خانواده برتر

همه گفته هاتون رو با پوست و استخوان درک می کنم
چون شرایط عین شما رو داشتم
برای  بیماریتون بسیاااااااااار ناراحت شدم
فقط می خواستم بگم که اگه راجب ازدواج بخوام راهنمایی تون کنم
به نظرم یه سر به سایت هایی همسر یابی بزنید
قطعا کسی رو پیدا خواهید کرد که شرایط شما رو درک کنه و بتونه با شما ازدواج کنه
سایت های اینترنتی منظورم بود
فقط کاملا مراقب باشید و 50 درصد احتمال داره مسبب یه ازداج موفق برا شما بشه
براتون حتما دعا می کنم
موفق باشید 

بست کن دیگه ترحم ممنوع یعنی چی پس اندازمو خرج اونا کردم!؟!؟!؟!

وااای خدا نکنه منم اینطوری بشم؟؟؟؟!!!!شرایط منم خ شبیه توئه.ی مادری ک مدعیه بدبخته و همش دنبال بدبختیه و بقیه رو هم با خودش ب ابن چاه میکشه.فقططط میخوام ازین خونه برم.درسمو میخونم ک برم و دیگه برنگردم از دانشگاه هم میرم خارج ایران.پوکیدمم واقعا اینهمه مادر مادر گفتن همین بود؟!!همین چندروزی ک مجبورم صبح تا شب پیشش باشم دیوونه میشم.ضمنا ک بخاطر عقاید و سنت های مزخرف ذهن مامانم و خانواده ام همش تو خونه بندم و جایی نمیزارن با دوستام برم.ای خدااااااااااااا

یه جوری نوشتین فکر کردم خودم نوشتم. شرایط منم دقیقا همین طوریه. پدر مادرمم شدید اختلاف دارن و همه همسایه ها هم خبر دارند .  خیلی سخته . هیچ راه حلی هم نداره جز اینکه خدا خودش رحمش بیاد. من که زندگی مجردی رو تا اخر عمرم قبول کردم و سعی میکنم با کار کردن و پس انداز برای دوران سخت پیری  سرم رو گرم کنم. زنده بودن با مردن اصلا فرقی برام نداره. به شما هم پیشنهاد میکنم کار کنید و پس انداز. پدر مادرتون که پیر بشن از کار افتاده شن کی میخواد کمکتون کنه. حداقل خودتون پس انداز داشته باشین

عزیزم اینکه کمک خانواده بودی خوبه ولی نه در حدی که به خودت آسیب برسه...میگم شما عمل جراحی رو انجام بده انشالله سلامتی کامل به دست بیار..بعد حتما برو سر کار...و اونجا با روابط اجتماعی سالم دوستای خوبی برای خودت پیدا کن .. انشالله اگه بیشتر تو جمع های سالم دوستانه باشی همسر مناسبی پیدا کنی و ازدواج کنی..روابط اجتماعی مناسب حتما داشته باش تا روحیه ات بیشتر از این آسیب نبینه...انشالله که روزی برسه خوشبخت بشی و راضی باشی گلم..

 این پست، درد  دل خیلی ها بود خیلی از جوانان جامعه ....دخترای  مجرد و تحصیلکرده جامعه همه هرکدوم از مواردی ک گفتی رو دارند حالا شدتش کمترو یا بیشتره  یا یکی از موارد تو توش نیست ولی درعوض اونها هم به نوعی دیگه درگیرند....

با اون خانواده انتظار داری چی بشه؟

امشب خیلی اتفاقی دیدم سوال چند وقت پیشم منتشر شد باورم نشد.

سلام

عزیز دلم ناراحت شدم

تو هم از همه عالم و آدم مینالی جز اونایی که به وجودت آوردن

سلام دوست عزیز

ببین چند تا مسئله مطرحه که حل شه،
یکی و اول از همه ازدواجت که اگه حل شه کل برنامه زندگیتو تغییر میده وبه مرحله های بعد صحبتمون نمیرسه،
بعد ازون وضعیت روحیت، بعدش مسئله کار و بیکاریت.
خب برای ازدواجت ببین فعلا شما اونچه که از دستت برمیاد باید انجام بدی، مطمئن باش 5 سال دیگه که چهل ساله بشی میگی کاش همون موقع 35 یه کارایی کرده بودم بهتر از الانه که چهلم، همونطور که الان میگی کاش توی سی فکری کرده بودم،
من حقیقتش با این شرایط جامعه فکر خوب و مطمئنی که راهگشا به ذهنم نرسید اما شما هر کاری از دستت برمیاد انجام بده که حداقل بعدش پشیمون نشی،

اول مادرتون و اختلاف دیدگاهی که باهاش داری
یه وقتی هست یکی کیس نداره یه  وقتیم هست یکی کیس داره اما خانودش مخالفن و اجازه نمیدن
خب شما اگه جزو دسته دومی یه بار برای همیشه بنشین و با والدینت صحبت کن
بهشون بگو زبونم لال اما آیا به این فکر کردن که بعد ازونا تکلیف شما چی میشه؟! باید با تنهاییت بسازی؟ اومدیم و تا 90 سالگی مثلا شما خدا بهت عمر داد. میخوای چیکار کنی؟
پس بهتره سنگ نندازن و همکاری کنن تا بری سر زندگیت.
بنظر من الان باید یه ستاد حل بحران تشکیل بشه و یه جلسه بذارید خواهر و برادرهات (البته اگه باشعور و دلسوزن) و والدینت توش باشن فکراتونو بریزید روی هم بگید آقا هر کس راهکارشو بگه، نمیشه که دست روی دست گذاشت.
جابجا کردن منزل و محله راه حل خوبیه و به پدرت بگو برای اینکه مشکل ازدواج تو حل بشه ارزششو داره، بعد ازدواج تو برگردن همینجا باز، اون حرفای بالاییم بهشون بزن.
اگر هم دوست صمیمی داری که معتمد هستن با اونها هم مطرح کن بگو آقا قصد ازدواج دارم شاید تونستن کیسی معرفی کنن و مشکل حل بشه.
بعدش ارتباطت با خدا ببین پرستش و عبادت بهترین راه تسکین و آرامش انسان هست.
جراحی هم نمیدونم مشکلت چیه خیلی حاده یعنی؟
به هر حال هر چی که هست برو انجام بده فقط بنظر من سرزبون ننداز همینجوری داری از شرایط عذاب میکشی دیگه بدتر میشه و بهت برچسب بیماری هم زده میشه چون اینجا غیبت و قضاوت جزوی از فرهنگ ما شده!

یه بدی دیگه ای فرهنگ ما داره مثلا دو تا دوست صمیمی هستن یکیشون ازدواج میکنه میره زندگی خوبیم داره ها، اما انگار نه انگار بابا خب فلان دختر یا پسر هم مگه دوست صمیمت نبود چرا ارتباطتو باهاش کم کردی درسته گرفتاری اما تا این حد که فراموش کنی همه رو، متاهلها از خواهر و برادر گرفته تا دوست و آشنا کم پیش میاد برای مجردها قدم بردارن و این خیلی زشته!
بنظر من شما با اطرافیان دلسوز و معتمدتون صحبت کنید شاید حل شد.
و در پایان هیچوقت امیدتو به خدا از دست نده.
ان شاالله که حل میشه.

ببین در مورد بیکار بودنت،
نمیدونم توی چطور شهری زندگی میکنید، و چه رشته و مقطعی درس خوندید،
اما دوست عزیز دختر گل خب درسته حرفات این بیکاری و وضعیت حق تو نبوده اما اینم نمیشه که زانوی غم بگیری دستت،
بنظر برو تو کار هنر، آرایشگری، خیاطی، آشپزی، کارای کامپیوتری و ...
هر جوری هست سعی تو خونه نمونی و هی خودتو بخوری بزن بیرون اگر اولشم برات درامد نداشت صبور باش یه کار هنری و آزاد رو شروع کن هم برای روحیه ات بهتره هم بیشتر تو اجتماع هستی بالاخره شاید یکی کشفت کرد اونجور جدی میگما.
بعدشم برای روحیت هم ارتباطتو با خدا خوب کن هم با دوستات برو بیرون شده یه بستنی کافی شاپی پارکی جایی کلاس ورزش باشگاه و ...
جک بگو شوخی کنید بخندید تو این حال خودتو حبس نکن.

موفق باشی.

ﺳﻼﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ... ﻣﻦ ﻣﯿﺘﺮﺍ 29ﺳﺎﻟﻪ ...ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮﻣﻮ ﻓﺪﺍﯼ ~ﺩﺭ ﻭﻣﺎﺩﺭﻡ ﮐﺮﺩﻡ...ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺩﻋﻮﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﻮ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺑﯿﻦ ﺍﻭﻧﺎ ﻣﯿﻨﺪﺍﺧﺘﻢ..ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺧﺘﺮﺍﯼ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪﻡ..ﺩﺭﺱ ﺧﻮﻧﺪﻡ..ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ..ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻫﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﺭﻭﺣﯽ ﻭﺭﻭﺍﻧﯽ ﻫﺴﺘﻢ..ﯾﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﮑﺮﻭ ﺫﮐﺮﺵ ﺑﺮﺍﺩﺭﻣﻪ ﻭﻣﻨﻮ ﻓﺪﺍﯼ ﺍﻭﻧﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﮐﺮﺩﻩ..~ﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﮐﻞ ﻓﺎﻣﯿﻼﺷﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪﻩ..ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮﺩﻡ..ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮑﻨﻦ..ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻢ..ﻣﻦ ﯾﻪ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﻡ..ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺪﺗﺮﻡ ..

چه قد ناراحت شدم..
غصه نخور گلم.. پاشو یه کاری کن..
جدا زندگی کن..
من مث تو نه! ولی شبیه تو کم ندیدم.. دخترای 28 تا 34 ساله که دارن تنها زندگی میکنن و کار میکنن.. و همه به نوعی درگیرن.. ولی تو میتونی خودتو جدا کنی ازشون..
فقط نترس!
اول یه کار پیدا کن بعد هم یه خونه نقلی یا یه سوییت بگیر اجاره کن و تمام سعی تو برای ازدواج کن.. هرجایی اعم از نمایشگاه کتاب تا گل و امور خیریه و موسیقی و .. بررو.. یا جمعه ها کوه با گرو ه های مختلط..
تلاش کن..
نزار اینطوری تلف شی..
جز خودت کسی کمکت نمیکنه.
پاشو

واقعا ناراحت شدم خیلی چرا جوونای ما به این روز افتادن مخصوصا دخترا که باید انتخاب بشن براشون سخته محدود شدن
یخرده زرنگی بخرج بدین دیده بشین خوش برخورد و خوش اخلاق تو اجتماع ظاهر بشین حتما دوستای دلسوز پیدا میکنی اینطوری شدن سخته اما نتیجه اش خوبه سعی ات رو بکن و اینطوری هم میتونی ازدواج کنی
خوشبخت شی انشاالله

من اگه زرنگ بودم که حال و روزم این نبود....باز همه درها بروم بسته شده