خانواده برتر

سلام چقدر زود جازدی؟شما اگه دختر بودی چیکار میکردی؟!!!!

شما خیلی وسعت انتخاب داری ودرضمن پسر هم هستی هیچکس بهتون نمیگه سنت گذشت دیرت شده...موندی و...

درضمن دوسال که خیلی کمه..مردم 10 سال میرن خواستگاری تا اخر یکی قسمتشون میشه...دادش من نزدیک 100 تا دختر ودر نظر داشت 25 سالش هم بیشتر نبود همینجوری مثل شما ناله میکرد اخرش هم بایه دختر خوب تو همین 25 سالگی ازدواج کرد....

بروخداروشکر کن پسری....پیدا میکنی اخرش نگران نباش...مادخترا چی بگیم که همه ی عمرمون داره تو انتظار میگذره حتی کاری هم ازمون برنمیاد انجام بدیم..هیییی روزگار

نغمه جون سلام.

قضیه یکم طولانیه ولی با جزئیات برات می­گم.

والا من و معشوقم مال دو تا استان مختلف اما همسایه­ایم. هم رشته و هم دانشگاهی بودیم. اون از نظر درسی یه سال از من بزرگتره و از نظر سنی سه سال.با اینکه تو مقطع لیسانس حتی بعضی از کلاسامون مشترک بود اما من اصلا نمی شناختمش.تا اینکه برای فوق لیسانس با یه رتبه عالی همون دانشگاه قبول شد. من وقتی این خبرو شنیدم خیلی مشتاق شدم باهاش آشنا شم. آخه همیشه از آدمایی که بی سر و صدا به جایی میرسن خوشم میاد. اما قیافه فوق العاده جدیش منو می ترسوند که برم و ازش عامل موفقیتشو بپرسم. خلاصه دلو به دریا زدم و رفتم ازش منابع ارشدو پرسیدم و اونم خیلی جدی راهنماییم کرد.من کنکور ارشد دادم و دقیقاً رتبه ام مثل رتبه اون شد. موقع انتخاب رشته از یکی از دوستاش شماره تلفنشو گرفتم و ازش مشورت خواستم. با اینکه می تونستم تو دانشگاه­های تهران درس بخونم اما نمی­دونم چی شد که دوباره دانشکاه لیسانسمو انتخاب کردم و اونجا مشغول به تحصیل شدم (تا الان هیچ حسی بهش پیدا نکرده بودم).

یه هفته که از شروع تحصیلم گذشته بود یه شب بهم پیام داد و گفت اگه دوست داری با هم مقاله بنویسم. منم قبول کردم. تو جریان مقاله نویسی کم کم با اخلاقیات خوبش آشنا شدم. فهمیدم بر خلاف قیافه جدیش خیلی با احساسه. خیلی برای جنس زن اهمیت قائله و از این جور چیزا. من حسابی بهش علاقه­مند شده بودم و دقیقاً احساس می­کردم اونم به من علاقه­مند شده.ولی هیچ کدوم بروز نمی­دادیم. من چون تا بعد از اتمام درسم اجازه ازدواج نداشتم و اون چون هنوز شرایط ازدواج نداشت.

 خلاصه روابطمون به صورت کاملاً رسمی ادامه پیدا کرد تا روز دفاع ایشون از پایان­نامه­اشون که دقیقا روز قبل از تاسوعا بود. شب دفاع مثل همیشه بهم پیام داد و داشتیم صحبت می کردیم که ازم پرسید به نظرت پسر می­تونه با دختر بزرگتر از خودش ازدواج کنه و من بند دلم با این سوالش پاره شد!! اما خونسردیمو حفظ کردم و یه دلایلی آوردم و گفتم نه نمیشه.

اما از اون لحظه به بعد تصمیم گرفتم دیگه باهاش رابطه نداشته باشم چون فکر می­کردم دلش پیش کسی دیگه اس. خلاصه از پایان­نامه­اش دفاع کرد و منم به رسم ادب تو جلسه­اش حضور داشتم اما تو دلم آشوب بود ولی به رو خودم نمی­آوردم.

چون تعطیلات تاسوعا و عاشورا بود من برای تعطیلات برگشتم شهر خودمون و دیگه مایی که هر یه ساعت یه بار بهم پیام میدادیم من دیگه بهش پیام ندادم.

تا اینکه شب عاشورا بهم پیام داد و گفت چت شده؟ چرا اینقد کم پیدا شدی؟ منم گفتم من اصلا دوست ندارم تو یه رابطه نفر سوم باشم. برو به زندگیت برس.

گفت منظورت چیه منم راستشو گفتم. دقیقاً یادمه بهش گفتم «من دلم می خواست شما همسر آینده من باشید اما حالا که دلتون جای دیگه گیره من دیگه مزاحم زندگیتون نمیشم»

اونم گفت به خدا قسم منم آرزومه تو همسر آینده­ام باشی. قضیه اون دختره بزرکتر از خودمم گفتم که ببینم واکنشت چیه.ببینم من چقد برات مهمم. گفت اصلاً از اولش به قصد آشنایی بیشتر بهم پیشنهاد نوشتن مقاله رو داده.

اون این حرفارو می­زد و من قند تو دلم آب می­شد.

تعطیلات تموم شد و من برگشتم دانشگاه. ازم خواست با هم بریم بیرون. منم قبول کردم. وقتی رفیتم و یه جا نشستیم خیلی شیک و با کلاس ازم خواستگاری کرد.

الان سه سال از اون قضیه می گذره. از قضیه ما خونواده هامون در جریانن اما چون شغل نداشت بابام اجازه خواستگاری رسمی نداد.من تازه فارغ التحصیل شدم. ایشونم خدارو شکر به تازگی یه کار و کاسبی خوب برای خودش راه انداخته. ان شالله تا سال آینده میریم سر خونه زندگی خودمون.

خیلی برامون دعا کن.