خانواده برتر

سلام دوست عزیز خدا خیرت بده که انقدر به فکر پدر ومادرت هستی مطمئن باش هر کار خیری برای پدر و مادرت انجام بدی شاید الان نه ولی بعدها چندین برابرش رو خدا بهت بر میگردونه شما میتونی یه خونه برای پدرو مادرت تهیه کنی که دوطبقه سرویس کامل باشه اینطوری بعد از اینکه خودتم انشالله ازدواج کردی میتونی توی یکی از همین سرویس ها زندگی بکنی ولی مشکل مسکن هم نداشته باشی علی یارت

هیچ تضمینی نیست بعد از وصل هم این عشق پایدار باشه

خوشبحال اون دختری که شما عاشقانه ده ساله دوسش دارین و خوش بحال مادر پدرتون ک همچین غیرتی و متعصب بارتون آوردن
بنظر من شما با دختر خانم صحبت کنید و از علاقه صادقانتون بهش بگید.تا اگه احیانا اوشون هم مث شما عاشق و دلباخته بودن لاقل چند سالی رو بخاطر شما صبر کنند
یا هم نامزد بشین و تا مهیا نشدن اوضاع زندگیتون زیر یه سقف نرید و از شرایط خرید مسکن برا پدر و مادرتون هم بگید.مطمننا اگه اونم شما رو بخاد مانع کار خیرتون نمیشه!
ولی اگه نگید ممکنه ازدواج کنه و داغ نرسیدن و نگفتن بهشون خیلی اذیتتون کنه
موفق باشید

گفتی "شما اگر شرایط مرا داشتید چه کار می کردید ؟ "
خوب من بودم اصلا به خوانواده فکر نمیکردم، در هر صورت تو همون خونه نا امنم میتونن زندگی کنن
اگه خونه بگیری ازدواجت معلوم نیست چقدر به تاخیر بیفته یا همونطور که خودت گفتی کلا منتفی بشه
حرف از ازدواج و عشق 10 ساله زدی قلبم اومد تو دهنم. اگه از دستش بدی احتمالا کلی افسوس میخوری. حالا باز خود دانی
اگه بتونی طبق نظر "الی" رفتار کنی و هردورو به دست بیاری وگرنه نظر من اینه که به فکر خودت باش و بس

خدا کمکت میکنه داداش عزیز😊✌

خودت انتخاب کن برادر عزیز.اما یادت باشه اگه انتخاب کردی ازدواج کنی دیگه نمیتونی زیاد به خانواده و پدرومادروخواهرات برسی بالاخره اولویت اولت میشه زن خودت.نری یه نفرو بدبخت کنی.ازدواج نکنی بعدش عذاب وجدان بگیری خانوادتو رهاکردی .توروخدا به خاطر نیاز خودت یه دخترو بدبخت نکن.درست فکر کن جان مادرت

با نظر الی موافقم به شدت.

راستی اگه فضولی نیست چرا علاقه تون ده سال طول کشیده و ازدواج نکردید؟

باسلام .نیمتونی یه خونه 2 طبقه بگیری یک واحدش شما و همسر آیندت بشینی یکیشم خانوادت . از اون ورم برو دختره رو نشون کن تایه مدت دوباره وضع مالی که بهتر شد برید واسه عقد عروسی . والا تو این اول صبحی فقط این به ذهنم رسید سلامت و تندرست باشید

ببینید بوجه‌تون چقدره و در چه حد و کجا می‌تونید مسکن تهیه کنید.
نمی‌دونم کدوم شهر هستید ولی
معمولا اگر چندتا محل پایین‌تر برید بررسی کنید یا متراژ کم‌تری رو بررسی کنید قیمت بسیار کاهش پیدا می‌کنه ...

مسائل رو با هم قاطی نکنید، کمک به خانواده خوبه، رسیدن به زندگی خود آدم هم واجبه. هیچ‌کدوم جای دیگری رو نمی‌گیره ... چون هر کدوم رو که انجامش ندید پشیمان خواهید شد، چون هردو دغدغه شما هستند.
پس دنبال راه‌حلی بگردید که هردو رو انجام بدید. مثلا هردو رو تا حدی مختصرتر انجام بدید که امکان هر دو وجود داشته باشه ...

با این دو راهکار (جایی پایین‌تر شهر و متراژ کم‌تر) همون‌طور که گفتند می‌تونید یه منزل دو واحدی تهیه کنید. (توصیه هم اینه که به‌نام خودتون باشه هردو) اگر هم نخواستید نزدیک خانواده زندگی کنید، می‌تونید بفروشید و جای دیگه مستقر بشید.
با کمی صرفه‌جویی (در مراسم و ...) هم با این شرایط می‌تونید ازدواج کنید.

از طرف دیگه خواهرها رو هم کمک کنید مشغول به کار بشند تا کمک خانواده باشند. کسانی هم که شرایط پدر رو دارند معمولا کارهایی براشون هست، مثلا سرایه داری در ساعت محدود و ... باید دید مناسب شانشون باشه ...

سلام
حاجی دمت گرم اینقد هوای خونوادتو داری :) ولی ازدواجت خیلی مهمتره و نباید بیشتر از این عقب بیفته.
میتونی هم یه خونه دو طبقه بخری که باهم زندگی کنین. هم میتونی یه خونه برا خودت بخری و یه خونه مناسب  برا خانوادت اجاره کنی یا برعکس، ینی برا اونا خونه بخری و برا خودت اجاره کنی.چون گفتی شغل مناسبی داری  و مشکل مالی نداری. اگه هم میتونی دوتا خونه بخر :|
اما کلا اگه خونه ها جدا باشه خیلی بهتره همتون راحترین. مخصوصا برا خواهرات چون یه آبروییه براشون.
البته که خودت تصمیم میگیری اما چون پرسیدی، اگه من جای شما بودم برا اونا خونه میخریدم و برا خودم اجاره میکردم مخصوصا به خاطر خواهرام.
انشاءالله خیر دنیا و آخرت رو هم با این کار میبینی.

من عاشق اینجور دختر پسرام  لذت میبرم از اینجور پستا چون  به احترام به بزرگ تر خیلی  پایبندم 

به نظر من برید خواستگاری اون خانم و باهاش صحبت کنید و شرایط خودتون رو براش توضیح بدید و در صورت قبول کردن ازش فرصت بخواید.شما که ده ساله دوسش دارید نگذارید به خاطر خرید خونه از دست بدیدش و یه عمر حسرت بخورید. بلاخره خدا بخواد پول خونه دیر یا زود جور میشه اما دیگه جوانی و دختر مورد علاقه بره دیگه به دست نمیاد.
 با ازدواج خیلی از درهای رحمت و روزی خدا بهتون باز میشه .اینو من نمیگم در احادیث و روایات ماهست.
مطمئنم پدر و مادرتون هم راضی نیستند بخاطر خونه خریدن برای اونها از ازدواج صرف نظر کنید مخصوصا الان که میگید تحت فشار نیاز جنسی هم هستید.

به خدا توکل کنید و بهش اعتماد داشته باشید و برید جلو
ان شاء الله با قدم خیر عروس خانم پول خونه خریدن هم جور میشه
موفق باشید

البته طبق قانون مردوظیفه تامین هزینه زندگی همسرروداره وداراییهاش هرچقدرهم زیادباشه مال خودشه وهیچ وقت هم مرد یازن همدیگررودرداراییهاشون شریک نمیکنندشماهم اولویت پدرومادرت هستند.نکنه درپیری دربه درشون کنی

عقل میگه باید میانه رو گرفت. شما با قربانی کردن خودت یه عمر بدبخت میشی. شاید چند سال دیگه دوباره موقعیت ازدواج برات ایجاد بشه اما اگه این خانومو از دست بدی سر این قضیه یه عمر حسرتش تو دلت میمونه. از طرفی رها کردن خانواده هم برای فردی مثل شما قطعا عذاب وجدان به همراه داره که باعث میشه از همسر و زندگی مطلوبت لذت نبری.

بنابراین برای رضای خدا و آروم شدن دل خودت سعی کن با بخشی از پس اندازت وضع سکونت خانوادت رو بهبود بدی. دقت کن که فقط بخشی از پس اندازت. چون خدا هم راضی نیست جوونی به سن شما که تا الان پاک بوده ایمانش رو به خطر بندازه و ازدواجش بیش از این به تاخیر بیفته. نیاز نیست دار و ندارت رو بدی و یه خونه عالی براشون بخری. اگه منزل مسکونی فعلی متعلق به خودتونه و امکان بازسازی داره سعی کن با حداقل هزینه بازسازیش کنی و اگرم استیجاریه یا اونقدر فرسوده است که ارزش بازسازی نداره بفروشینش و با یکم روش گذاشتن یه جای آبرومندتر رو رهن کنید که اصل پولتونم هدر نره بابت اجاره

از طرفی تا دیر نشده و مرغ از قفس نپریده برای خواستگاری از دختر مورد علاقت اقدام کن و مردونه و صادقانه شرایطت رو بگو. بگو تموم سعیت رو برای خوشبختیش میکنی و مطمئنی خدا به برکت کمکی که به خانوادت میکنی دستت رو میگیره و بهترم پیشرفت میکنی و سعی میکنی زیاده روی نکنی و آسایش همسر و خانواده آیندت رو به خطر نندازی. اینجوری به مرور زندگیت رو میسازی و با سالی یک دو میلیون روی پول قبلی گذاشتن میتونی همونجا یا جایی مشابهش رو برای خانوادت رهن کنی. شاید از نقطه ای شروع کنی که کمی پایینتر باشه اما برکتش رو میبینی. اون دخترم اگه واقعا لیاقت جوونی مثل شما رو داشته باشه مطمئن باشید بابت این موضوع ردتون نمیکنه و اگرم به هر دلیل کرد بدونید لایق فرد بهتری هستید و ازدواجتون رو عقب نندازید.

موفق باشید

 دمت گرم که خیلی باهات حال کردم.

حالا اگه هزینه رو بجای خریدن ، دو تا واحد کنارهم تقریبا ، مثلا با فاصله ی دوتاکوچه رهن کنید و مابقیشو‌عروسی و اینا باشه چه اشکال داره ؟ البته اولویت با خریدن دو‌واحد کنارهم یا دوطبقس ولی اگه پولتون نمیرسه رهن کنید .شما اول با دختر خانم صحبت کنید ، اگه دوستون داشته باشن بخاطرتون خیلی کارا میکنن ، فقط تا دیر نشده بجمبید... کنارشم ب خانوادتون کمک میکنید . شماهم باید به خانوادتون برسید هم دینتون رو حفظ کنید. پس فردا اگه به عشقتون نرسیدید یه پسر افسرده بدرد خانواده تون نمیخوره ، ولی کاملا دخترخانمو توجیه کنید که نیاد پس فردا اینجا بنویسه ازاینکه شوهرم به خانوادش کمک میکنه ناراحتم...

با سلام
ابتدا عرض ادب و احترام دارم خدمت شما برادر محترم. بسیار خرسندم که مردی با غیرت هستید و این مایه ی  امیدواری است. مرد باید همینگونه باشه گرچه کاری دشواره. به هرحال مرد بودن کار ساده ای نیست و الا مردونگی انقدر ستایش نمیشد.
دوست گرامی، من اطلاعات زیادی از شما ندارم و نمیدونم مثلا :
    1-خونه پدریتون، اجاره ایه یا مال خودتون؟
    2-خونه پدریتون آپارتمانه یا مستقل؟
    3-خودتون تا چه حد میتونید برای خرید خونه سرمایه بذارید؟
    4-میزان درآمد شما چقدره؟
    5-دختر مورد علاقه شما چه طور تیپ شخصیتی داره؟
    6- خانواده دختر در چه وضعیت مالی هستند؟
اگر فرض رو بر این بذاریم که خونه پدری شما، یه واحد آپارتمان غیراجاره ای باشه، و شما هم بتونید با وام و پس انداز مبلغی در حد توان تهیه کنید، بهترین کار برای شما،فروش خونه پدری و تهیه یه خونه مستقل قدیمی میباشد. اگر دو طبقه بود که چه بهتر ولی اگر یک طبقه بود هم ایرادی نداره.(چاره ای نیست!).
................@1-اگر خونه دوطبقه خریدی:
مشکل شما تا حد زیادی حل شده و میتونید هم به پدر ومادر برسید و هم ازدواج کنید. ابتدا دختر مورد علاقتون رو نامزد کنید و سپس به این بهانه که هم اونا جهیزیه رو فراهم کنند و هم شما مراسم ازدواج رو برپا کنید، میتونید زمان بخرید تا با مبلغی نه چندان زیاد، ازدواج خیلی ساده ای داشته باشد اگرچه باید دید دختر مورد علاقتون، نظرش چیه؟؟؟؟
................@2- اگر خونه یک طبقه خریدی:
در این صورت، شما دو راهکار دارید:
1- خونه رو مشارکتی بسازی و دو واحد از اون رو برداری،یکی برای خودت و دیگری برای خانواده پدری. و در حین ساخت و ساز هم دختر رو نامزد کنی و به بهانه تحویل خونه، زمان بخری تا بتونی خودتو جم و جور کنی!
 2- با این وضعیت ساخت وساز و رکود بازار، اگر نتونستی مشارکتی بسازی در اینصورت بهتره غیرقانونی یه واحد بالای خونه بسازی. فقط حتما با مشورت از یه معمار ماهر. چون هزینه شهرداری سرسام آوره و شما نمیتونی هم پول پروانه ساخت بدی و هم پارکینگ تامین بکنی و هم هزینه ساخت رو بدی!(چقدر سرزمینمون گل و بلبله! اونوقت میگن بچه بیار که وهابیها مشغول تکثر هستند!}. چون خرید خونه به تنهایی برات کافیه!!!!! پس فقط باید به کمک یه معمار زبده، چنتا ستون برای تقویت خونه کار بزاری و بعدش هم با دیوارهای کاذب و سبک و .... یه طبقه رو خونه ببری. من در اقوامم پسرهای زیادی این کار رو کردند. چاره ای نبود!! پسر 32 سالش شده و دیگه اگه زن هم نمیگرفت دیگه باید قید ازدواج رو به کلی میزد. با گرونی هم که نمیشه به این راحتیها خونه گرفت.!!! به همین خاطر غیرقانونی خونه ساختند. در غیر اینصورت،خیلی نمیشه امید داشت که بتونید تشکیل خانواده بدید.
...............................................................................................................................
این پست شما خیلی من رو خوشحال و ناراحت کرد. خوشحالم چون شما رو مردی با غیرت دیدم وناراحتم چون خیلی نکات تلخی در این زمینه میشه دید:
مخاطب من دختران این سرزمین هستند:
خیلی خوب میشه فهمید که این پسر در موقعیتی قرار داره که حیران شده و نمیدونه چیکار باید کنه!!! به نظر شما خانومها، مشکل این پسر چیه؟ 29 سالگی زمانیه که این پسر باید دیگه حرکتی واسه ازدواجش کنه، مگه نه؟ وفاداری و رسیدگی به پدری پیر و مادری مهربان و سه خواهر که بعد از خدا، همه امیدشون برادرشونه رو انکار میکنید؟ غریزه جنسی این آقا رو منکر میشید؟ نیاز عاطفیشو چی؟
میدونید چرا این مشکل واسه این آقا پیش اومده؟ چون شما دخترها، مثل زنان قدیم نیستید! چون پرتوقع و مادی نگر شدید! چون معیارهاتون خیلی خودخواهانه است. فرض کنید این آقا،25  سال پیش میخواست ازدواج کنه، اونوقت اصلا به چنین مشکلاتی حتی فکر هم نمیکرد! نهایتا میرفت با فروش خونه پدری و فراهم کردن مبلغی، یه خونه قدیمی میگرفت و در یه اتاق با زنش زندگی میکرد. نمیکرد؟؟؟ مگه قدیم اینطور نبوده؟؟؟ یا نهایتا یه سوئیت 50 متری بالای خونشون میساخت و خودش اونجا زندگی میکرد و پدر و مادرش هم طبقه همکف! غیر از اینه؟؟؟
ولی شماها خیلی پرتوقع شدید! خیال میکنید که باید از پسری 29 ساله، انتظار همون خونه و زندگی پدرتون که نزدیک به 60 سالشه رو داشته باشید اون هم با این اقتصاد فلج!!!!! در ابتدا ادعای کم توقعی دارید ولی دوصد گفتار چو نیم کردار نیست!
پس انقدر به پسرها خرده نگیرید! زن زندگی بودن هم هنریه که هر دختری نداره! نگاهی به اون پست " خانواده خواستگار ایده آلم، اهل گوش دادن آهنگ نیستند " بیاندازید، دختر خانوم در اون پست نوشته : " از همه لحاظ می پسندم مثل بابامه یعنی مودب خوش صحبت ، به قول دوستام چرت و پرت گو نیست شغل عالی با این حال که 22 سالشه خونه و ماشین ،" 
کاملا مشخصه که خونه و ماشن براش خیلی مهمه و واسه خالی نبودن عریضه، ادب هم ضمیمه شده!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!خخخخخخخخخخخخ
من دخترها رو خوب میشناسم و الکی بهتون انتقاد نمیکنم. من انتظار داشتم که این دختر، اشاره کنه که" اون پسر 22 ساله، غیرت داره و واسه حفظ غرور خونوادش از خودگذشتگی داره، به من محبت داره و شاغله و واسه زندگیش تلاش میکنه، من هم دوست دارم پیشش باشم و با هم از صفر زندگیمون رو بسازیم" ولی میبینید که اینطور نیست. من خودم دستم به دهنم میرسه ولی بیشتر پسرها، اینطوری نیستند، برای تشکیل خانواده، نیاز به گذشت دختر دارند ولی متاسفانه روزگار عوض شده! همیشه تغییر، خوب نیست! باید دید چه تغییری رخ داده!
پس انقدر به پسرها انتقاد نکنید، شما خودتون رو محک بزنید و ببینید که به چنین پسری چطور نگاه میکنید، اونوقت انتظار مردونگی داشته باشید. زن اگه زن زندگی باشه، باید با شوهرش در یه چادر در وسط کویر هم زندگی کنه ولی اینها واقعیت نداره. حالا این آقای 29 ساله، نهایتا اگر فرجی نشد مجبوره بالکل قید ازدواج رو بزنه و تا 34 سالگی بیخیال بشه، حالا در اون سن، پسرها خیلی تغییر کرده اند. در روزگاری که به زنها نیاز داشتند مجبور شدند خودشون رو سرکوب کنند و حالا دیگه غریزه و امیالشون به شدت افت کرد!! احساسشون به زن و زندگی مشترک ضعیف میشه درست عکس دخترها که با گذر زمان، تنهایی خیلی اذیتشون خواهد کرد! حال از این پسر نباید انتظار گذشت داشت، چون سختگیر شده.شما دخترها تنها زمانی میتونید صاحب یک مرد بشید که برای اون، هزینه بدید و براش خانومی کنید نه پرتوقعی.
پس بدونید که مشکل از شماست نه پسرها.
دوست 29 ساله من، زندگی در زمان ما همینه! خودتو ناراحت نکن! اگه شد که خیلی خوب ولی اگر نشد،بدان که دختر،اگه تو رو در چنین وضعیت و شرایطی قبول کرد زن زندگیه و الا اگر مثل من، خونه و ماشین و کار داشته باشی، دخترها همگی زن زندگی هستند و فقط از من میپرسند که میشه موسیقی و ترانه خندوانه رو با هم گوش کنیم؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
موفق باشید .
پاکان (Pakkan)
 
 

اقلا خونه میگیری براشون حتما حتما به اسم خودت باشه تا بعد ها کسی ادعای ارث و میراث نداشته باشه ازت. خدایی خیلی حرص داره! یکی طرفای ما بود عین شما که خودش با پول خودش اومد خونه پدریشو کوبید و ساخت دوباره بعد یه طبقه اشو داد مادرش اینا و یه طبقه اش هم خودش! خونه هم که طبیعتا به اسم پدره بود فرداش تو بحث ارث و میراث اصلا در نظر هم نگرفتن که بابا این خونه رو پسره ساخته با پول خودش! انگار نه انگار که خونه قبلا کلنگی بوده! اینا رو حتما در نظر بگیر! من جای شما بودم خودم یه خونه میگرفتم! ازدواج میکردم! حالا اگه خونه دوطبقه باشه چه بهتر! خواهرا رو هم یه جایی اقلا میذاشتم منشی گری کنن دستشون تو جیب خودشون باشه و منت هیشکی رو نکشن

سلام خانواده تون خونه دارن پس لزومی نداره تو خودت خونه بخری (آینده تو چی میشه! مگه فقط زن رفتنه...بچه دار شدن خیلی خرج داره) ولی اگه خیلی خواستی خونشونو بفروش یه کم پول بذار روش خونه بهتر بخر ولی یادت نره به اسم خودت بزنی.(براساس تجربه)
ده سال خیلیه به خدا بعداً افسوس میخوری.لااقل پول عروسی ساده با اجاره خونه نگه دار!
ولی بازم به نفع آینده خودته برای خودت خونه بخری. چون اصولاً آدم ها برای آینده شون پول ذخیره میکنن نه برای جبران نیازهای گذشتگان. دیدم که میگم بعدا همین خانواده ات همش انتظار دارن ازت. حتی میخوان نون جلو زنتو برداری بذاری جلوشون . چون خودت عادتشون دادی. بعدشم میگن میخواستی خونه نخری برامون خودمون داشتیم خودت خریدی

با نظر 000 موافقم. منم باام به مادر و خواهرش خیلی رسید ولی الان هیچی برا خودش نمونده بابای دوستمم هم برای مادرو خواهر خونه و مغازه خریده بود ولی خودشون***. برادر خودمم همین
ولی کو قدر شناس. به هرکسی هم میگن میگه نه مگه همچین چیزی میشهبا پول خودشون خریدن.حالا دوتا زن بیوه چه جوری خریدن بماند.حالا شما میگید پدر دارید همه میگن خودش خریده
لااقل خونه به اسم خودت بخر

به نظرم حالا اولیت رو خانواده ت بدون مبادا برسد روزی که خانواده تو تنهابذاری
بعدبادخترخانم حرف بزن وازش بخواه باشرایطت کناربیاد أکر عاشق باشه وبه عشق تو بایبند باشد میماند،،، ایطوری هم برات روشن میشه که اون عشق واقعیته یانه،
باخانم الی هم موافقم ولی خداکند که همسرآینده تون درکتون کند_آمین

من خودمو میگم من از بچگی هیچوقت چیزای تازه ای که خودم با پول خودم میگرفتم رو خودم استفاده نمیکردم همیشه میدادم به بقیه
اینو گفتم که طرز فکرمو بدونین به نظر من همه چی اول آخر دست دوم میشه و از ارزشش کم میشه پ همون بهتر که با هدیه دادنش یکیو خوشحال کنم از وقتی 6 سالم بود هم کادو میگرفتم واس بقیه :)
خلاصه اگر من جای شما بودم هیچوقت هیچوقت به خودم فکر نمیکردم ببین زن گرفتن مث هندونس :) تا وقتی باهاش زندگی نکنی نمیفهمی چجور آدمیه ولی خونواده ات کسایی ان که زندگیشونو جوونیشونو فدات کردن همونجوری که هیچوقت نمیخوام ببینم داداشم چیزی کم داره یا حسرت چیزیو داره هزار سال سیاه نمیذاشتم خواهرام کمبودی حس کنن  همه کاری میکردم که مامانم و خواهرام خوشحال باشن و بابام به خاطر این چیزا غرورش نشکنه و پیش خواهرام و مادرم شرمنده نشه
حالا قرار باشه به خاطرش عشقم ولم ککنه به درک میخواد زنم طلاق بگیره به درک حتی اگر قرار باشه به خاطرش بمیرم هم همین کارو میکردم
داداش من این که به فکر خونوادتی مردونگیتو میرسونه نذار دل خونوادت بشکنه به خدا یه دختر هیچوقت ارزشش اندازه اشک مادرت نمیشه
البته اینا عقیده منه من اگر تا 40 50 سالگیمم مجرد بمونم به خاطر خونواده همه کاری میکنم
به اینم فک کن که میتونی تو یه خونه راحت با زن و بچت باشی ولی خواهرات و مادرت تو اون خونه بمونن؟
خدایی فکرش اعصابمو خورد میکنه من یکی نمیتونم
میشناسم کسی رو که به خاطر مادرش حاضر نشد با عشقش ازدواج کنه از بچگی عاشق هم بودن بعدا مامان این پسره مریض شده بود شرایطشو تو خواستگاری که گفت خونواده دختره گفتن به شرطی که مامانشو بیخیال بشه اینم پاشد رفت چن سال بعد مامانش فوت کرداینم با یکی دیگ ازدواج کرد  ولی کل دلخوشیش این بود که همه کاری واس مادرش کرد الانم فک کنم 70- 80 سالی داره ولی فک کن اگر اون موقع بیخیالش میشد چقد باید غصه اون روزا رو میخورد   :) فک کنم این اخلاق منم ازون به ارث رسیده :) همه مون میمیریم زیاد به فکر عشق و حال خودمون نباشیم بهتره :)

همه آدما میتونن ازدواج بکنن مردی به این نیس که کار پیدا کنی ازدواج کنی ولی مرد میخواد که بعد این که مستقل شدی به فکر خونوادت باشی و به خاطر خوشبختیشون از خودت بگذری

راه حل من اینه که به خواهرنتون کمک کنید حرفه ای یاد بگیرن و برن سر کار.

اتفاقا داداشه منم یه دختری رو دوس داره.

انتخاب سختیه ولی در نظر داشته باش که اگه خدای نکرده یه اتفاقی براشون بیفته هیچوقت خودت رو نمیتونی ببخشی

پدرومادر خیلی عزیزن

بستگی به دخترخانوم داره،بازم با این شرایطی که گفتین،به نظرم ازدواجتون تو اولویت باشه،به خاطر پول و مسائل مادی ازدواجتونو عقب نندازین،اما گفتم اینو دخترخانوم باید درک کنن والبته شماهم تعادلو ایجاد کنین.

بنظرم کمک به پدر از کار افتاده واجب تره
خدا خیرت می ده اگه با اعتقاد این کارو بکنی نه بخاطر حرف ماو دیگران با اعتقاد این کارو بکن

نمیدونم بلاخره چه تصمیمی سر این قضیه میگیری ولی بلاخره حتما ازدواج کن و بچه دار شو بذار نسل اینجور پسرا زیاد شه و ما از اینا جور چیزا میبینیم شاخ درنیاریم.خونه کوچیک و پایین شهر بگیر خواهرا رفتنی اند بزرگم نبود نبود. برو نامزد کن واسه خودت خونه اجاره کن ماشااله جوونی و کاری انشااله زندگیه خودتم جمع و جور میکنی ولی عشق ده ساله بپره میترسم از خودت و زمین و زمان و خونه نداشته پدرت و اطرافیانت شاکی شی و اجر این کارتم از دست بره برو نامزد کن دو سه سال نگهش دار فوقش

نمیدونم مقدار سرمایه ات جقده و بهتره اعلام کمی شاید کسی بتونه کمکت کمه
الان یه را اینه که خونه نخری و رهن کنی و مابقی رو ازدواج کنی
راه دوم اینه که تو بانک هایی که وام 6 ماهه میدن ثبت نام کنی و شرایطش بدین صورته که پولتو میذاری بانک و 6 ماه میمونه و بعد 6 ماه پول خودت بعلاوه 1 برابرش رو بهت وام میده مثلا 50 تومن میذاری و بعد 6 ماه 50 تومن بهت وام میده و بعلاوه 50 تومن خودت میشه 100 تومن و کارمزدش خیلی کمه(فک کنم 4%)
تا جایی که من میدونم موسسه های خصوصی این کارو میکنن و حتی شنیدم بانک مسکن هم اینکارو میکنه

جوری راجب خانمها حرف میزنی انکار خودت علامه دهری ازهرنظر براشون،،‏!‏ خیجالت بکش_‏
درضمن تو اکرخودتو بکشی وببری عمرأ باهات ازدواج نمیکنم

من باشم فعلا برای ازدواج اقدام میکنم و در کنارش سعیمو میکنم که برای خونوادم یه خونه ی بهتر جور کنم

به نظر من با ایشون چند سال نامزد باشید و تو همین مدت برای ساخت خونه و عروسی تلاش بیشتر کنید

بیچاره اونی که قراره زن شما بشه و شما ده ساله عاشقشی !!! من اگه جای اون دختر بودم خودکشی می کردم با این تفکرت

از نظرات همه دوستان تشکر می کنم...
در مورد دختر خانوم باید بگم که ایشون از علاقه من به خودشون بی اطلاعند و نمی دونم اگه شرایطم رو بهشون بگم با این مساله کنار بیان یا نه، چون وضع مالی خونوادشون از ما خیلی بهتره( هر چند که از نظر فرهنگی در یک سطح قرار داریم )و تا امروز هم فرصت هم صحبتی با ایشون پیش نیومده که بتونم حدس بزنم که ایشون واقعا چه طرز تفکری دارن و چه عکس العملی در رابطه با این موضوع نشون می دن .از طرف دیگه می ترسم غرور خودم و خانواده ام با جواب رد دادن ایشون یا خانوادشون زیر سوال بره، چون خیلی دوست ندارم مسایل داخلی خانواده ام نقل محافل بشه (البته خانومی که گفتم شاید هیچ کدوم از این اخلاقا رو نداشته باشن ولی خوب احتمالات همیشه بخشی از تصمیم گیری ما رو تحت تاثیر خودشون قرار می دن)  این دو به شکی منو از پا پیش گذاشتن سستم می کنه..

به نظر من به خانوادت برس و با اون خانم هم این موضوع رو مطرح کن ، ایشون وقتی این موضوع رو بشنون حتما به شما فرصتی میدن که برا ساختن زندگی جدیدتون تلاش کنید و از نو بسازید.

ازدواج  و تشکیل زندگی خودتون ارجحیت داره چون ممکنه بعد از مدتی کلا سرد بشید و دیگه از خیر ازدواج تا 40 سالگی بگذرید ازین موارد زیاد دیدم . فقط باید با خانمتون در میون بذارید که بعد از ازدواج میخواین به خانواده تون هم کمک کنید که بعدا ازین نظر مشکلی براتون پیش نیادالبته بعد ازین که اخلاقشون دستتون اومد و اگر دیدید فرد راز نگه داری هست و فردا روزی خاله زنک بازی سرتون درنمیاره

احساسی  که بخاطر ترس از جواب رد شنیدن بهش بهاداده نشه ، بنظرم  اسمش علاقه نیست .... خیلی موضع  گیریتون الکیه ، میترسید با جواب رد غرورتون جریحه داربشه ؟  پس لطفا نه خواستگاری برید نه خاستگار راه بدید چون غرورا این وسط خیلی خط میوفته روشون!!!

سوال کننده صراحتا بحث انتخاب رو مطرح کردن یعنی متاسفانه اوضاع طوریه که همه اگر و اماها منتفیه یا این یا اون ،خانواده یا ازدواج!!!!

به نظر من برای خواهرات کار پیدا کن 

خطاب به نیل:
بنده نگفتم همشو بزنه به اسمش خودش میدونه چقدر سهم گذاشته دیگه من چه بدونم سهمش چقدره پیشنهاد بدم! درضمن پدر مادر ایشون خونه دارند... و بعد از ازدواج دختران والدینشون دو نفره آنجا زندگی میکنند!
به سوال کننده:
به نظر من با یک روحانی یا مشاور خانواده در میان بگذارید... ولی میدونم وقتی خانواده تان خانه داشته باشند آنها ازدواج شمارو در اولویت قرار میدادند.
نکته مهم: من فکر میکردم شما 10 سال با اون دختر خانوم صحبت هایی داشتید و ایشون منتظر شما بودند(و به قول معروف به پاتون مونده بودند) خیلی خوشحال بودم همچین خانومی دارید. ولی الان من خودم دو به شک شدم برای ازدواجتون..تو این دوره زمونه پسرها باید دنبال دخترانی بگردند که واقعا به پاشون میمونند. میترسم برید ازدواج کنید کل پول عروسی بدید بعد هیچ بشه(خدانکنه! و شما هم اساس فکریتون رو درباره ازدواج با هرکسی رو بر این گفته من نذارید) و به قول دوستان ازدواج هندونه دربسته است.

بهترین راه حل: خرید خانه(اندازه سهمتان فراموش نشود!)بعد درمیان گذاشتن علاقه تان با آن دختر خانوم.. بعد اگر جواب مثبت بود و یه مدت تا پس انداز ما به پاتون موندن ازدواج. اگه نه میرید سراغ دختر دیگه و ان شااله مناسب تر.