سلام
کسی هست که بتونه کمکم کنه؟ من مدتی هست که تو خونه با مامانم پرخاشگری میکنم اصلا نمیتونم مثل آدم جوابشو بدم. کاراش خیلی زود اعصابمو به هم میریزه و بد جوابشو میدم نه که حرف بدی بزنم ولی در جوابش بهش میپرم! نخوام پرخاش کنم، سکوت میکنم و اخم میکنم یعنی کلا جوابشو نمیدم و یا کاری که میخواد و انجام نمیدم ولی خب اینم خوب نیس و این حالت تا چند روز باهام میمونه .
یعنی نمیتونم کاری که کرد و زود فراموش کنم و تا میام باهاش خوب شم دوباره یه چیز دیگه اتفاق میوفته. اینکه چرا اینطور شدم میتونم هزار تا دلیل واسه خودم بیارم ولی خب هیچ کدوم خدا رو راضی نمیکنه که به من حق پرخاشگری بده.
ازتون راهکار میخوام. شما راهی بلدین که آدم بتونه خشم و پرخاشگری رو کنترل کنه بدون اینکه حتی اخم کنه؟لطفا لطفا لطفا منو ترور شخصیتی نکنید تا بتونم به کمک شما خودم رو تغییر بدم.
آیه و حدیث هم در مذمت کارم نیارید لطفا چون خودم خیلی شنیدمو خوندم ولی دونستن کجا عمل کردن کجا. به خاطر این میگم نیارین چون با خوندنشون کلا از خودم بیزار و نا امید میشم و میترسم یه کاری دسته خودم بدم.
هیچی بدتر از این نیست که آدم از خودش بیزار بشه. وقتی کار خوب دیگه ای میکنم و احساس رضایت از خودم میکنم یاد این گناه بزرگم میوفتم و خیلی حالم گرفته میشه و از خودم بدم میاد.
دارم به این تندخویی عادت میکنم شاید هم کرده باشم. خدا به دادم برسه. از خدا هم خیلی خواستم کاری کنه ولی فقط معجزه میتونه یه آدم بداخلاق رو به یه آدم خوش اخلاق تبدیل کنه من هم که انتظار ندارم خدا واسم معجزه کنه.راهکار میخوام ازتون،یه تکنیکی چیزی البته اگه داره اگه عملیه و در حد تئوری های روانشناسی نیس.
خواهشا ترور شخصیتیم نکنید.
ممنون از همه.
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۹۷۸ بازدید توسط ۷۸۸ نفر
- شنبه ۲۴ بهمن ۹۴ - ۲۲:۰۹
