خانواده برتر

دینی که درون اگر گریه نکنی از هیییییچی خبری نیست !! نه روزی ، نه  حب الهی ، نه حب ائمه ، نه بخشش گناهان ، نه اجابت دعا و ...

دینی که وقتی بخندی میگن صدقه بده شرش از این خونه بره !

دینی که وقتی میخندی میگن لعنت بر شیطون !

دینی که مبلغانش ارتزاقشون از گریه انداختن مردم صورت میگیره

با این تفاسیر بنده کاملا توجیه هستم که چه جایگاهی باید در دنیا داشته باشیم

غمگینی و افسردگی رابطه مستقیم با رفاه داره توی ایران اکثره مردم رفاه ندارن 

اکثره مردم بخوان ده تومن پول بدن دست و دلشون میلرزه و کلی حساب کتاب میکنن ولی مثلا یه جا مثله آلمان با حقوقه یه کارمند میشه ماشین خرید 

خب شما هم همه فکرو ذکرت بشه سگ دو زدن آخرشم هیچی به هیچی افسرده نمیشی 

شما یه نگاه به آماره خودکشی یا خارج شدن از کشور بزن یا بزهکاریه نوجوانان میفهمی چه خبره من نمیگم کشورای دیگه اینجوری نیست 

میگم بیاید شعار ندیم ما آدمای شادی نیستیم با این شعارا که نه ما الکی خوشالیم چون مسلمونیم یه چیزه مسخره س کدومه ما واقعا مسلمونه ؟ بانکامون ؟ که خونه مردمو تو شیشه میکنن ! یا ببخشیدا بعضی از دولتمردامون که یا اختلاص میکنن الانم که زمین خواری مده به جای اینکه اینچیزارو سانسور کنیم و بگیم وای مردم نگران میشن از یه جایی باید درستش کنن مثلا از اونجایی که انقد تو زندگی و عقایده همدیگه فضولی نکنیم 

اول از اینکه هی بزنیم تو سره دخترامون حجاب بذار یادش بدیم حیا داشته باشه ولی همیشه مهربونو خوش اخلاق باشه 

پسرامونم که کلا چیزی یادشون نمیدن که بخوان تغییر بدن روششونو کلا پسرا خودشون به طوره خودجوش بزرگ میشن و تربیت میشن 

ج سوال دو :من دقیق نمیتونم ج این سوال بدم ولی مطمئنم هرچی هست تعریفش از اندوه اون چیزی نیست که ما میدونیم یا اون چیزایی که ما به خاطرش ناراحت واندوهگین میشیم .مثه ی روایتی که من یه جایی خونده بودم که یکی از  مسلمانان باصدای بلند حالت قهقه داشت میخندید الان تو خاطرم نیست کی بوده یا کدوم امام بوده که بهش گفته مطمئنی که به جهنم نمیروی که اینطور میخندی .یه همچین چیزی بود فکرکنم .

درمورد سوال اولتون باید بگم تواین چن سال گذشته اون چیزی که من دیدم اینه که مردم نسبت به قبل تر خیلی استرس و اضطراب و ناراحتیشون بیشتر شده و خوب طبیعتا به همین اندازه از شادی و آرامششون کم شده ولی اینکه کشور مارو جزو کشورهای غمگین حساب میکنن به نظرم بیشتر هدف سیاسی داره تا اینکه واقعیت داشته باشه .

چون اوضاع دنیا عوض شده نه فقط ایران

اما سوال دوم من فکر نمیکنم تناقضی بین این دو وجود داشته باشه خدا از ما میخاد همیشه خوشحال و خندان باشیم اما همین خدا به ما انواع احساسات دیگه هم داده مثل غم و ابراز همدردی و ...

اون چیزی که امیرالمومنین (ع) ازما میخاد هم اینه که ما بیخود از چیزای بی ارزش دنیا ناراحت نباشیم اما حواسمون به انسان های اطرافمون هم باشه به مظلوما به مستمندا به اینکه یه روزی باید دربرابر خدا پاسخگوی اعمالمون باشیم واینا اول باعث تفکر آدم و بعد غم آدم میشه البته همه ی غمها بد نیست.

مثلا چطور میشه وضعیت الان یمن و سوریه و عراق رو دید و ناراحت نشد 

چن روز پیش سر سفره ناهار نشسته بودم یه دفه از تلویزیون خبر شنیدم که تو یه روستایی تو سوریه 300 نفرو از زن و بچه و مردو پیرو جوون سر بریدن دیگه غذا از گلوم پایین نمیرفت 

یا با بچه ها رفته بودیم تفریح داشتیم کباب میزدیم یاد یمنی ها افتادم که از گرسنگی و سوء تغذیه استخوناشون زده بود بیرون و ...

ولی با همه اینا باید زندگی کرد .اللهم عجل لولیک الفرج

http://malakeyan.blogfa.com/post/142

ولی خارجیا اینطوری نیستن خیلی راحت با مرگ یکی کنار میان ، به نظرشون غصه خوردن مشکلی رو حل نمیکنه و اگه کسی مرد ، مرده دیگه ، فقط همون لحظه ناراحت میشن و بعدش به زندگی طبیعیشون بر میگردن .

یه نگاه به اطرافمون بندازیم میبینیم ایرانیا  خیلی غمگینن ، جوونا همه مشکل کار ، ازدواج ، مسکن دارن ، هیچ کسم به فکرشون نیست ، دولتم که  کاری براشون نمیکنه ، فقط در دانشگاهها رو باز کردن ، هر سال چقد فارغ التحصیل از همین دانشگاهها میاد بیرون ، ولی هیچ کدوم امنیت شغلی ندارن ، وقتی شغل نداشته باشن نمیتونن تشکیل زندگی بدن ، نتیجش میشه بی حوصلگی و افسردگی و هزار تا مشکل روحی و روانی .

از یه طرف آب و هوای آلوده روی خلق و خو تاثیر میذاره ، چقد مریضی و بیماری به وجود اومده ،  چقد آمار سرطان این روزا بالا رفته ، خب با تمام این مشکلات دیگه جایی برای خوشحالی میمونه ، بخدا مردم حق دارن غمگین باشن .

به نظرم ۹۰ درصد مردم ایران غمگین و دپرسن .

به نظر من کاملا درسته . ما ایرانی ها ، واقعا آدم های مغمومیم ، جنوبی ها که بدتر. متاسفانه تو بخش عمده ای از اون دولت مقصره ، تو بخش دیگه اش رسانه ها ، تو بخش دیگه اش ، سوء استفاده ابزاری از دین و اعتقادات . من با اینکه خودم یه بچه مذهبی ام اما یه مثال ساده می زنم. ما تو بحث شهادت ، وفات و رحلت ائمه (س)، کاملا شهرمون رو سیاه پوش می کنیم ، رسانه ها 24 ساعت برنامه های عادی شون رو تعطیل می کنن و میرن سراغ ویژه برنامه ها .دائم سخنرانی ، روضه مصیبت و گریه پخش می کنیم ، حتی ضرورت داشته باشه ، تو روزهای خاص ، ارتباط سراسری با تمام شبکه های استانی میدیم و از زنجان بگیر تا یزد و بوشهر و خوزستان و همه استانهای دیگه ، نوع عزاداری شون رو پخش می کنیم و به نوعی به همدیگه ، پز عزاداری هم میدیم . اما همین ائمه ما مگه تولد ندارن؟ مگه متولد نمیش؟ چرا تولد ائمه ما کمرنگه؟ چرا پز تولد ائمه و شادی مون رو به رخ هم نمی کشیم؟

 چرا باید اینجوری باشه ، چرا دعای کمیل ، دعای ندبه ، دعای توسل ، دعای سمات ، زیارت آل یاسین ، مناجات حضرت امیر(ع) و کلی ادعیه در خلال هفته از رسانه ها و مساجد پخش کنیم و گوش مردم رو پر کنیم از غم و مصیبت،  اون هم با روضه و مصیبت ، چرا واسه مصیبت ، برنامه داریم اما شادی اهل بیت(ع) رو نه؟ کی گفته باید رسانه ها ، تمام ادعیه ها رو پخش کنن؟ واقعا بررسی کردیم بین مردم که بازتاب  پخش این همه ادعیه ، آیا خوبه یا بد؟ آیا اهل بیت و پیامبر اسلام ما ، آدم های مغموم ، غصه دوست ، بدعنق و بد اخلاق بوده اند؟ آیا اونها گفته اند که واسه شهادت و وفات ما ، تا می تونید مراسم بگیرید اما واسه تولد ما کسی حق نداره کاری کنه؟

 آیا اونها آدم های غصه دوستی بوده اند؟ نخیر نبوده اند. تمام ائمه ما ، آدم ها مهربان ، شاد و خوش رویی بوده اند. در رفتار و کردار تمام پیامبران دین ، و ائمه شیعه ، جز مهربانی ، گشاده رویی ، خوش برخوردی و بزرگ منشی ، چیز دیگه ای ندیده ایم .چرا واسه همین ائمه موقع تولد شون ، فقط به یه کلیپ و وله بسنده می کنیم ، اما موقع عزاداری شون ، 24 ساعت مراسم داریم. چرا موقع روضه ها کل ماه محرم و صفر و بقیه مناسبت های ، کل شهرمون سیاه پوشه ، کل مساجد و حسینه ها ، روضه و نوحه ، شام و ناهار ، اما موقع تولدشون به یه شربت بسنده می کنیم ، اون هم سر خیابون که هم ترافیک اینجاد می کنه و هم کل شهر پر میشه از لیوان های یک بار مصرف؟ واقعا این اهل بیتی که تو تولد شون ، اینقدر عادی و ساده و کم لطف ظاهر میشیم ، همون ائمه ای هستند که تو عزاشون ، اینقدر پر مایه ظاهر میشیم؟ چرا واسه دوماه محرم و صفر ، روضه خوان و نوحه خوان اعزامی داریم ، اما واسه تولد شون نه ؟ حوزه های علمیه چرا سهل انگاری می کنن؟ دفاتر ادمه جمعه چرا کم لطفی میکنن؟

 آیا ائمه گفتند که تو تولد ما جشن نگیرید؟ آیا حدیث داریم که ملت باید عزادار باشن؟ مگه میشه انسان های شریف و بزرگواری ، مثل پیامبران و ائمه ، این همه شاد و بشاش و گشاده رو باشن ، اما نخوان که مسلمان ها و شیعیان شاد نباشن؟ نخوان مردم دنیا شاد نباشن؟ آیا اینجوری میخواهیم دین مون رو و مذهب مون رو به رخ جهانیان بکشیم؟ اصلا گشاده رویی و خوش برخوردی به شادی و شوخ بودنه یا به غم و عزا و مصیبته؟ حتی تو این مناسبت های محرم و صفر ، فیلم هامون هم فیلم های گریه هست. تو فیلم هامون هم به جای نشان دادن ، اخلاق و انسانیت و نوع دوستی و مردانگی ، عزا و مصیبت پخش می کنیم. چرا رسانه ها باید همچین جفایی در حق مردم کنن؟ چرا کسانی که تقویم و مناسبت نویسن ، از دهه محرم ، و 10 روز عزاداری ، اونو کردن کل محرم ، بعدش کل ماه صفر هم بهش چسبوندن؟ اما واسه شادی ، تولد ، عروسی و ازدواج اهل بیت ، کم میذاریم.

چرا واسه شهادت حضرت فاطمه (س) رهبر باید بیاد بگه به جای یک دهه عزاداری ، ملت فقط سه روز عزا داری کنن؟ چرا واسه تولد حضرت زهرا(س) دهه نداریم اما واسه شهادتش دهه داریم؟ چرا واسه شهادت امام حسین(ع) و یارانش ، دوماه عزاداری داریم اما موقع تولد امام حسین(ع) ، امام سجاد(ع) ، حضرت اباالفضل(ع) و حتی نیمه شعبان تولد امام زمان(ع) یک ماه جشن و پای کوبی نداشته باشیم؟ چرا مداحان ما بلد نیستند، مولودی کنن ، اما به هزاز رقم بلدند عزاداری کنن ؟ چرا ما در شهادت اهل بیت ، هزاران دیوان ، دفتر و کتاب نوحه و حماسه داریم ، اما واسه شادی شون یه دیوان هم نداریم؟ شاعران ما ، فقط بلدند شعر و نوحه ، مصیبت بسرایند؟  وجدانن ، وقتی میری مولودی ، انگار مداحه ، داره روضه می خونه ، جالبه همان مولودی هم که می کنن ، آخرش یه گریزی میزنن به شهادت شون. آخه خودتت تو تولد داداشت ، روضه می خونی که تو تولد اهل بیت (س)، به اصطلاح خودتت یه گریزی می زنی به شهادت شون؟ تو تولد مامان بابات ، یا خانواده ات ، می گی که ای عزیزم ، شما هم یه روزی می میری و ما عزادار می مونیم که تو تولد اهل بیت هم دست از سر مردم برنمیدارید؟

  آخه پدرت خوب ، مادرت خوب ، این چه معامله هست که داری با دین میکنید؟ چرا باید از اهل بیت(س) مایه بذاری؟ پدرو مادر صلواتی ، بس نیست اینقدر روضه تکراری خوندن؟ بس نیست اینقدر با آبروی اهل بیت بازی کردن؟ چرا باید از امام حسین(ع) و 72 یار باوفایش ، فقط و فقط روضه شهادت شون رو بخونیم؟ آیا امام حسین و اهل بیت (س) اخلاق نداشته اند؟ منصف نبوده اند؟ عالم نبوده اند؟ صبور نبوده اند؟  خوش برخورد نبوده اند؟ شوخ طبع نبوده اند؟  نوع دوست نبوده اند؟ مهمان نواز نبوده اند؟ پس کو مهربانی ، کو حلم ، کو علم ، کو مدیریت اونها ، کو حکومت داری اونها ، کجاست ، رفتار با فرزند ، کجاست ارتباط با هم نوع ، چرا از هزاران خصوصیات دیگه اونها حرفی به میان نمیاریم فقط و فقط روضه، روضه، روضه؟ چرا باید از تولد اهل بیت ، بی تفاوت رد بشیم؟

چرا باید فقط و فقط یادواره شهدا برگزار کنیم و روضه و مصیبت؟ این شهدا زندگی شون کو؟ انسانیت و اخلاق شون کو ، این شهدا ، زندگی نداشته اند ، نوع دوستی نداشته اند ، زهد و تقوا نداشته اند؟  من از درب کوچه مون که حرکت کردم ، تا میرسم محل کارم ، حداقل 5 بنر بزرگ در مسیرم هست که این بنرها در ابعاد خیلی خیلی بزرگ ، سوگواری حضرت معصومه(س) روش هست با اسم مداح ، روضه خوان ، مکان و زمان ، من فدای حضرت معصومه (س) . من ارادتمند ایشون ، اما می خوام قیاس کنم ، این بنر کل شهر پخشه ، اما تولد حضرت امام حسن عسکری(ع) که پری شب و دیروز بود ، هیچ جای شهر هیچ بنری نصب نشده ، هیچ جای شهر هیچ جشنی نبود. مگه امام حسن عسکری(ع) امام نیست. اگه در مقام قیاس هم بربیاییم. ، شان و منزلت امام ، بالاتر از خواهر و دختر امامه.

چرا واسه تولد امام مون ، کم میذاریم ، اما واسه وفات ، خواهر و دختر امام اینقدر پر رنگ ظاهر میشیم. حتی همین حضرت معصومه(س) هم وقتی تولدشون هست ، اینقدر واسه اش ، پر رنگ کار نمی کنیم تا وفات شون . شما خودتون واقعا تولد ائمه رو به بزرگی شهادت شون می بینید؟ چک کنید بینید شهر و رسانه های ما ، چه برنامه ای دارن واسه تولد اهل بیت و چه برنامه ای واسه شهادت شون؟ تاکی واقعا تاکجا ، به نظرم رویکرد دولت ، رسانه و هیئات ها باید عوض بشه. تازمانی که تو مراسم تولد و شهادت اهل بیت ، تفاوت ، قائلیم ، بدونیم ما مردم ایران ، جزو مغموم ترین مردم دنیا خواهیم بود. چرا ما نباید شاد باشیم ، شادی سالم ، شاد معنوی ، چرا از راهکارهای دین واسه شاد کردن مردم استفاده نمی کنیم؟

اگه توجه کنین اکثر جک ها توی تلگرام یا هرجا طنز تلخه..درسته اولش میخندیم ولی بعدش ک بهش فکر میکنیم میفهمیم چقد از دنیا عقبیم.

کی میگه ماها مومنیم؟؟

شادی و رضایت از زندگی ارتباط مستقیمی با رفاه داره  خب تو ایران خانواده هایی هستند که رفاه خوبی دارند طبیعتا انها زندگی شادتری خواهند داشت. مثل بعضی ها که امومدن نظر دادن نه اینجوری نیست و ایرانیا شادن.

وای اکثریت مردم بخصوص جوانان ما به افسردگی مبتلا هستند علت این که خودکشی در ایران کمه به خاطر این است که خود کشی در اسلام حرام است و گرنه اگر حرام نبود 100 در 100 خیلیا خودکشی میکردن

حرف شما را قبول دارم  بزار یک مثال هم من بزنم  من بار ها دیدم در بعضی جاها قبل از عید غدیر خم که 18 ذی الحجه است برای محرم پارچه و علم ها را نصب میکنند  آخه یکی نیست بگه چه خبره لا اقل بزارین این عید بگذره بعد

انگار نه انگار عید غدیر خم از جشن های مهم ما شیعیان است

هنوز یاد نگرفتیم چطوری شادی کنیم ، چطوری عزاداری کنیم .

عزاداریا که شده برای یه عده میدون عشق بازی ، پسر نمیدونم اومده عزاداری یا اومده مخ دختر مردمو بزنه ، دختر معلوم نیست اومده عزاداری ....... با یه سر و وضعی میان ، ادم فکر میکنه اومدن مجلس عروسی ههههههه 

خلاصه که هیچیمون از روی حساب کتاب نیست .

شرایط جامعه خیلی بد شده, نا عدالتی خیلی خیلی زیاد شده, متاسفانه تو جامعه همه چیز داره طبق میل یه سری آدم بی انصاف و بیرحم پیش میره... 

یا شبیه آدمای خیلی مهربون که میشه ازشون کولی گرفت یا آدمای معصوم و ساده لوح 

   خنده و شادی به چشم غمگین نمیاد      

این اماری که میگی منبعشو بگو ؟!امارای بدون منبع !!!!!!!!

ماازهمه بیشتربرق واب وگاز مصرف میکنیم !!!!

تهران الوده ترین شهرجهانه !!!!!!

حوادث رانندگی تو کشورماازهمه دنیا بیشتره !!!!

..دروغ دروغ دروغ 

این امارا باکشورهای اروپایی غربی وژاپن وکره مقایسه میشه بعد ما میشیم بدترینش

 ولی یه عده دشمن میان ماروبین کل کشورا ی دنیامیذارن اخر ٫ چون بگن دین واین مسایل سیاسی باعث شده مردم غمگین باشن ! بیشترمرض یه چیزای دیگه ای رودارن نه اینکه دنبال حقیقت باشن .یه عده هم جاهل نادون بیسواد وبی اعتماد به نفس حرف اونارو تکرارمیکنن بدون تحقیق وعلم .

من الان نمیتونم بگم ماغمگینیم یاشادیم چون تحقیقات موثق علمی نداریم 

البته اگر امارایی که حقیقت داشته باشه وموثق باشه خیلی هم خوبه چون باعث میشه یه عده تلاش کنن شرایطتو بهترکنن

شماالان گفتی ماغمگین ترینیم ۰منبع ورفرنسم نداری 

. فکرکن ببین چطوری ما بین این همه کشور غمگینترینیم میشه اصلا ؟!

اما اینم داشته باشین ما یه کشور درحال توسعه ایم نه پیشرفته 

باید باخودمون مقایسه بشیم 

چون امکاناتمون درحدکشورهای پیشرفته نیست 

مامگه میشه بامردم المان وسویدونروژ مقایسه بشیم? .

 من خودم یه اماردرباره غمگینی وشادبودن دیدم که مال  همین امسال بودکه غربی هاداده بودن وکشورای دنیارو مقایسه کرده بودن وماهم وسطابودیم نه اخرا .غمگینترینی که شمامیگی یعنی اخر !!

اولا موسساتی که این امارارو میدن تعدادشون زیاده وهرکدومم با همدیگه اماراشون فرق داره چون شاخصاشون برای شادبودن فرق داره . این امارا ازروی چهارپنج تا شاخصه  نه اینکه فقط بیان بپرسن تو شادی یانه ؟!

مثلا میگن رفاه هرچقدربیشتراحتمالا شماشادتری یا چیزای دیگه مثل گرونی وارزونیووشغل ومسکن  وجاده وراه ومدرسه وبهداشتو وپارکووورزش واستخروتفریح واحساس امنیتووبیمه وخدمات اجتماعی وامیدبه زندگی ومرگ ومیروامنیتو و...

. بستگی داره اون موسسه چه شاخصی روبرای شادبودن درنظربگیره.اونها یه چندتارو درنظرمیگیرن نه همشوو نظرسنجی میکنن یاازروی امارسازمانهای جهانی نتیجه گیری میکنن و چیزی درمیادبیرون به اسم مردمان شادتر . موثقم نیست چون هرکدوم یه شاخصی رو سلیقه ای درنظرمیگیرن .

دوما مایه کشوربسته ای هستیم نظرسنجی و امارگرفتن ازتوش به این اسونی بیرون نمیادکه هرکسی سرشو بندازه پایین ازاون سردنیا بفهمه چی به چیه   . مردم ماهم خیلی محافظه کارن . همین الان یه نفربه بچه های سایت زنگ بزنه بگه درباره انتخاباتو ونتیجه انتخابات میخوام ازتون سوال بپرسم ازفلان موسسه تو امریکا یاتو ایران زنگ زدم . نصف بچه های اینجا  سه سوت زنگ میزنن پلیس ویا اطلاعات یا صداوسیما  ٫ اطلاع میدن . این امارا تا یه حدودیش نادرسته  . کسی میتونه ازموسسات غربی بیاد اینجا واماربگیره؟ یا شماها امارمیدین؟ یاحتی اون موسسات قابل اعتمادن وسیاسی کاری نمیکنن ودرست نظراتو منعکس میکنن ؟

اصلا تاحالا ازشما نظرسنجی گرفتن کسی بهتون زنگ زده وشنیدین همچین چیزی ؟

یه مثال بزنم عربستان ریبس کمیته حقوق بشرسازمان ملله شنیدین قطعنامه ضدحقوق بشرعلیه عربستان تصویب کنن ؟! یا علیه هرکدوم ازکشورهای عربی ؟ولی برعلیه ما هرچندماه یه باربه خاطرنقض حقوق بشر قطعنامه صادرمیشه . فردی هم که سازمان ملل تعیین کرده گزارش حقوق بشرو توکشورمابده اصلا تاحالا ایران نیومده وگزارشاشو ازایرونیهای خارج نشین میگیره .

من خارج نرفتم تا مقایسه کنم  ولی وقتی داعش بغلمون وچقدرتحریمو ومشکلاتش و امریکا واسراییلو وکشورای عربی  ٫ مشکلات اقتصادی وداخلی داریم  که گفتن نداره همه میدونین مثل بالارفتن سن ازدواج ونبودن شغل واماربالای طلاق ! 

یه ملت دیگه جای مابودتاحالا پوکیده بودوصدتا کفن پوسونده بود .

مثلا این ژاپن همه چیشون سرجاش ولی امارخودکشی شون بالاست ٫ نرخ زادوولد کمه وطلاق هم زیاده !

حتی یه کشوری چندسال پیش تو اروپای غربی شده بود شادترین مردم دنیا اسمشم نمیگم ولی اشناهای مااونجان  میگفت اینا مردم خیلی افسردن بااینکه سطح رفاه واقعا عالیه 

. همین که ازخونه میزنی بیرون یاپیاده یابا ماشین یه هوا به سرت میخوره ٫ میری توجمع مردمو میبینی ٫ یه چندساعت یه فعالیت مشترک انجام میدین ٫ یه بگو بخند ویه دردودل باهم

 میکنین دوتاادمو میبینی شاد میشی ٫  بعد یه پذیرایی هم اکثرا انجام میشه ٫ یه دعا هم میخونی عبادتم انجام میشه اخرم باز میری خونه . هم توش تفریح هست٫ پیاده روی هست ٫ 

جمع بودن توش هست ٫ خوردن توش هست ٫ دعاتوش هست ٫ .

یه عملی که ابعادمختلف داره .

اینکه جامعه ما غم زده هست یا غم زده نیست جای خودش قابل بحثه . 

اما چند کلامی رو به دوستان عزیزی که بحث خودکشی رو پیش کشیدن عرض میکنم :

شاید در نگاه اول این حرف درست باشه که بگیم کشوری که تعداد خودکشی بیشتری داشته باشه پس مردمشون غمگین تر هستند . 

اما واقعیت غیر از اینه . دلیل نهایی خودکشی غمگین بودن نیست . دلیل اصلی و نهایی خودکشی کردن ضعف ایمانه.

شاید این جملات رو تو فضای مجازی و همچنین در همین وبلاگ شنیده باشین : "دیگه هیچ امیدی ندارم . زندگیم نابود شده . میخوام خودمو بکشم . اما حیف که از خدا میترسم ." 

اما در بسیاری از کشورها ، مثلا اسکاندیناوی که یکی از دوستان مثال زدند ، داستان جور دیگری هست . وقتی فردی به مرحله خودکشی برسه ، برای اقدام به خودکشی کردن ترس از خدا رو بعنوان عامل بازدارنده در نظر نمیگره . در واقع همچین ترسی برای اونا معنی نداره . درحالیکه در کشور ما ، هستند بسیاری از افراد که به مرحله خودکشی میرسن ولی همون عامل بازدارنده ، یعنی ایمان ، اونا رو از خودکشی کردن منصرف میکنه . پس صرف بیشتر بودن تعداد خودکشی در یه کشور غربی به منزله این نیست که بگیم : اونا از ما غمگین ترن .

ضمن اینکه این رو هم بهتون بگم . اینجوری هم که بعضی ها فکر میکنن نیست . یعنی اینجور نیست که تو غرب آدما تند و تند خودشون رو بکشن . به مدد رسانه ملی ، این باور نادرست تو ذهن بعضی ها اومده که غرب جاییست که آدما تند و تند خودشون رو میکشن ! خیلی جدی نگیرید !

همونجوری که تو کامنت اولم گفتم ، بله ! ایرانیان غمگین اند . 

این بحث ، بحث مفصلیه . دلایل زیادی میتونه داشته باشه .

از جمله :

مفهوم غم و اندوه بطور کلی در کشورهای غربی ، مفهوم زیبایی نیست . و عواملی که باعث میشه غم و اندوه به سراغ یه فرد غربی بیاد با کشور ما متفاوته . و حتی الامکان هم سعی میکنند این غم و اندوه رو از خودشون دور کنند .

به عنوان مثال ؛ در یک کشور غربی چنانچه شخصی عضوی از خانواده خودشو از دست بده آنچنان گریه زاری نمیکنه . در حالیکه بر عکس اگر در ایران شخصی به خاطر از دست دادن یکی از عزیزان خود اشک نریزه چه بسا مورد شماطت دیگران قرار بگیره که چرا گریه نمیکنی . چرا مثلا لباس سیاه نمیپوشی . مگر فلانی که مرد پدرت نبود ... 

به عبارت ساده تر ، ایرانیها به خاطر چیزهایی غمگین میشن که غربیان اصلا نسبت به این مسائل حساس نیستند .

همین عزاداریها ، من تردید دارم به اینکه این همه عزاداری که در کشور ما صورت میگیره تاثیر آنچنانی داشته باشه . واقعیت اینه که پدیده عزاداری ، البته به این شکلی که الان در جامعه مرسوم شده ، اولا پدید نسبتا نوظهوری هست و ثانیا معایبش بر مزایاش میچربه . چه لزومی داریم به این همه عزاداری ؟

شاید شما هم از منبر ها این جملات رو شنیدین : هرکس قطره ای اشک برای امام حسین بریزه جهنم بر او حرام میشه ! خب این جمله اصلا جای دفاع کردن نداره . بگذریم ...

یه جوانی که میخواد ازدواج کنه اما شغلی نداره که بهش زن بدن به چه دلیل باید احساس شاد بودن کنه . 

باز هم کار به درست یا غلط بودنش ندارم . اما اگر عده ای بخوان به هر بهانه ای در خیابان ها شادی کنند ، برای مثال به بهانه توافق هسته ای ، خیلی از مسئولین نگران میشن که نکنه در این حین اتفاقات ناخوشایندی بیفته . 

 

و  عوامل دیگه ...

---

شوخی نوشت : چند وقت پیش از یکی از دوستانم شنیدم که به شوخی میگفت اگر همین عزاداریها رو هم از مردم ایران بگیریم ، همه مون از غم و غصه دق میکنیم . چرا که از بس که تو ایران مراسم شادی و خوشحالی و تفریح محدود شده ، مردم به مراسم عزاداری به دید تفریح و سرگرمی نگاه میکنن .

من بشخصه آدم شادی ام .دور غم رو تا اونجا که بشه خط قرمز میکشم.

وقتی نگاهی به دورو برم میکنم:
شوهرم ،مادرم ،پدرم،خواهرام،برادرام،خانواده شوهرم،دوستام،همسایه ها، رهگذر راننده تاکسی بقال سر کوچه  ....

همه و همه مینالن.

 از درد بی پولی 

 از درد مشکلاتی که روی سر هم تلنبار شده

از مریضی پشت  مریضی

قرض پشت قرض

بی امکاناتی پشت بی امکاناتی

بی تفریحی پشت بی تفریحی....

چی بگم که این وسط شدم ناجی.

هی بخندونم تا یکم همسرم شاد بشه.

هی بخندونم مادرم و پدرم خوشحال بشه

هی بخندونم ثانیه ای دل یکی رو شاد کنم...

امان از اینکه عمق درد هاشون  بیشتر از اینه که بشه اونها رو شاد نگه داشت...

میگن پول خوشبختی نمیاره درست، ولی نبودش بدبختی میاره...

بدبختی با شاد بودن منافات داره..

خیلیا دارن شادن.

بنظر من غمگین بودن اونایی که دارن بنسبت ماها که نداریم خنده داره...

میگن تنت سالم باشه دلت خوش باشه پول میخوایی چیکار!!!

خب من الان مریض تا پول نباشه دردم دوا نمیشه....

حالا هی بگیم ایرانیا ثانیه ای یبار جک میسازن

وقتی گرفتاری 

وقتی دلت پر از ناراحتی و نگرانیه

نه حوصله ی خوندن این جوکا رو داری نه وقتشو

این جوکا دردی رو دوا نمیکنه.

عمق فاجعه بیشتر از اینحرفاست...

خدا هیچ کس و گرفتار نکنه تا بطبع گرفتار نبودنش دلش شاد باشه.آلهی آمین

باید ببینیم که پارامترهای این تستشون چی بوده؟مثلا یه دختره بود میگفت من وقتی ارایش نمیکنم یا میخوام محجبه بشم بابام بهم میگه افسردگی داری؟

یا یه دختر دیگه بود  به خاطر مسایلی از این دست میگفت ب زور مامانم منو برد پیش روانشناس 

اگر کشورای دیگه شادن امار خودکشی هاشو از کجا در اومده؟؟

بعله یچه شیعه باید هم بخنده هم بخندونه

شادبودن هنر است،شاد کردن هنری والاتر لیک هرگز نپسندیم چون شکلک بی جان بی خبر از همه خندان باشیم

منظور اینه که حزن مومن در قلبشه،خندش رو لباش،

به الکساندر:به لطف روشنگری های شما،مردم خارج از ایران،مردمی اتو کشیده،شاد خندون و غیره:)

شما امار خودکشی رو از همون منابع معتبر بدین قبول 

اینکه عمل خودکش رو میکنن به علت بی ایمانی،ولی تصمیم بر خودکشی چی؟

یکی از بستگام من بعضی اوقات میگه من خودمو میکشم شما جدی نگیر،

به همه دوستان :

میگن ایرانیان تا قبل از حمله چنگیز خان مغول در پائیز سال 616 هجری قمری ، مردمی بسیار شاد بودند ، اما پس از سه حمله متوالی مغول ها به ایران و قتل و کشتار فجیع ایرانیان ، تمامی شاعران ما به سمت اشعار غم و غصه پیش رفتند. اشکم آدم درمیاد واقعا
آدم چه بگه از دست این پادشاهان بی خاصیت. خلاصه این داستان هنوز هم ادامه دارد.

به مینا گلی خانم :
آره بابا ، میگن خواننده های سنتی ، غمگین می خونن ، نمی بینن همه خوانندهای پاپ هم آشعارشون ، فقط از خیانت ، دروغگویی ، شکست عشقی و غم و غصه هست. سریال های ما هم الحمد الله ، فقط نا امیدی توش هست و بس

به متیرا خانم :
خیلی ممنون از لطف شما . کاش داستان ما ایرانی ها ، این نبود .

به پسر 52 :
بله برادر همینه ، به گفته شما ، خیلی ها زنده اند ، اما دور از جان شما و همه ، آرزوی مرگ رو دارند.
دقیقا درست می فرمائید. یه پرچم سیاه نصب می کنن ، کسی بازش نمیکنه. 4 روز زودتر میرن استقبال عزا ، 10 روز بعد از اتمام مراسم ، هنوز بنر و پارچه سیاهه سرجاشه. حالا همون امام اگه تولدش باشه ، هیشکی به هیشکیه. هیچ رقم ، شادی اهل بیت ، با عزاشون ، یکی نیست. روز به روز هم بدتر . تعجبم ، رفتم نماز جمعه ، امام جمعه شهر هم از مرگ و مردن ، از عذاب خدا ، از قیامت حرف می زد. به گفته دکتر شریعتی ، خدایا توچگونه زیستن رو به من بیاموز ، من چگونه مردن رو خواهم آموخت.


به صبا خانم :
آره ولا ، آدم اقوامش هم می میره ، یه جایی عزاداری می کنه ، یه جایی دیگه حق خنده داره. یه مدت پیش ، یه بابایی فوت کرده بود . قبلش بندگان خدا ، خانواده اش ، زنش و یکی از بچه هاش ، چندین بار غش کرده بودند و با سرم و سوزن یه نیمه رمقی داشتن واسه سر قبر . حالا مداح اومده روضه بخونه ، میگه این بچه های این آقا ، فردا از مامانشون سوال می کنن ، مامان کو بابای ما ، مامانش چه جوابی بده؟  دهنی از عزادارها سرویس کرد که ملت رو به گریه بندازه. آخه پدر صلواتی ، مجبوری ، هرچی بگی تا ملت زورکی به گریه بندازی. بنده خدا خانمش ، همون سر قبر غش کرد افتاد ، برنش بیمارستان. اینه دیگه ، احتمالا از خدا طالب اجر هم هستند.

به پائیز خانم :
آره واقعا هیچ بین مولودی مداحی و عزا هیچ تفاوتی نداره. یعنی نمیخوان برن ملودی ها رو تغییر بدن. دقیقا تفاوتش ، کف زدنه یا سینه زدن. خب مردم ما فکر می کنن شادی فقط کف و سوت و هورا زدنه ، رقصیدنه ، درصورتی که این کف و سوت ، این رقص یکی از المان های شادی هست نه همه اون. خب عزاداری رو خوب بلدیم ، شادی رو بلد نیسیتم ، چون اصلا قرار نیست مردم ایران شاد باشن

به خودم من :
ولا دوماه محرم و صفر عزا باشه ، اما بعدش عزاداری رها بشه ، بعدش شادی باشه. جالبه دقیقا تو مصلی شهر ما ، دو روز بعد از ماه صفر ، یادواره شهدا برگزار کردن. خب خوش انصاف ها ، دوماه محرم صفر وقت نکردید ، دقیقا دو روز بعد از صفر که عزاداری ها تمام شده ،؛ یادواره شهدا برگزار کنید؟ واقعا هدف اگه یاد شهداست ، چرا نذاشتید تو محرم ، تو صفر ، آخر صفر؟

به شاهزاده دو رگه :
میشه بفرمائید چه جوری شادی می کنید ، چه کار می کنید؟ میتونید نسخه ای رو بپیچید که بدونیم چه کار کنیم؟

به & :
من نمی گم که بچه هیاتی ها شادند یا غمگین ، غرض بنده اینه که عزاداری و سیاه پوشی هایی که به طور مفصل روش مانور می ریم ، جای بسی تامل داره که چرا همین انرژی و نیرو ، واسه تولد و جشن های اهل بیت(س) نمیذاریم؟ چرا تو غم و عصه های اهل بیت ، شام و ناهار میدیم ، ولی تو جشن هاشون ، که حق شون هم هست به این مفصلی برگذار نمی کنیم؟ چرا دوست داریم ، از مذهب فقط مصیبت ، فقط غم و غصه ، ،قط عزا و عزاداری مون بلد باشه ، برجسته باشه ؟

به زن زندگی :
بله ما میدونیم که شما ، خانم شادی هستید. اما جمله بعدی تون جای تامل داره ..
....................
شوهرم ،مادرم ، پدرم، خواهرام، برادرام، خانواده شوهرم، دوستام، همسایه ها، رهگذر راننده تاکسی بقال سر کوچه  ....

همه و همه مینالن.

 از درد بی پولی ، از درد ....
آره دقیقا درد همه همینه ، بعضی ها ممکنه گرفتاری های دیگه هم داشته باشند.

به سکینه خانم :
به نظرم این دوستان هم بد نگفتن. حتی کسی نگفته ، تو روز عاشورا اگه عزاداری کردیم ، گریه کردیم ، نخندیم ، حتی تو بدترین روزهای عزا هم ، خندیدن حرام نیست ، شاد بودن ، حرام نیست ، هیچ وفت .

به دفتر شاعر:
این کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا ، داستانش این نیست ، که تمام سال ما سیاه پوش باشیم ، یعنی اینکه ما کل سال مون ، حسینی باشیم ، باحسین باشیم ، مرد باشیم ، آدم باشیم نه اینکه سیاه پوش باشیم. به نظرتون ، دختر و پسری که میان سیاه پوش میشن تو محرم ، بعدش میرن عشق و حال شون ، خیلی حسینی شدن؟

بله من هم میدونم ، میدونم دعا مایه آرامشه ، اما کدوم یک از دعاهای ما ، بدون غم و غصه ، بدون مصیبت خوانده میشه ، خدا رو میشه با شادی خوند ، میشه با عشق و محبت خوند نه با غم و غصه

رویکرد کلی جامعه و رسانه ما ، رویکرد شادی گرایانه نیست. رویکرد رسانه ای ما که داغون ، رویکرد مبلغان دینی هم اونی که باید باشه نیست ، حق مردم این همه روضه دیدن و روضه شنیدن این نیست. خدای ما ، واقعا فقط خدای جهنمه ، فقط آماده عذابه ، فقط واسه حساب و کتابه ، همین؟

دوستان یه توضیح بدم سوء برداشت نشه
اینکه گفته ام
آدم چه بگه از دست این پادشاهان بی خاصیت. خلاصه این داستان هنوز هم ادامه دارد ،

منظورم از خلاصه این داستان  هنوز هم ادامه دارد ، سروده شدن اشعار غم انگیز در شعر شاعران هست ، خدای ناکرده تفسیر بد نشه. هنوز شاعران ما ، همون سبک غم و اندوه در اشعارشون رو دارند ادامه میدهند.

فقط یه نکته اینکه میگین با بقیه میگیم و میخندیم ولی واقعا غمگین هستیم...یا اینکه پولدارا غمی ندارن..

پولدار نیستم اما میدونم خدا همه رو امتحان میکنه بعضی ها هم که درگیر استدراجن خدا هدایتشون کنه و ما رو البته...

اینکه یه بار فک کنین وقتی خدا هست این اون غمه است که واقعا الکیه..یه بار به جای اینکه فک کنیم شادی هامون ظاهریه یا حتی تلاش های شادسازیمون بی ثمر...باور کنیم که خودمون داریم انتخاب میکنیم که کدومش الکی باشه و کدوم واقعی...باور داشته باشین که همون شادی کوچیک که با اوج خستگی و بی حوصلگی وگرما و.... به یک نفر میزنین شاید روزشو بسازه  یا حتی دیدشو یا تحملشو بالا ببره...

هر چند قطره ایم...اما قطره قطره ... 

خدا مواظبتون باشه الهی خودتون هم :)

خدایا شکر یادمون نره کلی حال خوب میاره با خودش...از ته ته دل داشته ها تونو ببینین...

شکر :)))

و اما درمورد سوال دومتون در قران اون غم به معنی غم دنیاست غم اینکه من اینو ندارم و اون اینو داره و...(که متاسفانه در کشور ما کم هم نیستند کسانی که به این دلیل غمگینند) اما اون غم در نهج البلاغه غم فراق یار است مومن حزن دارد حزن دوری از خدا رو داره دنیا براش زندانه و چشم انتظار لقاء الله است