خانواده برتر

سلام

جنم داره. نشون به اون نشون که زیر 30 هست و هم دانشجو دکتری یکی از دانشگاههای برتر تهرانه و هم شاغله(درسته غیر رسمیه ولی همونم واسه یه دانشجو خیلیه).

آینده داره. هم دانشگاهش خوب و معتبره و هم خودش علمش زیاده بگفته خودت و حتی استادم اگه نشه یه کار خوب انشاالله در انتظارشه.

به خانواده ات بگو با معیارهای من مطابقت داره و من میخوامش! اگه مصمم و با منطق دلیل بیارید قبول میکنن احتمالا.

خلاصه اینکه  محض رضای خدا اینقدر سخت نگیر و سر این نگرانی بیخود از دستش نده.

ما قراره در تهران زندگی کنیم.

حقوق ما روی هم میشه دو و نیم. بدون پس اندازی برای پول پیش خونه. و حساب هزینه یک عروسی معمولی.

اگه شهرستان بودم که اینقدر دغدغه نداشتم. هزینه زندگی در تهران بالاست. من تهرانی نیستم نمیدونم اینجا اوضاع چطوره. بقیه اینطور میگن. من بچه آخر خونه هستم و تک دخترم. بابام به همین خاطر شدیدا نگرانه.  بقیه اطرافیان هم که مدام استرس به بابام وارد می کنن.

نمی دونم شاید خیلی بی تجربه هستم.

خالی بستن در اینجا چه سودی به حال من داره؟ توضیح دقیق بدین لطفا

من 26 ساله هستم. ارشد دارم. یک ساله شاغل شدم. یکی از استاد هام موقع انجام پروژه پایان نامه منو به سازمانی که مدیرش هستن معرفی کردن. شاگرد اولم بودم و رزومه قوی.. در هر صورت شغل در ایران حتما یک جاش معرفی میخواد.

البته تمام بچه های دانشگاه فرهنگیان، نیروی انتظامی و علوم قضایی بیان اینجا همشون شاغل ان و حقوق دارن. با سنی کمتر از من. کجاش عجیب هست؟؟؟؟

و همینطور هر کدوم از بچه های تحصیلات تکمیلی تهران و شریف پاشون به این سایت باز بشه میشن دانشجوی دانشگاه برتر. میدونین که صدهزار فارغ التحصیل دکترای بیکار داریم؟ اینا اگه دانشگاه آزادی بودن که مشکل شغل نداشتن چون بابای پولدار دارن. پس خیلی هم عجیب نیست.

علت اینکه دخترها جلو می افتن به خاطر سربازی رفتن پسرهاست. این آقا اگه یکسره نمی خوند می تونست سربازیش رابره و برای استخدام اقدام کنه. ولی چون کارت پایان خدمت نداره باید تا پایان دکتری منتظر بمونه.

گرچه اصلا منو راهنمایی نکردین و فقط نیش و کنایه بود ولی امیداوارم نکات من حداقل بدرد شما بخوره. برای همه آرزوی موفقیت و خوشبختی کنیم. انشاالله همه  شاغل و متاهل بشن.

آقای کابوی تنها

شما ذاتا مهربان هستین اما زبان بسیار تیزی دارین. در آینده که از تنهایی دراومدین برایتان مشکل ساز خواهد شد.

تفکر بنگاهی!!!

اگر تفکر بنگاهی داشتم به ایشون فکر هم نمی کردم. نه اینکه مدام با خانواده ام بحث کنم.

در مورد اینکه گفتین مگه پزشک هستی!

حقوق مبنای شایستگی نیست.  رتیه یک کنکور ریاضی و فیزیک  اگه  در شریف دکترای فیزیک بگیره. حتی نوبل فیزیک بگیره. اگه استخدام آموزش و پرورش هم بشه حقوقش ماهیانه یک و نیم خواهد بود. نمی دونم مستحضر هستین که فیزیک شوخی نیست.  حقوق در ایران عادلانه و بر اساس استعداد و اهمیت کار نیست. میشه با کشورهای پیشرفته مقایسه کنین.

فارق از این قسمت بنگاه و بنگاه داری، بقیه نظراتتون مفید بود. استفاده کردم. تشکر از شما

ببینید برادر عزیز

اولا بنده هم آزاد کنکور دادم و هم دولتی. پس خیلی خوب می تونم مقایسه شون کنم. البته بین پسری که از سر خوشی و جیب پرپول باباش میره آزاد می خونه و جای یک بدبخت دولتی را بعدا در ادارات میگره با پسری که تلاشش را می کنه اما به خاطر ظرفیت ناعادلانه کنکور یا مسایل دیگه آزاد قبول میشه تفاوت از زمین تا آسمان هست. من نمی دونم شما کدومش هستی.

اتفاقا بنده بسیار خواستگار دانشگاه آزاد پذیرفتم ولی دلایل رد کردنشونم هیچ وقت مدرک یا دانشگاهش نبوده.

ثانیا. در مورد جنم کار. هر دو موردش هست. پسری که نه صبح بلند میشه بعدش میره سرکارش و خیلی مفید تر از اون کارمندهای اداری هست و پسری که نه بلند میشه تا نه شب ول میچرخه. سوال من را دقت نکردین بنده پرسیدم چطوری بفهمم که این آقا کدوم تیپ هست. ایشون تازه کار پیدا کرده. یعنی میشه گفت به خاطر اینکه بیاد خواستگاری من رفته شغلی پیدا کرده. فقط می خواستم دلم قرص بشه. من به خاطر اش خیلی محکم جلوی خانواده وایستادم  فقط و فقط به خاطر برخی خصوصیات اخلاقیش که وافعا نادر هست. خودش به من گفت نگران نباشم من فقط می خواستم بدونم چطور به حرف یک مرد اعتماد کنم. ما به دو فرهنگ متفاوت تعلق داریم و قراره در تهران زندگی کنیم. مثلا فرض کن من مشهدی باشم ایشون اهوازی. یعنی فاصله مون حدودا اینقدره و تحقیقات کامل هم سخته... اینکه من کامل معرفیش کردم به این خاطر بود که دوستان بتونن با آگاهی بیشتر نظر بدن. بعضی نظرات هم خیلی برام مفید بود.

ثالثا من از 18 سالگی که تهران اومدم کار میکردم. کار دانشجویی، پاره وقت، شرکت و... یک رزومه کاری دارم که شاید خنده دار به نظر برسه. من اصلا از پدرم پول نمی گرفتم. خانواده ثروتمندی هم ندارم. برام مهمه که مرد آینده ام دو برابر من بتونه روی پای خودش بایسته چون من بالاخره باید بهش تکیه کنم. شغل من اگرچه دولتی هست ولی استخدام رسمی نیست. خیالتون راحت من جای کسی را پر نکردم. اگر این عقایدم به معنای تفکر بنگاهی و مال دوستی هست پس من قطعا اینطوری هستم.

از ناراحتی که در جواب های شما بود متعجب بودم ولی وقتی موضوع خواستگاری تون را مطرح کردین دلیلش را متوجه شدم. از صرف تذکرتون نرنجیدم از اینکه من را معادل اون خانم گذاشتین و حرف هایی که باید به اون می زدین به من گفتین متاسف هستم.

براتون آرزوی خوشبختی دارم.

خدانگهدار

به پاییز و محمد 28

از وقتی که برای من صرف کردین، بسیار ممنونم

امیدوارم کسی را ناراحت نکرده باشم. حلال کنین

خوشبخت باشید در پناه خدا