلا نه دکتری بود تو شهرمون  نه حتی اینترنتی بود نه هیچ چیزی. میگفت خودم دیگه از بس خسته شده بودم  و اذیت شده بودم به ذهنم زد که بذار بهشون بی توجه باشم. بذار اصلا بگم به جهنم. بذار اصلا یه مدت نمازهامو زیاد تکرار نکنم. بار اول قبول حق ایشاالله میشه. بذار اصلا غسل نکنم زیاد همون یبار خدا میپذیره ازم. بذار اصلا امتحانو رد شم. میگفت انقدر بی توجهی کردم که الان کلا نسبت به هر فکر منفی یی توی زندگیم بی خیالم تقریبا.

سلام گلم. وظیفمه عزیزم. خیلی ماهی به خدا. ما همه مون اگرچه همدیگه رو ندیدیم و نمیشناسیم اما به هرحال هم همجنسیم هم هموطن و این خودش نسبت مهمیه. من در مورد تو خواهری گلمم هیچ شک و تردیدی ندارم که ایشاالله به یاری خدا با خیال راحت از این افکار رها میشی. چون از روی متنت و نوشته هات فهمیدم که چقدر قاطعانه و محکم میتونی اوضاع و شرایط رو کنترل کنی واسه ی خودت.

 اون دوست منم الحمدلله واسه ی همیشه به هر نوع فکری از هر نوعی بی توجه شده و خودشم میگه که اون یه تجربه ای بود که من باید پشت سر میگذاشتم توی زندگیم تا قوی تر بشم. الانم همیشه میگه من(یعنی خودش)  هزار پلّه از دخترای دیگه جلوترم. وقتی بهش میگم چرا؟ میگه چون دخترای دیگه این دردو نکشیدن تا زود هم درمانش کنن ولی من این تجربه رو دارم یه دردی مثل مزاحمت افکارو داشتم و خودم واسه ی همیشه تو وجودم کشتم و از بین بردمش. پس من هزار پله جلوترم.

منم الان با این تجربه ای که از اون دوستم دیدم به چشم خودم مطمئنم که شما سوال کننده ی مهربون هم چیزی از اون کم نداری و صد در صد بهت میگم که هزار پله از کسانی که این تجربه رو ندارن جلوتری. چون حسش کردی و میدونی چیه و دوسش نداری و میخوای به جنگش بری. بسم الله . به یاری خدا کم نمیاری ایشالله. اصلا خواهر جونم بشر جماعت یه درده و یه راه مبارزه. همین. فقط قوی باید باشی تا کم نیاری و من مطمئنم که هر کی بخواد با هر چی که بخواد مبارزه میکنه و پیروز یشه. خدا انسان رو قدرتمندتر از اون چیزی که فکر کنیم آفریده. رمز زندگی توی همین جنگیدن برای آرامش و رسیدن به آرامشه.

منم واسه ی تو دوست خوبم آرزوی شادی و موفقیت و هر چیزی که خوبه و پر از نعمته دارم. یا علی  

راستی سعی کن توی زندگیت تا میتونی خودتو از استرس دور کنی. استرس در هر شرایطی آدمو اذیت میکنه و به شکلهای مختلفی میزنه بیرون. یکی روی پوستش اثر میذاره مثلا زخمای پوستی میگیره یکی اضطرابش زیاد میشه یکی روحیه ش خراب میشه یکی فکرش اذیت میشه خلاصه هر کی به یه شکلی

پس سعی کن به چیزای مختلفی که عمدتا  ما انسانها الکی خودمونو اذیت میکنیم بخاطرشون بها ندی. دنیا اونقدر بی ارزشه که غصه خوردن واسه ی هر چیزی توی این دنیا اشتباهه. باور کن من اینو به عینه خودم تجربه کردم. اگه استرس الکی و ناراحتی الکی ندی به خودت و به حرفهای بی ارزش ادمای دور وبرت اهمیت ندی و شادی واسه ی خودت ایجاد کنی مثل ورزش تفریح سرگرمی و اینا و با آدمای خوب و خوش خنده و مهربون و امیدوار و کاردرست  و مودب و باایمان رفت و آمد کنی مطمئن باش اونقدر حس خوب پیدا میکنی که خودبخود فکرت سمت هیچ چیزی که اذیتت کنه نمی ره .

پی نوشت: منظورم از آدمای باایمان صرفا آدمایی نیست که نماز میخونن یا روزه میگیرن. خواهری خوبم منظورم ایمان قلبیه. یعنی آدمایی که از ته قلبشون به خدا و لطفش باور دارن. آدمایی که واسه ی یه چندرغاز پول بی ارزش ساعتها غز نمیزنن. آدمایی که دست سخاوت و بخشش دارن. آدمایی که وقتی کنارشونی احساس آرامش میکنی. آدمایی که گاهی خودشون از درون مشکلی دارن اما حاضر نیستن تو رو که کنارشون نشستی ناراحت کنن و الکی میگن و میخندن که محیط رو شاد نگه دارن. یه همچین آدمایی رو میگم. دیگه خودت برو تا آخرش. یعنی اینجور آدمایین که معاشرت باهاشون سعادت دنیا و آخرتو به آدم می چشونه. اینا باایمان واقعین

البته تعدادشونم کمه اما خوب ببعضیها با داشتن حداقلی از این ویژگیها بازم بهتر از بعضیای دیگه شونن. نه اینکه بخوایم تو پیدا کردن اینجور آدما هم حساس بشیم خدایی نکرده. منظورم اینه که حداقل با اونایی معاشرت کنیم که از صدتای چنین ویژگیهایی حداقل ده تا بیست تا شو دارن. حداقل گرمی رفتارشون به آدم گرمی و نشاط می ده.

سلام عزیزم. ببین این کامنت شماست. من رفتم خوندمش

خانم دل پاک

ببین گلم من کامنت شما رو با نام خانم دلپاک خوندم. به نظرم اصلا چیزی توش نداره که بخوای این همه بهش فکر کنی. اینا دقیقا مصادیق وسواس فکریه گلم. وسواس فکریم قبلنم بهت گفتم که اصلا چیز مهمی نیست که فکر کنی حالا دیگه خیلی سخته ترکش. تنها راهش بهت گفتم همونه عزیزم بی توجهی و بی توجهی و بی توجهی. نباید به اون افکار دامن بزنی. یکیش همین کامنتت که خوندم باور کن اصلا چیزی توش نداشت که فکر کنی اون حرفارو به دوستت گفتی حالا خیلی مهمه. نه بابا. روزانه هزار میلیون صد هزار میلیون آدم توی این دنیا هست. هر کی یه چیزی به اون یکی میگه. هر کی یه جوری زندگی میکنه. یکی حجاب نداره. یکی اخلاقش بده. مهم نیست که بخوایم زیاد تو فکر حرفی ک زدیم بریم. اگه اینجوری کنیم فکرمون شدید درگیر بشه اونوقت دیگه خودمونیم ک اذیت میشیم.

موضوع امر به معروف و نهی از منکرم ک کاملا مساله ی معلومیه. شما یه چیزی گفتی خواستی طرف حجابشو رعایت کنه. اونم یه چیزی جواب داده. حالا یا رعایت میکنه یا نه. یا بدش اومده یا نه. یا ناراحت شده یا نه. دیگه این اصلا موضوع مهمی نیست ک بهش فکر کنی. اگه بخوایم روزانه بریم تو فکر این حرف و اون حرف اولین کسی ک ضرر کنه خودمونیم. باور  کن اصلا اهمیتی نداره. تنها راهشم به نظر من همینه. رها کردن این افکار.. بی توجهی. بی اهمیتی. بخوای دامن بزنی همینه

سلام عزیز دلم. ببین همین متنت دقیقا نشون می ده که بازم توی اون افکار هی می ری کند و کاو میکنی

سلام عزیزم؛مرسی که رفتی خوندی؛اره همینه؛اره چون چاره ای جز این کارندارم...

سلام عزیز. ممنون. شما خیلی لطف داری به من. نه گلم اعصابم اصلا خورد نشده از خوندن کامنتای شما. چرا باید خورد شه؟ خودمم به اطلاعاتم اضافه میشه و تجربه م زیادتر میشه. راستشو بخوای من روانشناس نیستم رشته ی تحصیلیمم چیز دیگه ایه. اما همونطور که قبلا نوشتم علاقه ی زیادی به مطالعه ی روحیات انسانها و جامعه دارم. برای همینم وقتیی توی اینترنت گشت و گذاری میکنم معمولا به اینجور پستها حالا توی هر سایتی که باشه می رم و دنبال میکنم موضوعاتو. همیشه هم اینطور نیست که مرتب سر بزنم اما با خوندن پست شما یه چند شبیه که پشت سر هم میام و اومدم تا اگه اطلاعاتم و راهکارم به دردت میخوره برات بنویسم. که البته خدا رو شکر میکنم که میگی به درد خورده و مطمئنم و شک ندارم که همینطورم هست. چون هم راهکارش واقعا روی اون دوستم و یکی دو تا از اطرافیان جواب داد و هم اینکه شما رو دختر باهوش و بادرایتی میبینم.

اینم که احتمال دادی من پسر باشم البته باید بهت بگم که احتمال دادن و شک کردن به همه ی چیزا معمولا خوبه و نشون میده که از اون دخترایی نیستی که همه چیز رو به سادگی بپذیرن و این خودش نشونه ی پختگی شماست که شک هم کردی بالاخره. اما واقعیتش من دخترم. یه دختر حدود بیست و هفت هشت ساله.

به هر حال توی اینترنت آدمای گوناگون توی سایتای مختلف زیادن که ممکنه آدمیزاد به هر کسی از هر جور سطح فکری بربخوره و بدون اینکه ببینتش از نظراتش استفاده کنه. این از خوبیای فضای مجازیه اما بدی هم داره و بدیش اونجاست که ادم حواسشو جمع نکنه که من خوشحالم که شما خواهر کوچیکترم حواستو جمع میکنی.

خیلی خوشحالم که آرامش داری . آفرین. همین روش منو همیشه یادت باشه. مطمئن باش تا آخر عمرم کم نمیاری. آفرین که موسیقی گوش میکنی. گوش کردن موسیقی خیلی خوبه. مثل ورزش. مثل فیلم دیدن. مثل پارک رفتن و تفریح های مختلف. همه ی اینا به آرامشت اضافه میکنه. در مورد ختم قرآنتم ممنونم گل من. ولی من نه انتظاری دارم و نه راضیم که اذیت بشی عزیز دلم. نمیخواد خودتو موظف کنی که حتما برای من ختم قرآن برداری. هر موقع خودت هر زمان از عمرت که دوست داشتی قرآن بخونی مطمئن باش خداوند خودش موج مثبت اون قرآن خوندنو هم به خودت هم به آدمای دور و برت و هم به کسایی که شناخته یا ناشناخته مثل من کمکی بهت کردن می رسونه. منظورم اینه که یه وقت زیاد خودت رو ملزم نکنی که برای من بشینی بی فاصله قرآن بخونی. آروم آروم و باآرامش هر موقع تونستی بخون. کلا توی زندگی هر کاری رو آروم آروم و بی خیال برو جلو. هر کاری حتی ختم قرآن برداشتنهاتو. حتی درس خوندناتو. حتی تلاش برای آینده تو. یادت باشه توی هر کاری استرس بی استرس. فقط و فقط آرامش درونی. رمز خوشبختی و آسایش توی این دنیا همینه. من با این سن بیست و هشت ساله م اینو تجربه کردم. مثلا دوستایی دارم که انقدر با استرس درس میخوندن و کنکور میدادن و هی میخواستن به زور و عجله به یه کاری بند شن خودشونو خسته میکردن و بی حوصله هم میشدن و کلی اضطرابی هم شدن توی زندگی ولی من خودم همیشه از زمان محصلی تا حالا که دکترامو دارم تموم میکنم همیشه اروم اروم و خوش خوش پیش رفتم. در کنار درسم ورزش کردم فیلم دیدم موسیقی گوش کردم مهمونی رفتم دوستای خوب پیدا کردم مطالعه کردم پارک رفتم کتابخونه رفتم گردش رفتم اخبار گوش کردم فوتبال دیدم هیچوقتم خودمو خسته نکردم الانم از زندگیم و از آرامشی که خودم برای خودم ساختم راضیم.  در آینده هم قصد دارم دختر پسرمو همینجوری که خودم هستم تربیت کنم. راستشو بخوای من زندگی با آرامشو از مامانم یاد گرفتم. مامان من هیچوقت توی زندگیش برعکس خاله م اینجور نبوده و نیست که حرص چیزی رو بزنه یا ناراحت کنه خودشو به خاطر مشکلات. همیشه با هر شرایطی خودشو وفق داده. همیشه خوشحال و خندان بوده. من در کنار دیدن حرکات و رفتارای مادرم اخلاق و ررفتار خاله مم که کاملا برعکس اونه رو دیدم همیشه. یه جورایی از همون کودکی مقایسه ی این دو تا شیوه ی زندگی رو از نزدیک دیدم و راه مادرمو انتخاب کردم. الانم چون درون آرومی دارم همیشه خوشبختم. الحمدلله. واسه ی توم آرزو میکنم که همیشه این حرفایی رو که اینجا نوشتم یادت باشه و بهشون عمل کنی. آرزو میکنم زندگیت پر از آسایش باشه.

درباره ی اون رشته ها هم خیلی واقعیتش آگاهی ندارم. دروغ چرا بگم. بهتره که از یه مشاور تحصیلی خوب کمک بگیری. یه مشاوری که از شرایط کاری اون رشته ها توی جامعه و کشور هم آگاه باشه. نمیخوادم پیش اونایی بری که همش دنبال پول جمع کردنن مثلا به یه معلمی که توی مدرسه و دبیرستانتون میشناختی یا میشناسی بگی که برات پرس و جو کنه یا از دخترای همسن و سالت بپرسی شاید احیانا توی فامیل و قومشون دیدن و تجربه دارن. توی سایتم یه مقایسه ای بکنی بد نیست با جستجو توی نت. توی همین خانواده برترم یه پست در این زمینه ایجاد کنی معمولا بچه ها نظرشونو میگن عزیزم. اونموقع افرادی که اطلاعاتی داشته باشن مینویسن و سر جمع یه چیزایی دستت میاد. شاید آقای نجفی هم بتونه کمکی کنه. فکر میکنم آقای نجفی معلم یا استاد دانشگاه یا یه چیزی توی این مایه ها باشن خودشون. البته مطمئن نیستم .ولی خوب شک ندارم کمم نیست اطلاعاتشون. بپرسید ازشون و پست هم بذارید. 

ای کاش اطلاعاتی توی اون زمینه رشته ها هم داشتم بهت کمک میکردم خودم. حیف شد. اما ایشاالله با تحقیق و جستجو و علاقه خودت بهترین سر راهت قرار بگیره. دانشگاه فرهنگیانم ولی بنظر من بد نیست اگه بتونی قبول شی.

راستی اصلا هم مزاحمت نیست و من هیچ احساس زحمتی نکردم از جانب شما. خیلیم خوشحال شدم وقتی اون شکلای قبل و بعد رهایی از اون افکارو واسم کشیدی. آفرینننننننننننننننننننننننننننننننننننننننن.بارک الله. به قول خودمونی بخند به روی دنیا دنیا به رو ت می خنده

سلام گلم. درباره سوال اولت باید بگم من کلا درس خوندنم تا به این سن باری به هر جهت بوده . یعنی هر وقت تونستم خوندم هر وقت نتونستم نخوندم. ولی کلا بچه ی درسخونی بودم اما خیلی به خودم فشار نمیاوردم منظورم از باری به هر جهت این نیست که کاهلی کردم تو درس خوندن. نه. منظورم اینه که یه موقعاییم بوده که مثلا حال و حوصله نداشتم به وقت دیگه ای موکول کردم. کلا من از بچگی تا الانم که خودمو میبینم همیشه پله پله اروم اروم رفتم جلو. اینطورنبوده که حتما سر ساعت خاصی درس بخونم. مثلا یادمه همون سال اولی که دیپلم گرفته بودم واسه کنکور خوندم که کارشناسی قبول شم ولی رتبه م خوب نشد و نتونستم قبول شم. سال بعدش دیگه حوصله نداشتم چون فشار زیادی روم بود و از سال قبلش زیاد اذیت شده بودم ترجیح دادم بذارم سال دیگه برم و یه کنکورو جا موندم ولی سال بعدش با روحیه ی تازه تر و با قوای جدیدتر شروع کردم به خوندن. در عوض دخترخاله من فشار زیادی به خودش میاورد و همیشه میدیدمش موقع درس خوندن گریه میکرد اشک میریخت ناراحت بود غر میزد مضطرب بود الانم بچه ش دختر کلاس دوم خیلی مضطربیه ورداشتن بردن دکتر که ببینن چه میشه کرد براش. هر چند که اونم الان تحصیلاتش بالاست ولی بنظرم ارزش این همه اضطرابو نداشت. کلا من نمیگم ادم تلاش نکنه درس نخونه رقابت نکنه و فکر پیشرفت نباشه اما میگم آروم آروم. مثلا به فرض یه روز ده ساعت میخونی یه روز دیگه توانت کمتره دو ساعت بخون. کلا میگم ادم اینجوری باشه.

بابت شاگرد اول شدنت آفرین میگم بهت. احسنت. بارک الله دختر خوب. نه اصلنم ناراحت نباش که وزنت کمتر شده مهم نیست عزیزم. اون به مرور زمان دوباره برمیگرده سر جاش. با تغذیه خوب. چیزای مغذی و قوی بخور. در کنارش درساتم همچنان بخون مطالعه هم همچنان ادامه بده اصلا مشکلی نیست ولی خوب آروم آهسته با حوصله بدون اضطراب و با تغذیه و تفریح و روحیه ی عالی که باشی این چیزارو رعایت کنی مطمئنم چاق هم میشی ایشاالله و وزنت میاد سر جاش. این اصلا جای نگرانی نداره. کاش همه چیزای دنیا مثل وزن بود به نظرم هیچی تو دنیا به راحتی افزایش وزن نیست. آرامش تغذیه روحیه دل خوش وزنو متعادل میکنه اضطراب و نراحتی و غذای ناکافی و اینام کم میکنه ولی بازم کمم که بشه دوباره درست میشه.

مامان من که برعکس مامان شماست...ولی من میخوام مثل شما بشم(ارامش درونی وبیرونی)داشته باشم...

آفرین به تو شیرزن. آفرین. حتما همینطور که میگی خواهی شد. تلقین مثبت عالیه عزیزم. تو زندگی همیشه به خودت تلقین مثبت کن و مطمئن باش هر کاری که ادم بخواد میتونه انجام بده کافیه که فقط بخواد.

ببین گلم تو هنوز سنی نداری. 19 سال هنوز اول راهه. منم وقتی نوزده سالم بود اینو جدی میگم بهت دقیقا زبانم در حد همون دبیرستان بود ولی سال به سال پیشرفت کردم . اونم نه این که کلاسی چیزی رفته باشم. سال به سال کتابای جدید میخوندم. مثلا سالی که کتابای تست زبان انگلیسی کنکور میخوندم یه سری چیزا از انگلیسیو از اونجا یاد گرفتم. سالی که خواستم ارشد قبول شم یه سری از اونجا. تو دانشگاه هم یه سری مطلب. تو ویدیوها و فیلمها و زیرنویس فیلمای خارجیم که دقت میکردم یه کمیم زبانم از اونجا یاد گرفتم.  تو دوره دکترا که الان هستم به خاطر پایان نامه م با لغتنامه و گوگل ترنس لیت و اینا سر و کار دارم یه سری چیزای دیگه یاد گرفتم. یا مثلا تو دوره های مختلف زندگیم به فرض چیزی میخریدم لباسی خوراکیی چیزی که مثلا روش انگلیسی نوشته بود معنیشو در میاوردم از این طریقم یه سری چیزا یاد گرفتم. و حالا هم از الان به بعد که دکترام تموم شه قصد دارم آکادمیک ترش کنم یادگیری زبانمو. مثلا یه سری ویدیوهای اموزشی هست اونا رو بخرم. خلاصه دیگه اینجوری

نه خوب لزوما همه ما ایرانیا مکالمه به انگلیسیمون خیلی هم قوی نیست و تو دانشگاهم لازم نیست خیلی سریع یاد گرفته بشه ولی خوب به مرور زمان بهتر میشه. خیلی خوبه که عاشق چیزی باشی همون عشق و علاقه تو رو با خودش میکشونه و می بره. مطمئن باش همین عشق به ترجمه و یادگیری زبان به مرور زمان زمینه ی اون چیزی رو که دوست داری بشی برات فراهم میکنه عزیز دلم. اصلا نگران نباش. خودتم با اونای دیگه مقایسه نکن. ممکنه عده اشون به فراخور سنشون یا نمیدونم شرایطشون یه کمی از تو زبانشون بهتر باشه یا خیلی بهتر از تو باشه اما تو اصلا خودتو با اونا مقایسه نکن. تازه بهت قول میدم هموناشم اون چیزی که شما  فکر میکنی نیست.

دوره های آموزشی مکالمه ی نصرت خیلی خوبه. اگه بتونی دانلود کنی که عالیه. اما از اونجایی که ممکنه نتونی به ترتیب و سازماندهی شده دانلودشون کنی به نظرم برو یه فروشگاه زبان مناسب و دوره ی کاملشو بخر هروقت که پولش داشتی هیچ عجله ایم نیست. بعد روز به روز طبق دستورایی که خودش میگه عمل کن. من اون ویدیوها رو جلسه به جلسه گوش میکردم برام عالی بود هر روز یا هر هفته یا هروقت حوصله داشتی یکی از جلسه هاش گوش میکنی هم صوتیه و لزوما نمیخواد از روی کتاب بخونی هم اینکه مکالمه ت خوب میشه. من تاییدش میکنم بنا به تجربه خودم ویدیوهای مکالمه انگلیسی نصرت عالیه.

یه خانمی هم هست توی اینترنت فیلمای اموزشیش هست خودش امریکاییه فکر کنم جلسه به جلسه درس میده

English by Gennifer  هست اسم متد آموزشیش . هر جلسه  از یه موضوعی انگلیسی یاد میده به یه خانم دیگه . مثلا اون معلمه و خانم دیگه که روبروش می ایسته شاگردشه. اونم متد خوبیه. اینو لازم نیست حتما الان بخری. دوره هاش زیادن و مث نصرت فکر نکنم پیدا شه به راحتی. فقط تو اینترنت سرچ کن اگه پیدا کردی هر جلسه ای شو پیدا شد دانلود کن گوش بده به ترتیبم نباشه مهم نیست. اونم دوره ی خوبیه و تاییدش میکنم.

الان دوره زمونه ی سختیه خواهرجان. چه اشکال داره که ادم یه راه درامدی داشته باشه و برای خودش یه کار و کاسبی حلال مث همین کاری که گفتی داشته باشه حتی از راه تلگرام. خیلیم خوبه. آفرین به شما دختر آینده نگر. به نظرم اگرم مدیریت کنی  برنامه هاتو  خوبه در کنار درست. تازه آشپزی و شیرینی پزی و اینا دونستن و مهارت داشتن بی کلاسی نیست بلکه یه هنره. هنری که هر بانویی نداره. یه رشته ی علمی دانشگاهی بخون ولی اون علاقه تم که هنر آشپزی و شیرینی و ایناست یاد بگیر. اینجوری یه بانوی تمام خواهی شد. ایشاالله. که الانم هستی البته. چون وقتی این همه انگیزه و اشتیاق به دونستن زبان وهنر آشپزی و کسب و کار حلال و دانشگاه رفتن داری مگه این خودش کار کمیه؟ همین خودش کافیه تا ازتو یه بانوی موفق بسازه. منتها آروم آروم و قدم به قدم. مدیریت کن و با زمان و آرامش برو جلو. تو هنوز اول جوونی هستی. خیلی فرصتها داری عزیزم.

سلام به خواهر کوچولوی مهربون و بااستعداد خودم. باورت میشه اتفاقا الان از بازار برگشتم پیش خودم گفتم حتما بازم یه سوالی هست که جواب میخواد. فوری یه لیوان شربت خوردم جات خالی کمیم بیسکویت و بستنی(من بیسکویت و بستنی با هم خیلی دوس دارم. خخخ) بعدشم لباسامو آویز کردم رو رخت آویز تمیز مرتب اومدم نشستم پای لپ تاپم. اول کاریم که کردم پست خودتو باز کردم. نه گل من. اصلا ناراحت نشدم که سوال کردی باز. خوب یه وقتایی آدم باید یه جاهایی کمکی از دستش برمیاد بکنه. فعلنم قسمت شده که تو سوال کنی من ج بدم مشکلی ندار عزیز دلم. حالا جواب سوالت:

اول از همه باید بهت بگم من با تجربه هایی که تا حالای عمرم به دست آوردم به شرافتم قسم میخورم که آدمیزاد جماعت نباید به حرف و حدیثای ملت گوش بده که اینطور و اونطور. ببین دختر خوب مردم جماعت همه حرفی میزنن. اصلنم مهم نیست. آدم باید راه خودش رو بره. اون راهی رو که درسته بره. به کسی چه مربوط که مثلا فلان کس درس زیاد خونده نمره ش کم شده یا مثلا پول نداره یا مثلا ازدواج نکرده یا مثلا دکوراسیون خونه ش چطوریه . ادم بخواد به حرف دیگران توجه کنه نابود میشه اصلا و از زندگیش لذت نمیبره. روح و روانشو الکی دستخوش حرفای ناجور و بی معنی و دخالتهای دیگران میکنه. آخرسرم همونا میشینن به ریش ادم میخندن. من خودم تازه ازدواج کردم خوب اول زندگیمونه دیگه دو سال هنوز نگذشته تقریبا. ولی یه دوستی دارم اونم همزمان با من رفته خونه شوهر. باورت میشه شوهر اون اول خواستگار من بود خیلی وضع مالیش خوبه ولی من اخلاقشو دوست نداشتم ولی شوهر من یه نون بخور نمیر میتونه دربیاره وضع خونه مونم معمولیه مثل اونا دکوراسیون نمیدونم فلان وبهمان نداریم اما وقتی اومد خواستگاریم همین که دیدم پسر خوب و شرافتمند و مودبیه و با جنمه به دلم نشست . بابا و مامانم میگفتن این خوبه وضعشم خوب نباشه مهم نیست بعدا ده سال بیست سال دیگه خوب میشین منم ملاکو گذاشتم جنم و جرات و شرافت و خوش خلقیش و شوهر دوستمو که اول گفتم خواستگارم بوده رد کردم(تقریبا توی یه مقطع زمانی خواستگاری کردن) که بعدش دوستم با اون اشنا شد و ازدواج کردن. الان هر کی توی فامیلمون که این جریانو میدونه میاد خونه ی من میشینه میگه وضعت خوب نیست خواستگار پولدار زیاد داشتی. بابات کارمند بود حیف نیست شوهرت شغل آزاده؟ بابات خونه داشت دو تا دو تا حیف نیست شوهرت هنو نتونسته ازین خونه اجاره ای بیارتت بیرون؟ ماشین چرا ندارید؟ بچه کی میارید؟ اگه بچه تون پسر شه خوبه؟ نکنه دختر بیاری؟ ای کاش بچه ت به خودت بره. چشماش شبیه خودت بشه خوبه. دماق شوهرت قشنگتر از توه. کاش دماقشون به اون بره. تو سبزه ای چطوری اون تو رو گرفته صورتش مثل پوست تخم مرغ سفیده. اه چقد خونه تون ته کوچه ست بیاید پایینتر سر نبش خیابون خونه بگیرید دیگه ادم خسته میشه بیاد خونه تون. طلاهات همینه؟ پس اون سینه ریزه که خونه مامانت داشتی تو چش همه بود کجا رفت؟ نکنه فروختیش؟خخخ

ببین آجی. دقیقا میخوام اینو بهت بگم که حرف ملت ته نداره. بی انتهاست. هی میگن. هر کیم میرسه از گرد راه یه چیزی میگه. حالا فکر کن اگه من میخواستم اهمیت بدم به این حرفای صد من یه غاز فکر کنم باید الان یه دختر غمگین و افسرده و مضطرب و بیچاره بودم . زندگیمم هفت دفعه از هم پاشیده بود. اتفاقا من بعضیاشون که این حرفارو میزنن وقتی میدونم اصلا تاثیری ندارن روی من کاری به کارشون ندارم جوابشونو هم نمیدم. خیلی صبورم در مقابل حرفای دیگران. اینه که خودمم ارامش قلبی و درونی دارم تو زندگیم. بعضیاشون که میدونم چیزی به دل ندارن ولی فقط عادت کردن به اینطور حرف زدن و دخالت کردن سعی میکنم یه جوری باشون حرف بزنم یا رفتار کنم که خودشونم از من یاد بگیرن و دنبال حرف نباشن و بفهمن که سعادت بشر تو زندگی به این چیزا نیست. تازه یکیشونم یه روز اومده بود خونه م میگفت وقتی میبینم انقد با دل خوش زندگی میکنی همش میگم ای کاش منم هیچی نداشتم ولی دل خوشی رو که تو برای خودت داری منم داشتم(شوهرش بانکیه کلی هم پول دارن اما احساس خوب نداره تو زندگیش. کلا مشکلات زیادی داره اضطراب و دعوا و اینا زیاد توی زندگیشه با همه کس)

بعضیاشونم که میفهمم اینا اصلا به هیچ صراطی مستقیم نیستن ارزشحرف زدن و راهنمایی شدن به راه درست زندگی رو ندارن اونارم کلا حرفاشون ندید میگیرم تازه بعضی وقتم میشینم با بعضیاشون حرف میزنم میگم اره واقعا خیلی بده خونه ندارم خیلی بده ماشین نخریدیم هنوز خیلی بده اینجوری خخخخ. میگم وقتی طرف اینطوری خوشه که فکر میکنه من از نداشتن خونه و ماشین اول زندگیم ناراحتم خوب بذار اینطوری خوش باشه دیگه.)

پس ببین گلم شمام به حرف اونایی که میان با تمسخر نگاه میکنن یا میگن درس زیاد خونده تست کم زده رتبه ش کم شده دولتی نمیاره آزاد میخواد بره . ما این همه درس میخوندیم الان پزشک مهندس بودیم و این حرفا اصلا توجه نکن. باور کن من تجربه های خودمو بهت گفتم. تو زندگی اینطوری عمل کنی مطمئن باش هیچوقت سلامت روحتو که از همه چیز مهمتره از دست نمیدی. مردم ما متاسفانه خیلی دنبال حرفن. نمیدونن که با این حرفاشون چقدر باعث بوجود اومدن اضطراب و ناراحتی و حتی افسردگی تو وجود دیگران میشن حالا فکر کن اگه ادم خودش ادم پخته ای نباشه بخواد هی به حرف اونا توجه کنه دیگه زودتر خودشو دچار نگرانیها و بدبختیها میکنه. حتی با حرفشون نمیتونی راه خودتو بری. یا دور از جون میفتی تو چاه. یه موقع کسی حرفش خیرخواهانه ست یا از سر کمک و لطفه خوب اون عیبی نداره ادم گوش کنه به حرفش. ولی یه موقع کسی هست حرفش صد من یه غازه که اونو اصلا نباید اهمیت داد. از این گوش باید بگیری از اون گوش بیرون کنی. من خودم اون سال که کنکور ندادم سال بعدترش رفتم همه میگفتن اه دانشگاه شرکت نکردی؟ چرا؟ میخوای شوهر کنی؟ نکنه خواستگار خوب اومده واست؟ اه چی شد رد شدی؟ دوباره چرا نمی ری شرکت کنی؟ دانشگاه خوبه ها. خخخ

من تو دلم گفتم بذار بگن بابا مهم نیست. مادرمم میگفت نفسم یه وقت خاله ت اینا میان چیزی میگن دلخور نشی بیخیال . ایشاالله برای سال بعد تلاش کن. خدا بزرگه.

حالام که میبینی آجی دکترارم دارم تموم میکنم. پس اگه ادم به حرفای دیگران اصلا ته دلش اهمیت نده بهتره. حتی اگه مسخره کنن. پس به فکر خوشبختی و سلامتی روحی و آرامش خودت و خونواده ت باش. بی خیال حرف مردم.

حالا سوال اصلیت که بین آزاد و پیام نور کدوم بهتره؟

من خودم نظرم اینه که چون واقعا خسته میشی و حوصله پشت کنکور موندنو نداری والبته راستم میگی واقعا پشت کنکور موندن ادمو خسته و بی رمق میکنه نظرم اینه که

هر دو این دانشگاهها هم خوبن. هیچ مشکلی ندارن. هر کدومشو که در حد توانت بود بری اشکالی نداره. نخواستی هم بری حوصلشو پیدا کردی خواستی باز بخونی واسه ی سال بعد هدف خاصی داشتی که میخواستی بهش برسی بازم عیبی نداره بمون سال بعد. اما اما اما با توجه به اینکه خودت گفتی(دقت کن با توجه به حرف خودت میگم) حوصله ی پشت کنکور موندن نداری و دوس داری حتما بری دانشگاه همین امسال منم میگم پس همین امسال اسم خدا رو بیار و برو.

حالا

درباره ی فرق بین پیام نور و آزاد منم میگم پیام نور سختتره. سختگیری بیشتره. یه کم اذیت میشی. البته هیچ فرقی بین دانشجوهاش نیست ها. مثلا یکی بگه من ازادم پس من برترم از تو که پیام نوری. نه عزیزم سواد و خوشبختی به این چیزا نیست. باور کن فامیل داریم پیام نور بوده الان کارمند بانکه فامیل داریم ازاد بوده الان معلمه فایمل داریم دانشگاه دولتی تهران بوده الان بیکاره فامیل داریم دانشگاه دولتی امیرکبیر بوده الان مهندسه . فامیلم داریم دیپلمه اصلا دانشگاه نرفته هم توزندگیش موفقه هم خیلی باسواده همه رو سوادش قسم میخورن. پس به هیچکدوم اینا نیست.

اما

دانشگاه پیام نور فکر کنم بیشتر اذیت شی. اگه یه موقع قسمت شد رفتی یه کمی بیشتر باید درس بخونی نسبت به ازاد. چون استادا هر روز نمیبیننت کمتر میشناسنت طبیعیه که کتاباشم حجمشون بیشتره امتحاناش بیشتر اذیت میشی هزینه ش ولی کمتره. از طرفی دانشگاه ازاد به قول خودت حس دانشجو بودن بهت بیشتر دست میده . لذت بیشتری میبری از دانشگاه رفتن کنار همسالات. امکانات دانشگاهش بیشتره. رابطه ت با استادا بیشتره. با بچه ها بیشتره. خیلی روی کتاب تاکید ندارن همه ی استادا. جزوه بیشتر میگن. هر کی هر جای کتاب یا جزوه رو که خواست امتحان میگیره. خلاصه اینجوری دیگه.

راجب شاغل شدنم من خواهر بزرگترم دانشگاه ازاد بود الان شاغل رسمیه. امتحان استخدامی داد سال 82 و رفت سر کار رسمی. به این نیست که بگی چون ازاد برم شاید کار گیرم نیاد یا نمیدونم مردم بگن پولی رفته. خوب بگن مهم نیست که.

من خودمم لیسانسمو راستش پیام نور بودم . ارشدمو دانشگاه دولتی مرکز یه استان دیگه. دکترامم همین استاد راهنمای ارشدم توی همین دانشگاه دولتی ارشدم گرفتتم حالام دارم تمومش میکنم چیزی نمونده. پس الانم ازاد یا پیام نور رفتی بعدا میتونی مقطعهای دیگه تو دولتی بری. اصلا مهم نیست پس بدون توجه به حرفای بی ارزش مردم و با مشورت با ادمایی که کاربلدن و دست خیر دارن و با در نظر گرفتن شرایط خونوادگیتون یکیشو برو.

اگرم مادر راضی شد و سبک سنگین کردید دیدید میتونید پولشو جور کنید برای هر ترم دانشگاه ازادم بری به نظرم خوبه.

مردم عادت کردن عزیزم. پیام نور بری میگن تنبل بوده رتبه نیاورده. ازاد بری میگن هم تنبل بوده رتبه نیاورده هم پولداره وضعشون خوبه پولی رفته دانشگاه. دولتی بری میگن کار نیست. حیفه میخوای بری درس بخونی با رتبه بالا بعدم مث این همه جوون بیکار شی. پس ببین عزیزم حرفاشون راجب همه دانشگاهها هست. بی خیال حرفشون.

فقط و فقط و فقط به شرایط خودت توجه کن. با شرایط خودت و خونواده ت بسنج.

حرف اخرم:

با شرایط خودت و خونواده ت بسنج

به حرف مردم اهمیت نده ولی از درونم ناراحت نشو از حرفاشون. نه اینکه از ته دلت عصبی و ناراحت بشی از حرفاشون. کلا بیخال بیخیال و اروم اروم

اگه پول داشتین و توان مالیشو داشتین من جات بودم میرفتم ازاد

اگرم خیلی توان مالیشو نداشتم یا میرفتم پیام نور یا میموندم سال دیگه (که چون سال دیگه موندن ممکن بود اذیتم کنه(البته طبق حرف خودت) میرفتم پیام نور)

امیدوارم خدا بهترینها رو سر راه این آبجی کوچولوی خونواده برتری بذاره.